Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Φεβρουαρίου 25, 2008

Η παραβολή της πέτρας

Εικόνα
Υπήρχε κάποτε μια πέτρα που ήταν γεμάτη με αμέτρητα άτομα, πρωτόνια, νετρόνια και άλλα υποατομικά σωματίδια ύλης. Τα σωματίδια εκείνα κινούνταν με μεγάλη ταχύτητα συνεχώς, βάσει ενός προτύπου, και το καθένα τους πήγαινε από "εδώ" "εκεί", θέλοντας "χρόνο" για να το κάνει. Όμως κινούνταν με τόσο μεγάλη ταχύτητα που η ίδια η πέτρα δε φαινόταν να κινείται καθόλου. Απλώς υπήρχε. Κειτόταν εκεί, ρουφώντας τη βροχή και τον ήλιο, χωρίς να κουνιέται καθόλου. "Τι είν' αυτό μέσα μου που κουνιέται;" ρώτησε η πέτρα. "Εσύ είσαι", είπε μια φωνή από μακριά. "Εγώ;" ξαναρώτησε η πέτρα. "Τι μου λες τώρα!. Εγώ δεν κουνιέμαι καθόλου. Ο καθένας μπορεί να το δει αυτό". "Ναι, από απόσταση", συμφώνησε η φωνή. "Από μακριά φαίνεσαι πραγματικά σαν να είσαι συμπαγής, ασάλευτη, ακίνητη. Όταν όμως έρχομαι πιο κοντά, τότε βλέπω πως ό,τι αποτελεί Αυτό που Είσαι, κινείται . Κινείται με εκπληκτική ταχύτητα μέσα στο χρόνο και στο χώρο