Πρέπει να διαλογίζομαι κάθε μέρα;

Όπως και σε καθετί άλλο, δεν υπάρχει πρέπει και δεν πρέπει. Το ερώτημα δεν είναι τι πρέπει να κάνεις, αλλά τι επιλέγεις να κάνεις. Κάποιες ψυχές επιλέγουν να βαδίζουν μέσα στην επίγνωση. Κάποιες αναγνωρίζουν και κατανοούν ότι σε τούτη τη ζωή οι περισσότεροι άνθρωποι υπνοβατούν, ότι περνούν από τη ζωή χωρίς συναίσθηση. Όμως οι ψυχές που προχωρούν μέσα από την επίγνωση επιλέγουν ένα διαφορετικό δρόμο. Επιλέγουν ένα διαφορετικό τρόπο. Επιδιώκουν να βιώσουν όλη τη γαλήνη και τη χαρά, το απεριόριστο και την ελευθερία, τη σοφία και την αγάπη που φέρνει η Ενότητα, όχι μόνον όταν έχουν αποδυθεί το σώμα κι εκείνο έχει πέσει σε ύπνο, αλλά το αντίθετο.
Όταν μια ψυχή δημιουργεί μια τέτοια εμπειρία λέγεται ότι ο τάδε άνθρωπος "εξυψώθηκε". Άλλοι ορίζουν αυτή τη διαδικασία ως "εξύψωση της συνειδητότητας". Δεν έχει σημασία ποιους όρους χρησιμοποιούμε, γιατί οι λέξεις είναι η λιγότερο αξιόπιστη μορφή επικοινωνίας. Εκείνο που έχει τελικά σημασία είναι να ζεις ενσυνείδητα. Κι αυτή η συνειδητότητα γίνεται στη συνέχεια πλήρης συνειδητότητα.
Και ποιο είναι αυτό του οποίου αποκτάς πλήρη επίγνωση;
Τελικά αποκτάς πλήρη επίγνωση του Ποιος Είσαι.
Ο καθημερινός διαλογισμός είναι ένας τρόπος με τον οποίο μπορείς να την κατακτήσεις. Όμως, απαιτεί αυτοδέσμευση, αφοσίωση, μια απόφαση να επιδιώξεις την εσωτερική εμπειρία και όχι την εξωτερική επιβράβευση.
Θυμήσου: η σιωπή κρατάει μυστικά. Κι έτσι, ο πιο γλυκός ήχος είναι ο ήχος της σιωπής. Αυτό είναι το τραγούδι της ψυχής.
Αν πιστεύεις περισσότερο τους θορύβους του κόσμου απ' όσο τη σιωπή της ψυχής σου, θα χαθείς μέσα στον κόσμο.

Επομένως ο καθημερινός διαλογισμός είναι καλή ιδέα;

Καλή ιδέα; Σίγουρα. Όμως η ψυχή μπορεί να πει το τραγούδι της με πολλούς τρόπους. Ο γλυκός ήχος της σιωπής μπορεί να ακουστεί πολλές φορές.
Κάποιοι ακούνε τη σιωπή μέσα στην προσευχή. Κάποιοι αναζητούν τα μυστικά σε ήσυχο στοχασμό, άλλοι σε λιγότερο στοχαστικό περιβάλλον.
Όταν κατακτάται η βαθιά γνώση, ή έστω βιώνεται με διαλείψεις, τότε οι θόρυβοι του κόσμου κατασιγάζουν, οι περισπασμοί γαληνεύουν, ακόμα κι όταν βρίσκεσαι ανάμεσά τους. Τότε ολόκληρη η ζωή γίνεται διαλογισμός. Ολόκληρη η ζωή είναι διαλογισμός και μέσα από αυτόν στοχάζεσαι το θείο. Αυτό ονομάζεται αληθινή εγρήγορση ή συναίσθηση. Όταν βιώνονται με αυτόν τον τρόπο, τα πάντα στη ζωή είναι ευλογημένα. Δεν υπάρχει πια αγώνας, πόνος και ανησυχία. Υπάρχει μόνο εμπειρία, την οποία μπορείς να την αποκαλέσεις με όποιον τρόπο επιθυμείς. Μπορεί να επιλέξεις να την αποκαλέσεις "τελειότητα".
Χρησιμοποίησε λοιπόν τη ζωή σου και όλα τα γεγονότα μέσα της σαν διαλογισμό. Βάδιζε με εγρήγορση και όχι σαν κάποιος που κοιμάται.