Η μυστική συζήτηση με τον Νικόδημο

Ο Νικόδημος, μέλος του Μεγάλου Σανχεντρίν (Μεγάλου Συνεδρίου), περίμενε και αυτός την έλευση του Μεσσία, όπως ήταν γραμμένο στην Τανάχ (τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης). Ο καιρός ήταν ήδη πλησίον, επειδή οι προφήτες είχαν περιγράψει τη χρονική περίοδο της εμφάνισης του Χρισμένου του Θεού.  Όμως, όπως συμβαίνει πάντα, εκείνη την εποχή στο Ισραήλ είχαν εμφανιστεί πολλοί που ισχυρίζονταν ότι ήταν οι αναμενόμενοι Μεσσίες. Ο Νικόδημος, άνδρας με μεγάλη μόρφωση, έχει αρχίσει να διακρίνει στο πρόσωπο του Ιησού τον αληθινό Απεσταλμένο του Θεού, αλλά έχει και τις αμφιβολίες του. Γνωρίζει ότι οι ραββίνοι μισούν τον Ιησού, ότι το Σανχεντρίν, το ανώτατο εβραϊκό νομοθετικό και θρησκευτικό συμβούλιο είναι εναντίον Του, και ζητάει μια μυστική συνάντηση μαζί Του για να ξεκαθαρίσει μέσα του τις αμφιβολίες.

Το αίτημά του γίνεται αποδεκτό και τον βλέπουμε στο απόσπασμα από το κεφ. 116 του βιβλίου «The Gospel as revealed to me»* να πηγαίνει στο σπίτι όπου έμενε ο Ιησούς και να συζητάει μαζί Του.

«Διδάσκαλε, ήρθε ο Νικόδημος», λέει ο Ιωάννης που έρχεται πρώτος μέσα.
Χαιρετούν ο ένας τον άλλον, και ο Σίμων (ο Ζηλωτής) μαζί με τον Ιωάννη βγαίνουν έξω από την κουζίνα, και τους αφήνουν μόνους.
«Διδάσκαλε, συγχώρεσέ με που θέλω να Σου μιλήσω μυστικά. Δεν εμπιστεύομαι πολλούς ανθρώπους όσον αφορά Εσένα κι εμένα. Δεν φέρομαι έτσι μόνον από δειλία. Είναι και από σύνεση και από την επιθυμία να Σε βοηθήσω περισσότερο, παρά αν ήμουν δικός Σου ανοικτά. Έχεις πολλούς εχθρούς. Εγώ είμαι ένας από τους λίγους εδώ που Σε θαυμάζω. Ζήτησα την συμβουλή του Λάζαρου. Ο Λάζαρος υπήρξε ισχυρός από όταν γεννήθηκε, τον φοβούνται διότι έχει μεγάλη εκτίμηση από τους Ρωμαίους, είναι δίκαιος στα μάτια του Θεού, είναι σοφός, ώριμος και μορφωμένος, είναι αληθινός φίλος και Δικός Σου και δικός μου. Για αυτό τον λόγο ήθελα να του μιλήσω. Και χαίρομαι που κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα με εμένα. Τον πληροφόρησα για τις πρόσφατες συζητήσεις των Σανχεντρίν για Εσένα».
«Τις πρόσφατες κατηγορίες; Πες όλη την αλήθεια», απαντάει ο Ιησούς.

«Τις πρόσφατες κατηγορίες. Ναι, Διδάσκαλε. Ήμουν έτοιμος να πω: “Λοιπόν είμαι κι εγώ ένας από τους πιστούς Του” ώστε τουλάχιστον να είναι ένας με το μέρος Σου στο συμβούλιο. Αλλά ο Ιωσήφ (από την Αριμαθαία) που ήταν δίπλα μου, μου ψιθύρισε: “Ας μην αποκαλύψουμε τις σκέψεις μας. Θα σου εξηγήσω αργότερα”. Και όταν βγήκαμε έξω μου είπε: “Είναι καλύτερα έτσι. Αν ξέρουν ότι είμαστε μαθητές Του, θα μας κρατούν στο σκοτάδι για τις σκέψεις και τις αποφάσεις τους, και θα μπορούν να κάνουν και σ’ εμάς κακό και σ’ Εκείνον. Ενώ αν πιστεύουν ότι αναζητούμε να μάθουμε για την ζωή Του, δεν θα καταφύγουν σε υπεκφυγές”. Κατάλαβα ότι είχε δίκιο. Είναι τόσο... κακοί! Έχω και εγώ τα συμφέροντά μου και τα καθήκοντα μου... και ο Ιωσήφ τα δικά του... Καταλαβαίνεις, Διδάσκαλε...»

«Δεν σε κατηγορώ με κανέναν τρόπο. Αυτά έλεγα προηγουμένως στον Σίμωνα. Και αποφάσισα να φύγω από την Ιερουσαλήμ».
«Μας μισείς επειδή δεν Σε αγαπούμε!»
«Όχι. Δεν μισώ ούτε τους εχθρούς Μου».
«Αφού το λες, έτσι είναι. Έχεις δίκιο. Πόσο λυπούμαστε εγώ και ο Ιωσήφ! Διδάσκαλε είσαι λυπημένος και απογοητευμένος. Και έχεις δίκιο. Όλοι Σε ακούνε και Σε πιστεύουν τόσο πολύ που βλέπουν και θαύματα. Ακόμα και ένας από τους άνδρες του Ηρώδη (ο Χουζά), που η φυσική του καλοσύνη θα πρέπει να έχει διαφθαρεί από την κόλαση που υπάρχει στην αυλή... επίσης και ένας Ρωμαίος στρατιώτης πιστεύει σε Εσένα. Μόνο εμείς στη Σιών (Ιερουσαλήμ) είμαστε τόσο σκληροί... αλλά όχι όλοι... το ξέρεις. Διδάσκαλε, εμείς γνωρίζομε ότι έρχεσαι από τον Θεό, ότι έχεις τη Γνώση του Θεού, δεν υπάρχει πιο σπουδαίος από Εσένα. Ακόμα και ο Γαμαλιήλ το λέει. Κανείς δεν μπορεί να κάνει τα θαύματα που κάνεις Εσύ, εκτός και αν έχει τον Θεό μαζί του. Ακόμα και μορφωμένοι όπως ο Γαμαλιήλ το πιστεύουν αυτό. Γιατί λοιπόν να μην μπορούμε να έχουμε την ίδια πίστη με τους ταπεινούς του Ισραήλ; Ω! Πες μου. Δεν θα Σε προδώσω, ακόμα και αν μου έλεγες: “Είπα ψέματα για να ενισχύσω τα σοφά Μου λόγια με έναν τίτλο που κανείς δεν θα μπορεί να περιγελάσει”, είσαι πραγματικά ο Μεσσίας του Κυρίου; Ο Αναμενόμενος; Ο Λόγος του Πατέρα, ενσαρκωμένος για να κηρύξεις και να λυτρώσεις τον Ισραήλ σύμφωνα με την Διαθήκη;»

«Αυτό το ρωτάς από μόνος σου, ή σε έστειλαν άλλοι να το ρωτήσεις;»
«Μόνος μου, Κύριε. Υπάρχει μια θύελλα και ένα μαρτύριο μέσα μου από αντίθετους ανέμους και φωνές. Γιατί εγώ, ένας ώριμος άνδρας, δεν έχω την ειρηνική βεβαιότητα που έχει αυτό το άτομο, που είναι σχεδόν αμόρφωτο, ένα αγόρι... που έχει αυτή τη σιγουριά που του δίνει ένα τέτοιο χαμόγελο στο πρόσωπο, ένα τέτοιο φως στα μάτια του, τέτοιον ήλιο στην καρδιά του; Πώς πιστεύεις Ιωάννη, και είσαι τόσο βέβαιος; Δίδαξέ με, γιε, το μυστικό σου, με ποια βοήθεια μπόρεσες και είδες και κατάλαβες ότι ο Ιησούς ο Ναζωραίος είναι ο Μεσσίας;!»

Ο Ιωάννης γίνεται κόκκινος σαν φράουλα, κατόπιν σκύβει το κεφάλι, σαν να απολογείται που θα πει ένα τόσο σπουδαίο πράγμα, και απαντάει απλά: «Με την αγάπη».

«Με την αγάπη! Κι εσύ, Σίμων, ένας τίμιος άνδρας, στο κατώφλι της τρίτης ηλικίας, εσύ, ένας μορφωμένος άνδρας, τόσο δοκιμασμένος ώστε να φοβάσαι την απάτη σε κάθε τι;»

«Με προσευχή», απαντάει ο Σίμων.
«Με αγάπη! Με προσευχή! Και εγώ αγαπώ και προσεύχομαι και όμως δεν είμαι ακόμα σίγουρος!»

Ο Ιησούς διακόπτει λέγοντας: «Θα σου πω το πραγματικό μυστικό. Αυτοί γνώριζαν πώς να ξαναγεννηθούν με ένα καινούργιο πνεύμα, απελευθερωμένοι από κάθε δεσμό, παρθένοι από κάθε γνώμη. Για αυτό κατάλαβαν τον Θεό. Αν κάποιος δεν ξαναγεννηθεί, δεν θα μπορέσει να δει την Βασιλεία του Θεού ούτε θα μπορέσει να πιστέψει στον Βασιλιά Του».

«Πώς μπορεί ένας μεγάλος άνθρωπος να ξαναγεννηθεί; Να βγει από την κοιλιά της μητέρας του... Ο άνθρωπος δεν μπορεί να γυρίσει πίσω. Μήπως εννοείς την μετενσάρκωση, αυτήν που πιστεύουν οι ειδωλολάτρες; Όχι, δεν το πιστεύω για Εσένα. Πάντως δεν γίνεται να γυρίσεις σε μια μήτρα παρά με μια μετενσάρκωση, σε άλλο χρόνο. Δηλαδή, όχι τώρα», λέει ο Νικόδημος.

«Υπάρχει μόνον μια ζωή του σώματος στον κόσμο και μόνον μια αιώνια ζωή για την ψυχή πέρα από τον κόσμο. Τώρα δεν μιλώ για σάρκα και αίμα, αλλά για το αθάνατο πνεύμα, το οποίο γεννιέται στην αληθινή ζωή με την βοήθεια δυο πραγμάτων: Με Νερό (βάφτισμα) και Πνεύμα (Άγιο Πνεύμα). Αλλά το πιο σπουδαίο είναι το Πνεύμα, χωρίς Αυτό, το νερό είναι απλά ένα σύμβολο. Αυτός που καθάρισε τον εαυτό του μέσα από το νερό, πρέπει μετά να εξαγνίσει τον εαυτό του και μέσα από το Πνεύμα. Πρέπει  να φλογίζεται και να λάμπει, αν θέλει να ζει στους κόλπους του Θεού, και εδώ και στην αιώνιο Βασιλεία. Διότι αυτό που γεννιέται από την σάρκα, είναι και θα παραμείνει σάρκα, και πεθαίνει με την σάρκα αφού έχει υπηρετήσει τις σαρκικές επιθυμίες και αμαρτίες. Αλλά αυτό που γεννιέται από το Πνεύμα είναι πνεύμα και ζει και γυρίζει στο Πνεύμα από το οποίο γεννήθηκε. 

Η Βασιλεία των Ουρανών θα κατοικείται μόνον από τέτοιες υπάρξεις που έφτασαν σε μια τέλεια πνευματική ηλικία. Για αυτό τον λόγο μην εκπλήσσεσαι όταν λέω: “Είναι αναγκαίο για σένα να ξαναγεννηθείς”. Ο νεώτερος (Ιωάννης) υπόταξε τη σάρκα και σαν ανταμοιβή το πνεύμα του ξαναγεννήθηκε και έβαλε το εγώ του στην πυρά της αγάπης. Όλα τα θέματα κάηκαν. Από τις στάχτες ξεπρόβαλε το φρέσκο πνευματικό λουλούδι, ένας υπέροχος ηλίανθος που γυρίζει πάντοτε προς τον αιώνιο Ήλιο. Ο γηραιότερος (Σίμων) ακούμπησε τον πέλεκυ της έντιμης προσευχής στις ρίζες του παλαιού τρόπου σκέψης, ξερίζωσε το παλαιό φυτό και άφησε μόνον το βλαστάρι της καλής θέλησης, το οποίο έγινε αιτία να γεννηθούν οι καινούργιες του σκέψεις. Τώρα αγαπάει τον Θεό με ένα καινούργιο πνεύμα και Τον βλέπει. Ο κάθε ένας έχει τον δικό του τρόπο για να φθάσει στο λιμάνι. Κάθε άνεμος είναι καλός, αρκεί να ξέρει κανείς να μεταχειριστεί τα πανιά σωστά. Αισθάνεσαι να φυσά ο άνεμος και σύμφωνα με την πορεία του μπορείς να ρυθμίσεις τα πανιά. Αλλά δεν ξέρεις από πού έρχεται ο άνεμος, ούτε μπορείς να καλέσεις τον άνεμο που θέλεις. Επίσης και το Πνεύμα καλεί και έρχεται και προσπερνάει. Αλλά μόνον αυτός που αγρυπνεί μπορεί να το ακολουθήσει. Ο γιος γνωρίζει την φωνή του πατέρα του, το πνεύμα γνωρίζει την φωνή του Πνεύματος από το οποίο ξαναγεννήθηκε».

«Πως μπορεί να συμβεί αυτό;» απορεί ο Νικόδημος.
«Εσύ, ένας διδάσκαλος του Ισραήλ, ρωτάς Εμένα; Δεν γνωρίζεις αυτά τα πράγματα; Μιλούμε και μαρτυρούμε για αυτά που γνωρίζουμε και έχουμε δει. Τώρα, λοιπόν, μιλώ και δίνω μαρτυρία για αυτά που γνωρίζω. Πώς θα μπορέσεις να πιστέψεις ποτέ σου αυτά που δεν έχεις δει, όταν δεν πιστεύεις την μαρτυρία που σου κάνω τώρα; Πώς μπορείς να πιστέψεις το Πνεύμα, αν δεν πιστεύεις τον Ενσαρκωμένο Λόγο; Εγώ κατέβηκα για να ανέβω ξανά και να πάρω μαζί Μου αυτούς που βρίσκονται εδώ κάτω. Μόνον Ένας κατεβαίνει από τον Ουρανό: ο Υιός του Ανθρώπου. Και μόνον Ένας θα ανέβει στον Ουρανό με την δύναμη να ανοίξει τον Παράδεισο: Εγώ, ο Υιός του Ανθρώπου. 

Να θυμάσαι τον Μωυσή. Σήκωσε ένα φίδι στην έρημο για να θεραπεύσει τις αρρώστιες του Ισραήλ. Όταν θα υψωθώ Εγώ, αυτοί που είναι τώρα τυφλοί, κουφοί, μουγκοί, τρελοί, λεπροί, άρρωστοι από τον πυρετό της αμαρτίας, θα θεραπευτούν και όποιος θα πιστέψει σε Εμένα θα έχει την αιώνιο ζωή. Ακόμα και αυτοί που πιστεύουν σ’ Εμένα θα έχουν αυτήν την μακάρια ζωή. Μη σκύβεις το μέτωπό σου Νικόδημε, ήρθα για να σώσω, όχι να χάσω. Ο Θεός δεν έστειλε τον Μονογενή Του Υιό στον κόσμο για να καταδικαστούν αυτοί του κόσμου, αλλά για να σωθεί ο κόσμος από Αυτόν. Στον κόσμο βρήκα όλες τις αμαρτίες, όλες τις αιρέσεις, κάθε ειδωλολατρία. Μπορεί το χελιδόνι όταν πετάει γρήγορα πάνω από την λάσπη να λερώσει τα φτερά του; Όχι. Μεταφέρει στους θλιμένους δρόμους της γης ένα μόριο τ’ ουρανού και το άρωμα τ’ ουρανού, εκπέμπει ένα κάλεσμα για να ταρακουνήσει τους ανθρώπους και να τους κάνει να σηκώσουν τα μάτια τους από την λάσπη και να το ακολουθήσουν στην πτήση του, η οποία επιστρέφει στον ουρανό. Εγώ κάνω το ίδιο.  Ήρθα να σας πάρω μαζί Μου. Ελάτε! Αυτός που πιστεύει στον Μονογενή Υιό δεν θα κριθεί. Έχει ήδη σωθεί, διότι ο Υιός μιλάει υπέρ’ αυτού στον Πατέρα και λέει: “Αυτός Με αγάπησε”. Αλλά δεν έχει αξία να κάνει κανείς καλά έργα, αν δεν πιστεύει. Αυτός έχει κριθεί ήδη γιατί δεν πίστεψε στο όνομα του Μονογενούς Υιού του Θεού. 
Ποιό είναι το Δικό Μου Όνομα, Νικόδημε;»
« Ιησούς».
«Όχι. Σωτήρας. Είμαι η Λύτρωση. Αυτός που δεν Με πιστεύει, απορρίπτει τη σωτηρία του και θα κριθεί από την αιώνια Δικαιοσύνη, και η κρίση θα είναι: “ Το Φως στάλθηκε σε σάς και στον κόσμο για να σας σώσει, αλλά εσείς και οι άνθρωποι προτιμήσατε το σκοτάδι από το Φως, διότι προτιμήσατε τις κακές πράξεις - τις οποίες έχετε συνηθίσει - παρά τις καλές που σας υπέδειξε για να μπορέσετε να τις ακολουθήσετε και να γίνετε άγιοι”. Μισήσατε το Φως διότι αυτοί που κάνουν το κακό αγαπούν το σκοτάδι για τα εγκλήματά τους, και εσείς αποφύγατε το Φως για να μην φωτίσει τις αμαρτίες σας. Δεν αναφέρομαι σε εσένα, Νικόδημε, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Και η τιμωρία θα είναι ανάλογη με την κρίση, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά, στην κοινωνία.

Όσον αφορά αυτούς που Με αγαπούν και εργάζονται την αλήθεια που τους διδάσκω, γεννημένοι στο πνεύμα τους για δεύτερη φορά, (την πιο γνήσια), λέω να μην φοβούνται το Φως, αντίθετα να πηγαίνουν προς αυτό, διότι το δικό τους φως αυξάνεται από αυτό που φωτίζονται, μια αμοιβαία δόξα που κάνει τον Θεό ευτυχισμένο μέσα από τα παιδιά Του και τα παιδιά στον Πατέρα. Όχι, τα παιδιά του Φωτός δεν φοβούνται να φωτισθούν, αντίθετα, με την καρδιά και τις καλές πράξεις τους λένε: “Δεν ήμουν εγώ, αλλά Αυτός, ο Πατέρας, Αυτός ο Υιός, Αυτός το Πνεύμα, που έκαναν το Καλό μέσα μου. Η Δόξα να είναι σε Αυτούς για πάντα”. Και από τον Ουρανό απαντάει το αιώνιο τραγούδι των Τριών που αγαπιούνται στην τέλεια Ένωσή Τους: “Αιώνια ευλογία σε σένα, αληθινέ γιε της θέλησής Μας”. Ιωάννη να θυμάσαι αυτά τα λόγια για όταν έρθει ο χρόνος να τα γράψεις. Νικόδημε, πείσθηκες;»

«Ναι, Διδάσκαλε. Πότε θα μπορέσω να Σε ξαναδώ;»
«Ο Λάζαρος θα ξέρει που να σε φέρει. Θα περάσω από αυτόν προτού να φύγω από εδώ».
«Φεύγω, Διδάσκαλε. Ευλόγησε τον δούλο Σου».
«Η ειρήνη Μου, μαζί σου».

ΠΗΓΗ: Το βιβλίο "The Gospel as revealed to me", γραμμένο από την Μαρία Βαλτόρτα καθ' υπαγόρευση από τον Ιησού.