Γνωριμία με το πηγάδι της Αβύσσου

                            

Η επίσκεψη αυτή – με τη βοήθεια Οδηγού – μας έμαθε πόσο πολύ ρισκάρουμε να υποφέρουμε για όλη την αιωνιότητα, μόνο και μόνο επειδή δεν δίνουμε προσοχή στο τρόπο με τον οποίο ζούμε.   

Θα έχετε σίγουρα προσέξει πως όταν οι άνθρωποι φεύγουν από τη ζωή και ειδικά αν αυτοί είναι νέοι ή γνωστοί καλλιτέχνες, ο κόσμος συνηθίζει να τους αποχαιρετά μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, ευχόμενοι «καλό παράδεισο», που μάλλον αποτελεί μέρος της ευχής «καλό ταξίδι στον παράδεισο». Αυτό μάλλον θα ’ναι, διότι ο παράδεισος είναι μόνο καλός και η έκφραση «καλό παράδεισο» αποτελεί πλεονασμό. Τέλος πάντων... αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε είναι το ότι αυτή η ευχή θα ‘πιάσει’ μόνον αν α) πίστευαν στο Θεό ενόσω ζούσαν και β) οι πράξεις τους ήταν τέτοιες που θα τους επιτρέψουν στη συνέχεια (μετά το θάνατο) να πάνε στον παράδεισο. Διότι ΔΕΝ πάνε όλοι στον παράδεισο. Να το πω καλύτερα... από τους ανθρώπους, οι πιο πολλοί πάνε στην Κόλαση, αρκετοί στον Άδη (το Καθαρτήριο των Καθολικών χριστιανών) και πολύ λίγοι στον παράδεισο.

Και η τραγική ειρωνία είναι ότι όσοι πάνε στην κόλαση δεν είναι απαραίτητα κακοί άνθρωποι. Όχι, μπορεί κατά τη διάρκεια της ζωής τους να ήταν καλοί, ευγενικοί, γενναιόδωροι, να σέβονταν τους άλλους, να βοηθάγανε κόσμο. Όμως είχαν κάτι που τους εμπόδισε την είσοδο στον παράδεισο. Είτε ήσαν άθεοι, δεν πίστευαν δηλαδή στο Θεό και φυσικά ούτε στην κόλαση, είτε ανήκαν στη μερίδα των ανθρώπων που αναζητούσαν με ζήλο τον Θεό, αλλά τον έψαχναν σε λάθος μονοπάτια.
Εδώ, θέλω να διευκρινίσω ότι τα παραπάνω δεν ισχύουν για  τους ανθρώπους που πιστεύουν σε άλλες θρησκείες (Ινδουιστές, Βουδδιστές, Μουσουλμάνοι, ιθαγενείς) οι οποίοι δεν γνωρίζουν τον Νόμο και επομένως δεν βρίσκονται κάτω από τις υπαγορεύσεις του Νόμου. Όλοι αυτοί θα κριθούν κατά την Τελευταία Κρίση ανάλογα με τις πράξεις τους. 

Σήμερα, το μεγάλο πρόβλημα της κοινωνίας είναι ότι έχουν πάψει οι άνθρωποι να πιστεύουν στην ύπαρξη της κόλασης και αυτό οφείλεται στην πληθώρα των ψευδοπροφητών (συγγραφέων) και ψευτοδιδασκαλιών (βιβλία με τις θεωρίες τους), που έχουν πείσει μια τεράστια μερίδα της ανθρωπότητας ότι δεν υπάρχει κόλαση. Ένα μικρό παράδειγμα για το πόσο μεγάλο κακό έχουν κάνει όλοι αυτοί οι σύγχρονοι συγγραφείς είναι το εξής: μόνον τα βιβλία του Neale Donald Walsch, που έχουν να κάνουν με συζητήσεις του συγγραφέα με (δήθεν) τον Θεό, έχουν μεταφραστεί σε 34 γλώσσες και εκατομμύρια αναγνώστες είναι ευτυχείς που τα διάβασαν και ‘απέκτησαν’ θεϊκές γνώσεις.

Αυτό που δεν φαντάζονται γενικά οι άνθρωποι είναι το πόσο πονηρός είναι ο διάβολος. Τον περασμένο αιώνα εκείνοι που είχαν απομακρυνθεί από το Θεό λέγονταν άθεοι. Ήταν ξεκάθαροι στην άποψή τους και δεν ήθελαν καμία σχέση μαζί Του. Τον παρόντα αιώνα όμως, οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι κάτι λείπει από τη ζωή τους, έκαναν μια μεγάλη στροφή προς την πνευματικότητα και άρχισαν να τους απασχολούν, σοβαρά, τα ερωτήματα περί Θεού, της ύπαρξής τους, τι γίνεται μετά τον θάνατο και τα σχετικά. Άρχισαν να αναζητούν τις απαντήσεις εκεί όπου υπήρχε κάποια πνευματική ομάδα που τους ταίριαζε και την ακολουθούσαν. Εδώ είναι που ο διάβολος «έβαλε το χεράκι του» και ξεγέλασε εκατομμύρια ανθρώπων. Το δύσκολο για τα εκατομμύρια αυτά των ανθρώπων είναι ότι δεν πιστεύουν, δεν γνωρίζουν πως έχουν πέσει στην παγίδα του και έτσι δεν ενδιαφέρονται να αναζητήσουν κάπου αλλού την αλήθεια.

Η δύναμη του διαβόλου, εάν την συγκρίνουμε με αυτήν του ανθρώπου, είναι απεριόριστη σε διαφορά, είτε κάνουμε λόγο για δύναμη φυσική είτε πνευματική. Ο απόστολος Παύλος γράφει στην προς Εφεσίους επιστολή ότι «ο αντίπαλος δεν είναι άνθρωπος με σάρκα και αίμα», θέλοντας να δείξει ότι είναι πολύ ισχυρός και ανώτερος από τους ανθρώπους σε δύναμη. Θυμηθείτε ότι ήταν ένας από τους αρχαγγέλους του Θεού και παρέσυρε στην πτώση το 1/3 των αγγέλων του ουρανού. Βλέπουμε ακόμα, ότι μπορούσε εύκολα να ρίχνει φωτιά από τον ουρανό «πυρ έπεσε εκ του ουρανού και κατέκαυσε τα πρόβατα» (Ιωβ. 1:16), να σηκώνει θύελλες, να συντάσσει παμπόνηρα σχέδια που πολλοί ανθρώπινοι εγκέφαλοι μαζί δεν θα μπορούσαν να σκεφτούν, ή το χειρότερο απ’ όλα, «ο σατανάς μεταμφιέζεται σε άγγελο φωτός» όπως λέει ο απόστολος Παύλος στην Β’ επιστολή προς Κορινθίους (11:14) και «ο σατανάς είναι ο θεός αυτού του αιώνα, έχει τυφλώσει τη σκέψη των απίστων, ώστε να μην μπορούν να δουν το φως του Ευαγγελίου που αποκαλύπτει τη δόξα του Χριστού...» (Β’ Κορ. 4:4).

Με τη μεγάλη λαχτάρα, λοιπόν, που οι άνθρωποι έχουν για να βρουν τον Θεό, τον αναζητούν στα χιλιάδες πνευματικά μονοπάτια που ανοίγονται μπροστά τους. 

Τώρα, προσέξτε... καταλαβαίνετε ότι όλοι αυτοί οι αναζητητές της αλήθειας δεν είναι άθεοι. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι εκείνοι που έχουν μεγάλο ζήλο για τον Θεό. Είναι εκλεκτοί. Γι’ αυτό και βλέπουμε πως το παιχνίδι στην εποχή μας άλλαξε, αναβαθμίστηκε, έγινε πολύ πιο δύσκολο. Τώρα χρειάζεται μεγάλη ικανότητα διάκρισης. Ποιο από όλα τα μονοπάτια της πνευματικότητας είναι το σωστό και οδηγεί στο Θεό; Η απάντηση, ευτυχώς, είναι μόνο ΜΙΑ. Και αν κάποιος την έχει στη σκέψη του, δεν θα γελαστεί. Μόνο ένα μονοπάτι οδηγεί στο Θεό. Ο Ιησούς το αναφέρει πολύ καθαρά: «Εγώ είμαι η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή· κανείς δεν πηγαίνει στον Πατέρα παρά μόνο αν περάσει από μένα» (Ιωάν. 14:6).

Επομένως τι;

Επομένως, όλες εκείνες οι πολύ όμορφες συζητήσεις και επικοινωνίες με έναν υποτιθέμενο Θεό, ή με ανώτερες οντότητες όπως ο Seth, ο Ra (The Law of One), η οντότητα Abraham, Kryon, η οντότητα Laarkmaa (Πλειάδιος), The Group, η οντότητα Adamus, ή οι επικοινωνίες που κάποιες μητέρες πιστεύουν πως έχουν με τα πεθαμένα παιδιά τους, τα οποία δίνουν μέσω αυτών πληροφορίες στον κόσμο, όπως ο Matthew Ward (ο Matthew έχει πει πως ήταν ο απόστολος Ματθαίος σε προηγούμενη ζωή του και ισχυρίζεται ότι ο Ιησούς δεν σταυρώθηκε και γι’ αυτό δεν αναστήθηκε), ο Eric ή οι πνευματιστικές Εκκλησίες της Αγγλίας, των ΗΠΑ, της Βραζιλίας και άλλων χωρών· και η λίστα μεγαλώνει... Όλα τα ανωτέρω δεν προέρχονται από τον Θεό, επειδή, αν δοκιμάσετε να τα γνωρίσετε από κοντά, εκ των έσω, θα δείτε ότι πουθενά δεν αναφέρεται το όνομα του Ιησού, Τον έχουν εξαφανίσει σαν να μην υπάρχει. Όπως έχουν εξαφανίσει και την κόλαση σαν να μην υπάρχει και αυτή, και υποστηρίζουν πως είναι απλά ένα νοητικό στάδιο που κάποιος (ίσως) βιώσει για λίγο μετά τον θάνατό του. Αλλά μετά θα πάει κατευθείαν στον παράδεισο, αφού δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά ο παράδεισος.

Μια άλλη μεγάλη πλάνη στην οποία έχουν πέσει εκατομμύρια άνθρωποι είναι όσοι πιστεύουν στην Άνοδο (Αscension) της Γης. Ότι η Γη ως πλανήτης θα περάσει στην 5^η Διάσταση μαζί με όλους τους ενεργειακά ‘έτοιμους’ πολίτες χωρίς να ζήσουν τις δοκιμασίες και τα βάσανα που αναφέρει η Αποκάλυψη για τους Έσχατους Καιρούς και τα οποία θα περάσουν όσοι μείνουν πίσω.
ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ.

Επικοινωνίες με τον Ουρανό φυσικά και υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν, αλλά υπόκεινται στη δικαιοδοσία του Ουρανού σε ποιους και πόσο συχνά θα δίνονται αυτές οι επικοινωνίες στα άτομα που έχει επιλέξει να λειτουργούν ως προφήτες, οραματιστές ή μυστικιστές.
Τέτοιες επικοινωνίες συμβαίνουν πολλές στις μέρες μας επειδή είναι και ένα από τα σημεία των  Έσχατων Καιρών: «και κατά τις έσχατες ημέρες, λέει ο Θεός, θα χαρίσω πλουσιοπάροχα το Πνεύμα μου επάνω σε κάθε άνθρωπο· και θα προφητεύσουν οι γιοι σας και οι θυγατέρες σας, και οι νέοι σας θα δουν οράματα, και οι γέροντές σας θα δουν όνειρα· και ακόμα, επάνω σε εκείνους που μου ανήκουν κατά τις ημέρες εκείνες θα ξεχύνω πλουσιοπάροχα το Πνεύμα μου, και θα κηρύξουν την αλήθεια του Θεού...» (Πρ. Απ. 2:17) όπως ο προφήτης της Π. Διαθήκης «ύστερα απ’ αυτά θα ξεχύνω το πνεύμα μου επάνω σε κάθε άνθρωπο· και θα προφητεύσουν οι γιοι σας, και οι θυγατέρες σας· οι γέροντές σας θα ονειρευτούν όνειρα θεϊκά, οι νέοι σας θα δουν οράματα» (Ιωήλ 2:28).

Ο Ιησούς σε ένα από τα μηνύματά Του μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, «Σας βεβαιώνω: οι προφήτες που δεν έστειλα Εγώ και προφητεύουν στο Όνομά Μου (στο Όνομα του Θεού), θα σας πουν μόνο πως θα γίνουν καλά τα πράγματα. Οι δικοί Μου προφήτες είναι σταλμένοι για να φωνάζουν με αγωνία: Μετανοήστε! Γιατί η οργή του Θεού θα ανάψει μια φωτιά που θα σας κατακάψει!»
Και σε άλλο μήνυμα λέει: «Αχ, γενεά... πλησιάζει η ώρα που ο Εχθρός θα σας κοσκινίσει όλους, στην πραγματικότητα έφτασε αυτή η ώρα, ο Εχθρός στήνει οχυρώματα ολόγυρά σας!» και πιο κάτω: «Μη Με φοβάστε, να φοβάστε εκείνον που προσποιείται πως δεν υπάρχει και σας παρασύρει με πολλή κακία στο Θάνατο. Εγώ Είμαι το Φως» (Αληθινή εν Θεώ Ζωή’ σελ. 842 και 606).

Κατά την Αγ. Φαουστίνα

Περιγραφή της Κόλασης

Πολλοί άγιοι, μυστικιστές και οραματιστές έχουν δει την Κόλαση με σκοπό να μας μεταφέρουν τις εμπειρίες τους για να πιστέψουμε πόσο αληθινή είναι. Παρακάτω ακολουθούν σχετικά παραδείγματα από μηνύματα:

Μήνυμα του Ιησού στην μυστικίστρια (mystic) και οραματίστρια (locutionist) Βασούλα Ρυντέν στις 07/03/1987 σχετικά με την κόλαση:

Ιησούς: Κόρη, σήμερα θα με ακολουθήσεις στη σκοτεινή επικράτεια του εχθρού Μου, για να δεις πόσο υποφέρουν οι ψυχές που Με αρνήθηκαν.

Β. Ρυντέν: Είναι χαμένες Ιησού;

Ιησούς: Όσες είναι στην κόλαση είναι χαμένες, όσες είναι στο καθαρτήριο (Άδης) σώζονται χάρις στην αγάπη αυτών που Με αγαπούν, προσεύχονται και επανορθώνουν. Μη φοβάσαι, το Φως Μου σε προστατεύει και Είμαι μαζί σου.

Β. Ρυντέν: Βρέθηκα υπόγεια. Έμοιαζε με υπόγεια σπηλιά, σκοτεινή. Τη φώτιζε μόνον η φωτιά. Είχε υγρασία και το έδαφος κολλούσε. Είδα πολλές ψυχές στη σειρά.  Ήταν δεμένες και φαίνονταν μόνο τα κεφάλια τους, πρόσωπα γεμάτα αγωνία. Είχε πολύ θόρυβο, σαν σιδερένιες μηχανές σε λειτουργία.  Πολλή οχλοβοή, σφυροκοπήματα, σφυρίγματα, πολλή κίνηση.

Μπροστά από αυτά τα κεφάλια κάποιος στεκόταν με το χέρι τεντωμένο και κρατούσε στην παλάμη του λάβα. Κουνούσε το χέρι του από δεξιά στα αριστερά και έριχνε την καυτή λάβα πάνω σε αυτά τα πρόσωπα που ήταν πρησμένα από τα καψίματα. Ξαφνικά το άτομο αυτό, που κατάλαβα πως ήταν ο Σατανάς, πρόσεξε την παρουσία μας και γύρισε.

(Μιλάει ο Σατανάς): «Κοιτάξτε την!» Και έφτυσε καταγής με αηδία και θυμό στη θέα της παρουσίας του Ιησού και της δικής μου. «Άθλιο σκουλήκι, κοιτάξτε την, έχουμε στις μέρες μας ακόμη και σκουλήκια που έρχονται να μας ρουφήξουν το αίμα, πήγαινε να γ…….ς», μου είπε. «Κοίτα!» και έριξε ξανά καυτή λάβα πάνω στα πρόσωπα αυτά. Τους άκουσα να φωνάζουν: «αφήστε μας να πεθάνουμε!»

Και τότε ο Σατανάς, που έμοιαζε με τρελό, έξω φρενών από το θυμό του, φώναξε: «Πλάσματα της γης ακούστε με, σε μέεενα θα έρθετε!»

Σκέφτηκα μόνο πως παρά τις απειλές του θα πρέπει να είναι τρελός για να πιστεύει πως στο τέλος θα νικήσει. Θα πρέπει να διάβασε τις περιφρονητικές σκέψεις μου γιατί πολύ απειλητικά είπε: «Δεν είμαι τρελός!», και γελώντας χαιρέκακα και ειρωνικά είπε σε εκείνες τις δύστυχες ψυχές: «Ακούσατε; Με είπε τρελό!» και ύστερα με σαρκασμό, «αγαπημένες μου ψυχές, θα σας κάνω να πληρώσετε για τα λόγια της».

Ετοιμαζόταν να πάρει πάλι λάβα. Στράφηκα απελπισμένη στον Ιησού, ζητώντας Του να κάνει κάτι! Να τον σταματήσει! 

Ιησούς: Θα τον σταματήσω.

(Τη στιγμή που ο Σατανάς σήκωνε το χέρι του να πετάξει τη λάβα, ένιωσε ένα δυνατό πόνο και ούρλιαξε από τον πόνο, βρίζοντας τον Ιησού. Και τότε μου είπε: «Μάγισσα φύγετε, ναι, παράτα μας!»)

Φωνές  από τις ψυχές που βρίσκονταν κοντά στις πύλες* της κόλασης φώναζαν: «Σώστε μας! Σώστε μας!» Τότε κάποιος πλησίασε, κατάλαβα πως ήταν ένας από τους ακόλουθους του Σατανά, κι αυτός τον ρώτησε: «Είσαι στην υπηρεσία σου; Κάνεις ό,τι σου ζήτησα να κάνεις; Πλήγωσέ την, κατάστρεψέ την, αποθάρρυνέ την». Ήξερα πως ο Σατανάς αναφερόταν σε μένα. Ήθελε, ο δαίμονας αυτός να με αποθαρρύνει να μη συναντώ τον Ιησού, δίνοντάς μου λάθος λόγια ή καταστρέφοντας το μήνυμα που λαμβάνω. Ζήτησα από τον Ιησού αν μπορούσαμε να φύγουμε. Εκείνος είπε:

Ιησούς:  Έλα, πάμε να φύγουμε. Θέλω να τα γράψεις όλα αυτά. Ο Σατανάς υπάρχει και γυρεύει να καταστρέψει τις ψυχές σας. Υποφέρω να σας βλέπω να κοιμάστε και να αγνοείτε την ύπαρξή του. 

*Οι ψυχές κοντά στις πύλες της κόλασης, πολύ χαμηλά στο καθαρτήριο ( Άδης), μπορούν να ανέβουν επίπεδα με τις προσευχές μας και να υποφέρουν λιγότερο.

Η Αγία Τερέζα της Άβιλα αναφέρει στην αυτοβιογραφία της τη δική της εμπειρία της Κόλασης. Είδε ένα τρομακτικό όραμα που της στοίχειωσε το υπόλοιπο της ζωής της. Όταν έγραφε για το όραμα, βίωνε τα ίδια ακριβώς συναισθήματα όπως και όταν έβλεπε το όραμα.

Αγία Τερέζα της Άβιλα

«Βρήκα τον εαυτό μου, όπως σκέφτηκα, βυθισμένο στην Κόλαση. Συνειδητοποίησα ότι ήταν το θέλημα του Κυρίου να δω το μέρος που οι διάβολοι είχαν ετοιμάσει για μένα εκεί και το οποίο άξιζα για τις αμαρτίες μου. Η εμπειρία διήρκεσε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά, ακόμα κι αν ζήσω πολλά χρόνια, πιστεύω ότι θα είναι αδύνατο να την ξεχάσω. Η είσοδος έμοιαζε με ένα πολύ μακρύ, στενό πέρασμα σαν φούρνος, πολύ χαμηλό, σκοτεινό και στενάχωρο.  Το έδαφος φαινόταν να είναι γεμάτο νερά και ανέδυε μια  βρώμικη, κακή μυρωδιά λάσπης, και σε αυτό κολυμπούσαν πολλά κακά ερπετά. Στο τέλος του περάσματος υπήρχε ένα κοίλο μέρος σε έναν τοίχο, κάτι σαν ντουλάπι, και εκεί ήταν που βρέθηκα ασφυκτικά περιορισμένη. Αλλά το θέαμα όλων αυτών ήταν ευχάριστο σε σύγκριση με αυτό που ένιωθα εκεί… Νομίζω ότι τα συναισθήματά μου δεν είναι υπερβολικά, ούτε κανείς μπορεί να τα καταλάβει. Ένιωσα μια φωτιά μέσα στην ψυχή μου τη φύση της οποίας είμαι εντελώς ανίκανη να περιγράψω… Είχα τοποθετηθεί σε αυτό το μέρος που έμοιαζε με τρύπα στον τοίχο, και εκείνοι οι ίδιοι οι τοίχοι, τόσο τρομεροί στην όψη, έπεφταν πάνω μου και με έπνιγαν εντελώς. Δεν υπήρχε φως και όλα ήταν βυθισμένα στο πιο σκοτεινό σκοτάδι».

Ήταν μια τρομακτική εμπειρία, αλλά κατάλαβε πλήρως γιατί ο Θεός της επέτρεψε να δει από πρώτο χέρι τα βασανιστήρια της Κόλασης.

«Αυτό το όραμα ήταν ένα από τα πιο ευνοϊκά σημάδια που μου έδωσε ο Κύριος: για μένα το όφελος ήταν μέγιστο, τόσο γιατί μου πήρε όλους τους φόβους για τις δοκιμασίες και τις απογοητεύσεις αυτής της ζωής, όσο και γιατί με ενδυνάμωσε να τις υποφέρω και να ευχαριστήσω τον Κύριο, ο οποίος, όπως πιστεύω τώρα, με ελευθέρωσε από τόσο φοβερά και ατελείωτα βασανιστήρια».

Η Τερέζα κατάλαβε ότι αν δεν απομακρυνόταν από την κακία και δεν ενστερνιζόταν μια ζωή αρετής, αυτή θα ήταν η μοίρα της. Ήταν ευγνώμων στον Θεό για τις πολλές χάρες που έλαβε και για το έλεός Του που την έσωσε από τέτοια βασανιστήρια. Επιπλέον, αυτό το όραμα έκανε την Αγία Τερέζα να βιώνει μεγάλη θλίψη για όλους τους ανθρώπους που έφταναν σε εκείνον τον τόπο (προορισμό) μέσω των ελεύθερων επιλογών τους.

«Μου ενέπνευσε επίσης την ένθερμη παρόρμηση για το καλό των ψυχών: γιατί πραγματικά πιστεύω ότι, για να απελευθερώσω έστω και έναν από αυτούς από τα τόσο τρομερά βασανιστήρια, θα πέθαινα πρόθυμα πολλούς θανάτους. Σε τελική ανάλυση, εάν δούμε κάποιον στη γη που είναι ιδιαίτερα αγαπητός σ’ εμάς να υποφέρει τόσο μεγάλες δοκιμασίες και πόνους, η ίδια η φύση μας μάς ωθεί στη συμπόνια, και αν τα βάσανα που νιώθει αυτή η αγαπημένη ψυχή είναι σοβαρά, μας συνθλίβουν κι εμάς επίσης».

Αντί να βιώνει ικανοποίηση εξαιτίας της δικαιοσύνης για εκείνες τις αμαρτωλές ψυχές που είναι αιώνια καταδικασμένες, ήθελε να τις σώσει, προσφέροντας τον εαυτό της ζωντανή θυσία.

Η κόλαση είναι ένα πολύ αληθινό μέρος, και ενώ δεν πρέπει να είναι ο μόνος λόγος για την επιλογή της αρετής έναντι της κακίας, είναι ένα καλό σημείο εκκίνησης και πρέπει να μας οδηγήσει σε μια ζωή ενωμένη με τον Θεό. Οι επιλογές μας έχουν σημασία, και τα καλά νέα είναι ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας, ανεξάρτητα από το πόσο μακριά έχουμε πάει πάνω στο λάθος δρόμο.

Μια ακόμα μυστικίστρια, οραματίστρια, συγγραφέας και ποιήτρια, η Μαρία Βαλτόρτα περιγράφει στις Σημειώσεις της «The Notebooks 1944» σελ. 76 όσα της φανέρωσε ο Ιησούς στις 15 Ιανουαρίου 1944. Μιλάει ο Ιησούς:

«Οι άνθρωποι αυτής της εποχής δεν πιστεύουν πλέον στην ύπαρξη της κόλασης. Έχουν εφεύρει μια μεταθανάτια ζωή σύμφωνα με το γούστο τους, λιγότερο τρομοκρατική για τις συνειδήσεις που αξίζουν μεγάλη τιμωρία. Η κακία τους που καθοδηγείται από τον Σατανά, του οποίου είναι σκλάβοι, ακυρώνει την πίστη στην κόλαση όπως είναι στην πραγματικότητα και κατασκευάζει κάτι άλλο. Θέλουν να πιστεύουν ότι ο μεγαλύτερος από όλους τους αμαρτωλούς της ανθρωπότητας, ο αγαπημένος γιος του Σατανά, ο Ιούδας Ισκαριώτης, ο οποίος έγινε έμπορος του Υιού του Θεού και για τριάντα νομίσματα Με έβαλε στα χέρια των εκτελεστών, μπορεί να εξιλεωθεί και να φτάσει σε Μένα περνώντας από διαδοχικά στάδια.

Όχι. Αν εκείνος ήταν κατ 'εξοχήν ιερόσυλος, Εγώ δεν είμαι. Το να συγχωρήσω τον Ιούδα θα ήταν ιεροσυλία για τη Θεότητά Μου. Θα ήταν αδικία απέναντι σε όλους τους άλλους ανθρώπους, που είναι πάντα λιγότερο φταίχτες από αυτόν και εξακολουθούν να τιμωρούνται για τις αμαρτίες τους. Θα ήταν περιφρόνηση για το Αίμα Μου που χύθηκε. Τέλος, θα ήταν παραμέληση των νόμων Μου.

Είπα Εγώ, ο Τριαδικός Θεός, αυτός που προορίζεται για την Κόλαση μένει εκεί για την αιωνιότητα, επειδή οι άνθρωποι δεν θα αναδυθούν από αυτόν τον θάνατο σε μια νέα ανάσταση. Και μάλιστα, μετά από την Τελευταία Κρίση, η κατοικία του κλάματος και των βασανιστηρίων θα γίνει ακόμη πιο τρομακτική, δεδομένου ότι δεν θα μπορούν οι κάτοικοί της (δαίμονες) να βλάψουν τους ζωντανούς και να βλέπουν νέους καταδικασμένους να πηγαίνουν εκεί. Η πύλη του βασιλείου του Σατανά θα κλείσει από τους αγγέλους μου για πάντα, για πάντα, για πάντα - ένα ‘πάντα’ του οποίου δεν υπάρχει αριθμός ετών φτιαγμένο μόνο από σκοτάδι και τρόμο στα έγκατα για τους καταραμένους.

Σας είπα ότι το καθαρτήριο είναι μια φωτιά αγάπης. Η κόλαση είναι μια φωτιά αυστηρότητας. Το καθαρτήριο είναι ένας τόπος όπου, ενώ σκεφτόσαστε τον Θεό, του οποίου η Ουσία έχει λάμψει για εσάς κατά τη στιγμή της προσωπικής Κρίσης σας (Σημ. Mεταφρ. Aμέσως μετά το θάνατο) και σας έχει γεμίσει με την επιθυμία να την αποκτήσετε, εξιλεώνεστε για τις πράξεις έλλειψης αγάπης για τον Κύριο τον Θεό σας. Μέσω της αγάπης κατακτάς την Αγάπη. Με ολοένα πιο αυξανόμενους βαθμούς φλεγόμενης φιλανθρωπίας, θα πλένετε το ρούχο σας μέχρι να το κάνετε λευκό και αστραφτερό για να μπείτε στο βασίλειο του Φωτός.

Αντίθετα, η κόλαση είναι ένα μέρος όπου η σκέψη για το Θεό, η ανάμνηση του Θεού έτσι όπως την βίωσαν οι άνθρωποι κατά την προσωπική Κρίση δεν αποτελεί ιερή επιθυμία, εγκάρδια νοσταλγία γεμάτη ελπίδα, ελπίδα γεμάτη ήσυχη αναμονή μέχρι τη νίκη του Θεού, όπως νιώθουν όσοι βρίσκονται στο καθαρτήριο, αλλά είναι μόνο τύψεις, θυμός, καταδίκη και μίσος. Μίσος προς τον Σατανά, μίσος προς τους ανθρώπους, μίσος προς τον εαυτό τους.

Αφού λάτρεψαν τον Σατανά στη ζωή, αντί για Μένα, τώρα, που τον κατέχουν και βλέπουν την αληθινή του εμφάνιση, που δεν κρύβεται πλέον πίσω από τη σάρκα που ξεγελάει, πίσω από τη λάμψη του χρυσού, πίσω από τα ισχυρά σημάδια της εξουσίας και της υπεροχής, τον μισούν λόγω του βασανισμού τους.

Έχοντας ξεχάσει την αξιοπρέπεια τους ως παιδιά του Θεού, έχοντας λατρέψει τον ίδιο τον άνθρωπο με το να γίνουν δολοφόνοι, κλέφτες, απατεώνες, έμποροι βρωμιάς, τώρα που συναντούν τον εργοδότη τους για τον οποίο έχουν σκοτώσει, κλέψει, εξαπατήσει, πουλήσει την τιμή τους και την τιμή τόσων πολλών δυστυχισμένων, αδύναμων, ανυπεράσπιστων πλασμάτων, κάνοντάς τα εργαλεία για τα βίτσια τους, που ούτε τα ζώα δεν γνωρίζουν – τη λαγνεία τους – το  χαρακτηριστικό με το οποίο δηλητηρίασε τον άνθρωπο ο Σατανάς – τώρα τον μισούν λόγω του βασανισμού τους.

Αφού λάτρεψαν τους εαυτούς τους δίνοντας στη σάρκα και στο αίμα τους όλες τις ικανοποιήσεις, ποδοπατώντας σκληρά τον νόμο του Θεού και τον νόμο της ηθικής, τώρα μισούν τους εαυτούς τους επειδή βλέπουν ότι είναι η αιτία του βασανισμού τους.

Η λέξη «Μίσος» καλύπτει όλο αυτό το άνευ ορίων βασίλειο. Βρυχάται στις φλόγες, ουρλιάζει καθώς ακούει το κακαριστό γέλιο των δαιμόνων, λυγμιάζει και βρίζει στους θρήνους των καταραμένων, χτυπά και χτυπά και χτυπά σαν αιώνιο κουδούνι που σφυροκοπά στ’ αυτιά, ουρλιάζει σαν σάλπισμα θανάτου, γεμίζοντας κάθε εσοχή αυτής της φυλακής. Αποτελεί έναν βασανισμό από μόνο του αυτό το μίσος, γιατί ανανεώνει σε κάθε ήχο τη μνήμη της Αγάπης που χάθηκε για πάντα, νιώθει τύψεις που θέλησε να την χάσει, και λυσσά που δεν θα μπορέσει να την δει ξανά. 

Η ψυχή, νεκρή, ανάμεσα στις φλόγες, όπως τα σώματα που ρίχνονται στην πυρά ή στο φούρνο του κρεματόριου, συστρέφεται και στριγκλίζει σαν να ζωντάνεψε πάλι κάνοντας ζωτικές κινήσεις, και ξυπνάει ξανά για να καταλάβει το λάθος της και πεθαίνει και ξαναγεννιέται κάθε στιγμή με φρικτούς πόνους, γιατί οι τύψεις την σκοτώνουν με κατάρες και μετά επανέρχεται στη ζωή για ένα νέο βασανισμό. Το έγκλημα να προδώσει τον Θεό στέκεται μπροστά στην ψυχή στην αιωνιότητα. Όλο το λάθος που απέρριψε το Θεό παραμένει γι’ αυτήν ως μαρτύριο για την αιωνιότητα.

Στη φωτιά οι φλόγες προσομοιώνουν όλα όσα λάτρεψαν στη ζωή, τα πάθη τους ζωγραφίζονται με καυτές πινελιές έχοντας την πιο ελκυστική εμφάνιση, και στριγκλίζουν, στριγκλίζουν για να τους θυμίζουν: ‘Θέλατε τη φωτιά των παθών σας. Τώρα δεχτείτε τη φωτιά που άναψε ο Θεός, του Οποίου την Άγια Φωτιά εσείς περιγελάσατε’.

Η φωτιά συναντά τη φωτιά. Στον παράδεισο είναι η φωτιά της τέλειας αγάπης. Στο καθαρτήριο είναι η εξαγνιστική φωτιά της αγάπης. Στην κόλαση είναι η αγάπη που δέχτηκε προσβολές. Όπως οι εκλεκτοί αγαπούσαν στη ζωή μέχρι τελειότητας, η Αγάπη τούς δίνεται στην τελειότητά της. Όπως οι εξαγνιζόμενοι αγαπούσαν με χλιαρότητα, η Αγάπη γίνεται η φλόγα που θα τους οδηγήσει στην τελειότητα. Όπως οι καταραμένοι καιγόντουσαν από κάθε είδους φωτιά, εκτός από τη Φωτιά του Θεού, η Φωτιά της Οργής του Θεού θα τους καίει για πάντα. Και στη φωτιά υπάρχει πάγος.

 Ω! Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι είναι η κόλαση. Πάρτε όλα αυτά που βασανίζουν τους ανθρώπους στη γη: φωτιά, φλόγες, παγετό, πλημμύρες, πείνα, αϋπνία, δίψα, πληγές, ασθένειες, έλκη, θάνατο και κάντε μια πρόσθεση όλων αυτών, μετά πολλαπλασιάστε το αποτέλεσμα εκατομμύρια φορές. Τότε θα έχετε μόνο  μια σκιά της τρομερής αλήθειας.
Παγωμένο κρύο του διαστήματος αναμεμειγμένο με αφόρητο κάψιμο. Οι καταραμένοι καίγονται με όλες τις φωτιές της γης, νιώθοντας πνευματική παγωνιά μόνο για τον Κύριο και Θεό τους. Ο πάγος, λοιπόν, περιμένει να τους παγώσει μετά που η φωτιά θα τους έχει ψήσει στη σχάρα όπως τα ψάρια. Βασανισμός στον βασανισμό είναι αυτό το πέρασμα από το κάψιμο που λιώνει στην παγωνιά που συμπυκνώνει.

Ω! Δεν είναι συμβολική γλώσσα αυτή, εφόσον ο Θεός μπορεί να κάνει τις ψυχές που τις βαρύνουν οι αμαρτίες που διέπραξαν, να νιώθουν ευαισθησία όπως νιώθει η σάρκα, ακόμη και χωρίς σάρκα. Δεν ξέρετε και δεν πιστεύετε. Αλλά αληθώς σας λέω, ότι θα ήταν καλύτερα να περνάγατε όλα τα μαρτύρια των αγίων μου μαρτύρων παρά να περάσετε μια ώρα σε αυτά τα βασανιστήρια της κόλασης.

Το σκοτάδι είναι το τρίτο μαρτύριο. Υλικό σκοτάδι και πνευματικό σκοτάδι. Να είστε για πάντα στο σκοτάδι, αφού θα έχετε δει πρώτα το φως του Ουρανού, και να βρίσκεστε στην αγκαλιά του Σκότους αφού πρώτα θα έχετε δει το Φως που είναι ο Θεός! Κουλουριασμένοι σε αυτόν τον σκοτεινό τρόμο, όπου μόνο η λάμψη του καμμένου πνεύματος υπάρχει, και όπου μόνο το όνομα της αμαρτίας είναι φωτεινό, για την οποία βρίσκεστε καρφωμένοι σε αυτή τη φρίκη!
Να μην βρίσκετε άλλη υποστήριξη σε αυτόν τον συνεχή αναβρασμό των πνευμάτων που μισούν και προκαλούν κακό το ένα στο άλλο, που η απελπισία τα κάνει τρελά και όλο και πιο κατηραμένα, να τρέφεστε από αυτό, να βασίζεστε σε αυτό και να σκοτώνετε τους εαυτούς σας με αυτό. Έχει ειπωθεί ότι ο θάνατος θα τρέφει τον θάνατο. Η απόγνωση είναι θάνατος και θα τρέφει αυτούς τους νεκρούς στην αιωνιότητα.

Ακόμη κι Εγώ, που δημιούργησα αυτό το μέρος, σας λέω ότι όταν κατέβηκα εκεί για να βγάλω από τον Άδη εκείνους που περίμεναν την έλευση Μου (Σημ. μεταφρ. Μετά τον θάνατό Του, ο Ιησούς κατέβηκε στον Άδη) Εγώ, ο Θεός, βίωσα φρίκη σε αυτή τη φρίκη, και αν κάτι φτιαγμένο από τον Θεό δεν ήταν αμετάβλητο, λόγω του ότι είναι Τέλειος, θα ήθελα να το κάνω λιγότερο φρικτό, γιατί είμαι η Αγάπη και λυπήθηκα από αυτή τη φρίκη.

Και θέλετε να πάτε εκεί...

Διαλογιστείτε, παιδιά μου, πάνω σε αυτά τα λόγια Μου. Οι άρρωστοι λαμβάνουν πικρά φάρμακα. Τα άρρωστα μέρη των καρκινοπαθών κόβονται και καυτηριάζονται. Έτσι κι εσείς που πάσχετε από την αμαρτία... Μην αρνηθείτε τη θεραπεία, χρησιμοποιήστε τη για να θεραπεύσετε τον εαυτό σας. Η διάρκεια της ζωής σας δεν είναι μόνο αυτές οι λίγες μέρες στη γη. Η ζωή ξεκινά όταν φαίνεται ότι τελειώνει και δεν έχει πια τέλος.
Ας την περάσετε στο μέρος όπου το φως και η χαρά του Θεού κάνουν την αιωνιότητα όμορφη και όχι εκεί όπου ο Σατανάς είναι ο αιώνιος Βασανιστής».

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Αγγελική Σ. Νατσούλη