Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2007

Προ πάντων ειλικρίνεια

Η ειλικρίνεια, που πρέπει να δείχνουν όσοι εξυπηρετούν ασθενείς με ανίατο νόσημα, δεν είναι πάντα εφικτή αλλά είναι πολύ σημαντική. Συχνά λέμε ότι αποφεύγουμε την αλήθεια για να προστατέψουμε τον ασθενή. Δυστυχώς με αυτό τον τρόπο τον απομονώνουμε και τον γεμίζουμε αγωνία. Γιατί έχει παρατηρηθεί πως όταν κάποιος πρόκειται να πεθάνει, το γνωρίζει γιατί του το λέει το ίδιο του το σώμα και η ίδια του η ψυχή. Εκείνη τη δύσκολη περίοδο το άτομο έχει ανάγκη από ένα κλίμα ειλικρίνειας. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα του μιλήσουμε με λόγια σκληρά, και θα τον θεωρούμε ήδη "πεθαμένο". Μπορούμε να του μιλήσουμε για τη σοβαρή ασθένεια που αντιμετωπίζει και δεν γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθεί, λέγοντάς του ότι βρίσκεται σε κίνδυνο. Δεν είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη "θάνατος". Ο γιατρός μπορεί, επίσης, να του πει ότι έχει κάποιο χρόνο μπροστά του και αυτός ο χρόνος του ανήκει για να κάνει ό,τι είναι σημαντικό γι' αυτόν. Έτσι ο ασθενής θα εκφράσει τις τελευταίες του επιθυ

Τίποτα δε συμβαίνει τυχαία

Σε τούτο το σύμπαν που ζούμε δεν υπάρχει " τυχαίο " γεγονός. Δεν υπάρχει " ατύχημα ", ούτε " σύμπτωση ". Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν τυχαία, από αρρώστιες, δυστυχήματα, καταστροφές κ.λπ. Γενικά οι ψυχές αφήνουν τα σώματα επειδή έχουν τελειώσει μαζί τους. Έχουν ολοκληρώσει εκείνο για το οποίο έσμιξαν με το συγκεκριμένο σώμα. Βίωσαν την εμπειρία που επεδίωξαν. Και οι άνθρωποι που έχουν πεθάνει δεν θέλουν με κανένα τρόπο να θρηνούμε γι' αυτούς. Αν γνώριζαν όλοι όσοι πενθούν, πού βρίσκονται και ότι βρίσκονται εκεί με τη δική τους ύψιστη επιλογή, τότε θα γιόρταζαν την αναχώρησή τους. Αν βίωναν αυτό που ονομάζεται " μεταθανάτια ζωή " έστω και για μια στιγμή, έχοντας φτάσει εκεί με την πιο λαμπρή τους σκέψη για τον εαυτό τους και για το Θεό, θα χαμογελούσαν με το πιο πλατύ τους χαμόγελο στην κηδεία των αγαπημένων τους και θα άφηναν τη χαρά να πλημμυρίσει τις καρδιές τους. Κλαίμε στις κηδείες για τη δική μας απώλεια. Νιώθουμε θλίψη επειδή δ

Η ψευδαίσθηση του χρόνου και του χώρου

Επειδή μετά το θάνατο η ψυχή βρίσκεται μακριά από την παράμετρο του χρόνου, δεν υπάρχει καθυστέρηση ανάμεσα στη σκέψη που θα κάνει και στη δημιουργία. Το φαινόμενο του χρόνου είναι στην πραγματικότητα μια λειτουργία προοπτικής που υπάρχει μόνο όσο βρισκόμαστε μέσα στο σώμα. Χρησιμοποιούμε, σαν ανθρώπινα όντα, αυτή την προοπτική ως εργαλείο με το οποίο μπορούμε να διερευνούμε και να εξετάζουμε τις εμπειρίες μας πλησιέστερα, χωρίζοντάς τες σε ξεχωριστά κομμάτια, αντί να τις θεωρούμε ως ένα και μοναδικό περιστατικό. Η ζωή είναι ένα μοναδικό περιστατικό, ένα γεγονός στο σύμπαν που συμβαίνει αυτή τη στιγμή . Συμβαίνει ολόκληρο. Συμβαίνει παντού. Δεν υπάρχει άλλος "χρόνος" από το τώρα . Δεν υπάρχει άλλος "χώρος" από το εδώ . Το εδώ και το τώρα είναι το Μόνο που Υπάρχει. Ωστόσο, επιλέξαμε να βιώνουμε το μεγαλείο του εδώ και τώρα με κάθε του λεπτομέρεια, να βιώνουμε το Θεϊκό μας Εαυτό ως τον εδώ και τώρα δημιουργό αυτής της πραγματικότητας. Υπήρχαν μόνο δυο τρόποι, δυο πεδί

Ο θάνατος είναι ψευδαίσθηση

Είναι απαραίτητο, σε μια ζωή που κρατάει για πάντα, να υπάρχουν διαλείμματα. Ο θάνατος λοιπόν, για όσο διάστημα βρισκόμαστε στη γη, είναι η ψευδαίσθηση που μας κρατάει πολύ απασχολημένους με το σώμα μας και μας βοηθάει να πιστεύουμε πως είμαστε το σώμα μας. Δεν είμαστε όμως το σώμα μας κι έτσι η καταστροφή του παύει να μας απασχολεί όταν συνειδητοποιήσουμε αυτό το πράγμα. Ο θάνατος πρέπει να μας διδάσκει πως ό,τι είναι αληθινό είναι ζωή. Και η ζωή μας διδάσκει πως αυτό που είναι αναπόφευκτο δεν είναι ο θάνατος αλλά η παροδικότητα. Η παροδικότητα είναι η μόνη αλήθεια . Τίποτε δεν είναι μόνιμο. Τα πάντα αλλάζουν. Κάθε στιγμή. Αν κάτι ήταν μόνιμο δε θα μπορούσε να υπάρχει. Γιατί ακόμα και η ίδια η έννοια της μονιμότητας εξαρτάται από την παροδικότητα για να έχει κάποιο νόημα. Επομένως, ακόμα και η μονιμότητα είναι παροδική . Αυτό είναι το ντάρμα των Βουδιστών, αυτός είναι ο Βούδας. Αυτή είναι η διδασκαλία και ο διδάσκαλος. Αυτό είναι το αντικείμενο και ο παρατηρητής, τυλιγμένα σε ένα πακέ

Η ζωή συνεχίζεται για πάντα

Αυτό είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο. Δεν έχει τέλος η ζωή. Η μετενσάρκωση είναι μια πραγματικότητα. Μπορεί κάποιος να επιστρέψει σε μια θνητή μορφή όποτε και όπως θέλει. Εμείς αποφασίζουμε το "αν" και το "πότε". Καμία εμπειρία δεν επισκέπτεται την ψυχή ενάντια στη θέλησή της. Αυτό γίνεται επειδή η ψυχή δημιουργεί την κάθε εμπειρία. Η ψυχή δεν θέλει τίποτε. Η ψυχή έχει τα πάντα. Όλη τη σοφία, όλη τη γνώση, όλη τη δύναμη, όλη τη δόξα. Η ψυχή είναι το κομμάτι του ανθρώπου που ποτέ δεν κοιμάται, που ποτέ δεν λησμονεί. Επιθυμεί η ψυχή να πεθάνει το σώμα; Όχι. Επιθυμία της ψυχής είναι να μην πεθάνεις ποτέ. Όμως η ψυχή θα αφήσει το σώμα, θα αλλάξει τη σωματική μορφή της στη στιγμή, αφήνοντας το μεγαλύτερο μέρος του υλικού σώματος πίσω της, όταν δει ότι δεν υπάρχει πια λόγος να παραμένει σε αυτή τη μορφή. Είναι στη φύση της να αλλάζει μορφή! Όταν δεν της είναι πια χρήσιμο το να μένει σε κάποια συγκεκριμένη μορφή, η ψυχή αλλάζει μορφή, εκούσια, πρόθυμα, χαρούμενα και προχωρ

Δεν μπορείς να πεθάνεις

Ο λόγος που δεν μπορείς να πεθάνεις είναι, γιατί είσαι η ίδια η ζωή. Και η ζωή δεν μπορεί να μην είναι ζωή. Επομένως δεν μπορείς να πεθάνεις. Έτσι, τη στιγμή του θανάτου σου, αυτό που γίνεται είναι... ότι συνεχίζεις να ζεις. Γι' αυτό πάρα πολλοί άνθρωποι όταν "πεθαίνουν" δεν το πιστεύουν, επειδή δεν βιώνουν ότι είναι νεκροί. Αντίθετα, αισθάνονται (επειδή είναι) πάρα πολύ ζωντανοί. Υπάρχει λοιπόν κάποια σύγχυση. Ο Εαυτός μπορεί να βλέπει το σώμα να κείτεται εκεί, σωριασμένο, χωρίς να κουνιέται, κι όμως ο Εαυτός κινείται ξαφνικά σε όλο το χώρο. Συχνά, έχει την εμπειρία ότι κυριολεκτικά πετάει γύρω-γύρω στο δωμάτιο και ύστερα ότι βρίσκεται παντού στο χώρο, ταυτόχρονα. Και όταν επιθυμεί να δει κάτι από κάποια συγκεκριμένη οπτική γωνία, βρίσκεται ξαφνικά να βιώνει αυτό ακριβώς. Αν η ψυχή (ο Εαυτός) αναρωτηθεί: "Μα τι γίνεται; Γιατί δεν κουνιέται το σώμα μου;" θα βρεθεί ακριβώς εκεί, να αιωρείται πάνω από το σώμα, παρακολουθώντας την ακινησία του με περιέργεια. Αν κάπ

Το νόημα του πόνου

Όταν αφιερώνετε χρόνο για να ασχοληθείτε με τους ετοιμοθάνατους ασθενείς, μπορείτε να διδαχτείτε πολλά για τις διάφορες φάσεις που περνάνε πριν από το θάνατο. Όταν ξέρεις πως πρόκειται να πεθάνεις σύντομα, περνάς από στάδια άρνησης και θυμού. Αναρωτιέσαι: "Γιατί εγώ;" Αμφισβητείς το Θεό και Τον απορρίπτεις για λίγο. Διαπραγματεύεσαι μαζί Του και περνάς περιόδους φρικτής κατάθλιψης. Έχεις τα πάνω σου και τα κάτω σου. Υπάρχει κάποιο σημείο όπου παραδίδεις τα όπλα; Όχι! Πέρα από "τα πάνω και τα κάτω", κάθε ανθρώπινη εμπειρία σε αυτόν τον κόσμο έχει κάποια σκοπιμότητα. Σε διδάσκει κάτι πολύ συγκεκριμένο, το οποίο διαφορετικά δεν θα μάθαινες. Και ο Θεός ποτέ δεν στέλνει δοκιμασίες όταν δεν είναι απαραίτητες. Όταν ξεπερνάς μια δοκιμασία, ακολουθεί συνήθως μια καλή περίοδος, μέχρι να έρθει η καινούργια επιδείνωση. Αν είσαι μαχητής, θα δώσεις ακόμα μια μάχη. Αν αποκαρδιώνεσαι εύκολα, θα παραιτηθείς πιο γρήγορα. Η αρρώστια, όμως, θα παραμείνει. Ίσως λοιπόν αξίζει τον κόπο να

Όταν μικρά παιδιά υποφέρουν

Τα μικρά παιδιά που πάσχουν από ανίατη ασθένεια είναι σοφά και παλαιές ψυχές (αυτό σημαίνει ότι τα συγκεκριμένα παιδιά έχουν ενσαρκωθεί πολλές φορές στον πλανήτη μας). Όλα τα παιδιά γίνονται σοφά και έμπειρα αν έχουν υποφέρει, αν σωματικά έχουν μαραθεί πριν τη εφηβεία. Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο με πραγματικά θαυματουργό τρόπο. Το πνευματικό τμήμα του ανθρώπου ή αλλιώς το πνευματικό τεταρτημόριο, που συνήθως δεν βρίσκεται σε άνθηση πριν την εφηβεία, στις περιπτώσεις αυτών των παιδιών αναδύεται πρόωρα, σαν αποζημίωση για την απώλεια της σωματικής ικανότητας. Γι' αυτό τα μικρά παιδιά που πεθαίνουν έχουν σοφία και εμπειρία, αν το δούμε συμβολικά. Διαθέτουν μεγαλύτερη σοφία από τα υγιή παιδιά που μεγαλώνουν προστατευμένα στο "θερμοκήπιο". Αυτός είναι ο λόγος που οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι λένε πάντα στους γονείς: Μην προστατεύετε τα παιδιά σας! Μοιραστείτε μαζί τους τον πόνο και την αγωνία σας. Διαφορετικά, τους δημιουργείτε αναπηρίες. Αργά ή γρήγορα, τα φυτά θα υποχρε

Ο Αλήτης

Υπάρχει η περίπτωση ενός άνδρα που έχασε όλη την οικογένειά του σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, όπου κάηκαν η γυναίκα και τα παιδιά του. Αυτή η τρομακτική απώλεια τον μεταμόρφωσε από έναν ευκατάστατο, αξιοπρεπή μεγαλοαστό σύζυγο και πατέρα, σε έναν αλήτη από το πρωί ως το βράδυ μεθυσμένο, που κατανάλωνε απίστευτες ποσότητες ναρκωτικών για να αυτοκτονήσει, χωρίς να τα καταφέρνει. Το τελευταίο πράγμα που θυμάται είναι ότι βρισκόταν ξαπλωμένος στο βρώμικο χαντάκι ενός στενού δρόμου, μεθυσμένος και "φτιαγμένος", θέλοντας να ξαναβρεί την οικογένειά του, μη θέλοντας να ζει άλλο, και δεν είχε τη δύναμη να μετακινηθεί από το δρόμο. Ίσως και να μην ήθελε. Ξαφνικά είδε ένα μεγάλο φορτηγό, το οποίο πέρασε στην κυριολεξία από πάνω του. Αμέσως μετά μπορούσε να δει τον εαυτό του από ψηλά να παρατηρεί το βαριά τραυματισμένο κορμί του. Εκείνη τη στιγμή έλαμψε ένα φως, μέσα από το οποίο ξεπρόβαλλε η οικογένειά του, χαμογελώντας ευτυχισμένα. Είχε συναίσθηση της παρουσίας τους, αλλά η επικοι

Η "μοναξιά" είναι αδύνατη

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν υπάρχει ποτέ στιγμή που να είναι οι άνθρωποι μόνοι τους. Και είναι ένα σημαντικό σημείο εκκίνησης, επειδή αλλάζει τα πάντα. Αν πιστεύετε λοιπόν ότι είστε πραγματικά μόνοι, αυτό μπορεί να σας προκαλεί μια αίσθηση τεράστιας ερημιάς. Και μόνο η σκέψη της απόλυτης μοναξιάς μπορεί να είναι συντριπτική. Αυτό συμβαίνει επειδή η ίδια η φύση της ψυχής είναι η ενότητα με το Παν το Υπάρχον, κι αν ένα άτομο έχει την αίσθηση ότι δεν υπάρχει τίποτε και κανείς άλλος, τότε θα μπορούσε να νιώσει ακριβώς αυτό - άτομο, και όχι Ένα με κάθε τι άλλο. Κι αυτό θα μπορούσε να είναι καταστροφικό, επειδή παραβιάζει τη βαθύτερη αίσθηση του Ποιοι Είστε. Είναι λοιπόν σημαντικό να καταλάβετε ότι, στην πραγματικότητα, δεν είστε ποτέ μόνοι, και ότι η μοναξιά είναι αδύνατη. Μπορείτε, φυσικά, να δημιουργήσετε την ψευδαίσθηση της μοναξιάς, όμως η εμπειρία ενός πράγματος δεν το κάνει πραγματικότητα. Ο άνθρωπος είναι συν-δεδεμένος με το Παν το Υπάρχον και δεν μπορεί να ποτέ να είναι μόνος με τον

Ο θάνατος ενός γονιού

Ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου είναι πάντα θλιβερό γεγονός. Η συμπεριφορά των στενών συγγενών, η οποία είναι αποτέλεσμα του θανάτου, εξαρτάται από πολλούς διαφορετικούς παράγοντες. Την ηλικία του αποθανόντα, του παιδιού που ζει, την αιτία ή το πόσο αιφνίδιος ήταν, όλα αυτά παίζουν σημαντικό ρόλο. Η σχέση ανάμεσα στο γονιό και το παιδί που ζει, καθώς και ο βαθμός προηγούμενων σχετικών συμβάντων στις εμπειρίες του παιδιού, θα επηρεάσουν την περίοδο πένθους που θα ακολουθήσει το θάνατο ενός γονιού. Αν το παιδί είναι πολύ μικρό και είχε λίγο χρόνο για να δεθεί με τη γονική μορφή, σχεδόν οποιοδήποτε υποκατάστατο, όπως μια γιαγιά, μπορεί να αντικαταστήσει σχετικά εύκολα τη νεαρή μητέρα και το νήπιο δεν θα υποφέρει ή δεν θα δείξει σημάδια πένθους - πράγμα που θα συμβεί μόνο αν το συγκινησιακό τεταρτημόριο του παιδιού έχει ήδη αναπτυχθεί. Τους πρώτους μήνες της ζωής του βρέφους, οι φυσικές ανάγκες του είναι οι πιο σημαντικές και εφόσον ικανοποιούνται με συνέπεια, ζεστασιά και αγάπη, το μωρ

Για την προσευχή

Καμία προσευχή - και μια προσευχή δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένθερμη δήλωση εκείνου που είναι έτσι - δεν μένει αναπάντητη. Κάθε προσευχή, κάθε σκέψη, κάθε δήλωση, κάθε συναίσθημα, είναι όλα δημιουργικά. Στο βαθμό που είναι ένθερμα αληθινά, στον ίδιο βαθμό θα φανερωθούν ως βίωμά σου. Όταν λέγεται πως μια προσευχή δεν έχει απαντηθεί, τότε αυτό που έχει συμβεί στην πραγματικότητα είναι ότι έχει ενεργήσει και εκδηλωθεί μια πιο ένθερμη σκέψη, λόγος ή συναίσθημα. Εκείνο που πρέπει να ξέρεις - κι εδώ είναι το μυστικό - είναι ότι πάντα η σκέψη που είναι πίσω από τη σκέψη, αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί Πρωταρχική Σκέψη, είναι η ελέγχουσα σκέψη. Αν, επομένως, εκλιπαρείς και ικετεύεις, τότε φαίνεται πως υπάρχει μια πολύ μικρότερη πιθανότητα να βιώσεις αυτό που νομίζεις πως επιλέγεις, γιατί η πρωταρχική σκέψη πίσω από κάθε ικεσία είναι ότι δεν έχεις τώρα αυτό που επιθυμείς. Αυτή η πρωταρχική σκέψη γίνεται η πραγματικότητά σου. Η μόνη πρωταρχική σκέψη που θα μπορούσε να υπερνικήσει αυτή

Τιμωρίες και συνέπειες

Όπως έχουμε πει επανειλημμένα στη δημιουργία του Θεού δεν υπάρχει κόλαση. Δικαιολογημένα λοιπόν θα απορεί κάποιος: "Τότε ο καθένας θα πρέπει να μπορεί να κάνει ό,τι θέλει". Ναι, ο Θεός επιτρέπει σε όλους να κάνουν ό,τι θέλουν. Η απορία όμως παραμένει: "Χωρίς συνέπειες; Χωρίς τιμωρία;" Αυτά τα δυο δεν είναι το ίδιο πράγμα. Στη Βασιλεία των Ουρανών δεν υπάρχουν τιμωρίες. Αντίθετα, υπάρχουν συνέπειες. Η συνέπεια είναι φυσικό αποτέλεσμα, η τιμωρία είναι φυσιολογικό αποτέλεσμα. Είναι φυσιολογικό για την κοινωνία να τιμωρεί. Είναι μη φυσιολογικό για την κοινωνία να επιτρέπει απλώς σε μια συνέπεια να εμφανιστεί, να αποκαλυφθεί. Οι τιμωρίες είναι η δήλωση των ανθρώπων ότι είναι υπερβολικά ανυπόμονοι για να περιμένουν το φυσικό αποτέλεσμα. Στις υψηλά εξελιγμένες κοινωνίες έχουν παρατηρήσει ότι ελάχιστα μαθαίνονται από τις τιμωρίες. Έχουν συμπεράνει ότι οι συνέπειες είναι ο καλύτερος δάσκαλος. Όλα τα αισθανόμενα όντα γνωρίζουν τη διαφορά μεταξύ τιμωριών και συνεπειών. Οι τιμω

Είμαστε Όλοι Ένα

Απόσπασμα από τα βιβλία που αναλύονται στην Ομάδα της Ανθρωπότητος www.otan.gr (Humanity's Team WW Education and Inner Work Operations): "Καμιά ζωή δεν είναι άσκοπη! Και καμιά ζωή δεν είναι απελπιστική. Ο φόβος και η ενοχή είναι οι μόνοι εχθροί του ανθρώπου. Αν αφήσετε το φόβο, ο φόβος σάς αφήνει. Αν ελευθερώσετε την ενοχή, η ενοχή σάς ελευθερώνει. Το μόνο που χρειάζεται για να αλλάξετε άποψη είναι μια απόφαση. Ακόμα κι ένας δολοφόνος μπορεί να αλλάξει άποψη. Ακόμα κι ένας βιαστής μπορεί να ξαναδημιουργήσει τον εαυτό του από την αρχή. Ακόμα και κάποιος που κακοποιεί παιδιά μπορεί να σωθεί. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια απόφαση βαθιά στην καρδιά, την ψυχή και το νου: Δεν Είμαι Αυτός. Και ισχύει για όλους τους ανθρώπους, όποια και αν είναι τα παραπτώματά τους. Δεν υπάρχει ασυγχώρητο. Δεν υπάρχει παράπτωμα τόσο μεγάλο που να αρνηθεί ο Θεός να το συγχωρήσει. Ακόμα και οι πιο αυστηρές θρησκείες το διδάσκουν αυτό. Μπορεί να μη συμφωνούν με τον τρόπο της συγχώρεσης, μπορεί να μη

Οι Αρχάγγελοι

Εικόνα
Τα φωτισμένα πνεύματα από τις Σφαίρες του Φωτός συνεχίζουν τη διδασκαλία τους πάνω σε θέματα πνευματικά. Έτσι τώρα προχωρούν στην ανάπτυξη του θέματος των Αρχαγγέλων, και στις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά που αυτοί έχουν και που εμείς εσφαλμένα αποδίδουμε σε όλους του αγγέλους και μπερδευόμαστε. - Οι Αρχάγγελοι είναι ΒΟΗΘΟΙ του Θεού. Είναι υπεύθυνοι για την κατασκευή και την επέκταση του σύμπαντος και της ζωής μέσα του. Το έργο τους είναι τόσο τεράστιο που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια. Ο Θεός έχει πολλούς βοηθούς αλλά εκείνοι που ονομάζονται "Αρχάγγελοι" είναι ανώτατες οντότητες και ο Κύριος τους εμπιστεύεται απόλυτα. Είναι οντότητες χωρίς σώμα, αφάνταστο να διανοηθεί κάτι τέτοιο ο άνθρώπινος νους. Βρίσκονται έξω από τη Σφαίρα του Χριστού, αλλά δεν είναι ανώτεροι από Αυτόν. Δέχονται εντολές κατευθείαν από το Θεό. - Ο Χριστός είναι ο Αντιπρόσωπος του Θεού στη Γη, και το έργο του είναι διαφορετικό από αυτό των Αρχαγγέλων. Είναι ο Γιος του Θεού που πριν από 2000 χρόνια πρ

Ο Φύλακας Άγγελος

Εικόνα
Υπάρχει όντως ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ; Αυτή η ερώτηση ξεπηδά από τις σκέψεις των ανθρώπων, όταν μια αλυσσίδα καταστροφών δεν μπορεί να εξηγηθεί. Όμως, αυτός που αναρωτιέται, οφείλει πρώτα να συλλογιστεί, αν όντως πιστεύει στην ύπαρξη των πνευματικών αυτών όντων ή, αντίθετα, είναι της γνώμης πως βρίσκονται μόνο στα παραμύθια κι ένας σοβαρός επιστήμονας σαν κι αυτόν δεν μπορεί να πιστεύει σε πράγματα που θα τον καταστήσουν γελοίο στα μάτια του κόσμου. Τι μεγάλο λάθος! Αυτός που πιστεύει στον Φύλακα Άγγελό του, θα πάρει τις απαντήσεις. Ο κύριος σκοπός του Φύλακα Αγγέλου είναι να προσέχει και να προστατεύει το άτομο που του έχουν αναθέσει να φυλάει. Πολλοί άνθρωποι πάλι, ρωτάνε πού βρισκόταν ο Άγγελός τους κατά την τελευταία άσχημη κατάσταση που αντιμετώπισαν. Όμως, ήταν το πρόσωπο που ρωτάει, ανοιχτό στην επικοινωνία μαζί του; Και δυστυχώς μόνο ελάχιστοι θα ρωτήσουν πόσες καταστροφές έχει αποτρέψει ένας Άγγελος. Δεν είναι δυνατόν για έναν Άγγελο να αποτρέπει κάθε κίνδυνο. Κάποια πράγματα έχουν