Τιμωρίες και συνέπειες

Όπως έχουμε πει επανειλημμένα στη δημιουργία του Θεού δεν υπάρχει κόλαση. Δικαιολογημένα λοιπόν θα απορεί κάποιος: "Τότε ο καθένας θα πρέπει να μπορεί να κάνει ό,τι θέλει". Ναι, ο Θεός επιτρέπει σε όλους να κάνουν ό,τι θέλουν. Η απορία όμως παραμένει: "Χωρίς συνέπειες; Χωρίς τιμωρία;"
Αυτά τα δυο δεν είναι το ίδιο πράγμα. Στη Βασιλεία των Ουρανών δεν υπάρχουν τιμωρίες. Αντίθετα, υπάρχουν συνέπειες.
Η συνέπεια είναι φυσικό αποτέλεσμα, η τιμωρία είναι φυσιολογικό αποτέλεσμα. Είναι φυσιολογικό για την κοινωνία να τιμωρεί. Είναι μη φυσιολογικό για την κοινωνία να επιτρέπει απλώς σε μια συνέπεια να εμφανιστεί, να αποκαλυφθεί. Οι τιμωρίες είναι η δήλωση των ανθρώπων ότι είναι υπερβολικά ανυπόμονοι για να περιμένουν το φυσικό αποτέλεσμα.
Στις υψηλά εξελιγμένες κοινωνίες έχουν παρατηρήσει ότι ελάχιστα μαθαίνονται από τις τιμωρίες. Έχουν συμπεράνει ότι οι συνέπειες είναι ο καλύτερος δάσκαλος.
Όλα τα αισθανόμενα όντα γνωρίζουν τη διαφορά μεταξύ τιμωριών και συνεπειών. Οι τιμωρίες είναι τεχνητά δημιουργημένα αποτελέσματα. Οι συνέπειες είναι αποτελέσματα που εκδηλώνονται φυσικά. Οι τιμωρίες επιβάλλονται απ' έξω, από κάποιον που έχει ένα σύστημα αξιών διαφορετικό από τον τιμωρούμενο. Οι συνέπειες βιώνονται εσωτερικά, από τον εαυτό. Οι τιμωρίες είναι η απόφαση κάποιου άλλου ότι κάποιος έσφαλε. Οι συνέπειες είναι η προσωπική εμπειρία κάποιου ότι κάτι δεν λειτούργησε. Δηλαδή, δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Με άλλα λόγια, δε μαθαίνουμε γρηγορότερα από τις τιμωρίες, επειδή τις βλέπουμε σαν κάτι που μας κάνει κάποιος άλλος. Μαθαίνουμε πιο εύκολα από τις συνέπειες, επειδή τις βλέπουμε σαν κάτι που κάνουμε εμείς στον εαυτό μας.
Η προσπάθεια να μετατραπεί μια τιμωρία σε συνέπεια, με το να της αλλάξουμε το όνομα, δεν την κάνει πραγματική συνέπεια. Μόνο το πιο ανώριμο πλάσμα μπορεί να ξεγελαστεί από ένα τέτοιο λεκτικό κόλπο, και, ακόμα κι αυτό το πλάσμα, όχι για πολύ.
Αυτό δεν έχει σταματήσει πολλούς ανθρώπους από το να ανατρέφουν παιδιά χρησιμοποιώντας αυτό το κόλπο. Και η μεγαλύτερη τιμωρία που έχουν επινοήσει είναι η στέρηση της αγάπης τους. Έχουν δείξει στα παιδιά τους ότι αν δεν συμπεριφέρονται με ένα συγκεκριμένο τρόπο, θα τους στερήσουν την αγάπη τους. Με την παροχή και τη στέρηση της αγάπης, επιδιώκουν να ελέγχουν και να δημιουργούν τις συμπεριφορές των παιδιών τους.
Όμως από το Θεό μαθαίνουμε τούτο: η πραγματική αγάπη δεν αποσύρεται ποτέ. Κι αυτό σημαίνει ολοκληρωτική αγάπη. Σημαίνει ότι η αγάπη είναι αρκετά μεγάλη ώστε να χωρέσει και την πιο λαθεμένη συμπεριφορά. Σημαίνει κάτι περισσότερο κι από αυτό. Σημαίνει ότι καμία συμπεριφορά δεν αποκαλείται "λαθεμένη". Έτσι μας αγαπάει ο Θεός.