Το νόημα του πόνου
Όταν αφιερώνετε χρόνο για να ασχοληθείτε με τους ετοιμοθάνατους ασθενείς, μπορείτε να διδαχτείτε πολλά για τις διάφορες φάσεις που περνάνε πριν από το θάνατο.
Όταν ξέρεις πως πρόκειται να πεθάνεις σύντομα, περνάς από στάδια άρνησης και θυμού. Αναρωτιέσαι: "Γιατί εγώ;" Αμφισβητείς το Θεό και Τον απορρίπτεις για λίγο. Διαπραγματεύεσαι μαζί Του και περνάς περιόδους φρικτής κατάθλιψης. Έχεις τα πάνω σου και τα κάτω σου. Υπάρχει κάποιο σημείο όπου παραδίδεις τα όπλα; Όχι! Πέρα από "τα πάνω και τα κάτω", κάθε ανθρώπινη εμπειρία σε αυτόν τον κόσμο έχει κάποια σκοπιμότητα. Σε διδάσκει κάτι πολύ συγκεκριμένο, το οποίο διαφορετικά δεν θα μάθαινες. Και ο Θεός ποτέ δεν στέλνει δοκιμασίες όταν δεν είναι απαραίτητες.
Όταν ξεπερνάς μια δοκιμασία, ακολουθεί συνήθως μια καλή περίοδος, μέχρι να έρθει η καινούργια επιδείνωση. Αν είσαι μαχητής, θα δώσεις ακόμα μια μάχη. Αν αποκαρδιώνεσαι εύκολα, θα παραιτηθείς πιο γρήγορα. Η αρρώστια, όμως, θα παραμείνει. Ίσως λοιπόν αξίζει τον κόπο να ανακαλύψεις τι κρύβεται πίσω της...
Το τέλος των σχέσεων, η απώλεια μιας δουλειάς, η αποχώρηση από ένα σπίτι όπου ζούσες επί 50 χρόνια για να βρεθείς στο γηροκομείο, ακόμα και η απώλεια ενός ζώου σου, είναι καταστάσεις που στην ψυχολογία ονομάζονται "φάσεις πριν το θάνατο".
Πριν από 17 χρόνια είδα το ίδιο όνειρο τρεις φορές σε διάστημα λίγων ημερών, ας πούμε δεκαπέντε. Είδα να γκρεμίζεται το σπίτι μου, όχι να καταρρέει αλλά να γέρνει στο πλάι και να πέφτει κάτω. Πίστεψα ότι το όνειρο ήταν προάγγελος αλλαγών. Τα επόμενα δυο χρόνια αντιμετώπησα τρεις "απώλειες". Έφυγα από τη δουλειά μου, έφυγα από το γάμο μου, έφυγα από το σπίτι που έμενα επί 35 χρόνια, το οποίο και στη συνέχεια γκρεμίστηκε για να γίνει πολυκατοικία στη θέση του. Πώς ήξερε το υποσυνείδητό μου τις μελλοντικές απώλειες και με προειδοποίησε μέσα από το όνειρο;
Αν ξέραμε μόνο πως όλα όσα μας συμβαίνουν, τα γνωρίζουμε ήδη σε υποσυνείδητο επίπεδο, η ζωή θα μας φαινόταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα. Θα αναρωτιόμασταν "τι άλλο έχω φτιάξει σαν ευκαιρία για να μάθω;"
Όλες οι δοκιμασίες και τα βάσανα, οι εφιάλτες και οι απώλειες αντιμετωπίζονται από τους περισσότερους ανθρώπους σαν κατάρες ή θεϊκές τιμωρίες, σαν κάτι αρνητικό. Αν ξέραμε μονάχα πως τίποτα από όσα μας συμβαίνουν δεν είναι αρνητικό! Τίποτα απολύτως. Οι δοκιμασίες, τα βάσανα, οι μεγάλες απώλειες, όσα μας κάνουν να λέμε "Αμφιβάλλω αν θα μπορέσω να το ξεπεράσω", δεν είναι παρά δώρα για μας. Η όλη διαδικασία μοιάζει με το ατσάλι που για να πάρει το σωστό του σχήμα πρέπει προηγουμένως να πυρακτωθεί στη φωτιά. Χωρίς να σκύψεις το κεφάλι πρέπει να αντικρίσεις τον πόνο και να τον αποδεχτείς σαν ένα δώρο με πολύ συγκεκριμένο σκοπό.
Όταν ξέρεις πως πρόκειται να πεθάνεις σύντομα, περνάς από στάδια άρνησης και θυμού. Αναρωτιέσαι: "Γιατί εγώ;" Αμφισβητείς το Θεό και Τον απορρίπτεις για λίγο. Διαπραγματεύεσαι μαζί Του και περνάς περιόδους φρικτής κατάθλιψης. Έχεις τα πάνω σου και τα κάτω σου. Υπάρχει κάποιο σημείο όπου παραδίδεις τα όπλα; Όχι! Πέρα από "τα πάνω και τα κάτω", κάθε ανθρώπινη εμπειρία σε αυτόν τον κόσμο έχει κάποια σκοπιμότητα. Σε διδάσκει κάτι πολύ συγκεκριμένο, το οποίο διαφορετικά δεν θα μάθαινες. Και ο Θεός ποτέ δεν στέλνει δοκιμασίες όταν δεν είναι απαραίτητες.
Όταν ξεπερνάς μια δοκιμασία, ακολουθεί συνήθως μια καλή περίοδος, μέχρι να έρθει η καινούργια επιδείνωση. Αν είσαι μαχητής, θα δώσεις ακόμα μια μάχη. Αν αποκαρδιώνεσαι εύκολα, θα παραιτηθείς πιο γρήγορα. Η αρρώστια, όμως, θα παραμείνει. Ίσως λοιπόν αξίζει τον κόπο να ανακαλύψεις τι κρύβεται πίσω της...
Το τέλος των σχέσεων, η απώλεια μιας δουλειάς, η αποχώρηση από ένα σπίτι όπου ζούσες επί 50 χρόνια για να βρεθείς στο γηροκομείο, ακόμα και η απώλεια ενός ζώου σου, είναι καταστάσεις που στην ψυχολογία ονομάζονται "φάσεις πριν το θάνατο".
Πριν από 17 χρόνια είδα το ίδιο όνειρο τρεις φορές σε διάστημα λίγων ημερών, ας πούμε δεκαπέντε. Είδα να γκρεμίζεται το σπίτι μου, όχι να καταρρέει αλλά να γέρνει στο πλάι και να πέφτει κάτω. Πίστεψα ότι το όνειρο ήταν προάγγελος αλλαγών. Τα επόμενα δυο χρόνια αντιμετώπησα τρεις "απώλειες". Έφυγα από τη δουλειά μου, έφυγα από το γάμο μου, έφυγα από το σπίτι που έμενα επί 35 χρόνια, το οποίο και στη συνέχεια γκρεμίστηκε για να γίνει πολυκατοικία στη θέση του. Πώς ήξερε το υποσυνείδητό μου τις μελλοντικές απώλειες και με προειδοποίησε μέσα από το όνειρο;
Αν ξέραμε μόνο πως όλα όσα μας συμβαίνουν, τα γνωρίζουμε ήδη σε υποσυνείδητο επίπεδο, η ζωή θα μας φαινόταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα. Θα αναρωτιόμασταν "τι άλλο έχω φτιάξει σαν ευκαιρία για να μάθω;"
Όλες οι δοκιμασίες και τα βάσανα, οι εφιάλτες και οι απώλειες αντιμετωπίζονται από τους περισσότερους ανθρώπους σαν κατάρες ή θεϊκές τιμωρίες, σαν κάτι αρνητικό. Αν ξέραμε μονάχα πως τίποτα από όσα μας συμβαίνουν δεν είναι αρνητικό! Τίποτα απολύτως. Οι δοκιμασίες, τα βάσανα, οι μεγάλες απώλειες, όσα μας κάνουν να λέμε "Αμφιβάλλω αν θα μπορέσω να το ξεπεράσω", δεν είναι παρά δώρα για μας. Η όλη διαδικασία μοιάζει με το ατσάλι που για να πάρει το σωστό του σχήμα πρέπει προηγουμένως να πυρακτωθεί στη φωτιά. Χωρίς να σκύψεις το κεφάλι πρέπει να αντικρίσεις τον πόνο και να τον αποδεχτείς σαν ένα δώρο με πολύ συγκεκριμένο σκοπό.
Σχόλια