Για μια καλύτερη ανατροφή-2

Οι γονείς χρειάζονται κάθε είδους βοήθεια και κάθε υποστήριξη που μπορούν να βρουν σ' αυτό τον αγώνα, αφού ζητούν από τα παιδιά τους να μην κάνουν κάτι που είναι από κάθε άποψη μέρος της φύσης τους. Έτσι οι μεγάλοι έχουν επινοήσει κάθε λογής οικογενειακές, πολιτισμικές, θρησκευτικές, κοινωνικές και οικονομικές πιέσεις, περιορισμούς και εμπόδια για να δικαιολογήσουν τις αφύσικες απαιτήσεις που έχουν από τα παιδιά τους. Τα παιδιά, λοιπόν, μεγαλώνουν έχοντας αποδεχτεί την άποψη ότι η σεξουαλικότητά τους είναι αφύσικη. Πώς μπορεί κάτι που είναι "φυσικό" να προκαλεί τόση ντροπή, να είναι τόσο μπλοκαρισμένο, και να υπόκειται σε τόσο μεγάλο έλεγχο, σε τόση αναχαίτιση, σε τόσους περιορισμούς, σε τόση χαλιναγώγηση και σε τόση άρνηση;
Τι αντίκτυπο νομίζεις ότι έχει σ' ένα τετράχρονο ή πεντάχρονο παιδί το γεγονός ότι οι γονείς δε χρησιμοποιούν καν το σωστό όνομα για κάποια από τα μέρη του σώματός του; Τι λες στο παιδί σου σχετικά με το πόσο άνετα νιώθεις γύρω από αυτό το θέμα και πόσο άνετα νομίζεις ότι πρέπει να νιώθει εκείνο;
Τα διάφορα "πιπί" και "τσιτσί" λέγονται, επειδή οι άνθρωποι έχουμε φορτώσει με τόση αρνητικότητα τα πραγματικά ονόματα αυτών των μερών του σώματος, που δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις λέξεις στις καθημερινές μας κουβέντες.
Στις πολύ μικρές ηλικίες, φυσικά, τα παιδιά δεν ξέρουν γιατί οι γονείς νιώθουν έτσι. Μένουν απλώς με την εντύπωση, τη συχνά ανεξίτηλη εντύπωση, ότι ορισμένα μέρη του σώματος δεν είναι αποδεκτά και οτιδήποτε έχει να κάνει μ' αυτά είναι "ντροπή", αν όχι "κακό". Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν και προχωρούν στην εφηβεία, μπορεί να αντιληφθούν ότι αυτό δεν είναι αλήθεια. Αλλά σ' εκείνη τη φάση τούς εξηγούν πολύ ξεκάθαρα τη σχέση μεταξύ εγκυμοσύνης και σεξουαλικότητας, καθώς και το πώς πρέπει να αναθρέψουν τα παιδιά που δημιουργούν. Έτσι, έχουν έναν ακόμα λόγο για να αισθάνονται ότι η σεξουαλική έκφραση είναι κάτι "κακό", και ο κύκλος ολοκληρώνεται.
Αυτή η στάση, που επικρατεί στην κοινωνία μας, έχει προκαλέσει σύγχυση και καταστροφή που δεν έιναι καθόλου αμελητέες.Αυτό είναι πάντα το αποτέλεσμα όταν κάνουμε ανοησίες σε σ΄χεση με τη φύση. Δημιουργήσαμε σεξουαλική αμηχανία, καταπίεση και ντροπή, κι αυτό οδήγησε σε σεξουαλική αναστολή, δυσλειτουργία και βία.
Και ο Φρόυντ είχε δίκιο, όταν έλεγε ότι ένα τεράστιο μέρος του θυμού στο ανθρώπινο είδος μπορεί να σχετίζεται με τη σεξουαλικότητα - ότι υπάρχει μαι βαθειά ριζωμένη οργή για το γεγονός ότι χρειάζεται να καταπιέζουμε βασικά και φυσικά σωματικά ένστικτα, ενδιαφέροντα και παρορμήσεις. (Συνεχίζεται)