Τίποτα δε συμβαίνει τυχαία

Σε τούτο το σύμπαν που ζούμε δεν υπάρχει "τυχαίο" γεγονός. Δεν υπάρχει "ατύχημα", ούτε "σύμπτωση". Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν τυχαία, από αρρώστιες, δυστυχήματα, καταστροφές κ.λπ.
Γενικά οι ψυχές αφήνουν τα σώματα επειδή έχουν τελειώσει μαζί τους. Έχουν ολοκληρώσει εκείνο για το οποίο έσμιξαν με το συγκεκριμένο σώμα. Βίωσαν την εμπειρία που επεδίωξαν.
Και οι άνθρωποι που έχουν πεθάνει δεν θέλουν με κανένα τρόπο να θρηνούμε γι' αυτούς.
Αν γνώριζαν όλοι όσοι πενθούν, πού βρίσκονται και ότι βρίσκονται εκεί με τη δική τους ύψιστη επιλογή, τότε θα γιόρταζαν την αναχώρησή τους. Αν βίωναν αυτό που ονομάζεται "μεταθανάτια ζωή" έστω και για μια στιγμή, έχοντας φτάσει εκεί με την πιο λαμπρή τους σκέψη για τον εαυτό τους και για το Θεό, θα χαμογελούσαν με το πιο πλατύ τους χαμόγελο στην κηδεία των αγαπημένων τους και θα άφηναν τη χαρά να πλημμυρίσει τις καρδιές τους.
Κλαίμε στις κηδείες για τη δική μας απώλεια. Νιώθουμε θλίψη επειδή δεν θα ξαναδούμε ποτέ εκείνο το αγαπημένο πρόσωπο, δε θα το ξανασφίξουμε ποτέ στην αγκαλιά μας, δεν θα το αγγίξουμε ποτέ ξανά, ούτε θα ξαναβρεθούμε μαζί του. Στη γη. Κι αυτό είναι ένα καλό κλάμα. Τιμάει την αγάπη και τον αγαπημένο που έφυγε. Όμως, ακόμα κι αυτό το πένθος θα ήταν σύντομο αν ξέραμε τι υπέροχες πραγματικότητες, τι θαυμαστές εμπειρίες περιμένουν τη χαρούμενη ψυχή που αφήνει το σώμα.
Η ψυχή κάποια στιγμή θα επιστρέψει ξανά στη γη με ένα άλλο σώμα, διαφορετικό. Με αυτό τον τρόπο ξεκινάει ένα νέο "πρόγραμμα", για να βιώσει καινούργιες εμπειρίες, για να θυμηθεί την αλήθεια και να ζήσει νέες περιπέτειες.