Η απελπισία και η αυτοκτονία του Ιούδα του Ισκαριώτη
Βλέπω τον Ιούδα, είναι μόνος. Φοράει μια χλαμύδα σε ανοιχτό κίτρινο χρώμα με κόκκινο κορδόνι στη μέση. Έχουν συλλάβει τον Ιησού πριν από λίγο και ο Ιούδας, που έφυγε τρέχοντας μετά τη σύλληψη, είναι το θήραμα με αμφιταλαντευόμενες σκέψεις. Βασικά μοιάζει με άγριο κυνηγημένο θηρίο, που το κυνηγάει μια αγέλη σκύλων. Το κάθε αεράκι που περνάει μέσα από τα φύλλα, ο κάθε θόρυβος στους δρόμους, το νερό που χύνεται στην πηγή, τον κάνουν να στρέφεται γύρω του με τρόμο, σαν να τον άρπαξε κάποιος εκτελεστής. Κοιτάζει γύρω με σκυμμένο το κεφάλι, με τον λαιμό να στριφογυρίζει, να παίζει τα μάτια του σαν να γυρεύει κάποιον. Αν το φεγγάρι σχηματίζει μια σκιά που να μοιάζει με άνθρωπο, ανοίγει ορθάνοιχτα τα μάτια του, κάνει πίσω τρέχοντας, γίνεται πιο ευκίνητος από το συνηθισμένο του, σταματάει για λίγο και μετά φεύγει τρέχοντας, απερίσκεπτα ξαναγυρίζει πίσω, ξεγλιστράει σε άλλα στενά δρομάκια μέχρι να ακούσει κάποιον άλλο θόρυβο είτε κάποιο άλλο παιχνίδι του φωτός που τον κάνει να σταματάει ή να τρέ