Εντυπωσιακή Μαρτυρία Κόλασης - μέρος Α'

Ο π. Κάρλος Κανσελάδο, ιερέας από την Κολομβία – που ως νεαρός βίωσε την αθλιότητα της φτώχειας, τον ανταρτοπόλεμο των Guerillas και την απόρριψη, αλλά μπόρεσε τελικά να διώξει τη μνησικακία που είχε μέσα στην καρδιά του προσφέροντας την ψυχή και το σώμα του στην υπηρεσία του Θεού – μας αφηγείται όσα του διηγήθηκε η μυστικίστρια και οραματίστρια Matilde Oliva Arias (πέθανε στις 27/06/2015) από το Garagoa της Κολομβίας, σχετικά με την επίσκεψή της στην κόλαση μαζί με τον Ιησού, ο Οποίος θέλησε να της δείξει πόσο πραγματική είναι η κόλαση και πόσο υποφέρουν οι ψυχές των καταδικασμένων.

Δείτε τη συνέντευξη της Matilde Oliva Árias https://drive.google.com/file/d/1-dgOK5zYwPifJ8v5sQ-ID4zJygrqSZnm/view?usp=sharing

και https://drive.google.com/file/d/0ByY1ndAfoS5vSDBveG5TaDgyRXc/view?usp=sharing

Λέει ο πατήρ Κάρλος:
"Δημοσιεύω αυτά τα βίντεο και την περίληψη σχετικά με την κόλαση που ‘είδε’ η Ματίλντε Ολίβα Άριας, γιατί τη μέρα που θα με κρίνουν κι εμένα, δεν θέλω να με ρωτήσουν: γιατί δεν μοιράστηκες αυτά που ήξερες;

Το τι θα κάνεις με τις πληροφορίες αυτές, αγαπητέ αναγνώστη, εξαρτάται από σένα. Αν, όταν τελειώσεις την ανάγνωση, συνεχίσεις να πιστεύεις ότι ο Θεός δεν υπάρχει ούτε και ο Διάβολος, τότε το μόνο που μένει είναι να προσευχόμαστε για σένα.

Δραματική και συγκινητική η ιστορία, όταν κατά την έξοδό της από την κόλαση, η Ματίλντε Ολίβα βλέπει τον Ιησού να κάθεται σε ένα βράχο, αιμόφυρτος και κλαίοντας, τον ρωτά με όλη την αθωότητά της γιατί κλαίει, εκείνος της απαντά: «Γιατί το Αίμα Μου που χύθηκε για όλους αυτούς που μόλις είδες (στην κόλαση) πήγε χαμένο».

Δεν σας λέω ψέματα ότι έτρεμα κατά τη διάρκεια της νύχτας προσπαθώντας να κοιμηθώ αλλά όχι από φόβο αλλά από λύπη γιατί κατάλαβα ότι είναι οι αμαρτίες μου που κάνουν τον Ιησού να αιμορραγεί και να του προκαλούν αυτόν τον πόνο. Ανοίξτε τα μάτια, τα αυτιά και πάνω από όλα την καρδιά σας όταν θα διαβάζετε το κείμενο ή θα παρακολουθείτε τα βίντεο".

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ
Λέει η Ολίβα:
Μια μέρα ο Κύριος μου είπε να προετοιμαστώ γιατί θα πήγαινα στην άβυσσο της κόλασης και Του απάντησα: «Ω, όχι Κύριε, φοβάμαι!» Εκείνος μου είπε να προετοιμαστώ με νηστεία, προσευχή, απαγγελία του Αγίου Ροδαρίου και καθημερινή Θεία Κοινωνία για 6 μήνες. Όταν πέρασαν οι 6 μήνες, είδα τον Κύριο καθισμένο στη συνηθισμένη καρέκλα Του και μου είπε: «Ολίβια, έλα». Τότε γονάτισα μπροστά Του και Εκείνος έβαλε τα χέρια Του πάνω στο κεφάλι μου και είπε: «Φίλα τα πόδια Μου γιατί όλοι οι εχθροί Μου έχουν υποταχθεί κάτω από τα πόδια Μου...» Του φίλησα τα πόδια και Αυτός τα διαχώρισε. Δεν ξέρω πώς έγινε, αλλά είδα μια τεράστια τρύπα να ανοίγει κάτω από τα πόδια του Ιησού. Δεν ξέρω αν ταξιδέψαμε δια μέσου Του, αλλά σύντομα με είδα στην κόλαση. Άκουγα ουρλιαχτά, κραυγές, θρήνους, υπήρχε απελπισία, εκείνο το μέρος ήταν φρικτό. Ένιωσα φόβο, ένιωσα τρόμο μέχρι θανάτου και είπα μέσα μου, ‘αλίμονο, πού βρίσκομαι’!!! Ο Κύριος μου είπε: «Μη φοβάσαι, τίποτα δεν θα σου συμβεί, Εγώ είμαι μαζί σου, κοίτα καλά».

Τότε είδα το άνοιγμα ενός τεράστιου φούρνου σαν το στόμα ενός ηφαιστείου. Τεράστιες φλόγες έβγαιναν προς τα έξω. Ήταν σαν το μέρος όπου ψήνεται το ζαχαροκάλαμο για να γίνει μέλι. Ήταν σαν μια λίμνη όπου έβραζε θειάφι κάνοντας να σκάνε φυσαλίδες στην επιφάνεια ενώ μέσα της υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που ούρλιαζαν και ζήταγαν βοήθεια χωρίς να τους ακούει κανένας. Κάποιοι έβριζαν, άλλοι ήταν ντυμένοι πολυτελώς και άλλοι ήταν χωρίς ρούχα. Νομίζω ότι φορούσαν τα ρούχα με τα οποία τους είχαν θάψει. Ένας άνδρας πολύ πλούσιος φορούσε μανδύα και δαχτυλίδια στα δάχτυλά του και αλυσίδες στο λαιμό, άπλωνε το χέρι και έλεγε ‘σώσε με γι' αυτό!’ και έδειχνε που κράταγε κάτι σαν κομμάτι από κρεμμύδι. Όμως οι φλόγες άρχισαν να αναλώνουν το κομμάτι του κρεμμυδιού μέχρι που του έκαψαν τα δάχτυλα. Νομίζω πως ήταν κάτι που είχε δώσει αλλά χωρίς αγάπη, ή το μόνο πράγμα που είχε χαρίσει στη ζωή του.
Το μαρτύριο ήταν σκληρό, δεν υπήρχε ειρήνη, και ρώτησα τον Κύριο, «είναι αυτό το τρίξιμο των οδόντων»; Και μου απάντησε, «Όχι, δεν είναι ακόμα. Είναι μόνο μέρος του πόνου που υποφέρουν οι καταδικασμένοι».

Γύρω από το άνοιγμα του φούρνου υπήρχαν δαιμόνια που κάθονταν με σταυρωμένα τα πόδια και είχαν όλα ένα μακρύ πιρούνι. Η εμφάνισή τους ήταν απαίσια, τα μάτια τους κόκκινα, τα στόματα πονηρά, το χαμόγελο διαβολικό, με εμφάνιση σχεδόν μαύρη, γκριζωπή. Κάπνιζαν και κάπνιζαν κάτι που τους έκανε πιο επαναστατικούς. Και έπιναν ένα κοκκινωπό υγρό που τους γέμιζε υπερηφάνεια.

Ξαφνικά, όλα τα δαιμόνια σηκώθηκαν όρθια σε στάση προσοχής. Οι καταδικασμένοι θέλανε να εξαφανιστούνε. Βυθίζονταν στη λίμνη της φωτιάς... ένα πλήθος αμέτρητο. Η κόλαση συγκλονίστηκε, τα πάντα ταρακουνήθηκαν σαν από σεισμό. Από μια πόρτα μπήκε ένας δαίμονας ύψους σχεδόν 2 μέτρων, ο πιο φρικτός από όλους τους άλλους δαίμονες. Είχε κέρατα, νύχια, ουρά και φτερά σαν νυχτερίδα. Οι άλλοι δεν είχαν τίποτα από αυτά. Φώναξε και χτύπησε τα πόδια του δυνατά, και όλα άρχισαν να τρέμουν ξανά... ρώτησα ποιος ήταν και Μου είπε: «Ο Σατανάς, ο Εωσφόρος, βασιλιάς της κόλασης». Μέχρι και οι άλλοι δαίμονες τον φοβόντουσαν. Με μια εντολή που έδωσε όλοι έτρεξαν μπροστά του με το πιρούνι στο χέρι, παρατεταγμένοι σε σειρά όπως ένα τάγμα στρατιωτών. Τους είπε κάτι που δεν μπόρεσα να ακούσω, γιατί φοβόμουν πολύ. Και δεν ρώτησα τον Κύριο. Αν ο Κύριος δεν με είχε στηρίξει εκείνη τη στιγμή, θα είχα πεθάνει από τον τρόμο.

Ο Κύριος μου είπε: «Εδώ δεν υπάρχει ειρήνη ούτε για ένα δευτερόλεπτο, εδώ δεν υπάρχει αγάπη, είναι το βασίλειο του μίσους. Εδώ έρχονται όλοι όσοι με περιφρονούσαν όταν ζούσαν, ελεύθερα και με τη θέλησή τους προτίμησαν το κακό αντί το καλό. Τώρα παρατήρησε καλά γιατί για κάποιους αρχίζει το τρίξιμο των δοντιών, τα βάσανα και ο αιώνιος θάνατος, το σκουλήκι που δεν πεθαίνει και η φωτιά που δεν σβήνει. Γιατί αυτός που δεν είναι μαζί Μου είναι νεκρός, αυτός είναι ο αληθινός θάνατος. Όχι αυτό που εσείς ονομάζετε θάνατο».

Οι δαίμονες έτρεξαν προς το άνοιγμα του τεράστιου φούρνου μετά από τη διαταγή του Σατανά και με τα πιρούνια τους διαπέρναγαν τους καταδικασμένους και τους τραβούσαν έξω από τη λίμνη της φωτιάς. Αυτοί κουνιόντουσαν όπως τα φίδια χωρίς να μπορούν να ξεφύγουν. Ούρλιαζαν και σπαρταρούσαν. Αίμα έβγαινε από το σώμα τους. Σε κάποιους τους είχαν διαπεράσει την πλάτη, σε άλλους τα πόδια, σε άλλους το κεφάλι έτσι όπως τους έπιαναν τα πιρούνια καθώς προσπαθούσαν να ξεφύγουν.

Ρώτησα τον Κύριο: «Γιατί αυτές οι ψυχές έχουν αίμα;» Και μου είπε: «Στην κόλαση έρχονται με το σώμα τους και με την ψυχή τους, όπως στον Ουρανό έρχονται με το σώμα τους και την ψυχή τους. Βρισκόμαστε στην πρώτη κόλαση και ήδη έχουν καταδικαστεί. Εδώ βρίσκονται όλοι οι καταδικασμένοι από τη Δημιουργία του κόσμου μέχρι τον Κατακλυσμό».

Τα δαιμόνια τοποθετούσαν τους καταδικασμένους πάνω από μια γαλβανισμένη πλάκα ψευδάργυρου και τους έβγαζαν τρυπώντας τους με τα πιρούνια σε συνεργασία δυο και τρία δαιμόνια μαζί. Μετά, με κάτι που έμοιαζε με μεγάλο νυχοκόπτη τους έβγαζαν κομμάτια κρέας και λίγο λίγο τους τραβούσαν τα νύχια, τα δάχτυλα, τα μαλλιά, τα ουρλιαχτά ακούγονταν απελπισμένα, ουρλιαχτά που τελείωναν σε θρήνους...

Για να μην ουρλιάζουν, πήραν ένα είδος όπλου που δεν έχω δει στη γη. Τους το έβαλαν μέσα στο στόμα. Εκείνο το όπλο άνοιγε όπως ένα χέρι και όταν έκλεινε τους έπιανε τη γλώσσα και την ξεκόλλαγε αφού πρώτα την έστριβε καλά ή την τράβαγε. Μετά, με ένα μαχαίρι πολύ κοφτερό άρχιζαν να την κόβουν σαν κρέας αποξηραμένο, να την κομματιάζουν όπως ένα ύφασμα. Οι καταδικασμένοι δεν μπορούσαν να φωνάξουν, τα μάτια τους έμοιαζαν να βγαίνουν από τις κόχες τους. Και τα σαγόνια τους χτύπαγαν μεταξύ τους κάνοντας ένα φρικτό ήχο από το τρίξιμο των δοντιών τους!
Μετά, αφού τους είχαν ξεκολλήσει τη σάρκα από πάνω τους, τους έσπασαν τα κόκκαλα. Τέλος, τους έσπασαν το κεφάλι και τους έλιωσαν μέχρι που δεν φαινόταν τίποτα πάνω στην πλάκα του μέταλλου.
Αίμα, κομμάτια σάρκας, κόκκαλα... ήταν φρικτά όλα αυτά. Και στα κόκκαλα ήταν σκουλήκια.

Τότε είπα στον Κύριο: «Δύστυχα πλάσματα! Πίστευα ότι δεν θα πέθαιναν, τελικά πέθαναν, αν και τα κομμάτια της σάρκας κινούνται».
Και μου είπε: «Εδώ δεν υπάρχει θάνατος, κοίτα καλά».
Τα δαιμόνια πήραν τη μεταλλική πλάκα και έβαλαν τα κομμάτια πάνω από μια τρύπα στην οποία υπήρχαν φλόγες και κοφτερά σίδερα, ένα είδος μύλου με τον οποίο όλα γίνονταν σκόνη. Στο κάτω μέρος της τρύπας αυτής βρισκόταν πάλι το άνοιγμα του αρχικού φούρνου. Με το που έπεφτε εκείνη η σκόνη, είδα ότι οι άνθρωποι αποκτούσαν ξανά σώμα και όποιον έπιαναν τα πιρούνια υπέφερε ξανά το ίδιο. Τότε ρώτησα τον Κύριο: «Τι συμβαίνει; Γιατί πρέπει να αποκτούν ξανά ζωή;» Μου είπε: «Δεν υπάρχει πια θάνατος εδώ, όπως τον ονομάζουν οι άνθρωποι. Εδώ υποφέρουν ένα θάνατο αιώνιο που είναι η απομάκρυνση από το ΘΕΟ. Και για να φτάσει σε αυτό το χώρο βασάνων ο καθένας έφτασε ελεύθερα. Ήταν επιλογή του. Εγώ δεν μπορώ να κάνω πια τίποτα γι’ αυτούς. Όταν μπορούσαν με περιφρονούσαν και ήρθαν εδώ σε αυτό τον τόπο που δεν δημιουργήθηκε για τους ανθρώπους. Για τους ανθρώπους δημιουργήθηκε ο Ουρανός. Αυτός ο τόπος δημιουργήθηκε για το Σατανά και τους αγγέλους του».

Συνειδητοποίησα πως όσο μεγαλύτερη ήταν η αμαρτία, τόσο μεγαλύτερο το μαρτύριο που υπέφεραν. Ο καθένας πληρώνει ανάλογα με το χρέος του. Και ο καθένας έχει διαφορετικές τιμωρίες, αλλά όλοι υποφέρουν φρικτά. Κατάλαβα πως το μέλος του σώματος με το οποίο αμάρτησαν περισσότερο, αυτό είναι που υποφέρει περισσότερο.
Όπως βυθίζονταν στη λίμνη της φωτιάς, εμφανίζονταν σε ένα χώρο με καυτή άμμο στο χρώμα της φωτιάς. Η ζέστη ήταν ασφυκτική, δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν και ούρλιαζαν «διψάω!». Τότε, ένας δαίμονας ανέβαινε πάνω στο σβέρκο του καθενός και του άνοιγε το στόμα μέχρι που το έσκιζε μέχρι τα αυτιά. Άλλος δαίμονας έπιανε την καυτή άμμο και του την έδινε να την πιει. Ήταν τέτοια η απελπισία τους που τρέχανε χωρίς έλεγχο στο σκοτάδι που φωτιζόταν μόνο από τη φλογισμένη άμμο. Συγκρούονταν τότε με άλλους καταδικασμένους και τσακώνονταν μεταξύ τους σαν λυσσασμένα σκυλιά.
Στο τέλος υπήρχαν βράχια με πόρτες. Καθένας κοίταγε μόνο μια πόρτα και με το που την άνοιγε υπήρχε μια τρύπα όπου βρίσκονταν τα δηλητηριώδη ζώα και εκείνα που περισσότερο φοβόταν ο καθένας στη γη. Ο Κύριος μου είπε πως αυτές ήταν ψυχολογικές τιμωρίες. Δεν ρώτησα τι ήταν αυτό. Ω! Κακόμοιροι καταδικασμένοι!! Τι απελπισία, τι εφιάλτης χωρίς τέλος!!!

Όραμα κόλασης που είδε η Αγία Φαουστίνα

Όταν κατάφερναν να ξεφύγουν από εκεί, εκείνα τα ζώα φαίνονταν πάνω στο σώμα τους να βγαίνουν από το στόμα τους και από παντού. Στο μοναδικό μέρος που μπορούσαν να τρέξουν ήταν προς μια κοιλάδα με κοφτερές πέτρες όπου έπεφταν και κόβονταν. Κάποιοι έπεφταν με τη μούρη και κόβονταν ολόκληροι, άλλοι με την πλάτη. Στο τέλος υπήρχε ένα ίσιωμα και όποιος δεν κατάφερνε να σηκωθεί γρήγορα, μια στρογγυλή πέτρα τον έλιωνε σαν κατσαρίδα. Όταν κατάφερναν να σηκωθούν, αναπηδούσαν σε ένα άνοιγμα που υπήρχε εκεί και έπεφταν στον αρχικό φούρνο και όλα ξανάρχιζαν από την αρχή.

Ο Κύριος μου είπε: «Συνειδητοποιείς ότι εδώ δεν υπάρχει ανάπαυση ούτε για μια στιγμή; Τώρα θα σου δείξω άλλο μέρος που περιμένει αυτή τη γενεά την πονηρή και κακιά. Θα σου δείξω ποιος θα υποφέρει περισσότερο και ποιοι οδεύουν στο δρόμο προς την Κόλαση».

Τότε είδα τρία ανοίγματα φούρνου πιο μεγάλα από τον πρώτο και φώναξε ο Σατανάς: «Να γίνει η Κρίση, έχω δουλέψει αρκετά για να καλωσορίσω το βασίλειό μου, έχω εφεύρει νέες τιμωρίες και μαρτύρια. Να έρθουν εδώ όσοι μπορούσαν να σωθούν αλλά δεν το θέλησαν, να έρθουν σε μένα όσοι με υπηρέτησαν στη γη».
Τότε, είδα κάποιες γυναίκες που τις σέρνανε με αλυσσίδες, είχαν φορτωμένο βάρος όπως κάνουν με τα μουλάρια, τις χτυπούσαν και τις βασάνιζαν. Τους άνοιγαν την κοιλιά, τις άφηναν να ουρλιάζουν, τις έκοβαν κομμάτια, τις χτυπούσαν με σκοινιά σαν από σίδερο, τις έβριζαν, τους έδειχναν τα παιδιά που είχαν σκοτώσει και τους τα δένανε στα στήθη τους. Αυτές άκουγαν το κλάμα και τις κραυγές των παιδιών τους ‘γιατί με σκότωσες μαμά!’. Με την κραυγή του παιδιού, τα στήθη τους σκίζονταν και μάτωναν, τα αυτιά τους μάτωναν και όλο αυτό ήταν φρικτό.

Και ρώτησα τον Κύριο: «Κύριε ΙΗΣΟΥ, ποιες είναι αυτές οι γυναίκες και γιατί υποφέρουν τόσο πολύ;» Μου απάντησε: «Είναι όλες αυτές που σκοτώνουν τα παιδιά τους κάνοντας έκτρωση. Υποφέρουν επειδή έκαναν τις κοιλιές τους τάφους ενώ η κοιλιά είναι για να δίνει ζωή. Η αμαρτία της έκτρωσης είναι για τον Πατέρα Μου πολύ δύσκολο να την συγχωρέσει. Δεν είναι αρκετό να την εξομολογηθεί στον ιερέα αν δεν υπάρχει αληθινή μετάνοια. Θα πρέπει να κάνει πολύ προσευχή και μετάνοια, ζητώντας έλεος από το Θεό Πατέρα όπως και από το παιδί που σκότωσαν. Οι κραυγές του και το κλάμα του θα στέκει μπροστά από το θρόνο του ΘΕΟΥ και το αίμα του θα φωνάζει από τη γη στον Ουρανό». Και μου είπε: «Προσευχήσου, προσευχήσου γι’ αυτές, επειδή κάποιες είναι εν ζωή και μπορεί να μετανοήσουν. Διότι πολλές πάνε στο δρόμο προς την Κόλαση».
Είδα δίπλα τους άνδρες και γυναίκες που υπέφεραν το ίδιο μαρτύριο με αυτές. Και ρώτησα, «ποιοι είναι και γιατί υποφέρουν τα ίδια μαρτύρια;» Ο Κύριος μου είπε: «Είναι οι συνεργοί της έκτρωσης, είναι όσοι βοήθησαν. Εδώ μπορούν να έρθουν γιατροί, φίλοι, νοσοκόμοι, συγγενείς ή κάποιος άνθρωπος που άκουσε πως θα έκανε έκτρωση και δεν είπε να μην το κάνει».

Συνεχίσαμε το περπάτημα από εκείνο το στενό δρόμο και είδα ανθρώπους που πέρναγαν με το πρόσωπο σκυμμένο, με τη γλώσσα έξω την οποία τους την χτυπούσαν με πέτρες, τους έκαιγαν τα χέρια και τα πόδια και τους τα διαπερνούσαν με γροθιές. Οι δαίμονες ξεφόρτωναν όλη την οργή τους πάνω σε αυτούς τους ανθρώπους. Είδα πως υπέφεραν και ρώτησα: ‘Ποιοι είναι και γιατί υποφέρουν τόσο;’ Και μου απάντησε ο Κύριος: «Είναι οι καλεσμένοι στην πιο ύψιστη δόξα στους Ουρανούς αλλά την έχασαν. Πούλησαν τους εαυτούς τους και πούλησαν Εμένα. Αυτοί είναι οι ιερείς Μου. Οι αμαρτίες των ιερέων είναι διπλός πόνος για Μένα, γι’ αυτό η τιμωρία τους είναι διπλή. Τιμωρούνται με μαρτύρια στη γλώσσα γιατί έχουν σιωπήσει το Λόγο Μου και έγιναν σιωπηλά σκυλιά, όταν μιλούν τραυλίζουν. Αναλώθηκαν στα πάθη και γέμισαν από μούστο, κρασί. Γι’ αυτούς η κατάρα και η φωτιά».

Είδα γυναίκες και άνδρες δίπλα τους που υπέφεραν μεγάλα βάσανα και ρώτησα, ‘ποιοι είναι αυτοί;’ Και μου απάντησε: «Είναι όσοι έχουν αμαρτήσει μαζί τους. Η γυναίκα που κάνει να πέσει στην αμαρτία ένας ιερέας είναι καλύτερα να μην είχε γεννηθεί, γιατί είναι πιο καταραμένη από τον Ιούδα τον Ισκαριώτη. Το ίδιο και ο άντρας που θα κάνει να αμαρτήσει ένας ιερέας».
Πίσω από αυτούς υπήρχε ένα μεγάλο πλήθος που ακολουθούσαν εκείνο το δρόμο και υπέφεραν τα ίδια μαρτύρια. ‘Και ποιοι είναι αυτοί;’ Και μου είπε: «Είναι όλοι αυτοί που απομακρύνθηκαν από Μένα, από την Εκκλησία Μου εξαιτίας της αμαρτίας του ιερέα και δεν προσευχήθηκαν γι’ αυτόν. Ο ιερέας δημιουργήθηκε για να σώζει τους ανθρώπους. Αν δεν το κάνουν, τον βοηθούν να καταδικαστεί. Διότι ο Λόγος Μου λέει, ‘οι φύλακες του ναού Μου είναι τυφλοί, κανένας δεν κάνει τίποτα, είναι όλοι τους σκύλοι άφωνοι ανίκανοι να γαυγίσουν, τεμπέληδες που τους αρέσει να κοιμούνται. Είναι ακόμα σκύλοι αδηφάγοι, όσα κι αν έχουνε, ποτέ δεν είναι αρκετά. Είναι ποιμένες χωρίς σύνεση, καθένας τους το δρόμο του τραβάει. Καθένας ζητάει το συμφέρον του. Και μεθυσμένοι τραγουδούν, ‘’κρασί θα φέρω, ελάτε, με δυνατό ας μεθύσουμε ποτό’’ (Ησ. 56:10-12). Δεν βοηθούν τον αθώο και κάνουν να εξαφανιστούν οι πιστοί άντρες.

Είδα πίσω από αυτούς άνδρες και γυναίκες που υπέφεραν το ίδιο μαρτύριο και ρώτησα: ‘ποιοι είναι;’ Και μου είπε: «Είναι όλοι μοναχές και μοναχοί. Προσευχήσου, προσευχήσου γι’ αυτούς για να Με αγαπούν και να καταφέρουν να σωθούν. Μη μιλάτε ποτέ κακά για τους δικούς Μου. Είναι σαν να άπλωσαν το δάχτυλό τους στο τσίλι και να Μου το έβαλαν στο μάτι. Μόνο προσευχήσου, προσευχήσου γι’ αυτούς και μη Μου προκαλείς άλλα μαρτύρια».

Είδα άνδρες και γυναίκες που είχαν καλυμμένα τα μάτια τους και πίσω τους πήγαιναν πολλοί αλυσσοδεμένοι. Οι δαίμονες τους έβριζαν, τους χτύπαγαν και τους βίαζαν. Το μαρτύριό τους ήταν φρικτό και ρώτησα: ‘ποιοι είναι αυτοί;’ Και μου απάντησε: «Είναι όλοι οι μάγοι, οι μάγισσες, που άφησαν τους εαυτούς τους να τυφλωθούν από το Σατανά. Αυτούς τους περιμένουν μεγάλα μαρτύρια, γιατί ζήσανε πιο κοντά στο Σατανά εδώ στη γη, παρά σε Μένα. Και θα υποφέρουν περισσότερα από ποτέ επειδή υπηρέτησαν το κακό ελεύθερα και εθελοντικά. Οι αλυσσοδεμένοι είναι όσοι τους συμβουλεύονται και όσοι τους ζητάνε να κάνουν κάποιο κακό δια μέσου της μαγείας. Είναι καλύτερα να σκότωναν πρόσωπο με πρόσωπο και όχι έτσι. Διότι είναι γραμμένο ότι ο Πατέρας Μου δεν θα σώσει τέτοια ράτσα, ‘έξω καταραμένοι σκύλοι, για εσάς δεν θα υπάρχει φωτιά και αναμμένα κάρβουνα για να ζεσταθεί το ψωμί’ (Ησ. 47:12...). Προσευχήσου, προσευχήσου γιατί πολλοί μπορούν ακόμα να μετανοήσουν. Επίσης, το πλήθος που τους ακολουθεί και υποφέρει μαρτύρια είναι όσοι πιστεύουν σε ωροσκόπια, κάνουν επικλήσεις πνευμάτων, όλοι αυτοί που θέλουν να μάθουν το μέλλον, ή συμβουλεύονται κάποιους από αυτούς, γίνονται άξιοι της αιώνιας φωτιάς της κόλασης.

Είδα μετά άνδρες και γυναίκες αλυσσοδεμένους από τα χέρια και ο καθένας να τραβάει προς το μέρος του και έπεφταν καθώς τραβιόντουσαν. Οι δαίμονες τους έλεγαν, ‘εξαιτίας του υποφέρεις, χτύπα τον πιο δυνατά’. Και ρώτησα: ‘ποιοι είναι;’ Και μου απάντησε: «Είναι όλα τα παντρεμένα ζευγάρια που δεν ζουν ειρηνικά. Είναι δυο ζώα δεμένα με το ίδιο σκοινί». Και ρώτησα: ‘και γιατί πάνε στην κόλαση;’ Και μου είπε: «Φίλα το χέρι Μου». Το έκανα και το έβαλε στα μάτια μου. Και είδα πως στα σπίτια τους υπήρχαν βρισιές, ζήλια, τσακωμοί και ο Σατανάς φώναξε στον ΙΗΣΟΥ: ‘Δες, δες πώς έχω κάνει τους γάμους σου! Τι κέρδισες με το να τους αγιάσεις δια μέσου του μυστηρίου του γάμου; Όπως το πρώτο ζευγάρι, μου ανήκουν, αλλά θα κάνω να χάσουν τη δόξα και δεν θα επιτρέψω να προσευχηθούν και να πάνε στη Θεία Λειτουργία’. Και γέλαγε δυνατά... ενώ ο ΙΗΣΟΥΣ έκλαιγε.

«Προσευχήσου, γιατί υπάρχουν πολλοί που μπορούν να μετανοήσουν και να αλλάξουν».

(Συνεχίζεται)