Χτυπήθηκα από κεραυνό, η κρίση μου ενώπιον του Θεού - μέρος Γ'

(Συνέχεια από το Β' μέρος)

…Είναι αλήθεια πως υποφέρω αλλά θυσιάζω τον εαυτό μου για εσάς, παιδιά μου. Είστε εφτά και είμαι μόνο μία. Θυσιάζομαι γιατί ο πατέρα σου είναι καλός άνθρωπος. Δεν μπορώ να χωρίσω και να σας αφήσω χωρίς πατέρα. Και έπειτα, αν χωρίσω, ποιος θα προσεύχεται για να σωθεί ο πατέρας σας; Εγώ είμαι αυτή που μπορώ να ικετέψω τον Κύριο για να σωθεί. Ενώνω τον πόνο μου και τις θλίψεις που μου προξενεί με το Πάθος του Χριστού στο Σταυρό. Κάθε μέρα πάω στην εκκλησία και μπροστά στο Ιερό λέω, ‘Κύριε, αυτό το μαρτύριο δεν είναι τίποτα. Το αφιερώνω στο Σταυρό Σου, για να σωθούν ο άντρας μου και τα παιδιά μου’. Αφιερώνω τον πατέρα σου στον Ιησού και προσεύχομαι το Ροδάριο. Ο διάβολος τον σπρώχνει στην άβυσσο και τον κάνει να αμαρτήσει, αλλά εγώ με το Ροδάριο τον τραβάω προς τα επάνω. Τον φέρνω ενώπιον των Αχράντων Μυστηρίων στο ναό και λέω στον Ιησού, 'Κύριε, είναι εδώ. Σου ζητώ να μην μου επιτρέψεις να πεθάνω πρώτη, πριν τον δω να μεταστρέφεται. Κύριέ μου δεν προσεύχομαι μόνο για τον άντρα μου, αλλά και για όλες τις γυναίκες που βρίσκονται στην ίδια θέση με εμένα, ειδικά εκείνες που αντί να πέφτουν στα γόνατα και να σε ικετεύουν για τους άντρες τους, τρέχουν στους μάντεις και τα μέντιουμ ή τους απατούν κι αυτές παραδίνοντας έτσι την ψυχή τους και την οικογένειά τους στα νύχια του κακού'».

Ξέρετε, οχτώ χρόνια πριν πεθάνει, ο πατέρας μου μεταστράφηκε. Μετάνιωσε και ζήτησε συγχώρεση από το Θεό. Τώρα βρισκόταν στο χαμηλότερο τμήμα του Καθαρτηρίου για να επανορθώσει για τις αμαρτίες του. Το να επανορθώνουμε για τις αμαρτίες μας είναι κάτι που δεν το παίρνει κανείς στα σοβαρά... δεν το σκεφτόμαστε. Φυσικά ο Κύριος μας δίνει τη χάρη να επανορθώνουμε για τα λάθη μας μέσω της Θείας Ευχαριστίας. Κάθε φορά που συμμετέχουμε στη Λειτουργία, ο Κύριος μας δίνει τη χάρη να επανορθώνουμε για το κακό που έχουμε κάνει. Ο Θεός στην άλλη ζωή μάς δείχνει τις συνέπειες των αμαρτιών μας και το κακό που κάναμε στον πλησίον μας. Ακόμη και μια άσχημη κουβέντα ή ένα βλέμμα με κακία... αν μπορούσαμε μόνο να δούμε πόσο φρικτό είναι!

Αν ξέρατε πόσο υποφέρουμε για όλα αυτά τα σφάλματα εκεί!

Η μητέρα μου ζήτησε από τον πατέρα μου να συμβουλεύσει τα αδέλφια μου να εγκαταλείψουν την αμαρτωλή ζωή που έκαναν. Αλλά μονίμως της έλεγε να αφήσει τα παιδιά να διασκεδάσουν και πως αργότερα θα υπήρχε χρόνος να αλλάξουν. Έδωσε το κακό παράδειγμα στα αδέλφια μου και δεν επανόρθωσε για τις αμαρτίες του. Έκλαιγε από το Καθαρτήριο που βρισκόταν κι έλεγε: «Σώθηκα χάρη στις προσευχές που έκανε επί 38 χρόνια η άγια αυτή γυναίκα που μου έστειλε ο Θεός για σύζυγο!»

Ο Σατανάς και η στρατηγική του

Ο Σατανάς είναι μια διεστραμμένη ιδιοφυία που κρατά αιχμάλωτους πολλούς ανθρώπους με τις επιθυμίες της σάρκας, με τη μαγεία και με μια ψεύτικη θεολογία. Για παράδειγμα, τη θεολογία που λέει ότι διάβολος δεν υπάρχει. Φανταστείτε την καπατσοσύνη του διαβόλου, που αρνείται τον εαυτό του! Μας κάνει να πιστεύουμε πως δεν υπάρχει για να δρα ανενόχλητος. Ναι, κάνει τους ανθρώπους να πιστέψουν πως δεν υπάρχει, για να μας οδηγήσει στην καταστροφή. Μπερδεύει τους ανθρώπους κατά χιλιάδες και εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες του καθενός. Πολλοί χριστιανοί που πιστεύουν, πάνε ταυτόχρονα και σε ένα μάγο. Γιατί δήθεν δεν χρησιμοποιούν τα μάγια για να κάνουν κακό. Επιπλέον, όταν καταφεύγουμε στα μάγια – δεν παίζει κανένα ρόλο για ποιο λόγο – το θηρίο αποτυπώνει τη σφραγίδα του πάνω μας. Είτε επισκεφτούμε ένα μάντη, μάγο, μέντιουμ, αστρολόγο ή κάποιον που καλεί πνεύματα, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ο διάβολος βάζει τη σφραγίδα του.

Βρέθηκα κι εγώ σε ένα από αυτά τα μέρη, όταν ένας φίλος μου μού σύστησε ένα μέντιουμ για να με συμβουλεύσει και να κάνει προβλέψεις για το μέλλον μου. Εκεί ήταν που σημαδεύτηκα από το θηρίο. Από την ημέρα εκείνη άρχισαν τα προβλήματα: νυχτερινή ταραχή, εφιάλτες, ανησυχία, φοβίες και μια έντονη τάση για αυτοκτονία! Δεν καταλάβαινα το λόγο. Έκλαιγα. Ήμουν δυστυχισμένη και ποτέ δεν ένιωθα ειρήνη. Προσευχόμουν αλλά ένιωθα ότι ο Κύριος ήταν μακριά. Ποτέ δεν ξανάνιωσα την οικειότητα που είχα μαζί Του όταν ήμουν παιδί. Φυσικά αυτό συνέβαινε γιατί είχα ανοίξει τις πόρτες στο θηρίο και το κακό μπήκε στη ζωή μου με δύναμη.

Τα ψέματα και η πρώτη εξομολόγηση που δεν έγινε σωστά

Όταν ήμουν μικρή, κατάλαβα πως για να αποφεύγω τις τιμωρίες της μητέρας μου (που ήταν αυστηρές), αρκούσε ένα ψέμα. Πορευόμουν λοιπόν με τον «πατέρα του ψεύδους». Συμμάχησα μαζί του και έγινα μεγάλη ψεύτρα. Μάλιστα όσο οι αμαρτίες μου μεγάλωναν, τόσο μεγάλωνε και το μέγεθος των ψεμάτων μου. Γνώριζα, για παράδειγμα, πως η μητέρα μου σεβόταν πολύ τον Κύριο. Γι’ αυτήν, το όνομα του Κυρίου ήταν άγιο και ιερό και έτσι σκέφτηκα πως είχα το τέλειο όπλο! Της έλεγα, ‘Μαμά, σου ορκίζομαι στον όμορφο Ιησού πως δεν το έκανα αυτό’. Όταν η μαμά μου επέμενε να μάθει τι σκάρωνα, της έλεγα, ‘Να με χτυπήσει κεραυνός αν λέω ψέματα!’

Αυτό το είπα πολλές φορές... και βλέπετε...! Πέρασε καιρός, αλλά ο κεραυνός με χτύπησε τελικά! Και το ότι βρίσκομαι εδώ και σας μιλάω οφείλεται μόνο στο Έλεος του Θεού!!!

Μια μέρα η φίλη μου η Εστέλα, μου είπε: «Καλά, είσαι ήδη δεκατριών και δεν έχεις χάσει ακόμα την παρθενιά σου;» Την κοίταξα τρομοκρατημένη. Η μητέρα μου μου μιλούσε πάντα για τη σπουδαιότητα της αγνότητας. Αλλά η φίλη μου, με έναν αέρα υπεροψίας, μου είπε: «Η μητέρα μου, μόλις άρχισε η περίοδος με πήγε στον γυναικολόγο και τώρα παίρνω χάπι!» Τότε δεν ήξερα τίποτε για το χάπι. Μου εξήγησε πως τα αντισυλληπτικά εμποδίζουν την εγκυμοσύνη και άρχισε να μου απαριθμεί με ποιους είχε ήδη κοιμηθεί. Μια λίστα ατελείωτη! Όλες οι φίλες μου, μου έλεγαν: «Αλήθεια δεν ξέρεις τίποτα;» Επειδή δεν ήξερα, υποσχέθηκαν να με πάνε σε ένα μέρος όπου όλοι μάθαιναν. Ανησύχησα. Ήξερα πού θα με πάνε. Άρχισα να κρυφοκοιτάζω έναν καινούργιο κόσμο... καινούργιο και εντελώς άγνωστο.

Με πήγαν σε έναν κινηματογράφο άθλιο που ήταν στο κέντρο της πόλης για να δω μια ταινία πορνό. Φανταστείτε τον τρόμο μου! Ένα κορίτσι δεκατριών ετών εκείνη την εποχή δεν είχε ούτε τηλεόραση στο σπίτι. Παραλίγο να πεθάνω από το φόβο μου! Ένιωσα πως ήμουν στην κόλαση. Ήθελα να το σκάσω από εκεί. Αλλά δεν το έκανα. Ντρεπόμουν τις φιλενάδες μου.

Την ίδια μέρα πήγα στη Λειτουργία με τη μαμά μου. Ήμουν τόσο τρομαγμένη που ήθελα να πάω για εξομολόγηση. Στο εξομολογητήριο είπα τις συνηθισμένες αμαρτίες μου: πως δεν έκανα τα καθήκοντά μου στο σπίτι και στο σχολείο, πως ήμουν ανυπάκουη... ό,τι γενικά συνήθιζα να λέω. Πάντα πήγαινα στον ίδιο ιερέα που ήξερε περίπου τις αμαρτίες μου. Του είπα ακόμη, πως πήγα κρυφά σε έναν κινηματογράφο χωρίς να το ξέρει η μητέρα μου. Ο ιερέας ξαφνιασμένος, σχεδόν φώναξε: «Κρυφά από ποιόν; Πού πήγες;» Αποθαρρυμένη κοίταξα προς τη μητέρα μου που προσευχόταν κοντά στην Αγία Τράπεζα και ευτυχώς δεν είχε ακούσει τίποτα. Φαντάσου να είχε ακούσει... βγήκα από το εξομολογητήριο θυμωμένη και φυσικά δεν είπα τι είδους ταινία είχα δει!

Αυτή ήταν η αρχή της πανουργίας του σατανά. Από εκείνη τη στιγμή άρχισα να μην εξομολογούμαι αληθινά. Ήμουν επιλεκτική στο τι θα έλεγα και τι όχι. Έτσι ξεκίνησαν οι βέβηλες εξομολογήσεις μου. Πήγαινα να λάβω Θεία Κοινωνία ξέροντας πως δεν είχα εξομολογηθεί τα πάντα. Κοινωνούσα ανάξια. Ο Κύριος μου έδειξε πόσο τρομερή ήταν η εξαθλίωση της ψυχής μου και ότι έτσι ξεκίνησε η διαδικασία του πνευματικού μου θανάτου. Από εκείνη τη στιγμή -και μέχρι τέλους της ζωής μου- έπαψα να πιστεύω στην ύπαρξη του κακού. Ο Κύριος μου είπε πως εκείνοι που λαμβάνουν τη Σάρκα Του και το Αίμα Του ανάξια αυτοκαταδικάζονται. Έφαγα και ήπια την καταδίκη μου. Είδα στο Βιβλίο της Ζωής πόσο απεγνωσμένος ήταν ο δαίμονας που σε ηλικία δώδεκα ετών ακόμα πίστευα στο Θεό και εξακολουθούσα να Τον λατρεύω στη Θεία Ευχαριστία με τη μητέρα μου.

Όταν άρχισα να αμαρτάνω, ο Κύριος με έκανε να καταλάβω πως έχασα την ειρήνη στην καρδιά μου. Τότε άρχισε η μάχη ανάμεσα στη συνείδησή μου και στα λεγόμενα των φίλων μου που μου έλεγαν: «Τι; Πας για εξομολόγηση; Είσαι χαζή, είσαι ντεμοντέ. Σε ποιον πας να εξομολογηθείς; Στους παπάδες που είναι χειρότεροι από εμάς;» Και αποφάσισα στα 13 να μην ξαναπάω για εξομολόγηση σε αυτούς τους γέρους που σκανδαλίζονταν μόνο και μόνο επειδή πήγα σινεμά! Αλλά για μένα αυτό που είχε σημασία ήταν να ανήκω σε αυτή τη μικρή ομάδα κοριτσιών. Ήταν ζήτημα υπερηφάνειας να αποτελώ μέλος αυτής της εκλεπτυσμένης και έμπειρης παρέας. Όταν είμαστε 13 ετών, νομίζουμε πως ξέρουμε τα πάντα και ό,τι έχει σχέση με το Θεό φαίνεται ντεμοντέ και χαζό.

Μετά από αυτά, θα σας πω πως όταν ακούστηκε η Φωνή του Ιησού στο Καθαρτήριο που βρισκόμουν, οι δαίμονες έφυγαν αλλά ένας από αυτούς παρέμεινε. Είχε την άδεια από τον Ιησού να μείνει. Αυτός ο δαίμονας ήταν τεράστιος και ούρλιαζε: «Είναι δική μου! Είναι δική μου! Είναι δική μου!» Γιατί ήταν εκείνος που με χειραγωγούσε και με καθοδηγούσε υποδαυλίζοντας τις αδυναμίες μου για να αμαρτήσω. Ήταν αυτός που με τράβηξε μακριά από την εξομολόγηση. Για το λόγο αυτό ο Κύριος του επέτρεψε να μείνει δίπλα μου και γι’ αυτό φώναζε πως του ανήκω. Είχε την άδεια να μείνει, γιατί πέθαινα έχοντας υποπέσει σε θανάσιμο αμάρτημα. Από 13 ετών σταμάτησα να πηγαίνω στην εξομολόγηση και πρωτύτερα δεν τα έλεγα όλα. Επομένως ανήκα στο δαίμονα αυτόν και είχε το δικαίωμα να μείνει κατά τη διάρκεια της κρίσης μου! Φανταστείτε τη ντροπή μου όταν έβλεπα τις αναρίθμητες αμαρτίες μου με τρόμο και επιπλέον εκείνο το απαίσιο ον να με κατηγορεί και να λέει πως του ανήκω! Ήταν φρικτό!

Ο διάβολος με απομάκρυνε από την εξομολόγηση και έτσι μου αφαίρεσε τη δυνατότητα για θεραπεία και κάθαρση της ψυχής μου. Γιατί οι αμαρτίες που διαπράττουμε δεν είναι δωρεάν. Όταν πηγαίνουμε για εξομολόγηση πρέπει πάντα, ΠΑΝΤΑ, να ζητάμε από το Άγιο Πνεύμα να μας φωτίσει και να στείλει το Άγιο Φως Του στη σκοτεινιά του μυαλού μας, γιατί ο πονηρός επισκιάζει τις σκέψεις μας ώστε να πιστέψουμε πως τίποτα δεν είναι αμαρτία, πως όλα είναι καλά και δεν υπάρχει ανάγκη να πάμε στον ιερέα για εξομολόγηση. Επιπλέον μας υποβάλλει τη σκέψη πως οι ιερείς είναι μεγαλύτεροι αμαρτωλοί από εμάς και πως η εξομολόγηση είναι παλιομοδίτικη και ξεπερασμένη.

Η έκτρωση της φίλης μου

Όταν η φίλη μου η Εστέλα ήταν 13 ετών έμεινε έγκυος. Μου είπε πως το χάπι δεν είχε ενεργήσει. Τον Ιούνιο πήγε διακοπές με τη μητέρα της. Ήταν πέντε μηνών έγκυος. Όταν επέστρεψε δεν είχε πια πανικό και έμοιαζε με πτώμα! Ήταν πολύ χλωμή και τίποτα δεν απέμεινε από εκείνο το εξωστρεφές και παιχνιδιάρικο πλάσμα. Δεν ήταν πια η ίδια.

Στο σχολείο έπρεπε να υπακούμε στις μοναχές που το διεύθυναν και να πηγαίνουμε στη Θεία Λειτουργία. Κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας παίζαμε και γελούσαμε χωρίς να δίνουμε καμία προσοχή στην ιερή τελετή. Ο ιερέας ήταν ηλικιωμένος και μιλούσε πολύ αργά, οι Λειτουργίες φαίνονταν να διαρκούν αιώνια, δεν τέλειωναν ποτέ. Όμως μια μέρα έφτασε ένας καινούργιος ιερέας. Ήταν πολύ νέος και όμορφος. Σχολιάζαμε πως ένας τόσο γοητευτικός και όμορφος νέος χαραμιζόταν με το να γίνει ιερέας. Βάλαμε στοίχημα ποια από εμάς θα κατάφερνε να τον κατακτήσει! Οι μοναχές κοινωνούσαν πάντα πρώτες. Εμείς πήγαμε να κοινωνήσουμε τελευταίες και τη στιγμή που θα μας έδινε τη Θεία Κοινωνία θα ξεκουμπώναμε τη μπλούζα μας. Είχαμε πει πως όποια κοπέλα κατάφερνε να κάνει το χέρι του να τρέμει θα ήταν εκείνη με το πιο ωραίο στήθος. Τι σατανικά πράγματα μας έβαζε ο πονηρός να κάνουμε και εμείς πιστεύαμε πως ήταν απλά μια φάρσα...

Η απώλεια της αγνότητας – Τι είναι η έκτρωση

Τα χρόνια περνούσαν, έφτασα στα 16. Σε αυτή την ηλικία γνώρισα τον αρραβωνιαστικό μου. Παρ' όλες τις συμβουλές της φίλης μου και παρά τις προφυλάξεις που πήρα έμεινα έγκυος. Φανταστείτε τον τρόμο μου... άρχισα να νιώθω τις αλλαγές στο σώμα μου... Αλλά εκτός από φόβο άρχισα να νιώθω και τρυφερότητα γι’ αυτό το πλάσμα που κουβαλούσα στη μήτρα μου. Το είπα στον αρραβωνιαστικό μου και έμεινε κατάπληκτος. Είχα την ελπίδα πως θα μου έλεγε να παντρευτούμε! Ήμουν 16 και εκείνος 17. Αλλά μου είπε να κάνω έκτρωση. Πολύ ανήσυχη και θλιμμένη πήγα να βρω τη φίλη μου την Εστέλα που μου είπε: «Μην ανησυχείς, δεν είναι τίποτα! Θυμήσου πως το έχω κάνει πολλές φορές. Ήμουν λίγο λυπημένη την πρώτη φορά, λιγότερο τη δεύτερη και την τρίτη δεν ένιωσα τίποτα». Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί την ταραχή μου, το φόβο και το αίσθημα ενοχής, όταν έφτασα στο νοσοκομείο. Ο γιατρός μού έκανε αναισθησία. Αλλά όταν ξύπνησα δεν ήμουν πλέον ο εαυτός μου. Σκότωσαν αυτό το μικρό παιδί και πέθανα και εγώ μαζί του! (λυγμοί...)

Ο Ιησούς μου έδειξε στο Βιβλίο της Ζωής αυτό που δεν βλέπουμε με τα μάτια του σώματος. Όταν ο γιατρός έκανε την έκτρωση, τον είδα να κρατάει τανάλια, να αρπάζει το μωρό και να το κομματιάζει. Το μωρό ούρλιαξε με τόση δύναμη! Ακόμη και ένα λεπτό να έχει περάσει από τη στιγμή της γονιμοποίησης, έχει ήδη μια ενήλικη ψυχή. Είτε παίρνουμε το «χάπι της επόμενης μέρας» ή κάτι άλλο, έχουμε πάντα να κάνουμε με ένα μωρό που έχει ενήλικη ψυχή πλήρως σχηματισμένη. Η ψυχή δεν αναπτύσσεται όπως το σώμα, αλλά δημιουργείται από το Θεό τη στιγμή που το σπερματοζωάριο συναντά το ωάριο. Είδα στο Βιβλίο της Ζωής ότι τα δυο αυτά κύτταρα, ενωμένα, σχηματίζουν μια αχτίδα πανέμορφου φωτός και αυτό το φως είναι σαν ένας ήλιος που προέρχεται από τον Ήλιο του Θεού Πατέρα. Η ψυχή που δημιουργείται από το Θεό είναι ενήλικη, ώριμη και κατ’ εικόνα και ομοίωσή Του! Αυτό το μωρό είναι βυθισμένο στο Άγιο Πνεύμα που έρχεται από την Καρδιά του Θεού!

Η μήτρα της μητέρας αμέσως μετά τη γονιμοποίηση φωτίζεται ξαφνικά από το μεγαλείο της ψυχής αυτής και της κοινωνίας της με το Θεό. Όταν σκοτώνουμε το μωρό ο Κύριος τρέμει γιατί αρπάζουν την ψυχή αυτή μέσα από τα Χέρια Του. Όταν το σκοτώνουμε, το μωρό κλαίει τόσο δυνατά... όλος ο Ουρανός τρέμει! Τώρα σας ρωτάω, πόσες εκτρώσεις γίνονται στον κόσμο; Πόσες την ημέρα; Πόσες το μήνα; Καταλαβαίνετε τις διαστάσεις της αμαρτωλότητάς μας; Συνειδητοποιείτε τα δεινά που επιφέρουμε πάνω μας και πώς το κακό παίρνει θέση στη ζωή μας;

Η έκτρωση είναι η σοβαρότερη αμαρτία

Κάθε φορά που χύνεται το αίμα ενός μωρού γίνεται μια θυσία-ολοκαύτωμα στο σατανά, που έτσι αποκτά ακόμη πιο πολύ δύναμη. Η ψυχή βοά. Επαναλαμβάνω, έχουμε να κάνουμε με μια ενήλικη, ώριμη ψυχή. Ακόμα και αν δεν έχει σώμα πλήρως σχηματισμένο, η ψυχή είναι ενήλικη. Και το κλάμα της όταν σκοτώνουν το μωρό είναι τόσο δυνατό που συγκλονίζει όλο τον Ουρανό. Παράλληλα στην κόλαση ακούγεται μια θριαμβευτική κραυγή χαράς... Η μόνη σύγκριση που μου έρχεται στο μυαλό είναι αυτή του τελικού, αγώνων ποδοσφαίρου. Φανταστείτε αυτή την ευφορία μέσα σε ένα γιγαντιαίο στάδιο τόσο αχανές που δεν βλέπεις πού τελειώνει, γεμάτο από δαίμονες που πανηγυρίζουν τη νίκη τους ουρλιάζοντας σαν τρελοί!

Οι δαίμονες αυτοί έριξαν πάνω μου το αίμα των μωρών που είχαν κάνει έκτρωση ή είχα συμβάλλει στην έκτρωσή τους και η ψυχή μου έγινε μαύρη, τελείως μαύρη.

Μετά τις εκτρώσεις, σκέφτηκα πως δεν είχα άλλες αμαρτίες. Διαπίστωσα όμως με θλίψη μου πως σκότωνα με τον οικογενειακό μου προγραμματισμό. Ξέρετε γιατί; Η μέθοδος αντισύλληψης που χρησιμοποιούσα από τα 16 μου μέχρι τη μέρα που με χτύπησε κεραυνός, ήταν το ενδομήτριο σπείραμα ή σπιράλ. Το αφαιρούσα μόνο όταν ήθελα να μείνω έγκυος όταν παντρεύτηκα και μετά αμέσως το ξαναέβαζα. Θέλω να πω σε όλες τις γυναίκες που χρησιμοποιούν το σπιράλ: Ναι, προκαλεί έκτρωση! Ξέρω πως συμβαίνει σε πολλές γυναίκες – γιατί συνέβη και σε μένα – να βλέπουν συχνά μεγάλους θρόμβους αίματος κατά τη διάρκεια της εμμηνόρροιας και νανιώθουν πόνο πολύ εντονότερο από το κανονικό. Πηγαίνουμε στο γιατρό και μας λέει ότι είναι κάτι φυσιολογικό, γιατί έχουμε να κάνουμε με ένα ξένο σώμα (το σπιράλ). Ξέρετε τι είναι αυτή η συσκευή; Είναι συσκευή μίνι-έκτρωσης! Ναι! Γιατί τη στιγμή που ενώνεται το ωάριο με το σπερματοζωάριο, σχηματίζεται μια ψυχή. Δεν χρειάζεται να μεγαλώσει, είναι ήδη ενήλικη. Αυτή η συσκευή λοιπόν δεν επιτρέπει στο γονιμοποιημένο ωάριο να εμφυτευθεί στη μήτρα και έτσι πεθαίνει. Η ψυχή εκδιώκεται! Μου ήταν πολύ επώδυνο να βλέπω τόσα μωρά να γονιμοποιούνται και μετά να εκδιώκονται. Αυτοί οι μικροί ήλιοι, αυτές οι μικρές σπίθες που προέρχονται από τον Ήλιο του Θεού Πατέρα, δεν μπορούσαν να αγκιστρωθούν στη μήτρα λόγω του σπιράλ. Το κλάμα τους ήταν σπαρακτικό! Το θέαμα ήταν φοβερό!

Το χειρότερο ήταν πως δεν μπορούσα να ισχυριστώ πως δεν γνώριζα. Όταν πήγαινα στην εκκλησία, δεν πρόσεχα τι έλεγε ο ιερέας. Δεν άκουγα καν ποιο εδάφιο του Ευαγγελίου διαβάστηκε. Πρέπει να γνωρίζετε πως δαίμονες είναι παρόντες στη Θεία Λειτουργία για να μας αποσπάσουν την προσοχή, να μας κάνουν να κοιμηθούμε, και να μας εμποδίσουν να ακούσουμε. Κατά τη διάρκεια μιας Λειτουργίας, ο Φύλακας Άγγελός μου με σκούντηξε και ξεβούλωσε τα αυτιά μου για να ακούσω τι έλεγε εκείνη τη στιγμή ο ιερέας. Τον άκουσα να μιλάει γι’ αυτές ακριβώς τις συσκευές.. έλεγε πως προκαλούν εκτρώσεις και πως όλες οι γυναίκες που τις χρησιμοποιούσαν για αντισύλληψη, έκαναν εκτρώσεις... πως η Εκκλησία υπερασπίζεται το δικαίωμα στη ζωή και όποιος δεν υπερασπίζεται τη ζωή, δεν μπορεί να λάβει Θεία Κοινωνία! Και κατά συνέπεια, όλες οι γυναίκες που χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο, δεν μπορούν να κοινωνήσουν!

Εξαγριώθηκα με τον ιερέα όταν άκουσα αυτά τα λόγια. Μα τι έχουν στο κεφάλι τους οι ιερείς; Με ποιο δικαίωμα; Γι’ αυτό η Εκκλησία δεν προοδεύει! Γι’ αυτό οι εκκλησίες είναι άδειες! Δεν ακολουθούν την επιστήμη! Ποιοι νομίζουν πως είναι αυτοί οι ιερείς; Έφυγα εξοργισμένη από την εκκλησία.

Το κακό ήταν πως ενόσω κρινόμουν ενώπιον του Θεού, δεν μπορούσα να ισχυριστώ πως δεν ήξερα. Δεν έλαβα καθόλου υπόψη μου τα λεγόμενα του ιερέα και συνέχισα να χρησιμοποιώ την ίδια μέθοδο αντισύλληψης. Πόσα μωρά είχα σκοτώσει! Γι’ αυτό είχα κατάθλιψη. Γιατί η μήτρα μου αντί να είναι πηγή ζωής είχε μεταμορφωθεί σε νεκροταφείο, σε σφαγείο μωρών. Ο πονηρός, με τη θανάσιμη στρατηγική του έφερε την ανθρωπότητα στο σημείο να σκοτώνει τα ίδια της τα παιδιά. Όταν σκοτώνεις ένα αθώο και ανυπεράσπιστο πλάσμα δίνεις δύναμη στο σατανά. Ο πονηρός διοικεί από τα βάθη της αβύσσου γιατί χύνουμε αίμα αθώο! Ένα μωρό είναι σαν ένα αθώο αρνί χωρίς κηλίδες. Και ποιος είναι Αυτός χωρίς κηλίδες; Είναι ο Ιησούς! Το μωρό εκείνη τη στιγμή είναι η Εικόνα και Ομοίωση του Ιησού!

Το γεγονός πως είναι η μητέρα που σκοτώνει το παιδί, δημιουργεί ένα βαθύ δεσμό με το σκοτάδι, επιτρέποντας έτσι σε πιο πολλούς δαίμονες να ξεχυθούν για να καταστρέψουν την ανθρωπότητα. Είναι σαν να σπάει κάποιος τις σφραγισμένες διόδους... Διόδους που σφράγισε ο Θεός για να εμποδίσει το κακό να κατακλύσει τη γη. Και βγαίνουν απαίσια σκουλήκια στην επιφάνεια και οι δαίμονες πολλαπλασιάζονται. Είναι οι δαίμονες της πορνείας, των σεξουαλικών ανωμαλιών, του σατανισμού, της αθεΐας, της αυτοκτονίας, της αδιαφορίας... όλων των κακών που βλέπουμε γύρω μας. Ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο γιατί τα μωρά που σκοτώνονται κάθε μέρα είναι χιλιάδες. Αμαρτάνουμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Εμείς είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι γιατί ανοίγουμε τις πύλες του κακού και επιτρέπουμε στο σατανά να κυκλοφορεί στη ζωή μας. Η έκτρωση είναι μια από τις χειρότερες αμαρτίες, δεν είναι η μόνη, και έχουμε το θράσος να κατηγορούμε το Θεό για την τόση αθλιότητα, την αρρώστια, την παράνοια, τη δυστυχία που υπάρχει γύρω μας.

Ο Θεός, μέσα στην άπειρη Αγάπη Του, συνεχίζει να μας προσφέρει το Μυστήριο της Συμφιλίωσης (Εξομολόγησης). Έχουμε ακόμα τη δυνατότητα, όσο ζούμε, να μετανοήσουμε και να ξεπλύνουμε τις αμαρτίες μας και να κόψουμε τα δεσμά που μας δένουν με το σατανά και την επιρροή του. Εγώ όμως δεν το έκανα!

(Συνεχίζεται)

ΠΗΓΗ: Η παρουσίαστη/μαρτυρία της Γκλόρια Πόλο για την εμπειρία που είχε όταν χτυπήθηκε από κεραυνό και βρέθηκε στην Άλλη Πλευρά.