Τελευταίες οδηγίες και Ανάληψη προς τον Πατέρα

Έτσι όπως ξημερώνει η μέρα, ο ουρανός στην ανατολή παίρνει μια ροζ απόχρωση. Ο Ιησούς βαδίζει μαζί με τη Μητέρα Του σε κάποιες πλαγιές στην Γεθσημανή. Δεν μιλούν, μόνον ματιές ανταλλάσσουν απερίγραπτης αγάπης. Ίσως τα λόγια να μίλησαν κιόλας. Ίσως και να μην τα πρόφεραν ποτέ. Οι δύο ψυχές μίλησαν, του Χριστού και της Μητέρας του Χριστού.

Τώρα η μέρα ξημέρωσε τελείως. Ο ήλιος είναι ήδη ψηλά και ακούγονται οι κουβέντες των αποστόλων. Είναι ένα σημάδι για τον Ιησού και την Μαρία, που σταματούν. Αλληλοκοιτάζονται, κατόπιν ο Ιησούς ανοίγει την αγκαλιά Του και σφίγγει τη Μητέρα Του στο στήθος Του. Ω! Ήταν αληθινός Άνθρωπος ο Γιος της Γυναίκας! Για να το πιστέψεις, αρκεί να δεις αυτόν τον αποχαιρετισμό! Η αγάπη ξεχειλίζει από τα πολλά φιλιά προς την αγαπημένη Μητέρα. Η αγάπη καλύπτει τον αγαπημένο Γιο με φιλιά. Μοιάζουν ανήμποροι να χωριστούν. Όταν φαίνεται πως πλησιάζει η ώρα, άλλη μια αγκαλιά τους ενώνει μαζί με φιλιά, και αμοιβαία λόγια και ευλογίες ακούγονται.
Ω! πραγματικά είναι ο Γιος του Ανθρώπου που εγκαταλείπει Αυτήν που Τον γέννησε! Είναι αληθινά η Μητέρα που, επειδή πρέπει να Τον δώσει στον Πατέρα, απολύει το Παιδί Της, η ένδειξη της Αγάπης τής πιο Αγνής Μητέρας. 
Τελικά η γυναίκα, το δημιούργημα, γονατίζει μπροστά στα πόδια του Θεού Της, που είναι επίσης και Γιος Της, και ο Γιος Της, που είναι Θεός, βάζει τα χέρια Του πάνω στο κεφάλι της Παρθένου Μητέρας, της αιώνια Αγαπημένης, και την ευλογεί στο Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγ. Πνεύματος. Κατόπιν σκύβει και Την σηκώνει και Της δίνει ένα τελευταίο φιλί πάνω στο μέτωπο Της.

«Κύριε! Εκεί έξω, μεταξύ του όρους και της Βηθανίας βρίσκονται όλοι αυτοί που είπες στη Μητέρα Σου ότι ήθελες να τους ευλογήσεις σήμερα», λέει ο Πέτρος.
«Ωραία, θα πάμε σ’ αυτούς. Όμως πρώτα ελάτε. Θέλω να μοιραστούμε τον άρτο για άλλη μια φορά όλοι μαζί».
Πηγαίνουν προς την οικία και το δωμάτιο που χρησίμευσε για το τελευταίο δείπνο. Η Μαρία συνοδεύει τον Ιησού μέχρι εκεί, κατόπιν αποσύρεται. Ο Ιησούς παραμένει με τους ένδεκα. Πάνω στο τραπέζι υπάρχει ψητό κρέας, μικρά κομμάτια τυρί και μικρές μαύρες ελιές, μια μικρή κανάτα με κρασί και μια μεγαλύτερη με νερό, και κάποια ψωμάκια. Ένα απλό τραπέζι, όχι για κάποια ιδιαίτερη γιορτή, μόνον για τις ανάγκες του φαγητού.
Ο Ιησούς προσφέρει και ετοιμάζει τις μερίδες. Βρίσκεται στο μέσον, μεταξύ του Πέτρου και του Ιακώβου του Αλφαίου. Αυτός τους έδωσε αυτές τις θέσεις. Ο Ιωάννης, ο Ιούδας του Αλφαίου και ο Ιάκωβος είναι απέναντι Του, ο Θωμάς, ο Φίλιππος και ο Ματθαίος είναι από την μια πλευρά, ο Ανδρέας ο Βαρθολομαίος και ο Ζηλωτής από την άλλη. 

Έτσι όλοι μπορούν να βλέπουν τον Ιησού. Ένα σύντομο σιωπηλό γεύμα. Οι απόστολοι, που περνούν την τελευταία ημέρα με τον Ιησού, παρ’ όλο που στις επόμενες εμφανίσεις Του από την Ανάσταση και μετά υπήρχε πολλή αγάπη, όμως ποτέ δεν ξέφυγαν σε αυτοσυγκράτηση και σεβασμό. Το γεύμα τελείωσε. Ο Ιησούς ανοίγει τα χέρια Του πάνω από το τραπέζι με την συνηθισμένη Του κίνηση όταν αντιμετωπίζει ένα αναπόφευκτο γεγονός, και λέει: «Λοιπόν, ήρθε η ώρα που πρέπει να σας αφήσω για να επιστρέψω στον Πατέρα. Ακούστε τα τελευταία λόγια του Διδασκάλου σας. Μην απομακρυνθείτε από την Ιερουσαλήμ αυτές τις ημέρες. Ο Λάζαρος, στον οποίο μίλησα, και αγχώθηκε άλλη μια φορά για να ικανοποιήσει όλες τις επιθυμίες του Διδασκάλου του, σας αφήνει το σπίτι του Μυστικού Δείπνου, για να παραμείνετε, να συγκεντρώνεστε και να αφιερώνεστε στην προσευχή. Να παραμείνετε σε αυτό το σπίτι και να προσεύχεστε προσηλωμένοι για να προετοιμαστείτε για την έλευση του Αγίου Πνεύματος που θα σας ολοκληρώσει για την αποστολή σας. Να θυμάστε ότι Εγώ, παρ’ όλο που ήμουν Θεός, προετοιμάστηκα με αυστηρή νηστεία για το έργο Μου του ευαγγελισμού. Η δική σας προετοιμασία θα είναι πάντα πιο εύκολη και πιο σύντομη. Δεν ζητώ τίποτε άλλο από εσάς, παρά να προσεύχεστε προσηλωμένοι μαζί με τους εβδομήντα δύο και υπό την καθοδήγηση της Μητέρας Μου, Την οποία σας εμπιστεύομαι. Αυτή θα είναι για σας Μητέρα και Δασκάλα της αγάπης και της τέλειας σοφίας. Θα μπορούσα να σας είχα στείλει κάπου αλλού για να προετοιμαστείτε να δεχτείτε το Άγιο Πνεύμα, όμως θέλω να παραμείνετε εδώ, διότι είναι η Ιερουσαλήμ αυτή που Με αρνήθηκε, που θα πρέπει να απορεί με την συνέχιση των θείων θαυμάτων που δίδονται σε απάντηση των αρνήσεών της. Αργότερα, το Άγιο Πνεύμα θα σας δώσει να καταλάβετε την αναγκαιότητα να αρχίσει η Εκκλησία απ’ αυτή την πόλη, που με την ανθρώπινη σκέψη είναι η πιο ανάξια πόλη για να την έχει. 

Όμως η Ιερουσαλήμ είναι πάντα η Ιερουσαλήμ, ακόμα και όταν η αμαρτία τη νίκησε και η Θεοκτονία έγινε σ’ αυτό το μέρος. Είναι καταδικασμένη. Όμως αν και είναι καταδικασμένη, όλοι οι κάτοικοι δεν είναι καταδικασμένοι. Να παραμείνετε εδώ για τους λίγους δίκαιους που βρίσκονται στα σπλάχνα της, και θα παραμείνετε εδώ διότι αυτή είναι η βασιλική πόλη και η πόλη του Ναού, και επειδή, όπως προφήτευσαν οι προφήτες, εδώ είναι που θυσιάστηκε, χαιρετίστηκε και ανυψώθηκε ο Βασιλεύς Μεσσίας, από εδώ πρέπει να αρχίσει η κυριαρχία Του στον κόσμο, και εδώ ξανά, που ο Θεός απαρνήθηκε τη συναγωγή για τα πολλά τρομακτικά εγκλήματά της, ο νέος Ναός πρέπει να εγερθεί, και ο κόσμος απ’ όλα τα έθνη να έρχεται σ’ αυτόν. Διαβάστε τους προφήτες. Όλα υπάρχουν γραμμένα σε αυτούς (Ησ. 2:1-5, Μιχ. 4:1-2, Ζαχ. 8:20-23). Πρώτα η Μητέρα Μου και κατόπιν το Πνεύμα του Παράκλητου θα σας δώσουν να καταλάβετε τα λόγια των προφητών γι’ αυτούς τους καιρούς.
Μείνετε εδώ μέχρι να σας αποκηρύξει η Ιερουσαλήμ όπως αποκήρυξε και Μένα, και μέχρι να μισήσει την Εκκλησία Μου όπως μίσησε και Μένα και θα επωάζει πλεκτάνες για να την καταστρέψει. Κατόπιν, μεταφέρετε την έδρα της αγαπημένης Μου Εκκλησίας κάπου αλλού, διότι δεν πρέπει να χαθεί. Σας λέω ότι ούτε η Κόλαση δεν θα επικρατήσει αυτής. Όμως αν και σας διαβεβαιώνει ο Θεός για την προστασία Του, εσείς μην περιμένετε τα πάντα από τον Ουρανό. Πηγαίνετε στην Εφραϊμ όπως πήγε και ο Διδάσκαλός σας, διότι δεν ήταν η ώρα γι’ Αυτόν να Τον συλλάβουν οι εχθροί Του. Λέω Εφραϊμ εννοώντας μια χώρα ειδώλων και αθέων. Αλλά δεν είναι η Εφραϊμ της Παλαιστίνης που πρέπει να επιλέξετε ως έδρα της Εκκλησίας Μου. Να θυμάστε πόσες φορές, σας μίλησα γι’ αυτό σε όλους μαζί είτε χώρια και σας προείπα ότι θα βαδίσετε στους δρόμους της Γης και θα φτάσετε στην καρδιά της, και θα ιδρύσετε την Εκκλησιά Μου εκεί. 

Από την καρδιά του ανθρώπου κυκλοφορεί το αίμα προς όλα τα μέλη. Κι από την καρδιά του κόσμου θα πρέπει να απλωθεί ο Χριστιανισμός πάνω στην Γη. Προς το παρόν η Εκκλησία Μου είναι σαν το έμβρυο που μόλις δημιουργήθηκε, αλλά έχει ήδη σχηματιστεί στη μήτρα. Η Ιερουσαλήμ είναι η μήτρα της και εκεί μέσα βρίσκεται η καρδιά της, ακόμα μικρή, γύρω από την οποία συγκεντρώνονται τα λιγοστά μέλη της Εκκλησίας που ανατέλλει, και αυτή στέλνει μικρά κύματα αίματος σε αυτά τα μέλη. Όμως, όταν έρθει η ώρα που ο Θεός έχει σημειώσει, η θετή μήτρα θα αποβάλλει το πλάσμα που σχηματίστηκε στη μήτρα της, και αυτό θα πάει σ’ έναν καινούργιο τόπο όπου θα μεγαλώσει και θα γίνει ένα μεγάλο Σώμα που θ’ απλωθεί σε όλη την γη. Οι χτύποι της δυνατής καρδιάς της Εκκλησίας θα κόψουν κάθε δεσμό με τον Ναό, και η Εκκλησία, νικηφόρος πάνω στα συντρίμμια του χαμένου, κατεστραμμένου Ναού, θα ζει αιώνια στις καρδιές του κόσμου και θα λέει σε Εβραίους και Εθνικούς ότι μόνον ο Θεός θριαμβεύει και θέλει αυτά που Αυτός θέλει, και κανένα ανθρώπινο μίσος ούτε και καμιά σειρά ειδώλων δεν θα μπορέσουν να σταματήσουν το θέλημα Του.
Όμως αυτά θα γίνουν αργότερα, και μέχρι τότε θα ξέρετε τι πρέπει να κάνετε. Το Πνεύμα του Θεού θα σας καθοδηγεί. Μη φοβάστε. Προς το παρόν να κάνετε τις πρώτες συναντήσεις με τους πιστούς στην Ιερουσαλήμ. Κατόπιν θα γίνονται περισσότερες συναντήσεις, όσο θα αυξάνεται ο αριθμός. Αληθινά σας λέω ότι οι πολίτες της Βασιλείας Μου θα αυξάνονται ταχύτατα, σαν να φυτεύετε σπόρους σε πολύ γόνιμο έδαφος. Ο λαός Μου θα απλωθεί πάνω σ’ όλη την Γη. Ο Κύριος λέει στον Κύριο: ‘’Επειδή το έκανες αυτό, και για το χατίρι Μου δεν προφύλαξες τον εαυτό Σου, Εγώ θα Σε ευλογήσω και θα κάνω τους απογόνους Σου τόσους, όσα τα αστέρια στον ουρανό και τους κόκκους της άμμου στις ακτές. Οι απόγονοί Σου θα κατέχουν τις πύλες των εχθρών τους και με τους απογόνους σας, όλα τα έθνη της Γης θα είναι ευλογημένα’’ (Γέν. 22:15-18). Το Όνομά Μου, το Σημείο Μου και ο Νόμος Μου είναι ευλογίες, οπουδήποτε γίνονται γνωστά ως κυρίαρχοι.

Το Άγιο Πνεύμα θα έρθει χωρίς το κάλυμμα της σάρκας, και θα σας φλογίσει και θα κατέβει σε σας με τα δώρα Του και θα σας συμβουλεύει. Γι’ αυτό τον λόγο τελειοποιηθείτε στην φιλευσπλαχνία και στην τέλεια αγάπη για να μπορέσετε να καταλάβετε την Αγάπη και να Το δεχτείτε στον θρόνο της καρδιάς σας. Χαθείτε στον στρόβιλο της περισυλλογής. Προσπαθήστε να ξεχάσετε πως είστε άνθρωποι και προσπαθήστε να γίνετε Σεραφείμ. Δεν θα έχετε τη Βασιλεία του Θεού μέσα σας, αν δεν έχετε αγάπη. Διότι η Βασιλεία του Θεού είναι η Αγάπη και παρουσιάζεται με την Αγάπη, και μαζί με την Αγάπη γεννιέται στις καρδιές σας με την λαμπρότητα ενός τεράστιου φωτός, που εισχωρεί και γονιμοποιεί, αφαιρεί την άγνοια και δίνει τη σοφία.

Να είστε αγνοί και άγιοι με τη θερμή προσευχή που εξαγνίζει τον άνθρωπο, διότι τον βυθίζει στη φωτιά του Θεού, που είναι η φιλευσπλαχνία. Πρέπει να είστε άγιοι με την απόλυτη σημασία που της έδωσα Εγώ, όπως Εγώ υπέδειξα την Αγιότητα του Κυρίου με το παράδειγμα της και τα όρια της, δηλαδή, την τέλεια Αγιότητα.
Μήπως θυμάστε τα λόγια Μου στον Μυστικό Δείπνο; Σας υποσχέθηκα το Άγιο Πνεύμα. Λοιπόν, πρόκειται να έρθει για να σας βαπτίσει, όχι με νερό, όπως έκανε ο Ιωάννης με σας, που σας προετοίμαζε για Μένα, αλλά με φωτιά για να σας προετοιμάσει να υπηρετήσετε τον Κύριο, όπως, Αυτός θέλει να το κάνετε. Γι’ αυτό θα είναι εδώ σε λίγες μέρες. Και μετά την έλευσή Του οι ικανότητές σας θα αυξηθούν αμέτρητα και θα μπορείτε να κατανοείτε τα λόγια του Κυρίου σας και να κάνετε τα έργα που σας είπε να κάνετε, να φέρετε τη Βασιλεία Του σε όλη την Γη».
«Δηλαδή, Εσύ θα ιδρύσεις ξανά το Βασίλειο του Ισραήλ, μετά την έλευση του Αγίου Πνεύματος;» ρωτούν και Τον διακόπτουν.

«Δεν θα υπάρχει πλέον Βασίλειο του Ισραήλ, αλλά η Βασιλεία Μου και θα γίνει όταν το πει ο Πατέρας Μου. Δεν χρειάζεται να ξέρετε εσείς τους καιρούς και τη στιγμή που ο Πατέρας έχει φυλάξει για τη δύναμή Του. Όμως εσείς, εν τω μεταξύ, θα λάβετε τις αρετές του Αγίου Πνεύματος και θα κάνετε μαρτυρία στην Ιερουσαλήμ, στην Ιουδαία, στη Σαμάρεια και μέχρι τα άκρα της Γης, δημιουργώντας συναθροίσεις όπου οι άνθρωποι θα συναντώνται στο Όνομά Μου. Εσείς να βαπτίζετε τους ανθρώπους στο πιο Άγιο Όνομα του Πατέρα, του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος, όπως σας είπα, για να έχουν τη Χάρη και να μπορέσουν να ζήσουν εν Κυρίω. Να διδάσκετε το Ευαγγέλιο σε όλους, διδάσκοντας αυτά που σας δίδαξα, κάνοντας αυτά που σας έμαθα. Και Εγώ θα είμαι μαζί σας κάθε ημέρα μέχρι το τέλος του κόσμου.
Θέλω επίσης και αυτό: Ιάκωβε, αδελφέ Μου, να προεδρεύσεις στην συνάντηση στην Ιερουσαλήμ. Ο Πέτρος, η κεφαλή της Εκκλησιάς, συχνά θα πρέπει να κάνει αποστολικά ταξίδια, διότι όλοι οι καινούργιοι θα θέλουν να γνωρίσουν τον Ποντίφικα, τον Αρχηγό της Εκκλησίας. Όμως η θέση του αδελφού Μου θα είναι δύσκολη ενώπιον των πιστών αυτής της πρώτης Εκκλησίας. Οι άνθρωποι είναι πάντα άνθρωποι. Θα νομίσουν ότι ο Ιάκωβος είναι ο συνεχιστής Μου, απλά επειδή είναι αδελφός Μου. Αληθινά σας λέω ότι αυτός είναι ανώτερος και πιο κοντά στον Χριστό εξ αιτίας της σοφίας του και όχι της συγγένειάς του. Αλλά έτσι είναι. Οι άνθρωποι που δεν Με αναζητούσαν όταν ήμουν κοντά τους, θα Με αναζητήσουν τώρα στον συγγενή Μου. Και εσύ, Σίμωνα Πέτρο, προορίζεσαι για άλλες τιμές».
«Αυτό δεν μου αξίζει, Κύριε. Σου το είπα όταν παρουσιάστηκες σε μένα και Σου το λέω και τώρα στην παρουσία όλων. Εσύ είσαι καλός, με θεία καλοσύνη εκτός από σοφός, και σωστά με έκρινες όταν σε αρνήθηκα στην πόλη, ως ακατάλληλο για αρχηγό. Εσύ θέλεις να με διαφυλάξεις από δίκαιους χλευασμούς».

«Όλοι ίδιοι ήμασταν, εκτός από δύο, Σίμωνα», του λέει ο Ιάκωβος. «Κι εγώ έφυγα τρέχοντας. Όμως εσύ είσαι ο Αρχηγός μας, Σίμωνα του Ιωνά, και εγώ σε αναγνωρίζω ως αρχηγό, και στην παρουσία του Κυρίου και όλων των συντρόφων μου, ομολογώ υπακοή σε σένα. Εγώ θα σου δώσω ό,τι μπορώ για να σε βοηθήσω στο έργο σου, όμως σε εκλιπαρώ, δίνε μου τις εντολές σου, διότι εσύ είσαι η Κεφαλή και εγώ υπακούω. Όταν ο Κύριος μου θύμισε μια συζήτηση που είχαμε παλαιότερα, εγώ έσκυψα το κεφάλι και είπα:
“Ας γίνει το θέλημα Σου” . Θα πω το ίδιο και σε σένα, διότι από την στιγμή που θα μας αφήσει ο Κύριος, εσύ θα είσαι ο εκπρόσωπός Του πάνω στην Γη. Και εμείς θα αγαπάμε ο ένας τον άλλο, θα βοηθάμε ο ένας τον άλλο στο ιερατικό έργο».

«Ναι. Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο, να βοηθάτε ο ένας τον άλλο αμοιβαία, διότι αυτή είναι η νέα εντολή και το σημείο ότι αληθινά ανήκετε στον Χριστό. Μην ταράζεστε για κανένα λόγο. Ο Θεός είναι μαζί σας. Εσείς μπορείτε να κάνετε αυτό που θέλω Εγώ να κάνετε. Δεν θα σας έβαζα πράγματα αν δεν μπορούσατε να τα κάνετε, διότι δεν θέλω τον αφανισμό σας, αντιθέτως, θέλω την δόξα σας. Λοιπόν, Εγώ πηγαίνω να προετοιμάσω τις θέσεις σας δίπλα στον θρόνο Μου. Να παραμείνετε ενωμένοι μαζί Μου και με τον Πατέρα στην αγάπη. Να συγχωρείτε τον κόσμο που σας μισεί. Να αποκαλείτε γιους και αδελφούς αυτούς που θα έρχονται σε σας, ή είναι ήδη μαζί σας από αγάπη για Μένα. Να έχετε ειρήνη γνωρίζοντας πάντοτε ότι Είμαι έτοιμος να σας βοηθήσω να σηκώσετε τον σταυρό σας. Εγώ θα βρίσκομαι μαζί σας κατά την διάρκεια του έργου σας και τις στιγμές της καταδίκης σας, και δεν θα χαθείτε, και δεν θα υποκύψετε ακόμα και αν αυτοί που βλέπουν με τα μάτια του κόσμου, νομίσουν ότι έτσι είναι. Θα σας καταπιέσουν, θα σας πληγώσουν, θα κουραστείτε, θα βασανιστείτε, όμως η χαρά Μου θα είναι μέσα σας, διότι Εγώ θα σας βοηθώ πάντα. Και σας επαναλαμβάνω ότι το φορτίο Μου είναι πάντοτε ανάλογο με τις δυνάμεις σας, και ο ζυγός Μου είναι ελαφρύς διότι σας βοηθώ Εγώ να τον σηκώνετε. Εσείς ξέρετε ότι ο κόσμος δεν ξέρει να αγαπάει. Όμως από εδώ και μπρος εσείς πρέπει να αγαπάτε τον κόσμο με μια υπερβατική αγάπη για να τον διδάξετε πώς να αγαπάει.      

Και να χαίρεστε όταν συμμετέχετε στα Δικά Μου μαρτύρια, για να είστε αργότερα στη δόξα μαζί Μου. “Εγώ θα είμαι η τρομερά μεγάλη ανταμοιβή σου”, υποσχέθηκε ο Κύριος στον Αβραάμ και σε όλους τους πιστούς Του υπηρέτες. Γνωρίζετε πώς κατακτάται η Βασιλεία των Ουρανών: με δύναμη, και φτάνεις εκεί με πολλές δοκιμασίες. Όμως αυτός που υπομένει όπως  υπέμεινα Εγώ, θα βρεθεί εκεί που βρίσκομαι Εγώ.
Σας είπα ήδη ποιος είναι ο δρόμος και ποια η πόρτα που οδηγεί στη Βασιλεία των Ουρανών, και Εγώ ήμουν ο πρώτος που περπάτησε αυτό το δρόμο και  επέστρεψα στον Πατέρα απ’ αυτή την πόρτα. Αν υπήρχαν άλλοι δρόμοι θα σας το έλεγα, διότι σπλαχνίζομαι την ανθρώπινη αδυναμία σας, όμως δεν υπάρχουν άλλοι…

Και ενώ σας τον δείχνω ως τον μοναδικό δρόμο και την μοναδική πόρτα, σας λέω επίσης, σας επαναλαμβάνω το φάρμακο που δίνει τη δύναμη για να τον πάρετε και να εισέλθετε. Είναι η αγάπη. Πάντοτε η αγάπη. Όλα είναι δυνατά όταν υπάρχει αγάπη μέσα σας. Και η Αγάπη, που σας αγαπάει, θα σας δώσει όλη την αγάπη, αν στο Όνομα Μου ζητάτε πολλή αγάπη για να γίνετε αθλητές στην αγιότητα.
Τώρα ας δώσουμε το φιλί του αποχωρισμού, αγαπημένοι Μου φίλοι».

Ο Ιησούς σηκώνεται και τους αγκαλιάζει. Όλοι Τον μιμούνται. Όμως ενώ ο Ιησούς χαμογελάει ειρηνικά με ένα χαμόγελο αληθινά θείο, πανέμορφο, εκείνοι κλαίνε, είναι ανήσυχοι και ο Ιωάννης, πέφτοντας πάνω στο στήθος του Ιησού, κλαίει με βίαια αναφιλητά εκ μέρους όλων, διότι αντιλαμβάνεται την επιθυμία όλων και ζητάει: « Δώσε Μας τουλάχιστον τον Άρτο Σου για να μας δυναμώσει αυτή την ώρα!»
«Έτσι θα γίνει!» του απαντάει ο Ιησούς. Και παίρνει ένα κομμάτι ψωμί, το κόβει και αφού το προσφέρει και το ευλογεί, επαναλαμβάνει τα λόγια της τελετής. Και κάνει το ίδιο με το κρασί, λέγοντας ξανά: «Να το κάνετε σε Δική Μου ανάμνηση» και προσθέτει: «Σας άφησα αυτή την δέσμευση της αγάπης Μου για να Είμαι πάντοτε μαζί σας, μέχρι να έρθετε και να είστε μαζί Μου». Τους ευλογεί και λέει: «Και τώρα πάμε».
Βγαίνουν από το δωμάτιο, από το σπίτι.

Ο Ιωνάς, η Μαρία η Μαγδαληνή και ο Μάρκος βρίσκονται έξω, και γονατίζουν δοξολογώντας τον Ιησού.
«Ας είναι η ειρήνη μαζί σας. Και ας σας ανταμείβει ο Κύριος για όσα Μου δώσατε», λέει ο Ιησούς και τους ευλογεί ενώ περνάει από μπροστά τους.
Ο Μάρκος σηκώνεται και λέει: « Κύριε, οι ελαιώνες κατά μήκος προς την Βηθανία είναι κατάμεστοι από μαθητές. Σε περιμένουν».
«Πήγαινε και πες τους να πάνε στην Κατασκήνωση των Γαλιλαίων».
Ο Μάρκος φεύγει τρέχοντας.
«Δηλαδή, ήρθαν όλοι», λένε οι απόστολοι μεταξύ τους.
Πιο πέρα, είναι η Μαρία του Κλωπά και η Μητέρα του Κυρίου. Και σηκώνονται όταν Τον βλέπουν να έρχεται, και η Μητέρα Τον ευλογεί με όλους τους χτύπους της καρδιάς Της ως Μητέρα και πιστή.
 
«Έλα Μητέρα, κι εσύ Μαρία…» λέει ο Ιησούς και τις προσκαλεί, καθώς τις βλέπει να στέκονται σιωπηλές, ακίνητες μπροστά στο μεγαλείο Του, που λάμπει όπως το πρωί της Αναστάσεως.  

Ενώπιον όλων των αποστόλων, των μαθητών, των γυναικών, των βοσκών, των Γαλιλαίων που στέκουν και Τον κοιτάζουν με θαυμασμό, ο Ιησούς λέει:

«Είστε όλοι ευλογημένοι από Μένα με αυτόν τον αποχαιρετισμό, διότι από τον Πατέρα ζητώ την ανταμοιβή γι’ αυτούς που παρηγόρησαν το θλιμμένο ταξίδι του Υιού του Ανθρώπου. Ας είναι ευλογημένη η ανθρωπότητα σε αυτό το τμήμα της που εκπροσωπείτε εσείς οι εκλεκτοί μεταξύ των Εβραίων και των Εθνικών, και που έδειξε την αγάπη της σε Μένα.
Ας είναι ευλογημένη η Γη και τα φυτά και τα άνθη της και οι καρποί της, που Μου έδωσαν χαρά και Μου έδωσαν δροσιά τόσες φορές. Ας είναι ευλογημένη η Γη με τα νερά της και την υποδοχή της, διότι τα πουλιά και τα ζώα τις περισσότερες φορές ξεπέρασαν τον άνθρωπο, δίνοντας χαρά στον γιο του Ανθρώπου. Ας είσαι ευλογημένος ήλιε, και εσύ, θάλασσα, και εσείς βουνά, λόφοι και πεδιάδες. Ας είστε ευλογημένα εσείς τα αστέρια, οι φίλοι Μου στις νυχτερινές προσευχές Μου και στη θλίψη Μου. Και εσύ, φεγγάρι που Με
φώτιζες όταν βάδιζα τις νύχτες για να ευαγγελίζω. Ας είστε ευλογημένα όλα τα πλάσματα, έργα του Πατέρα Μου, σύντροφοί Μου σ’ αυτή τη ώρα του θανάτου, φιλικοί προς Αυτόν που άφησε τους Ουρανούς για να βγάλει από τη βασανιζόμενη Ανθρωπότητα τα αγκάθια της Αμαρτίας που την χωρίζει από τον Θεό. Να είστε κι εσείς ευλογημένα, αγνά εργαλεία του μαρτυρίου Μου, τα αγκάθια, τα μέταλλα, το ξύλο, η στριμμένη κάνναβη, διότι Με βοηθήσατε να εκπληρώσω το Θέλημα του Πατέρα Μου!»
Πόσο βροντώδης είναι η φωνή του Ιησού! Ακούγεται στην ατμόσφαιρα σαν μεταλλικό τύμπανο… μεταδίδεται κατά κύματα πάνω στην λαοθάλασσα που Τον κοιτούν από κάθε κατεύθυνση.

Λέω ότι υπάρχουν εκατοντάδες άνθρωποι που Τον ακολουθούν, όπως ανεβαίνει με τους πιο αγαπημένους Του προς την κορυφή του Όρους των Ελαιών. Όμως όταν έρχεται στην Κατασκήνωση των Γαλιλαίων, όπου δεν υπάρχουν σκηνές αυτή την εποχή, μεταξύ των δύο εορτών, λέει στους μαθητές Του: «Σταματήστε τον κόσμο εκεί που βρίσκεται, και μετά
ακολουθείστε Με».
Ανηφορίζει ακόμα πιο ψηλά, μέχρι την ψηλότερη κορυφή του βουνού, αυτήν που είναι πιο κοντά στη Βηθανία, που δεσπόζει από ψηλά, παρά εκείνη της Ιερουσαλήμ. Κοντά Του βρίσκεται η Μητέρα Του, οι απόστολοι, ο Λάζαρος, οι βοσκοί. Πιο πέρα, σε ημικύκλιο, είναι οι άλλοι μαθητές για να συγκρατούν πίσω τον κόσμο.

Ο Ιησούς στέκεται πάνω σε μια φαρδιά πέτρα που προεξέχει ολόλευκη ανάμεσα στα χόρτα του ξέφωτου. Είναι λαμπερά φωτεινός από τον ήλιο που κάνει τα ενδύματα Του να λάμπουν ολόλευκα σαν το χιόνι και τα μαλλιά Του σαν το χρυσάφι. Τα μάτια Του φωτίζονται με ένα θείο φως. Ανοίγει τα χέρια Του, μια κίνηση σαν να θέλει να αγκαλιάσει. Φαίνεται σαν να θέλει να σφίξει στο στήθος Του όλα τα πράγματα της Γης που βλέπει το πνεύμα Του να τα εκπροσωπεί αυτό το πλήθος. Η αξέχαστη, ασύγκριτη φωνή Του δίνει την τελευταία εντολή: «Πηγαίνετε! Πηγαίνετε στο Όνομά Μου και ευαγγελίζετε τον κόσμο μέχρι τα άκρα της Γης. Ο Θεός μαζί σας. Ας σας παρηγορεί η Αγάπη Του, ας σας καθοδηγεί το Φως Του, ας κατοικεί η Ειρήνη Του μέσα σας, μέχρι την αιώνια ζωή».

Μεταμορφώνεται σε ωραιότητα. Πανέμορφος! Ακόμα πιο όμορφος απ’ ότι ήταν στο Θαβώρ. Όλοι πέφτουν στα γόνατα και δοξολογούν. Εκείνος, πάνω στην πέτρα που ήδη στέκεται, αναζητάει για άλλη μια φορά το πρόσωπο της Μητέρας Του, και το χαμόγελο Του παίρνει μια δύναμη που κανείς και ποτέ δεν θα μπορέσει να αντιπροσωπεύσει… Είναι το τελευταίο αντίο προς τη Μητέρα Του. Μετά, υψώνεται, υψώνεται... Ο ήλιος, ελεύθερος να Τον φιλήσει διότι δεν υπάρχει πλέον το φύλλωμα των δένδρων, τίποτα δεν εμποδίζει τις ακτίνες του, φωτίζει με την λαμπρότητά του τον Θεάνθρωπο, που με το Σώμα Του ανεβαίνει προς τον Ουρανό, και προβάλλει τις ένδοξες Πληγές Του, που λάμπουν σαν ζωντανά ρουμπίνια. Τα υπόλοιπα είναι ένα μαργαριταρένιο χαμόγελο φωτός. Και πραγματικά είναι το Φως που αποκαλύπτεται γι’ αυτό που είναι, όπως και το βράδυ των Χριστουγέννων. Η φύση λαμπυρίζει στο φως του Χριστού που ανέρχεται. Ένα φως που υπερβαίνει το φως του ήλιου. Ένα υπερβατικό και πολύ αστραφτερό φως. Ένα φως που κατεβαίνει από τον Ουρανό για να συναντήσει το Φως που ανέρχεται. Και ο Ιησούς Χριστός, ο Λόγος του Θεού, εξαφανίζεται από την θέα των ανθρώπων σ’ αυτό τον ωκεανό της λαμπρότητας...
Πάνω στη γη μόνο δύο θόρυβοι ακούγονται στην απόλυτη ησυχία του εκστατικού πλήθους: η φωνή της Μαρίας (Μαγδαληνής) όταν Εκείνος εξαφανίζεται: «Ιησού!» και το κλάμα του Ισαάκ (ένας από τους βοσκούς). Οι άλλοι είναι αποσβολωμένοι με θαυμασμό και παραμένουν εκεί σαν να περιμένουν κάτι, μέχρι που δύο αγγελικά ολόλευκα φώτα με ανθρώπινη μορφή εμφανίζονται και επαναλαμβάνουν τα λόγια που αναφέρονται στο πρώτο κεφάλαιο των ‘’Πράξεων των Αποστόλων’’:
«Άνδρες Γαλιλαίοι, γιατί κοιτάτε τον Ουρανό; Αυτός ο Ιησούς, που αρπάχτηκε και ανυψώθηκε στον Ουρανό, την αιώνια κατοικία Του, θα έλθει από τον Ουρανό τον πρέποντα καιρό Του, έτσι όπως τώρα αναχώρησε».

ΠΗΓΗ: το κεφ. 638 του βιβλίου της Μ. Βαλτόρτα "The Gospel as revealed to me".

ΑΠΟΔΟΣΗ: Αγγελική Σ. Νατσούλη