Η Σταύρωση

(O Ιησούς στη Josefa)

Είμαστε ήδη κοντά στο Γολγοθά! Το πλήθος βρίσκεται σε αναστάτωση γιατί πλησιάζει η τρομερή στιγμή... Εξαντλημένος από την κούραση, βαδίζω μετά βίας!

Τρεις φορές έχω πέσει στη διαδρομή.

Μία, για να δώσω δύναμη να μεταστραφούν οι αμαρτωλοί που είναι συνηθισμένοι στην αμαρτία. Την άλλη, για να δώσω ενθάρρυνση στις ψυχές που πέφτουν επειδή είναι εύθραυστες και τυφλωμένες από τη θλίψη ή την ανησυχία. Την τρίτη, για να τις βοηθήσω να βγουν από την αμαρτία την ώρα του θανάτου τους.

Κοίτα πόσο σκληρά με περιτριγυρίζουν αυτοί οι σκληροί σαν πέτρα άντρες! Κάποιοι σύρουν το Σταυρό και τον ακουμπούν στο έδαφος. Άλλοι μου τραβάνε βίαια τα ρούχα που έχουν κολλήσει στις πληγές, οι οποίες ανοίγουν ξανά και το αίμα ρέει ποτάμι.

Κοιτάξτε, αγαπητές ψυχές, πόση ντροπή νιώθω βλέποντας τον εαυτό μου γυμνό μπροστά σε αυτό το απέραντο πλήθος! Τι πόνος για το σώμα μου και τι σύγχυση για την ψυχή μου!...

Οι δήμιοι τραβάνε τον χιτώνα που με τόση λεπτότητα και φροντίδα είχε υφάνει η μητέρα μου από τα παιδικά μου χρόνια και που μεγάλωνε καθώς μεγάλωνα, και τον πετάνε μακριά! Πόσος ήταν ο πόνος της Μητέρας μου καθώς παρατηρούσε εκείνη την τρομερή σκηνή!... Πόσο θα ήθελε να κρατήσει τον αιματοβαμμένο χιτώνα, τον εμποτισμένο με το Αίμα μου!

Μα... έφτασε η ώρα, και καθώς είμαι ξαπλωμένος πάνω στο Σταυρό, οι δήμιοι παίρνουν τα χέρια μου και τα τραβάνε για να τα τεντώσουν έτσι ώστε να φτάσουν στις οπές που είναι προετοιμασμένες γι’ αυτό το σκοπό. Το σώμα Μου ολόκληρο συνταράσσεται με φρικτούς σπασμούς και ταλαντεύεται από τη μια πλευρά στην άλλη ενώ τα αγκάθια του στέμματος εισχωρούν πιο βαθιά στο κεφάλι μου.

Άκου, Josefa, την πρώτη σφυριά που καρφώνει το δεξί μου χέρι... Αντηχεί στα βάθη της γης!... Τώρα καρφώνουν το αριστερό μου χέρι... Μπροστά σε αυτό το θέαμα οι ουρανοί τρέμουν, οι άγγελοι προσκυνούν. Είμαι βαθιά σιωπηλός... Ούτε ένα παράπονο δεν ξεφεύγει από τα χείλη μου!

Αφού κάρφωσαν τα χέρια μου, τραβάνε βάναυσα τα πόδια… οι πληγές ανοίγουν..., τα νεύρα σκίζονται..., τα κόκκαλα διασπώνται... Ο πόνος είναι απέραντος!... Τα καρφιά έχουν διαπεράσει τα πόδια μου... και το Αίμα μου λούζει τη γη!...»

Συλλογιστείτε για μια στιγμή αυτά τα ματωμένα χέρια και πόδια..., αυτό το γυμνό σώμα, καλυμμένο με πληγές και αίμα... Αυτό το κεφάλι το τρυπημένο από τα μυτερά αγκάθια, μούσκεμα στον ιδρώτα, γεμάτο χώμα και αίμα...
Θαυμάστε τη σιωπή, την υπομονή και τη συμμόρφωση με την οποία δέχομαι το σκληρό βασανιστήριο.

Ποιος είναι αυτός που υποφέρει έτσι, θύμα τέτοιας ατιμίας;... Είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού!... Αυτός που έφτιαξε τους ουρανούς, τη γη, τη θάλασσα και ό,τι υπάρχει... αυτός που δημιούργησε τον άνθρωπο, αυτός που συντηρεί τα πάντα με την άπειρη δύναμή του... Είναι εκεί ακίνητος..., περιφρονημένος..., απογυμνωμένος από τα πάντα... Πολύ σύντομα όμως θα τον μιμηθούν και θα τον ακολουθήσουν πλήθος ψυχές που θα εγκαταλείψουν «τα αγαθά της περιουσίας, της χώρας, της οικογένειας, των τιμών, της ευημερίας και ό,τι είναι απαραίτητο για να Του χαρίσουν τη δόξα και την αγάπη που Του αναλογούν».

Να είστε προσεκτικοί, Άγγελοι του Ουρανού, και όλοι εσείς, όσοι με αγαπάτε. Οι στρατιώτες θα στρέψουν το Σταυρό με εμένα επάνω του για να γυρίσουν τις μύτες των καρφιών στην πίσω πλευρά και έτσι να τα εμποδίσουν, με το βάρος του σώματός μου, να ξεγλιστρήσουν και να το αφήσουν να πέσει. Το σώμα μου θα δώσει στη γη το φιλί της ειρήνης! Ενώ τα χτυπήματα του σφυριού αντηχούν στο διάστημα, στην κορυφή του Γολγοθά τελείται το πιο αξιοθαύμαστο θέαμα!... Κατόπιν αιτήματος της Μητέρας μου, η οποία, συλλογιζόμενη αυτό που συνέβαινε και μη μπορώντας να με ανακουφίσει, εκλιπαρεί το έλεος του Επουράνιου Πατέρα μου..., λεγεώνες αγγέλων κατεβαίνουν για να στηρίξουν το αξιολάτρευτο σώμα μου και να το εμποδίσουν να αγγίξει τη γη και να συντριβεί από το βάρος του Σταυρού...

Συλλογιστείτε τον Ιησού σας ξαπλωμένο στο Σταυρό!..., ανίκανο να κάνει την παραμικρή κίνηση..., γυμνό..., χωρίς δόξα..., χωρίς τιμή, χωρίς ελευθερία... Τα πάντα Του έχουν αφαιρεθεί. Δεν υπάρχει κανείς που να λυπάται και να συμπονάει τον πόνο του... Δέχεται μόνο μαρτύρια, χλευασμούς και κοροϊδίες!...
Αν Με αγαπάς αληθινά (Josefa), και τι δεν θα κάνεις για να γίνεις σαν Εμένα; Τι δεν θα είσαι διατεθειμένη να κάνεις για να με παρηγορήσεις; Με τι τρόπο θα αρνηθείς την αγάπη μου;

Τώρα πέσε με το πρόσωπο στο έδαφος και άφησέ με να σου πω τα λόγια: Είθε η Θέλησή μου να θριαμβεύσει μέσα σου! Είθε η Αγάπη μου να σε εκμηδενίσει! Η δυστυχία σου να με δοξάσει!

ΠΗΓΗ: "The Way of Divine Love" της Josefa Menendez.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Αγγελική Σ. Νατσούλη