Δεν μπορείς να πεθάνεις
Ο λόγος που δεν μπορείς να πεθάνεις είναι, γιατί είσαι η ίδια η ζωή. Και η ζωή δεν μπορεί να μην είναι ζωή. Επομένως δεν μπορείς να πεθάνεις. Έτσι, τη στιγμή του θανάτου σου, αυτό που γίνεται είναι... ότι συνεχίζεις να ζεις.
Γι' αυτό πάρα πολλοί άνθρωποι όταν "πεθαίνουν" δεν το πιστεύουν, επειδή δεν βιώνουν ότι είναι νεκροί. Αντίθετα, αισθάνονται (επειδή είναι) πάρα πολύ ζωντανοί. Υπάρχει λοιπόν κάποια σύγχυση.
Ο Εαυτός μπορεί να βλέπει το σώμα να κείτεται εκεί, σωριασμένο, χωρίς να κουνιέται, κι όμως ο Εαυτός κινείται ξαφνικά σε όλο το χώρο. Συχνά, έχει την εμπειρία ότι κυριολεκτικά πετάει γύρω-γύρω στο δωμάτιο και ύστερα ότι βρίσκεται παντού στο χώρο, ταυτόχρονα. Και όταν επιθυμεί να δει κάτι από κάποια συγκεκριμένη οπτική γωνία, βρίσκεται ξαφνικά να βιώνει αυτό ακριβώς.
Αν η ψυχή (ο Εαυτός) αναρωτηθεί: "Μα τι γίνεται; Γιατί δεν κουνιέται το σώμα μου;" θα βρεθεί ακριβώς εκεί, να αιωρείται πάνω από το σώμα, παρακολουθώντας την ακινησία του με περιέργεια.
Αν κάποιος μπει στο δωμάτιο και η ψυχή σκεφτεί: "Ποιος είναι αυτός;" αμέσως η ψυχή βρίσκεται μπροστά ή δίπλα σ' εκείνο το πρόσωπο.
Έτσι μέσα σε πολύ σύντομο διάστημα, η ψυχή μαθαίνει ότι μπορεί να πάει παντού, με την ταχύτητα της σκέψης της. Μια αίσθηση απίστευτης ελευθερίας και ελαφράδας καταλαμβάνει τότε την ψυχή και συνήθως της χρειάζεται λίγος χρόνος για να "συνηθίσει" όλο αυτό το στριφογύρισμα με την κάθε της σκέψη.
Αν το άτομο είχε παιδιά και σκεφτεί εκείνα τα παιδιά, αμέσως η ψυχή βρίσκεται κοντά τους, όπου κι αν βρίσκονται. Έτσι μαθαίνει ότι όχι μόνο μπορεί να βρεθεί όπου θέλει με την ταχύτητα της σκέψης, αλλά ότι μπορεί να βρίσκεται σε δυο διαφορετικά μέρη ταυτόχρονα. Ή σε τρία. Ή σε πέντε. Μπορεί να υπάρχει, να παρατηρεί και να κάνει πράγματα σ' αυτά τα μέρη την ίδια στιγμή, χωρίς καμία δυσκολία ή συγχυση. Ύστερα η ψυχή μπορεί να "ξαναενώσει" τα μέρη της, επιστρέφοντας ξανά σε ένα χώρο, απλώς και μόνο με το να εστιάσει ξανά τη σκέψη της.
Η ψυχή θυμάται στη "μεταθανάτια" ζωή αυτό που θα ήταν καλό να θυμάται και σε τούτη: ότι κάθε αποτέλεσμα δημιουργείται με τη σκέψη και ότι κάθε εκδήλωση είναι αποτέλεσμα της πρόθεσης.
Γι' αυτό πάρα πολλοί άνθρωποι όταν "πεθαίνουν" δεν το πιστεύουν, επειδή δεν βιώνουν ότι είναι νεκροί. Αντίθετα, αισθάνονται (επειδή είναι) πάρα πολύ ζωντανοί. Υπάρχει λοιπόν κάποια σύγχυση.
Ο Εαυτός μπορεί να βλέπει το σώμα να κείτεται εκεί, σωριασμένο, χωρίς να κουνιέται, κι όμως ο Εαυτός κινείται ξαφνικά σε όλο το χώρο. Συχνά, έχει την εμπειρία ότι κυριολεκτικά πετάει γύρω-γύρω στο δωμάτιο και ύστερα ότι βρίσκεται παντού στο χώρο, ταυτόχρονα. Και όταν επιθυμεί να δει κάτι από κάποια συγκεκριμένη οπτική γωνία, βρίσκεται ξαφνικά να βιώνει αυτό ακριβώς.
Αν η ψυχή (ο Εαυτός) αναρωτηθεί: "Μα τι γίνεται; Γιατί δεν κουνιέται το σώμα μου;" θα βρεθεί ακριβώς εκεί, να αιωρείται πάνω από το σώμα, παρακολουθώντας την ακινησία του με περιέργεια.
Αν κάποιος μπει στο δωμάτιο και η ψυχή σκεφτεί: "Ποιος είναι αυτός;" αμέσως η ψυχή βρίσκεται μπροστά ή δίπλα σ' εκείνο το πρόσωπο.
Έτσι μέσα σε πολύ σύντομο διάστημα, η ψυχή μαθαίνει ότι μπορεί να πάει παντού, με την ταχύτητα της σκέψης της. Μια αίσθηση απίστευτης ελευθερίας και ελαφράδας καταλαμβάνει τότε την ψυχή και συνήθως της χρειάζεται λίγος χρόνος για να "συνηθίσει" όλο αυτό το στριφογύρισμα με την κάθε της σκέψη.
Αν το άτομο είχε παιδιά και σκεφτεί εκείνα τα παιδιά, αμέσως η ψυχή βρίσκεται κοντά τους, όπου κι αν βρίσκονται. Έτσι μαθαίνει ότι όχι μόνο μπορεί να βρεθεί όπου θέλει με την ταχύτητα της σκέψης, αλλά ότι μπορεί να βρίσκεται σε δυο διαφορετικά μέρη ταυτόχρονα. Ή σε τρία. Ή σε πέντε. Μπορεί να υπάρχει, να παρατηρεί και να κάνει πράγματα σ' αυτά τα μέρη την ίδια στιγμή, χωρίς καμία δυσκολία ή συγχυση. Ύστερα η ψυχή μπορεί να "ξαναενώσει" τα μέρη της, επιστρέφοντας ξανά σε ένα χώρο, απλώς και μόνο με το να εστιάσει ξανά τη σκέψη της.
Η ψυχή θυμάται στη "μεταθανάτια" ζωή αυτό που θα ήταν καλό να θυμάται και σε τούτη: ότι κάθε αποτέλεσμα δημιουργείται με τη σκέψη και ότι κάθε εκδήλωση είναι αποτέλεσμα της πρόθεσης.
Σχόλια