Δεν έχει σημασία πόσο χρόνο έζησες, αλλά με τι τρόπο έζησες

 «Είναι σκληρή σκέψη ο θάνατος; 

Όχι. Μια δίκαιη προσταγή για όλους τους θνητούς είναι, και οδυνηρή για αυτούς που δεν πιστεύουν και είναι γεμάτοι αμαρτίες.
Μάταια λέει ο άνθρωπος, για να ερμηνεύσει την ταραγμένη αγωνία ενός ανθρώπου που πεθαίνει και δεν ήταν καλός σε αυτή τη ζωή: “Είναι διότι δεν θα ήθελε να πεθάνει ακόμα, διότι δεν έκανε κανένα καλό, είτε πολύ λίγα καλά, και θα ήθελε να ζήσει ακόμα για να μετανιώσει”.
Μάταια λέει: “Αν ζούσα περισσότερο θα είχα μεγαλύτερη ανταμοιβή διότι θα έκανα περισσότερα καλά”. Η ψυχή γνωρίζει, τουλάχιστον συγκεχυμένα, πόσο χρόνο έχει. Καθόλου χρόνο, αν τον συγκρίνουμε με την αιωνιότητα. Και η ψυχή σπρώχνει όλο το εγώ της για να κάνει κάτι. Όμως η καημένη ψυχή! Πόσες φορές δεν συνθλίβεται, δεν ποδοπατιέται, δεν φιμώνεται, για να μην ακουστούν τα λόγια της;

Είναι αυτό που συμβαίνει σε όσους δεν έχουν καλή θέληση. Ενώ αυτοί που είναι δίκαιοι από μικρή ηλικία έχουν μάθει ν’ ακούν την ψυχή τους, να υπακούν στις συμβουλές της, και είναι συνεχώς δραστήριοι. Από την άλλη, οι άγιοι πεθαίνουν σε νεαρή ηλικία, πλούσιοι σε προσόντα – μερικές φορές μάλιστα στο ξημέρωμα της ζωής τους – διότι και να περάσουν εκατό και χίλια χρόνια αυτοί δεν θα γινόντουσαν πιο άγιοι από αυτό που είναι.

Και ο κόσμος πενθεί το πτώμα, κλαίει πάνω σ’ αυτό, όμως το πτώμα δεν κλαίει. Οι άνθρωποι τρέμουν με την σκέψη πως πρέπει να πεθάνουν. Όμως δεν σκέπτονται να ζουν με τον τρόπο που δεν θα τρέμουν την ώρα του θανάτου.

Γιατί οι άνθρωποι πενθούν και δεν κλαίνε για τις νεκρές ψυχές, όπως και για τους νεκρούς; Και αυτοί που κλαίνε όταν σκέπτονται ότι το σώμα τους θα πρέπει να πεθάνει, γιατί δεν κλαίνε για τον νεκρό που φέρουν μέσα τους. Πόσα πτώματα βλέπω να γελούν, να αστειεύονται, όμως δεν κλαίνε για τον εαυτό τους! Πόσοι πατέρες, μητέρες, σύζυγοι άνδρες και γυναίκες, αδέλφια, παιδιά, φίλοι, ιερείς, δάσκαλοι κλαίνε απερίσκεπτα για ένα παιδί, μια σύζυγο, έναν σύζυγο, έναν αδελφό, έναν γονιό, έναν φίλο, έναν πιστό, έναν μαθητή που πέθανε σε καθαρή φιλία με τον Θεό, μετά από μια ζωή σχεδόν τέλεια, και δεν κλαίνε για το πτώμα της ψυχής ενός νέου, ενός συζύγου, μιας συζύγου, ενός αδελφού, ενός πατέρα, ενός φίλου, ενός μαθητή που πέθανε στα πάθη και στην αμαρτία, και είναι νεκρός και χαμένος για πάντα, αν τον προλάβει ο θάνατος πριν μπορέσει να μετανιώσει!

Γιατί να μην προσπαθούμε να τους δώσομε πάλι την ζωή; Αυτό είναι η αγάπη, το ξέρετε; Η μεγαλύτερη αγάπη. Ω! Κυλούν τα δάκρυά Μου για το χώμα που έγινε χώμα! Η επίδραση της ειδωλολατρίας! Η επίδραση της υποκρισίας! Κλαίτε, όμως κλαίτε πάνω στις νεκρές ψυχές των αγαπημένων σας. Προσπαθήστε να τις φέρετε στην Ζωή. Και μιλώ ιδιαίτερα σε σας γυναίκες, που μπορείτε να επηρεάσετε τόσο πολύ αυτούς που αγαπάτε. Διότι η αγάπη προς τον Θεό και προς τον συνάνθρωπο, εφαρμόζεται σε κάθε μορφή και με απόλυτη γενναιοδωρία, και τους κάνει τέλειους. Αυτό που έχει σημασία για τους Ουρανούς, δεν είναι πόσο χρόνο έζησες, αλλά με τι τρόπο έζησες

Ας αναλογιστούμε τώρα όλοι μαζί τι μας υποδεικνύει η Σοφία σαν αιτία θανάτου και ντροπής.

-Μην προσβάλλετε τον Θεό όταν μεταχειρίζεστε άσχημα την ζωή που σας έδωσε, και μην την κηλιδώνετε με κακές πράξεις οι οποίες υποτιμούν τον άνθρωπο.

-Μην προσβάλλετε τους γονείς σας με την συμπεριφορά σας πετώντας λάσπη πάνω στα άσπρα τους μαλλιά και τους προκαλείτε μεγάλη δυστυχία τις τελευταίες μέρες της ζωής τους.

-Μην αποπαίρνετε αυτούς που σας βοηθούν, για να μην σας καταραστούν για την αγάπη που ποδοπατήσατε.

-Μην αποπαίρνετε αυτούς που σας κυβερνούν, διότι η χώρα δεν γίνεται μεγάλη με επαναστάσεις κατά του νόμου, αλλά με την άγια ζωή των κατοίκων της. Μόνο τότε θα μπορέσετε να έχετε την βοήθεια του Κυρίου, Που μπορεί να αγγίξει την καρδιά του νομοθέτη, είτε να του αλλάξει θέση, είτε ακόμα και να τον πάρει από την ζωή, όπως μας έδειξε πολλές φορές η ιστορία μας του Ισραήλ, όταν ξεπερνούν τα όρια, και ιδιαίτερα όταν οι άνθρωποι, αφού έχουν θυσιαστεί, είναι άξιοι της συγγνώμης του Θεού, Που έτσι τους απαλλάσσει από τον καταπιεστικό ζυγό των τιμωρημένων κατοίκων.

-Μην εξαπατάτε τις γυναίκες σας και τις προσβάλλετε με έρωτες μοιχείας και μην πληγώνετε την αθωότητα των παιδιών όταν μάθουν για την παράνομη αγάπη σας. Να ζείτε άγια στα μάτια αυτών που, εξ αιτίας της αγάπης τους και από καθήκον, σας θεωρούν το άτομο που πρέπει να είναι παράδειγμα στην ζωή τους. 

Δεν πρέπει να αποκόψετε την αγιότητά σας προς τον πλησιέστερο συνάνθρωπό σας, από την αγιότητα σας προς τον Θεό, διότι η μια γεννάει την άλλη, διότι οι δυο αγάπες: του Θεού και του συνανθρώπου γεννούν η μια την άλλη.

-Να είστε δίκαιοι με τους φίλους σας. Η φιλία είναι μια συγγένεια της ψυχής. Είναι γραμμένο: “Τι όμορφο είναι για τους φίλους να προχωρούν όλοι μαζί”. Όμως είναι όμορφο αν προχωρούν στο μονοπάτι της αρετής. Αλίμονο σε αυτούς που προχωρούν και μολύνουν και προδίδουν την φιλία, και την μετατρέπουν σε εγωισμό, προδοσία, αμαρτία ή αδικία. Πολλοί είναι αυτοί που λένε: “Σ’ αγαπώ” για να γνωρίσουν την εργασία του φίλου τους και να εκμεταλλευτούν την πληροφορία για δικό τους όφελος! Πολλοί είναι αυτοί που σφετερίζονται τα δικαιώματα των φίλων τους!

-Να είστε έντιμοι απέναντι στους δικαστές. Απέναντι σε όλους τους δικαστές. Από τον Ύψιστο Δικαστή που είναι ο Θεός Που δεν Τον ξεγελάει η μέθοδος της υποκρισίας, στον πιο οικείο δικαστή που είναι η συνείδηση σας, στους πιο αγαπημένους δικαστές που υποφέρουν άγρυπνοι με την αγάπη τους που είναι τα μάτια των γονιών σας, μέχρι και τους πιο αυστηρούς δικαστές των ανθρώπων. Μην λέτε ψέματα αναφέροντας το όνομα του Θεού για να τα επιβεβαιώσετε.

-Να είστε έντιμοι όταν αγοράζετε ή πουλάτε. Όταν πουλάτε και η απληστία σας, σας λέει: “Κλέψε για να κερδίσεις περισσότερα”, ενώ η φωνή της συνείδησή σας, σας λέει: “Να είσαι έντιμος διότι θα λυπόσουν αν εσένα σε λήστευαν”. Ακούστε αυτή την τελευταία φωνή και να θυμάστε ότι δεν πρέπει να κάνομε στους άλλους αυτό που δεν θα θέλαμε να μας κάνουν. Τα χρήματα που σας δίνουν για να αγοράσουν τροφή, συνήθως είναι υγρά από τον ιδρώτα και τα δάκρυα του φτωχού. Σημαίνουν σκληρή δουλειά. Δεν ξέρετε πόση θλίψη αξίζουν, πόσος πόνος και στενοχώρια βρίσκονται πίσω από αυτά τα χρήματα, τα οποία εσείς οι πωλητές νομίζετε ότι είναι πάντοτε λίγα για αυτά που δίνετε. 

Άρρωστοι άνθρωποι, παιδιά χωρίς πατέρα, ηλικιωμένοι με λίγα χρήματα… Ω! Άγια θλίψη και άγια αξιοπρέπεια του φτωχού, την οποία ο πλούσιος δεν την καταλαβαίνει… γιατί δεν τα σκέπτεστε αυτά; Γιατί είναι οι άνθρωποι έντιμοι όταν πωλούν στους δυνατούς και ισχυρούς, από τον φόβο της εκδίκησης, ενώ εκμεταλλεύονται τους ανυπεράσπιστους άγνωστους αδελφούς τους; Αυτό είναι ένα έγκλημα μάλλον προς την αγάπη παρά προς την εντιμότητα την ίδια. Και ο Θεός το καταδικάζει, διότι τα δάκρυα που τρέχουν από τους φτωχούς ανθρώπους, που έχουν μονάχα δάκρυα ενάντια στην κατάχρηση της ισχύος, κραυγάζουν στον Κύριο με την ίδια φωνή που το αίμα χύνεται έξω από τις φλέβες ενός ανθρώπου που χτυπήθηκε από ένα φονιά, από έναν Κάιν ή έναν παρόμοιο.

-Να έχετε έντιμη ματιά και να είστε έντιμοι στα λόγια σας και στα έργα σας. Μια ματιά που δίνεται σε αυτούς που δεν την αξίζουν, ή μια αρνητική ματιά σε αυτούς που την αξίζουν, είναι σαν τον βρόχο και το στιλέτο. Η ματιά που συναντάει τα έκφυλα μάτια μιας πόρνης, και της λένε: “Είσαι όμορφη”, και αυτή απαντάει συγκαταβατικά με την ματιά της, αυτή η ματιά είναι χειρότερη και από τον βρόχο του κρεμασμένου. Η ματιά που αρνείται έναν φτωχό συγγενή είτε έναν φίλο που έγινε φτωχός, είναι σαν το στιλέτο που τρυπάει την καρδιά αυτών των δυστυχισμένων ανθρώπων. Και παρόμοια είναι η ματιά του μίσους και της περιφρόνησης προς τον εχθρό κάποιου είτε προς έναν ζητιάνο.

Τους εχθρούς πρέπει να τους συγχωρούμε και να τους αγαπάμε τουλάχιστον με την ψυχή μας, αν αρνείται το σώμα μας να τους αγαπήσει. Η συγγνώμη είναι η αγάπη του πνεύματος. Αν δεν εκδικηθούμε σημαίνει αγάπη του πνεύματος. Έναν ζητιάνο πρέπει να τον αγαπάμε γιατί κανένας άλλος δεν τον  παρηγορεί. Δεν αρκεί να πετάξομε ένα κέρμα και να περάσομε με περιφρόνηση. Η προσφορά βοηθάει το πεινασμένο, το γυμνό, το άστεγο σώμα του. Αλλά το έλεος που χαμογελάει όταν προσφέρει, που  ενδιαφέρεται για τα δάκρυα του δυστυχισμένου, είναι άρτος για την καρδιά του.
Αγαπάτε, αγαπάτε, αγαπάτε.

-Να είστε έντιμοι στην δεκάτη (φορολογία) και στα έθιμα, να είστε έντιμοι στα σπίτια σας, χωρίς να εκμεταλλεύεστε τους υπηρέτες σας υπέρμετρα και χωρίς να φέρνετε σε πειρασμό τις βοηθούς στα σπίτια σας που κοιμούνται κάτω από τον ίδιο ταβάνι με εσάς. Ακόμα και αν ο κόσμος δεν γνωρίζει την κλεψιά που γίνεται στα κρυφά στο σπίτι σας, προς την ανυποψίαστη σύζυγο και προς την κοπέλα που διαφθείρεται, ο Θεός γνωρίζει την αμαρτία σας.

-Να είστε έντιμοι όταν μιλάτε. Να είστε έντιμοι στην ανατροφή των παιδιών σας. Είναι γραμμένο: “Να συμπεριφέρεστε με τέτοιο τρόπο για να μην σας κάνει η κόρη σας περίγελο στην πόλη”. Εγώ λέω: “Να συμπεριφέρεστε με τέτοιο τρόπο ώστε να μην πεθάνει η ψυχή της κόρης σας”.

Και τώρα πηγαίνετε. Και Εγώ θα φύγω, αφού σας δώσω αποθέματα σοφίας. Ας είναι ο Κύριος με αυτούς που προσπαθούν να Τον αγαπήσουν».

Και ο Ιησούς τους ευλογεί με μια χειρονομία, κατεβαίνει γρήγορα από το πεσμένο δένδρο που ήταν ανεβασμένος για να τον βλέπουν όλοι, παίρνει ένα μονοπάτι ανάμεσα από τα δένδρα που πηγαίνει αντίθετα προς το ρεύμα του ποταμού και γρήγορα χάνεται μέσα στην καταπράσινη βλάστηση.

Το πλήθος σχολιάζει ζωηρά με διαφορετικές απόψεις. Τα αρνητικά σχόλια βέβαια προέρχονται από κάποιους γραμματείς και Φαρισαίους που είναι μέσα στο πλήθος των απλών ανθρώπων.

ΠΗΓΗ: Ο Ιησούς συνεχίζει να διδάσκει τα πλήθη. (Από το βιβλίο της Μαρίας Βαλτόρτα «The Gospel as revealed to me»).