ANGEL'S BLOG

Όταν αφιερώνετε χρόνο για να ασχοληθείτε με τους ετοιμοθάνατους ασθενείς, μπορείτε να διδαχτείτε πολλά για τις διάφορες φάσεις που περνάνε πριν από το θάνατο. Όταν ξέρεις πως πρόκειται να πεθάνεις σύντομα, περνάς από στάδια άρνησης και θυμού. Αναρωτιέσαι: "Γιατί εγώ;" Αμφισβητείς το Θεό και Τον απορρίπτεις για λίγο. Διαπραγματεύεσαι μαζί Του και περνάς περιόδους φρικτής κατάθλιψης. Έχεις τα πάνω σου και τα κάτω σου. Υπάρχει κάποιο σημείο όπου παραδίδεις τα όπλα; Όχι! Πέρα από "τα πάνω και τα κάτω", κάθε ανθρώπινη εμπειρία σε αυτόν τον κόσμο έχει κάποια σκοπιμότητα. Σε διδάσκει κάτι πολύ συγκεκριμένο, το οποίο διαφορετικά δεν θα μάθαινες. Και ο Θεός ποτέ δεν στέλνει δοκιμασίες όταν δεν είναι απαραίτητες. Όταν ξεπερνάς μια δοκιμασία, ακολουθεί συνήθως μια καλή περίοδος, μέχρι να έρθει η καινούργια επιδείνωση. Αν είσαι μαχητής, θα δώσεις ακόμα μια μάχη. Αν αποκαρδιώνεσαι εύκολα, θα παραιτηθείς πιο γρήγορα. Η αρρώστια, όμως, θα παραμείνει. Ίσως λοιπόν αξίζει τον κόπο να

Τα μικρά παιδιά που πάσχουν από ανίατη ασθένεια είναι σοφά και παλαιές ψυχές (αυτό σημαίνει ότι τα συγκεκριμένα παιδιά έχουν ενσαρκωθεί πολλές φορές στον πλανήτη μας). Όλα τα παιδιά γίνονται σοφά και έμπειρα αν έχουν υποφέρει, αν σωματικά έχουν μαραθεί πριν τη εφηβεία. Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο με πραγματικά θαυματουργό τρόπο. Το πνευματικό τμήμα του ανθρώπου ή αλλιώς το πνευματικό τεταρτημόριο, που συνήθως δεν βρίσκεται σε άνθηση πριν την εφηβεία, στις περιπτώσεις αυτών των παιδιών αναδύεται πρόωρα, σαν αποζημίωση για την απώλεια της σωματικής ικανότητας. Γι' αυτό τα μικρά παιδιά που πεθαίνουν έχουν σοφία και εμπειρία, αν το δούμε συμβολικά. Διαθέτουν μεγαλύτερη σοφία από τα υγιή παιδιά που μεγαλώνουν προστατευμένα στο "θερμοκήπιο". Αυτός είναι ο λόγος που οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι λένε πάντα στους γονείς: Μην προστατεύετε τα παιδιά σας! Μοιραστείτε μαζί τους τον πόνο και την αγωνία σας. Διαφορετικά, τους δημιουργείτε αναπηρίες. Αργά ή γρήγορα, τα φυτά θα υποχρε

Υπάρχει η περίπτωση ενός άνδρα που έχασε όλη την οικογένειά του σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, όπου κάηκαν η γυναίκα και τα παιδιά του. Αυτή η τρομακτική απώλεια τον μεταμόρφωσε από έναν ευκατάστατο, αξιοπρεπή μεγαλοαστό σύζυγο και πατέρα, σε έναν αλήτη από το πρωί ως το βράδυ μεθυσμένο, που κατανάλωνε απίστευτες ποσότητες ναρκωτικών για να αυτοκτονήσει, χωρίς να τα καταφέρνει. Το τελευταίο πράγμα που θυμάται είναι ότι βρισκόταν ξαπλωμένος στο βρώμικο χαντάκι ενός στενού δρόμου, μεθυσμένος και "φτιαγμένος", θέλοντας να ξαναβρεί την οικογένειά του, μη θέλοντας να ζει άλλο, και δεν είχε τη δύναμη να μετακινηθεί από το δρόμο. Ίσως και να μην ήθελε. Ξαφνικά είδε ένα μεγάλο φορτηγό, το οποίο πέρασε στην κυριολεξία από πάνω του. Αμέσως μετά μπορούσε να δει τον εαυτό του από ψηλά να παρατηρεί το βαριά τραυματισμένο κορμί του. Εκείνη τη στιγμή έλαμψε ένα φως, μέσα από το οποίο ξεπρόβαλλε η οικογένειά του, χαμογελώντας ευτυχισμένα. Είχε συναίσθηση της παρουσίας τους, αλλά η επικοι

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν υπάρχει ποτέ στιγμή που να είναι οι άνθρωποι μόνοι τους. Και είναι ένα σημαντικό σημείο εκκίνησης, επειδή αλλάζει τα πάντα. Αν πιστεύετε λοιπόν ότι είστε πραγματικά μόνοι, αυτό μπορεί να σας προκαλεί μια αίσθηση τεράστιας ερημιάς. Και μόνο η σκέψη της απόλυτης μοναξιάς μπορεί να είναι συντριπτική. Αυτό συμβαίνει επειδή η ίδια η φύση της ψυχής είναι η ενότητα με το Παν το Υπάρχον, κι αν ένα άτομο έχει την αίσθηση ότι δεν υπάρχει τίποτε και κανείς άλλος, τότε θα μπορούσε να νιώσει ακριβώς αυτό - άτομο, και όχι Ένα με κάθε τι άλλο. Κι αυτό θα μπορούσε να είναι καταστροφικό, επειδή παραβιάζει τη βαθύτερη αίσθηση του Ποιοι Είστε. Είναι λοιπόν σημαντικό να καταλάβετε ότι, στην πραγματικότητα, δεν είστε ποτέ μόνοι, και ότι η μοναξιά είναι αδύνατη. Μπορείτε, φυσικά, να δημιουργήσετε την ψευδαίσθηση της μοναξιάς, όμως η εμπειρία ενός πράγματος δεν το κάνει πραγματικότητα. Ο άνθρωπος είναι συν-δεδεμένος με το Παν το Υπάρχον και δεν μπορεί να ποτέ να είναι μόνος με τον

Ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου είναι πάντα θλιβερό γεγονός. Η συμπεριφορά των στενών συγγενών, η οποία είναι αποτέλεσμα του θανάτου, εξαρτάται από πολλούς διαφορετικούς παράγοντες. Την ηλικία του αποθανόντα, του παιδιού που ζει, την αιτία ή το πόσο αιφνίδιος ήταν, όλα αυτά παίζουν σημαντικό ρόλο. Η σχέση ανάμεσα στο γονιό και το παιδί που ζει, καθώς και ο βαθμός προηγούμενων σχετικών συμβάντων στις εμπειρίες του παιδιού, θα επηρεάσουν την περίοδο πένθους που θα ακολουθήσει το θάνατο ενός γονιού. Αν το παιδί είναι πολύ μικρό και είχε λίγο χρόνο για να δεθεί με τη γονική μορφή, σχεδόν οποιοδήποτε υποκατάστατο, όπως μια γιαγιά, μπορεί να αντικαταστήσει σχετικά εύκολα τη νεαρή μητέρα και το νήπιο δεν θα υποφέρει ή δεν θα δείξει σημάδια πένθους - πράγμα που θα συμβεί μόνο αν το συγκινησιακό τεταρτημόριο του παιδιού έχει ήδη αναπτυχθεί. Τους πρώτους μήνες της ζωής του βρέφους, οι φυσικές ανάγκες του είναι οι πιο σημαντικές και εφόσον ικανοποιούνται με συνέπεια, ζεστασιά και αγάπη, το μωρ

Καμία προσευχή - και μια προσευχή δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένθερμη δήλωση εκείνου που είναι έτσι - δεν μένει αναπάντητη. Κάθε προσευχή, κάθε σκέψη, κάθε δήλωση, κάθε συναίσθημα, είναι όλα δημιουργικά. Στο βαθμό που είναι ένθερμα αληθινά, στον ίδιο βαθμό θα φανερωθούν ως βίωμά σου. Όταν λέγεται πως μια προσευχή δεν έχει απαντηθεί, τότε αυτό που έχει συμβεί στην πραγματικότητα είναι ότι έχει ενεργήσει και εκδηλωθεί μια πιο ένθερμη σκέψη, λόγος ή συναίσθημα. Εκείνο που πρέπει να ξέρεις - κι εδώ είναι το μυστικό - είναι ότι πάντα η σκέψη που είναι πίσω από τη σκέψη, αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί Πρωταρχική Σκέψη, είναι η ελέγχουσα σκέψη. Αν, επομένως, εκλιπαρείς και ικετεύεις, τότε φαίνεται πως υπάρχει μια πολύ μικρότερη πιθανότητα να βιώσεις αυτό που νομίζεις πως επιλέγεις, γιατί η πρωταρχική σκέψη πίσω από κάθε ικεσία είναι ότι δεν έχεις τώρα αυτό που επιθυμείς. Αυτή η πρωταρχική σκέψη γίνεται η πραγματικότητά σου. Η μόνη πρωταρχική σκέψη που θα μπορούσε να υπερνικήσει αυτή

Όπως έχουμε πει επανειλημμένα στη δημιουργία του Θεού δεν υπάρχει κόλαση. Δικαιολογημένα λοιπόν θα απορεί κάποιος: "Τότε ο καθένας θα πρέπει να μπορεί να κάνει ό,τι θέλει". Ναι, ο Θεός επιτρέπει σε όλους να κάνουν ό,τι θέλουν. Η απορία όμως παραμένει: "Χωρίς συνέπειες; Χωρίς τιμωρία;" Αυτά τα δυο δεν είναι το ίδιο πράγμα. Στη Βασιλεία των Ουρανών δεν υπάρχουν τιμωρίες. Αντίθετα, υπάρχουν συνέπειες. Η συνέπεια είναι φυσικό αποτέλεσμα, η τιμωρία είναι φυσιολογικό αποτέλεσμα. Είναι φυσιολογικό για την κοινωνία να τιμωρεί. Είναι μη φυσιολογικό για την κοινωνία να επιτρέπει απλώς σε μια συνέπεια να εμφανιστεί, να αποκαλυφθεί. Οι τιμωρίες είναι η δήλωση των ανθρώπων ότι είναι υπερβολικά ανυπόμονοι για να περιμένουν το φυσικό αποτέλεσμα. Στις υψηλά εξελιγμένες κοινωνίες έχουν παρατηρήσει ότι ελάχιστα μαθαίνονται από τις τιμωρίες. Έχουν συμπεράνει ότι οι συνέπειες είναι ο καλύτερος δάσκαλος. Όλα τα αισθανόμενα όντα γνωρίζουν τη διαφορά μεταξύ τιμωριών και συνεπειών. Οι τιμω

Απόσπασμα από τα βιβλία που αναλύονται στην Ομάδα της Ανθρωπότητος www.otan.gr (Humanity's Team WW Education and Inner Work Operations): "Καμιά ζωή δεν είναι άσκοπη! Και καμιά ζωή δεν είναι απελπιστική. Ο φόβος και η ενοχή είναι οι μόνοι εχθροί του ανθρώπου. Αν αφήσετε το φόβο, ο φόβος σάς αφήνει. Αν ελευθερώσετε την ενοχή, η ενοχή σάς ελευθερώνει. Το μόνο που χρειάζεται για να αλλάξετε άποψη είναι μια απόφαση. Ακόμα κι ένας δολοφόνος μπορεί να αλλάξει άποψη. Ακόμα κι ένας βιαστής μπορεί να ξαναδημιουργήσει τον εαυτό του από την αρχή. Ακόμα και κάποιος που κακοποιεί παιδιά μπορεί να σωθεί. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια απόφαση βαθιά στην καρδιά, την ψυχή και το νου: Δεν Είμαι Αυτός. Και ισχύει για όλους τους ανθρώπους, όποια και αν είναι τα παραπτώματά τους. Δεν υπάρχει ασυγχώρητο. Δεν υπάρχει παράπτωμα τόσο μεγάλο που να αρνηθεί ο Θεός να το συγχωρήσει. Ακόμα και οι πιο αυστηρές θρησκείες το διδάσκουν αυτό. Μπορεί να μη συμφωνούν με τον τρόπο της συγχώρεσης, μπορεί να μη