Ο ρυθμός της ζωής

Η τρισυπόστατη αλήθεια, στην οποία αναφερθήκαμε παλαιότερα (10/7), αναγνωρίζεται στις λεπτές σχέσεις της ζωής από όλους όσους ασχολούνται με τέτοιου είδους σχέσεις. Σε θέματα όμως χονδροειδών σχέσεων δεν αναγνωρίζεται "ενδιάμεση κατάσταση". Αυτό συμβαίνει επειδή οι χονδροειδείς σχέσεις είναι πάντα δυαδικές, ενώ οι σχέσεις της ανώτερης σφαίρας είναι σταθερά τριαδικές. Έτσι υπάρχει δεξί-αριστερό, πάνω-κάτω, μεγάλο-μικρό, γρήγορο-αργό, ζεστό-κρύο, και η μεγαλύτερη δυαδικότητα που δημιουργήθηκε ποτέ: αρσενικό-θηλυκό. Δεν υπάρχουν "ενδιάμεσα" σ' αυτές τις δυάδες. Ένα πράγμα είναι ή αυτό ή το άλλο ή κάποια παραλλαγή μεγέθους σε σχέση με μία από αυτές τις πολικότητες. Μέσα στη σφαίρα των χονδροειδών σχέσεων τίποτε που να είναι νοητικά αντιληπτό δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη νοητική αντίληψη του αντίθετού του. Το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινής εμπειρίας μας είναι θεμελιωμένο σ' αυτή την πραγματικότητα.
Όμως μέσα στη σφαίρα των απόλυτων σχέσεων, τίποτε από όσα υπάρχουν δεν έχει αντίθετο. Όλα είναι ένα και τα πάντα προχωρούν από το ένα στο άλλο σε έναν ατέρμονα κύκλο.
Ο χρόνος είναι μια τέτοια ιδανική σφαίρα, στην οποία αυτά που ονομάζουμε παρελθόν, παρόν και μέλλον υπάρχουν αλληλένδετα. Δηλαδή δεν είναι αντίθετα αλλά μάλλον μέρη του ίδιου όλου, πρόοδοι της ίδιας ιδέας, κύκλοι της ίδιας ενέργειας, όψεις της ίδιας αναλλοίωτης αλήθειας. Ο κόσμος είναι έτσι επειδή δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, όσο εξακολουθεί να υπάρχει στη χονδροειδή σφαίρα της υλικότητας. Οι σεισμοί και οι κυκλώνες, οι πλημμύρες και οι λαίλαπες και φαινόμενα που αποκαλούμε φυσικές καταστροφές δεν είναι παρά κινήσεις των στοιχείων από τη μία πολικότητα στην άλλη. Όλος ο κύκλος γέννηση-θάνατος είναι μέρος αυτής της κίνησης. Αυτοί είναι οι ρυθμοί της ζωής και τα πάντα στη χονδροειδή πραγματικότητα υπόκεινται σ' αυτούς, επειδή η ίδια η ζωή είναι ρυθμός. Είναι κύμα, δόνηση, παλμός στην ίδια την καρδιά του Παντός.