Πού είναι ο Θεός;

Κείμενο: Geoffry Hoppe (www.crimsoncircle.com)

Μετάφραση: Αγγελική Νατσούλη

Εν μέσω παγκόσμιου χάους και αιματηρών εξεγέρσεων και πολέμων, ρωτάμε: "Πού είναι ο Θεός;" Όταν καταστρεπτικοί σεισμοί ισοπεδώνουν πόλεις σκοτώνοντας χιλιάδες, ρωτάμε: "Πού είναι ο Θεός;" Όταν κάποιος μεθυσμένος οδηγός παρασύρει και σκοτώνει ένα αγαπημένο μας πρόσωπο, ρωτάμε: "Πού είναι ο Θεός;" Όταν διαβάζουμε στις εφημερίδες ιστορίες για παιδιά που κακοποιήθηκαν ή γυναίκες που βιάστηκαν, αναρωτιώμαστε: "Πού είναι ο Θεός;"

Στη μαύρη νύχτα της ψυχής μας, όταν τα πάντα μοιάζουν να έχουν χαθεί και η ζωή μας φαντάζει σαν ένα μεγάλο κενό, φωνάζουμε δυνατά προς το Θεό, αλλά καμιά απάντηση δεν ακούγεται.
Πού είναι ο Θεός; Ψάχνουμε γι' αυτό το Ον που λανθάνει της προσοχής μας σε εκκλησίες και σε βιβλία, σε γκουρού και σε αγίους. Συχνά είναι η πρώτη σκέψη μιας καινούργιας μέρας και η τελευταία πριν χαθούμε στον κόσμο των ονείρων τη νύχτα. Καλούμε το Πνεύμα στις προσευχές μας, στους διαλογισμούς μας, στα δάκρυά μας. Έχουμε πολλά ονόματα γι' αυτό το Ον - Πνεύμα, Αιώνιος, Πατέρας, Αλλάχ, Ουσία, Πηγή, Γιαχβέ, Δημιουργός, το Φως. Ορισμένοι αρνούνται την ύπαρξη του Θεού, αλλά οι περισσότεροι αναγνωρίζουν την ύπαρξη ενός θεϊκού, απείρου Όντος, ακόμα και αν δεν είχαν ποτέ καμία συνειδητή επαφή με Αυτό Που δεν Μπορεί να Ειπωθεί.
Κάποιοι είναι της άποψης ότι ο Θεός είναι η φύση. Κάποιοι άλλοι ότι ο Θεός είναι μέσα μας. Αλλά σχεδόν όλοι ξοδεύουν τις ημέρες της ζωής τους χωρίς μια πιο προσωπική σχέση με αυτό το Ον. Οι περισσότεροι έχουν, βέβαια, μια επιθυμία που προέρχεται από τα βάθη της καρδιάς τους να γνωρίσουν το Θεό, αλλά παραιτούνται γρήγορα της αναζήτησης και περιμένουν να Τον γνωρίσουν, όταν κάποτε θα φτάσουν στο εξίσου άγνωστο γι' αυτούς βασίλειο των ουρανών.

Νιώθω πως ο Θεός είναι εδώ, ακριβώς εδώ, σ' αυτή τη φυσική πραγματικότητα. Μέσα μου, γύρω μου, στους άλλους ανθρώπους, στη φύση και στις διαστάσεις που μας περιβάλλουν. Το Πνεύμα βρίσκεται σε κάθε ανάσα μου, κάθε βήμα μου, κάθε λεπτό που χτυπά μέσα στη μέρα μου.

Αλλά, πού είναι ο Θεός; Γιατί δεν εμφανίζεται; Γιατί δεν μπορώ να πάω πέρα από το νοητικό μου επίπεδο και να γνωρίσω, να κατανοήσω, να δω και να ακούσω αυτό το Ον, που θέλω τόσο πολύ να συναντήσω και να θυμάμαι; Αν αγαπώ τόσο πολύ τον Θεό, γιατί, αχ, γιατί είναι τόσο ασύλληπτο αυτό το Ον;

Ξέρω γιατί. Μου κάνει εντύπωση και το ότι κάνω αυτή την ερώτηση, αλλά, αλλοίμονο, προσποιούμαι ότι δεν ξέρω. Πριν κάμποσες μέρες είχα βγει έξω στον κήπο να καπνίσω μέσα στην απογευματινή ηρεμία του χειμώνα του Κολοράντο ένα τσιγάρο. Δεν με απασχολούσε καθόλου η ερώτηση "Πού είναι ο Θεός". Δεν σκεφτόμουν τίποτε σημαντικό, συγκεκριμένα. Φαντάζομαι όμως ότι έχω κάνει την ερώτηση τόσες πολλές φορές, που τελικά έπρεπε να απαντηθεί. Έτσι κι έγινε. Αυτή τη φορά δεν θα την ξεχάσω, γιατί την έγραψα σε χαρτί.
"Ο Θεός είναι πάντοτε εδώ. Αλλά το φως του Πνεύματος είναι τέτοιας καθαρότητας, απλότητας και σφοδρότητας που θα προκαλούσε τη συντριβή σου αν το αντίκρυζες. Εμπεριέχει τόση αγάπη και τόση συμπόνια που θα σε εξουθένωνε αν βρισκόσουν στην παρουσία του. Έχει τέτοιο μεγαλείο που θα εκμηδένιζε το σκοτάδι σου - το κομμάτι του εαυτού σου που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια αιώνων - και τίποτε δεν θα έμενε από εσένα". Και σαν επίλογο, η ουσία του Θεού μού ψιθύρισε ευγενικά: "Αγάπα τον εαυτό σου όπως Εγώ σε αγαπώ και τότε μπορείς να Με ατενίσεις. Αγάπα τον εαυτό σου και θα Με θυμάσαι".

Το φως του Πνεύματος είναι μεγαλοπρεπές. Κλείνουμε την πόρτα με φόβο ότι μπορεί να μας εξαφανίσει αν του ρίξουμε και την παραμικρή ματιά. Φράσσουμε με μπάρα την πόρτα ακόμα και τη στιγμή που φωνάζουμε ότι θέλουμε να δούμε το Πνεύμα να παρουσιάζεται μπροστά μας. Γυρίζουμε πίσω στην καθημερινότητά μας αναρωτώμενοι, "Πού είναι ο Θεός;" Στην καθημερινότητά μας, για μια ακόμα φορά, ξεχνάμε να αγαπάμε τους εαυτούς μας. Ξαναγυρίζουμε στη μελέτη του Θεού, ρωτάμε τους άλλους αν γνωρίζουν πού βρίσκεται ο Θεός, και Τον αναζητούμε σε πράγματα εξωτερικά. Ξαπλώνουμε τα βράδυα ελπίζοντας ότι την επόμενη μέρα θα γνωρίσουμε, επιτέλους, την αγάπη του Θεού.

Τελικά, όταν η επιθυμία μας για το Θεό ξεπεραστεί από την αγάπη μας για τον εαυτό μας, θα γνωρίσουμε το Αφανέρωτο.