H Παναγία της Άκιτα

Μια ακόμα προειδοποιητική Εμφάνιση της Παναγίας έλαβε χώρα στην Ιαπωνία.

Κάποιες ευσεβείς γυναίκες διαβίωναν μιαν ήσυχη και μυστικιστική ζωή προσευχής στο Yuzawadai, γνωστό ως ‘Ινστιτούτο των Γυναικών στην Υπηρεσία της Θείας Ευχαριστίας’ λίγο έξω από την πόλη Akita της Ιαπωνίας, όταν τους επισκέφθηκε για να ζήσει μαζί τους μια μαθητευόμενη καλόγρια, η αδελφή Agnes Katsuko Sasagawa, 42 ετών, που μόλις είχε μεταστραφεί από τον Βουδισμό. Αυτό έγινε στις 12 Μαΐου 1973, και η αδελφή Άγκνες ήταν τότε ολοκληρωτικά και αθεράπευτα κωφή. Ωστόσο είχε ευλογηθεί με διάφορα μυστικιστικά χαρίσματα. Σύντομα το μοναστήρι θα γινόταν γνωστό και το μικρό εκκλησάκι τους θα προσήλκυε προσκυνητές από όλο τον κόσμο.

Η πρώτη θαυματουργική εκδήλωση στην Άκιτα συνέβη στις 12 Ιουνίου 1973, ακριβώς ένα μήνα μετά την είσοδο της αδελφής Άγκνες.

Ένα λαμπρό φως φαινόταν να προέρχεται από την Αγία Τράπεζα. Αυτό συνέβη αρκετές φορές και συχνά το φως συνοδευόταν από κάτι που έμοιαζε με καπνό που κάλυπτε γύρω-γύρω το θυσιαστήριο. Κατά τη διάρκεια μιας από αυτές τις διαχύσεις φωτός η αδελφή Άγκνες είδε "...ένα πλήθος όντων όμοιων με αγγέλους που περικύκλωναν το θυσιαστήριο και προσκυνούσαν λατρευτικά τον Υψηλό οικοδεσπότη".

Η αδελφή Agnes Sasagawa

Ο επίσκοπος Ito βρισκόταν ήδη στο μοναστήρι γιατί επρόκειτο να τελέσει Λειτουργία Αφοσίωσης διάρκειας μίας εβδομάδας. Η αδ. Άγκνες του εμπιστεύτηκε τις συνθήκες του οράματός της καθώς και όλα τα προηγούμενα γεγονότα και τις εμφανίσεις που ακολούθησαν. Ο επίσκοπος Ito και ο πνευματικός διευθυντής του μοναστηριού αιδεσιμότατος Teiji Yasuda υπήρξαν μάρτυρες πολλών από εκείνα τα γεγονότα.

Η αδ. Άγκνες ευνοήθηκε επίσης με επισκέψεις του φύλακα Αγγέλου της. Όταν της ζητήθηκε να περιγράψει τον Άγγελο, απάντησε: "στρογγυλό πρόσωπο με μιαν έκφραση γλυκύτητας ...ένα πρόσωπο που το κάλυπτε μια λευκή λάμψη σαν χιόνι...". Ο Άγγελος της εμπιστεύτηκε διάφορα μηνύματα και συχνά προσευχόταν μαζί της, πέρα από την καθοδήγηση και τις συμβουλές που της έδινε.

Το βράδυ της 28ης Ιουνίου 1973, η αδ. Άγκνες ανακάλυψε στην παλάμη του αριστερού της χεριού ένα τραύμα σταυροειδούς μορφής εξαιρετικά οδυνηρό. Στις 5 Ιουλίου 1973, ένα μικρό άνοιγμα εμφανίστηκε στο κέντρο της παλάμης της από το οποίο άρχισε να τρέχει αίμα. Αργότερα, ο πόνος γινόταν ισχυρός κατά το μεγαλύτερο μέρος της εβδομάδας εκτός από τις νύχτες της Πέμπτης και όλη την ημέρα της Παρασκευής, οπότε γινόταν σχεδόν αφόρητος.

Στις 6 Ιουλίου εμφανίστηκε ξανά ο φύλακας Άγγελός της, λέγοντας: «...οι πληγές της Μαρίας είναι πολύ πιο βαθιές και πιο θλιμμένες από τις δικές σου, ας πάμε να προσευχηθούμε μαζί στο παρεκκλήσι». Αλλά μετά την είσοδό τους στο παρεκκλήσι ο Άγγελος εξαφανίστηκε. Η αδελφή στράφηκε τότε προς το άγαλμα της Μαρίας που βρισκόταν στη δεξιά πλευρά του θυσιαστηρίου (Αγία Τράπεζα).

Το άγαλμα, το οποίο έχει ύψος περίπου 1 μέτρο, έχει φτιαχτεί από το σκληρό ξύλο του Δέντρου του Ιούδα (κουτσουπιά) και αναπαριστά την Παναγία μπροστά από ένα σταυρό, με τα χέρια της στα πλευρά και με τις παλάμες των χεριών της να βλέπουν προς τα εμπρός. Κάτω από τα πόδια της είναι μια σφαίρα που αντιπροσωπεύει τον κόσμο.

Ο επίσκοπος Ito αριστερά με άλλους ιερείς

Όταν η αδ. Άγκνες πλησίασε το άγαλμα, είπε: «ξαφνικά ένιωσα ότι το ξύλινο άγαλμα ζωντάνεψε και ήταν έτοιμο να μου μιλήσει ...Ήταν λουσμένο με λαμπερό φως ...και την ίδια στιγμή μια φωνή απερίγραπτης ομορφιάς άγγιξε τα εντελώς κωφά μου αυτιά: «η κώφωσή σου θα θεραπευτεί»…

Τότε, η αδ. Άγκνες απήγγειλε την προσευχή της μοναστικής κοινότητας που είχε συνθέσει ο επίσκοπος Ito. Μόλις όμως πρόφερε τις λέξεις «ο Ιησούς είναι παρών στην Θεία Ευχαριστία», η Μαρία της έδωσε την οδηγία: «από εδώ και πέρα, θα προσθέσετε την λέξη ΑΛΗΘΩΣ». Μαζί με τον Άγγελο, λοιπόν, που εμφανίστηκε πάλι, οι τρεις φωνές απήγγειλαν έναν καθαγιασμό ​​στην Ιερή Καρδιά του Ιησού ο οποίος είναι ΑΛΗΘΙΝΑ παρών στη Θεία Ευχαριστία. Μετά, η Παναγία ζήτησε από την αδελφή «να προσευχηθεί πολύ για τον Πάπα, τους επισκόπους και τους ιερείς».

Το επόμενο πρωί, όταν οι αδελφές όλες συγκεντρώθηκαν στο μικρό ναό για τη Δοξολογία, βρήκαν αίμα στο δεξί χέρι του αγάλματος και δύο γραμμές να διασταυρώνονται στη μέση της παλάμης, απ’ όπου μια οπή έσταζε αίμα. Η πληγή ταίριαζε με εκείνη στο χέρι της αδελφής Άγκνες, εκτός από το ότι ήταν μικρότερη μιας και το χέρι του αγάλματος ήταν μικρότερο. Το χέρι του αγάλματος μάτωνε κάθε Παρασκευή του Ιουλίου του 1973, όπως και η πληγή στο χέρι της αδ. Άγκνες.

Μία από τις αδελφές σημείωσε: «Φαινόταν να είναι πραγματικό κόψιμο σαν σε ανθρώπινη σάρκα. Η άκρη του σταυρού έμοιαζε με σάρκα και κάποιος μπορούσε να δει ακόμη και τις γραμμές του δέρματος όπως στα δακτυλικά αποτυπώματα. Είπα μέσα μου εκείνη τη στιγμή ότι η πληγή ήταν πραγματική»…

Το άγαλμα της Παναγίας

Ιδιαίτερα αξιοσημείωτο είναι ότι, οι σταγόνες αίματος έτρεχαν κατά μήκος του χεριού του αγάλματος που ήταν ανοιχτό και έδειχνε προς τα κάτω, αλλά οι σταγόνες δεν έπεσαν ποτέ από το χέρι.

Η πληγή στο χέρι της αδ. Άγκνες εμφανίστηκε την Πέμπτη 28 Ιουνίου. Όπως είχε προβλέψει ο φύλακας Άγγελος, η πληγή εξαφανίστηκε την Παρασκευή 27 Ιουλίου χωρίς να αφήσει ουλή.   

Το δεύτερο μήνυμα της Παναγίας ήρθε στις 3 Αυγούστου 1973, την πρώτη Παρασκευή του μήνα, όταν η ουράνια φωνή από το άγαλμα προειδοποίησε: «Πολλοί άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο πληγώνουν τον Κύριο …Για να γνωρίσει ο κόσμος το θυμό Του, ο Επουράνιος Πατέρας ετοιμάζεται να επιβάλει μια μεγάλη Τιμωρία σε όλη την ανθρωπότητα. ...Έχω εμποδίσει την έλευση καταστροφών προσφέροντάς Του τα Πάθη του Υιού Του στο Σταυρό, το Πολύτιμο Αίμα Του και τις αγαπημένες ψυχές που τον παρηγορούν σχηματίζοντας μια ομάδα ψυχών θυσίας. Η προσευχή, η μετάνοια και οι θαρραλέες θυσίες μπορούν να μαλακώσουν την οργή του Πατέρα… να ξέρετε ότι πρέπει να προσδεθείτε στο Σταυρό με τρία καρφιά, τη φτώχεια, την αγνότητα και την υπακοή. Από τα τρία αυτά, η υπακοή είναι το θεμέλιο...». 

Όταν η αδ. Άγκνες έκανε την ομολογία της ως μοναχή είχε δώσει αυτούς τους τρεις όρκους.

Αν και η πληγή στο χέρι της εξαφανίστηκε στις 27 Ιουλίου, η πληγή στο χέρι του αγάλματος παρέμεινε για τρεις μήνες μέχρι τις 29 Σεπτεμβρίου. Εκείνη την περίοδο το άγαλμα εξέπεμπε έντονο φως.  

Ενώ οι πληγές στα χέρια του αγάλματος μάτωναν, ο επίσκοπος Ito  συνιστούσε ότι, «αντίθετα με κάποιες αναφορές, το άγαλμα σε καμία στιγμή δεν ίδρωσε με αίμα ή έσταξε αίμα».

Στον εσπερινό της 29ης Σεπτεμβρίου 1973, ολόκληρη η κοινότητα είδε ένα λαμπρό φως να βγαίνει από το άγαλμα. Σχεδόν αμέσως όλο το σώμα του αγάλματος καλύφθηκε με υγρασία που έμοιαζε με εφίδρωση. Ο φύλακας Άγγελος της αδελφής Άγκνες, της είπε: «Η Μαρία είναι ακόμη πιο θλιμμένη απ’ όταν έχυνε αίμα. Στέγνωσε την εφίδρωση».

Η αδελφή χρησιμοποίησε βαμβάκι για να μαζέψει την υγρασία. Μετά από το μήνυμα το εκτυφλωτικό φως που περιέβαλε το άγαλμα σταδιακά εξαφανίστηκε.

Στις 13 Οκτωβρίου 1973, την επέτειο του Θαύματος του Ηλίου στη Φάτιμα της Πορτογαλίας, η αδελφή Άγκνες άκουσε την όμορφη φωνή να μιλάει εκ νέου από το άγαλμα: «Το έργο του διαβόλου θα διεισδύσει ακόμα και στην Εκκλησία με τέτοιο τρόπο ώστε να βλέπετε καρδιναλίους εναντίον καρδιναλίων, επισκόπους εναντίον επισκόπων. Οι ιερείς που με λατρεύουν θα περιφρονηθούν και θα αντιτίθενται σε άλλους ιερείς συναδέλφους τους, οι εκκλησίες και οι βωμοί θα λεηλατηθούν. Η Εκκλησία θα γεμίσει από εκείνους που δέχονται συμβιβασμούς και ο διάβολος θα πιέσει πολλούς ιερείς και αφιερωμένες ψυχές να εγκαταλείψουν την υπηρεσία του Κυρίου. Ο διάβολος θα είναι ιδιαίτερα αδυσώπητος ενάντια στις ψυχές που είναι αφιερωμένες στο Θεό. Η σκέψη της απώλειας τόσων πολλών ψυχών είναι η αιτία της θλίψης μου. Αν οι αμαρτίες αυξάνουν σε αριθμό και βαρύτητα, δεν θα υπάρξει συγχώρεση γι' αυτές».

Συνέχισε: «Όπως σας είπα, αν οι άνθρωποι δεν μετανοήσουν και δεν καλυτερέψουν τους εαυτούς τους, ο Πατέρας θα επιβάλει μια τρομερή Τιμωρία σε όλη την ανθρωπότητα. Θα είναι μια Τιμωρία μεγαλύτερη από τον Κατακλυσμό, μια που δεν θα έχει ειδωθεί ποτέ πριν. Φωτιά θα πέσει από τον ουρανό και θα εξαλείψει ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας, τους καλούς όσο και τους κακούς, δεν θα σωθούν ούτε ιερείς ούτε πιστοί. Οι επιζώντες θα βρεθούν σε τέτοια απελπισία ώστε θα ζηλεύουν τους πεθαμένους. Τα μόνα που θα παραμείνουν σε εσάς θα είναι το Ροζάριο και το Σημείο που σας άφησε ο Υιός μου (Σταυρός). Κάθε μέρα να απαγγέλετε τις προσευχές του Ροζαρίου. Με το Ροζάριο να προσεύχεστε για τον Πάπα, τους επισκόπους και τους ιερείς».

Η μικρή εκκλησία της Άκιτα

Προς τα τέλη Μαΐου του 1974 συνέβη ένα ακόμα φαινόμενο. Ενώ το ένδυμα του αγάλματος και τα μαλλιά διατηρούσαν την εμφάνιση του φυσικού ξύλου, το πρόσωπο, τα χέρια και τα πόδια ξεχώρισαν και απέκτησαν μια σκοτεινή, κοκκινοκαφετί απόχρωση. Οκτώ χρόνια αργότερα, όταν ο γλύπτης/δημιουργός ήρθε να δει το άγαλμα, δεν μπορούσε να κρύψει την έκπληξή του ότι μόνο τα ακάλυπτα μέρη του σώματος της Παναγίας είχαν αλλάξει χρώμα και το πρόσωπό της είχε αλλάξει την έκφρασή του.

Στη συνέχεια, στις 4 Ιανουαρίου 1975, προς έκπληξη της κοινότητας και του αιδ. Yasuda, το άγαλμα της Παναγίας άρχισε να κλαίει και αυτό συνέβη τρεις φορές εκείνη την ημέρα. Μάρτυρας των δακρύων εκτός από τις αδελφές ήταν και ο επίσκοπος Ito καθώς και αρκετοί άνθρωποι που είχαν έρθει προσκυνητές στο μοναστήρι για μερικές μέρες του νέου έτους. Στα επόμενα 10 χρόνια, οι επιστημονικές μελέτες απέκλεισαν οποιαδήποτε άλλη εξήγηση εκτός από την υπερφυσική. 

Τα δάκρυα συγκεντρώνονταν στην εσωτερική μεριά των ματιών του αγάλματος, κυλούσαν κάτω στα μάγουλα, μαζεύονταν στην άκρη του ρούχου κοντά στο λαιμό και μετά κυλούσαν στις πτυχές του φορέματος και έσταζαν πάνω στη σφαίρα που βρισκόταν κάτω από τα πόδια της Παναγίας.

Ο αιδ. Yasuda στο βιβλίο του «Τα Δάκρυα και το Μήνυμα της Μαρίας», γράφει, ότι «το άγαλμα με το πέρασμα των χρόνων είχε στεγνώσει ολότελα και μικρές ρωγμές είχαν αρχίσει να εμφανίζονται στο ξύλο και είναι άξιο θαυμασμού να μπορεί να τρέχει νερό από ένα τέτοιο υλικό, αλλά το πιο καταπληκτικό είναι ότι το υγρό είναι ελαφρώς αλμυρό, ίδιας φύσης με τα ανθρώπινα δάκρυα που κυλούν από τα μάτια».

Τελικά, ο επίσκοπος Ito φώναξε τον καθηγητής Sagisaka, MD, μη Χριστιανό, ειδικό στην ιατροδικαστική, να κάνει αυστηρή επιστημονική εξέταση των τριών υγρών, αν και δεν αποκάλυψε στον καθηγητή την πηγή τους. Τα αποτελέσματα ήταν: «Η ύλη που έχει προσκολληθεί στη γάζα είναι ανθρώπινο αίμα. Ο ιδρώτας και τα δάκρυα που έχουν απορροφηθεί από τα δύο κομμάτια βαμβάκι είναι ανθρώπινης προέλευσης».

O Αποστολικός Νούντσιος συμβούλεψε τον επίσκοπο Ito να ζητήσει τη βοήθεια του Αρχιεπισκόπου του Τόκιο για τη δημιουργία μιας επιτροπής έρευνας. Δυστυχώς, ο Ιεροεξεταστής που ήταν πρόεδρος της επιτροπής δεν ήταν Καθολικός. Χωρίς να έχει επισκεφθεί το μοναστήρι κανένα από τα μέλη της, ώστε να διεξαχθεί μια προσωπική έρευνα, η επιτροπή έβγαλε δυσμενή ετυμηγορία.

Η αδελφή Σασαγκάουα

Απρόθυμος να δεχτεί μιαν αρνητική ετυμηγορία για τα γεγονότα που ο ίδιος είχε δει, ο επίσκοπος Ito ζήτησε τη συμβουλή της Συνόδου για το Δόγμα της Πίστης στη Ρώμη, καθώς και της Συνόδου για την Διάδοση της Πίστης. Από εκεί του συστήθηκε να σχηματίσει μιαν άλλη επιτροπή και να μελετήσει τα γεγονότα από την αρχή. Αυτή η επιτροπή έδωσε ευνοϊκή ετυμηγορία σχετικά με τις υπερφυσικές πτυχές των γεγονότων.  

Ένα τηλεοπτικό συνεργείο στις 11 το βράδυ της 8ης Δεκεμβρίου 1979, ημέρα της εορτής της Άμωμης Σύλληψης, μαγνητοσκόπησε τα δάκρυα που έτρεχαν και το φιλμ προβλήθηκε στην τηλεόραση σε 12 εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρη την Ιαπωνία και μέσα από τα δελτία ειδήσεων και εκπομπών σε ολόκληρο τον κόσμο. Σήμερα οι μοναχές του μοναστηριού δείχνουν αυτή την μαγνητοσκόπηση.

Ζητήθηκε επίσης η άποψη του γλύπτη του αγάλματος, Saburo Wakasa, μη Καθολικού και κατοίκου της Άκιτα, αναφορικά με τα γεγονότα περί του αγάλματος, ο οποίος απάντησε:

«Το άγαλμα της Μαρίας ήταν το πρώτο μου έργο που συνδέθηκε με τον Χριστιανισμό. Από τα διάφορα αγάλματα που έχω φιλοτεχνήσει, αυτά τα μυστηριώδη γεγονότα συνέβησαν μόνο στο άγαλμα της Μαρίας στο Yuzawadai. Σκάλισα ολόκληρο το άγαλμα της Μαρίας, τη σφαίρα και το σταυρό από το ίδιο κομμάτι ξύλου, έτσι δεν υπάρχουν αρμοί, ενώσεις… Το ξύλο ήταν πολύ στεγνό και αρκετά σκληρό».

Όταν ρωτήθηκε κατά πόσο θεωρεί ως «θαύμα» την αναφερόμενη εκροή δακρύων από το άγαλμα της Μαρίας, απάντησε: «Είναι ένα μυστήριο».

Μια νέα εξέταση των υγρών διεξήχθη από τον καθηγητή Sagisaka του Τμήματος Ιατροδικαστικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Akita. Τα αποτελέσματα δόθηκαν στις 30 Νοεμβρίου 1981 και αποκάλυψαν ότι:

«Στο αντικείμενο που εξετάστηκε έχουν προσκολληθεί ανθρώπινα υγρά που ανήκουν στην ομάδα αίματος Ο. Εφόσον κατά την πρώτη ανάλυση προέκυψε ότι το αίμα ανήκε στην ομάδα Β και ο ιδρώτας και τα δάκρυα στην ομάδα ΑΒ, διαπιστώνεται ότι τα υγρά ανήκουν σε τρεις διαφορετικές ομάδες αίματος.
Είναι ιατρικό γεγονός ότι το αίμα, τα δάκρυα και ο ιδρώτας ενός ατόμου ανήκουν όλα στην ίδια ομάδα αίματος. Ένα υγρό δεν μπορεί να διαφέρει σε τύπο από τα άλλα υγρά του ιδίου σώματος. Από τη στιγμή που η αδ. Άγκνες ανήκει στην ομάδα Β, δεν θα μπορούσε να «εκτοξεύσει και να μεταφέρει» αίμα ή υγρά που ανήκουν στην ομάδα ΑΒ ή Ο. Ως εκ τούτου, η θεωρία του Ιεροεξεταστή ότι η αδελφή άσκησε εκτοπλασματική δύναμη, καταρρίπτεται».

Η αδελφή Σασαγκάουα σε μεγαλύτερη ηλικία

Σύμφωνα με τα αρχεία που φυλάσσονται από τις αδελφές, ο αριθμός των ατόμων που είδαν τα δάκρυα, μόνο πέντε φορές δεν καταγράφηκε. Όλες τις άλλες φορές, μάρτυρες των δακρύων υπήρξαν τουλάχιστον δέκα άτομα, ενώ σε κάποιες τα παρατήρησαν έως και 46 και 55 άτομα αντίστοιχα ενώ στην τελευταία δακρύρροια ήταν παρόντα 65 άτομα. Μερικοί από τους μάρτυρες ήταν μη Χριστιανοί, μερικοί ήταν εξέχοντες Βουδιστές, συμπεριλαμβανομένου του δημάρχου της πόλης.

Το άγαλμα έκλαψε για τελευταία φορά στις 15 Σεπτεμβρίου 1981, γιορτή της Παναγίας των Θλίψεων. Δύο εβδομάδες αργότερα, ο φύλακας Άγγελος της αδ. Άγκνες της παρουσίασε μια μεγάλη Βίβλο περιβαλλόμενη από λαμπρό φως. Η Βίβλος ήταν ανοιγμένη στη σελίδα με την αναφορά στη Γένεση 3:15. Ο Άγγελος της εξήγησε ότι το εδάφιο είχε σχέση με τα δάκρυα της Μαρίας και συνέχισε: «…η αμαρτία ήρθε στον κόσμο από μια γυναίκα και είναι επίσης από μια γυναίκα που η σωτηρία ήρθε στον κόσμο. Οι δακρύρροιες αριθμούν 101 (έγιναν σε ακανόνιστα διαστήματα από τις 4 Ιανουαρίου 1975 έως τις 15 Σεπτεμβρίου 1981). Το πρώτο 1 αντιπροσωπεύει την Εύα, το τελευταίο 1 την Παναγία και ο αριθμός 0 ανάμεσά τους αντιπροσωπεύει την αιώνια Αγία Τριάδα».

Η αδ. Άγκνες ήταν εντελώς και ανίατα κωφή όταν εισήλθε στην κοινότητα των αδελφών, έχοντας χάσει την ακοή της στις 16 Μαρτίου 1973. Η αδελφή μιλούσε καλά, αφού δεν ήταν εκ γενετής κωφή και κατανοούσε τα προφορικά μηνύματα από την ανάγνωση των χειλιών. Όπως προέβλεψε ο φύλακας Άγγελός της, η ακοή της προσωρινά αποκαταστάθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1974. Η κώφωση επέστρεψε στις 7 Μαρτίου 1975. Η ακοή της αποκαταστάθηκε μόνιμα στις 30 Μαΐου 1982, όπως προέβλεπε η Παναγία κατά το πρώτο μήνυμα της 6ης Ιουλίου 1973. Και οι δύο θεραπείες συνέβησαν στιγμιαία κατά τη διάρκεια της Θείας Ευχαριστίας. Η αδ. Άγκνες βρίσκεται σήμερα σε πολύ καλή υγεία, εκτός από τους ρευματισμούς που έχουν επηρεάσει τα χέρια της.

Άκιτα και Βατικανό

Ένας ιερατικός νόμος από το Βατικανό εκδόθηκε το 1978 που αφορούσε τις Εμφανίσεις της Παναγίας. Σύμφωνα λοιπόν με αυτόν: «δίνεται εξουσία στον Μητροπολίτη (επίσκοπο) της τοπικής Μητρόπολης όπου έγινε η Εμφάνιση να συντάσσει το συμπέρασμα σχετικά με την αυθεντικότητα οποιασδήποτε Εμφανίσεως της Παναγίας».

Στην ποιμαντική του επιστολή της 22ας Απριλίου 1984, ο επίσκοπος John Ito, Μητροπολίτης της Νιιγκάτα, έγραψε, αφού του δόθηκαν οι οδηγίες πάνω στο θέμα: «εγκρίνω σε όλη τη Μητρόπολη που έχω στην δικαιοδοσία μου το σεβασμό προς την Αγία Μητέρα της Άκιτα».
Ο Επίσκοπος σημείωσε ότι τα γεγονότα είναι θέμα ιδιωτικής αποκάλυψης και δεν αποτελούν σημεία διδασκαλίας. Ανέφερε επίσης στην ποιμαντική επιστολή του ότι γνώριζε ήδη 10 χρόνια την αδ. Άγκνες Σασαγκάουα (Sasagawa). Ανέφερε τα εξής: «Είναι γυναίκα πνευματική, ειλικρινής και χωρίς προβλήματα και πάντα με εντυπωσίαζε το πόσο ισορροπημένο άτομο έχει υπάρξει. Ως εκ τούτου, τα μηνύματα που λέει ότι έλαβε δεν μου φαίνονται καθόλου αποτέλεσμα φαντασίας ή ψευδαίσθησης».

Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 20 Ιουνίου 1988, κατά την επίσκεψη του επισκόπου lto στη Ρώμη, η Σύνοδος για το Δόγμα της Πίστεως ενέκρινε το περιεχόμενο της ποιμαντικής επιστολής του.

 Οι επίσημες αναγνωρίσεις του επισκόπου Ito για τα περιστατικά και τα μηνύματα της Παναγίας, αναφέρθηκαν στο τεύχος Οκτωβρίου 1988 του περιοδικού «30 Days». Στο τεύχος του Αυγούστου 1990, ο Καρδινάλιος Ράτζινγκερ (μετέπειτα Πάπας Βενέδικτος XVI) αναφέρει ότι «δεν υπάρχουν αντιρρήσεις ως προς το συμπέρασμα της ποιμαντικής επιστολής».

 

Ο καρδινάλιος Ratzinger κάλεσε τον επίσκοπο να συνεχίσει να τον ενημερώνει για τα προσκυνήματα και τις μεταστροφές.  

Σημ. Το πιο πρόσφατο μήνυμα από την Παναγία στην αδελφή Άγκνες στις 6/10/19 λέει: "Βάλτε στάχτη (στο κεφάλι σας) και να προσεύχεστε καθημερινά με το ροζάριο".

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑ: Αγγελική Σ. Νατσούλη