Χτυπήθηκα από κεραυνό, η κρίση μου ενώπιον του Θεού - μέρος Β'
(Συνέχεια από το Α' μέρος) Παραλίγο να κάνω την αδελφή μου να πεθάνει από το φόβο της, γιατί ήμουν σε κώμα και όμως με άκουσε που μίλαγα! Έπαθε σοκ και άρχισε να φωνάζει: «Φύγετε, μη την πάρετε. Μαμά, σε παρακαλώ, φύγε. Δεν βλέπεις πως έχει μικρά παιδιά; Μην την πάρετε! Μη την πάρετε!» Οι γιατροί απομάκρυναν την αδελφή μου διότι νόμιζαν ότι παραληρεί από την κούραση. Όσο για μένα φανταστείτε τη χαρά μου όταν είδα τους γονείς μου! Σε αυτό το μέρος, σε αυτή τη φρίκη που βρισκόμουν, να δω τους γονείς μου! Όταν είδαν πού βρισκόμουν, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πόνο είχε το πρόσωπό τους, διότι εκεί, αντιλαμβάνεται κανείς τα συναισθήματα των άλλων. Είδα τον πόνο και την αγωνία που ένιωθαν. Ο πατέρας μου άρχισε να κλαίει πολύ, πάρα πολύ και φώναζε: «Η κόρη μου! Ωχ, όχι! Θεέ μου, όχι την κόρη μου, όχι την κορούλα μου!» Η μητέρα μου προσευχόταν. Με κοίταξε κατάματα και είδε τη θλίψη στα μάτια μου, αλλά ταυτόχρονα τίποτα δεν θα μπορούσε να αφαιρέσει την ειρήνη και τη γλυκήτητα που ε