Χτυπήθηκα από κεραυνό, η κρίση μου ενώπιον του Θεού - μέρος Δ'

(Συνέχεια από το Γ' μέρος)

Πώς σκοτώνουμε πνευματικά

Πόσοι από εμάς ανησυχούν για το αν τα παιδιά μας έχουν ρούχα να φορέσουν, φαγητό να φάνε, αν μπορούν να σπουδάσουν; Όταν αρρωστήσουν τρέχουμε αμέσως στο γιατρό. Αλλά πόσοι από εμάς σκοτώνουμε τα παιδιά μας; Πολλά είναι θλιμμένα ή γεμάτα οργή και πικρία γιατί δεν έχουν κοντά τους τον πατέρα ή τη μητέρα τους. Δεν παίρνουν αγάπη από τους γονείς τους. Φανταστείτε μια γυναίκα που πηγαίνει στην εκκλησία, που είναι πιστή να λέει: «Σε ευχαριστώ, Θεέ μου, που μου έδωσες αυτά τα παιδιά. Είναι τόσο καλά που από τότε που μας άφησε ο πατέρας τους αγαπούν μόνο εμένα και εκείνον τον μισούν!» Ξέρετε τι κάνει αυτή η μητέρα; Σκοτώνει τα παιδιά της πνευματικά. Γιατί το να μισείς, είναι σαν να σκοτώνεις. Πόσες φορές δηλητηριάζουμε τα παιδιά μας;! Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο θλίβεται ο Θεός όταν δηλητηριάζουμε τα παιδιά εναντίον του πατέρα ή της μητέρας! Ο Θεός δεν το επιτρέπει...

Αλλά δεν είχα τελειώσει ακόμα με την κρίση μου...

O Ιησούς μου έδειξε πως ήμουν δολοφόνος όχι μόνο γιατί έκανα έκτρωση, αλλά και γιατί χρηματοδοτούσα εκτρώσεις άλλων. Αυτή είναι η δύναμη που μου έδωσε το χρήμα! Έγινα και εγώ συνεργός! Έλεγα πως είναι δικαίωμα της γυναίκας να μένει έγκυος ή όχι. Κοίταξα στο Βιβλίο της Ζωής μου και όταν είδα τι έκανα ως ενήλικη ένιωσα μεγάλο πόνο. Όταν έχουμε δηλητήριο μέσα μας, δεν μπορούμε να δώσουμε τίποτα καλό στους άλλους, όσοι μας πλησιάζουν καταστρέφονται. Τρεις εξαδέλφες μου και η αρραβωνιαστικιά του εξαδέλφου μου ερχόντουσαν τακτικά στο σπίτι μου. Είχα χρήματα και τις καλούσα και τους μιλούσα για μόδα, για το «γκλάμουρ», για το πώς να επιδεικνύουν το σώμα τους για να είναι ελκυστικές. Βλέπετε πώς τις εκπόρνευα; Τους έλεγα: «Μην είστε χαζές κορίτσια. Μην ακούτε τις μητέρες σας που σας μιλάνε για αγνότητα και παρθενία... αυτά είναι ντεμοντέ. Μιλάνε για τη Βίβλο που είναι 2000 ετών... και αυτοί οι ιερείς δεν θέλουν να εκμοντερνιστούν, μας λένε τι λέει ο Πάπας αλλά και ο Πάπας είναι και αυτός ντεμοντέ».

Σκεφτείτε πόσο δηλητήριο πότισα αυτά τα κορίτσια. Τους έλεγα πως αυτές κάνουν κουμάντο στο κορμί τους και το μόνο που πρέπει να προσέξουν είναι να μην μείνουν έγκυες.
Η αρραβωνιαστικιά του εξαδέλφου μου, ένα κορίτσι 14 ετών, ήρθε μια μέρα στο ιατρείο μου κλαίγοντας. Μου είπε: «Γκλόρια, είμαι έγκυος!» Έξω φρενών της είπα: «Τι χαζή που είσαι, δεν σου έμαθα τι να κάνεις;» Μου απάντησε: «Ναι, αλλά δεν είχε αποτέλεσμα». Ξέρετε τι ήθελε από εμένα ο Θεός εκείνη τη στιγμή; Με ήθελε να την στηρίξω και να μην την αφήσω να πέσει στην άβυσσο κάνοντας έκτρωση. Η έκτρωση είναι σαν ένα κύμα που σε παρασύρει, που σου προξενεί πόνο, γιατί πάντα θα νιώθεις το κενό και τον πόνο, αφού γίνεσαι ο δολοφόνος του παιδιού σου. Ακόμα χειρότερα, αντί να της μιλήσω για το Χριστό και να την παρηγορήσω, της έδωσα τα χρήματα για την έκτρωση σε ένα αξιόπιστο ιατρείο. Με τον ίδιο τρόπο έδωσα πολλές φορές χρήματα για εκτρώσεις. Και είχα το θράσος να λέω πως δεν σκότωσα, πως ήμουν καλή χριστιανή και δεν ήταν δίκαιο να βρίσκομαι σε εκείνο το φρικτό μέρος.

Επιπλέον, τα πρόσωπα που μου ήταν αντιπαθή, τα μισούσα και τα διέσυρα. Ήμουν διπρόσωπη και δολοφόνος, γιατί δεν σκοτώνεις μόνο με το όπλο. Όταν μισείς, συκοφαντείς, ζηλεύεις, ειρωνεύεσαι, κάνεις το κακό, δολοφονείς!

Εξιλέωση για τις αμαρτίες μας

Πολλοί άνθρωποι με ρωτούν πώς να εξιλεωθούν από μια έκτρωση. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να φέρουμε πίσω στη ζωή το μωρό που χάθηκε, αλλά στην Εκκλησία έχουμε μια μεγάλη ευλογία, το Μυστήριο της Εξομολόγησης. Με την εξομολόγηση ο Θεός συγχωρεί και ό,τι λύνει ο ιερέας στη γη, λύνεται και στον Ουρανό. Ευλογημένος να είναι ο Κύριός μας για την καλοσύνη του! Ο Κύριος μας συγχωρεί αλλά θυμηθείτε τι είπε ο Ιησούς στη μοιχαλίδα: «Πορεύου εν ειρήνη και μην αμαρτάνεις άλλο».

Η έλλειψη αγάπης προς τον Θεό

Η σχέση μου με το Θεό ήταν πολύ θλιβερή. Τον αναζητούσα μόνο όταν είχα πρόβλημα. Και σχεδόν πάντα επρόκειτο για λεφτά. Ήταν κάτι σαν τα ΑΤΜ των τραπεζών. Κατέθετα προσευχές και ικεσίες, προκειμένου να πάρω χρήματα. Ήθελα να με αγαπάει ο Θεός και να μου τα προσφέρει όλα μα όλα, με τους δικούς μου όμως όρους. Και αν μου έλεγε κανείς πως αμαρτάνω, θα με πρόσβαλε. Το δαιμόνιο είχε κοιμίσει τελείως τη συνείδησή μου. Συχνά, όταν είχα οικονομικές δυσκολίες, στεκόμουν μπροστά από μια εικόνα του Θείου Βρέφους, άγγιζα το χεράκι Του και έλεγα: «Άκου! Δώσε μου τα χρήματα που χρειάζομαι!» Τι απίστευτη έλλειψη σεβασμού! Και ο Κύριος μου έδειξε πόσο πολύ υπέφερε από την έλλειψη σεβασμού και αγάπης. Τα χρήματα, όπως έρχονταν γρήγορα έτσι και έφευγαν γρήγορα με αποτέλεσμα να βρεθώ σε δεινή οικονομική κατάσταση.

Η Έκτη Εντολή: μη μοιχεύσεις

Σε αυτή την εντολή σκέφτηκα πως δεν θα είχε να μου καταλογίσει ο Κύριος τίποτα γιατί δεν είχα ποτέ εξωσυζυγικές σχέσεις. Ήμουν πάντα πιστή στο σύζυγό μου. Αλλά ο Κύριος μου έδειξε ότι επιδείκνυα πολύ το σώμα μου, άφηνα το στήθος μου να φαίνεται, φορούσα κολλητά παντελόνια κλπ. Νόμιζα πως οι άντρες με κοιτούσαν απλά και θαύμαζαν. Αλλά ο Χριστός μού έδειξε πως αμάρταναν μαζί μου: δεν επρόκειτο για θαυμασμό αλλά για πρόκληση, έμπαιναν σε πειρασμό εξαιτίας μου. Με το να δείχνω το σώμα μου διέπραττα μοιχεία. Δεν καταλάβαινα την αντρική ερεθιστικότητα. Πίστευα πως σκεφτόντουσαν σαν εμένα και ότι κοιτάζοντάς με θα έλεγαν: «Τι ωραίο σώμα!» Αντίθετα έπεφταν σε αμαρτία εξαιτίας μου. Ήταν σαν να ήμουν πόρνη στο πνεύμα.

Αν ο άντρας μου με απατούσε, είχα σκοπό να εκδικηθώ και συμβούλευα και τις άλλες γυναίκες να κάνουν το ίδιο. «Μην είσαι χαζή! Εκδικήσου, μην τον συγχωρέσεις. Δείξε του την αξία σου! Το κάνεις για όλες τις γυναίκες που τις ταπεινώνουν οι άντρες!» Με τέτοιες συμβουλές εγώ και οι φίλες μου καταφέραμε να κάνουμε μια φίλη μας να χωρίσει. Μια μέρα πήγε στο γραφείο του συζύγου της για να του κάνει έκπληξη και τον είδε να φιλάει τη γραμματέα του. Δεν τους αφήσαμε να τα ξαναβρούν παρόλο που εκείνος της ζήτησε συγχώρεση και μετανόησε πραγματικά. Και εκείνη ήθελε να τον συγχωρέσει, γιατί τον αγαπούσε, αλλά εμείς δεν της το επιτρέψαμε. Τελικά πήραν διαζύγιο. Όταν έδινα τέτοιες συμβουλές, εσωτερικά διέπραττα μοιχεία. Ο Ιησούς μου έδειξε πως οι αμαρτίες της σάρκας είναι φρικτές και μας καταδικάζουν, ακόμα και αν ο κόσμος πιστεύει πως όλα είναι καλά.

Μου ήταν εξαιρετικά θλιβερό να διαπιστώνω πως η μοιχεία του πατέρα μου μας έβλαψε τόσο. Με γέμισε μοχθηρία. Κρατούσα κακία στους άντρες και στ’ αδέλφια μου που έγιναν πιστά αντίγραφα του πατέρα μου. Έγιναν γυναικάδες και μέθυσοι. Δεν καταλάβαιναν το κακό που έκαναν στα ίδια τους τα παιδιά. Γι’ αυτό ο πατέρας μου έκλαιγε πικρά στο Καθαρτήριο που βρισκόταν, γιατί έβλεπε τις συνέπειες της αμαρτίας του και το παράδειγμα που έδωσε στα παιδιά του. Με την ακολασία αυτοκαταδικαζόμαστε. Γινόμαστε χειρότεροι από τα ζώα.

Η Έβδομη Εντολή: μην κλέψεις

Όταν συκοφαντείς είναι σαν να κλέβεις. Είπα πως δεν είχα κλέψει ποτέ. Θεωρούσα τον εαυτό μου τίμιο, αλλά έκλεψα από το Θεό! Ναι, έκλεψα από το Θεό. Ο Θεός με έπλασε για να βοηθήσω να καλυτερεύσει ο κόσμος, για να συνεισφέρω στην επέκταση της Βασιλείας των Ουρανών στη γη. Όχι μόνο δεν εκπλήρωσα την αποστολή αυτή, αλλά με τις απαράδεκτες συμβουλές μου κατέστρεψα πολλούς ανθρώπους. Δεν ήξερα πώς να χρησιμοποιήσω τα ταλέντα που μου έδωσε ο Θεός. Έτσι, έκλεψα από πολλούς ανθρώπους το καλό τους όνομα με το να διαδίδω συκοφαντίες! Δεν φαντάζεστε πόσο τρομερές είναι οι αμαρτίες της γλώσσας. Και πόσο πρέπει να επανορθώνει κανείς γι’ αυτές.
Πώς μπορεί κάποιος να επανορθώσει τα κουτσομπολιά και τις συκοφαντίες; Μπορεί να αποκαταστήσει κανείς το όνομα κάποιου, όταν τον έχει διασύρει; Είναι πολύ δύσκολο! Γι’ αυτό οι συκοφάντες θα υποφέρουν πολύ στο Καθαρτήριο. Σχεδόν όλοι χρησιμοποιούν τη γλώσσα για να κρίνουν, να καταστρέψουν, να προσβάλλουν και να διασύρουν. Η γλώσσα είναι αιτία μεγάλων βασάνων. Καίει! Ο Κύριος μου έδειξε πόσο λανθασμένες είναι οι κρίσεις μας για τους άλλους. Ενώ εμείς την πόρνη την περιφρονούμε, ο Κύριος την κοιτάζει με πολλή αγάπη, με απέραντο έλεος. Γνωρίζει όλη τη ζωή της και τι την οδήγησε στην πορνεία. Μάλιστα πολλές οδηγήθηκαν στην πορνεία από τις αμαρτίες μας, από την περιφρόνησή μας και από την έλλειψη αγάπης προς τον πλησίον μας. Βοήθησε ποτέ κανείς μια πόρνη; Ή κάποιον που τον έπιασαν να κλέβει επειδή πραγματικά πεινούσε; Περνάμε τη ζωή μας κρίνοντας και βρίσκοντας ελαττώματα και λάθη στους άλλους και καταδικάζοντάς τους. Έτσι αμαρτάνουμε πιο πολύ από την πόρνη. Και προσέξτε, ένα ψέμα είναι πάντα ένα ψέμα, δεν υπάρχουν μεγάλα ή μικρά, πράσινα, κίτρινα ή κόκκινα ψέματα... το να ψεύδεται κανείς είναι σοβαρό και πατέρας του ψεύδους είναι ο σατανάς.

Είπα τόσα πολλά ψέματα, για ποιο λόγο; Να ξέρετε πως στην αντίπερα όχθη ο καθένας μας είναι μόνος ενώπιον του Θεού.

Κατά τη διάρκεια της κρίσης μου, οι γονείς μου ήταν εκεί και έβλεπαν τα ψέματά μου, αλλά η μητέρα μου δεν με κατηγορούσε. Μόνο με κοίταζε με ατελείωτη τρυφερότητα. Το χειρότερο ψέμα μου ήταν πως έλεγα ψέματα στον εαυτό μου ότι δεν έκλεψα, δεν σκότωσα, ότι ήμουν καλός άνθρωπος, ότι ποτέ δεν πείραξα κανέναν και πως ο Θεός δεν υπήρχε. Και ότι παρόλα αυτά έπρεπε να πάω στον Παράδεισο! Τι φοβερή ντροπή που νιώθω!

Ο Κύριος συνέχισε δείχνοντάς μου πως ενώ στο σπίτι μου πετούσαμε φαγητά, στον κόσμο υπήρχε πείνα. Μου είπε: «Ήμουν πεινασμένος κι εσύ πετούσες αυτά που σου έδινα. Ήμουν πεινασμένος κι εσύ ήσουν σκλάβα της μόδας, σε ενδιέφερε η γνώμη των άλλων για το πρόσωπό σου και την εξωτερική σου εμφάνιση. Αγόραζες ακριβές μάρκες και κοσμήματα. Έφτασες στο σημείο να δώσεις 150.000 πέσος για μια ένεση αδυνατίσματος. Ήσουν σκλάβα του σώματός σου σε σημείο να το κάνεις θεό. Κοίτα πόσοι δεν έχουν τίποτα να φορέσουν ή να φάνε ή δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους!».

Ο Ιησούς μου έδειξε πόσο πεινούν τ’ αδέλφια μου και πως κι εγώ ήμουν υπεύθυνη για την πείνα και την κατάσταση της χώρας μου και του κόσμου όλου! Είμαστε όλοι υπεύθυνοι! Μου έδειξε πως κάποιος έχασε τη δουλειά του και τη δυνατότητά του να στηρίζει την οικογένειά του, εξαιτίας μου, πως του έκλεψα την τιμή και την υπόληψή του όταν μίλησα αρνητικά γι’ αυτόν. 
Πώς θα μπορούσα να επανορθώσω; Μου έδειξε πως ήταν πιο εύκολο να επιστρέψω κλεμμένα χρήματα παρά να αποκαταστήσω την τιμή και το όνομα κάποιου. Η συκοφαντία μπορεί να βλάψει κάποιον επαγγελματικά, τις προσωπικές του σχέσεις αλλά και το γάμο του!

Έκλεψα από τα παιδιά μου τη χαρά να έχουν μια τρυφερή και γλυκιά μητέρα στο σπίτι, που θα τα αγαπούσε και θα τα συνόδευε. Αντίθετα, έλειπα συνέχεια και τα παιδιά ήταν μόνα τους με «μαμά» την τηλεόραση και «μπαμπά» το κομπιούτερ και τα βιντεοπαιχνίδια... Και πίστευα πως ήμουν η τέλεια μητέρα. Έφευγα το πρωί στις 5 και δεν επέστρεφα πριν τις 11 το βράδυ. Για να καθησυχάσω τη συνείδησή μου τους αγόραζα επώνυμα πράγματα και ό,τι άλλο ήθελαν.

Τρόμαξα όταν είδα τη μητέρα μου να αναρωτιέται πού έκανε λάθος... Τι θα έπρεπε να είχε κάνει σε σχέση με την παιδεία μου! Ήταν μια άγια γυναίκα που μας εμφύτευσε αρχές Κυρίου και ο πατέρας μου ήταν καλός μαζί μας. Αναρωτήθηκα τι θα συμβεί όταν ο Θεός με κρίνει για τα παιδιά μου. Τι τρόμος! Τι απέραντη θλίψη! Έκλεψα την ειρήνη από τα παιδιά μου και το είδα τώρα στο Βιβλίο της Ζωής. Ένιωσα απέραντη ντροπή.

Στο Βιβλίο της Ζωής βλέπουμε όλη τη ζωή μας σαν ταινία. Πόσο πόνο ένιωσα βλέποντας τα ίδια μου τα παιδιά να λένε: «Ας ελπίσουμε πως η μαμά θα γυρίσει αργά σπίτι. Μακάρι να έχει κίνηση και ν’ αργήσει. Είναι τόσο βαρετή και όταν είναι εδώ όλο γκρινιάζει και φωνάζει!» Τι στεναχώρια! Ένα μωρό 3 ετών και το άλλο λίγο μεγαλύτερο να μιλάνε έτσι για τη μαμά τους και να εύχονται να μη γυρίσει! Έκλεψα τη μητέρα από τα παιδιά, έκλεψα την ειρήνη που έπρεπε να νιώθουν στο σπίτι και δεν ζούσα έτσι ώστε να μαθαίνουν το Θεό και να αγαπούν τον πλησίον. Από την άλλη δεν θα μπορούσα να δώσω κάτι που δεν είχα: δεν αγαπούσα τον πλησίον και δεν αγαπούσα το Θεό γιατί ο Θεός είναι Αγάπη.

Επίσης όταν λες ψέματα είναι σαν να κλέβεις. Σε αυτό ήμουν ειδική, διότι ο σατανάς είχε γίνει ο πατέρας μου. Πράγματι, μπορείς να έχεις για πατέρα ή το Θεό ή τον πονηρό. Αν ο Θεός είναι Αγάπη και εγώ μισούσα, τότε ποιος ήταν ο πατέρας μου; Ο Θεός μας λέει να συγχωρούμε και να έχουμε αγάπη γι’ αυτούς που μας βλάπτουν. Εγώ όμως ήμουν εκδικητική και ψεύτρα. Είδα όλο το κακό που είχα κάνει με τη γλώσσα μου όταν κατέκρινα και χλεύαζα, όταν έδινα παρατσούκλια σε κάποιον. Ένιωσα πώς ένιωθε εκείνο το άτομο. Είδα πως το παρατσούκλι με το οποίο τον χλεύαζα, τον πλήγωνε και του δημιουργούσε κόμπλεξ κατωτερότητας! Για παράδειγμα ήταν μια γυναίκα που την έλεγα χοντρή και την έκανα να υποφέρει με αποτέλεσμα να κάνει κακό στον εαυτό της.

Όταν ήμουν 13 ετών ανήκα σε μια ομάδα φιλενάδων και ήταν μεγάλη τιμή για μένα να ανήκω σε αυτό το γκρουπ. Ο Κύριος μου έδειξε πώς αυτή η συντροφιά των «πολύ καλών κοριτσιών», σκότωσε πνευματικά μια συμμαθήτριά μας. Στην τάξη μας υπήρχε μια υπέρβαρη κοπέλα. Οι φίλες μου άρχισαν να τη βασανίζουν και να την κοροϊδεύουν φωνάζοντάς τη με προσβλητικά ονόματα όπως «χοντρή», «φώκια», «ελέφαντα» και άλλα τέτοια. Έκανα κι εγώ το ίδιο για να δείξω πως είμαι σαν τις άλλες. Τώρα στο Βιβλίο της Ζωής είδα πως αυτό το καημένο πλάσμα άρχισε να μισεί τον εαυτό της. Και το μίσος είναι θάνατος για την ψυχή. Στα σαγόνια αυτής της απόγνωσης, το κορίτσι μια μέρα ήπιε ένα μπουκάλι ιώδιο για να αδυνατίσει! Αλλά έχασε την όρασή της, έπαθε μια ισχυρή δηλητηρίαση και παρέμεινε σχεδόν τυφλή! Δεν επέστρεψε ξανά στο σχολείο κι εμείς δεν νοιαστήκαμε να μάθουμε το γιατί. Δεν μας ενδιέφερε.

Σας τα λέω όλα αυτά γιατί οι αμαρτίες μιας κοινότητας είναι πολύ σοβαρές και επηρεάζουν όλους γιατί δεν κάνουμε τίποτα να τις αποφύγουμε. Και αυτό είναι αλήθεια και για εκείνες ολόκληρης της ανθρωπότητας επειδή δεν κάνουμε τίποτα για να αποφευχθούν. Εκείνο το κορίτσι το καταστρέψαμε και τώρα μπορεί με τη σειρά της να καταστρέψει άλλους με το μίσος της. Με αυτό τον τρόπο τα κύματα του κακού προχωρούν εμπρός. Όπου υπάρχει μίσος υπάρχει και το κακό.

Είκοσι χρόνια μετά...
Είχα μια πολύ όμορφη εξαδέλφη. Την έμαθα να βάφεται, να προβάλει το σώμα της, να ντύνεται. Μια μέρα κάηκε σοβαρά και έπαθε εκτεταμένα εγκαύματα στο μεγαλύτερο μέρος του σώματός της. Μόνο το πρόσωπό της δεν κάηκε. Εξοργίστηκα και εξαγριώθηκα με το Θεό. Επισκέφτηκα το παρεκκλήσι του νοσοκομείου και είπα: «Θεέ μου, αν υπάρχεις, απόδειξέ το μου! Σώσε την!»
Λοιπόν, η εξαδέλφη μου έζησε, αλλά παρέμεινε εντελώς καμμένη, με απαίσιες ουλές. Τα χέρια της παραμορφώθηκαν... Εκείνη την περίοδο ήμουν πολύ καλά οικονομικά και την έπαιρνα μαζί μου στις βόλτες και στην πισίνα. Αλλά όταν μπαίναμε στο νερό, όλοι γύρω μας απομακρύνονταν διαμαρτυρόμενοι και έλεγαν: «Τι αίσχος! Γιατί κυκλοφορείς με αυτό το πλάσμα; Μας καταστρέφει τις διακοπές!»
Οι άνθρωποι είναι κακοί, εγωιστές, διεστραμμένοι, όταν μιλούν έτσι βλέποντας την ατυχία του άλλου. Έτσι η εξαδέλφη μου άρχισε να μη βγαίνει από το σπίτι. Άρχισε να φοβάται τους ανθρώπους και στη συνέχεια τους μίσησε! (λυγμοί). Ο Κύριος θα δείξει στον καθένα μας τις περιπτώσεις εκείνες που κοροϊδέψαμε κάποιον χωρίς την παραμικρή συμπόνια. Με ποιο δικαίωμα είσαι τόσο σκληρός και απάνθρωπος; Ο Θεός θα σου δείξει πόσους ανθρώπους δολοφόνησες μόνο με τα λόγια! Θα δεις τη φοβερή δύναμη που έχει ο λόγος στο να σκοτώνει ψυχές.

Αγάπα τον πλησίον σου

Ποτέ δεν είχα αγάπη ή συμπόνια για τον πλησίον, για τους αδελφούς μου εκεί έξω. Ποτέ δεν σκέφτηκα τον άρρωστο ή τον μοναχικό, ούτε τα παιδιά χωρίς μανούλα ή τα ορφανά. Ή καρδιά μου ήταν πέτρινη. Το χειρότερο δε είναι πως δεν έκανα τίποτα από αληθινή αγάπη. Πολλές φορές πλήρωσα τα ψώνια στο σούπερ-μάρκετ ανθρώπων που είχαν ανάγκη αλλά δεν το έκανα από αγάπη... Το έκανα γιατί ήθελα να δουν όλοι τη χειρονομία μου και να με πουν καλή, να με πουν αγία. Και πόσο καλά ήξερα να εκμεταλλεύομαι τους ανθρώπους! Δεν έδινα τίποτα δωρεάν! Στην πραγματικότητα τους έλεγα: «Θα κάνω αυτό για σένα αλλά ως αντάλλαγμα θα μου κάνεις αυτή τη χάρη να πας στη σχολική συγκέντρωση για μένα γιατί δεν έχω χρόνο. Φέρε μου τους φακέλους με τους λογαριασμούς του αυτοκινήτου... Κάνε μου αυτό, εκείνο». Με αυτό τον τρόπο χειραγωγούσα τους πάντες. Έκανα φιλανθρωπίες με αντάλλαγμα διάφορες χάρες και ποτέ επειδή ο άνθρωπος βρισκόταν σε ανάγκη.

Επιπλέον μου άρεσε πολύ να έχω ανθρώπους γύρω μου να με αποκαλούν καλή και γενναιόδωρη, ακόμη και αγία. Όταν ο Ιησούς εξέτασε τις Δέκα Εντολές, είδα πως όλες οι κακές μου πράξεις προέρχονταν από απληστία. Είχα τυφλωθεί από την επιθυμία να κερδίσω πολλά χρήματα γιατί πίστευα πως θα γινόμουν ευτυχισμένη. Η περίοδος της ζωής μου που είχα πολλά χρήματα ήταν η χειρότερη για την ψυχή μου: έφτασα στο σημείο να θέλω να αυτοκτονήσω. Παρόλο τον πλούτο μου ένιωθα μόνη, πικραμένη και θυμωμένη. Αυτή η άπληστη επιθυμία για χρήμα ήταν το μονοπάτι της απώλειας στο οποίο με οδήγησε ο πονηρός, αρπάζοντάς με από το Θεό. Ο Θεός μου είπε: «Για θεό σου είχες το χρήμα και εξαιτίας του καταδίκασες τον εαυτό σου, βυθιζόσουν στην άβυσσο και απομακρυνόσουν από τον Κύριό σου».

Όταν μου είπε ότι έκανα το χρήμα θεό, σκέφτηκα πως παλιά είχαμε χρήματα, αλλά τελευταία ήμασταν στο κόκκινο, καταχρεωμένοι και δεν είχαμε δεκάρα. Και αναφώνησα: «Μα ποια λεφτά; Ό,τι άφησα στη γη δεν είναι παρά χρέη!»

Το Βιβλίο της Ζωής

Μετά το τεστ των Δέκα Εντολών, ο Κύριος μου έδειξε το «Βιβλίο της Ζωής». Δεν βρίσκω λέξεις για να το περιγράψω. Τι θαύμα! Βλέπουμε όλη μας τη ζωή, τις πράξεις μας και τις συνέπειές τους, καλές ή κακές τόσο για εμάς όσο και για τους άλλους. Βλέπουμε τα αισθήματά μας και τις σκέψεις μας όπως και των άλλων, όλα, σαν ταινία.
Όλα αρχίζουν από τη στιγμή της σύλληψης: βλέπουμε τη ζωή μας από εκείνη τη στιγμή και από τότε ο Θεός μας κρατάει από το χέρι... Μας δείχνει όλη μας την ύπαρξη.
Ξεκινά από τη στιγμή της σύλληψής μας, όταν εμφανίζεται αυτή η σπίθα θεϊκού Φωτός, τότε που συμβαίνει μια όμορφη έκρηξη και μια ψυχή, λευκή και αστραφτερή γεννιέται... Όχι όμως σαν το λευκό που γνωρίζουμε εμείς... Αναφέρω αυτό το χρώμα γιατί είναι πιο κοντινό σε αυτό που γνωρίζουμε, αλλά είναι τόσο εκπληκτικό που δεν μπορεί ο νους να το φανταστεί. Η ψυχή είναι τόσο όμορφη, γεμάτη Φως, λαμπρότητα και γεμάτη με την αγάπη του Θεού. Δεν ξέρω αν έχετε προσέξει πως τα νεογέννητα μωρά συχνά γελούν μόνα τους και κάνουν διάφορους ήχους. Οι γιατροί έχουν τη δική τους άποψη, βέβαια, γι’ αυτό, αλλά τα μωρά το κάνουν γιατί είναι βυθισμένα στο Άγιο Πνεύμα, επικοινωνούν με το Θεό και διαισθάνονται την Παρουσία Του.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο υπέροχα ένιωσα όταν είδα τη στιγμή που ο Θεός με δημιούργησε στην κοιλιά της μαμάς μου. Η ψυχή μου βρισκόταν στο Χέρι του Θεού Πατέρα! Ανακάλυψα ένα Θεό Πατέρα τόσο υπέροχο, όμορφο, τρυφερό, περιποιητικό και στοργικό που νοιάζεται 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Που με αγαπάει, με προστατεύει και πάντα αναζητάει με απέραντη υπομονή κάθε φορά που απομακρύνομαι από Εκείνον. Έβλεπα μόνο τιμωρία ενώ Εκείνος είναι μόνο Αγάπη και κοιτάζει όχι το σώμα αλλά την ψυχή και έβλεπε πως απομακρυνόμουν όλο και πιο πολύ από τη σωτηρία.

Στο Βιβλίο της Ζωής είδα πως ήδη από τότε που ήμουν μωρό άρχισα να υφίσταμαι τις συνέπειες των αμαρτιών του πατέρα μου στο γάμο. Τα ψέματά του, τις απιστίες του, το ελάττωμά του να πίνει και το μαρτύριο που όλα αυτά προκαλούσαν στη μητέρα μου. Όλα αυτά με σημάδεψαν και μου προκάλεσαν αρνητικά συναισθήματα και λανθασμένα κριτήρια για τη ζωή.

Χαρίσματα

Ο Ιησούς με ρώτησε: «Τι έκανες με τα χαρίσματα που σου έδωσα; Δεν τα χρησιμοποίησες ποτέ».
Ήρθα στον κόσμο με μια αποστολή: να υπερασπιστώ το βασίλειο της αγάπης. Αλλά ξέχασα τελείως πως είχα ψυχή και ακόμα περισσότερο πως προικίστικα με χαρίσματα. Επίσης ξέχασα το σπουδαιότερο, πως ήμουν τα «χέρια» της Θείας Ευσπλαχνίας. Δεν γνώριζα πως το καλό που αμέλησα να κάνω ήταν δυνατό να προξενήσει τόση θλίψη στον Κύριό μας. Είδα τα υπέροχα χαρίσματα που ο Θεός μου έδωσε. Όλοι μας αξίζουμε πολλά στα μάτια του Θεού. Μας αγαπάει όλους μας το ίδιο. Σε καθέναν έχει αναθέσει μια αποστολή και έχει δώσει χαρίσματα. Είδα πόσο ανήσυχος είναι ο πονηρός για τα χαρίσματα αυτά, που ο Θεός μας έδωσε για να Τον υπηρετούμε.

Ο Κύριος μου ζήτησε να λογοδοτήσω για την έλλειψη αγάπης και ευσπλαχνίας προς τον πλησίον. Μου είπε: «Ο πνευματικός σου θάνατος άρχισε όταν άφησες τον εαυτό σου ασυγκίνητο από τον πόνο, παρόλο που κι εσύ τον βίωνες. Ήσουν ζωντανή και νεκρή ταυτόχρονα...». Αν μπορούσατε να δείτε τι είναι ο πνευματικός θάνατος! Μια ψυχή που μισεί είναι τρομακτικά φρικτή, άσχημη, γεμάτη πίκρα, αηδιαστική, ενοχλεί και πληγώνει τους άλλους. Είδα τη δική μου, είχε το σημάδι του Θεού αλλά μέσα υπήρχε μια απαίσια οσμή, ήταν βυθισμένη στην άβυσσο. Γι’ αυτό υπήρχε μέσα μου τόση κατάθλιψη και πικρία. Ο Ιησούς συνέχισε: «...Όταν έπαψες να έχεις συμπόνια για τα αδέλφια σου, όταν έβλεπες αναταραχές παντού, όταν άκουγες από τα ΜΜΕ για μαζικές δολοφονίες και καταδιώξεις... παρέμενες ασυγκίνητη σαν πέτρα! Έλεγες μόνο ‘οι καημένοι’ αλλά δεν λυπόσουν... δεν ένιωθες τίποτε μέσα σου, γιατί η καρδιά σου είχε γίνει σαν πέτρα από την αμαρτία».

Τώρα θα σας εξηγήσω πώς ο Κύριος μου έδειξε τις χάρες αυτές. Ποτέ δεν παρακολούθησα τις ειδήσεις στην τηλεόραση γιατί δεν μου άρεσε να βλέπω τόσο πολύ θάνατο και δυσάρεστα πράγματα... Με ενδιέφερε μόνο ό,τι είχε να κάνει με δίαιτες, ωροσκόπια, τη δύναμη του νου, τις ενέργειες κλπ. Όλα αυτά που χρησιμοποιεί ο διάβολος για να μας περισπάσει και να μας σημαδέψει... Ο Κύριος μου έδειξε στο Βιβλίο της Ζωής πώς μια μέρα, με τη θεϊκή Του Στρατηγική, έκανε το πρόγραμμα της τηλεόρασης να πάει πιο αργά και άνοιξα την τηλεόραση όταν οι ειδήσεις δεν είχαν τελειώσει ακόμη: είδα τότε μια φτωχή αγρότισσα να κλαίει πάνω στο σώμα του συζύγου της.

Πρέπει να σας πω αδέλφια μου πως ο σατανάς μας κάνει αναίσθητους στα βάσανα των άλλων και μας κάνει να σκεφτόμαστε πως δεν μας αφορούν. Πως αυτοί που βρίσκονται σε ανάγκη πρέπει να μάθουν να φροντίζουν τους εαυτούς τους και πως το πρόβλημα είναι δικό τους και όχι δικό μας. Λοιπόν, ο Κύριος μου έδειξε πόσο Τον πληγώνει όταν οι δημοσιογράφοι ενδιαφέρονται μόνο για τις ειδήσεις που προκαλούν αίσθηση και μόνο για να πουλάνε ειδήσεις χωρίς να προβληματίζονται οι ίδιοι.
Όταν είδα εκείνη τη γυναίκα να κλαίει, ένιωσα ένα βαθύ πόνο για τη δυστυχία της... πραγματικά λυπήθηκα πολύ εκείνη τη φτωχή γυναίκα. Ο Κύριος το επέτρεψε αυτό! Συνειδητοποίησα ότι τα γεγονότα συνέβησαν στον τόπο που γεννήθηκα, στο Βεναντίλο της Τουλίμα. Αλλά αμέσως άρχισε η εκπομπή που μιλούσε για μια θεαματική δίαιτα και έτσι ξέχασα εντελώς εκείνη την καημένη τη γυναίκα. Δεν την ξανασκέφτηκα ποτέ.

Εκείνος που δεν την ξέχασε ήταν ο Κύριος. Μου είπε: «Τον πόνο που ένιωσες στον έδωσα Εγώ, ήταν μια έκκληση να τη βοηθήσεις. Εγώ επιβράδυνα τις ειδήσεις για να το δεις, αλλά δεν θέλησες να γονατίσεις και να προσευχηθείς γι’ αυτήν ούτε για ένα λεπτό! Άφησες το μυαλό σου να θολώσει από το πρόγραμμα για τις δίαιτες και δεν την ξαναθυμήθηκες ποτέ!» Και στη συνέχεια μου έδειξε την ιστορία της ζωής της και της οικογενείας της. Ήταν ταπεινοί αγρότες. Είχαν ζητήσει από τον άντρα της να εγκαταλείψουν το σπίτι όπου έμεναν και εκείνος αρνήθηκε. Και ήρθαν να τον εκδιώξουν. Ο αγρότης όταν τους είδε, κατάλαβε πως ήταν οπλισμένοι και θα τον σκότωναν. Είδα τη ζωή αυτού του ανθρώπου. Είδα και ένιωσα την αγωνία και τον τρόμο που ένιωσε. Είδα πως έτρεξε να κρύψει τη γυναίκα του και τα μωρά του. Τον είδα να το σκάει, αλλά οι ένοπλοι τον ακολούθησαν. Ξέρετε ποια ήταν η τελευταία του προσευχή; «Κύριε, φρόντισε τη γυναίκα μου και τα μικρά μου παιδιά. Τους εμπιστεύομαι σε Σένα». Και τον δολοφόνησαν. Έπεσε νεκρός στο έδαφος. Όταν τον πυροβόλησαν, ο Κύριος με έκανε να νιώσω τον πόνο της γυναίκας αυτής και των μικρών του παιδιών, που δεν μπορούσαν να κλάψουν (λυγμοί). Ξέρετε τι ήθελε ο Κύριος; Ήθελε να γονατίσω και να Τον ικετεύσω να βοηθήσει εκείνη την οικογένεια! Και ξέρετε πώς; Ο Θεός θα με είχε εμπνεύσει να προσεγγίσω τον ιερέα που ήταν γείτονάς μου και να του πω τι είχα δει στην τηλεόραση. Αυτός ο ιερέας ήταν φίλος με τον ιερέα εκείνου του χωριού και είχε έναν ξενώνα στη Μπογκοτά. Θα την είχε βοηθήσει τη γυναίκα αυτή.

Για το πρώτο πράγμα που θα λογοδοτήσουμε στο Θεό είναι οι παραλείψεις μας. Είναι πολύ σοβαρές. Δεν φαντάζεστε πόσο. Μια μέρα θα το ζήσετε. Αυτές οι αμαρτίες κάνουν το Θεό να κλαίει! Ναι, ο Θεός κλαίει όταν βλέπει τα παιδιά Του να πάσχουν επειδή αδιαφορούμε και δεν έχουμε συμπόνια για το συνάνθρωπο. Υπάρχει τόσο πολύς πόνος στον κόσμο λόγω της αδιαφορίας μας, της αμέλειάς μας και της σκληρότητας της καρδιάς μας.

Για να ανακεφαλαιώσω: η φτωχή αυτή γυναίκα δραπέτευσε με τα παιδιά της και ζήτησε βοήθεια από τον ιερέα του χωριού. Ο ιερέας της είπε: «Κόρη μου, πρέπει να φύγεις αμέσως, γιατί αν σε βρουν θα σε σκοτώσουν». Και την έστειλε στη Μπογκοτά. Της έδωσε λίγα χρήματα και μερικές συστατικές επιστολές. Όμως κανείς δεν την δέχτηκε. Ξέρετε πού κατέληξε; Ξέρετε ποιος βοήθησε στο τέλος αυτή τη γυναίκα; Αυτός που την έσπρωξε στην πορνεία!
Ο Ιησούς μου έδωσε άλλη μια ευκαιρία να βοηθήσω αυτή τη γυναίκα, όταν την ξαναείδα μετά από χρόνια. Ήταν μια μέρα που έπρεπε να κατέβω στο κέντρο της πόλης. Απεχθανόμουν να πηγαίνω εκεί γιατί ήταν ένα μέρος με πολύ δυστυχία και μιζέρια γύρω και εφόσον ένιωθα ανώτερη δεν μου άρεσε να βλέπω τη φτώχεια και τα σχετικά. Αλλά εκείνη τη μέρα έπρεπε να πάω μαζί με το γιο μου.

Καθώς περνούσαμε από ένα μέρος, ο γιος μου με ρώτησε: «Μαμά, γιατί αυτή η γυναίκα είναι ντυμένη έτσι;» και του απάντησα: «Μην τις κοιτάς! Αυτές οι γυναίκες είναι άξιες περιφρόνησης, πουλάνε το σώμα τους για ευχαρίστηση και λεφτά. Είναι πόρνες και είναι ακάθαρτες». Απλά σκεφτείτε το! Να μιλάω έτσι και να δηλητηριάζω ακόμα πιο πολύ το γιο μου! Κατέταξα χωρίς έλεος στην κατηγορία αυτή μια γυναίκα που ξέπεσε στην κατάσταση αυτή εξαιτίας της αδιαφορίας των ανθρώπων. Ο Κύριος μου είπε: «Οι αδιάφοροι είναι χλιαροί και θα τους κάνω εμετό! Ένας αδιάφορος δεν θα εισέλθει στον Παράδεισο! Ο αδιάφορος ενδιαφέρεται μόνο για το σπίτι του και τα συμφέροντά του! Ο πνευματικός σου θάνατος άρχισε όταν έπαψες να ενδιαφέρεσαι για το τι συμβαίνει στους ανθρώπους γύρω σου... σκεφτόσουν μόνο τον εαυτό σου και την καλοπέρασή σου!»

(Συνεχίζεται)

ΠΗΓΗ: Η παρουσίαστη/μαρτυρία της Γκλόρια Πόλο για την εμπειρία που είχε όταν χτυπήθηκε από κεραυνό και βρέθηκε στην Άλλη Πλευρά.