Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Νοέμβριος, 2007

Τίποτα δε συμβαίνει τυχαία

Σε τούτο το σύμπαν που ζούμε δεν υπάρχει " τυχαίο " γεγονός. Δεν υπάρχει " ατύχημα ", ούτε " σύμπτωση ". Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν τυχαία, από αρρώστιες, δυστυχήματα, καταστροφές κ.λπ. Γενικά οι ψυχές αφήνουν τα σώματα επειδή έχουν τελειώσει μαζί τους. Έχουν ολοκληρώσει εκείνο για το οποίο έσμιξαν με το συγκεκριμένο σώμα. Βίωσαν την εμπειρία που επεδίωξαν. Και οι άνθρωποι που έχουν πεθάνει δεν θέλουν με κανένα τρόπο να θρηνούμε γι' αυτούς. Αν γνώριζαν όλοι όσοι πενθούν, πού βρίσκονται και ότι βρίσκονται εκεί με τη δική τους ύψιστη επιλογή, τότε θα γιόρταζαν την αναχώρησή τους. Αν βίωναν αυτό που ονομάζεται " μεταθανάτια ζωή " έστω και για μια στιγμή, έχοντας φτάσει εκεί με την πιο λαμπρή τους σκέψη για τον εαυτό τους και για το Θεό, θα χαμογελούσαν με το πιο πλατύ τους χαμόγελο στην κηδεία των αγαπημένων τους και θα άφηναν τη χαρά να πλημμυρίσει τις καρδιές τους. Κλαίμε στις κηδείες για τη δική μας απώλεια. Νιώθουμε θλίψη επειδή δ

Η ψευδαίσθηση του χρόνου και του χώρου

Επειδή μετά το θάνατο η ψυχή βρίσκεται μακριά από την παράμετρο του χρόνου, δεν υπάρχει καθυστέρηση ανάμεσα στη σκέψη που θα κάνει και στη δημιουργία. Το φαινόμενο του χρόνου είναι στην πραγματικότητα μια λειτουργία προοπτικής που υπάρχει μόνο όσο βρισκόμαστε μέσα στο σώμα. Χρησιμοποιούμε, σαν ανθρώπινα όντα, αυτή την προοπτική ως εργαλείο με το οποίο μπορούμε να διερευνούμε και να εξετάζουμε τις εμπειρίες μας πλησιέστερα, χωρίζοντάς τες σε ξεχωριστά κομμάτια, αντί να τις θεωρούμε ως ένα και μοναδικό περιστατικό. Η ζωή είναι ένα μοναδικό περιστατικό, ένα γεγονός στο σύμπαν που συμβαίνει αυτή τη στιγμή . Συμβαίνει ολόκληρο. Συμβαίνει παντού. Δεν υπάρχει άλλος "χρόνος" από το τώρα . Δεν υπάρχει άλλος "χώρος" από το εδώ . Το εδώ και το τώρα είναι το Μόνο που Υπάρχει. Ωστόσο, επιλέξαμε να βιώνουμε το μεγαλείο του εδώ και τώρα με κάθε του λεπτομέρεια, να βιώνουμε το Θεϊκό μας Εαυτό ως τον εδώ και τώρα δημιουργό αυτής της πραγματικότητας. Υπήρχαν μόνο δυο τρόποι, δυο πεδί

Ο θάνατος είναι ψευδαίσθηση

Είναι απαραίτητο, σε μια ζωή που κρατάει για πάντα, να υπάρχουν διαλείμματα. Ο θάνατος λοιπόν, για όσο διάστημα βρισκόμαστε στη γη, είναι η ψευδαίσθηση που μας κρατάει πολύ απασχολημένους με το σώμα μας και μας βοηθάει να πιστεύουμε πως είμαστε το σώμα μας. Δεν είμαστε όμως το σώμα μας κι έτσι η καταστροφή του παύει να μας απασχολεί όταν συνειδητοποιήσουμε αυτό το πράγμα. Ο θάνατος πρέπει να μας διδάσκει πως ό,τι είναι αληθινό είναι ζωή. Και η ζωή μας διδάσκει πως αυτό που είναι αναπόφευκτο δεν είναι ο θάνατος αλλά η παροδικότητα. Η παροδικότητα είναι η μόνη αλήθεια . Τίποτε δεν είναι μόνιμο. Τα πάντα αλλάζουν. Κάθε στιγμή. Αν κάτι ήταν μόνιμο δε θα μπορούσε να υπάρχει. Γιατί ακόμα και η ίδια η έννοια της μονιμότητας εξαρτάται από την παροδικότητα για να έχει κάποιο νόημα. Επομένως, ακόμα και η μονιμότητα είναι παροδική . Αυτό είναι το ντάρμα των Βουδιστών, αυτός είναι ο Βούδας. Αυτή είναι η διδασκαλία και ο διδάσκαλος. Αυτό είναι το αντικείμενο και ο παρατηρητής, τυλιγμένα σε ένα πακέ

Η ζωή συνεχίζεται για πάντα

Αυτό είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο. Δεν έχει τέλος η ζωή. Η μετενσάρκωση είναι μια πραγματικότητα. Μπορεί κάποιος να επιστρέψει σε μια θνητή μορφή όποτε και όπως θέλει. Εμείς αποφασίζουμε το "αν" και το "πότε". Καμία εμπειρία δεν επισκέπτεται την ψυχή ενάντια στη θέλησή της. Αυτό γίνεται επειδή η ψυχή δημιουργεί την κάθε εμπειρία. Η ψυχή δεν θέλει τίποτε. Η ψυχή έχει τα πάντα. Όλη τη σοφία, όλη τη γνώση, όλη τη δύναμη, όλη τη δόξα. Η ψυχή είναι το κομμάτι του ανθρώπου που ποτέ δεν κοιμάται, που ποτέ δεν λησμονεί. Επιθυμεί η ψυχή να πεθάνει το σώμα; Όχι. Επιθυμία της ψυχής είναι να μην πεθάνεις ποτέ. Όμως η ψυχή θα αφήσει το σώμα, θα αλλάξει τη σωματική μορφή της στη στιγμή, αφήνοντας το μεγαλύτερο μέρος του υλικού σώματος πίσω της, όταν δει ότι δεν υπάρχει πια λόγος να παραμένει σε αυτή τη μορφή. Είναι στη φύση της να αλλάζει μορφή! Όταν δεν της είναι πια χρήσιμο το να μένει σε κάποια συγκεκριμένη μορφή, η ψυχή αλλάζει μορφή, εκούσια, πρόθυμα, χαρούμενα και προχωρ

Δεν μπορείς να πεθάνεις

Ο λόγος που δεν μπορείς να πεθάνεις είναι, γιατί είσαι η ίδια η ζωή. Και η ζωή δεν μπορεί να μην είναι ζωή. Επομένως δεν μπορείς να πεθάνεις. Έτσι, τη στιγμή του θανάτου σου, αυτό που γίνεται είναι... ότι συνεχίζεις να ζεις. Γι' αυτό πάρα πολλοί άνθρωποι όταν "πεθαίνουν" δεν το πιστεύουν, επειδή δεν βιώνουν ότι είναι νεκροί. Αντίθετα, αισθάνονται (επειδή είναι) πάρα πολύ ζωντανοί. Υπάρχει λοιπόν κάποια σύγχυση. Ο Εαυτός μπορεί να βλέπει το σώμα να κείτεται εκεί, σωριασμένο, χωρίς να κουνιέται, κι όμως ο Εαυτός κινείται ξαφνικά σε όλο το χώρο. Συχνά, έχει την εμπειρία ότι κυριολεκτικά πετάει γύρω-γύρω στο δωμάτιο και ύστερα ότι βρίσκεται παντού στο χώρο, ταυτόχρονα. Και όταν επιθυμεί να δει κάτι από κάποια συγκεκριμένη οπτική γωνία, βρίσκεται ξαφνικά να βιώνει αυτό ακριβώς. Αν η ψυχή (ο Εαυτός) αναρωτηθεί: "Μα τι γίνεται; Γιατί δεν κουνιέται το σώμα μου;" θα βρεθεί ακριβώς εκεί, να αιωρείται πάνω από το σώμα, παρακολουθώντας την ακινησία του με περιέργεια. Αν κάπ