Τα γεγονότα το βράδυ του Σαββάτου
Η Μαρία του Αλφαίου (συννυφάδα της Μαρίας) μπαίνει στο δωμάτιό Της με προσοχή και αφουγκράζεται. Ίσως να νομίζει πως η Μαρία έχει αποκοιμηθεί. Πλησιάζει και Την βλέπει γονατιστή με το πρόσωπο στο πάτωμα μπροστά από το Άγιο Μανδήλιο και ψιθυρίζει: «Ω! Τη δόλια! Έμεινε έτσι!». Θα πρέπει να νομίζει ότι η Μαρία έχει αποκοιμηθεί ή λιποθύμησε. Όμως η Μαρία τελειώνοντας την προσευχή, λέει: «Όχι, προσευχόμουν». «Μα, γονατιστή! Στο σκοτάδι! Με το κρύο! Με το παράθυρο ανοικτό! Κοίτα, έχεις παγώσει!» «Όμως αισθάνομαι πολύ καλύτερα, Μαρία. Όσην ώρα προσευχόμουν - και μόνον ο Ύψιστος ξέρει την εξάντλησή Μου, αφού έδωσα δύναμη σε τόσες θλιμμένες ψυχές και φώτισα τόσες σκέψεις που ούτε ο θάνατός Του δεν φώτισε - ένοιωσα ένα αγγελικό άρωμα, μια ουράνια φρεσκάδα, ένα χάδι φτερού. Μόνο για ένα λεπτό… όχι περισσότερο. Αλλά μου φάνηκε σαν να έπεσε μια σταγόνα ειρηνικής γλυκύτητας στη θάλασσα του μύρου που Με κατακλύζει μανιωδώς εδώ και τρεις ημέρες. Ο κλειστός θόλος τ’ Ουρανού φαίνεται να άνοιξε για λί