Μια συζήτηση για την αυτοκτονία

Εδώ και πολλά χρόνια κυκλοφορούν βιβλία που διατείνονται ότι περιέχουν Θεϊκή Γνώση και αναφέρουν στο κεφάλαιο "Αυτοκτονία" ότι η πράξη ΔΕΝ είναι κακή, δηλαδή δυσάρεστη στα μάτια του Θεού που οδηγεί την ψυχή στην Κόλαση. Στα εν λόγω βιβλία, άλλωστε, δεν υπάρχει καν Κόλαση παρά μόνο Παράδεισος.  

Τα λόγια του Ιησού πριν από σχεδόν 2000 χρόνια μας προειδοποιούν ότι ο Αντίχρηστος στους Έσχατους Χρόνους θα προσπαθήσει να παραπλανήσει ακόμα και τους Εκλεκτούς. Αυτό θα γίνει μέσω ψευδοπροφητών, (μη φανταστείτε ότι οι ψευδοπροφήτες θα μοιάζουν με τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης). 

Οι μοντέρνοι ψευδοπροφήτες είναι οι άνθρωποι που διατείνονται ότι ξέρουν την αλήθεια επειδή την λαμβάνουν "άνωθεν" και την προσφέρουν στους αναγνώστες τους. Αυτές όμως οι αλήθειες είναι λίγες, ανακατεμένες με πολλά ψέμματα, που ξεχωρίζουν γιατί έρχονται σε αντίθεση με τα λόγια της Αγίας Γραφής, και είναι φυσικό να δημιουργούν τέτοιο χάος ώστε να μην μπορεί να ξεχωρίσει κανείς το αληθινό από το ψεύτικο. 

Οι ψευδοπροφήτες οδηγούν εκατομμύρια ψυχές στην απώλεια και το τραγικό είναι ότι ούτε οι ίδιοι γνωρίζουν πως έχουν πλανηθεί από πονηρά πνεύματα που τους μιλάνε και τους επικοινωνούν δήθεν "θεικές αλήθειες".  

Ακολουθεί μια συνομιλία μεταξύ του ΙΗΣΟΥ και του ΙΟΥΔΑ ΙΣΚΑΡΙΩΤΗ σχετικά με την ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ, που είναι από το βιβλίο της Maria Valtorta ''The Gospel as Revealed to Me" (Το Ευαγγέλιο όπως μου αποκαλύφθηκε). 

Πληροφορίες για τη ζωή και το έργο της Μαρίας Βαλτόρτα μπορείτε να μάθετε εδώ:

https://en.wikipedia.org/wiki/Maria_Valtorta  

Maria Valtorta

ΙΗΣΟΥΣ: Αλλά θέλω να σου απαντήσω στην ερώτησή σου, για να μην λες ότι έκανες λάθος, από δικό Μου λάθος. Είναι αλήθεια ότι το να ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙΣ είναι σαν να δολοφονείς. Και η δική μας η ζωή και του άλλου, είναι δώρο Θεού και μόνον ο Θεός που δίνει την ζωή, έχει την εξουσία να την πάρει. Αυτός που σκοτώνει τον εαυτό του, εξομολογείται την υπερηφάνεια του, και την υπερηφάνεια την μισεί ο Θεός.

ΙΟΥΔΑΣ: Εξομολογείται την υπερηφάνειά του; Θα έλεγα την ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ του.

ΙΗΣΟΥΣ: Και τι είναι η απελπισία αν όχι ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ; Απλά σκέψου Ιούδα. Γιατί είναι κάποιος απελπισμένος; Είτε διότι οι ατυχίες τον ταράζουν επίμονα και θέλει να τα ξεπεράσει όλα μόνος του, αλλά του είναι αδύνατο να το κάνει, είτε λόγω της ενοχής του που νομίζει ότι δεν μπορεί να συγχωρηθεί από τον Θεό. Και στις δυο περιπτώσεις η υπερηφάνεια δεν είναι ο βασικός λόγος; 

Ο άνθρωπος που θέλει να τα κάνει όλα μόνος του δεν είναι πλέον αρκετά ταπεινός για να απλώσει τα χέρια του στον Πατέρα και να Του πει: “Δεν είμαι άξιος, αλλά Εσύ μπορείς. Βοήθησέ με, διότι ελπίζω και περιμένω τα πάντα από Εσένα”.

Ο άνδρας που λέει: “Ο Θεός δεν μπορεί να με συγχωρήσει” λέει έτσι, διότι μετράει το Θεό με τα δικά του μέτρα, γνωρίζει ότι κάποιος άλλος δεν θα τον συγχωρούσε, αν τον είχε προσβάλλει, όπως αυτός προσβάλλει τον Θεό. Έτσι εδώ έχομε πάλι την υπερηφάνεια. Ένας ταπεινός άνθρωπος καταλαβαίνει και συγχωρεί, ακόμη και αν υπέφερε από τις προσβολές που θα δεχόταν. Ο υπερήφανος δεν συγχωρεί. Είναι υπερήφανος διότι δεν μπορεί να σκύψει το κεφάλι και να πει: “Πατέρα, αμάρτησα, συγχώρεσε το φτωχό παιδί Σου”.

Αλλά, μήπως δεν ξέρεις Ιούδα, ότι ο Πατέρας θα τα συγχωρήσει όλα, αν το ζητήσει κάποιος με μια ειλικρινή, μετανιωμένη, ταπεινή καρδιά που θα θέλει να υψωθεί ξανά σε μια καινούργια ζωή;

Η "επί του όρους" ομιλία

ΙΟΥΔΑΣ: Μα ορισμένα εγκλήματα δεν συγχωρούνται. Δεν μπορεί να συγχωρεθούν.

ΙΗΣΟΥΣ: Αυτό το λες εσύ. Και θα είναι αλήθεια μόνον, επειδή ο άνθρωπος θέλει να είναι αλήθεια. Αλλά, ω! Ειλικρινά σου λέω ότι ακόμα και μετά το έγκλημα των εγκλημάτων, αν ο ένοχος άνδρας, έτρεχε στα πόδια του Πατέρα – γι’ αυτό το λόγο καλείται Πατέρας, Ιούδα, μόνον για αυτό, και είναι Πατέρας απείρου τελειότητας – και κλαίγοντας, Τον ικέτευε να τον συγχωρήσει, και Του πρότεινε να εξιλεωθεί, χωρίς απελπισία, ο Πατέρας θα του έδινε την δυνατότητα να εξιλεωθεί και να σώσει την ψυχή του.

ΙΟΥΔΑΣ: Λοιπόν, τότε, εννοείς ότι οι άνθρωποι που αναφέρονται στις Γραφές ότι αυτοκτόνησαν, αμάρτησαν...

ΙΗΣΟΥΣ: Δεν συμβαδίζει με τον Νόμο η βία για κανέναν, ούτε και για τον εαυτό μας. Αμάρτησαν. Αλλά αν δεν είχαν την γνώση του καλού, ίσως σε ορισμένες περιπτώσεις να είχαν κερδίσει το Έλεος από τον Θεό. Αλλά απ’ όταν ο Λόγος έκανε σαφή την Αλήθεια και έδωσε δύναμη στο πνεύμα με τον Πνεύμα Του, τότε αυτός που πεθαίνει από απελπισία δεν θα συγχωρείται πλέον. Ούτε την ώρα της Προσωπικής Κρίσης, ούτε αφού περάσει αιώνες στην Γέεννα, κατά την Τελική Κρίση, ποτέ! Είναι σκληρό αυτό από μέρος του Θεού;

Όχι: είναι δικαιοσύνη. Ο Θεός θα πει: «Εσύ, ένα πλάσμα με τόσες χάρες με λογική και υπερβατική γνώση, δημιουργήθηκες ελεύθερος από Εμένα, εσύ αποφάσισες να ακολουθήσεις το μονοπάτι που διάλεξες και λες: ‘’Ο Θεός δεν θα με συγχωρήσει. Αποχωρίστηκα από Αυτόν για πάντα. Νομίζω ότι πρέπει να πάρω τον Νόμο στα χέρια μου, για το έγκλημά μου. Φεύγω από την ζωή για να αποφύγω τις τύψεις’’ χωρίς να σκεφτείς ότι δεν θα ένοιωθες πλέον τύψεις, αν είχες έρθει στην πιστή αγκαλιά Μου. Και ας γίνει σε σένα όπως εσύ έκρινες. Δεν θα βιάσω την ελευθερία που σου έδωσα».

Αυτά θα πει ο Αιώνιος Πατέρας στον αυτόχειρα. Να τα αναλογισθείς αυτά, Ιούδα. Η ζωή είναι ένα δώρο, ένα δώρο για να το αγαπήσεις. Αλλά τι δώρο είναι; Είναι ένα άγιο δώρο. Έτσι να το αγαπάς, άγια. Η ζωή διαρκεί όσο αντέχει η σάρκα. Μετά η μεγάλη Ζωή, η αιώνια Ζωή αρχίζει. Μία Ζωή από ατέλειωτη ευτυχία για τους δίκαιους, με δυστυχία για τους άδικους.

Είναι η ζωή σκοπός ή μέσον; Είναι μέσον. Υπηρετεί έναν σκοπό που είναι η αιωνιότητα. Τότε ας δώσομε στη ζωή αυτό που της λείπει για να διαρκέσει και να υπηρετήσει το πνεύμα στην κατάκτησή του. Την εγκράτεια της σάρκας και όλους τους σαρκικούς πόθους της, όλους. Την εγκράτεια του νού και όλες τις επιθυμίες του, όλες. Την εγκράτεια της καρδιάς και όλα τα ανθρώπινα πάθη. Ενώ θα έπρεπε να είναι απεριόριστη η δίψα για τα ουράνια πάθη: δηλαδή την αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον, την υπακοή του θείου Λόγου, τον ηρωισμό προς το καλό και τις αρετές.

Σου έδωσα την απάντηση Ιούδα. Έχεις πεισθεί; Είναι αρκετή η εξήγηση; Να είσαι πάντοτε ειλικρινής και να ρωτάς όταν δεν γνωρίζεις αρκετά: Είμαι εδώ γιατί είμαι ο Διδάσκαλός σου».

IΟΥΔΑΣ: Κατάλαβα και είναι αρκετά. Αλλά... είναι πολύ δύσκολο να κάνω αυτά που κατάλαβα. Εσύ μπορείς... γιατί είσαι άγιος. Αλλά... εγώ είμαι άνδρας, νέος και όλο ζωή...»

ΙΗΣΟΥΣ: Ήρθα για τους ανθρώπους Ιούδα. Όχι για τους αγγέλους. Αυτοί δεν χρειάζονται δάσκαλο. Αυτοί βλέπουν τον Θεό. Ζουν μέσα στον Παράδεισό Του...