ANGEL'S BLOG

(Συνέχεια από το Δ' μέρος) Πνευματικοί θησαυροί Ήρθα στον κόσμο με σκοπό να βοηθήσω να γίνει καλύτερος χρησιμοποιώντας τις χάρες που μου έδωσε ο Θεός για να συνεισφέρω στον ερχομό της Βασιλείας των Ουρανών στη γη. Αλλά δεν το έκανα! Αντίθετα παρέσυρα πολλούς ανθρώπους στην καταστροφή. Ο Ιησούς με ρώτησε στη συνέχεια: «Ποιοι είναι οι πνευματικοί θησαυροί που έχεις να Μου προσφέρεις;» Πνευματικοί θησαυροί;! Τα χέρια μου ήταν άδεια. Τότε μου απάντησε: «Ποια η χρησιμότητα των δύο διαμερισμάτων που είχες, των ακινήτων που σου ανήκαν και της κλινικής που σου πρόσφερε τόση ικανοποίηση; Μπορείς να φέρεις εδώ έστω και ένα τούβλο; Ποια η χρησιμότητα της λατρείας του σώματός σου, όλων των χρημάτων που ξόδευες γι’ αυτό και της εμμονής σου να είσαι σε φόρμα; Σε τι ωφέλησε να υποβάλεσαι σε όλες εκείνες τις δίαιτες και να υποφέρεις από ανορεξία και βουλιμία, βασανίζοντας το σώμα σου; Έκανες το σώμα σου θεό! Ποια η χρησιμότητα όλων αυτών εδώ που βρίσκεσαι; Ήσουν πολύ γενναιόδωρη, αυτό είναι αλ

(Συνέχεια από το Γ' μέρος) Πώς σκοτώνουμε πνευματικά Πόσοι από εμάς ανησυχούν για το αν τα παιδιά μας έχουν ρούχα να φορέσουν, φαγητό να φάνε, αν μπορούν να σπουδάσουν; Όταν αρρωστήσουν τρέχουμε αμέσως στο γιατρό. Αλλά πόσοι από εμάς σκοτώνουμε τα παιδιά μας; Πολλά είναι θλιμμένα ή γεμάτα οργή και πικρία γιατί δεν έχουν κοντά τους τον πατέρα ή τη μητέρα τους. Δεν παίρνουν αγάπη από τους γονείς τους. Φανταστείτε μια γυναίκα που πηγαίνει στην εκκλησία, που είναι πιστή να λέει: «Σε ευχαριστώ, Θεέ μου, που μου έδωσες αυτά τα παιδιά. Είναι τόσο καλά που από τότε που μας άφησε ο πατέρας τους αγαπούν μόνο εμένα και εκείνον τον μισούν!» Ξέρετε τι κάνει αυτή η μητέρα; Σκοτώνει τα παιδιά της πνευματικά. Γιατί το να μισείς, είναι σαν να σκοτώνεις. Πόσες φορές δηλητηριάζουμε τα παιδιά μας;! Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο θλίβεται ο Θεός όταν δηλητηριάζουμε τα παιδιά εναντίον του πατέρα ή της μητέρας! Ο Θεός δεν το επιτρέπει... Αλλά δεν είχα τελειώσει ακόμα με την κρίση μου... O Ιησού

(Συνέχεια από το Β' μέρος) …Είναι αλήθεια πως υποφέρω αλλά θυσιάζω τον εαυτό μου για εσάς, παιδιά μου. Είστε εφτά και είμαι μόνο μία. Θυσιάζομαι γιατί ο πατέρα σου είναι καλός άνθρωπος. Δεν μπορώ να χωρίσω και να σας αφήσω χωρίς πατέρα. Και έπειτα, αν χωρίσω, ποιος θα προσεύχεται για να σωθεί ο πατέρας σας; Εγώ είμαι αυτή που μπορώ να ικετέψω τον Κύριο για να σωθεί. Ενώνω τον πόνο μου και τις θλίψεις που μου προξενεί με το Πάθος του Χριστού στο Σταυρό. Κάθε μέρα πάω στην εκκλησία και μπροστά στο Ιερό λέω, ‘Κύριε, αυτό το μαρτύριο δεν είναι τίποτα. Το αφιερώνω στο Σταυρό Σου, για να σωθούν ο άντρας μου και τα παιδιά μου’. Αφιερώνω τον πατέρα σου στον Ιησού και προσεύχομαι το Ροδάριο. Ο διάβολος τον σπρώχνει στην άβυσσο και τον κάνει να αμαρτήσει, αλλά εγώ με το Ροδάριο τον τραβάω προς τα επάνω. Τον φέρνω ενώπιον των Αχράντων Μυστηρίων στο ναό και λέω στον Ιησού, 'Κύριε, είναι εδώ. Σου ζητώ να μην μου επιτρέψεις να πεθάνω πρώτη, πριν τον δω να μεταστρέφεται. Κύριέ μου δεν προσε

(Συνέχεια από το Α' μέρος) Παραλίγο να κάνω την αδελφή μου να πεθάνει από το φόβο της, γιατί ήμουν σε κώμα και όμως με άκουσε που μίλαγα! Έπαθε σοκ και άρχισε να φωνάζει: «Φύγετε, μη την πάρετε. Μαμά, σε παρακαλώ, φύγε. Δεν βλέπεις πως έχει μικρά παιδιά; Μην την πάρετε! Μη την πάρετε!» Οι γιατροί απομάκρυναν την αδελφή μου διότι νόμιζαν ότι παραληρεί από την κούραση. Όσο για μένα φανταστείτε τη χαρά μου όταν είδα τους γονείς μου! Σε αυτό το μέρος, σε αυτή τη φρίκη που βρισκόμουν, να δω τους γονείς μου! Όταν είδαν πού βρισκόμουν, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πόνο είχε το πρόσωπό τους, διότι εκεί, αντιλαμβάνεται κανείς τα συναισθήματα των άλλων. Είδα τον πόνο και την αγωνία που ένιωθαν. Ο πατέρας μου άρχισε να κλαίει πολύ, πάρα πολύ και φώναζε: «Η κόρη μου! Ωχ, όχι! Θεέ μου, όχι την κόρη μου, όχι την κορούλα μου!» Η μητέρα μου προσευχόταν. Με κοίταξε κατάματα και είδε τη θλίψη στα μάτια μου, αλλά ταυτόχρονα τίποτα δεν θα μπορούσε να αφαιρέσει την ειρήνη και τη γλυκήτητα που ε