Τι είναι το Camino de Santiago;
Από ένα άρθρο της γνωστής συγγραφέως Diana Cooper, που περπάτησε τα 500 χλμ. του "Δρόμου" προς το Σαντιάγο ντε Κομποστέλα μαζί με μια φίλη της το 2005, φτάνοντας από την Αγγλία στο Σανταντέρ (λιμάνι στη Βόρεια Ισπανία) – όπως ακριβώς έκανε το 1935 ο συγγραφέας του βιβλίου "Το Κρυφό Μονοπάτι" Θωμάς Λινός. Οι αφηγήσεις τους διαφέρουν 70 χρόνια!
Αναφέρει η Diana Cooper:
Τι είναι το Camino de Santiago;
Camino σημαίνει «Δρόμος» και στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για έναν Δρόμο προσκυνήματος μέχρι το Santiago, εκεί που βρίσκεται το σκήνωμα του Αγίου Ιακώβου. Κατά τον Μεσαίωνα οι Ναΐτες Ιππότες προστάτευαν τους προσκυνητές στο ιερό τους ταξίδι. Οι Ιππότες ήταν άτομα με υψηλή πνευματική ανάπτυξη, μέλη της Λευκής Αδελφότητας, που είχαν αφιερώσει τη ζωή τους στη θεϊκή υπηρεσία. Έχτισαν ναούς βασισμένους στην ιερή γεωμετρία κατά μήκος του Δρόμου και τοποθέτησαν κατά μήκος του μονοπατιού μυστικιστικά σύμβολα για να διατηρήσουν την αγνότητά του.
Γιατί το έκανα;
Πριν από χρόνια διάβασα το βιβλίο της Σίρλευ Μακ Λέην «The Camino» και του Πάουλο Κοέλιο «The Pilgrimage» (Το Προσκύνημα) και κατάλαβα πως έπρεπε να κάνω κι εγώ αυτό το ταξίδι, όταν θα μου δινόταν η ευκαιρία. Από τα βιβλία που ανέφερα, άντλησα όλη τη μαγεία και όταν τελικά έκανα το ταξίδι, ένιωσα υπέροχα. Η Μητέρα Γη απορροφά όλη σου την αρνητικότητα αλλά και παίρνεις όλη την ενέργεια των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που έχουν περπατήσει το μονοπάτι προηγουμένως. Οι προθέσεις τους, οι προσευχές και τα μάντρα τους είναι ενσωματωμένες στο ίδιο το έδαφος που πατάς και βαδίζεις.
Ποιος το κάνει;
Ο καθένας και όλοι μπορούν. Η πλειονότητα είναι Ρωμαιοκαθολικοί Ισπανοί αλλά έρχονται και άνθρωποι από όλο τον κόσμο και κάθε θρησκεία. Το πρώτο βράδυ γνώρισα μια Γαλλίδα 75 χρονών μόνο, που είχε έρθει από το Παρίσι περπατώντας! Εξέπεμπε τόση γαλήνη!!! Για να πεις ότι περπάτησες κι εσύ στο Δρόμο του Σαντιάγο, πρέπει να κάνεις τουλάχιστον τα τελευταία 100 χλμ. Ο Δρόμος από εκεί και πέρα είναι πολυσύχναστος και συναντάς ακόμα και ολόκληρες οικογένειες. Συναντήσαμε μια πολυπληθή οικογένεια της οποίας ο πιο νεαρός προσκυνητής ήταν σε καροτσάκι μωρού. Ο παππούς ήθελε να κάνει το προσκύνημα πριν πεθάνει και είχε πάρει όλη την οικογένειά του μαζί. Ήταν εκεί η γυναίκα του, οι δυο γιοι του, οι νύφες του και τα 21 εγγόνια του, από 16 έως 2 ετών. Για μένα εκείνη η οικογένεια ήταν μια εικόνα δύναμης και αντοχής, καθώς έβλεπα τα ευγενικά, φιλικά παιδιά του να συμπεριφέρονται τόσο καλά μεταξύ τους. Οι μεγαλύτεροι κρατούσαν από το χέρι τους μικρότερους και όλοι μαζί περπατούσαν και τραγουδούσαν ευτυχισμένοι που είχαν τιμήσει το όνειρο του παππού τους.
Φωτεινά σημεία
Νωρίς το πρωί της δεύτερη ημέρας ένας χρυσαετός πέταξε χαμηλά πάνω από το κεφάλι μας και μετά προσγειώθηκε σ’ έναν κοντινό πέτρινο τοίχο. Τι καλός οιωνός! Έπειτα, μείναμε τρεις μέρες στο μοναδικό μοναστήρι Βενεδικτίνων που δεχόντουσαν γυναίκες και είχα την ευκαιρία να μιλήσω με τους μοναχούς και τους Ιησουΐτες ιερείς. Ήταν μια χαρούμενη, επιμορφωτική εμπειρία.
Φυσικά συνάντησα ενδιαφέροντες ανθρώπους και έκανα νέους φίλους. Κάθε μέρα ήταν και μια καινούργια περιπέτεια. Ένιωσα ακόμα πως ο χρόνος είχε σταματήσει και είχα γίνει ένα με τη φύση, καθώς διέσχιζα την όμορφη ύπαιθρο που συνεχώς άλλαζε μορφή.
Διαμονή
Λοιπόν, ο προσκυνητής δεν παύει να είναι προσκυνητής! Κοιμηθήκαμε με τη φίλη μου σε καταφύγια (refugios) που είχαν κουκέτες, ανακατωμένοι άνδρες και γυναίκες. Θυμάμαι πόσο έτριζε η κουκέτα πάνω από το κεφάλι μου, κάθε φορά που ο μεγαλόσωμος άνδρας κουνιόταν. Υπήρχαν όμως και ζεστά μέρη όπου τα ταλαιπωρημένα πόδια μας πλενόντουσαν με ζεστό νερό αμέσως μόλις φτάναμε.
Επιστροφή σπίτι
Όταν γυρίσαμε στην Αγγλία, η φίλη μου πήγε σε ένα διάμεσο που της είπε ότι είχαν εξαφανιστεί όλα τα σκουπίδια που είχαν συσσωρευτεί στην αύρα της. Είχε κάνει το καθάρισμα της ζωής της! Φυσικά το απέδωσε στο ότι είχε περπατήσει τόσο πολύ επί τόσες μέρες. Είχαμε αφιερώσει επτά βδομάδες σε εκείνο το περπάτημα που άλλοι έκαναν σε τριάντα μέρες.
Συμπέρασμα
Ο Δρόμος του Σαντιάγο ήταν από τα πιο σημαντικά πράγματα που έκανα στη ζωή μου. Αν αναζητάτε μια πνευματική επιτάχυνση και συγχρόνως ένα καταπληκτικό ταξίδι, βάλτε το στο νου σας και κάντε το ταξίδι!
Σημείωση: Αν θέλετε κι εσείς να απολαύσετε τη διαδρομή που έκανε η Diana Cooper και συγχρόνως να βυθιστείτε στη μυσταγωγία μιας πνευματικής διδασκαλίας, δεν έχετε παρά να διαβάσετε το βιβλίο του Θωμά Λινού "Το Κρυφό Μονοπάτι" που θα βρείτε μόνο στον "Πύρινο Κόσμο" και την "Πρωτοπορεία" στο κέντρο της Αθήνας, και στα βιβλιοπωλεία "Τετρακτύς" στα Β. Προάστεια, "Αιγηίς" στον Πειραιά και "Ψαράς" στη Θεσσαλονίκη. Καθώς και στο Διαδίκτυο στο www.to-krufo-monopati.info
Αναφέρει η Diana Cooper:
Τι είναι το Camino de Santiago;
Camino σημαίνει «Δρόμος» και στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για έναν Δρόμο προσκυνήματος μέχρι το Santiago, εκεί που βρίσκεται το σκήνωμα του Αγίου Ιακώβου. Κατά τον Μεσαίωνα οι Ναΐτες Ιππότες προστάτευαν τους προσκυνητές στο ιερό τους ταξίδι. Οι Ιππότες ήταν άτομα με υψηλή πνευματική ανάπτυξη, μέλη της Λευκής Αδελφότητας, που είχαν αφιερώσει τη ζωή τους στη θεϊκή υπηρεσία. Έχτισαν ναούς βασισμένους στην ιερή γεωμετρία κατά μήκος του Δρόμου και τοποθέτησαν κατά μήκος του μονοπατιού μυστικιστικά σύμβολα για να διατηρήσουν την αγνότητά του.
Γιατί το έκανα;
Πριν από χρόνια διάβασα το βιβλίο της Σίρλευ Μακ Λέην «The Camino» και του Πάουλο Κοέλιο «The Pilgrimage» (Το Προσκύνημα) και κατάλαβα πως έπρεπε να κάνω κι εγώ αυτό το ταξίδι, όταν θα μου δινόταν η ευκαιρία. Από τα βιβλία που ανέφερα, άντλησα όλη τη μαγεία και όταν τελικά έκανα το ταξίδι, ένιωσα υπέροχα. Η Μητέρα Γη απορροφά όλη σου την αρνητικότητα αλλά και παίρνεις όλη την ενέργεια των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που έχουν περπατήσει το μονοπάτι προηγουμένως. Οι προθέσεις τους, οι προσευχές και τα μάντρα τους είναι ενσωματωμένες στο ίδιο το έδαφος που πατάς και βαδίζεις.
Ποιος το κάνει;
Ο καθένας και όλοι μπορούν. Η πλειονότητα είναι Ρωμαιοκαθολικοί Ισπανοί αλλά έρχονται και άνθρωποι από όλο τον κόσμο και κάθε θρησκεία. Το πρώτο βράδυ γνώρισα μια Γαλλίδα 75 χρονών μόνο, που είχε έρθει από το Παρίσι περπατώντας! Εξέπεμπε τόση γαλήνη!!! Για να πεις ότι περπάτησες κι εσύ στο Δρόμο του Σαντιάγο, πρέπει να κάνεις τουλάχιστον τα τελευταία 100 χλμ. Ο Δρόμος από εκεί και πέρα είναι πολυσύχναστος και συναντάς ακόμα και ολόκληρες οικογένειες. Συναντήσαμε μια πολυπληθή οικογένεια της οποίας ο πιο νεαρός προσκυνητής ήταν σε καροτσάκι μωρού. Ο παππούς ήθελε να κάνει το προσκύνημα πριν πεθάνει και είχε πάρει όλη την οικογένειά του μαζί. Ήταν εκεί η γυναίκα του, οι δυο γιοι του, οι νύφες του και τα 21 εγγόνια του, από 16 έως 2 ετών. Για μένα εκείνη η οικογένεια ήταν μια εικόνα δύναμης και αντοχής, καθώς έβλεπα τα ευγενικά, φιλικά παιδιά του να συμπεριφέρονται τόσο καλά μεταξύ τους. Οι μεγαλύτεροι κρατούσαν από το χέρι τους μικρότερους και όλοι μαζί περπατούσαν και τραγουδούσαν ευτυχισμένοι που είχαν τιμήσει το όνειρο του παππού τους.
Φωτεινά σημεία
Νωρίς το πρωί της δεύτερη ημέρας ένας χρυσαετός πέταξε χαμηλά πάνω από το κεφάλι μας και μετά προσγειώθηκε σ’ έναν κοντινό πέτρινο τοίχο. Τι καλός οιωνός! Έπειτα, μείναμε τρεις μέρες στο μοναδικό μοναστήρι Βενεδικτίνων που δεχόντουσαν γυναίκες και είχα την ευκαιρία να μιλήσω με τους μοναχούς και τους Ιησουΐτες ιερείς. Ήταν μια χαρούμενη, επιμορφωτική εμπειρία.
Φυσικά συνάντησα ενδιαφέροντες ανθρώπους και έκανα νέους φίλους. Κάθε μέρα ήταν και μια καινούργια περιπέτεια. Ένιωσα ακόμα πως ο χρόνος είχε σταματήσει και είχα γίνει ένα με τη φύση, καθώς διέσχιζα την όμορφη ύπαιθρο που συνεχώς άλλαζε μορφή.
Διαμονή
Λοιπόν, ο προσκυνητής δεν παύει να είναι προσκυνητής! Κοιμηθήκαμε με τη φίλη μου σε καταφύγια (refugios) που είχαν κουκέτες, ανακατωμένοι άνδρες και γυναίκες. Θυμάμαι πόσο έτριζε η κουκέτα πάνω από το κεφάλι μου, κάθε φορά που ο μεγαλόσωμος άνδρας κουνιόταν. Υπήρχαν όμως και ζεστά μέρη όπου τα ταλαιπωρημένα πόδια μας πλενόντουσαν με ζεστό νερό αμέσως μόλις φτάναμε.
Επιστροφή σπίτι
Όταν γυρίσαμε στην Αγγλία, η φίλη μου πήγε σε ένα διάμεσο που της είπε ότι είχαν εξαφανιστεί όλα τα σκουπίδια που είχαν συσσωρευτεί στην αύρα της. Είχε κάνει το καθάρισμα της ζωής της! Φυσικά το απέδωσε στο ότι είχε περπατήσει τόσο πολύ επί τόσες μέρες. Είχαμε αφιερώσει επτά βδομάδες σε εκείνο το περπάτημα που άλλοι έκαναν σε τριάντα μέρες.
Συμπέρασμα
Ο Δρόμος του Σαντιάγο ήταν από τα πιο σημαντικά πράγματα που έκανα στη ζωή μου. Αν αναζητάτε μια πνευματική επιτάχυνση και συγχρόνως ένα καταπληκτικό ταξίδι, βάλτε το στο νου σας και κάντε το ταξίδι!
Σημείωση: Αν θέλετε κι εσείς να απολαύσετε τη διαδρομή που έκανε η Diana Cooper και συγχρόνως να βυθιστείτε στη μυσταγωγία μιας πνευματικής διδασκαλίας, δεν έχετε παρά να διαβάσετε το βιβλίο του Θωμά Λινού "Το Κρυφό Μονοπάτι" που θα βρείτε μόνο στον "Πύρινο Κόσμο" και την "Πρωτοπορεία" στο κέντρο της Αθήνας, και στα βιβλιοπωλεία "Τετρακτύς" στα Β. Προάστεια, "Αιγηίς" στον Πειραιά και "Ψαράς" στη Θεσσαλονίκη. Καθώς και στο Διαδίκτυο στο www.to-krufo-monopati.info
Σχόλια