Προειδοποιητικές Εμφανίσεις της Παναγίας - Η Παναγία της Φάτιμα

Στο τέλος του κειμένου θα διαβάσετε μια Ενημέρωση σχετικά με την Παναγία της Φάτιμα, που δόθηκε από τον Ιησού στην οραματίστρια (visionary) Vassula Ryden στις 28/05/1987. 

Η Παναγία συνεχίζει να εμφανίζεται σε διάφορα μέρη και κράτη προειδοποιώντας την ανθρωπότητα ότι έχουμε εισέλθει στους Έσχατους Καιρούς που είναι περίοδος δοκιμασιών με ασθένειες, φυσικές καταστροφές (σεισμούς, πλημμύρες) ταραχές διαφόρων ειδών, αλλά συγχρόνως και περίοδος Χάρητος και Ελέους εκ μέρους του Θεού, ώστε να αφυπνιστεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα της ανθρωπότητας πριν από την τελική Κρίση, που θα σημάνει την μετάβαση της Γης στην Πέμπτη Διάσταση και το τέλος των δεινών μας. Είναι κατανοητό ότι δεν θα μπορέσουν όλοι οι άνθρωποι να ακολουθήσουν τη Γη στην Ανάληψή της (Ascension) αν δεν αλλάξουν τον τρόπο που σκέπτονται, μιλάνε και πράττουν. Ο κύριος άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η Ανάληψη είναι η Αγάπη. Αγάπη προς τον Θεό, τον εαυτό και τους άλλους.

Η γνωριμία μας με τις Εμφανίσεις της Παναγίας θα ξεκινήσει από την περιοχή Cova da Iria, κοντά στην πόλη Φάτιμα της Πορτογαλίας εξ ου και η ονομασία αυτής της εμφάνισης ως: Η Παναγία της Φάτιμα (Πορτ. Nossa Senhora de Fátima, επίσημα γνωστή ως Our Lady of the Holy Rosary of Fatima). 

Τα δημοσιευμένα απομνημονεύματα της Lucia dos Santos στη δεκαετία του 1930 αποκάλυψαν δύο μυστικά που ισχυρίστηκε ότι προέρχονταν από την Παναγία ενώ το τρίτο μυστικό επρόκειτο να αποκαλυφθεί από την Καθολική Εκκλησία το 1960. Τα αμφιλεγόμενα γεγονότα στη Φάτιμα κέρδισαν φήμη λόγω εν μέρει των στοιχείων των μυστικών, τις προφητείες και τις εσχατολογικές αποκαλύψεις που φέρεται να σχετίζονται με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και ενδεχομένως με περισσότερους παγκόσμιους πολέμους στο μέλλον, και ιδιαίτερα το αίτημα της Παναγίας για την Καθαγίαση της Ρωσίας στην Άμωμη Καρδιά Της.

Την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1916, η εννιάχρονη Lucia dos Santos και τα ξαδέλφια της Francisco και Jacinta Marto έβοσκαν τα πρόβατα στην περιοχή Cova da Iria, κοντά στο χωριό τους Aljustrel στην ενορία της Fátima της Πορτογαλίας. Μετέπειτα δήλωσαν ότι στο διάστημα εκείνο τους είχε επισκεφθεί τρεις φορές ένας άγγελος. Είπαν ότι ο άγγελος τους συστήθηκε ως ο «Άγγελος της Ειρήνης» και ο «Φύλακας Άγγελος της Πορτογαλίας» και τους δίδαξε προσευχές, να κάνουν θυσίες, νηστείες και να ξοδεύουν χρόνο στην λατρεία του Κυρίου.

Η Παναγία Εμφανίζεται

Από την άνοιξη του 1917, στις 13 Μαΐου 1917, ξεκινά να εμφανίζεται η Παναγία. Τα τρία παιδιά έβοσκαν τα πρόβατά τους όταν είδαν να αστράφτει η περιοχή. Επειδή πίστεψαν ότι θα ερχόταν καταιγίδα, η Λουσία είπε στα ξαδέλφια της να πάρουν τα πρόβατα και να φύγουν πριν τους προλάβει η βροχή. Ξαφνικά όμως εμφανίστηκε η μορφή της Παναγίας μέσα σε εκτυφλωτικό φως, τα πλησίασε και στάθηκε πάνω σε ένα κοντινό δέντρο. Τα παιδιά τρόμαξαν αλλά η όλη παρουσία ήταν πανέμορφη. Περιέγραψαν την κυρία «πιο λαμπρή από τον ήλιο και εκτόξευε ακτίνες φωτός καθαρότερες και ισχυρότερες από ό,τι ένα κρυστάλλινο κύπελλο γεμάτο με το πιο λαμπερό νερό που το διαπερνούσαν οι φωτεινές ακτίνες του ήλιου». Φορούσε λευκό μανδύα του οποίου οι άκρες ήταν από χρυσό και στο χέρι της κρατούσε το ροζάριο.  

Η Παναγία τους είπε να μην φοβούνται γιατί δεν είχε έρθει να τα βλάψει. Τότε η Λουσία ρώτησε: «από πού είσαι;» και πήρε την απάντηση: «από τον ουρανό». «Και τι θέλεις από εμάς;» Η Παναγία αποκρίθηκε, «να έρχεστε τους 6 επόμενους μήνες κάθε 13 του μηνός εδώ στο ίδιο μέρος και τον τελευταίο μήνα θα σας πω τι θέλω από σας». 

Τους επόμενους μήνες ζήτησε από τα παιδιά να αφιερωθούν στην Αγία Τριάδα και «να προσεύχονται με το Ροζάριο κάθε μέρα, για να φέρουν ειρήνη στον κόσμο και να σταματήσει ο πόλεμος (Α’ Παγκόσμιος) και τα ενημέρωσε ότι στις 13 Οκτωβρίου εκείνης της χρονιάς η κυρία θα αποκάλυπτε την ταυτότητά της και θα έκανε ένα θαύμα ώστε όλοι να πιστέψουν».

Τα τρία παιδιά

Ενώ τα παιδιά μέχρι τότε δεν είχαν πει ακόμα τίποτε σε κανέναν, ότι δηλαδή είχαν δει τον άγγελο τον προηγούμενο χρόνο, η Jacinta είπε στην οικογένειά της ότι είδε τη φωτεινή γυναίκα. Η μητέρα της Jacinta δεν το πίστεψε αλλά το μετέφερε σαν αστείο στους γείτονες και μέσα σε μια μέρα όλο το χωριό γνώριζε για το όραμα των παιδιών.

Όταν τα παιδιά θέλησαν να επιστρέψουν στην Cova da Iria στις 13 Ιουνίου 1917, η μητέρα της Λουσίας ζήτησε συμβουλές από τον ενοριακό ιερέα, πατέρα Ferreira, ο οποίος της είπε να αφήσει τα παιδιά να πάνε αλλά ζήτησε να φέρει μετά τη Λουσία στην εκκλησία ώστε να της κάνει ερωτήσεις. 

Η δεύτερη εμφάνιση έγινε στις 13 Ιουνίου, την γιορτή του Αγίου Αντωνίου, προστάτη της τοπικής ενοριακής εκκλησίας. Στη συνάντηση εκείνη η κυρία αποκάλυψε ότι ο Φρανσίσκο και η Jacinta θα αναχωρούσαν για τον Ουρανό σύντομα, αλλά η Lucia θα ζούσε περισσότερο για να διαδώσει το μήνυμα και την αφοσίωσή της στην Άμωμη Καρδιά της Μαρίας (Παναγίας).

Οι εφημερίδες της εποχής ανέφεραν τις προφητείες και πολλοί προσκυνητές άρχισαν να επισκέπτονται την περιοχή.

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Ιουνίου, τα παιδιά δήλωσαν ότι η κυρία τους είπε να «λένε» το Ιερό Ροζάριο καθημερινά προς τιμήν της Παναγίας του Ροζαρίου για να επιτευχθεί η ειρήνη και το τέλος του Μεγάλου Πολέμου. (Τρεις εβδομάδες νωρίτερα, στις 21 Απριλίου, η πρώτη ομάδα πορτογαλικών στρατιωτών είχε ξεκινήσει για τις πρώτες γραμμές του πολέμου.) Η κυρία επίσης αποκάλυψε στα παιδιά ένα όραμα με την κόλαση και τους εμπιστεύτηκε ένα μυστικό που το περιέγραψε ως «καλό για μερικούς και κακό για άλλους». Ο πατήρ Ferreira δήλωσε αργότερα ότι η Λουσία ανέφερε πως η κυρία της είπε: «Θέλω να επιστρέψεις στις 13 του επόμενου μήνα και να έχεις μάθει να διαβάζεις για να καταλάβεις τι θέλω από σένα...  Δεν θέλω περισσότερα».

Ροζάριο ή Ροδάριο

Τους επόμενους μήνες, χιλιάδες άνθρωποι συνέρρεαν στη Fátima και κοντά στο Aljustrel, με αναφορές οραμάτων και θαυμάτων. Στις 13 Αυγούστου 1917 παρενέβη ο επαρχιακός διοικητής Artur Santos (καμία σχέση με την Lucia dos Santos), καθώς πίστευε ότι αυτά τα γεγονότα ήταν πολιτικά και ενοχλητικά για τη συντηρητική χώρα. Πήρε τα παιδιά υπό κράτηση, φυλακίζοντας τα πριν να φτάσουν στο Cova da Iria. Τα απείλησε για να του αποκαλύψουν το περιεχόμενο των μυστικών. Η μητέρα της Lucia ήλπιζε ότι ο αξιωματούχος θα μπορούσε να πείσει τα παιδιά να σταματήσουν την υπόθεση και να παραδεχτούν ότι είχαν πει ψέματα. Η Λουσία είπε στον Σάντος ένα μικρό μέρος από τα μυστικά και προσφέρθηκε να ζητήσει από την κυρία την άδεια να πει στον αξιωματούχο όλα τα μυστικά.

Εκείνο το μήνα, αντί για τη συνηθισμένη εμφάνιση στην Cova da Iria στις 13 Αυγούστου, τα παιδιά ανέφεραν ότι είδαν την κυρία στις 19 Αυγούστου, την Κυριακή, σε μια άλλη περιοχή, το κοντινό Valinhos. Τους ζήτησε ξανά να προσεύχονται με το ροζάριο καθημερινά, τους μίλησε για το θαύμα που θα έκανε τον Οκτώβριο και τους ζήτησε να «προσευχηθούν πολύ για τους αμαρτωλούς και να θυσιάσουν πολλά, καθώς πολλές ψυχές χάνονται στην κόλαση επειδή κανείς δεν προσεύχεται ούτε κάνει θυσίες για αυτούς».

Τα παιδιά ισχυρίστηκαν ότι είδαν την Παναγία συνολικά 6 φορές – από τον Μάιο μέχρι και τον Οκτώβριο 1917.

Το 2017 γιορτάστηκε στη Φάτιμα η 100^η επέτειος των εμφανίσεων αυτών.

Το Θαύμα του Ήλιου

Όταν οι εφημερίδες έγραψαν πως η Παναγία είχε υποσχεθεί ένα θαύμα στην τελευταία εμφάνισή της στις 13 Οκτωβρίου, στην Cova da Iria συγκεντρώθηκε ένα τεράστιο πλήθος, μεταξύ 70.000 και 100.000 ατόμων συμπεριλαμβανομένων δημοσιογράφων και φωτογράφων. Αυτό που έγινε τότε έμεινε γνωστό ως το «Θαύμα του Ήλιου».

Έχουν υπάρξει διάφοροι ισχυρισμοί σχετικά με τα πραγματικά γεγονότα κατά τη διάρκεια εκείνης της ημέρας. Τα τρία παιδιά ανέφεραν ότι είδαν ένα πανόραμα οραμάτων κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του Ιησού, της Παναγίας των Θλίψεων, της Παναγίας του Όρους Καρμέλ και του Αγίου Ιωσήφ ευλογώντας τον λαό. Ο πατήρ John De Marchi, Ιταλός καθολικός ιερέας και ερευνητής, έγραψε αρκετά βιβλία σχετικά με το θέμα, τα οποία περιελάμβαναν περιγραφές από μάρτυρες που πίστευαν ότι είχαν δει το θαύμα που έκανε η Μαρία, η Μητέρα του Θεού.

Σύμφωνα με τις αναφορές, εκείνη τη μέρα, μετά από μια περίοδο έντονης βροχής, τα σκούρα σύννεφα διαπέρασε ο ήλιος που εμφανίστηκε ως ένας αδιαφανής, περιστρεφόμενος δίσκος στον ουρανό. Ειπώθηκε ότι ήταν πολύ πιο σκούρος από το κανονικό και σκόρπιζε πολύχρωμες ακτίνες σε όλο το τοπίο, τους ανθρώπους και τα σύννεφα. Ο ήλιος στη συνέχεια έγειρε ελαφρά προς τη Γη πριν επιστρέψει με ζιγκ-ζαγκ πίσω στην κανονική του θέση. Οι μάρτυρες ανέφεραν ότι «τα προηγουμένως βρεγμένα ρούχα τους ξαφνικά και τελείως στέγνωσαν όπως στέγνωσε και το υγρό και λασπώδες έδαφος που είχε προηγουμένως εμποτιστεί λόγω της βροχής που είχε πέσει».

Δεν ανέφεραν όλοι οι μάρτυρες ότι είδαν τον ήλιο "να χορεύει". Μερικοί άνθρωποι είδαν μόνο τα ακτινοβόλα χρώματα και άλλοι, συμπεριλαμβανομένων μερικών πιστών, δεν είδαν τίποτε. Η μόνη γνωστή εικόνα του ήλιου που τραβήχτηκε κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης δεν δείχνει τίποτα ασυνήθιστο. Κανένα ασυνήθιστο φαινόμενο του ήλιου δεν παρατηρήθηκε από τους επιστήμονες εκείνη την εποχή.

Οι αναφορές των παιδιών αμφισβητήθηκαν βαθιά.  Έντονη κριτική ασκήθηκε από τις τοπικές κοσμικές και θρησκευτικές αρχές.

 

Πάπας Ιωάννης Παύλος Β'

Τα μετέπειτα Χρόνια για τα Παιδιά 

Ο Francisco και η Jacinta Marto πέθαναν στη διεθνή πανδημία γρίπης που ξεκίνησε το 1918 και σάρωσε τον κόσμο. Ο Francisco Marto πέθανε στο σπίτι στις 4 Απριλίου 1919, σε ηλικία 10 ετών. Η Jacinta πέθανε σε ηλικία 9 ετών στο νοσοκομείο στις 20 Φεβρουαρίου 1920. Είναι θαμμένοι στο Ιερό της Φάτιμα. Οσιοποιήθηκαν από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ στις 13 Μαΐου 2000 και αγιοποιήθηκαν από τον Πάπα Φραγκίσκο στις 13 Μαΐου 2017. Η μητέρα τους Olímpia Marto είπε ότι τα παιδιά της πρόβλεψαν τον θάνατό τους πολλές φορές στην ίδια και σε περίεργους προσκυνητές στο σύντομο χρονικό διάστημα μετά τις εμφανίσεις της Παναγίας.

Η Λουσία από δεκατεσσάρων ετών στάλθηκε σε σχολή Καλογραιών και ακολούθησε τον μοναχικό βίο. Συνέχισε να αναφέρει τα ιδιωτικά οράματα που είχε περιοδικά καθόλη τη διάρκεια της ζωής της. Είδε την Παναγία πάλι το 1925 στο μοναστήρι. Το 1929 ανέφερε ότι η Μαρία της επανέλαβε το αίτημά της για την Αφιέρωση της Ρωσίας στην Άμωμη Καρδιά της. Το 1931 την επισκέφθηκε ο Ιησούς, την δίδαξε δυο προσευχές και της ζήτησε να μεταφέρει στην ιεραρχία της εκκλησίας ένα μήνυμα.

Η Αδελφή Λουσία απεβίωσε στις 13 Φεβρουαρίου 2005 σε ηλικία 97 ετών.

Προσκύνημα 

Το ευρέως αναφερόμενο Θαύμα του Ήλιου συνέβαλε στο να γίνει η Φάτιμα γρήγορα ένα σημαντικό κέντρο προσκυνήματος. Δύο εκατομμύρια προσκυνητές επισκέφθηκαν το χώρο στη δεκαετία που ακολούθησε τα γεγονότα του 1917.  Ένα μικρό εκκλησάκι - το Capelinha - χτίστηκε από τους ντόπιους στο χώρο των εμφανίσεων. Η κατασκευή δεν ενθαρρύνθηκε ούτε παρεμποδίστηκε από τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας.

Η επίσημη Θέση της Καθολικής Εκκλησίας

Το 1930 η Καθολική Εκκλησία αναγνώρισε επισήμως τα γεγονότα της εμφάνισης ως «άξια πίστης» και έδωσε παπική επιείκεια στους προσκυνητές που επισκέπτονταν τη Φάτιμα. Στις 13 Μαΐου 1946 ο Πάπας Πίος ΧΙΙ έστεψε το άγαλμα της Παναγίας στη Φάτιμα. Το γεγονός αυτό συγκέντρωσε τόσο μεγάλα πλήθη ώστε να απαγορευτεί η είσοδος στην περιοχή της στέψης.  

Πολιτική Θεώρηση

Οι αρχικές εμφανίσεις της Παναγίας στη Φάτιμα έγιναν κατά τους έξι μήνες που προηγήθηκαν της μπολσεβίκικης επανάστασης στη Ρωσία και η Αδελφή Λουσία είπε ότι η κυρία τους ζήτησε να προσευχηθούν για τη Ρωσία. Επειδή ήταν μικρά τότε, είπε, ότι αρχικά τα παιδιά πίστευαν ότι ζητούσε προσευχές για ένα κορίτσι που ονομαζόταν Ρωσία.
Στην πρώτη έκδοση των απομνημονευμάτων της η Αδελφή Λουσία, που δημοσιεύθηκε μετά το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, επικεντρώθηκε στο ζήτημα της Ρωσίας. Η προειδοποίηση της κυρίας ότι «εάν η Ρωσία δεν αφιερωνόταν, τα σφάλματά της θα εξαπλώνονταν σε όλο τον κόσμο» συχνά θεωρήθηκε ως αντι-κομμουνιστική κραυγή.

Ο Γαλάζιος Στρατός της Παναγίας της Φάτιμα, για παράδειγμα, ήταν πάντα έντονα κατά του κομμουνισμού. Αποτελείται από καθολικούς που πιστεύουν ότι με την αφοσίωσή τους στην καθημερινή προσευχή (συγκεκριμένα του Ροζαρίου), μπορούν να βοηθήσουν στην επίτευξη της παγκόσμιας ειρήνης και να θέσουν τέρμα στο σφάλμα του κομμουνισμού. Οργανισμοί όπως ο Γαλάζιος Στρατός έχουν αποκτήσει την έγκριση της Καθολικής Εκκλησίας.

Η Αδελφή Λουσία σε νεαρή ηλικία

Τα Απομνημονεύματα της Αδελφής Λουσία

Η ιστορία της Φάτιμα αναπτύχθηκε σε δύο μέρη: αυτό της εποχής του 1917 και οι πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν στα απομνημονεύματα της Αδελφής Λουσία, τα οποία έγραψε πολύ αργότερα, μετά που η Εκκλησία αποφάνθηκε ότι τα γεγονότα στη Φάτιμα ήταν "άξια πίστης". 

Τα πρώτα μηνύματα του 1917 επικεντρώνονται στην ανάγκη της προσευχής με το ροζάριο για την ειρήνη και το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Τα υπερφυσικά γεγονότα στη Φάτιμα δεν ήταν ευρέως γνωστά εκτός Πορτογαλίας και Ισπανίας μέχρις ότου η Αδελφή Λουσία δημοσίευσε τα απομνημονεύματά της, ξεκινώντας από τα τέλη της δεκαετίας του 1930. Μεταξύ 1935 και 1993, έγραψε έξι απομνημονεύματα.  

Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, ο επίσκοπος της Leiria ενθάρρυνε τη Lucia (που εκείνη την εποχή ονομάστηκε Αδελφή Maria Lucia das Dores) να γράψει τα απομνημονεύματά της, ώστε να αποκαλύψει περισσότερες λεπτομέρειες για τις εμφανίσεις του 1917. Στα πρώτα της απομνημονεύματα που δημοσιεύθηκαν το 1935, επικεντρώθηκε στην αγιότητα της Jacinta Marto. Το νεκρό κορίτσι από τότε θεωρείτο δημοφιλής αγία.
Στα δεύτερα, που δημοσιεύθηκαν το 1937, η Λουσία έγραψε περισσότερα για τη ζωή της, την εμφάνιση της 13ης  Ιουνίου 1917, και αποκαλύπτει τις πρώτες εμφανίσεις του Άγγελου της Ειρήνης.
Στα τρίτα της απομνημονεύματα του 1941 ανέφερε τρία μυστικά και ότι αυτά τα αποκάλυψε η Παναγία στην εμφάνισή της στις 13 Ιουλίου 1917.

Η Αδελφή Λουσία

Τα Τρία Μυστικά της Φάτιμα

Πρώτο Μυστικό

Ήταν το όραμα της κόλασης που βίωσε πολύ έντονα η Λουσία εκείνη την ημέρα. Όταν ρώτησε την Παναγία τι ήταν εκείνο που έβλεπε, έλαβε την απάντηση: «είναι εκεί που πηγαίνουν οι ψυχές των αμαρτωλών».

Δεύτερο Μυστικό

Ήταν μια σύσταση για αφοσίωση στην Άμωμη Καρδιά της Μαρίας ως τρόπος για να σωθούν ψυχές και να έρθει η ειρήνη στον κόσμο. Πρόβλεψε ένα τέλος στον Μεγάλο Πόλεμο, αλλά πρόβλεψε έναν χειρότερο, αν οι άνθρωποι δεν σταματούσαν να προσβάλουν τον Θεό. Αυτός ο δεύτερος πόλεμος θα είχε ως προμήνυμα μια νύχτα φωτισμένη από άγνωστο φως, ως «μεγάλο σημάδι» ότι ο χρόνος της βίας ήταν κοντά. Για να το αποτρέψει αυτό, η Μαρία ζητούσε τον καθαγιασμό της Ρωσίας στην Άμωμη Καρδιά της και την καθιέρωση της Αφοσίωσης των Πρώτων Σαββάτων. Εάν τα αιτήματά της ελαμβάνοντο υπόψη, η Ρωσία θα μετεστρέφετο και θα επικρατούσε ειρήνη. Αν όχι, η Ρωσία θα διέδιδε τα λάθη της σε όλο τον κόσμο, προκαλώντας πολέμους και διώξεις της Εκκλησίας.

Στις 25 Ιανουαρίου 1938 (κατά τη διάρκεια του 17ου ηλιακού κύκλου) εμφανίστηκαν έντονα φώτα του Βορείου Σέλαος, στο βόρειο ημισφαίριο που έφτασαν ακόμη και σε μέρη τόσο νοτιότερα όπως η Βόρεια Αφρική, οι Βερμούδες και η Καλιφόρνια. Ήταν η μεγαλύτερη διάχυση του Β. Σέλαος από το 1709 και οι άνθρωποι στο Παρίσι και αλλού πίστεψαν ότι μια μεγάλη πυρκαγιά είχε ξεσπάσει κάπου και είχε ειδοποιηθεί σε ετοιμότητα η πυροσβεστική υπηρεσία. Η Αδελφή Λουσία δήλωσε ότι ήταν το προειδοποιητικό σημάδι και το γνωστοποίησε στον ανώτερό της και στον επίσκοπο με επιστολές την επόμενη ημέρα. Μόλις ένα μήνα αργότερα, ο Χίτλερ κατέλαβε την Αυστρία και οκτώ μήνες αργότερα εισέβαλε στην Τσεχοσλοβακία.

Ο Καθαγιασμός της Ρωσίας

Ο καθαγιασμός της Ρωσίας άργησε να γίνει. Ο Πάπας Πίος ΧΙΙ, στο αποστολικό του γράμμα Sacro Vergente της 7ης Ιουλίου 1952, αφιέρωσε τη Ρωσία στην Παναγία. Ο Πίος ΧΙΙ έγραψε:

«Ακριβώς όπως πριν από μερικά χρόνια Εμείς αφιερώσαμε ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή στην Άμωμη Καρδιά της Θεοτόκου, Μητέρας του Θεού, έτσι σήμερα καθαγιάζουμε και με ιδιαίτερο τρόπο εμπιστευόμαστε όλους τους λαούς της Ρωσίας σε αυτήν την Άμωμη Καρδιά…»

Το 1952 ο Πάπας είπε στον ρωσικό λαό και στο σταλινικό καθεστώς ότι η Παναγία πάντοτε νικούσε. «Οι πύλες της κόλασης ποτέ δεν θα επικρατήσουν, όπου προσφέρει την προστασία Της. Είναι η καλή μητέρα, η μητέρα όλων, και δεν έχει ακουστεί ποτέ, ότι εκείνοι που ζητούν την προστασία της δεν θα την λάβουν. Ο Πάπας αφιερώνει όλους τους ανθρώπους της Ρωσίας στην Άμωμη Καρδιά της Θεοτόκου και Αυτή θα βοηθήσει! Τα σφάλματα και η αθεΐα θα ξεπεραστούν με την βοήθεια και τη θεϊκή Της χάρη».

Οι Πάπες Πίος ΧΙΙ και Ιωάννης Παύλος ΙΙ είχαν μια ιδιαίτερη σχέση με την Παναγία της Φάτιμα. Ο Πάπας Πίος ΧΙΙ χρίστηκε αρχιεπίσκοπος στο παρεκκλήσι της Καπέλα Σιστίνα στις 13 Μαΐου 1917, την ημερομηνία της πρώτης εμφάνισης και όταν απεβίωσε τοποθετήθηκε στην κρύπτη της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου στις 13 Οκτωβρίου 1958, στη γιορτή της Παναγίας της Φάτιμα.

Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ΙΙ αφιέρωσε και πάλι ολόκληρο τον κόσμο στην Παναγία το 1984, χωρίς ρητή αναφορά στη Ρωσία. Στο ισπανικό περιοδικό του Γαλάζιου Στρατού της Φάτιμα, Sol de Fatima, στο τεύχος του Σεπτεμβρίου 1985, η Αδελφή Λουσία ανέφερε ότι η τελετή δεν εκπλήρωσε το αίτημα της Παναγίας, καθώς δεν υπήρχε ειδική αναφορά στη Ρωσία και πολλοί επίσκοποι δεν έδωσαν σημασία σε αυτήν. Το 2001, ο Αρχιεπίσκοπος Tarcisio Bertone συναντήθηκε με την Αδελφή Λουσία, η οποία σύμφωνα με πληροφορίες του είπε: «Έχω ήδη δηλώσει ότι η εκδήλωση που επιθυμούσε η Παναγία έγινε το 1984 και έγινε αποδεκτή στον Ουρανό».

Κάποιοι όπως ο Abbé Georges de Nantes, ο Fr. Paul Kramer και Nicholas Gruner, υποστηρίζουν ότι η Ρωσία δεν είχε ποτέ ειδικά αφιερωθεί στην Άμωμη Καρδιά της Μαρίας από οποιονδήποτε Πάπα ταυτόχρονα με όλους τους επισκόπους του κόσμου, κάτι το οποίο η Αδελφή Λουσία στη συνέντευξη του 1985 είπε ότι είχε ζητήσει η Παναγία. Δύο συνεντεύξεις με την Αδελφή Λουσία, το 1992 και το 1993, αποτέλεσε ένα ντοκυμανταίρ που μεταδόθηκε με την άδειά της στην πορτογαλική κρατική τηλεόραση RTP1 και στα κανάλια SIC, TVI και RAI 2, τον Μάρτιο του 1998, όπου τελικά διασαφήνισε την προσωπική γνώμη της σχετικά με το μυστικό, Καθαγιασμός και Μεταστροφή της Ρωσίας.

Είπε: «Έρχομαι να απαντήσω στην ερώτησή σας, αν ο καθαγιασμός του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ στις 25 Μαρτίου 1984, σε ένωση με όλους τους επισκόπους του κόσμου, κατάφερε να εκπληρώσει τις προϋποθέσεις για τον καθαγιασμό της Ρωσίας σύμφωνα με το αίτημα της Παναγίας. Ναι, ολοκληρώθηκε, και από τότε είπα ότι έγινε. Και λέω ότι κανένας άλλος δεν απαντά για μένα, εγώ είμαι εκείνη που δέχεται και ανοίγει όλα τα γράμματα και απαντά σε αυτά».

Τρίτο Mυστικό

Είναι το όραμα του θανάτου του Πάπα και άλλων θρησκευτικών μορφών, και το αναφέρει ο επίσκοπος της Λεϊρίας που το αντέγραψε από το γράμμα της Λουσία και φυλάσσεται στο Βατικανό:

«Μετά τα δύο μέρη που εξήγησα ήδη, στα αριστερά της Παναγίας και λίγο πιο πάνω, είδαμε έναν άγγελο με ένα φλογερό σπαθί στο αριστερό του χέρι που έβγαζε φλόγες σαν να ήθελε να βάλει στον κόσμο φωτιά, αλλά αυτές έσβηναν όταν έρχονταν σε επαφή με τη λαμπρότητα που η Παναγία ακτινοβολούσε με το δεξί της χέρι απλωμένο προς το μέρος του: δείχνοντας προς τη γη με το δεξί του χέρι, ο Άγγελος φώναξε με δυνατή φωνή: «Μετάνοια, Μετάνοια, Μετάνοια!». Και είδαμε μέσα σε ένα τεράστιο Φως που ήταν ο Θεός «κάτι παρόμοιο με αυτό που μοιάζουν οι άνθρωποι όταν περνούν μπροστά από έναν καθρέφτη», έναν επίσκοπο ντυμένο στα λευκά, είχαμε την εντύπωση ότι ήταν ο Άγιος Πατέρας (Πάπας). Άλλοι επίσκοποι, ιερείς, θρησκευόμενοι άντρες και γυναίκες ανέβαιναν κι αυτοί σε ένα απότομο βουνό, στην κορυφή του οποίου υπήρχε ένας μεγάλος Σταυρός φτιαγμένος από τραχείς κορμούς βελανιδιάς. Πριν φτάσει εκεί ο Άγιος Πατέρας πέρασε από μια μεγάλη πόλη μισο-ερειπωμένη και με βήμα που σταματούσε κάθε λίγο από τον πόνο και τη θλίψη, προσευχόταν για τις ψυχές των πτωμάτων που έβλεπε στο δρόμο του. Με το που έφτασε στην κορυφή του βουνού, σύρθηκε με τα γόνατα στα πόδια του μεγάλου Σταυρού, αλλά εκεί σκοτώθηκε από μια ομάδα στρατιωτών που τον πυροβόλησαν με σφαίρες και του έριξαν βέλη, με τον ίδιο τρόπο που είχαν σκοτώσει τον ένα μετά τον άλλο τους επισκόπους, τους ιερείς, τους πιστούς άνδρες και γυναίκες και διάφορους άλλους ανθρώπους. Κάτω από τα δυο μπράτσα του Σταυρού βρίσκονταν δυο Άγγελοι κρατώντας ο καθένας ένα κρυστάλλινο αγιαστήρι μέσα στο οποίο συνέλεγαν το αίμα των μαρτύρων και με αυτό ράντιζαν τις ψυχές που όδευαν προς τον Θεό».

Η Παναγία Derzhavnaya

Σημείωση: Εν τω μεταξύ, η Παναγία στην εικόνα της ‘Θεοτόκου Derzhavnaya’, μια Ρωσική Ορθόδοξη σεβαστή εικόνα, μετά από θρησκευτική έκκληση του τσάρου Νικολάου Β' άρχισε να τιμάται ως πραγματική Τσαρίνα της Ρωσίας. Η εικόνα αυτή μεταφέρθηκε στη Φάτιμα το 2003 και το 2014, μαζί με μια άλλη σημαντική εικόνα, την Θεοτόκο του Port Arthur.

Η Αντιπαράθεση για το Τρίτο Μυστικό

Η Αδελφή Λουσία δήλωσε ότι το Τρίτο Μυστικό θα μπορούσε να δημοσιευθεί στο κοινό μετά το 1960. Κάποιες πηγές, όπως ο Canon Barthas και ο Καρδινάλιος Οτταβιάνι, δήλωσαν ότι η Αδελφή επέμενε να δημοσιευθεί μετά το 1960, λέγοντας ότι «μέχρι τότε θα είναι περισσότερο κατανοητό και επειδή η ευλογημένη Παρθένος αυτό επιθυμεί». Αντ’ αυτού, το 1960 το Βατικανό δημοσίευσε ένα επίσημο δελτίο τύπου στο οποίο δήλωνε ότι «είναι πολύ πιθανό το μυστικό να παραμείνει για πάντα μυστικό». Αυτή η ανακοίνωση προκάλεσε εκτεταμένες εικασίες. Σύμφωνα με τους New York Times οι εικασίες σχετικά με το περιεχόμενο του μυστικού κυμαίνονταν από μια «παγκόσμια εξόντωση εξαιτίας των πυρηνικών» ως τις «βαθιές ρωγμές στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία που θα οδηγούσαν σε ανταγωνιστές της παπικής εξουσίας».

Το Βατικανό δεν δημοσίευσε παρά τον Ιούνιο του 2000 το Τρίτο Μυστικό, ένα χειρόγραφο κείμενο τεσσάρων σελίδων. Όμως, συγγραφείς όπως, ο πατήρ Paul Kramer, ο νομικός και δημοσιογράφος Christopher Ferrara, ο δημοσιογράφος γνώστης επί θεμάτων της Καθολικής Εκκλησίας, Antonio Socci και ο συγγραφέας, ειδικός σε θέματα Βατικανού, Marco Tosatti έχουν προτείνει ότι δεν ήταν το πλήρες κείμενο του μυστικού και υποστήριξαν ότι οι Καρδινάλιοι Bertone, Ratzinger και Sodano απέκρυψαν την ύπαρξη ενός άλλου εγγράφου μιας σελίδας, το οποίο περιέχει πληροφορίες για την Αποκάλυψη και μια μεγάλη αποστασία στην Εκκλησία.

Το Βατικανό διατήρησε τη θέση του, ότι το πλήρες κείμενο του Τρίτου Μυστικού δημοσιεύθηκε. Σύμφωνα με ένα δελτίο τύπου του Βατικανού το Δεκέμβριο του 2001 (που δημοσιεύτηκε στο L'Osservatore Romano), η Λουσία είπε στον τότε Αρχιεπίσκοπο Bertone σε μια συνέντευξη, ότι το μυστικό είχε αποκαλυφθεί πλήρως όταν δημοσιεύθηκε.

Κατά την αποστολική του επίσκεψη στην Πορτογαλία στις 11-14 Μαΐου 2010, κατά την 10η επέτειο της οσιοποίησης της Jacinta και του Francisco Marto, ο Πάπας Βενέδικτος XVI εξήγησε στους δημοσιογράφους ότι η ερμηνεία του Τρίτου Μυστικού δεν αναφέρεται μόνο στην απόπειρα δολοφονίας του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ στην πλατεία του Αγίου Πέτρου το 1981 αλλά ότι «έχει μόνιμη και συνεχή σημασία» και ότι «η σημασία του θα μπορούσε ακόμη να επεκταθεί ώστε να συμπεριλάβει και τα βάσανα που η Εκκλησία περνάει σήμερα ως αποτέλεσμα των πρόσφατων αναφορών σχετικά με τη σεξουαλική κακοποίηση που αφορούν τον κλήρο».

Πράξεις Αποκατάστασης

Πολλοί Ρωμαιοκαθολικοί απαγγέλλουν σήμερα προσευχές που βασίζονται στην Παναγία της Φάτιμα. Η Λουσία όταν περιέγραφε τις διδασκαλίες του Αγγέλου της Πορτογαλίας το 1916 στην ίδια και στους ξαδέλφους της, είπε, ότι τους έμαθε να κλίνουν με το κεφάλι τους στο έδαφος, να λένε «Θεέ μου, πιστεύω, λατρεύω, ελπίζω, και σε αγαπώ, ζητώ συγχώρηση για εκείνους που δεν πιστεύουν, δεν λατρεύουν, δεν ελπίζουν και δεν σε αγαπούν». Η ίδια αργότερα έβαλε μουσική σε αυτή την προσευχή και υπάρχει μια καταγραφή που την τραγουδάει. Λέγεται επίσης ότι αργότερα, ο Άγγελος επέστρεψε και τους δίδαξε μια Ευχαριστιακή Αφοσίωση που τώρα είναι γνωστή ως ‘Η Προσευχή των Αγγέλων’.  

Η Παναγία της Φάτιμα στον Καθεδρικό του Reno

Η Λουσία είπε ακόμα ότι η Παναγία της υπογράμμισε πόσο σημαντικό ήταν να γίνουν Πράξεις Επανόρθωσης και προσευχές για να παρηγορήσει τον Ιησού για τις αμαρτίες του κόσμου και ότι τα λόγια της Μαρίας ήταν: «Όταν κάνεις κάποια θυσία, πες: Ω, Ιησού, είναι για την αγάπη Σου, για τη μεταστροφή των αμαρτωλών και για την αποκατάσταση των αμαρτιών που διαπράττονται ενάντια στην Άμωμη Καρδιά της Μαρίας».

Στην εμφάνισή της 13^ης Ιουλίου 1917, η Λουσία είπε ότι η Παναγία τους δήλωσε πως οι αμαρτωλοί θα μπορούσαν να σωθούν από την καταδίκη με την αφοσίωσή τους στην Άμωμη Καρδιά Της αλλά κάνοντας και "θυσίες". Την άκουσαν να επαναλαμβάνει την ιδέα των θυσιών αρκετές φορές. Το όραμα που τους έδειξε για την κόλαση, οδήγησε τα παιδιά σε όλο και πιο αυστηρές αυτοτιμωρίες για να σώσουν ψυχές. Μεταξύ πολλών άλλων πρακτικών, η ίδια και τα ξαδέλφια της φορούσαν σφιχτά κορδόνια γύρω από τη μέση τους, μαστιγώνονταν με τσουχτερές τσουκνίδες, έδιναν το φαγητό τους σε ζητιάνους και απέφευγαν να πιουν νερό στις ζεστές μέρες. Ο Francisco και ο Jacinta αφοσιώθηκαν εξαιρετικά σε αυτήν την πρακτική. Η Λουσία έγραψε ότι η Παναγία τους είπε ότι ο Θεός ήταν ευχαριστημένος με τις θυσίες τους και τις σωματικές τους τιμωρίες.

Κατά την πρώτη εμφάνιση, η Αδελφή Λουσία στα απομνημονεύματά της αναφέρει πως τα παιδιά ήταν τόσο συγκινημένα από την ακτινοβολία, που δήλωσαν ακούσια «Υπερευλογημένη Αγία Τριάδα, σε λατρεύω! Θεέ μου, Θεέ μου, σε αγαπώ στο πιο ευλογημένο Μυστήριο (Θεία Ευχαριστία)». Επίσης είπε ότι άκουσε τη Μαρία να ζητάει να προστεθούν στο Ροζάριο τα ακόλουθα λόγια μετά από το «Δόξα Πατρί»: «Ω, Ιησού μου, συγχώρεσέ μας, σώσε μας από τις φωτιές της κόλασης, οδήγησε όλες τις ψυχές στον ουρανό, ιδιαίτερα εκείνων που βρίσκονται σε μεγαλύτερη ανάγκη».

Σύμφωνα με το Βατικανό, οι επισκέψεις της Παναγίας και οι αναφορές της στην «μεταστροφή των αμαρτωλών» δεν σημαίνουν απαραίτητα τη θρησκευτική μεταστροφή τους στο ρωμαιοκαθολικό δόγμα. Ο Πάπας Λέων XIII, στην εγκύκλιο του για την Ενότητα της Εκκλησίας «Satis Cognitum», δήλωσε ότι αναφέρονται «στη μεταστροφή των αιρετικών ή αποστατών που είναι έξω από την εκκλησία και έχουν αποξενωθεί από την χριστιανική πίστη». Ή, προτιμότερη εξήγηση, η «μεταστροφή των αμαρτωλών» αναφέρεται στη γενική μετάνοια και σε μια προσπάθεια να τροποποιήσουν τη ζωή τους σύμφωνα με τις διδασκαλίες του Ιησού εκείνοι οι αληθινοί καθολικοί που έχουν υποπέσει σε αμαρτίες.

Η Λουσία έγραψε ότι η ίδια και τα ξαδέλφια της όριζαν ως «αμαρτωλούς» όχι τους μη καθολικούς αλλά εκείνους που είχαν απομακρυνθεί από την εκκλησία ή, πιο συγκεκριμένα, εσκεμμένα είχαν επιδοθεί σε αμαρτωλή δραστηριότητα, ιδιαίτερα «αμαρτίες της σάρκας» και «πράξεις αδικίας και έλλειψης φιλανθρωπίας προς τους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά και σ’ εκείνους που ήσαν αδαείς και ανήμποροι», κάτι που ήταν ακόμη χειρότερο από τις αμαρτίες ‘ρυπαρότητας’.

Φάτιμα και Πάπες

Η λατρεία της Άμωμης Καρδιάς είναι το κεντρικό μήνυμα της Φάτιμα. Η εκκλησιαστική έγκριση δεν σημαίνει ότι η Εκκλησία παρέχει αλάθητη εγγύηση για τον υπερφυσικό χαρακτήρα του γεγονότος. Όμως, ο Karl Rahner και άλλοι θεολόγοι έχουν πει ότι οι Πάπες, έχοντας αποδεχθεί ως αυθεντική την λατρεία της Παναγίας σε μέρη όπως η Φάτιμα και η Λούρδη, παρακινούν τους πιστούς στην αποδοχή της θείας πίστης.

Στις 31 Οκτωβρίου 1942, ο Πάπας Πίος ΧΙΙ, απευθύνθηκε ραδιοφωνικά προς τον λαό της Πορτογαλίας, συζήτησε τις εμφανίσεις στη Φάτιμα και αφιέρωσε την ανθρώπινη φυλή στην Άμωμη Καρδιάς της Παναγίας, με ειδική μνεία της Ρωσίας.

Στις 13 Μαΐου 1946 ο καρδινάλιος Masalla, προσωπικός αντιπρόσωπος του Πίου ΧΙΙ, έστεψε το άγαλμα της Παναγίας, καθώς ο Πάπας εξέδωσε ένα δεύτερο μήνυμα για τη Φάτιμα: «Η πιστή Παρθένος δεν απογοήτευσε ποτέ την εμπιστοσύνη μας, θα μετατραπεί σε πηγή φυσικών και πνευματικών χαρήτων για όλη την Πορτογαλία και από εκεί για ολόκληρη την Εκκλησία και ολόκληρο τον κόσμο».

Την 1η Μαΐου 1948, ο Πάπας Πίος ΧΙΙ ζήτησε να αφιερωθεί στην Άμωμη Καρδιά της Παναγίας κάθε καθολική οικογένεια, ενορία και επισκοπή.

Στις 18 Μαΐου 1950, ο Πάπας έστειλε και πάλι μήνυμα στους κατοίκους της Πορτογαλίας σχετικά με την Φάτιμα: «Η Πορτογαλία δεν μπορεί ποτέ να ξεχάσει το ουράνιο μήνυμα το οποίο, κανένας άλλος πριν, δεν ήταν ευλογημένος να ακούσει…».  

Στο τέλος του B’ Συμβουλίου του Βατικανού (Vatican II), ο Πάπας Παύλος VI ανανέωσε την αφιέρωση στην Άμωμη Καρδιά της Μαρίας. Με μια ασυνήθιστη χειρονομία, ανακοίνωσε το δικό του προσκύνημα στο Ιερό κατά την 50^η επέτειο από την πρώτη εμφάνιση. Στις 13 Μαΐου 1967, προσευχόταν εκεί μαζί με την Αδελφή Lucia.

Πάπας Παύλος ΣΤ' και Αδελφή Λουσία

Στην τελική και ιστορική αφιέρωση της Ρωσίας στην Άμωμη Καρδιά της Μαρίας, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ΙΙ στις 25 Μαρτίου 1984 αφιέρωσε τη Ρωσία και τον κόσμο σε δημόσια τελετή στο ναό του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη που πραγματοποιήθηκε μαζί με τους καθολικούς επισκόπους σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο Καρδινάλιος Μπερτόνε είπε στον Τύπο πολλές φορές ότι το μήνυμα της Φάτιμα τελείωσε. Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ΙΙ απέδωσε στην Παναγία της Φατίμα τη διάσωση της ζωής του μετά από την απόπειρα δολοφονίας στις 13 Μαΐου 1981, τη γιορτή της Παναγίας της Φάτιμα.

Στη συνέχεια, στις 12 Μαΐου 1987, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς την Παναγία για τη διάσωση της ζωής του.  

Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' και Αδελφή Λουσία

Στις 12-13 Μαΐου 2010, ο Πάπας Βενέδικτος XVI επισκέφθηκε το Ιερό της Παναγίας στη Φάτιμα και δήλωσε έντονα την αποδοχή του για την υπερφυσική προέλευση των εμφανίσεων της Παναγίας. Την πρώτη ημέρα ο Πάπας έφτασε στο Παρεκκλήσι των Προσκυνήσεων για να προσευχηθεί. Έδωσε ένα Χρυσό Τριαντάφυλλο στην Παναγία «ως φόρο ευγνωμοσύνης από τον Πάπα για τα θαύματα που ο Παντοδύναμος Θεός έχει εργαστεί μέσα από Σένα στις καρδιές των πολλών που έρχονται ως προσκυνητές σε αυτό το μητρικό σπίτι». Ο Πάπας υπενθύμισε επίσης το "αόρατο χέρι" που έσωσε τον Ιωάννη Παύλο ΙΙ. Είπε σε μια προσευχή προς την Παναγία ότι «είναι βαθύτατη παρηγοριά να ξέρουμε ότι έχετε στεφθεί όχι μόνο με το ασήμι και τον χρυσό των χαρών και των ελπίδων μας αλλά και με τη «σφαίρα» των αγωνιών και των πόνων μας».

Τη δεύτερη ημέρα, ο Πάπας Βενέδικτος XVI μίλησε σε περισσότερους από 500.000 προσκυνητές. Αναφέρθηκε στην προφητεία της Φάτιμα για τον θρίαμβο της Άμωμης Καρδιάς της Μαρίας και την συνέδεσε με την τελική «δόξα της Αγίας Τριάδας».

Ενημέρωση από τον Ιησού: "Πιστέψτε, πιστέψτε ολιγόπιστοι άνθρωποι, μη διαστρεβλώνετε το Λόγο Μου... γιατί τι έχετε να πείτε για τη Φάτιμα; Φοβάστε να πιστέψετε πως Εγώ σας έδωσα αυτό το σημάδι; Ω, ολιγόπιστοι, και τι δεν θα δηλώσετε προκειμένου να μην παραδεχτείτε πως τα σημάδια από τον Ουρανό είναι δικά Μου! Αγαπήστε τα Έργα Μου, δεχτείτε τα Έργα Μου. Πιστέψτε, πιστέψτε σε Μένα, που είμαι ο Άπειρος Πλούτος και το Έλεος. Δίνω τα σημάδια Μου για να δουν όλοι πως η Αγάπη δεν τους ξέχασε. Η Αγάπη δεν αποσύρθηκε μέσα στη Δόξα Της. Η Αγάπη βρίσκεται ανάμεσά σας και ποτέ δεν σας εγκαταλείπει".

ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Αγγελική Σ. Νατσούλη