Όταν ένας φίλος 'αναχωρεί'

Όταν αναχωρεί κάποιος κοντινός σας άνθρωπος – και αυτό δεν σημαίνει καθημερινή επαφή, μπορεί να είναι δικός σας στην καρδιά ενώ βλέπεστε σπάνια- υπάρχει ένα φυσικός πόνος που βιώνεται μέσα στην ενέργειά σας. Αυτός ο πόνος είναι διαφορετικός, γιατί δεν είναι ψυχικός και δεν είναι πόνος αποκοπής. Αυτός ο πόνος είναι η αλλαγή των ενεργειακών συνδέσεων: οι χονδροειδείς χορδές της ενέργειας που σας συνδέουν με το άτομο που αγαπάτε ή εκτιμάτε αλλάζουν μορφή, ποιότητα, συχνότητα. Διαφοροποιούνται και βρίσκουν άλλους χώρους οι συνδέσεις μέσα στην ενέργειά σας. Η σύνδεση της ενέργειας συνεχίζει να υπάρχει και δεν διακόπτεται ποτέ – είτε είστε εδώ, είτε είστε αλλού. Αυτό που αλλάζει είναι η ποιότητα της ενεργειακής σύνδεσης. Αυτό είναι που βιώνεται ως πόνος επειδή αλλάζουν οι ενέργειες μέσα σας. Ο βαθμός του πόνου εξαρτάται από το βάθος της σύνδεσης και της επαφής.

Είναι λοιπόν σημαντικό ν’ αναγνωρίσετε την σύνδεση με τον άλλο που αναχωρεί γιατί έτσι τιμάτε την κοινή σας εμπειρία. Δεν είναι καλό να προσποιήστε ότι δεν πονάτε, αλλά ούτε και ν’ αρέσκεστε στην ψευδαίσθηση ότι χάσατε τον άλλο, γιατί τότε αρνείστε την αληθινή του υπόσταση και έτσι αρνείστε την ψυχή του. Είναι σαν να του λέτε καθώς φεύγει «δεν υπάρχεις πια». Έτσι όμως αρνείστε την παρουσία του και τη δυνατότητά του να βρει την πραγματική του ταυτότητα. Αντί λοιπόν να τον βοηθήσετε ν’ ανακτήσει γρήγορα την πνευματική του ταυτότητα αναγνωρίζοντας την συνέχεια της ύπαρξης του, ουσιαστικά του δυσκολεύετε τη μετάβαση γιατί θεωρείτε ότι δεν υπάρχει πια πουθενά.

Πολλοί έχουν μιλήσει για μια επιβάρυνση που υπάρχει γύρω από τη γη. Λένε ότι είναι δύσκολο να έρθεις στη γη, αλλά είναι εξίσου δύσκολο και το να φύγεις από τη γη. Αυτό από μόνο του είναι άθλος. Είναι αλήθεια. Όλη η δυσκολία έγκειται στο πυκνό πεδίο άγνοιας, φόβου και αποκοπής, το οποίο έχει συσσωρευτεί γύρω από τη γη και μέσα στη γη ακόμα. Αυτό κάνει τις εναλλαγές των πεδίων εξαιρετικά δυσχερείς για σας. Θέλετε οι αγαπημένοι σας να επιστρέψουν στην Εστία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Σ’ αυτό δεν πρέπει να παραγνωρίζετε ότι το σύμπαν του δημιουργού είναι τεράστιο και δεν πρέπει να βάζετε στην άκρη την γνώση ότι οι συχνότητες είναι αμέτρητες, και έτσι δεν πρέπει να υποτιμάτε αυτό που εσείς συνεισφέρετε μέσα στο σύνολο της πραγματικότητάς σας διευκολύνοντας ή δυσχεραίνοντας την μετακίνηση των ψυχών σας.

Ένας λόγος που στη γη είναι δύσκολο ν’ ανακαλύψετε ποιοι είστε είναι γιατί τα πέπλα της αποκοπής λόγω των αναχωρήσεων είναι τόσο πυκνά που καθιστούν την ίδια την εμπειρία δυσκολότερη.

Όλα αυτά αποκτούν όλο και μεγαλύτερο νόημα γιατί η εποχή καλεί για συνειδητή θέση για όλα αυτά που μέχρι τώρα ήταν παγιωμένα και χωρίς ερωτηματικά. Είναι ώρα ν’ ανακαλύψετε και ν’ αναρωτηθείτε για την πραγματική σας θέση απέναντι στους αγαπημένους σας όχι μόνο όταν ζουν, αλλά ιδιαίτερα όταν εκείνοι φεύγουν.

Είναι ώρα λοιπόν να ξε-φοβηθείτε το φάντασμα του θανάτου, αφού έχετε ήδη βιώσει τον θάνατο σ’ αυτή τη ζωή και δεν είναι τόσο τρομερός, όσο νομίζετε. Τον έχετε βιώσει εκείνες τις περιόδους όπου συνέβαιναν συντριπτικές αλλαγές μέσα σας, τόσο που δεν ξέρατε ποιοι είστε. Βιώνατε την διαδικασία της πλήρους μετάλλαξης του εαυτού σας και χάνατε την ταυτότητά σας ή τη δυνατότητά σας ν’ αναγνωριστείτε ως κάποιος. Σ’ αυτή τη ζωή έχετε βιώσει τη διαδικασία του θανάτου, αλλά ευτυχώς δεν σας τρόμαξε κανείς λέγοντάς σας ότι θα τη ζήσετε. Και έτσι το ζήσατε με περισσή χάρη και κάποια δυσκολία – αφού το ζούσατε μέσα στο σώμα σας. Όμως το ζήσατε, το ολοκληρώσατε και αλλάξατε τις ενέργειές σας και μπήκατε σε μια νέα συχνότητα και αντίληψη, σ’ ένα νέο πεδίο συνειδητότητας. Και δεν το κάνατε μόνο μια φορά...