Για μια καλύτερη ανατροφή-1

Οι άνθρωποι είναι βιολογικά ικανοί να δημιουργούν παιδιά ενώ είναι ακόμα παιδιά οι ίδιοι. Και συνεχίζουν να είναι παιδιά για σαράντα ή πενήντα χρόνια, όσο παράξενο κι αν φαίνεται αυτό στους περισσότερους. Η κοινωνία λέει πως είμαστε "μεγάλοι" και έτοιμοι για τον κόσμο στα δεκαοκτώ ή στα είκοσι ένα. Προσθέστε σ' αυτό το γεγονός ότι πολλοί από εμάς ανατραφήκαμε από μανάδες και πατεράδες που δεν ήταν και πολύ μεγαλύτεροι από είκοσι ενός ετών όταν άρχισαν να μας μεγαλώνουν, και τότε θα αρχίσετε να βλέπετε το πρόβλημα.
Η τεκνοποιία προοριζόταν να είναι μια δραστηριότητα των νέων, των οποίων τα σώματα είναι καλά αναπτυγμένα και δυνατά. Η ανατροφή των παιδιών προοριζόταν να είναι δραστηριότητα των μεγαλυτέρων, των οποίων ο νους είναι καλά αναπτυγμένος και δυνατός.
Στην κοινωνία μας, επιμένουμε να κάνουμε αυτούς που γεννούν παιδιά υπεύθυνους και για την ανατροφή τους, με αποτέλεσμα όχι μόνο να κάνουμε το ρόλο του γονιού πολύ δύσκολο, αλλά και να διαστρεβλώνουμε πολλές από τις ενέργειες που περιβάλλουν την πράξη του σεξ.
Και έτσι, πολλοί άνθρωποι, ίσως οι περισσότεροι, δεν είναι ικανοί να ανατρέφουν παιδιά όταν είναι ικανοί να τα γεννούν. Ωστόσο, όταν το ανακαλύπτουν, είναι αργά. Και αντί να επιτρέπουμε στους νέους να απολαμβάνουν το σεξ και, αν γεννηθούν παιδιά, να αναθέτουν στους μεγαλύτερους να τα αναθρέψουν, τους λέμε πως είναι λάθος να κάνουν σεξ, αν δεν είναι έτοιμοι να αναλάβουν την ευθύνη της ανατροφής των παιδιών. Με τον τρόπο αυτό έχουμε δημιουργήσει ένα ταμπού γύρω από εκείνο που προοριζόταν να είναι μία από τις πιο χαρούμενες απολαύσεις της ζωής. Φυσικά, πρόκειται για ένα ταμπού που ελάχιστη προσοχή του δίνουν οι νέοι, και για έναν πάρα πολύ καλό λόγο: είναι ολότελα αφύσικο να υπακούουν σ' αυτόν. Όμως, οι σκέψεις που κάνουν γύρω από την ίδια τους τη φύση έχει περισσότερη σχέση με όσα εσείς, οι γονείς τους, τους έχετε πει, παρά με εκείνα που νιώθουν μέσα τους. Είναι παρατηρημένο ότι εκείνα που λένε πολλοί γονείς στα παιδιά τους σχετικά με τούτο το κομμάτι της ανθρώπινης φύσης τους, προέρχονται από ένα σωρό πεποιθήσεις: από το τι έχει ειπωθεί στους ίδιους, τι λέει η θρησκεία τους, τι σκέφτεται η κοινωνία τους, από τα πάντα, εκτός από τη φυσική τάξη των πραγμάτων.
Στη φυσική πράξη των πραγμάτων η σεξουαλικότητα αρχίζει να μπουμπουκιάζει κάποια στιγμή από τα εννέα έως τα δεκατέσσερα. Από τα δεκαπέντε και μετά, η παρουσία της είναι έντονη και εκδηλώνεται στους περισσότερους ανθρώπους. Έτσι, αρχίζει μια κούρσα ενάντια στο χρόνο, με τα παιδιά να εξορμούν μαζικά προς την πληρέστερη απελευθέρωση της χαρούμενης σεξουαλικής τους ενέργειας και με τους γονείς να εξορμούν μαζικά για να τα εμποδίσουν. (Συνεχίζεται)