Υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος!

...Έτσι, οι νέοι αναγκάζονται να βγουν στους δρόμους. Να ανεμίζουν πανό. Να σκίζουν τα χαρτιά της στράτευσης. Να καίνε αυτοκίνητα και να σπάζουν βιτρίνες. Να κάνουν ό,τι μπορούν για να τραβήξουν την προσοχή μας, για να μας κάνουν να δούμε. Οι νέοι φωνάζουν "υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος". Κι' όμως δεν τους ακούμε. Δε θέλουμε να τους ακούσουμε. Και σίγουρα δε θέλουμε να τους ενθαρρύνουμε ν' αρχίσουν να σκέφτονται κριτικά για τα γεγονότα που τους δίνουμε. "Πάρτε τα και τέρμα", τους λέμε. "Αυτό μας έλειπε να ερχόσαστε εδώ και να μας λέτε ότι τα ...σκατώσαμε. Απλώς δεχτείτε ότι τα κάναμε όλα σωστά.
Οι νέοι καταστρέφουν πράγματι τον τρόπο της ζωής μας.
Πάντα το έκαναν οι νέοι αυτό. Χρέος μας είναι να το ενθαρρύνουμε, όχι να το αποθαρρύνουμε. Δεν είναι οι νέοι που καταστρέφουν τα τροπικά δάση. Είναι εκείνοι που μας ζητούν να σταματήσουμε. Δεν είναι οι νέοι που καταστρέφουν το όζον. Εκείνοι μας ζητούν να σταματήσουμε. Δεν είναι οι νέοι που εκμεταλλεύονται τους φτωχούς στα "σκλαβοπάζαρα" όλου του κόσμου. Δεν είναι οι νέοι που μας φορολογούν μέχρι θανάτου και μετά χρησιμοποιούν τα χρήματα για πόλεμο και πολεμικές μηχανές. Δεν είναι οι νέοι που επιδίδονται στην πολιτική της εξαπάτησης και της χειραγώγησης. Δεν είναι οι νέοι που έχουν στήσει ένα σύστημα αξιών που μιλάει για το "δίκιο του ισχυροτέρου" και για έναν κόσμο που λύνει τα προβλήματά του με τη βία. Εκείνοι μας ζητούν να σταματήσουμε. Όχι, δεν μας το ζητούν. Μας ικετεύουν.
Κι' όμως, οι νέοι είναι που είναι βίαιοι! Που μπαίνουν σε συμμορίες και αλληλοσκοτώνονται! Που κοροϊδεύουν το νόμο και την τάξη που γι'αυτούς εκπροσωπεί η αστυνομία!
Και δυστυχώς, όταν οι κραυγές και οι ικεσίες τους για αλλαγή του κόσμου δεν ακούγονται και δεν εισακούγονται ποτέ, όταν βλέπουν πως το δίκιο τους είναι χαμένο από χέρι, τότε οι νέοι, που δεν είναι ηλίθιοι, κάνουν το καλύτερο πράγμα που ξέρουν. "Χέρι που δεν μπορείς να δαγκώσεις, φίλα το". Αν δεν μπορέσουν να μας νικήσουν, τότε θα πάνε με το μέρος μας. Θα γίνουν το ίδιο με μας. Οι νέοι μιμούνται τις συμπεριφορές μας. Αν είναι βίαιοι, είναι επειδή εμείς είμαστε βίαιοι. Αν είναι υλιστές, είναι επειδή εμείς είμαστε υλιστές. Αν ενεργούν παλαβά, είναι επειδή εμείς ενεργούμε παλαβά. Η μόνη διαφορά ανάμεσα στους νέους και στους μεγάλους είναι ότι οι νέοι κάνουν ό,τι κάνουν ανοιχτά. Οι μεγάλοι κρύβουμε τη συμπεριφορά μας. Όμως, οι νέοι βλέπουν τα πάντα. Τίποτε δεν μπορεί να τους κρυφτεί. Βλέπουν την υποκρισία των μεγάλων και προσπαθούν απεγνωσμένα να την αλλάξουν. Όμως, έχοντας προσπαθήσει και αποτύχει, δε βλέπουν άλλη επιλογή από το να τη μιμηθούν. Σ' αυτό κάνουν λάθος, αλλά δε διδάχτηκαν ποτέ κάτι άλλο. Δεν τους έχει επιτραπεί να αναλύσουν κριτικά τα όσα κάνουν οι μεγαλύτεροί τους. Τους έχει επιτραπεί μόνο να τα απομνημονεύσουν.
Πώς θα έπρεπε, λοιπόν, να εκπαιδεύουμε τους νέους μας;