tag:blogger.com,1999:blog-69842424947007693302024-03-16T11:51:12.389-07:00ANGEL'S BLOGΜε τον θάνατο του τελευταίου Αποστόλου, η Αποκάλυψη του Θεού δεν τελείωσε. Όλα όσα είναι απαραίτητα για τη σωτηρία έχουν μεν αποκαλυφθεί, ωστόσο, ο Θεός συνεχίζει να μιλά στη Δημιουργία Του! Η προφητεία είναι χάρισμα του Αγίου Πνεύματος, είναι η αιώνια φωνή του Θεού που μιλά μέσω των αγγελιοφόρων Του.
Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.comBlogger235125tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-4534559874631318592023-12-05T02:27:00.000-08:002023-12-05T02:27:21.557-08:00Ο Ιωσήφ ζητάει συγνώμη από τη Μαρία, που την υποπτεύθηκε<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBgmX0IvWGQSxGFZ7lO3MEXLvJfrlHMv_UCLQxzZsHFCgw2DwBElXQlnk5HqmlUbMfjIKH5dwOooWt8iVQUJpLVHR53CLYbyJ_Mppm1p0QkKsoKhLguLUdIQQo6AHEhgz7DuAbmwGwQOzU1NRdrHZbDMN4U3DLHrXGMgHueZNNgSQchI5azf5OvbmxwSQC/s279/j1.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="181" data-original-width="279" height="181" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBgmX0IvWGQSxGFZ7lO3MEXLvJfrlHMv_UCLQxzZsHFCgw2DwBElXQlnk5HqmlUbMfjIKH5dwOooWt8iVQUJpLVHR53CLYbyJ_Mppm1p0QkKsoKhLguLUdIQQo6AHEhgz7DuAbmwGwQOzU1NRdrHZbDMN4U3DLHrXGMgHueZNNgSQchI5azf5OvbmxwSQC/s1600/j1.jpeg" width="279" /></a></div><span style="font-size: 14pt;">Στις 31 Μαΐου
1944, η Παναγία εμφανίζεται σε όραμα στη Μαρία Βαλτόρτα και την κάνει να δει ένα
διάλογο ανάμεσα στον Ιωσήφ και τη μνηστή του, παρθένο Μαρία.</span><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">
(Σημείωση: Η Μαρία είχε μόλις επιστρέψει από το σπίτι της Ελισάβετ στη Χεβρών, όπου βρισκόταν το προηγούμενο διάστημα και είχε παραμείνει εκεί μέχρι την αφιέρωση του μωρού Ιωάννη
του Πρόδρομου στο Ναό, καθώς ήταν πρωτότοκος. Η αφιέρωση συνέβη 40 μέρες μετά τη
γέννησή του και έτσι, η Μαρία, που ήταν ήδη έγκυος όταν επισκέφθηκε την ηλικιωμένη
Ελισάβετ για να την βοηθήσει με τη διαδικασία της γέννας της, δεν μπορούσε να
κρύψει την κοιλίτσα της που πρόβαλε κάτω από τα φαρδιά της </span><span style="font-size: 14pt;">ρούχα. Όταν ο
Ιωσήφ, ο μνηστήρας της, πήγε στη Χεβρών να την πάρει πίσω στη Ναζαρέτ, παρατήρησε ότι η Μαρία ήταν έγκυος. Και τότε άρχισε ένα τρομερό μαρτύριο γι’ αυτόν τον αγνό άνδρα,
που δεν ήθελε να την προδώσει </span><span style="font-size: 14pt;"> </span><span style="font-size: 14pt;">-ως γυναίκα
που είχε διαπράξει μοιχεία- γιατί γνώριζε ότι η τιμωρία ήταν θάνατος δια
λιθοβολισμού. </span><span style="font-size: 14pt;"> </span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">
Και έτσι πέρασε τρεις φρικτές μέρες παλεύοντας μέσα του με την πίκρα που τον τυραννούσε για την 'προδοσία' της μνηστής του αλλά
και μη γνωρίζοντας πώς να διαχειριστεί την κατάσταση, μέχρις ότου του εμφανίστηκε σε όνειρο άγγελος του Θεού για να τον ενημερώσει ότι το παιδί που έφερε η Μαρία στα σπλάχνα της ήταν ο Υιός του Θεού που θα ονομαζόταν Ιησούς). <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> ***</span><br />Λέει η Μαρία
Βαλτόρτα:<br />
Βλέπω το μικρό κήπο στη Ναζαρέτ. Η Μαρία γνέθει στη σκιά μιας μεγάλης μηλιάς
κατάμεστης με μήλα, τα οποία αρχίζουν να κοκκινίζουν και είναι τόσο ροζ και στρογγυλά και μοιάζουν με μαγουλάκια παιδιών.<br /><br />Αλλά η Μαρία δεν είναι καθόλου ροδαλή. Το όμορφο χρώμα που φώτιζε τα μάγουλά της
στη Χεβρών έχει εξαφανιστεί. Το πρόσωπό της είναι χλωμό, μόνο τα χείλη της
είναι μια καμπύλη σε αχνό κοραλλί χρώμα. Κάτω από τα μάτια της υπάρχουν δύο
μεγάλες σκιές και τα μάτια της είναι πρησμένα σαν να έκλαιγε. Δεν μπορώ να δω
καλά τα μάτια γιατί το πρόσωπό της είναι σκυμμένο και απορροφημένο στην εργασία
της, αλλά περισσότερο σε μια σκέψη που προφανώς τη βασανίζει... βασικά ακούω τους
αναστεναγμούς της που είναι σαν ενός ατόμου πολύ λυπημένου.<br /><span style="font-size: 14pt;">Είναι ντυμένη στα λευκά, λευκά λινά, γιατί έχει πολλή ζέστη, καταλαβαίνω ότι
είναι πρωί από την φρεσκάδα και την υγρασία των λουλουδιών. Στο κεφάλι της δεν
φοράει τίποτε και οι ακτίνες του ήλιου περνούν μέσα από τα κλαδιά της μηλιάς
και κάνουν χρυσά κυκλάκια στα ξανθά μαλλιά της. Δεν ακούγεται κανένας θόρυβος
ούτε από το σπίτι ούτε απ’ έξω. Ακούγεται μόνον η ροή από το μικρό ρυάκι στην
άκρη του κήπου.</span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">
Η Μαρία ακούει ένα δυνατό κτύπημα στην πόρτα. Αφήνει κάτω τη ρόκα και το αδράχτι
και πηγαίνει προς την πόρτα. Αν και το φόρεμά της είναι μεγάλο και φαρδύ η
εγκυμοσύνη της δεν κρύβεται. Ο Ιωσήφ είναι στην πόρτα. Η Μαρία γίνεται ακόμα
πιο χλωμή, ακόμα και τα χείλη της ασπρίζουν, το πρόσωπό της επίσης είναι τόσο
χλωμό που μοιάζει με φάντασμα. Τον κοιτάζει με λυπημένα και ερωτηματικά μάτια.
Ο Ιωσήφ την κοιτάζει διερευνητικά. Είναι και οι δύο σιωπηλοί και κοιτούν ο ένας
τον άλλον. Η Μαρία λέει πρώτη:<br />
«Τέτοια ώρα Ιωσήφ; Χρειάζεσαι τίποτα; Θέλεις να μου πεις κάτι; Πέρασε μέσα».<br />
Ο Ιωσήφ μπαίνει μέσα και κλείνει την πόρτα πίσω του. Είναι ακόμα σιωπηλός.<br />
«Μίλησέ Μου, Ιωσήφ. Τι θέλεις από μένα;»<br />
«Θέλω να με συγχωρήσεις». Ο Ιωσήφ σκύβει σαν να θέλει να γονατίσει. Αλλά η
Μαρία, που είναι πάντοτε τόσο προσεκτική όταν τον αγγίζει, τον πιάνει
αποφασιστικά από τους ώμους και τον σταματά.<br />
Το πρόσωπο της κοκκίνισε και άσπρισε ταχύτατα, τη μια στιγμή κατακόκκινο και
την άλλη λευκό σαν το χιόνι, όπως ήταν προηγουμένως. <br />
«Θέλεις να σε συγχωρήσω; Δεν υπάρχει τίποτε να σου συγχωρήσω, Ιωσήφ. Δεν έχω
παρά να σε ευχαριστήσω για άλλη μία φορά για όσα έχεις κάνει εδώ, όσον καιρό
έλειπα και για την αγάπη σου για μένα».<br />
Ο Ιωσήφ την κοιτάζει και δύο μεγάλα δάκρυα εμφανίζονται στα μάτια του. Παραμένουν
εκεί σαν να είναι στην άκρη ενός βάζου και μετά κατρακυλούν στα μάγουλά του και
στα γένια του. <br />
«Συγχώρεσε με, Μαρία. Δεν σε εμπιστεύτηκα. Τώρα ξέρω. Δεν είμαι άξιος να έχω
έναν τέτοιο θησαυρό. Έχω πολύ λίγη φιλευσπλαχνία… σε κατηγόρησα στην καρδιά
μου, σε κατηγόρησα άδικα διότι δεν σου ζήτησα να μου πεις την αλήθεια. Αμάρτησα
προς το Νόμο του Θεού, διότι δεν σε αγαπούσα όσο αγαπούσα τον εαυτό μου…»<br />
«Ω! όχι! Δεν αμάρτησες!»<br />
«Ναι, αμάρτησα, Μαρία. Αν είχα κατηγορηθεί για ένα παρόμοιο έγκλημα, θα είχα υπερασπισθεί
τον εαυτό μου, Αλλά εσύ... δεν σου έδινα την δυνατότητα να υπερασπιστείς τον
εαυτό σου διότι επρόκειτο να πάρω μιαν απόφαση χωρίς να σε ρωτήσω. Δεν υπήρξα
δίκαιος διότι σε πρόσβαλα με τις υποψίες μου. Ακόμη και μια απλή υποψία είναι
προσβολή, Μαρία. Αυτός που υποπτεύεται δεν γνωρίζει. Και δεν σε γνώριζα όπως θα
έπρεπε να είχα κάνει. Αλλά υπέφερα από το μαρτύριο... τρεις μέρες τυραννικές,
συγχώρεσέ με, Μαρία».<br />
«Δεν έχω τίποτε να σου συγχωρήσω. Αντίθετα, σου ζητώ εσύ να με συγχωρήσεις για
τον πόνο που σου προκάλεσα».<br />
«Ω! Ναι! Ήταν μεγάλος πόνος! Τι στενοχώρια! Κοίτα! Σήμερα το πρωί μου είπαν ότι
ασπρίσανε τα μαλλιά μου και ότι το πρόσωπό μου έβγαλε ρυτίδες. Αυτές οι μέρες
μου πήραν περισσότερο και από 10 χρόνια από τη ζωή μου! Αλλά γιατί, Μαρία ήσουν
τόσο ταπεινή ώστε να κρύψεις τη δόξα σου από μένα, το μνηστήρα σου, και να σε υποπτευθώ;»</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBPxx8LhATRiE1vZJ-_wXPGNxt9Ia9avVDgWItcuDnb_GdyHnIlzbOLEFFJGMJfJ1n86QM3DyOaj5Zr3vVPhsLLbIN3govuaBqZ2xbOJbA08MICutVXPwiYh9BkvilROuAev5E1zWF-6gKczHEQf5v2mGOzUVVY1WzYRmJArCTyFVzMM0cdNbe-o16BQx9/s262/j.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="262" data-original-width="192" height="262" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBPxx8LhATRiE1vZJ-_wXPGNxt9Ia9avVDgWItcuDnb_GdyHnIlzbOLEFFJGMJfJ1n86QM3DyOaj5Zr3vVPhsLLbIN3govuaBqZ2xbOJbA08MICutVXPwiYh9BkvilROuAev5E1zWF-6gKczHEQf5v2mGOzUVVY1WzYRmJArCTyFVzMM0cdNbe-o16BQx9/s1600/j.jpeg" width="192" /></a></div><br /><span style="font-size: 14pt;">Ο Ιωσήφ δεν είναι στα γόνατα, αλλά είναι τόσο σκυμμένος που φαίνεται γονατιστός
και η Μαρία ακουμπάει το λεπτό χέρι της στο κεφάλι του και χαμογελάει. Δείχνει
να τον συγχωρεί και ψιθυρίζει:</span><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">
«Αν δεν ήμουνα απόλυτα ταπεινή δεν θα ήμουν άξια να έχω τον Αναμενόμενο, που
έρχεται να πληρώσει για την αμαρτία της υπερηφάνειας που κατέστρεψε τον
άνθρωπο. Και μετά υπάκουσα... ο Θεός ζήτησε αυτή την υπακοή. Μου κόστισε... για
σένα, επειδή επρόκειτο να υποφέρεις. Αλλά δεν μπορούσα παρά να υπακούσω. Είμαι
η δούλη του Κυρίου και οι δούλοι δεν συζητούν τις εντολές που παίρνουν, τις
εκπληρώνουν, Ιωσήφ, ακόμη και αν προξενούν πικρά δάκρυα». Η Μαρία κλαίει
σιωπηλά όσο μιλάει. Τόσο σιωπηλά που ο Ιωσήφ που είναι σκυμμένος δίπλα της δεν
το προσέχει, παρά μόνον την ώρα που ένα δάκρυ πέφτει στο πάτωμα. Μετά σηκώνει
το κεφάλι του και –είναι η πρώτη φορά που τον βλέπω να το κάνει– σφίγγει τα
λεπτά χέρια της Μαρίας στα δυνατά του χέρια και φιλάει τις άκρες από τα δάχτυλά
της.<br />
«Τώρα θα πρέπει να ετοιμάσουμε... », ο Ιωσήφ δεν λέει τίποτε άλλο, αλλά
κοιτάζει το σώμα της Μαρίας και αυτή κοκκινίζει και κάθεται βιαστικά για να μην
εκθέτει τη φιγούρα της σε μάτια που την <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>παρακολουθούν. <br />
«Θα πρέπει να βιαστούμε. Εγώ θα έρθω εδώ... Θα κάνουμε το γάμο... την άλλη
εβδομάδα. Είναι καλά;»<br />
«Οτιδήποτε κάνεις είναι εντάξει, Ιωσήφ. Εσύ είσαι η κεφαλή της οικογένειας, εγώ
είμαι η δούλη σου».<br />
«Όχι, εγώ είμαι ο δούλος σου. Είμαι ο ευτυχισμένος δούλος του Κυρίου μου που αναπτύσσεται
στη μήτρα σου. Είσαι ευλογημένη μεταξύ των γυναικών του Ισραήλ. Απόψε θα
ειδοποιήσω τους συγγενείς μου. Και μετά... όταν θα είμαι πια εδώ, θα τα ετοιμάσουμε
όλα για να δεχτούμε... Ω! Πώς μπορώ να δεχτώ το Θεό στο σπίτι μου; Το Θεό...
στα χέρια μου; Θα πεθάνω από χαρά!... Ποτέ δεν θα τολμήσω να Τον αγγίξω! Ποτέ
δεν θα μπορέσω…!»<br />
«Θα μπορέσεις, όπως κι Εγώ θα μπορέσω, με τη χάρη του Θεού».<br />
«Μα εσύ είσαι... Εγώ είμαι ένας φτωχός άνδρας, ο πιο φτωχός από τα παιδιά του Θεού!...»<br />
«Ο Ιησούς έρχεται σε μας τους φτωχούς ανθρώπους για να μας κάνει πλούσιους εν Θεώ,
έρχεται σε μας τους δύο διότι είμαστε οι πιο φτωχοί και το παραδεχόμαστε. Να χαίρεσαι
Ιωσήφ. Ο Οίκος του Δαβίδ έχει το Βασιλιά που χρόνια περιμέναμε, και το σπίτι
μας θα είναι πιο λαμπρό ακόμη και από το παλάτι του Σολόμωντα διότι ο Παράδεισος
θα βρίσκεται εδώ και εμείς θα μοιραζόμαστε με το Θεό το μυστικό της<br />
ειρήνης που οι άνθρωποι θα το συναντήσουν αργότερα. Αυτός θα μεγαλώσει ανάμεσά μας,
τα χέρια μας θα είναι η κούνια για τον Σωτήρα, και η δουλειά μας θα προμηθεύει ψωμί
σε Αυτόν... Ω, Ιωσήφ! Θα ακούμε τη φωνή του Θεού να μας καλεί “πατέρα και μητέρα”
Ω!...» Η Μαρία κλαίει από χαρά. Τέτοια ευτυχισμένα δάκρυα! Και ο Ιωσήφ που
είναι τώρα γονατιστός στα πόδια Της, κλαίει με το κεφάλι του<br />
χαμένο μέσα στο φαρδύ φόρεμα της Μαρίας, το οποίο έχει πολλές πιέτες που
πέφτουν στο πάτωμα του δωματίου.<br />
Το όραμα τελειώνει εδώ.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Η Παναγία
λέει στη Μαρία Βαλτόρτα:<br />
«Κανείς δεν πρέπει να ερμηνεύσει λανθασμένα, το χλωμό Μου πρόσωπο. Αυτό δεν προερχόταν
από ανθρώπινο φόβο. Με την ανθρώπινη σκέψη θα έπρεπε να περιμένω να λιθοβοληθώ
μέχρι θανάτου. Αλλά δεν φοβόμουν αυτό. Υπέφερα με τον πόνο του<br />
Ιωσήφ. Ούτε λυπήθηκα με τη σκέψη ότι μπορεί να Με κατηγορούσε. Λυπόμουν μόνο και
φοβόμουν μήπως η φιλευσπλαχνία του ήταν λίγη αν Με κατηγορούσε. Γι’ αυτό το λόγο
όλο το αίμα Μου πήγε στην καρδιά Μου όταν τον είδα. Ήταν η στιγμή που ακόμα και
ένας δίκαιος άνθρωπος θα μπορούσε να παραβεί τη Δικαιοσύνη όταν παραβαίνει<br />
τη φιλευσπλαχνία. Και θα Με στενοχωρούσε πάρα πολύ να κάνει ένας δίκαιος
άνθρωπος ένα λάθος που δεν έχει ξανακάνει. Αν δεν ήμουν ταπεινή σε τέτοιο
βαθμό, όπως είπα στον Ιωσήφ, δεν θα ήμουν άξια να φέρω μέσα Μου, Αυτόν που ταπεινώθηκε: Το Θεό στην άκρα ταπείνωση να γίνει άνθρωπος
για να διορθώσει την υπερηφάνεια του ανθρωπίνου γένους. Σε έκανα να δεις αυτή
τη σκηνή που δεν περιγράφεται σε κανένα από τα Ευαγγέλια, διότι θέλω να επισύρω
την προσοχή των ανθρώπων στις αρετές οι οποίες είναι βασικές για να ευχαριστούν το Θεό και να λαμβάνουν τα συνεχή καλέσματά Του στις καρδιές τους.<br />
<i><br />ΠΙΣΤΗ</i>: Ο Ιωσήφ πίστεψε τα λόγια του ουράνιου αγγελιοφόρου, χωρίς δεύτερη
κουβέντα. Ήθελε μόνο να πιστέψει, διότι ήταν ειλικρινά πεπεισμένος ότι ο Θεός
είναι καλός και ότι εφόσον ήλπιζε στο Θεό, ο Κύριος δεν θα του επεφύλασσε το
μαρτύριο της προδοσίας, της απογοήτευσης και της γελοιοποίησης από τον περίγυρό
του. Δεν ζήτησε<br />
τίποτε παρά να πιστέψει σε Μένα, διότι, όταν κάποιος είναι έντιμος του είναι
οδυνηρό να πιστεύει ότι οι άλλοι άνθρωποι δεν είναι έντιμοι. Ζούσε σύμφωνα με
το Νόμο και ο Νόμος λέει: «Αγάπησε τον πλησίον σου όπως αγαπάς τον εαυτό σου».
Εμείς αγαπούμε τον εαυτό μας τόσο πολύ που πιστεύουμε ότι είμαστε τέλειοι ακόμα
και αν δεν είμαστε.<br />
Μήπως θα μπορούσαμε λοιπόν να μην αγαπούμε τον πλησίον μας απλά και μόνον επειδή
πιστεύουμε ότι κάνει λάθος;<br />
<i><br />ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ</i>: Μια φιλανθρωπία που ξέρει πώς να συγχωρεί, που θέλει
να συγχωρεί, και συγχωρεί εκ των προτέρων συγχωρώντας εξ ολοκλήρου τις ατέλειες
του πλησίον μας. Είναι αναγκαίο να συγχωρούμε αμέσως δεχόμενοι κάθε ελαφρυντική
κατάσταση.<br />
<i><br />ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ</i>: Τόσο απεριόριστη όσο και η φιλανθρωπία. Πρέπει να
παραδεχτείτε ότι κάνετε λάθη ακόμα και σε απλές σκέψεις, και δεν πρέπει να
είστε τόσο υπερήφανοι ώστε να αρνηθείτε να πείτε: «Έκανα ένα λάθος», διότι μια τέτοια
υπερηφάνεια θα ήταν πιο καταστροφική από το προηγούμενο σφάλμα. Όλοι κάνουν
λάθη με εξαίρεση το Θεό.<br />
Ποιος μπορεί να πει, «Ποτέ δεν έσφαλα»; Και υπάρχει μια ακόμα δυσκολότερη ταπείνωση:
Αυτή που γνωρίζει πώς να κρατάει σιωπή στα θαυματουργά πράγματα του Θεού που
συμβαίνουν σε εμάς, όταν δεν είναι απαραίτητο να τα αναφέρουμε για τη δόξα Του,
ώστε να μην αποθαρρύνουμε τον πλησίον μας που δεν έλαβε τέτοια ιδιαίτερα<br />
δώρα από το Θεό. Αν θέλει ο Κύριος! Ω, μόνον αν θέλει ο Θεός παρουσιάζεται στον
υπηρέτη Του! Η Ελισάβετ «Με είδε» γι’ αυτό που ήμουν, ο μνηστήρας Μου, Με γνώριζε
γι’ αυτό που ήμουν όταν ήρθε η ώρα γι’ αυτόν να γνωρίσει.<br />
<br />
Αφήστε στο Θεό τη φροντίδα να σας ανακηρύττει υπηρέτες Του. Επιθυμεί να το κάνει,
διότι κάθε πλάσμα που ξεκινάει μια ιδιαίτερη αποστολή, είναι μια καινούργια
δόξα που προστίθεται στην άπειρη δόξα Του, και είναι ένας μάρτυρας για το τι
είναι ο άνθρωπος, όπως θα τον ήθελε ο Θεός να είναι: Μια χαμηλότερη τελειότητα
που αντανακλά τον Δημιουργό της. Να παραμένετε στη σκιά και στη σιωπή εσείς που
έχετε αγαπηθεί από τη Χάρη, έτσι ώστε να μπορείτε να ακούτε <i>τα μοναδικά </i>λόγια
της «Ζωής» που ίσως σας αξίζει να τα έχετε μαζί σας και μέσα σας, τον Ήλιο που
λάμπει αιώνια. Ω, Ύψιστο Ευλογημένο Φως, Θεέ, χαρά των δούλων Σου, λάμπε σε
αυτούς τους δούλους Σου ώστε να μπορούν να χαίρονται στην ταπεινότητά τους, να
δοξολογούν μόνον Εσένα, διότι διασκορπίζεις την υπερηφάνεια αλλά ανυψώνεις τους
ταπεινούς που Σε αγαπούν μέχρι τη λαμπρότητα της Βασιλείας Σου».<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><span style="color: red;">ΠΗΓΗ: Το κεφ. 26 από το βιβλίο της Μαρίας Βαλτόρτα "Το Ευαγγέλιο όπως μου αποκαλύφθηκε"</span></span></p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-40190026765192985172023-10-05T00:03:00.002-07:002023-10-05T00:03:38.307-07:00Το Έλεος - όπως το εξηγεί ο Ιησούς<p><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlUlJInii_cgGaGvnpZIVWEt4pb4SvspEPQVwBwPjeuEZcoL5_QYz1OP4dndVtivLvXqocRNhOeYAGZCVdkIhaBW7lyeVZ_LIcBXEpaJBI9R4sEZS9C5gDsi8jliPSjSp9eE9aNxnhEHyoc2Cit1QHwCEnTbpgtYErhV7JarFYGGZUiXp1f3ujyv38Af5q/s1170/d1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="1170" height="137" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlUlJInii_cgGaGvnpZIVWEt4pb4SvspEPQVwBwPjeuEZcoL5_QYz1OP4dndVtivLvXqocRNhOeYAGZCVdkIhaBW7lyeVZ_LIcBXEpaJBI9R4sEZS9C5gDsi8jliPSjSp9eE9aNxnhEHyoc2Cit1QHwCEnTbpgtYErhV7JarFYGGZUiXp1f3ujyv38Af5q/s320/d1.jpg" width="320" /></a></div><br />Την 1η Οκτωβρίου
2023 <span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">o</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ιησούς έδωσε το παρακάτω μήνυμα με το οποίο μας δίνει να καταλάβουμε καλύτερα τι ακριβώς είναι το Έλεος του Θεού</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt;">Αγαπημένα Μου παιδιά, <br />Τι είναι το Έλεος; Έχετε συχνά ακούσει να μιλάνε γι’ αυτό. Λέτε ότι είναι
επιείκεια, ανεκτικότητα, συγχώρεση. Είναι λίγο από αυτά, αλλά πάνω από όλα
είναι μια από τις μεγάλες θεϊκές αρετές. Ο Θεός είναι ελεήμων, απόλυτα ελεήμων.
Αγαπά όλα τα παιδιά Του, όλα τα πλάσματά Του, είναι απείρως έμπειρος, τα
ξέρει όλα, τα βλέπει όλα, τα γνωρίζει όλα, η γνώση Του είναι απέραντη, η εφευρετικότητά Του είναι απέραντη, ξεπερνά τα πάντα. Είναι λοιπόν απόλυτα ενημερωμένος και
κατά την κοινή γλώσσα «δεν μπορούμε να Τον παραβγούμε!» Όχι, δεν χλευάζουμε τον Θεό, η
Επιστήμη Του μας ξεπερνά, η νοημοσύνη Του μας ξεπερνά, η Σοφία Του μας ξεπερνά.
Όταν κρίνει, δεν κάνει λάθος. Οι ιδιότητες του Θεού είναι τόσο πολλές που
κανείς δεν μπορεί να Τον ανταγωνιστεί. Ο δαίμονας προσπάθησε και χάθηκε. </span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt;">Παιδιά
μου, το θεϊκό Έλεος είναι ένα δώρο που μόνο ο Θεός κατέχει στην τελειότητα.
Κρίνει με αυτό, αγαπά με αυτό, ενεργεί με αυτό, είναι παρόν σε ό,τι κάνει, σε
ό,τι σκέφτεται, σε ό,τι αναλαμβάνει, αλλά πάντα συνοδεύεται από όλες τις άλλες
αρετές Του. Γι' αυτό, αγαπημένοι Μου, μην ξεγελιέστε: η θεϊκή Καλοσύνη είναι
<u>δίκαιη</u>, το θεϊκό Έλεος είναι <u>δίκαιο</u>, η θεϊκή Τρυφερότητα είναι απαλή αλλά
<u>δίκαιη</u>, η θεϊκή Δικαιοσύνη απλώνεται πάνω σε όλες τις θεϊκές αρετές και ενεργεί
σε συνδυασμό με το Έλεός Του. Έλεος χωρίς Δικαιοσύνη θα ήταν ένα λάθος, Δικαιοσύνη
χωρίς Έλεος θα ήταν μια ανισορροπία. Το θεϊκό Έλεος βλέπει τις αδυναμίες, δεν τις
δικαιολογεί αλλά τις λαμβάνει υπόψη. Η θεϊκή Δικαιοσύνη βλέπει τις αδυναμίες,
δεν τις δικαιολογεί αλλά τις λαμβάνει υπόψη.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-right: -24.15pt;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αυτές οι δύο θεϊκές αρετές συνεργάζονται γιατί βρίσκονται στο
ίδιο έδαφος, βλέπουν και νομοθετούν. Δεν ξεγελιούνται με την έννοια ότι είναι
και οι δύο σε εγρήγορση και τέλειες και συνεργάζονται πολύ αρμονικά. Το Έλεος
χωρίς τη Δικαιοσύνη θα ήταν υπερβολικό, η Δικαιοσύνη χωρίς το Έλεος θα ήταν
υπερβολική. Και τα δύο είναι απαραίτητα για να ανταποκρίνονται στην Καλοσύνη
του Θεού, στη Διάνοια του Θεού, στην Παντοδυναμία Του. Το θεϊκό Δικαστήριο, στο
τέλος των επίγειων ημερών σας, θα είναι εντυπωσιακό, κάποιοι από εσάς θα
τρέμουν, άλλοι θα φοβούνται, άλλοι θα θέλουν να φοβηθούν αλλά δεν θα μπορούν,
άλλοι θα προτιμούσαν να κρυφτούν μέσα στη γη. Οι καλοί επίσης θα
εντυπωσιαστούν, τα λάθη τους θα τους φαίνονται τεράστια, τόσο όσο η μεγαλύτερη
επιφάνεια, αλλά το Έλεος του Θεού θα τους βοηθήσει και θα παρηγορηθούν. Η
Υπεραγία Θεοτόκος θα είναι παρούσα σε αυτό το Δικαστήριο, δεν θα καταλάβει τη
θέση του Δικαστή αλλά θα Τον κοιτάζει συχνά για να βλέπει Εκείνος το χαμόγελό Της, την
καλοσύνη Της, τη μητρική Της πραότητα. </span><span style="font-size: 12pt;">Το θεϊκό Έλεος, αφού συμβουλευτεί τη Δικαιοσύνη, θα
προχωρήσει προς τη γενναιόδωρη ψυχή και θα της δώσει όλα όσα μπορούν να
αναμένονται από τη θεϊκή Αγάπη. </span></p><p class="MsoNormal" style="margin-right: -24.15pt;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Παιδιά μου, μην περιμένετε από το Έλεος να
είναι αλόγιστο, χαλαρό, να πηγαίνει πέρα από τα δικαιώματά του, επιθυμώντας τη
σωτηρία της ψυχής χωρίς να την αξίζει. Όχι, όχι, το θεϊκό Έλεος είναι
δίκαιο όπως η θεϊκή Δικαιοσύνη είναι ελεήμονα και παρά την τόσο τέλεια
ισορροπία, <u>πολλές ψυχές καταδικάζονται</u>. Ναι, αυτή είναι η τελική μοίρα τόσων
πολλών ανθρώπινων ψυχών που δεν πιστεύουν στον Θεό ή δεν θέλουν να
προσκολληθούν σε Αυτόν, δεν Τον λαμβάνουν υπόψη ή Τον απορρίπτουν, πράγμα που είναι
το ίδιο.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXSIPAEkrGwaVx20Z9M9se84IABHxyD3hfndUhq4-gc3YZ4JNpYQbJx7tz0j1RxZtI7Pb6PO9CG55ZFlQNtqkNayG0vKJAM5u25jrPJU5n6DaqvCRMbkGcwVZ0QK2V4HG7_fC9bSOQ8ogL24k7tU5zN3Yix2UJjAYTnobOOqUKP5A2SBx4dQa2fgkph3cT/s1024/Divine-MErcySundaylg-1024x615.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="615" data-original-width="1024" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXSIPAEkrGwaVx20Z9M9se84IABHxyD3hfndUhq4-gc3YZ4JNpYQbJx7tz0j1RxZtI7Pb6PO9CG55ZFlQNtqkNayG0vKJAM5u25jrPJU5n6DaqvCRMbkGcwVZ0QK2V4HG7_fC9bSOQ8ogL24k7tU5zN3Yix2UJjAYTnobOOqUKP5A2SBx4dQa2fgkph3cT/s320/Divine-MErcySundaylg-1024x615.jpg" width="320" /></a></div><br /><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η στιγμή της αλήθειας ΔΕΝ είναι ενώπιον του θεϊκού Δικαστηρίου, όχι, </span>τότε <span style="font-size: 12pt;">θα ήταν πολύ αργά.</span><p></p><p class="MsoNormal" style="margin-right: -24.15pt;"><span style="font-size: 12pt;">Η στιγμή της αλήθειας είναι στη γη, στην καθημερινότητά σας,
στην άσκηση των αρετών σας ή στην αντίθετη άσκηση, αυτή των σφαλμάτων σας, του
εγωισμού σας, της τεμπελιάς σας, των προσωπικών σας φιλοδοξιών. Θα ήταν λάθος
να υπολογίζετε στο θεϊκό Έλεος αγνοώντας τη Δικαιοσύνη Του και είναι πολύ
σοβαρό λάθος να ζείτε την κάθε μέρα που σας δίνει ο Θεός στη γη, χωρίς να Του αποδίδετε
όλες τις τιμές που Του αναλογούν. Ο Θεός, ο Γιαχβέ, σας έδωσε τις Δέκα Εντολές
Του, αλλά ποιός θα μπορούσε σήμερα να τις πει απέξω; Ξανασκεφθείτε τες, μάθετέ τες,
ακολουθήστε τες, μελετήστε τες. Σήμερα, συγκεκριμένα, η 6η και η 9η Εντολή
παραβιάζονται σοβαρά: η ίδια η κοινωνία ενθαρρύνει το έγκλημα και ελάχιστοι
άνδρες και γυναίκες εξαιρούνται. </span><span style="font-size: 12pt;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-right: -24.15pt;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Να μια λίστα μερικών από τις πράξεις και τις πρακτικές που
προκαλούν τη θεϊκή οργή: οι ελεύθερες σχέσεις, η φαρμακευτική ή ιατρική
αντισύλληψη, η έκτρωση - που είναι ο φόνος μιας ζωής που θέλησε ο Θεός - οι
ιατρικές παρεμβάσεις για να απαλλαγείτε από το Θέλημα του Θεού και την Εξουσία
Του στη ζωή: η ιατρικά υποβοηθούμενη τεκνοποίηση, η παρένθετη μητρότητα, η
κατάψυξη ανθρώπινου σπέρματος, οι μεταμοσχεύσεις ζωντανών οργάνων που απαιτούν
τον θάνατο του δότη… ενώ ο Θεός είναι και παραμένει ο Κύριος της ζωής και του
θανάτου. Ο σεβασμός του ανθρώπινου σώματος κατά τον θάνατο υπονομεύεται σοβαρά
από την εξαγωγή των οργάνων του ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ από την καύση του νεκρού σώματος. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-right: -17.05pt;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πόσες σοβαρές αμαρτίες, πόσες αρνήσεις της θεϊκής Εξουσίας,
πόση βεβήλωση του πλάσματος στο οποίο έχω βάλει τόση φροντίδα, τόση σοφία, τόση
αγάπη κατά τη δημιουργία Μου! Παιδιά μου, ναι, πολλές ψυχές πάνε στην κόλαση
γιατί ποδοπατούν τις Εντολές Μου που είναι δέκα τον αριθμό, ενώ το άθροισμα
των νόμων των Κρατών δεν σταματά να αυξάνει, να ενισχύεται μέχρι την χωρίς
υπαιτιότητα άγνοια του πολίτη. Η Δικαιοσύνη Μου και το Έλεός Μου είναι οι δύο
πυλώνες του θεϊκού Δικαστηρίου και όταν οι άνθρωποι στη γη γιορτάζουν το Έλεός
Μου (η Κυριακή μετά την Κυριακή του Πάσχα), θα πρέπει επίσης να γιορτάζουν τη Δικαιοσύνη Μου. Το ένα χωρίς το άλλο θα
ήταν ανοησία, αλλά η θεϊκή Τελειότητα δεν γνωρίζει την παραμικρή ατέλεια. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-right: -17.05pt;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σας ευλογώ, αγαπητά Μου παιδιά, μετανοήστε, επιστρέψτε στο
μονοπάτι που σας οδηγεί στον Παράδεισο και που βασίζεται σε κάθε μία από τις
Δέκα Εντολές Μου. <br />Στο Όνομα του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Και
έτσι ας είναι. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Θεός σας,
ο Πολυδίκαιος και ο Πολυέλεος.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ΠΗΓΗ: https://soeurbeghe.files.wordpress.com/2023/10/l.c.-2023.10.01-la-misericorde-1.pdf</span></p><p class="MsoNormal"><br /></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span></p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-62414087302452711272023-08-25T03:11:00.001-07:002023-08-25T03:11:12.595-07:00Στεφάνι με 12 αστέρια<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5b_D0sEWNzqDpECwIonCwbXQofeet2XBMHtqX_hB4Ino72vy62YL8tYVWdVD4iYQUfEFFOsA1OTPKaUdyECjA4u0xwS10jZSl6bni-Ao5jPcOrbwwDsZMjvsA0BCI4JNEbkecP2U4yfjHc8_tjECCYqIO4YX6fGJh0pv8rFnhVTkdP96JTfo3UzQmtsFt/s225/%CE%A3%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%B9%CE%B1%20%CE%95%CE%95.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="150" data-original-width="225" height="194" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5b_D0sEWNzqDpECwIonCwbXQofeet2XBMHtqX_hB4Ino72vy62YL8tYVWdVD4iYQUfEFFOsA1OTPKaUdyECjA4u0xwS10jZSl6bni-Ao5jPcOrbwwDsZMjvsA0BCI4JNEbkecP2U4yfjHc8_tjECCYqIO4YX6fGJh0pv8rFnhVTkdP96JTfo3UzQmtsFt/w325-h194/%CE%A3%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%B9%CE%B1%20%CE%95%CE%95.png" width="325" /></a></div><b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br />«Ύστερα
φάνηκε ένα μεγάλο σημείο στον Ουρανό: Μια Γυναίκα ενδεδυμένη με τον Ήλιο, η
Σελήνη ήταν κάτω από τα πόδια Της και στο κεφάλι Της ένα στεφάνι με δώδεκα
αστέρια».</span></b><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;"> Αποκάλυψη 12:1</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Η Σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης επινοήθηκε από τον
ζωγράφο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Arsene</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Heitz</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">,
ο οποίος - εμπνεόμενος από την ένθερμη ευλάβειά του προς την Θεοτόκο - έλαβε ως
πρότυπο τη «Θαυματουργή Μεντάλλια» ή «Θαυματουργό Μενταγιόν» της Ασπίλου
Συλλήψεως της Παναγίας, την οποία φορούσε πάντα στο λαιμό του. </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgauONTWQKmbgUrocjvhMlUPBFwXXatZDe2-EfJ_uuK5p7I3X4JDZBGyh5PgNIx-Hh6ueAkIZraixrdAb14hwOnsDxNabr-OdstEq00gg1RhEeqQe04UBBtuP6_xwtq2l9OjmIZZZRK7zHft_Ngq-j58rzJeZdqfmPTAIsFJE6uZ9cIgrPQtTRz05_ApVvo/s271/me2.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="186" data-original-width="271" height="186" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgauONTWQKmbgUrocjvhMlUPBFwXXatZDe2-EfJ_uuK5p7I3X4JDZBGyh5PgNIx-Hh6ueAkIZraixrdAb14hwOnsDxNabr-OdstEq00gg1RhEeqQe04UBBtuP6_xwtq2l9OjmIZZZRK7zHft_Ngq-j58rzJeZdqfmPTAIsFJE6uZ9cIgrPQtTRz05_ApVvo/s1600/me2.jpeg" width="271" /></a></div><br /><span style="font-family: times; font-size: medium;"><br /></span><div><span style="font-family: times; font-size: medium;">Ο καλλιτέχνης σκέφτηκε να τοποθετήσει 12 αστέρια σε σχήμα κυκλικό σε φωτεινό
μπλε φόντο, όπως ακριβώς αναπαριστούνται στην παραδοσιακή εικονογράφηση της Ασπίλου Συλλήψεως της Θεοτόκου.</span><o:p></o:p><p></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">***<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Την 8<sup>η</sup> Δεκεμβρίου 1955, εορτή της Αμιάντου
Συλλήψεως της Θεοτόκου (!!!), οι εκπρόσωποι των ευρωπαίων υπουργών απεδέχθησαν
επισήμως τον πίνακα του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Arsene</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Heitz</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">,
ως Σημαία της Νέας Ευρώπης. Η απόφαση αυτή ελήφθη έπειτα από διαγωνισμό που
είχε προκηρύξει στα 1950 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (θεσμός που προηγήθηκε της σημερινής
Ε.Ε.) για τη δημιουργία μιας Σημαίας της Ενωμένης Ευρώπης.<o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">***<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Πώς όμως ένα χριστιανικό σύμβολο έγινε αποδεκτό ως
σημαία; <br />
Η Θεία Πρόνοια έκανε, ώστε επικεφαλής της Επιτροπής, να είναι τότε ένας Εβραίος
στο θρήσκευμα, ο οποίος αγνοούσε πλήρως την πραγματική σημασία του πίνακα
αυτού!<br />
Ο καλλιτέχνης, ο οποίος δεν αποκάλυψε ότι η πηγή της έμπνευσής του ήταν
θρησκευτική, κατόρθωσε να πείσει τους Συνέδρους ότι ο αριθμός 12 συμβόλιζε,
τάχα, την «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">αρχαία σοφία</i>», ότι ήταν
ένα «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">σύμβολο πληρότητας</i>» και ότι δεν
πρέπει να αλλαχθεί, ακόμα και αν τα Κράτη-Μέλη υπερβούν αυτό τον αριθμό. <br />
Έτσι, όταν ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Paul</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">M</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">G</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Levy</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">, διευθυντής της Υπηρεσίας Τύπου
και Πληροφοριών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, εξήγησε στα μέλη της Οικονομικής
Κοινότητας τη σημασία του επιλεγέντος σχεδίου, δήλωσε ότι ο αριθμός των 12
αστεριών είναι «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">σύμβολο πληρότητας</i>»,
αφού την εποχή εκείνη (δεκαετία του 1950) δεν αντιπροσώπευε ούτε καν τον αριθμό
των Κρατών-Μελών, που ήταν μικρότερος.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7__zBa6s8Gv76gqLBYC0W0n3rzFmA9r7DSTqQaU61cglLbmbyY4YTNG5R0lVZh9mtdov6iw9sqnKtYa53WvFvMCVav_irTbv8kczErwVTgx0Xmv3uBLtpZPZOpq0EBRZg_b8mXPbI4KnApCR77nIJXtqrNpPiV0UvQ3Ti4oRIBHLNkOE9r40oNp-jFB9h/s259/me.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="194" data-original-width="259" height="194" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7__zBa6s8Gv76gqLBYC0W0n3rzFmA9r7DSTqQaU61cglLbmbyY4YTNG5R0lVZh9mtdov6iw9sqnKtYa53WvFvMCVav_irTbv8kczErwVTgx0Xmv3uBLtpZPZOpq0EBRZg_b8mXPbI4KnApCR77nIJXtqrNpPiV0UvQ3Ti4oRIBHLNkOE9r40oNp-jFB9h/s1600/me.jpeg" width="259" /></a></div><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Χωρίς να το γνωρίζουν, οι εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών
υπουργών απεδέχθησαν ως Σημαία της Ενωμένης Ευρώπης, το μενταγιόν της Άσπιλης Σύλληψης
της Παναγίας*, και μάλιστα στις 8 Δεκεμβρίου, ημέρα που στη Δυτική Εκκλησία
εορτάζεται η Άσπιλη Σύλληψή Της!!! Ο Θεός εργάζεται θαυματουργικά αλλά λίγοι το
αντιλαμβάνονται και πολύ λιγότεροι το πιστεύουν! <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΣΗΜΕΙΩΣΗ:<b> <o:p></o:p></b></span></p>
<p class="MsoNormal"><b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Η ιστορία της σημαίας της ΕΕ</span></b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br />
Στην επίσημη σελίδα της ΕΕ διαβάζουμε τα παρακάτω, χωρίς να αναφέρεται τίποτε
για τον καλλιτέχνη που την σχεδίασε: <b><o:p></o:p></b></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Η ιστορία της σημαίας άρχισε το 1955, όταν το <a href="http://www.coe.int/en/web/portal/home"><span style="color: windowtext; text-decoration: none; text-underline: none;">Συμβούλιο της Ευρώπης</span></a>, που
υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και προάγει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό,
επέλεξε το σημερινό σχέδιο για δική του χρήση. Στα χρόνια που ακολούθησαν, το
Συμβούλιο της Ευρώπης ενθάρρυνε τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, που μόλις είχαν
αρχίσει να λειτουργούν, να αναγνωρίσουν τη σημαία ως έμβλημά τους.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Το 1983, το <a href="https://european-union.europa.eu/institutions-law-budget/institutions-and-bodies/search-all-eu-institutions-and-bodies/european-parliament_el"><span style="color: windowtext; text-decoration: none; text-underline: none;">Ευρωπαϊκό
Κοινοβούλιο</span></a> αποφάσισε ότι η σημαία των Κοινοτήτων θα έπρεπε να
είναι η ίδια με τη σημαία του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το 1985, η σημαία αυτή
αναγνωρίστηκε από όλους τους ηγέτες της ΕΕ ως το επίσημο έμβλημα των Ευρωπαϊκών
Κοινοτήτων, που στη συνέχεια έγιναν η Ευρωπαϊκή Ένωση. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">* <b>Λίγα λόγια για το Θαυματουργό Μενταγιόν της Παναγίας</b>.<br />Στις 27 Νοεμβρίου 1830 στις 5:30 το απόγευμα, η Παναγία εμφανίζεται για δεύτερη φορά στη μοναχή Αικατερίνη Λαμπουρέ (σήμερα τιμάται ως Αγία Αικατερίνη Λαμπουρέ) η οποία βρισκόταν μαζί με άλλες μοναχές στο Παρεκκλήσιο του Κεντρικού Οίκου του Τάγματος των Αδελφών του Ελέους στο Παρίσι. Η Παναγία έδειξε στην Αικατερίνη ένα ωοειδές πλαίσιο και γύρω στο πλαίσιο είδε να σχηματίζεται με χρυσά γράμματα η εξής προσευχή: </span></p>
<p class="MsoNormal"></p><div style="text-align: center;"><b style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 18.6667px;">"Ô MARIE CONÇUE SANS PÉCHÉ PRIEZ POUR NOUS QUI AVONS RECOURS À VOUS"</b></div><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: 18.6667px;"><br />Δηλαδή: "Ω Μαρία, συλληφθείσα χωρίς αμαρτία προσευχήσου για εμάς που προστρέχουμε σ' Εσένα".<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDSimLdQCSWJg3r8I8nn05e4WV2MwST6Fwf6K-UVHsS66tKnmu-QSqlQ-M5katwdop1EmicdYfMSpaZ8LY_0MW6hw_vaNW00aVdYrO1ZiZQOX57FjuZcjLSSQLwD7j4_hjFJgfNCsNrSQf9YEKkpq42JoLOv7MkU43Mgk__WP3YnK9BK8yRxIlt1wP29TW/s271/med.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="186" data-original-width="271" height="186" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDSimLdQCSWJg3r8I8nn05e4WV2MwST6Fwf6K-UVHsS66tKnmu-QSqlQ-M5katwdop1EmicdYfMSpaZ8LY_0MW6hw_vaNW00aVdYrO1ZiZQOX57FjuZcjLSSQLwD7j4_hjFJgfNCsNrSQf9YEKkpq42JoLOv7MkU43Mgk__WP3YnK9BK8yRxIlt1wP29TW/s1600/med.jpeg" width="271" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η Θαυματουργική Μεντάλλια</td></tr></tbody></table></span></span><p class="MsoNormal"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: 18.6667px;">Τότε η Παναγία έδωσε στην Αικατερίνη μια σαφή εντολή:<br /><b>"Να κάνεις να χαραχθεί μια μεντάλλια κατ' αυτό το πρότυπο. Όλοι όσοι την φορούν, εφόσον θα την έχει ευλογήσει ένας ιερέας, θα λάβουν εξαιρετικές Χάρες. Θα πρέπει να την φορούν γύρω από το λαιμό τους. Εκείνοι οι οποίοι θα λένε αυτή την προσευχή με ευλάβεια, θα είναι μ' έναν ιδιαίτερο τρόπο υπο την προστασία της Μητέρας του Θεού. Οι Χάρες θα χορηγηθούν έφθονα σ' εκείνους που θα έχουν εμπιστοσύνη".</b></span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: 18.6667px;">Τότε το πλαίσιο αυτό περιστράφηκε και φάνηκε στην οπίσθια όψη του ένα κεφαλαίο <b>"Μ" </b>με έναν Σταυρό στο πάνω μέρος, τού οποίου η βάση περιπλεκόταν στο γράμμα. Κάτω από το μονόγραμμα της Παρθένου Μαρίας εμφανίστηκαν δυο Καρδιές: <br />Η Ιερά Καρδία του Ιησού Χριστού, στεφανωμένη από αγκάθια και διάπυρη από την Αγάπη και η Άσπιλη Καρδία της Μαρίας, την οποία διαπερνούσε η ρομφαία του πόνου. Δώδεκα λαμπερά αστέρια πλαισίωναν κυκλικά όλο το σύμπλεγμα των συμβόλων της οπισθίας όψης του θαυματουργού μενταγιόν της Παναγίας. <br />Η Αικατερίνη ρώτησε την Παναγία πώς θα μπορέσει να πραγματοποιήσει την εντολή Της, ώστε να χαραχθεί το μενταγιόν. </span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: 18.6667px;">Η Παναγία της είπε να πάει και να τα πει όλα στον πνευματικό της, τον πατέρα Jean-Marie Aladel. <br />Στην αρχή ο ιερωμένος δεν πίστεψε την Αικατερίνη και τη συμβούλευσε να μην πει τίποτα σε κανέναν. Όμως, σιγά-σιγά βεβαιώθηκε πως τα γεγονότα που του εκμυστηρεύτηκε το πνευματικό του τέκνο ήταν αληθινά και υπερφυσικά. Έτσι, έπειτα από δυο χρόνια πλησίασε τον Αρχιεπίσκοπο Παρισίων Σεβ. De Quelen και του διηγήθηκε τα συμβάντα της οδού Du Bac. </span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: 18.6667px;">Ο Αρχιεπίσκοπος ήταν ένθερμος υποστηρικτής και ευλαβής της Ασπίλου Συλλήψεως της Θεοτόκου. Απεφάνθη ότι το μενταγιόν αυτό ήταν σε απόλυτη συμφωνία με την Διαδασκαλία της Εκκλησίας και γι' αυτό δεν είχε αντιρρήσεις για την κατασκευή του. Παρήγγειλε λοιπόν δυο χιλιάδες μενταγιόν στις 20 Ιουνίου 1832, λέγοντας χαρακτηριστικά:</span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: 18.6667px;"><i>- Ας διαδώσουν αυτό το μενταγιόν και θα κρίνουμε το δέντρο από τους καρπούς του...</i></span></span></p></div>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-67486796075794253992023-08-22T02:47:00.000-07:002023-08-22T02:47:30.009-07:00Μαρία Γκορέττι, η μικρή μάρτυρας της αγνότητας<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTTUwednv8XLT8kS1CJuBmpFN8bpytgUXYiZNPiq7SG0ctsu59clnWw4ZyelNDbkTSGN7wkLg-ymV3X4v8eXITINjf57_Z1hFvKDfRcljaby6_pkixw-CInPwwk30slHbaHP7_RJ7ehGg56bjOg18dms1150-vLZocV-2WwYEOAC7QT9wVJr5UE0rkyCqw/s236/maria%20goretti3.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="236" data-original-width="214" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTTUwednv8XLT8kS1CJuBmpFN8bpytgUXYiZNPiq7SG0ctsu59clnWw4ZyelNDbkTSGN7wkLg-ymV3X4v8eXITINjf57_Z1hFvKDfRcljaby6_pkixw-CInPwwk30slHbaHP7_RJ7ehGg56bjOg18dms1150-vLZocV-2WwYEOAC7QT9wVJr5UE0rkyCqw/s1600/maria%20goretti3.jpeg" width="214" /></a></div><br />Η <b>Μαρία Γκορέτι</b>
(16 Οκτωβρίου 1890 – 6 Ιουλίου 1902) ήταν ένα κορίτσι 12 ετών, από την Ιταλία,
που αγίασε και έλαβε θέση στο πάνθεον των νεότερων αγίων της Δυτικής Εκκλησίας.
Μέσα από την εξιστόρηση της σύντομης ζωής της θα δούμε τι ήταν αυτό που την
κατέστησε άξια αγιοποίησης και θα κατανοήσουμε πώς ο Θεός μετατρέπει σε καλό
ακόμα και το χειρότερο κακό.<p></p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Γεννήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 1890 στο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Gorinaldo</span>, μια μικρή πόλη στην επαρχία
της Ανκόνα. Ήταν το τρίτο από τα επτά αδέλφια μιας οικογένειας αγροτικής, φτωχής,
θρησκευόμενης, που ο πατέρας Λουίτζι Γκορέτι εργαζόταν στα χωράφια ενώ η μητέρα
Ασούντα Καρλίνι φρόντιζε τις δουλειές του σπιτιού και μεγάλωνε τα παιδιά της.
Βαφτίστηκε την επομένη της γέννησής της – όπως όλα σχεδόν τα παιδιά της εποχής
εκείνης, λόγω της μεγάλης βρεφικής θνησιμότητας – και έλαβε το όνομα Μαρία
Τερέζα.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Σε ηλικία 6 ετών έλαβε το Μυστήριο του Χρίσματος μαζί με τον
αδελφό της. Μετά από δυο μήνες η οικογένεια αναγκάζεται να μεταναστεύσει σε
άλλη αγροτική περιοχή της Ιταλίας, νότια της Ρώμης. Εκεί ο πατέρας γνωρίστηκε
με δυο άντρες, εργάτες κι εκείνοι, τον πατέρα Τζιοβάνι Σερενέλλι και το γιο του
Αλεσάντρο. Μια γνωριμία με τραγική κατάληξη. <br />
Ο Τζιοβάνι, ένας τύπος αλκοολικός και βίαιος, τσακώθηκε με τον κάτοχο της
αγροτικής έκτασης που δούλευε και αναγκάστηκε να φύγει το Φεβρουάριο 1899,
ακολουθούμενος από τον Λουίτζι και την οικογένειά του. <br />
Οι δυο οικογένειες βρίσκουν εργασία σε μια άλλη πολύ άσχημη περιοχή γεμάτη
βάλτους, νότια της Ρώμης που είχε το όνομα Βάλτοι Ποντίνε. <br />
Ο γαιοκτήμονας τους παραχωρεί ένα αγροτόσπιτο δυο ορόφων. Στο ισόγειο
βρίσκονται αποθήκες και χώροι για τα ζώα και μια κοινή κουζίνα. Στον επάνω
όροφο τρία δωμάτια. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Η περιοχή είναι ευδόκιμη για την ανάπτυξη διαφόρων ασθενειών
και κυρίως ελονοσίας. Πράγματι, μετά από ενάμισι χρόνο, το 1900, ο Λουίτζι
πεθαίνει από μαλάρια σε ηλικία 41 ετών. Η γυναίκα του μένει πίσω με τα 5 παιδιά
που είχαν επιβιώσει. Η Μαρία είναι η μεγαλύτερη και η Τερέζα η μικρότερη, ενός
έτους. Αναγκάζεται να εργαστεί στα χωράφια για να μπορέσει να ζήσει την
οικογένεια, αφήνοντας τη Μαρία πίσω να κάνει τις δουλειές του σπιτιού, ράψιμο,
μαγείρεμα, καθαριότητα και φροντίδα των μικρότερων αδελφών της. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Η Μαρία, ευαίσθητη και τρυφερή, υπέφερε βαθειά από το χάσιμο
του πατέρα της, όμως ήταν εκείνη που άρχισε να παρηγορεί τη μητέρα της και
συνήθιζε να της λέει: «Έλα μανούλα μου, τι φοβάσαι; Εμείς θα μεγαλώσουμε
γρήγορα και τότε… Έχει ο Θεός…»<br />
Ήταν πολύ τρυφερή και με τα αδέλφια της. Τα βοηθούσε, τα προέτρεπε να είναι
καλά, τα δίδασκε προσευχές και κάθε πρωί και βράδυ έλεγαν μαζί τρεις φορές το
‘Χαίρε Μαρία’ (<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Ave</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Maria</span>).
Δεν είχε ακόμα λάβει την Πρώτη Κοινωνία (στη Δυτική Εκκλησία τα παιδιά
κοινωνούν μόλις φτάσουν στην ηλικία της λογικής) και το έλεγε συχνά στη μητέρα
της, που όμως ήταν πάντα τόσο απασχολημένη στα χωράφια και είχαν πάντα τέτοια
φτώχεια, που το ανέβαλε συνεχώς για έναν πιο κατάλληλο καιρό.<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgihb9Q_Ov9C72mhf_3Ijq4O6jomSmIlg5ScTYJELSr0uFYWLBShdz8C2ZC2CFG8j9HcgwyEcAipim2oqvMte_Bw68kRS7LV4A6DFD-MC8_I5r1kCmI2CY3cXniG6Kq8f9TLVZrxYgGJXZ5Ec91mRx0b7TKHDP8nZekCCAwZm9x3zKLV8jftcXMVri-G3l_/s258/al3.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="258" data-original-width="196" height="258" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgihb9Q_Ov9C72mhf_3Ijq4O6jomSmIlg5ScTYJELSr0uFYWLBShdz8C2ZC2CFG8j9HcgwyEcAipim2oqvMte_Bw68kRS7LV4A6DFD-MC8_I5r1kCmI2CY3cXniG6Kq8f9TLVZrxYgGJXZ5Ec91mRx0b7TKHDP8nZekCCAwZm9x3zKLV8jftcXMVri-G3l_/s1600/al3.jpeg" width="196" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ασούντα Καρλίνι</td></tr></tbody></table></p><p class="MsoNormal">Έλεγε η Μαρία: «Μαμά, θέλω να λάβω την Πρώτη Κοινωνία. Θέλω
να λάβω τον Ιησού».<br />
Η μητέρα της: «Αγάπη μου, πώς να τη λάβεις αν δεν μάθεις την κατήχηση; Και δεν
έχουμε χρήματα για καινούργια ρούχα…»<br />
Μαρία: «Μα έτσι δεν θα μπορέσω ποτέ να λάβω την Πρώτη Κοινωνία, δεν θέλω να ζω
χωρίς τον Ιησού».<br />
Η μητέρα: «Αγάπη μου, ποιος θα σου διδάξει κατήχηση;»<br />
Μαρία: «Έχει ο Θεός… στην <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Conca</span>
μένει η Ελβίρα Σκιάσι που είναι η μοδίστρα του αφεντικού. Αυτή ξέρει να
διαβάζει. Επίσης, ο π. Δον Αλφρέντο Παλιάνι πηγαίνει εκεί τις Κυριακές και
μπορεί κι αυτός να με διδάξει». <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Η Μαρία ήταν πολύ ευσεβής. Αν και δεν ήξερε ούτε να γράφει
ούτε να διαβάζει, έμαθε την κατήχηση και κοινώνησε για πρώτη φορά το 1901 στη
γιορτή της Αγίας Δωρεάς ( <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Corpus</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Christi</span>).
Πριν από το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας ο ιερέας της έκανε παραινέσεις να
κρατήσει πάση θυσία την αγνότητά της. Η Μαρία ήταν όμορφο κορίτσι, ψηλό,
μελαχρινό με μακριά καστανά μαλλιά και βαθιά ευγενικά μάτια, έδειχνε μεγαλύτερη
από την ηλικία της. Πάντα έκρυβε το πρόσωπό της με ένα μαντήλι. Ακόμα και ο
δολοφόνος της παραδέχτηκε ότι ποτέ δεν άφησε ακάλυπτο κανένα μέρος του σώματός
της, ακόμα και κατακαλόκαιρο. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Όταν ο γιος του συγκάτοικου, ο Αλεσάντρο, έγινε 18 χρονών,
άρχισε να κοιτάζει με πόθο τη Μαρία. Μετέπειτα, έγραφε σε κάποιο γράμμα του,
«μέσα από περιοδικά, ανήθικες ταινίες και κακά παραδείγματα έβλεπα ότι οι
περισσότεροι νέοι της εποχής μου ακολουθούσαν το δρόμο τον κακό χωρίς καν να το
συνειδητοποιούν. Έκανα το ίδιο». <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Ξεκίνησε κάνοντας άσεμνες χειρονομίες στη Μαρία,
χρησιμοποιούσε πρόστυχα λόγια και αρκετές φορές την είχε στριμώξει αλλά η Μαρία
είχε ξεφύγει. Την απειλούσε ότι αν έλεγε κάτι στη μητέρα της, θα την σκότωνε. Εκείνη
πολλές φορές έλεγε στη μητέρα της «μαμά, σε παρακαλώ, μη με αφήνεις μόνη!» Το
ίδιο είπε και την παραμονή της τραγωδίας. Αλλά η δύστυχη μάνα δεν μπόρεσε να
διακρίνει τον τρόμο πίσω από αυτά τα λόγια και η Μαρία οδηγήθηκε στο μαρτύριο. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">5 Ιουλίου 1902, η εντεκάχρονη Μαρία καθόταν στα εξωτερικά
σκαλιά του σπιτιού, ράβοντας ένα από τα πουκάμισα του Αλεσάντρο και προσέχοντας
τη μικρή Τερέζα που κοιμόταν δίπλα σε μια κουβέρτα, ενώ ο Αλεσάντρο αλώνιζε
φασόλια στον αχυρώνα. Γνωρίζοντας ότι ήταν μόνη, επέστρεψε σπίτι, την άρπαξε
και την έσυρε με τη βία κάτω στην κουζίνα και την απείλησε ότι θα τη μαχαιρώσει
με ένα σουβλί αν δεν έκανε αυτό που της έλεγε… είχε σκοπό να τη βιάσει. Η Μαρία
δεν υποτάχτηκε, διαμαρτυρόμενη ότι αυτό που ήθελε να κάνει ήταν θανάσιμο
αμάρτημα, προειδοποιώντας τον ότι θα πήγαινε στην Κόλαση. Πάλεψε μαζί του
απελπισμένα και συνέχιζε να ουρλιάζει, «Όχι! Είναι αμαρτία! Ο Θεός δεν το
θέλει!» Η αντίστασή της ήταν τόσο μεγάλη που δεν κατάφερε να τη βιάσει. Την
έπνιγε με τα χέρια του, αλλά καθώς εκείνη επέμενε ότι προτιμούσε να πεθάνει
παρά να του υποταχθεί, έξαλλος τη χτύπησε με το σουβλί 9 φορές στο στομάχι και
αλλού. Η Μαρία αιμορραγώντας φώναζε, «Θεέ, Θεέ, πεθαίνω, μαμά, μαμά!» και προσπάθησε
να φτάσει στην πόρτα, αλλά εκείνος τη σταμάτησε μαχαιρώνοντάς την άλλες 5 φορές
πριν φύγει τρέχοντας. Η μικρή Τερέζα πάνω στη σκάλα ξύπνησε από τον θόρυβο και
άρχισε να κλαίει γοερά και όταν η Ασούντα και ο Τζιοβάννι, ο πατέρας του
Αλεσάντρο έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει, βρήκαν τη Μαρία στο πάτωμα να
αιμορραγεί, τα εντόσθια έξω από το σώμα της και να της ανεβαίνει ο πυρετός της
περιτονίτιδας. Μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί βρήκαν 14
πληγές στο σώμα της: στο περικάρδιο, τον αριστερό πνεύμονα, την καρδιά, το
διάφραγμα, το λεπτό έντερο, το μεσεντέριο, τη λαγόνια αρτηρία. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Οι χειρουργοί στο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Orsenigo</span> εξεπλάγησαν που ήταν ακόμα ζωντανή. Στην ετοιμοθάνατη
κατάθεσή της, παρουσία του Αρχηγού της Αστυνομίας, είπε στη μητέρα της για τη
σεξουαλική παρενόχληση του Σερενέλλι και δύο προηγούμενες απόπειρες βιασμού
της. Η μητέρα της τη ρώτησε, «Μαριέττα μου, τι συνέβη, ποιος σου το έκανε;» «Ο
Αλεσάντρο το έκανε, ήθελε να κάνω άσχημη αμαρτία και αρνήθηκα», απάντησε.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Η δύστυχη κοπέλα διψούσε πολύ αλλά δεν της έδιναν νερό
επειδή το νερό θα έβγαινε από τα τρυπημένα έντερα. Της είπαν ότι έπρεπε να την
εγχειρήσουν χωρίς αναισθησία, γιατί λόγω των πολλαπλών τραυμάτων της πίστευαν
πως η νάρκωση θα έκανε την καρδιά της να σταματήσει. Η δίψα της αύξανε και
ζητούσε επίμονα νερό. Πριν την εγχείρηση ζήτησε να κοινωνήσει τα Άχραντα
Μυστήρια και ο ιερέας που την επισκέφθηκε προσπάθησε να την παρηγορήσει
λέγοντάς της ότι και ο Ιησούς διψούσε στο σταυρό και δεν του έδωσαν να πιει. Κατάλαβε
ότι η κατάστασή της ήταν πολύ κρίσιμη και άρχισε να της μιλάει για το πώς ο
Ιησούς συγχώρεσε τους δημίους του πριν πεθάνει. Μετά τη ρώτησε: «Μαρία, θέλεις
κι εσύ να συγχωρήσεις το φονιά σου;» <br />
Πρόθυμα η Μαρία απάντησε: «Ναι, για την αγάπη του Ιησού τον συγχωρώ και τον
θέλω μαζί μου στον Παράδεισο». <span style="mso-spacerun: yes;"> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVHUqBAKhzmKSXmxlcKUR-o5mxt63cSbRQvrKYBuveW3XbGBUGsHRBFYrORCyIJ0DikcFiKjD--v69CYYBI6N7MX3nL0MW_yYIVoOTUxZBtqhWHv9YlKUwkeKM-e8ND8WKpSFQOoSbVINkFg_2Tsysy7Ys8ByZ3uOxovucWtu6P5fZ4KKcfBrL4h2kX9ZN/s225/al5.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVHUqBAKhzmKSXmxlcKUR-o5mxt63cSbRQvrKYBuveW3XbGBUGsHRBFYrORCyIJ0DikcFiKjD--v69CYYBI6N7MX3nL0MW_yYIVoOTUxZBtqhWHv9YlKUwkeKM-e8ND8WKpSFQOoSbVINkFg_2Tsysy7Ys8ByZ3uOxovucWtu6P5fZ4KKcfBrL4h2kX9ZN/s1600/al5.jpeg" width="225" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Από τη συνέντευξη του 1952</td></tr></tbody></table></span></p><p class="MsoNormal">6 Ιουλίου 1902, τελικά την εγχείρησαν χωρίς αναισθησία και
χωρίς να βγει άλλο παράπονο από τα χείλη της. Της έδωσαν μόνο υπνωτικά χάπια.
Στα μισά του χειρουργείου, ξύπνησε. Ο φαρμακοποιός της είπε: «Μαρία, σκέψου με
στον Παράδεισο». Τον κοίταξε και είπε: «Λοιπόν, ποιος ξέρει, ποιος από εμάς θα
είναι πρώτος εκεί;» «Εσύ, Μαρία», της απάντησε. «Τότε θα σε σκεφτώ ευχαρίστως»,
του είπε. Η κατάστασή της όμως χειροτέρεψε και άρχισε να έχει παραισθήσεις. Οι
παραισθήσεις γίνονταν όλο και πιο συχνές και ξαφνικά αναφώνησε: «Τι όμορφη
κυρία!» Και με απορία: «Δεν την βλέπετε; Κοιτάξτε, είναι τόσο όμορφη γεμάτη φως
και λουλούδια!» Και σε λίγο ξεψύχησε. Ο κόσμος όταν το έμαθε ξέσπασε με
ενθουσιασμό: «Μια αγία πέθανε, η Μαριέττα είναι μάρτυρας».<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Ο Αλεσάντρο συνελήφθη αρνούμενος ότι την σκότωσε,
επιμένοντας ότι εκείνη, η Μαρία, του είχε επιτεθεί και αναγκάστηκε να αμυνθεί.
Δεν έπεισε φυσικά κανέναν, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>καταδικάστηκε
και φυλακίστηκε. Κανονικά έπρεπε να καταδικαστεί σε ισόβια ή σε θάνατο, αλλά
επειδή ήταν ανήλικος εκείνη την εποχή, η ποινή μετατράπηκε σε 30 χρόνια. Οι
δικαστές έλαβαν υπόψη μάλιστα ότι δεν ήταν τόσο ώριμος όσο περίμεναν να είναι
ένας 20χρονος και ότι μεγάλωνε σε μια φτωχή, παραμελημένη οικογένεια, με πολλά
αδέρφια και συγγενείς που έπασχαν από ψυχικές ασθένειες και έναν αλκοολικό
πατέρα. <br />
Θύμωσε τόσο από την καταδικαστική απόφαση των 30 χρόνων στη φυλακή και έδειξε
τόσο βίαιο χαρακτήρα επιτιθέμενος σε συγκρατούμενούς του που αναγκάστηκαν να
τον βάλουν σε κελί απομόνωσης 3 χρόνια. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισης, του
εμφανίστηκε η Μαρία σε όνειρο και του πρόσφερε 14 κρίνα, όσα και οι μαχαιριές
που τις είχε δώσει. Επίσης ότι λόγω της έκκλησης της μητέρας της Μαρίας για
έλεος δεν καταδικάστηκε σε θάνατο. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="mso-spacerun: yes;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMb_NNC3h0uYjBNZJ7w0GkkejWQkeoQuTThdSbp-HZZujfTnViBEy5SQzg0HvOrpFqWk_mSsf9P8RMcg2FPU6LQkpDaiGGORIdEUO2Tx6rEsOZ5A9BQu-wDg_ZPUBt7GMYhOWdQnX8M1ZED9EWyjkhd3jt5ZsFF1_hw9WQ9u9dab-D-VB44X6UKQdbRYc_/s275/al4.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="184" data-original-width="275" height="184" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMb_NNC3h0uYjBNZJ7w0GkkejWQkeoQuTThdSbp-HZZujfTnViBEy5SQzg0HvOrpFqWk_mSsf9P8RMcg2FPU6LQkpDaiGGORIdEUO2Tx6rEsOZ5A9BQu-wDg_ZPUBt7GMYhOWdQnX8M1ZED9EWyjkhd3jt5ZsFF1_hw9WQ9u9dab-D-VB44X6UKQdbRYc_/s1600/al4.jpeg" width="275" /></a></span></div><p></p><p class="MsoNormal">Έμεινε αμετανόητος και μη επικοινωνιακός με τον κόσμο ώσπου
ένας τοπικός επίσκοπος, ο Μονσινιόρ Τζιοβάνι Μπλαντίνι, τον επισκέφτηκε στη
φυλακή. Ο Αλεσάντρο αργότερα έγραψε ένα ευχαριστήριο σημείωμα προς τον επίσκοπο
ζητώντας τις προσευχές του και λέγοντάς του για το όνειρο, «στο οποίο η Μαρία
του έδωσε 14 κρίνα, τα οποία κάηκαν αμέσως στα χέρια του». <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Αυτό το γεγονός τον συντάραξε και είχε ως συνέπεια την πλήρη μεταστροφή του, ο
οποίος εξομολογήθηκε, παραδέχτηκε ότι σκότωσε τη Μαρία και υποστήριξε ότι είχε προσπαθήσει να τη βιάσει πολλές φορές στο παρελθόν και αποφάσισε να τη
σκοτώσει εξαιτίας της άρνησής της και του απελπισμένου κλάματός της. Μετά τη μεταστροφή του προσπάθησε να επανορθώσει όλο το κακό που είχε κάνει και έζησε ζωή αγιότητας. Μεταλάμβανε συχνά, έγινε ένας πιστός καθολικός και άρχισε να κάνει πράξεις
αγάπης προς τους άλλους φυλακισμένους. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Μετά από 27 χρόνια, λόγω της καλής του διαγωγής αποφυλακίστηκε,
κάτι που δεν γινόταν εκείνα τα χρόνια. Επισκέφτηκε την Ασούντα στο Γκορινάλντο που είχε επιστρέψει και την
παρακάλεσε να τον συγχωρέσει. Χτύπησε την πόρτα του σπιτιού της και όταν η μαυροφορεμένη γυναίκα άνοιξε, ρώτησε: <br />"Ασούντα, ξέρεις ποιος είμαι;" "Ναι, ξέρω ποιος είσαι", αποκρίθηκε. "Μπορείς να με συγχωρέσεις;" ξαναρώτησε. "Και του απάντησε: "Αλεσάντρο, ο Θεός σε συγχώρεσε, η Μαρία σε συγχώρεσε, πώς εγώ να μην σε συγχωρήσω;" Και τον δέχτηκε εκείνη την ίδια μέρα σαν γιο της και τον υιοθέτησε. Ήταν 24 Δεκεμβρίου 1934. Το ίδιο βράδυ παρακολούθησαν τη
Λειτουργία των Χριστουγέννων μαζί, λαμβάνοντας τη Θεία Κοινωνία δίπλα-δίπλα. Η μητέρα της Μαρίας και ο δολοφόνος του παιδιού της, και αυτό επειδή η Μαρία είχε επιλέξει να συγχωρήσει και να γίνει αγία!</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3H4GPd1gm5zq4im6u3IJO2F_QwUgv7eAJV5Aw4VvyV2Tyt8P0xsUH4w2rcJ-riyyyP_VDK3RQjdC-ICLkWiBehKRmJyTlEt8rRFIMQaQm0Lx0uGvUmn0x4CBB7HVHvRtVQ-PS6M8dK3S1PvyHk9zi4FdMCfoAEDpsLBBdXln-rT_-3KmoB_bE4qSXaNDQ/s253/al2.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="253" data-original-width="200" height="253" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3H4GPd1gm5zq4im6u3IJO2F_QwUgv7eAJV5Aw4VvyV2Tyt8P0xsUH4w2rcJ-riyyyP_VDK3RQjdC-ICLkWiBehKRmJyTlEt8rRFIMQaQm0Lx0uGvUmn0x4CBB7HVHvRtVQ-PS6M8dK3S1PvyHk9zi4FdMCfoAEDpsLBBdXln-rT_-3KmoB_bE4qSXaNDQ/s1600/al2.jpeg" width="200" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal">Για να καταλάβουμε καλύτερα τι σήμαινε αυτή η συγχώρεση της μητέρας, ας πάμε λίγο πίσω στο χρόνο. Όταν η Μαρία πέθανε, δεν υπήρχε κανένας να πάρει τη θέση της στη φροντίδα των μικρότερων αδελφών της. Έτσι τα 4 μικρά δόθηκαν για υιοθεσία. Ο Αλεσάντρο δεν σκότωσε απλά τη Μαρία, κατέστρεψε την οικογένειά της.</p><p class="MsoNormal">Μετά από αυτό το γεγονός που μαθεύτηκε σε όλη την Ιταλία, τυπώθηκαν και άρχισαν να κυκλοφορούν δεκάδες χιλιάδες μικρές εικόνες προσευχής με τη μορφή της Μαρίας από τη μια πλευρά και μια προσευχή στην άλλη προς τον Θεό για την αγιοποίηση της Μαρίας. Στη Δυτική Εκκλησία για να ανακηρυχθεί κάποιος Άγιος πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια από το θάνατό του και να βεβαιωθούν θαύματα μετά από την επίκληση του ονόματός του. <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF-ZKDPJ9ofKL375u18JX6AujnTSgGlnWgE0g91WXa5mfwdhfpLe1CY8Xtnnzh8wzWMwgLB5QV-6JHOU4KRVJpR1YzHCp0XqIK3YvYjZ0T7WoZkf-v8Q0LfkpAxzqqIcvYegMigMfpnLHIrAt01tWkOUrpVIf55kOUs5J44c6o9yLWR72zwvftv1EwVMMF/s261/al.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="193" data-original-width="261" height="193" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF-ZKDPJ9ofKL375u18JX6AujnTSgGlnWgE0g91WXa5mfwdhfpLe1CY8Xtnnzh8wzWMwgLB5QV-6JHOU4KRVJpR1YzHCp0XqIK3YvYjZ0T7WoZkf-v8Q0LfkpAxzqqIcvYegMigMfpnLHIrAt01tWkOUrpVIf55kOUs5J44c6o9yLWR72zwvftv1EwVMMF/s1600/al.jpeg" width="261" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ασούντα και Αλεσάντρο</td></tr></tbody></table></p><p class="MsoNormal">Μια μέρα, ένας εργάτης οικοδομών έσκαβε στη βάση ενός μεγάλου κτιρίου στη Ρώμη. Ξαφνικά από την κορυφή του κτιρίου έπεσε μια μεγάλη πέτρα πάνω στο πόδι του εργάτη και το διέλυσε. Τα κόκκαλά του είχαν σπάσει σε τόσα πολλά κομάτια που δεν μπορούσε να γίνει τίποτα. Οι γιατροί αποφάσισαν τον ακρωτηριασμό του ποδιού του από το γόνατο και ετοίμασαν την εγχείρηση για την επόμενη μέρα. Η γυναίκα του που ειδοποιήθηκε, έτρεξε στο νοσοκομείο και τοποθέτησε μια από εκείνες τις μικρές χάρτινες εικόνες με τη Μαρία ανάμεσα στους επιδέσμους του ποδιού. </p><p class="MsoNormal">Όταν ξημέρωσε η άλλη μέρα, ο άνδρας οδηγήθηκε στο χειρουργικό τραπέζι, όπου ξετύλιξαν τους επιδέσμους και ετοίμασαν το πριόνι για το κόψιμο του ποδιού. Με το που έβγαλαν τους επιδέσμους, το πόδι αποκαλύφθηκε ακέραιο, χωρίς κανένα πρόβλημα, ούτε γδαρσίματα, ούτε πληγές, ούτε μελανιές. Τίποτα. Ο εργάτης σηκώθηκε από το κρεβάτι και επέστρεψε στη δουλειά του χωρίς να λείψει έκτοτε ούτε μέρα. Και αυτό, γιατί η Μαρία είχε επιλέξει να συγχωρήσει και να γίνει αγία! <br />Ο Αλεσάντρο έγινε αργότερα λαϊκός αδελφός του Τάγματος των Μικρότερων
Καπουτσίνων, ζώντας σε ένα μοναστήρι και εργαζόμενος στην υποδοχή και ως
κηπουρός μέχρι που πέθανε το 1970 σε ηλικία 87 ετών.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal">Στις 26 Ιανουαρίου 1929 η Ασούντα ήταν παρούσα στην εκταφή της σωρού της Μαρίας στο νεκροταφείο του Nettuno όπου ήταν θαμμένη, το σώμα της ήταν ακέραιο, και στις 28 Ιανουαρίου 1929 τοποθετήθηκε στο ναό της Παναγίας των Χαρίτων στο Nettuno. <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmweJM3eGtK9Mv7mwbm-k6lEYoe8ozAku9oWfYuyR6x7nJch8-xBA92llSD76-wu3o4V7Hnwk_q0EP9rWMnTptZtRreUdW1Sy_S5Sl6BfY0b_6fU1jZ615BcD4xkOUQZgnjM4K2E3Oc92IIeYly-kzfka27NLTrSVaf-6ZTYP-WXLQZ-JVv3Avr3qgYREU/s275/maria%20goretti.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="183" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmweJM3eGtK9Mv7mwbm-k6lEYoe8ozAku9oWfYuyR6x7nJch8-xBA92llSD76-wu3o4V7Hnwk_q0EP9rWMnTptZtRreUdW1Sy_S5Sl6BfY0b_6fU1jZ615BcD4xkOUQZgnjM4K2E3Oc92IIeYly-kzfka27NLTrSVaf-6ZTYP-WXLQZ-JVv3Avr3qgYREU/s1600/maria%20goretti.jpeg" width="275" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η Μαρία 11 ετών</td></tr></tbody></table></p>Η Μαρία οσιοποιήθηκε στις 27 Απριλίου 1947 από τον Πάπα Πίο XII. Παρόντες στην
τελετή ήταν τόσο η μητέρα της Aσούντα όσο και ο Αλεσάντρο. Το βράδυ της
τελετής στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, ο Πάπας πήγε στην Ασούντα και τη χαιρέτησε.
Αργότερα η ίδια ανέφερε: "Όταν είδα τον Πάπα να έρχεται, προσευχήθηκα, ''Μαντόνα, σε παρακαλώ βοήθησέ με'', και ένιωσα λιποθυμία. Έβαλε το χέρι του στο
κεφάλι μου και είπε": "Μακαρία μητέρα, ευτυχισμένη μητέρα, μητέρα μιας Μακαρίας!" Τους είδαν και τους δυο με μάτια
μουσκεμένα από τα δάκρυα.<p class="MsoNormal">Τρία χρόνια αργότερα, στις 24 Ιουνίου 1950, ο ίδιος Πάπας Πίος XII
αγιοποίησε τη Μαρία, αποκαλώντας την «Αγία Αγνή του 20ου αιώνα» επειδή και η Αγνή είχε μαρτυρήσει για την αγνότητά της (291 - 304). Η Ασούντα ήταν και πάλι
παρούσα στην τελετή, μαζί με τους τέσσερις εναπομείναντες γιους και κόρες της.
Ο Αλεσάντρο ήταν επίσης παρών.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiShmuB21evVdRvu4EgBuV7YsiJxk83TahMC5-aSueTWX_Uzn1skCMnD2_jOs3VEp5sbQsZVRp5lTHbwJpXJp1bUg1lk2pohgl3loJBHwRBH7f8sXWCUBqMkIhQyqnm4oeeMbOYuXuyzWtV0hSjoyXtCc2J-QPuEtylX6gXOgYrXNAM1m6ojei36WQ3x8x7/s300/maria%20goretti4.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiShmuB21evVdRvu4EgBuV7YsiJxk83TahMC5-aSueTWX_Uzn1skCMnD2_jOs3VEp5sbQsZVRp5lTHbwJpXJp1bUg1lk2pohgl3loJBHwRBH7f8sXWCUBqMkIhQyqnm4oeeMbOYuXuyzWtV0hSjoyXtCc2J-QPuEtylX6gXOgYrXNAM1m6ojei36WQ3x8x7/s1600/maria%20goretti4.jpeg" width="300" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal">Λόγω του τεράστιου πλήθους που ήταν παρόν, το μεγαλύτερο στην ιστορία της Εκκλησίας, η Θεία Λειτουργία και οι τελετές που
συνδέονταν με την αγιοποίηση της Μαρίας πραγματοποιήθηκαν έξω από τη Βασιλική
του Αγίου Πέτρου, στην μεγάλη πλατεία του Αγίου Πέτρου. Ο Πίος XII μίλησε, όχι
όπως πριν στα λατινικά, αλλά στα ιταλικά: «Διατάσσουμε και δηλώνουμε ότι η Μακαρία
(οσία) Μαρία Γκορέττι μπορεί να τιμηθεί ως Αγία και την εισάγουμε στον Κανόνα
των Αγίων». Περίπου 500.000 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων στην πλειοψηφία
νεολαία, είχαν έρθει από όλο τον κόσμο. Ο Πίος τους ρώτησε: «Νέοι, η
ευχαρίστηση των ματιών του Ιησού, είστε αποφασισμένοι να αντισταθείτε σε
οποιαδήποτε επίθεση στην αγνότητά σας με τη βοήθεια της χάρης του Θεού;» <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ένα<span style="mso-ansi-language: EN-US;"> </span>ηχηρό<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"> «</span>ναι<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">» </span>ήταν<span style="mso-ansi-language: EN-US;"> </span>η<span style="mso-ansi-language: EN-US;"> </span>απάντηση<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">.</span><span lang="EN-US"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Τα τρία αδέρφια της Μαρίας δήλωσαν ότι η αδελφή τους επενέβη
με θαυμαστό τρόπο στη ζωή τους. Ο Άντζελο άκουσε τη φωνή της να του λέει να
μεταναστεύσει στην Αμερική. Σύμφωνα με πληροφορίες, στον Αλεσάντρο δόθηκε από
θαύμα ένα χρηματικό ποσό για να μπορέσει να μεταναστεύσει μαζί με τον Άντζελο.
Ο άλλος αδελφός της Μαρίας, Σαντρίνο, πέθανε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1917,
και ο Άντζελο πέθανε στην Ιταλία όταν επέστρεψε εκεί το 1964. Ο Μαριάνο είπε
ότι άκουσε τη φωνή της να του λέει να παραμείνει στο χαράκωμά του όταν η
υπόλοιπη μονάδα του έλαβε μέρος σε επίθεση εναντίον Αυστρο-ούγγρων στρατιωτών
στο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Isonzo</span> κατά τη
διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτός, ο μόνος επιζών από τη μονάδα του,
έζησε μέχρι το 1975 και έκανε μια μεγάλη οικογένεια.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl-ejwXvfpX_i92vekOaoDUbkhEWHxlOwpzlHAD_VkGq2ZPJmZyVMzJR6CknE2A45TnATAn1REP1bihvvuzf_n1U7yIsEw6z3TdRTgfZbxHHjb7rKOr19XhuOFrs8JAtqudgRqiVgnqYOo_r1Z9eThmS7kMt5CHsQHImp_60NGnRu9T2XiU88q8Oef8VIm/s317/maria%20goretti2.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="159" data-original-width="317" height="159" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl-ejwXvfpX_i92vekOaoDUbkhEWHxlOwpzlHAD_VkGq2ZPJmZyVMzJR6CknE2A45TnATAn1REP1bihvvuzf_n1U7yIsEw6z3TdRTgfZbxHHjb7rKOr19XhuOFrs8JAtqudgRqiVgnqYOo_r1Z9eThmS7kMt5CHsQHImp_60NGnRu9T2XiU88q8Oef8VIm/s1600/maria%20goretti2.jpeg" width="317" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal">Τα λείψανα της Μαρίας φυλάσσονται στην κρύπτη της
Πασιονιστικής Βασιλικής <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Nostra</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Signora</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">delle</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Grazie</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">e</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Santa</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Maria</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Goretti</span>
στο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Nettuno</span>, νότια της
Ρώμης. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span> </p>
<p class="MsoNormal">Η<span style="mso-ansi-language: EN-US;"> </span>μνήμη<span style="mso-ansi-language: EN-US;"> </span>της<span style="mso-ansi-language: EN-US;">
</span>εορτάζεται<span style="mso-ansi-language: EN-US;"> </span>στις<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"> 6 </span>Ιουλίου<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">. </span>Είναι προστάτισσα των θυμάτων βιασμού,
των κοριτσιών, των νεαρών, των φτωχών, της αγνότητας και της συγχώρεσης.<span lang="EN-US"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span>Ένα
μεγάλο Καθολικό δημοτικό σχολείο με πάνω από 1000 μαθητές στο Τορόντο του Καναδά
ονομάστηκε προς τιμήν της.</p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Το<span style="mso-ansi-language: EN-US;"> <span lang="EN-US">«Heaven
Over the Marshes» («Cielo sulla palude» </span></span>ελλην<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">. </span>Ο Παράδεισος πάνω από τους βάλτους)
είναι μια ιταλική ταινία βασισμένη στη ζωή της Μαρίας, που γυρίστηκε το 1949.
Τη Μαρία υποδύθηκε η Ινές Ορσίνι και τον Αλεσάντρο ο Μάουρο Ματεούτσι.
Βραβεύτηκε στη 10η Διεθνή Έκθεση Κινηματογραφικής Τέχνης στη Βενετία το 1949,
ως αυτή που συνέβαλε τα μέγιστα στην πνευματική και ηθική βελτίωση της
ανθρωπότητας της εποχής.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Ο Marcel Delannoy έγραψε μια ραδιοφωνική όπερα, τη Maria
Goretti, το 1953.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Η ιστορία της αγιοποίησης ενός 11χρονου κοριτσιού στο
μυθιστόρημα «The Recognitions» του Γουίλιαμ Γκάντις το 1955, βασίστηκε στην
περίπτωση της Μαρίας.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Το 2003, η «Maria Goretti», μια ιταλική τηλεοπτική ταινία
της RAI σε σκηνοθεσία του Giulio Base, με πρωταγωνίστρια τη Martina Pinto ως
Μαρία, καταξιώθηκε από τους κριτικούς.</p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b><span style="color: #351c75;">ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ ΓΚΟΡΕΤΤΙ</span></b></p><p class="MsoNormal"></p><div style="text-align: center;"><span style="color: #674ea7;">Αγαπημένη Αγία Μαρία Γκορέττι,</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: #674ea7;">η καρδιά σου ήταν τόσο πλήρης ελέους που με χαρά συγχώρησες το δολοφόνο σου και προσευχήθηκες να μπορέσει να σωθεί. Μεσίτευε για μένα μπροστά στον Κύριο, Τον οποίο τώρα βλέπεις πρόσωπο με πρόσωπο. <br />Ζήτησέ Του να γεμίσει την ψυχή μου με τη χάρη Του ώστε να μπορώ να είμαι πάντα έτοιμος/η να μιμηθώ τον Ιησού, όπως εσύ. Σήμερα επιλέγω να είσαι φίλη μου και σου ζητώ να με συνοδεύεις σε όλη τη ζωή μου. Προς τιμήν του Αγιώτατου Ονόματος του Ιησού και μιμούμενος/η το παράδειγμά σου, συγχωρώ όλους όσοι με πλήγωσαν ή θέλησαν να με κάνουν να υποφέρω και ζητώ συγγνώμη απ' όλους όσους έβλαψα. <br />Δια μέσου του Χριστού του Κυρίου μας. Αμήν. </span></div><div style="text-align: left;"><span style="color: #674ea7;"><br /></span></div><div style="text-align: left;">Μέσω των προσευχών μεσιτείας της προς τον Λυτρωτή μας, είθε όλοι να μπορέσουμε να ακολουθήσουμε με χαρά το φωτεινό παράδειγμα της Μαρίας Γκορέττι, που τώρα απολαμβάνει αιώνια ευτυχία στον Παράδεισο.</div><p></p><p class="MsoNormal"><span style="color: #cc0000;">ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΕΚ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΠΗΓΩΝ: Αγγελική Σ. Νατσούλη</span></p>
<p class="MsoNormal"><o:p><span style="color: #cc0000;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-62145329810522432112023-07-28T02:01:00.001-07:002023-12-04T23:43:57.974-08:00Μαθήματα Γάμου (σχετικά με το διαζύγιο)<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjM2WMR86tAzN3W11PwpVaeuEUBHYgTXkHlYrYn2sdjSjM4zwAdFNgBXUZhKK1tDmBTOhQNvzt5gD1i6JO2muN9op-wxnkdYgTq-a6-CFg-L9g5K47nqjdOqlRf1Vg0fnSmH7p69ZQsdvkhuEI8yst8hB0seUzBViZQNamVHADZ5vQg1lLH0rIH88f_wtpf/s310/di5.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="163" data-original-width="310" height="163" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjM2WMR86tAzN3W11PwpVaeuEUBHYgTXkHlYrYn2sdjSjM4zwAdFNgBXUZhKK1tDmBTOhQNvzt5gD1i6JO2muN9op-wxnkdYgTq-a6-CFg-L9g5K47nqjdOqlRf1Vg0fnSmH7p69ZQsdvkhuEI8yst8hB0seUzBViZQNamVHADZ5vQg1lLH0rIH88f_wtpf/s1600/di5.jpeg" width="310" /></a></div><span style="font-size: large;">Μαθήματα γάμου από τον σοφότερο Δάσκαλο, τον Ιησού.</span><p></p><p><span style="font-size: medium;"><b>Η Βαλέρια και το διαζύγιο. </b></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Η Μαρία Βαλτόρτα περιγράφει το όραμά της:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Ακούγεται ένα χτύπημα στην πόρτα. Ο Ανδρέας, που είναι πιο
κοντά πάει ν’ ανοίξει και βγαίνοντας κλείνει την πόρτα πίσω του. Μπαίνει μέσα
ξανά και λέει: «Δάσκαλε, είναι μια γυναίκα. Επιμένει να σε δει. Έχει κι ένα
κοριτσάκι μαζί της. Πρέπει να είναι γυναίκα υψηλής κοινωνίας, αν και είναι
σεμνά ντυμένη. Αλλά θα έλεγα ότι ούτε αυτή ούτε το παιδάκι είναι άρρωστα. Δεν
ξέρω γιατί είναι καλυμμένη ολόκληρη με πέπλο. Το κοριτσάκι κρατάει στα χέρια
του ένα μάτσο υπέροχα λουλούδια».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Πες της να φύγει. Μόλις είπαμε ότι Αυτός πρέπει να
ξεκουραστεί και εσείς δεν Τον αφήνετε καν να τελειώσει το γεύμα Του!»
γκρινιάζει ο Πέτρος.<br />
«Της το είπα. Εκείνη απάντησε ότι δεν θα κουράσει τον Δάσκαλο, και ότι ‘’σίγουρα
θα χαρεί να τη δει’’».<br />
«Πες της να επιστρέψει αύριο την ίδια ώρα που έρχονται και οι άλλοι άνθρωποι. Ο
Δάσκαλος θα ξεκουραστεί τώρα», επιμένει ο Πέτρος.<br />
«Ανδρέα, οδήγησέ την στο επάνω δωμάτιο. Θα έρθω αμέσως», λέει ο Ιησούς.<br />
«Νάτος πάλι! Ακριβώς αυτό που σκεφτόμουν! Έτσι φροντίζει τον εαυτό Του! Το
αντίθετο από αυτό που λέγαμε ότι πρέπει να κάνει!» Ο Πέτρος είναι
αναστατωμένος.<br />
<br />
Ο Ιησούς σηκώνεται και πριν βγει πλησιάζει τον Πέτρο, βάζει το ένα χέρι στους
ώμους του αποστόλου, σκύβει λίγο και τον φιλάει στο κεφάλι λέγοντας: «Να είσαι
καλός, Σίμων! Όποιος με αγαπά βγάζει την κούραση από πάνω Μου περισσότερο από
μια ανάπαυση στο κρεβάτι».<br />
«Πώς ξέρεις ότι σε αγαπάει;»<br />
«Ω! Σίμων! Το άγχος σε κάνει να λες λόγια που μετά μετανιώνεις γιατί
συνειδητοποιείς ότι είναι ανόητα! Να είσαι καλός! Να είσαι καλός! Μια γυναίκα
που έρχεται με ένα αθώο παιδί και Μου φέρνει το αθώο κοριτσάκι της με την αγκαλιά
του γεμάτη λουλούδια, δεν μπορεί παρά να είναι κάποιος που Με αγαπά και
συνειδητοποιεί την ανάγκη Μου να βρω λίγη αγάπη και αγνότητα μετά από τόσο
μίσος και βρωμιά». Και απομακρύνεται ανεβαίνοντας τα σκαλιά που οδηγούν στην
ταράτσα, ενώ ο Ανδρέας, έχοντας τελειώσει τη δουλειά του, επιστρέφει στην
κουζίνα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Η γυναίκα είναι στην πόρτα του επάνω δωματίου. Είναι ψηλή,
λεπτή και φοράει βαρύ γκρι μανδύα ενώ το πρόσωπό της είναι καλυμμένο με πέπλο
από βύσσο στο χρώμα του ελεφαντόδοντου, που κρέμεται από την κουκούλα της και
πέφτει μπροστά καλύπτοντας το πρόσωπό της. Το κοριτσάκι, μωρό ακόμα γιατί
πρέπει να είναι το πολύ τριών χρονών, φοράει λευκό μάλλινο φόρεμα και μανδύα με
κουκούλα, επίσης λευκό. Όμως η μικρή κουκούλα έχει γλιστρήσει αρκετά πίσω στις
μικρές καστανόξανθες μπούκλες της, γιατί το κοριτσάκι κοιτάζει ψηλά τη μητέρα
της που το κεφάλι της αναδύεται μέσα από τα λουλούδια που κρατά στην αγκαλιά
της. Υπέροχα λουλούδια, όπως μόνο σε αυτές τις χώρες μπορούν να βρεθούν τον κρύο
μήνα Δεκέμβριο: τριαντάφυλλα στο χρώμα του δέρματος ανακατεμένα με λεπτά λευκά
άνθη, που δεν ξέρω τι είναι. Δεν είμαι ειδική στην ανθοκομία. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Μόλις ο Ιησούς πατάει το πόδι του στην ταράτσα, τον
υποδέχεται η μικρή φωνή του κοριτσιού που τρέχει να Τον συναντήσει,
παρακινημένη από τη μητέρα της που Του λέει: «Ave, Domine Jesu!»<br />
Ο Ιησούς σκύβει πάνω από τη μικροσκοπική θιασώτη Του και βάζει το ένα χέρι πάνω
στο κεφάλι Της λέγοντας: «Ειρήνη σε σένα», μετά σηκώνει το σώμα Του και
ακολουθεί το παιδί που με κελαριστό γέλιο πάει πίσω στη μητέρα του, η οποία
κάνει βαθιά υπόκλιση και κινείται προς τη μία πλευρά της πόρτας για να περάσει
ο Δάσκαλος.<br />
Ο Ιησούς τη χαιρετά με ένα νεύμα και πηγαίνει και κάθεται στο πρώτο κάθισμα που
βρίσκει στο δωμάτιο, περιμένοντας σιωπηλά. Το παράστημά Του έχει βασιλική
μεγαλοπρέπεια καθώς τις κοιτάζει. Καθισμένος σε ένα φτωχό ξύλινο κάθισμα χωρίς
πλάτη, φαίνεται να κάθεται σε θρόνο, τέτοια είναι η αυστηρή Του αξιοπρέπεια.
Χωρίς μανδύα, φορώντας έναν πολύ σκούρο μπλε χιτώνα χωρίς στολίδια ή άλλα διακοσμητικά,
κάπως ξεθωριασμένο στους ώμους όπου η βροχή, ο ήλιος, η σκόνη και ο ιδρώτας
έχουν αλλάξει το χρώμα του, ένας καθαρός αλλά φτωχός χιτώνας, που όμως μοιάζει
με πορφυρό ένδυμα, τέτοιο είναι το μεγαλείο Του φορώντας τον.<br />
Πολύ άκαμπτος, σχεδόν ιερατικός λόγω της ακαμψίας του κεφαλιού Του πάνω στο
λαιμό Του, των ακουμπισμένων στα γόνατα χεριών Του με ανοιχτές τις παλάμες, τα
γυμνά Του πόδια στο γυμνό από παλιά τούβλα πάτωμα, το γυμνό ασβεστωμένο τοίχο
στο βάθος για φόντο, χωρίς να κρέμεται καμία κουρτίνα πίσω από το κεφάλι Του
παρά μόνο ένα κόσκινο για το αλεύρι και ένα σκοινί με κρεμασμένες πλεξίδες
σκόρδων και κρεμμυδιών, είναι πιο μεγαλειώδης παρά αν υπήρχε ένα πολύτιμο
πάτωμα κάτω από τα πόδια Του. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Περιμένει. Και η μεγαλοπρέπειά Του παραλύει τη γυναίκα με
σεβαστή κατάπληξη. Ακόμα και το κοριτσάκι είναι σιωπηλό και στέκεται ακίνητο
κοντά στη γυναίκα, ίσως λίγο φοβισμένο. Αλλά ο Ιησούς χαμογελάει λέγοντας:
«Είμαι εδώ για σένα. Μη φοβάσαι». Και τότε όλος ο φόβος εξαφανίζεται.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Η γυναίκα ψιθυρίζει κάτι στο κοριτσάκι, και το κοριτσάκι
κινείται, ακολουθούμενο από τη γυναίκα, και πηγαίνει στα γόνατα του Ιησού όπου
ακουμπάει όλα τα λουλούδια του στην αγκαλιά του Ιησού, λέγοντας: «Τα
τριαντάφυλλα της Φαύστας για το Σωτήρα της». Το λέει αργά, όπως κάποιος που
ξέρει ελάχιστα μια γλώσσα που δεν είναι δική του. Στο μεταξύ η γυναίκα έχει
γονατίσει πίσω από το κοριτσάκι, ρίχνοντας πίσω το πέπλο της. Είναι η Βαλέρια,
η μητέρα του μικρού κοριτσιού, και χαιρετά τον Ιησού με το ρωμαϊκό της: «Χαίρε,
Δάσκαλε». <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Είθε ο Θεός να έρθει σε σένα, γυναίκα. Πώς και είσαι εδώ;
Και τόσο μοναχική; » ρωτάει ο Ιησούς καθώς χαϊδεύει το κοριτσάκι που δεν είναι
πια φοβισμένο και επειδή δεν είναι ικανοποιημένο έτσι όπως έβαλε τα λουλούδια
στην αγκαλιά του Ιησού, ψάχνει το αρωματικό δεμάτι με τα χεράκια της και
διαλέγει εκείνα που σύμφωνα με αυτήν είναι τα πιο όμορφα, λέγοντας: ‘’Παρ’ τα!
Παρ’ τα! Είναι δικά σου" και σηκώνει πότε ένα τριαντάφυλλο πότε μια από
τις μεγάλες λευκές ομπρέλες με τα μικρά μυρωδάτα αστέρια μέχρι το πρόσωπο του
Ιησού, ο οποίος τα δέχεται και στη συνέχεια τα βάζει ξανά στο αρωματικό μπουκέτο.<br />
Η Βαλέρια αρχίζει να λέει: «Ήμουν στην Τιβεριάδα γιατί η κόρη μου δεν ήταν καλά
και ο γιατρός μας συμβούλεψε να πάμε εκεί...» Κάνει μια μεγάλη παύση, αλλάζει
χρώμα και μετά λέει βιαστικά: «Και ήμουν τόσο λυπημένη στην καρδιά και ανυπομονούσα
να δω Εσένα. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Γιατί μόνο ένας γιατρός θα μπορούσε να βρει θεραπεία στον
πόνο μου: Εσύ, Δάσκαλε, που έχεις λόγια δικαιοσύνης για τα πάντα... Έτσι έπρεπε
να έρθω οπωσδήποτε. Από εγωισμό για να παρηγορηθώ και για να μάθω τι πρέπει να
κάνω...<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για… Ναι, για να δείξω την
ευγνωμοσύνη μου σε εσένα και στον Θεό σου, που μου επέτρεψε να έχω αυτό το
παιδί... Αλλά μας πληροφορούν για πολλά, Δάσκαλε. Οι εκθέσεις και των πιο
μικρών γεγονότων της Αποικίας τοποθετούνται κάθε μέρα στο τραπέζι εργασίας του
Πόντιου Πιλάτου, που τις κοιτάζει, αλλά πριν πάρει τις σχετικές αποφάσεις
συμβουλεύεται πολύ την Κλαούντια... Πολλές εκθέσεις αφορούν Εσένα και τους
Εβραίους που ξεσηκώνουν τη χώρα, κάνοντάς Σε σύμβολο της εθνικής εξέγερσης και
ταυτόχρονα την αιτία εμφυλίου μίσους.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhduuk40UxWjFPwl9LX5ejdJ0H3WItId2YuOD4VxEycG7QlKwy0lhFiv-NfQbZq1ySU25p1t5f6SKk6yIpdak-Tsu7o_hN3dU4pd21rSk3FiFZ4uGmT0JsvqKIQKgaQsn79YyF_J-4zEi-VLWvfGC1rTHxliWnp5ZNm1kzm8sJHZsTpITBR6jh9kTXI-j8S/s270/di2.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="187" data-original-width="270" height="187" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhduuk40UxWjFPwl9LX5ejdJ0H3WItId2YuOD4VxEycG7QlKwy0lhFiv-NfQbZq1ySU25p1t5f6SKk6yIpdak-Tsu7o_hN3dU4pd21rSk3FiFZ4uGmT0JsvqKIQKgaQsn79YyF_J-4zEi-VLWvfGC1rTHxliWnp5ZNm1kzm8sJHZsTpITBR6jh9kTXI-j8S/s1600/di2.png" width="270" /></a></span></div><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Η Κλαούντια έχει δίκιο όταν λέει στο σύζυγό της ότι δεν
πρέπει να φοβάται έναν μόνο άντρα σε όλη την Παλαιστίνη ως πιθανή αιτία
δυσμένειας γι' αυτόν: Εσένα. Και ο Πιλάτος την ακούει μέρα με τη μέρα... Μέχρι
στιγμής η Κλαούντια είναι η πιο δυνατή. Αλλά αν στο μέλλον κάποια άλλη δύναμη
ελέγχει τον Πιλάτο... Έτσι άκουσα και ένιωσα ότι το αθώο παιδί μου θα ήταν
παρηγοριά για Σένα…» <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Η καρδιά σου είναι φωτισμένη και γεμάτη έλεος, γυναίκα.
Μακάρι ο Θεός να σε φωτίσει πλήρως και να έχει τα μάτια Του επάνω <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στο παιδί σου, τώρα και για πάντα».<br />
«Σ’ ευχαριστώ Κύριε. Έχω ανάγκη τον Θεό...» και δάκρυα πέφτουν από τα μάτια της
Βαλέριας.<br />
«Ναι, Τον έχεις ανάγκη. Θα βρεις κάθε παρηγοριά στον Θεό και θα βρεις επίσης
έναν οδηγό δίκαιο για να κρίνεις, να συγχωρείς, να αγαπήσεις ξανά, και πάνω απ'
όλα να αναθρέψεις αυτό το παιδί ώστε να μπορέσει να έχει την ευτυχισμένη ζωή όσων
είναι παιδιά του αληθινού Θεού. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Καταλαβαίνεις. Ο Θεός που δεν γνώριζες, τον οποίο ίσως χλεύασες,
και Αυτόν και το Νόμο Του, τόσο διαφορετικός από τους θεούς σου και τους νόμους
και τις θρησκείες σου, Τον οποίο σίγουρα πρόσβαλες με έναν τρόπο ζωής στον
οποίο η αρετή δεν ήταν σεβαστή σε πολλά πράγματα… όχι τόσο σοβαρά, αν θέλεις,
αλλά που σε οδηγούν σε πιο σοβαρά αδικήματα κατά της αρετής και κατά της
θεότητας που σε δημιούργησε, που σε αγάπησε τόσο πολύ ώστε μέσα από τον πόνο
που ένιωσες ως μητέρα, μια μητέρα που δεν γνωρίζει τη μελλοντική ζωή και κατά
συνέπεια τον προσωρινό χωρισμό της από τη σάρκα της σάρκας της, αυτή η Θεότητα σε
έφερε κοντά Μου. Σε αγάπησε τόσο πολύ που Με οδήγησε στην Καισάρεια όταν βρισκόσουν
σχεδόν στο κατώφλι του θανάτου πάνω από το μικρό κορμί του παιδιού σας που ήταν
ήδη κρύο στην τελευταία του αγωνία. Σε αγάπησε τόσο πολύ που σου την έδωσε πίσω,
για να έχεις πάντα στο νου σου την καλοσύνη και τη δύναμη του αληθινού Θεού και
αυτό να σε φρενάρει από κάθε ειδωλολατρική ακολασία, και να είναι παρηγοριά σε
όλες τις θλίψεις του έγγαμου βίου σου. Σε αγάπησε τόσο πολύ που μέσα από μια
άλλη θλίψη ενίσχυσε τη θέλησή σου να έρθεις στην Οδό, την Αλήθεια, τη Ζωή και
να σε κάνει να προσκολληθείς στην κόρη σου, έτσι ώστε, αυτή τουλάχιστον στην
αρχή της παιδικής της ηλικίας να μπορεί να έχει άνεση και γαλήνη, υγεία και φως
στις θλιβερές μέρες της γης, και να την προστατεύουν από αυτό που κάνει να
υποφέρει το καλύτερο κομμάτι σου και η συναισθηματική ζωή σου. Το πρώτο
ενστικτωδώς καλό και δυσανεκτικό στη ζοφερή αποκρουστική ατμόσφαιρα στην οποία
αναγκάζεται να ζει.</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Η τελευταία, ακατάστατη στην καλοσύνη της. Γιατί στις
αγάπες σου είσαι ειδωλολάτρισσα, γυναίκα. Δεν είναι δικό σου λάθος. Φταίνε οι
καιροί που ζεις. Και ο παγανισμός μέσα στον οποίο έχεις μεγαλώσει. Μόνο αυτός
που είναι στην αληθινή Θρησκεία μπορεί να δώσει τη σωστή αξία και το μέτρο στην
εκδήλωση της αγάπης του. Εσύ, μια μητέρα που δεν γνωρίζει την αιώνια ζωή,
αγαπούσες την κόρη σου με άτακτο τρόπο, και όταν είδες ότι κόντευε να πεθάνει,
επαναστάτησες απελπισμένη εναντίον της απώλειας, τρελαμένη από τον επικείμενο
θάνατό της. Σαν το συγγενή που βλέπει το πιο αγαπητό του πρόσωπο να αρπάζεται
από έναν μανιακό και τον βλέπει να το κρατά πάνω από μια άβυσσο από τον πυθμένα
της οποίας δεν θα μπορούσε να βγει αν έπεφτε, που δεν θα ήταν δυνατόν να το φέρει
πίσω ούτε σαν κρύο πτώμα για ένα τελευταίο φιλί αγάπης, όπως ακριβώς εσύ είδες
τη Φαύστα σου να κρέμεται από πάνω από την άβυσσο του κενού... Μια φτωχή μάνα
που δεν θα είχε πια την κόρη της! Ούτε το σώμα της ούτε το πνεύμα της. Τίποτα. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Εσύ, ειδωλολάτρισσα γυναίκα, σύζυγος, πιστή, αγάπησες τον
επίγειο θεό της σαρκικής αγάπης στον άντρα σου, τον όμορφο θεό σου που σε έκανε
να τον λατρεύεις, υποβιβάζοντας την
ισότιμη αξιοπρέπειά σου στη δουλοπρέπεια ενός δούλου. Ας είναι η γυναίκα
υποταγμένη στον άντρα της, ταπεινή, πιστή, αγνή. Ναι. Αυτός, ο άντρας, είναι ο
αρχηγός της οικογένειας. Αλλά αφεντικό δεν σημαίνει δεσπότης. Αφεντικό δεν
σημαίνει ιδιότροπος δάσκαλος στον οποίο επιτρέπεται κάθε ιδιοτροπία όχι μόνο πάνω
στη σάρκα αλλά και στο καλύτερο μέρος της νύφης. «Όπου εσύ Caius, εκεί κι εγώ
Caia», λες. Φτωχές γυναίκες ενός τόπου όπου το έκφυλο βρίσκεται ακόμη και στα
παραμύθια των θεών σας, όσες από εσάς δεν είστε άσεμνες και αχαλίνωτες, πώς
μπορείτε να είστε εκεί που είναι οι άντρες σας; Είναι αναπόφευκτο όποιος δεν
είναι έκφυλος και διεφθαρμένος να αποσπαστεί με αηδία και να βιώνει με έναν
αληθινά βασανιστικό πόνο, ίνες που ξεσκίζονται από τη σάρκα του, την
απογοήτευση.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Μην κλαις. Γνωρίζω τα πάντα κι εγώ και μάλιστα χωρίς να
χρειάζομαι τις αναφορές των εκατόνταρχων. Μην κλαις, γυναίκα. Αντίθετα, μάθε να
αγαπάς τον άντρα σου με <i style="mso-bidi-font-style: normal;">τάξη</i>».</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWua2nNHGOnwlQ-kX2p4hcsZX6J6aim396JQsLkSAt6c5aTguatWq63HCJM4snV7OOTdW2tHeJYTq1qiFtrYjclEl0DdyR1MmotFukJgfubQ9TKPXELxV1JAyXKg-m8qPnXV5go2X6oM_S4FeY3bx_fvMCAzs4xkkA5M-oxiUcY9ewHt0UOWL70okRyb2J/s264/di8.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="191" data-original-width="264" height="191" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWua2nNHGOnwlQ-kX2p4hcsZX6J6aim396JQsLkSAt6c5aTguatWq63HCJM4snV7OOTdW2tHeJYTq1qiFtrYjclEl0DdyR1MmotFukJgfubQ9TKPXELxV1JAyXKg-m8qPnXV5go2X6oM_S4FeY3bx_fvMCAzs4xkkA5M-oxiUcY9ewHt0UOWL70okRyb2J/s1600/di8.jpeg" width="264" /></a></span></div><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Δεν μπορώ να τον αγαπάω πια. Δεν του αξίζει. Τον περιφρονώ.
Δεν θα εξευτελίσω τον εαυτό μου μιμούμενη τον άντρα μου, αλλά δεν μπορώ να τον
αγαπώ πια. Όλα έχουν τελειώσει μεταξύ μας. Τον άφησα να φύγει... χωρίς να
προσπαθήσω να τον κρατήσω πίσω... Τελικά, του είμαι για μια τελευταία φορά
ευγνώμων, που έφυγε... Δεν θα τον ψάξω. Μήπως ήταν ποτέ σύντροφός μου; Η τύφλωσή
μου από τη λατρεία που του είχα, έφυγε, τώρα θυμάμαι και κρίνω τις πράξεις του.
Μήπως δεν έκλαψα με την καρδιά μου όταν έπρεπε να τον ακολουθήσω εδώ, αφήνοντας
την άρρωστη μητέρα μου και την πατρίδα μου, νεόνυμφη και ετοιμόγεννη; Γέλαγε
ανόητα με τους φίλους του για τα δάκρυά μου και για τη ναυτία μου, νουθετώντας με
μόνο να μην λερώνω τα ρούχα του. Μήπως ήταν δίπλα μου στη νοσταλγία που ένιωθα
σαν χαμένη; Όχι. Έξω με φίλους σε γλέντια, όπου η κατάστασή μου δεν μου
επέτρεπε να πάω… Μήπως έσκυψε ποτέ πάνω από την κούνια του νεογέννητου μαζί
μου; Κορόιδευε όταν του έδειξαν την κόρη του, λέγοντας, "Θα την πετούσα
στο έδαφος. Δεν παντρεύτηκα για να έχω θηλυκά". Ούτε παρουσιάστηκε στην
τελετή εξαγνισμού της, αποκαλώντας την ‘’άχρηστη φαρσοκωμωδία’’. Κι επειδή το
κοριτσάκι έκλαιγε, είπε καθώς έβγαινε έξω: «Δώστε της το όνομα Λιμπιτίνα
(ρωμαϊκή θεότητα του θανάτου) για να είναι αφιερωμένη στη θεά». Και όταν η Φαύστα
πέθαινε, μήπως μοιραζόταν τον πόνο μαζί μου; Πού ήταν το βράδυ πριν έρθετε; Στο
σπίτι του Βαλεριάνο σε συμπόσιο. Αλλά τον αγαπούσα. Ήταν, σωστά είπες, ο θεός
μου. Όλα πάνω του μου φαίνονταν καλά, σωστά. Μου επέτρεψε να τον αγαπήσω… και
ήμουν η σκλάβα των επιθυμιών του. Ξέρεις γιατί με απέρριψε από κοντά του;»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Ξέρω. Γιατί ξύπνησε ξανά η ψυχή σου στη σάρκα σου και δεν
ήσουν πια θηλυκό αλλά γυναίκα».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Έτσι. Ήθελα να κάνω το σπίτι μου ένα σπίτι ενάρετο... και
πήγε ο ίδιος στην Αντιόχεια, στον Πρόξενο, επιβάλλοντάς μου να μην τον
ακολουθήσω, πήρε μαζί του τις<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αγαπημένες
του δούλες... Ω! Δεν θα τον ακολουθήσω! Έχω την κόρη μου. Έχω τα πάντα».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Οχι. Δεν τα έχεις όλα. Έχεις ένα μέρος, ένα μικρό μέρος του
Όλου, όσο χρειάζεται για να είσαι ενάρετη. Το Όλον είναι ο Θεός. Η κόρη σου δεν
πρέπει να είναι αιτία αδικίας προς το Όλον, αλλά δικαιοσύνης. Γι' αυτήν και με
αυτήν έχεις το καθήκον να είσαι ενάρετη». <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Ήρθα για να σε παρηγορήσω κι Εσύ παρηγορείς εμένα. Αλλά
ήρθα επίσης να σε ρωτήσω πώς να εκπαιδεύσω αυτό το κοριτσάκι και να το κάνω
αντάξιο του Σωτήρα της. Είχα σκεφτεί να γίνω προσήλυτή σου και να την κάνω κι
αυτή…»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Και ο σύζυγός σου;»</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHEH881UX-hrJxWmOFMd6-Oj9FrkZ1F-c8FyXgSuf3eiyiOqHG6HfQbgl9-Y4lAY59egT2cWfeXyL48rG-A9Yrkmf1dUZ1AezttYuAtT7tEwhJMUrTqs-ow2pEE0SaTv5OE5eOPO4XmaGw1v3dGD8QBKe4bhaq7aCoGTQdIQFib-7RpSjnv9dv07f3bwqC/s300/di.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHEH881UX-hrJxWmOFMd6-Oj9FrkZ1F-c8FyXgSuf3eiyiOqHG6HfQbgl9-Y4lAY59egT2cWfeXyL48rG-A9Yrkmf1dUZ1AezttYuAtT7tEwhJMUrTqs-ow2pEE0SaTv5OE5eOPO4XmaGw1v3dGD8QBKe4bhaq7aCoGTQdIQFib-7RpSjnv9dv07f3bwqC/s1600/di.jpeg" width="300" /></a></span></div><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Ω, όλα τελείωσαν με αυτόν».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Όχι. Όλα αρχίζουν. Είσαι ακόμα γυναίκα του. Το καθήκον μιας
καλής γυναίκας είναι να κάνει τον άντρα της καλό».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Λέει ότι θέλει διαζύγιο. Και σίγουρα θα το κάνει. Επομένως…».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Και θα το κάνει. Αλλά δεν το έκανε ακόμη. Και όσο δεν το
κάνει, είσαι ακόμα γυναίκα του ακόμα και σύμφωνα με το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δικό</i> σου νόμο. Και ως τέτοια, έχεις το καθήκον να παραμείνεις ως
σύζυγος στη θέση σου. Η θέση σου είναι δεύτερη από τον άντρα στο σπίτι, μαζί με
την κόρη σου, μπροστά στους υπηρέτες και στον κόσμο. Σκέφτεσαι: έδωσε κακό
παράδειγμα. Είναι αλήθεια. Αλλά αυτό δεν σε απαλλάσσει από το να δώσεις ένα
παράδειγμα αρετής. Έφυγε. Είναι αλήθεια. Εσύ με την κόρη σου και τους υπηρέτες
πάρε τη θέση του. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Δεν είναι όλα κατακριτέα στα έθιμά σας. Όταν η Ρώμη ήταν
λιγότερο διεφθαρμένη, οι γυναίκες της ήταν τίμιες, εργατικές και υπηρετούσαν τη
θεότητα με ζωή αρετής και πίστης. Ακόμα κι αν η άθλια κατάστασή τους ως
ειδωλολάτρισσες τις έκανε να υπηρετούν ψεύτικους θεούς, η ιδέα ήταν καλή.
Έδωσαν τις αρετές τους στην Ιδέα της θρησκείας, στην ανάγκη σεβασμού για μια
θρησκεία, για μια Θεότητα της οποίας το πραγματικό όνομα τους ήταν άγνωστο,
αλλά που ένιωθαν ότι υπήρχε, και ήταν πιο μεγάλη από τον έκφυλο Όλυμπο, από τις
ευτελισμένες θεότητες που τον κατοικούσαν σύμφωνα με τους μυθολογικούς θρύλους.
Ανύπαρκτος ο Όλυμπός σας, ανύπαρκτοι οι θεοί σας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Αλλά οι αρχαίες σας αρετές ήταν καρπός της αληθινής
πεποίθησης ότι πρέπει να είσαι ενάρετος για να σε βλέπουν με αγάπη οι θεοί. Ήταν
αποτέλεσμα του καθήκοντος που ένιωθες ότι όφειλες στις θεότητες που λάτρευες.
Στα μάτια του κόσμου, ιδιαίτερα του δικού μας εβραϊκού κόσμου, φαίνεστε ανόητοι
που τιμάτε κάτι που δεν υπάρχει. Αλλά στην αιώνια και αληθινή Δικαιοσύνη, στον
ύψιστο, μοναδικό και παντοδύναμο Δημιουργό όλων των πλασμάτων και των πραγμάτων,
αυτές οι αρετές, αυτός ο σεβασμός, αυτό το καθήκον δεν είναι μάταια. Το καλό
είναι πάντα καλό, η πίστη έχει πάντα την αξία της πίστης, η θρησκεία έχει πάντα
την αξία της θρησκείας, αν αυτός που τα ακολουθεί και τα ασκεί και τα κατέχει είναι
πεπεισμένος ότι είναι η αλήθεια.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Σε προτρέπω να μιμηθείς τις τίμιες, εργατικές και πιστές
γυναίκες της παλαιότερης γενιάς, παραμένοντας στη θέση σου ως στήλη και φως του
σπιτιού σου και για το σπίτι σου. Μη νομίσεις ότι θα χάσεις το σεβασμό των
υπηρετών επειδή θα μείνεις μόνη. Μέχρι τώρα σε υπηρετούσαν από φόβο και μερικές
φορές με μια κρυφή αίσθηση μίσους και εξέγερσης. Από εδώ και πέρα θα σε
εξυπηρετούν με αγάπη. Οι δυστυχισμένοι αγαπούν τους <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δυστυχισμένους. Οι σκλάβοι σου γνωρίζουν από
πόνο. Η χαρά σου ήταν για αυτούς ένα πικρό τσίμπημα. Οι πόνοι σου, που σε
απογυμνώνουν από το κρύο φως της αφέντρας, με την πιο απεχθή έννοια αυτής της
λέξης, θα σε ντύσουν με ένα ζεστό φως ελέους. Θα αγαπηθείς, Βαλέρια. Και από
τον Θεό και από την κόρη σου και από τους δούλους σου. Ακόμα κι αν δεν είσαι πια
η σύζυγος αλλά η διαζευγμένη, να θυμάσαι (ο Ιησούς σηκώνεται όρθιος) ότι ο
νομικός χωρισμός δεν καταστρέφει το καθήκον της γυναίκας να είναι πιστή στον
γαμήλιο όρκο της. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Θα θελήσεις να ενταχθείς στη θρησκεία μας. Μία από τις
θεϊκές επιταγές της είναι ότι η γυναίκα είναι σάρκα από τη σάρκα του γαμπρού
και ότι κανένα πράγμα ή πρόσωπο δεν μπορεί να χωρίσει αυτό που ο Θεός έκανε μία
σάρκα. Έχουμε κι εμείς διαζύγιο. Ήρθε ως ο κακός καρπός της ανθρώπινης
λαγνείας, του προπατορικού αμαρτήματος, της διαφθοράς των ανθρώπων. Δεν προήλθε
όμως αυθόρμητα από τον Θεό. Ο Θεός δεν αλλάζει το λόγο του. Και ο Θεός είχε
πει, δίνοντας την έμπνευση στον Αδάμ - όταν ήταν ακόμα αθώος και ως εκ τούτου
μιλώντας με νοημοσύνη που δεν είχε θολώσει από την ενοχή - να πει ότι: οι
σύζυγοι, αφού ενωθούν, πρέπει να είναι μία σάρκα. Η σάρκα δεν χωρίζεται από τη
σάρκα παρά μόνο από την ατυχία του θανάτου ή της ασθένειας. Το μωσαϊκό
διαζύγιο, που χορηγείται για να αποφευχθούν φρικτές αμαρτίες, παρέχει στη
γυναίκα μόνο μια πολύ μικρή ελευθερία.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Η χωρισμένη είναι πάντα ανάπηρη στη σκέψη των ανθρώπων, είτε
παραμείνει έτσι είτε ξαναπαντρευτεί. Στην κρίση του Θεού, είναι μια δυστυχισμένη
αν χωρίσει λόγω της κακίας του συζύγου της και παραμείνει διαζευγμένη. Αλλά
είναι αμαρτωλή, μοιχαλίδα, αν χωρίσει από τα δικά της επαίσχυντα λάθη ή αν
ξαναπαντρευτεί. Εσύ όμως, θέλοντας να μπεις στη θρησκεία μας, κάντο για να Με
ακολουθήσεις. Και τότε Εγώ, ο Λόγος του Θεού, έχοντας έρθει η ώρα της τέλειας
θρησκείας, σου λέω αυτό που λέω σε πολλούς. Δεν είναι νόμιμο για έναν άνθρωπο
να χωρίσει αυτό που ο Θεός συνένωσε, και είναι πάντα μοιχός ή μοιχαλίδα εκείνος
ή εκείνη που αν και ζει ο σύντροφός του/της, κάνουν άλλο γάμο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Το διαζύγιο είναι νόμιμη πορνεία, που επιτρέπει σε άνδρες
και γυναίκες να διαπράττουν αμαρτήματα λαγνείας. Η χωρισμένη δύσκολα παραμένει
σε κατάσταση χηρείας, και χήρα πιστή ενός ζωντανού. Ο χωρισμένος δεν μένει ποτέ
πιστός στον πρώτο του γάμο. Και οι δύο, περνώντας σε άλλες ενώσεις, κατεβαίνουν
από το επίπεδο των ανθρώπων σε αυτό των κτηνών, που τους επιτρέπεται να
αλλάζουν θηλυκό σε κάθε κάλεσμα των αισθήσεων. Η νόμιμη πορνεία, επικίνδυνη για
την οικογένεια και τη χώρα, είναι εγκληματική κατά των αθώων. Τα παιδιά των
χωρισμένων κρίνουν τους γονείς τους. Αυστηρή η κρίση αυτή των παιδιών!
Τουλάχιστον ο ένας από τους γονείς καταδικάζεται από τα παιδιά. Και τα παιδιά, από
τον εγωισμό των γονιών, είναι καταδικασμένα σε μια ακρωτηριασμένη
συναισθηματική ζωή. Και τότε οι οικογενειακές συνέπειες του διαζυγίου, που
στερεί από τα αθώα παιδιά τον πατέρα ή τη μητέρα τους, συνδυάζονται με τον νέο
γάμο του γονέα με τον οποίο παραμένουν, και η καταδίκη από τον πρώτο
συναισθηματικό ακρωτηριασμό του ενός μέλους, συνδυάζεται με την άλλη καταδίκη της
περισσότερο ή λιγότερο ολικής απώλειας της στοργής του ξαναπαντρεμένου γονέα,
διαιρεμένης ή πλήρως απορροφημένης στη νέα αγάπη και στα παιδιά του νέου γάμου.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoPdhkylg01NUBl69HbdGpncbx8zSbT2HN62REI1UUi9rBDw2Uker3TZOBxa06vkREST-Xmhl7J_FlPjyN3PKWyXleXZjjUthTgq9BsYIoV39aO6DGugOGf4CDNH2820Rw3mSyKfQL3zQFlyfd899Nx40NCALRtDwTOQyUhi0pfqP5DQEJ18I0flw3WdTN/s275/di3.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="183" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoPdhkylg01NUBl69HbdGpncbx8zSbT2HN62REI1UUi9rBDw2Uker3TZOBxa06vkREST-Xmhl7J_FlPjyN3PKWyXleXZjjUthTgq9BsYIoV39aO6DGugOGf4CDNH2820Rw3mSyKfQL3zQFlyfd899Nx40NCALRtDwTOQyUhi0pfqP5DQEJ18I0flw3WdTN/s1600/di3.jpeg" width="275" /></a></span></div><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Μιλώντας για γάμο, στην περίπτωση μιας νέας ένωσης ενός
διαζευγμένου άνδρα ή γυναίκας, σημαίνει βεβήλωση του νοήματος και του πράγματος
που είναι ο γάμος. Μόνον ο θάνατος του ενός συζύγου και η επακόλουθη χηρεία του
άλλου μπορούν να δικαιολογήσουν ένα νέο γάμο. Αν και κρίνω ότι θα ήταν καλύτερο
να σκύβει κανείς το κεφάλι στην πάντα δίκαιη ετυμηγορία εκείνου που ρυθμίζει
τις τύχες των ανθρώπων και να κλείνεται στην αγνότητα, όταν ο θάνατος βάλει
τέλος στην κατάσταση του γάμου, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αφιερώνοντας
τον εαυτό του ολοκληρωτικά στα παιδιά του και αγαπώντας τον/την σύζυγο που
πέρασε στην άλλη ζωή. Αγάπη απογυμνωμένη από κάθε υλική απολαβή, άγια και
αληθινή. Φτωχά παιδιά! Που γνωρίζουν μετά το θάνατο, ή την κατάρρευση της
εστίας, τη σκληρότητα ενός δεύτερου πατέρα ή μιας δεύτερης μητέρας και την
αγωνία να βλέπουν τα χάδια να μοιράζονται με άλλα παιδιά που δεν είναι αδέρφια!</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp8VulMJJv9AyeUOUDH-kx_1mDJahalUNjDmsv5V_mJ0ZQt8eylQF8EqwCmIAtsHc-mQIwUjzPSYhsV6clZhPXalhrO7y-MJwkcmL2VsORnIk4HdKP-4wBiuRLl_ekQk8UubRCEmJGmeKmzC_rQvSY6r_ruNf9FQ6zqmDvQxUXL0dfaC0QE7Th-mRA431m/s275/di4.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="183" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp8VulMJJv9AyeUOUDH-kx_1mDJahalUNjDmsv5V_mJ0ZQt8eylQF8EqwCmIAtsHc-mQIwUjzPSYhsV6clZhPXalhrO7y-MJwkcmL2VsORnIk4HdKP-4wBiuRLl_ekQk8UubRCEmJGmeKmzC_rQvSY6r_ruNf9FQ6zqmDvQxUXL0dfaC0QE7Th-mRA431m/s1600/di4.jpeg" width="275" /></a></span></div><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Όχι. Στη θρησκεία μου δεν θα υπάρχει διαζύγιο. Και μοιχός
και αμαρτωλός θα είναι αυτός που θα συνάψει πολιτικό διαζύγιο για μια νέα
ένωση. Το ανθρώπινο δίκαιο δεν θα μεταβάλει το διάταγμά Μου. Ο γάμος στη
θρησκεία Μου δεν θα είναι πλέον ένα αστικό συμβόλαιο, μια ηθική υπόσχεση που θα
γίνεται και θα επικυρώνεται από την παρουσία μαρτύρων γι’ αυτό το σκοπό. Αλλά
θα είναι ένας άρρηκτος δεσμός που θα έχει επιβεβαιωθεί, στερεωθεί και αγιασθεί
από την αγιαστική δύναμη που θα του δώσω Εγώ, γιατί θα γίνει Μυστήριο. Για να
γίνω κατανοητός: τελετή ιερή. Θα είναι δύναμη που θα βοηθάει στην άσκηση όλων των
συζυγικών καθηκόντων με άγιο τρόπο, αλλά θα είναι και απόφαση του αδιάλυτου του
δεσμού. Μέχρι τώρα ο γάμος είναι ένα φυσικό και ηθικό αμοιβαίο συμβόλαιο μεταξύ
δύο ατόμων του αντίθετου φύλου. Όταν θεσπιστεί ο νόμος Μου θα επεκταθεί και
στην ψυχή των συζύγων. Ως εκ τούτου, θα γίνει επίσης ένα πνευματικό συμβόλαιο,
εγκεκριμένο από τον Θεό μέσω των λειτουργών Του. Τώρα ξέρεις πως τίποτα δεν
είναι ανώτερο από τον Θεό. Επομένως, αυτό που Αυτός θα έχει ενώσει, καμία
ανθρώπινη εξουσία, νόμος ή ιδιοτροπία δεν θα μπορεί να αναιρέσει. Το «όπου εσύ
Caio, κι εγώ Caia» της δικής σας τελετής <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>θα διαιωνίζεται και στο επέκεινα με τη δική
μας, τη δική Μου ιεροτελεστία, γιατί ο θάνατος δεν είναι τέλος, αλλά προσωρινός
χωρισμός του γαμπρού από τη νύφη, και το καθήκον της αγάπης διαρκεί ακόμη και
πέρα από το θάνατο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Γι' αυτό λέω ότι θα ήθελα την αγνότητα σε όσους χηρεύουν.
Αλλά ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι αγνός. Και επίσης γι’ αυτό το λόγο λέω ότι
οι σύζυγοι έχουν αμοιβαίο καθήκον να βελτιώνουν ο ένας τον άλλο. Μην κουνάς το
κεφάλι σου. Αυτό είναι το καθήκον, και το καθήκον πρέπει να γίνεται αν κάποιος
θέλει πραγματικά να Με ακολουθήσει».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Είσαι σκληρός σήμερα, Δάσκαλε».<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Όχι. Είμαι Δάσκαλος. Κι έχω μπροστά μου ένα πλάσμα που
μπορεί να μεγαλώσει στη ζωή της Χάριτος. Αν δεν ήσουν αυτή που είσαι, θα ήμουν
λιγότερο απαιτητικός. Αλλά έχεις καλό χαρακτήρα και τα βάσανα εξαγνίζουν και εξισορροπούν
το μέταλλό σου όλο και περισσότερο. Μια μέρα θα με θυμηθείς και θα με ευλογείς
που ήμουν αυτός που είμαι».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Ο άντρας μου δεν θα γυρίσει πίσω…»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Κι εσύ θα προχωρήσεις. Κρατώντας το χέρι του αθώου θα
βαδίσετε στο δρόμο της Δικαιοσύνης. Χωρίς μίσος, χωρίς εκδίκηση, αλλά και χωρίς
άχρηστες προσδοκίες και θλίψεις γι’ αυτό που χάθηκε».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Το ξέρεις, λοιπόν, ότι τον έχω χάσει!» <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Το ξέρω. Αλλά δεν έχασες εσύ: εκείνος σε έχασε. Δεν σου
άξιζε. Τώρα άκου… Είναι δύσκολο. Ναι. Μου έφερες τριαντάφυλλα και αθώα χαμόγελα
για να με παρηγορήσεις… Εγώ… δεν μπορώ παρά να σε προετοιμάσω να φορέσεις το
αγκαθωτό στεφάνι των εγκαταλελειμμένων γυναικών… Αλλά σκέψου το. Αν ο χρόνος
μπορούσε να γυρίσει πίσω και να σε πάει σε εκείνο το πρωινό που η Φαύστα πέθαινε,
αν η καρδιά σου ήταν σε θέση να διαλέξει ανάμεσα στην κόρη σου και τον άντρα σου,
όντας οπωσδήποτε απαραίτητο να χάσεις έναν από τους δύο, ποιον θα διάλεγες;…»</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYEs_5tHOI60cECgUdS-KyhvzeMO5MKvs53xhXhRCwUd3c3jNQkIu95_LDF4kmwlJlrIteVmbxl3fNXCSSrRtA8PNv4sJc6YtwiYN4T10xlrlWzSLEzVgiYNJxxS2xnD6pokcL2tKBjDFtoqeFET4Sq_alBg-entu7ZbGcF1purcN9bccN8vICbhiCXrKq/s318/di6.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="159" data-original-width="318" height="159" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYEs_5tHOI60cECgUdS-KyhvzeMO5MKvs53xhXhRCwUd3c3jNQkIu95_LDF4kmwlJlrIteVmbxl3fNXCSSrRtA8PNv4sJc6YtwiYN4T10xlrlWzSLEzVgiYNJxxS2xnD6pokcL2tKBjDFtoqeFET4Sq_alBg-entu7ZbGcF1purcN9bccN8vICbhiCXrKq/s1600/di6.jpeg" width="318" /></a></span></div><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Η γυναίκα σκέφτεται, χλωμή αλλά δυνατή στον πόνο της μετά τα
λίγα δάκρυα που έχυσε στην αρχή του διαλόγου... Στη συνέχεια σκύβει πάνω από το
κοριτσάκι που κάθεται στο πάτωμα και διασκεδάζει βάζοντας άσπρα λουλουδάκια
ολόγυρα από τα πόδια του Ιησού, το σηκώνει, το αγκαλιάζει και φωνάζει: «Θα
διάλεγα αυτήν, γιατί σε αυτή μπορώ να δώσω την καρδιά μου και να την αναθρέψω
όπως έχω μάθει ότι πρέπει να ζει κανείς. Το πλάσμα μου! Και να είμαστε ενωμένες
και στη μετά θάνατον ζωή. Πάντα μητέρα της εγώ, πάντα κόρη μου αυτή!» και τη
σκεπάζει με φιλιά, ενώ το κοριτσάκι την αγκαλιάζει στο λαιμό όλο αγάπη και χαμόγελα.
«Πες μου, ω! Πες μου, Δάσκαλε που διδάσκεις να ζούμε σαν ήρωες, τι, πώς να τη
μεγαλώσω ώστε να είμαστε και οι δύο στο Βασίλειο σου; Ποιες λέξεις, ποιες
πράξεις να της μάθω;...» <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEkjWO-resbqgR7j5Lu3s2o0hMl4Ur4AyNp_6qH_43pWOlIBNxtVT42xT1HVPO0nAX7OgkPGFR0aSn82bguspqpCRM3ju-9Czk8mzyREcL3kYT6RRGWglJDqvteLWFw4Mzig_m5C8wJlO9UfWol-KL2Vw_3fXYLEN7gxTOwwj0PBHc3yLuPm2LHgkSLc-W/s262/di7.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="192" data-original-width="262" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEkjWO-resbqgR7j5Lu3s2o0hMl4Ur4AyNp_6qH_43pWOlIBNxtVT42xT1HVPO0nAX7OgkPGFR0aSn82bguspqpCRM3ju-9Czk8mzyREcL3kYT6RRGWglJDqvteLWFw4Mzig_m5C8wJlO9UfWol-KL2Vw_3fXYLEN7gxTOwwj0PBHc3yLuPm2LHgkSLc-W/s1600/di7.jpeg" width="262" /></a></span></div><span style="font-size: medium;"><br /></span><span style="font-size: large;">«Δεν χρειάζονται λόγια ή ειδικές πράξεις. Να είσαι τέλεια
γιατί αυτή η τελειότητα αντανακλάται. Αγάπα τον Θεό και τον πλησίον για να
μάθει και αυτή να αγαπά. Ζήσε στη Γη αγαπώντας τον Θεό, και θα σε μιμηθεί. Προς
το παρόν έτσι. Αργότερα ο Πατέρας Μου, που σας αγάπησε με ιδιαίτερο τρόπο, θα
φροντίσει για τις πνευματικές σας ανάγκες και θα γίνετε σοφές στην πίστη που θα
φέρει το όνομά Μου. Αυτό είναι το μόνο να γίνει. Στην αγάπη του Θεού θα βρείτε
κάθε φρένο ενάντια στο Κακό. Στην αγάπη του πλησίον θα έχετε κάθε βοήθεια
ενάντια στη θλίψη της μοναξιάς. Και δίδαξε τη συγχώρεση. Στον εαυτό σου… και
στο πλάσμα σου. Καταλαβαίνεις τι εννοώ;»</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Καταλαβαίνω... είναι σωστό... Δάσκαλε, σε αφήνω. Ευλόγησε
μια φτωχή γυναίκα… που είναι πιο φτωχή από μια ζητιάνα που έχει πιστό
σύντροφο…».<br />
«Πού είσαι τώρα; Στην Ιερουσαλήμ;»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Όχι. Στη Βαιθήρ. Η Ιωάννα (του Χουζά) που είναι τόσο καλή
με έστειλε στο κάστρο της... Υπέφερα πάρα πολύ εκεί πάνω... Θα μείνω εκεί μέχρι
να έρθει η Ιωάννα στην Ιερουσαλήμ, δηλαδή σύντομα. Θα κατέβει στην Ιουδαία με
τη Μητέρα Σου και τους άλλους μαθητές με την πρώτη ζέστη της άνοιξης. Μετά θα
μείνω μαζί της για λίγο καιρό. Ύστερα οι άλλοι θα έρθουν και θα πάω μαζί τους.
Όμως ο χρόνος θα έχει ήδη επουλώσει την πληγή».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Ο χρόνος και πάνω από όλα ο Θεός και το χαμόγελο της
μικρούλας σου. Αντίο Βαλέρια. Ο αληθινός Θεός, τον οποίο αναζητάς με καλό
πνεύμα, σε παρηγορεί και σε προστατεύει». <br />
Ο Ιησούς βάζει το χέρι Του στο κεφάλι του μικρού κοριτσιού ευλογώντας το. Μετά
πλησιάζει την κλειστή πόρτα ρωτώντας: «Ήρθες μόνη;».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Όχι. Με μια απελεύθερη. Η άμαξα με περιμένει στο δασάκι πριν
από το χωριό. Θα ειδωθούμε ξανά, Δάσκαλε;»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Για τη γιορτή της Αφιέρωσης θα είμαι στην Ιερουσαλήμ, στο
Ναό».<br />
«Θα είμαι εκεί, Δάσκαλε. Χρειάζομαι τα λόγια σου για τη νέα ζωή…».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Πήγαινε ήρεμη. Ο Θεός δεν αφήνει αβοήθητους όσους τον
αναζητούν».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Πιστεύω… Ω! είναι τόσο θλιβερός ο παγανιστικός μας
κόσμος!».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Η θλίψη είναι παντού όπου δεν υπάρχει πραγματική ζωή στον
Θεό. Ακόμα και στον Ισραήλ κλαίμε... Είναι επειδή δεν ζούμε πια στο Νόμο του Θεού.
Αντίο. Η ειρήνη να είναι μαζί σου».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Η γυναίκα υποκλίνεται βαθιά και προτείνει κάτι στο κοριτσάκι.
Και η μικρή σηκώνει το προσωπάκι της, απλώνει τα χεράκια της και επαναλαμβάνει
με τη μικρή της φωνή σαν πουλάκι: «<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Ave</span>, <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Domine</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Jesu</span>!»
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Ο Ιησούς σκύβει, πιάνοντας στο στοματάκι της το αθώο φιλί
που ήδη σχηματίζεται εκεί, και την ευλογεί ξανά... Έπειτα επιστρέφει στο
δωμάτιο και κάθεται σκεφτικός κοντά στα σκορπισμένα στο έδαφος λουλούδια. Μένει
έτσι για λίγο, μετά κάποιος χτυπά την πόρτα…<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Έλα»…<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="color: #cc0000; font-size: medium;">ΠΗΓΗ: Κεφ. 531 του βιβλίου «Το Ευαγγέλιο όπως μου αποκαλύφθηκε» της Μ. Βαλτόρτα.</span></p><p class="MsoNormal"><span style="color: #cc0000; font-size: medium;">ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Αγγελική Σ. Νατσούλη.</span></p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-5765284415848325892023-07-27T03:02:00.002-07:002023-07-27T03:02:56.974-07:00Μάθημα Γάμου (Σε μια πεθερά δυσαρεστημένη από τη νύφη της). <div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPWlWarjrY8xuvAzOD1YNnFhBg_BpaVSyMAfRcPNx1mMq4TKv3QFZqfDy8wmR0T6BDGzXIMUcdUJy4yuTGvTe51DM_oUaTm_ulUaAXsdkSf1EZZS4VGje6NF6Ermq1ib-Gl7yYLopEXFvctDN1HA6UwmafdQgauBr717ySY0rQ8Sxzop1oh8HkCdMAKibM/s277/%CF%80%CE%B5%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B14.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="182" data-original-width="277" height="182" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPWlWarjrY8xuvAzOD1YNnFhBg_BpaVSyMAfRcPNx1mMq4TKv3QFZqfDy8wmR0T6BDGzXIMUcdUJy4yuTGvTe51DM_oUaTm_ulUaAXsdkSf1EZZS4VGje6NF6Ermq1ib-Gl7yYLopEXFvctDN1HA6UwmafdQgauBr717ySY0rQ8Sxzop1oh8HkCdMAKibM/s1600/%CF%80%CE%B5%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B14.jpeg" width="277" /></a></div><span style="font-size: large;">Λίγα λόγια για τη Μαρία Βαλτόρτα.</span></div><div><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Στις αρχές του 1943, η Ιταλίδα Μαρία Βαλτόρτα, που ήταν
άρρωστη για εννέα χρόνια (ήταν παράλυτη από τη μέση και κάτω), προσκλήθηκε από
τον πατέρα <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Migliorini</span>,
τον πνευματικό της ιερέα και εξομολογητή, να γράψει τα απομνημονεύματα της ζωής
της. Μετά από έναν δισταγμό, συμφώνησε. Καθισμένη στο κρεβάτι και με το
σημειωματάριο στα γόνατά της γέμισε 761 σελίδες σε λιγότερο από δύο μήνες,
επιδεικνύοντας ένα αξιοσημείωτο λογοτεχνικό ταλέντο και ανοίγοντας την ψυχή της
με μια απροκάλυπτη αυτοπεποίθηση.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Ήταν μετά την παράδοση των επτά χειρόγραφων τετραδίων στον
εξομολογητή της, όταν μια φωνή ήδη γνώριμη στο πνεύμα της, άρχισε να της υπαγορεύει
μια σελίδα θεϊκής σοφίας, που ήταν το σημάδι απρόσμενης καμπής. Ήταν 23
Απριλίου 1943, Μεγάλη Παρασκευή. Η Μαρία έστειλε και κάλεσε τον πατέρα <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Migliorini</span>, ο οποίος ήρθε
αμέσως κοντά της και την καθησύχασε για την υπερφυσική προέλευση της
«υπαγόρευσης», ξεκινώντας έτσι, με αυτή την έγκριση, μια εκπληκτική
δραστηριότητα ως μυστικιστική συγγραφέας. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έγραφε κάθε μέρα για χρόνια, μέχρι που γέμισε
122 τετράδια, τα οποία προστέθηκαν στα 7 της Αυτοβιογραφίας της. Το πιο μεγάλο
σε μέγεθος έργο της είναι «Το Ευαγγέλιο όπως μου αποκαλύφθηκε» και αυτός που έκανε
την υπαγόρευση ήταν ο Ίδιος ο Ιησούς, ο οποίος της έδειχνε σε οράματα τη ζωή Του,
των 3 χρόνων της δημόσιας διακονίας Του. Από αυτή την αποκάλυψη μαθαίνουμε
γεγονότα που άλλοτε περιγράφονται και άλλοτε όχι, στα 4 Ευαγγέλια. Ο Ιησούς θέλησε
με τον τρόπο αυτό να μας φέρει πιο κοντά Του, να τον γνωρίσουμε καλύτερα, κάνοντάς
μας να Τον αγαπήσουμε περισσότερο.</span> </p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Λέει η Μαρία Βαλτόρτα: </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Τα δασώδη και εύφορα βουνά όπου βρίσκεται η Giscala
προσφέρουν ανακούφιση με το πράσινο, τα αεράκια, τα νερά και τους ορίζοντες που
είναι πάντα ποικίλοι και όμορφοι ανάλογα με το αν ο δρόμος στρίβει σε αυτό ή
εκείνο το σημείο. Στα βόρεια υπάρχουν διαδοχικά δασώδεις κορυφές με τα πιο
ποικίλα πράσινα, θα έλεγα μια ανάβαση της γης προς το γαλάζιο στερέωμα στο
οποίο φαίνεται να προσφέρει, σε ευγνωμοσύνη προς τα νερά και τις ακτίνες που
της δίνει, όλες τις φυτικές ομορφιές της… Και μετά, στα νότια, το Θαβώρ με τη
χαρακτηριστική του κορυφή και τον μικρό Ερμώνα, καταπράσινο, να ακολουθεί την
πεδιάδα Εσδραελόν, της οποίας την έκταση μπορεί να μαντέψει κανείς από τον
απέραντο ορίζοντα που δεν διακόπτεται από υψώματα βουνών, και ακόμη πιο κάτω, τα
ψηλά βουνά της Σαμάρειας, που εκτείνονται πέρα από τα μάτια του ανθρώπου ως την
Ιουδαία. Το μόνο που δεν φαίνεται είναι η δυτική πλευρά, όπου πρέπει να υπάρχει
το όρος Κάρμηλος (Καρμέλ) και η πεδιάδα που πηγαίνει προς την Πτολεμαΐδα... <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Κάνω μια προσπάθεια να δώσω το τοπογραφικό
όραμα, γιατί νομίζω ότι αυτό δεν το έχω δώσει ποτέ από τα βουνά που βρίσκεται η
Giscala, μια από τις πιο όμορφες όψεις της Παλαιστίνης…<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Ο Ιησούς προχωρά ακολουθώντας το δρόμο ανάμεσα στα βουνά,
άλλοτε μόνος του, άλλοτε ενωμένος με αυτόν ή τον άλλον μεταξύ των αποστόλων
Του. Τώρα σταματάει να χαϊδέψει τα παιδιά ενός βοσκού που παίζουν κοντά στο
κοπάδι και δέχεται το γάλα που ο βοσκός, που τον έχει αναγνωρίσει ως Ραβίνο, του
τον περιέγραψαν άλλοι που τον είδαν, θέλει να Του προσφέρει: «για σένα και για
τους δικούς σου».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Κάποια άλλη φορά ακούει μια ηλικιωμένη γυναίκα που, χωρίς να
ξέρει ποιος είναι, του λέει για τα οικογενειακά της δεινά και για μια νύφη της που
είναι δύστροπη και χωρίς κανένα σεβασμό. Ενώ λυπάται την ηλικιωμένη, ο Ιησούς
την προτρέπει να κάνει υπομονή, να πείσει για την καλοσύνη με την καλοσύνη της:
<br />
«Πρέπει να είσαι μητέρα ακόμα κι αν δεν είναι κόρη σου. Να είσαι ειλικρινής: αν
αντί για νύφη ήταν κόρη σου, θα σου φαίνονταν τόσο σοβαρά τα ελαττώματα της;»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Η ηλικιωμένη σκέφτεται… και μετά ομολογεί: «Όχι… Αλλά η κόρη
είναι πάντα κόρη…».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Και αν μια από τις κόρες σου, σου έλεγε ότι στο σπίτι του
γαμπρού η μητέρα του την κακομεταχειρίζεται, τι θα έλεγες;».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Ότι είναι κακό. Γιατί πρέπει να της διδάξει τα έθιμα του
σπιτιού - κάθε σπίτι έχει τα δικά του - με ευγένεια, ειδικά αν η νύφη είναι
νέα. Θα έλεγα ότι πρέπει να της θυμίζει τότε που ήταν νιόπαντρη και πόσο
χαιρόταν από την αγάπη της πεθεράς της, αν ήταν αρκετά ευγενική να τη βρει καλή
και πόσο υπέφερε αν είχε κακή πεθερά. Ω! Θα υπερασπιζόμουνα την κόρη μου!»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Πόσων χρονών είναι η νύφη σου;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Δεκαοχτώ, Ραβί. Είναι παντρεμένη με τον Ιακώβ τρία χρόνια».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Πολύ νέα. Είναι πιστή στον άντρα της;»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Α! Ναι. Πάντα στο σπίτι και όλο αγάπη γι' αυτόν και το
μικρό Λεβί και τη μικρή, τη νεογέννητη Άννα, σαν εμένα. Γεννήθηκε το Πάσχα...
Είναι τόσο όμορφη!...».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Ποιος ήθελε να την λένε Άννα;»</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYWWO8nPkstY_Dbibn5m0eXMhsusKlnhf7tG5Rio89DjPXi8Ha1lQnfr7HQKZwGjxttbrqsRbNo0_Q_gGV3fISRln4UMM5hiYhKKnTbFJSEg1-YdRJb7MzuhQi-DN7bLu3xAoyLdj_ZZK-zlWydfZBzDtiAXt6qk9aS6SIU8wlkS0oj4luHRtleu_fh0AA/s264/%CF%80%CE%B5%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B13.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="191" data-original-width="264" height="191" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYWWO8nPkstY_Dbibn5m0eXMhsusKlnhf7tG5Rio89DjPXi8Ha1lQnfr7HQKZwGjxttbrqsRbNo0_Q_gGV3fISRln4UMM5hiYhKKnTbFJSEg1-YdRJb7MzuhQi-DN7bLu3xAoyLdj_ZZK-zlWydfZBzDtiAXt6qk9aS6SIU8wlkS0oj4luHRtleu_fh0AA/s1600/%CF%80%CE%B5%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B13.jpeg" width="264" /></a></span></div><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Η Μαρία, ε! Λεβί ήταν το όνομα του πεθερού της και ο Ιακώβ
το έδωσε στον πρωτότοκο, και η Μαρία, όταν απέκτησε το κοριτσάκι, είπε: «Αυτό θα
πάρει το όνομα της μητέρας σου».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Και δεν νομίζεις ότι αυτό είναι αγάπη και σεβασμός;»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Η γιαγιά σκέφτεται... Ο Ιησούς συνεχίζει: «Είναι τίμια,
είναι όλο στο σπίτι, είναι μια στοργική σύζυγος και μητέρα, είναι πρόθυμη να
σου δώσει χαρά... Θα μπορούσε να είχε δώσει στην κόρη της το όνομα της μητέρας
της, έβαλε το δικό σου... τιμά το σπίτι σου με τη συμπεριφορά της...»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Ω! αυτό ναι! Δεν είναι σαν εκείνη την άθλια Ιεζάβελ».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Λοιπόν; Γιατί κάνεις παράπονα γι’ αυτήν; Δεν νομίζεις ότι έχεις
δύο μέτρα με το να κρίνεις τη νύφη διαφορετικά από το πώς θα έκρινες μια
κόρη;...»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Είναι αυτό… είναι αυτό… μου πήρε την αγάπη του γιου μου.
Πριν ήταν τα πάντα για μένα, τώρα την αγαπάει περισσότερο από μένα…». Ο αιώνια
αληθινός λόγος για τις προκαταλήψεις των πεθερών ξεχειλίζει τελικά από την
καρδιά της γιαγιάς μαζί με τα δάκρυα από τα μάτια της. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Επιτρέπει ο γιος σου να σου λείπει κάτι; Σε έχει
παραμελήσει από τότε που είναι παντρεμένος;…»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Όχι. Δεν μπορώ να πω. Αλλά εν ολίγοις, τώρα ανήκει στη
γυναίκα του...» και τα δάκρυά της γκρινιάζουν πιο δυνατά.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Ο Ιησούς έχει ένα ήρεμο χαμόγελο οίκτου για τη ζηλιάρα γριά.
Όμως, γλυκός όπως πάντα, δεν μαλώνει. Λυπάται τα βάσανα της μητέρας και
προσπαθεί να τη γιατρέψει. Ακουμπάει το χέρι του στον ώμο της ηλικιωμένης
γυναίκας σαν να την καθοδηγεί γιατί τα δάκρυά της την τυφλώνουν, ίσως για να
την κάνει να νιώσει τόση αγάπη από Αυτόν με την επαφή Του που παρηγορεί και
γιατρεύει, και της λέει:</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUCnsKEAkbEVcujvprufAntLoZlWz4SYm9bmMkXBwSKVdtLlFa4i1dto3wTmZPESmQeUzLlnAAAkUu8yiLrF0mtcASv1ETmCJxYPgcpVD-nsBMHlgw1Xe48XTnauxhTb4um_LtZ4IVbjHfhBYy4d7bC8KhXDFNuH_Jt028omSStXiPHRKm1chq9Klg77e0/s310/%CF%80%CE%B5%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B12.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="162" data-original-width="310" height="162" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUCnsKEAkbEVcujvprufAntLoZlWz4SYm9bmMkXBwSKVdtLlFa4i1dto3wTmZPESmQeUzLlnAAAkUu8yiLrF0mtcASv1ETmCJxYPgcpVD-nsBMHlgw1Xe48XTnauxhTb4um_LtZ4IVbjHfhBYy4d7bC8KhXDFNuH_Jt028omSStXiPHRKm1chq9Klg77e0/s1600/%CF%80%CE%B5%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B12.jpeg" width="310" /></a></span></div><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Μάνα, και δεν είναι καλό που είναι έτσι; Ο άντρας σου το
έκανε μαζί σου, και η μητέρα του δεν τον έχασε, όπως λες και νομίζεις, αλλά τον
είχε λιγότερο δικό της, επειδή ο άντρας σου μοιράστηκε την αγάπη του ανάμεσα
στη μητέρα του και σε σένα. Και ο πατέρας του άντρα σου, με τη σειρά του, είχε
παραιτηθεί εντελώς από τη μητέρα του για να αγαπήσει τη μητέρα των παιδιών του.
Και ούτω καθεξής από γενιά σε γενιά, πηγαίνοντας πίσω στους αιώνες μέχρι την
Εύα, την πρώτη μητέρα που είδε τα παιδιά της να μοιράζονται την αγάπη που είχαν
για τους γονείς τους, με τις γυναίκες τους. Δεν λέει όμως η Γένεση: «Ιδού
επιτέλους οστό από τα οστά μου και σάρκα από τη σάρκα μου... Ο άντρας θα αφήσει
τον πατέρα του και τη μητέρα του γι' αυτήν και θα ενωθεί με τη γυναίκα του και
οι δύο θα είναι μία σάρκα;» Θα πεις: «Ήταν λόγια ανδρός (του Αδάμ)». Ναι. Αλλά
από ποιον άντρα; <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ήταν σε κατάσταση
αθωότητας και Χάρης. Σκεφτόταν λοιπόν χωρίς σκιές τη Σοφία που τον είχε δημιουργήσει
και γνώριζε τις αλήθειες Της. Με χάρη και αθωότητα κατείχε και τα άλλα χαρίσματα
του Θεού στο έπακρο. Με τις αισθήσεις υποταγμένες στη λογική, είχε ένα μυαλό άθικτο
από τους ατμούς της λαγνείας. Γιατί η γνώση, ανάλογη της κατάστασής του,
μιλούσε λόγια σοφίας.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Έτσι ήταν προφήτης. Γιατί ξέρεις ότι ένας προφήτης μιλάει εν
ονόματι κάποιου άλλου. Και δεδομένου ότι ο προφήτης μιλάει πάντα για πράγματα
που σχετίζονται με το πνεύμα και το μέλλον, ακόμη και αν φαινομενικά σχετίζονται
με τον παρόντα χρόνο και τη σάρκα – γιατί στις αμαρτίες της σάρκας και στις
πράξεις του παρόντος χρόνου βρίσκονται οι σπόροι των μελλοντικών τιμωριών, με
άλλα λόγια οι πράξεις του μέλλοντος έχουν τη ρίζα τους σε ένα αρχαίο γεγονός. Για
παράδειγμα, ο ερχομός του Σωτήρα έχει τη ρίζα του στην ενοχή του Αδάμ και οι
τιμωρίες του Ισραήλ, που είχαν προβλεφθεί από τους προφήτες, προήλθαν από τη
συμπεριφορά του Ισραήλ — έτσι αυτός που κινεί τα χείλη τους για να μιλήσουν για
πράγματα του πνεύματος μπορεί να είναι μόνο το αιώνιο Πνεύμα, που βλέπει τα
πάντα σε ένα αιώνιο παρόν. Και το αιώνιο Πνεύμα μιλάει σε αγίους, γιατί δεν
μπορεί να κατοικεί στους αμαρτωλούς. Ο Αδάμ ήταν άγιος, δηλαδή η δικαιοσύνη
ήταν πλήρης μέσα του και η παρουσία όλων των αρετών ήταν μέσα του, επειδή ο
Θεός είχε εμποτίσει το πλάσμα Του με την πληρότητα των χαρισμάτων Του. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Τώρα, για να φτάσει ο άνθρωπος στη δικαιοσύνη και στην
κατοχή αρετών, πρέπει να εργαστεί σκληρά, γιατί οι δυνάμεις του κακού
βρίσκονται μέσα του. Αλλά στον Αδάμ δεν βρίσκονταν εκείνες οι εστίες, αντίθετα
ήταν η Χάρη που τον έκανε ελαφρώς κατώτερο από τον Θεό Δημιουργό του. Γι' αυτό
τα χείλη του έλεγαν λόγια Χάρης. Ο λόγος της αλήθειας είναι λοιπόν ο εξής: «Ο
άνδρας θα αφήσει τον πατέρα και τη μητέρα του για τη γυναίκα του και θα ενωθεί
μαζί της και θα είναι μια σάρκα». Αυτό είναι τόσο απόλυτο και αληθινό, ώστε ο
Ευλογημένος, για να παρηγορήσει τις μητέρες και τους πατέρες, έβαλε την τέταρτη
εντολή στον Νόμο Του: «Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου». Προσταγή που δεν
τελειώνει με το γάμο του άντρα, αλλά διαρκεί και πέρα από το γάμο. Πριν,
ενστικτωδώς, οι καλοί τιμούσαν τους γονείς τους ακόμα και αφού τους είχαν
αφήσει για να κάνουν νέα οικογένεια. Από τον Μωυσή και μετά είναι υποχρέωση του
Νόμου. Και αυτό για να απαλύνουν τους πόνους των γονιών, που πάρα πολλές φορές
ξεχάστηκαν από τα παιδιά τους, μετά τον γάμο τους. Όμως ο Νόμος δεν έχει
ακυρώσει το προφητικό ρητό του Αδάμ: «Ο άντρας θα αφήνει πατέρα και μητέρα για τη
γυναίκα του». Ήταν σωστά λόγια και ζουν ακόμα. Καθρέφτιζαν τη σκέψη του Θεού.
Και η σκέψη του Θεού είναι αμετάβλητη γιατί είναι τέλεια. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Εσύ, μάνα, πρέπει λοιπόν να δεχτείς χωρίς εγωισμό την αγάπη
του γιου σου για τη γυναίκα του. Και θα είσαι άγια. Άλλωστε, κάθε θυσία έχει
μια ανταμοιβή στη Γη. Δεν είναι γλυκό να φιλάς τα εγγόνια σου, τα παιδιά του
γιου σου; Και ο βραδινός αλλά και ο τελευταίος σου ύπνος δεν θα είναι ήρεμος με
τη λεπτή αγάπη μιας κόρης κοντά σου, που θα πάρει τη θέση εκείνων που δεν έχεις
πια στο σπίτι;…»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Πώς ξέρεις ότι οι κόρες μου, όλες μεγαλύτερες από τον γιο,
είναι παντρεμένες και μακριά;... Είσαι κι εσύ προφήτης; Ραβίνος είσαι. Οι
φιόγκοι των ρούχων σου το λένε και, ακόμα κι αν δεν τους είχες, το λέει ο λόγος
σου. Γιατί μιλάς σαν μεγάλος γιατρός. Είσαι ίσως φίλος του Γαμαλιήλ; <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ήταν εδώ μόλις προχθές. Τώρα, δεν ξέρω... Και
πολλοί ραβίνοι ήταν μαζί του, και πολλοί από τους αγαπημένους του μαθητές. Αλλά
εσύ μάλλον έφτασες αργά».</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihMB4CpP41ddVsrSJL19le6aiA-bnfnX-8ZwYC5M6GRCJ6xMZ_i5XzaoQ8T6CQw68LP1qPCoOBGciwcXl96KeZvfhg3WkLqhdtPVRaYpAY8UmFx6VTQfck8Ryfzb-WIYjpZbbkqfN_oflnK_bvE4mFIzrCC5gqg8j8kzkUosRkxxH0mSjBL8JmfObwZWMf/s275/%CF%80%CE%B5%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B1.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="183" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihMB4CpP41ddVsrSJL19le6aiA-bnfnX-8ZwYC5M6GRCJ6xMZ_i5XzaoQ8T6CQw68LP1qPCoOBGciwcXl96KeZvfhg3WkLqhdtPVRaYpAY8UmFx6VTQfck8Ryfzb-WIYjpZbbkqfN_oflnK_bvE4mFIzrCC5gqg8j8kzkUosRkxxH0mSjBL8JmfObwZWMf/s1600/%CF%80%CE%B5%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B1.jpeg" width="275" /></a></span></div><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Γνωρίζω τον Γαμαλιήλ. Αλλά δεν πάω σε αυτόν. Δεν θα μπω καν
στη <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Giscala</span>…»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Ποιος είσαι; Σίγουρα ένας ραβίνος. Και μιλάς καλύτερα ακόμα
και από τον Γαμαλιήλ...»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Τότε κάνε όπως σου λέω. Και η ειρήνη θα είναι μέσα σου.
Αντίο μάνα. Εγώ συνεχίζω το δρόμο Μου. Εσύ μπες στην πόλη». <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Ναι... η Μάνα!... Οι άλλοι ραβίνοι δεν είναι τόσο ταπεινοί
με μια φτωχή γυναίκα... Σίγουρα αυτή που σε γέννησε είναι πιο αγία από την
Ιουδήθ, αν σου έδωσε αυτή τη γλυκιά καρδιά για κάθε πλάσμα».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Αληθινά είναι Αγία».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Πες μου το όνομά της».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Μαρία».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Και το δικό σου;»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Ιησούς».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Ιησούς!…». Η ηλικιωμένη γυναίκα μένει άναυδη από την
έκπληξη. Η είδηση την παραλύει και μένει ακίνητη εκεί που την άκουσε.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Αντίο, γυναίκα. Η ειρήνη μαζί σου» και ο Ιησούς φεύγει
γρήγορα, σχεδόν τρέχοντας, προτού συνέλθει από τις σκέψεις γι’ Αυτόν. Και οι
απόστολοι τον ακολουθούν με τον ίδιο ρυθμό, που κάνει τα ρούχα τους να
φτερουγίζουν, ενώ τους καταδιώκουν οι κραυγές της γυναίκας που παρακαλεί:
«Σταματήσετε! Ραβίνε Ιησού! Σταμάτα! Θέλω να σου πω κάτι…».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Επιβραδύνουν όταν πια τα πυκνά δασώδη βουνά τους έχουν
κρύψει ξανά, και δεν φαίνεται ο δρόμος που οδηγεί στη Giscala και που ξεκινά
από αυτό το μονοπάτι για τα ζώα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Τι καλά που μίλησες στη γυναίκα», λέει ο Βαρθολομαίος.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Μάθημα από διδάσκαλο! Άσχημο που ήταν μόνη…» παρατηρεί ο Ιάκωβος
του Αλφαίου.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Θέλω να θυμάμαι αυτά τα λόγια...» αναφωνεί ο Πέτρος.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Η γυναίκα κατάλαβε, ή περίπου, μετά που είπες το όνομά
σου... τώρα θα πάει να πει για σένα στην πόλη...» λέει ο Θωμάς.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Αρκεί να μην πειράξει τις σφήκες και μας τις πετάξει!»
μουρμουρίζει ο Ιούδας ο Ισκαριώτης.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Ω, είμαστε μακριά τώρα!… Και μέσα σε αυτά τα δάση δεν θα μείνουν
ίχνη και δεν θα έχουμε καμία αναστάτωση», λέει αισιόδοξα ο Ανδρέας.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Ακόμα κι αν είχαμε!... Είναι η ειρήνη που ξαναέχτισα σε μια
οικογένεια», απαντά ο Ιησούς σε όλους.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Μα πώς γίνεται! Όλες οι πεθερές ίδιες!» λέει ο Πέτρος. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Όχι. Γνωρίσαμε και μερικές καλές. Θυμάσαι την πεθερά της
Ιερούσας στη Δοκό; Και την πεθερά της Δορκάδας στην Καισάρεια του Φιλίππου;»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Ναι, Ιάκωβε... Υπάρχουν και μερικές καλές...», συμφωνεί ο
Πέτρος. (Αλλά σίγουρα πιστεύει ότι η δική του είναι ένα βάσανο).<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">«Θα σταματήσουμε και θα φάμε. Μετά θα ξεκουραστούμε για να
φτάσουμε στο χωριό της κοιλάδας για τη νύχτα», διατάζει ο Ιησούς.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Και σταματούν σε μια μικρή πράσινη κοιλάδα, που μοιάζει με
το εσωτερικό ενός μεγάλου σμαραγδένιου κοχυλιού, σκαλισμένη στο βουνό και
ανοιχτή για να υποδέχεται τους προσκυνητές στην ησυχία της. Το φως είναι απαλό,
παρά την ώρα, εξαιτίας των δέντρων που, ψηλά και δυνατά σχηματίζουν θόλο και το
θρόισμα τους ακούγεται πάνω από το λιβάδι. Η θερμοκρασία είναι ήπια λόγω της
αύρας που κυλάει από πάνω από τα βουνά. Μια μικρή πηγή βγάζει μια ασημένια
κλωστή νερού ανάμεσα από δύο σκοτεινούς ογκόλιθους και σιγοτραγουδάει καθώς
χάνεται στο πυκνό γρασίδι, ένα μικροσκοπικό κρεβάτι που έχει σκαφτεί στο φάρδος
μιας παλάμης, καλυμμένο ολόκληρο από τα τρυφερά κοτσανάκια που ταλαντεύονται
από το αεράκι στις όχθες του και μετά κατεβαίνει, σχηματίζοντας ένα καταρράκτη
παιδικής κούκλας, καθώς αναπηδά συγκρατημένα. Ο ορίζοντας ανάμεσα από τους δύο
δυνατούς κορμούς, δείχνει να ατμοποιείται στο βάθος, προς τα βουνά του Λιβάνου,
κάτι το υπέροχο…<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="color: #cc0000; font-size: medium;">ΠΗΓΗ: Ο Τόμος Ζ΄ κεφ. 470 "Το Ευαγγέλιο όπως μου αποκαλύφθηκε".</span></p><p class="MsoNormal"><span style="color: #cc0000; font-size: medium;">ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ - ΑΠΟΔΟΣΗ: Αγγελική Σ. Νατσούλη</span></p><span style="font-size: medium;"></span></div>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-32036160606994369402023-07-20T10:24:00.000-07:002023-07-20T10:24:15.810-07:00Το Άγιο Πνεύμα εξηγεί το Προπατορικό Αμάρτημα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh57dS8NG5l8tyy8sW1ndqIAQSXvtPDbLaC62SPOThgd2rfN7PNex2a9r1h7D2IqN-2MBOrSFGMEG7vayCFu3Zu1Jm43zhrcfaCps8jzjBPiDr7JKV4GukOdWG6vvmqY8nVpPXsULLg1irvGah6Y_Xi3VnrD2DF8seiQbk54lEjNAv36AA4AmSi825Ud4YR/s310/holy.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="163" data-original-width="310" height="163" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh57dS8NG5l8tyy8sW1ndqIAQSXvtPDbLaC62SPOThgd2rfN7PNex2a9r1h7D2IqN-2MBOrSFGMEG7vayCFu3Zu1Jm43zhrcfaCps8jzjBPiDr7JKV4GukOdWG6vvmqY8nVpPXsULLg1irvGah6Y_Xi3VnrD2DF8seiQbk54lEjNAv36AA4AmSi825Ud4YR/s1600/holy.jpeg" width="310" /></a></div><p><span style="color: #800180;">Πρόκειται για τις Εξηγήσεις/Διαλέξεις του Αγίου Πνεύματος προς τη Μαρία Βαλτόρτα πάνω στην Επιστολή προς Ρωμαίους του Αποστόλου Παύλου, που δόθηκαν στο διάστημα
από 2/01/1948 έως 16/11/1950. Η παρακάτω
διάλεξη δόθηκε στις 21-28 Μαΐου 1948.</span></p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> Λέει το Άγιο Πνεύμα: </span>Για να κατανοήσετε
καλύτερα τα λόγια του Παύλου, είναι απαραίτητο να συλλογιστείτε καλά το Προπατορικό
Αμάρτημα. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είναι μάθημα που
έχει δοθεί πολλές φορές, αλλά ποτέ δεν είναι αρκετές, γιατί την οδυνηρή
πραγματικότητα αυτής της αμαρτίας και τις πραγματικές οδυνηρές συνέπειές της οι
άνθρωποι συχνά τις αρνούνται ή τις αμφισβητούν. Και μεταξύ αυτών υπάρχουν και
εκείνοι που περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον θα έπρεπε να έχουν πειστεί για
την πραγματικότητα του προπατορικού αμαρτήματος και τις συνέπειές του, ένεκα
της υπηρεσίας τους προς τους ανθρώπους και κυρίως από τις εμπειρίες της
διακονίας τους που συνεχώς τίθενται μπροστά στα μάτια των σοφών αναφορικά με
την παρακμή του ανθρώπου ο οποίος από τέλειο πλάσμα, εξαιτίας του προπατορικού
αμαρτήματος μετατράπηκε σε ατελές και αδύναμο πλάσμα απέναντι στις επιθέσεις
του Σατανά και αυτού που υπάρχει γύρω και μέσα στον άνθρωπο…<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ένα θαυμάσιο δημιούργημα που διεστράφη
ζηλότυπα από τον Εχθρό του Θεού.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κάποιοι θα πουν:
«Μάθημα που επαναλαμβάνεται, άρα μάθημα άχρηστο». Πάντα είναι χρήσιμο γιατί
όταν σου χρειαστεί, ποτέ δεν γνωρίζεις αρκετά ούτε για τον εαυτό σου ούτε για
τους άλλους. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Σατανάς ανησυχεί
πολύ επειδή δεν θέλει να το μάθεις! Και γι’ αυτό σας δημιουργεί θολούρα στη
σκέψη για να κρύψει τη σωστή γνώση σχετικά με το προπατορικό αμάρτημα, το οποίο
δεν τελείωσε την ημέρα που οι πρόγονοί σας το πραγματοποίησαν, αλλά όπως μέσα
από τη γραμμή αίματος όλοι οι άνθρωποι έχουν κληρονομήσει τη ζωή από τον Αδάμ
και την Εύα – μέχρι και ο τελευταίος άνθρωπος που θα γεννηθεί στη Γη, θα είναι
και αυτός απόγονος των δύο Πρώτων Ανθρώπων – αυτή η θλιβερή κληρονομιά
εξαπλώνεται από τον πρώτο γεννήτορα, τον Αδάμ, και από απόγονο σε απόγονο σε
όλα τα παιδιά του ανθρώπου μέχρι τον τελευταίο που θα γεννηθεί. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Για να
κατανοήσουμε πλήρως την ομολογία του Παύλου, που είναι η φωνή της απόγνωσης
όλων των ανθρώπων που αν και είναι πρόθυμοι να κάνουν τέλεια το καλό,
αισθάνονται αδύναμοι να το εκτελέσουν με την επιθυμητή τελειότητα, είναι
αναγκαίο να συλλογιστούμε τον καρπό της πρώτης αμαρτίας, και επομένως την πρώτη
Αμαρτία, για να μη βρούμε άδικη την ποινή που επιβλήθηκε και τις συνέπειες.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Παύλος ομολογεί:
«Είμαι σαρκικός, πουλημένος και υποκείμενος στην αμαρτία». Και συνεχίζει: «Δεν
ξέρω τι κάνω. Δεν κάνω το καλό που θέλω, αλλά το κακό που μισώ. Κι όμως, αν
κάνω αυτό που δεν θέλω, εξακολουθώ να αναγνωρίζω ότι ο νόμος είναι καλός (το να
απαγορεύει ή να διατάσσει ό,τι απαγορεύει και διατάζει), ωστόσο (όταν κάνω το
κακό που μισώ με το καλύτερο μέρος μου, ενώ δεν κάνω το καλό που θα ήθελα να
κάνω) δεν είμαι εγώ που πράττω, αλλά η αμαρτία που κατοικεί μέσα μου... Το καλό
δεν κατοικεί στη σάρκα μου... Η θέληση να το κάνω είναι μέσα μου, αλλά δεν
βρίσκω τον τρόπο να το κάνω... Όταν θέλω να κάνω το καλό, το κακό είναι ήδη
δίπλα μου... Χαίρομαι με τον Νόμο του Θεού σύμφωνα με τον εσωτερικό άνθρωπο,
αλλά βλέπω στα δικά μου μέλη έναν άλλο νόμο που αντιτίθεται στο νόμο του μυαλού
μου και με κάνει δούλο του νόμου του οίκτου που υπάρχει στα μέλη μου… Είμαι
σαρκικός (Προς Ρωμ. Επιστ. 14-25)». <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Αδάμ ήταν επίσης
κατασκευασμένος από σάρκα και από πνεύμα. Όμως δεν ήταν σαρκικός, αφού το
πνεύμα και η λογική του κυριαρχούσαν στην ύλη. Και το αθώο και γεμάτο από τη
Χάρη πνεύμα είχε μιαν αξιοθαύμαστη ομοιότητα με τον Δημιουργό του στο ότι ήταν
αρκετά έξυπνο για να καταλάβει πόσο ξεπερνούσε όλα τα φυσικά πράγματα. Η
ανύψωση του ανθρώπου στην υπερφυσική τάξη, δηλαδή στην υιοποίηση με τον Θεό
μέσω της Χάριτος, είχε ανυψώσει τη νοημοσύνη του ανθρώπου, τεράστια ήδη, λόγω
του προγενέστερου δώρου της γνώσης της επιστήμης που της είχε εμφυσήσει ο Θεός
και επομένως ικανή να κατανοήσει όλα τα φυσικά πράγματα με την υπερφυσική
ευφυΐα της ικανότητας της κατανόησης, κάτι που είναι ακατανόητο για κάποιον που
δεν έχει προδιάθεση σε αυτήν, κάτι που οφείλεται στο υπερφυσικό χάρισμα: να
μπορεί να κατανοεί τον Θεό και, σε μικρότερο βαθμό, να μπορεί να είναι πιστή
εικόνα του στην τάξη και τη δικαιοσύνη, τη φιλανθρωπία και τη σοφία. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ω, υπέροχη
ελευθερία του ανθρώπου γεμάτου χάρη! Ελευθερία που τη σέβεται και ο Θεός ο
ίδιος, ελευθερία που δεν υπονομεύεται από εξωτερικές δυνάμεις ή εσωτερικά
ερεθίσματα. Βασιλική υπεροχή του θεοποιημένου ανθρώπου, γιου του Θεού και
κληρονόμου του Ουρανού, υπεροχή που κυριαρχεί πάνω σε όλα τα πλάσματα και πάνω
σε αυτό που τώρα είναι συχνά τυραννικό: το Εγώ στο οποίο ζυμώνονται ασταμάτητα
τα δηλητήρια της μεγάλης πληγής.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όταν λέγεται ότι:
«ο άνθρωπος, βασιλιάς της αισθητής δημιουργίας, δημιουργήθηκε με τη δύναμη να
κυριαρχεί πάνω σε όλα τα πλάσματα», είναι απαραίτητο να αναλογιστούμε ότι
αυτός, μέσω της Χάριτος και μέσω των άλλων δώρων που έλαβε από την πρώτη στιγμή
της ύπαρξής του, διαμορφώθηκε έτσι ώστε να είναι βασιλιάς του εαυτού του και
επίσης του κατώτερου μέρους του μέσω της γνώσης του τελικού του σκοπού, μέσω
της αγάπης που τον έκανε να τείνει προς αυτόν με υπερφυσικό τρόπο, και μέσω της
κυριαρχίας του πάνω στην ύλη και τις αισθήσεις που υπάρχουν σε αυτήν. Ενωμένος
με την Τάξη και εραστής της Αγάπης, διαμορφώθηκε έτσι ώστε να γνωρίζει πώς να
δίνει στον Θεό αυτό που του αναλογεί και στο εγώ του αυτό που είναι νόμιμο να
δώσει, χωρίς αταξία στα πάθη και χωρίς αχαλίνωτα ένστικτα. Πνεύμα, διάνοια και
ύλη αποτελούσαν ένα αρμονικό σύνολο μέσα του και έφτασε σε αυτή την αρμονία από
την πρώτη κιόλας στιγμή της ύπαρξής του και όχι σε διαδοχικές φάσεις, όπως θα
το ήθελαν κάποιοι. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δεν υπήρξε
αυτογένεση και δεν υπήρξε εξέλιξη, αλλά η Δημιουργία έτσι όπως τη θέλησε ο
Δημιουργός. Η λογική, για την οποία τόσο υπερηφανεύεστε, θα έπρεπε να σας
πείθει ότι το αρχικό πράγμα δεν σχηματίζεται από το τίποτα, και το όλον δεν
μπορεί να προέλθει από το μοναδικό και αρχικό πράγμα.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μόνον ο Θεός
μπορεί να βάλει τάξη στο χάος και να το γεμίσει με τα αμέτρητα πλάσματα που
αποτελούν τη Δημιουργία. Και αυτός ο παντοδύναμος Δημιουργός δεν είχε
περιορισμούς στη δημιουργία της, που ήταν πολλαπλή, ούτε περιορισμό στη
δημιουργία πλασμάτων που ήταν ήδη τέλεια, το καθένα τέλειο ανάλογα με το σκοπό
για τον οποίο δημιουργήθηκε. Είναι ανόητο να πιστεύετε ότι ο Θεός δημιούργησε,
θέλοντας να δώσει στον εαυτό του μια Δημιουργία, πράγματα χωρίς μορφή,
περιμένοντας να δοξαστεί από αυτά όταν το κάθε πλάσμα και όλα τα πλάσματα μαζί,
θα έφταναν, μέσα από διαδοχικές εξελίξεις, στην τελειότητα της φύσης τους, ώστε
να ήταν κατάλληλα για το σκοπό, φυσικό ή υπερφυσικό, για τον οποίο
δημιουργήθηκαν. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και αν αυτή η
αλήθεια ισχύει για τα κατώτερα πλάσματα που έχουν ένα σκοπό φυσικό και
περιορισμένο χρονικά, ισχύει ακόμα περισσότερο για τον άνθρωπο που
δημιουργήθηκε για ένα σκοπό υπερφυσικό και με πεπρωμένο αθάνατο ουράνιας δόξας.
Μπορεί κανείς να σκεφτεί έναν Παράδεισο – του οποίου οι λεγεώνες των αγίων
εξυμνούν τον Θεό γύρω από τον θρόνο του – ότι είναι (οι άγιοι) το απώτατο
προϊόν μιας μακράς εξέλιξης θηρίων;<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο σημερινός
άνθρωπος δεν είναι το αποτέλεσμα μιας ανοδικής εξέλιξης, αλλά το οδυνηρό
αποτέλεσμα μιας φθίνουσας εξέλιξης, αφού το σφάλμα του Αδάμ έχει δημιουργήσει
παντοτινή βλάβη στη σωματικο-ηθικο-πνευματική τελειότητα του αρχικού ανθρώπου.
Την έχει τραυματίσει τόσο πολύ που ούτε το Πάθος του Ιησού Χριστού, αν και
αποκατέστησε τη ζωή της Χάριτος σε όλους τους βαφτισμένους, δεν μπορεί να
αποκαταστήσει τα υπολείμματα της ενοχής, τις ουλές της μεγάλης πληγής, δηλαδή
τις μολυσμένες εστίες που είναι η καταστροφή εκείνων που δεν αγαπούν ή αγαπούν
λίγο τον Θεό, και το μαρτύριο των δικαίων που θα ήθελαν να μην έχουν ούτε την
πιο φευγαλέα σκέψη στραμένη προς τις φωνές των μολυσμένων εστιών και οι οποίοι
δίνουν ηρωική μάχη όλη τους τη ζωή μόνο και μόνο για να παραμείνουν πιστοί στο
Δεσπότη.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο άνθρωπος δεν
είναι αποτέλεσμα εξέλιξης, όπως και η Δημιουργία δεν είναι προϊόν αυτογένεσης.
Για να έχουμε μια εξέλιξη είναι πάντα απαραίτητο να υπάρχει μια πρώτη
δημιουργική πηγή. Και το να πιστεύετε ότι υπήρξαν άπειρα είδη μετά την
αυτογένεση ενός μόνο κυττάρου, είναι σκέτος παραλογισμός.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Για να ζήσει, το
κύτταρο χρειάζεται ένα ζωτικό έδαφος στο οποίο να υπάρχουν τα στοιχεία που θα
του επιτρέπουν να διατηρείται στη ζωή. Αν το κύτταρο αυτοσχηματίστηκε από το
πουθενά, πού βρήκε τα στοιχεία για να σχηματιστεί, να ζήσει και να αναπαραχθεί;
Αν κάποτε δεν υπήρχε, πότε άρχισε να υπάρχει; Πώς βρήκε τα ζωτικά στοιχεία:
αέρα, φως, θερμότητα, νερό; Αυτό που δεν υπάρχει ακόμα, δεν μπορεί να
δημιουργήσει. Και πώς τότε, το κύτταρο, βρήκε τα τέσσερα στοιχεία στο
σχηματισμό του; Και ποιος του έδωσε, ως πηγή, το σπόρο της «ζωής»; Και πότε,
υποθετικά, αυτό το ανύπαρκτο κατάφερε να δημιουργηθεί από το τίποτα; Πώς
μπόρεσαν να προέλθουν τόσα διαφορετικά είδη – όσα υπάρχουν στην αισθητή
Δημιουργία – από εκείνο το μοναδικό κύτταρο; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αστέρια και
πλανήτες, σβώλοι, πετρώματα, ορυκτά, οι πολυάριθμες ιδιότητες του φυτικού
βασιλείου, τα ακόμη πιο διαφορετικά και πολυάριθμα είδη και οικογένειες του
ζωικού βασιλείου από τα σπονδυλωτά έως τα ασπόνδυλα, από τα θηλαστικά έως τα
ωοτόκα ζώα, από τα δίποδα έως τα τετράποδα, από τα αμφίβια μέχρι τα ερπετά, τα
ψάρια, από τα άγρια σαρκοφάγα μέχρι τα ήμερα πρόβατα, από τα οπλισμένα και
ντυμένα με σκληρά όπλα επίθεσης και άμυνας ζώα μέχρι τα έντομα που τίποτα δεν
είναι αρκετό να καταστρέψει, από τους γιγάντιους κατοίκους των παρθένων δασών,
από την επίθεση των οποίων μόνο γίγαντες σαν εκείνους μπορούν να αντισταθούν,
από όλη την κατηγορία των αρθρόποδων μέχρι τα πρωτόζωα και τους βάκιλλους...
Προέρχονται όλα από ένα και μόνο κύτταρο; Όλα από ένα γένος αυθόρμητα;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αν είναι έτσι, το
κύτταρο θα ήταν μεγαλύτερο από το Άπειρο. Γιατί το Άπειρο, το Χωρίς Μέτρο σε
κάθε μία από τις ιδιότητές του, εργαζόταν επί έξι ημέρες, έξι εποχές, για να
κάνει τη Δημιουργία αισθητή, χωρίζοντας το δημιουργικό έργο σε έξι τάξεις
ανοδικών δημιουργιών, εξελισσόμενη, ναι, προς μια ολοένα μεγαλύτερη τελειότητα.
Όχι γιατί μάθαινε όλο και περισσότερο να δημιουργεί, αλλά λόγω της τάξης που
ρυθμίζει όλες τις θείες Του λειτουργίες. Αν μια τάξη παραβιαζόταν θα καθιστούσε
αδύνατη την επιβίωση του τελευταίου δημιουργημένου πλάσματος: του ανθρώπου – αν
δημιουργείτο πρώτος, πριν γίνει η Γη κατοικήσιμη σε όλα της τα μέρη με την τάξη
που τέθηκε στα νερά της και στις ηπείρους της, και άνετη για τη δημιουργία του
στερεώματος. Φτιαγμένο φωτεινό, όμορφο, καρποφόρο, από τον ευεργετικό ήλιο, από
το φωτεινό φεγγάρι, από τα αμέτρητα αστέρια. Έγινε σπιτικό, κελάρι, κήπος για
τον άνθρωπο και για όλα τα φυτικά και ζωικά πλάσματα με τα οποία καλύπτεται και
κατοικείται. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Την έκτη ημέρα
δημιουργήθηκε ο άνθρωπος, στον οποίο συνοψίζονται τα τρία βασίλεια της αισθητής
Δημιουργίας και, με θαυμαστή αλήθεια, η δημιουργία του από τον Θεό για να
κατοικήσει η πνευματική ψυχή που εμποτίστηκε από τον Θεό στην ανθρώπινη ύλη. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Άνθρωπος: αληθινός
σύνδεσμος μεταξύ Γης και Ουρανού, αληθινό σημείο ένωσης μεταξύ του πνευματικού
και του υλικού κόσμου, το ον που αποτελεί σκηνή του πνεύματος, το ον στο οποίο
το πνεύμα ζωοποιεί την ύλη όχι μόνο για την περιορισμένη θνητή ζωή, αλλά για
την αθάνατη ζωή μετά την τελική ανάσταση.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Άνθρωπος: το ον
στο οποίο λάμπει και κατοικεί το Πνεύμα του Δημιουργού.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Άνθρωπος: το θαύμα
της δύναμης του Θεού ο οποίος εμποτίζει την αναπνοή Του, μέρος του Άπειρου
Εαυτού του, στη σκόνη που την ανεβάζει στη δύναμη του ανθρώπου και της δίνει τη
Χάρη που ανυψώνει τη δύναμη του ζωικού ανθρώπου στη δύναμη της ζωής και στην
κατάσταση υπερφυσικού πλάσματος, που είναι παιδί του Θεού μέσω της συμμετοχής
του στη φύση του, καθιστώντας τον ικανό να έχει άμεση σχέση με τον Θεό,
κάνοντάς τον ικανό να κατανοήσει τον Ακατανόητο, καθιστώντας τον ικανό και
νόμιμο γι’ αυτόν να αγαπά Εκείνον που τόσο ξεπερνά κάθε άλλο ον και που χωρίς
το θείο δώρο του, ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε καν να επιθυμεί να αγαπά μέσω της
ικανότητας και επάξιου σεβασμού. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Άνθρωπος: το
δημιουργημένο τρίγωνο του οποίου η βάση – ύλη – μένει στη Γη από την οποία
προήλθε. Που τείνει με τις διανοητικές του ικανότητες να ανέλθει στη γνώση
Εκείνου με τον οποίο μοιάζει και ο οποίος αγγίζει με το κορυφαίο τμήμα του – το
πνεύμα του πνεύματος, το εκλεκτό μέρος της ψυχής – τον Ουρανό, χάνοντας τον
εαυτό του στην ενατένιση του Θεού-Αγάπης, ενώ η Χάρη, δωρεάν ληφθείσα, τον
ενώνει με τον Θεό και η αγάπη που ανάβει μέσα του από την ένωση με τον Θεό, τον
θεοποιεί. Διότι: «εκείνος που αγαπά γεννάται εκ Θεού» και είναι προνόμιο των
παιδιών να συμμετέχουν στην ομοιότητα της φύσης. Ένεκα της θεοποιημένης ψυχής
από τη Χάρη, ο άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού, και μέσω της αγάπης, δυνατής
μέσω της Χάριτος, είναι όμοιος με τον Θεό.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Την έκτη μέρα
λοιπόν ο άνθρωπος δημιουργήθηκε, πλήρης, τέλειος σε όλα του τα υλικά και
πνευματικά μέρη, φτιαγμένος σύμφωνα με τη Σκέψη του Θεού, σύμφωνα με την τάξη
(το σκοπό) για τον οποίο δημιουργήθηκε: να αγαπά και να υπηρετεί τον Κύριό του
κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής, να τον γνωρίσει στην Αλήθεια του και
συνεπώς να Τον απολαμβάνει για πάντα, στην άλλη.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο μοναδικός
Άνθρωπος δημιουργήθηκε, αυτός από τον οποίο επρόκειτο να προέλθει όλη η
Ανθρωπότητα, και πρώτα-πρώτα η Γυναίκα σύντροφος του Άντρα και του Ανθρώπου, με
τον οποίο θα πλήθαινε με κατοίκους τη Γη βασιλεύοντας πάνω σε όλα τα άλλα
κατώτερα πλάσματα. Ο μοναδικός Άνθρωπος δημιουργήθηκε, αυτός που ως πατέρας θα
μετέδιδε στους απογόνους του όλα όσα είχε λάβει: ζωή, αισθήσεις, υλικές
ικανότητες, όπως και ανοσία από κάθε πόνο, λογική, νόηση, επιστήμη,
ακεραιότητα, αθανασία και τέλος, το δώρο της προσφοράς, χάρη.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο ισχυρισμός της
καταγωγής του ανθρώπου – σύμφωνα με την εξελικτική θεωρία, η οποία βασίζεται
στη διαμόρφωση του σκελετού και στην ποικιλία των χρωμάτων του δέρματος και της
εμφάνισης, για να υποστηρίξει την εσφαλμένη της θεωρία – δεν είναι ισχυρισμός
ενάντια στην αλήθεια της καταγωγής του ανθρώπου-πλάσματος δημιουργημένου από
τον Θεό, αλλά υπέρ. Γιατί αυτό που αποκαλύπτει την ύπαρξη ενός Δημιουργού είναι
ακριβώς η ποικιλία των χρωμάτων, των δομών, των ειδών των πλασμάτων που
επιθύμησε Αυτός, ο Παντοδύναμος. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και αν αυτό ισχύει
για τα κατώτερα πλάσματα, ισχύει ακόμη περισσότερο για το πλάσμα-άνθρωπος, που
είναι άνθρωπος δημιουργημένος από τον Θεό, ακόμα και αν, λόγω των συνθηκών του
κλίματος και της ζωής, κι επίσης ένεκα της διαφθοράς – για την οποία ήρθε ο
Κατακλυσμός και στη συνέχεια, πολύ αργότερα, οι οδηγίες του Σινά και οι κατάρες
του Μωσαϊκού νόμου, τόσο αυστηρές εντολές και τιμωρίες (Λευιτικό κεφ. 18:23 και
Δευτερον. κεφ. 27:21) – δείχνει διαφορετική εμφάνιση και χρώμα από φυλή σε
φυλή.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έχει αποδειχθεί, επικυρωθεί
και επιβεβαιωθεί από συνεχείς δοκιμές, ότι μια ισχυρή εντύπωση μπορεί να
επηρεάσει τη μητέρα που συνέλαβε και κυοφορεί έτσι ώστε να την κάνει να
γεννήσει ένα μικρό τέρας που επαναλαμβάνει στις μορφές του το αντικείμενο που
ενόχλησε τη μητέρα. Είναι επίσης αποδεδειγμένο γεγονός ότι η μακροχρόνια
συνύπαρξη ανάμεσα σε ανθρώπους διαφορετικών φυλών από την Αρία, παράγει ένεκα
φυσικού μιμητισμού μια περισσότερο ή λιγότερο τονισμένη μεταμόρφωση των
χαρακτηριστικών ενός Άριου προσώπου προς εκείνα των λαών που δεν είναι Άριοι.
Έχει επίσης αποδειχθεί ότι ειδικές περιβαλλοντικές και κλιματικές συνθήκες
επηρεάζουν την ανάπτυξη των άκρων και το χρώμα του δέρματος. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ως εκ τούτου, τα
σύννεφα –πάνω στα οποία οι υπέρμαχοι της θεωρίας της εξέλιξης θα ήθελαν να
τοποθετήσουν το οικοδόμημα της αλαζονείας τους – δεν το στηρίζουν αλλά μάλλον
ευνοούν την κατάρρευσή του.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στον Κατακλυσμό
χάθηκαν τα διεφθαρμένα κλαδιά της ανθρωπότητας που βάδιζε ψηλαφητά στο σκοτάδι
που ακολούθησε την Πτώση, μέσα στο οποίο, και μόνο για λίγους δίκαιους, όπως
μέσα από πυκνή ομίχλη μπορούσε να φτάσει ακόμη μια ακτίνα από το χαμένο αστέρι:
την ανάμνηση του Θεού και την υπόσχεσή Του.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Επομένως, μόλις
καταστράφηκαν τα τέρατα, η Ανθρωπότητα διατηρήθηκε και πολλαπλασιάστηκε εκ νέου
από τη γενεαλογία του Νώε, που κρίθηκε δίκαιος από τον Θεό, γι’ αυτό και
επέστρεψε στη φύση που είχε πρώτα ο πρώτος άνθρωπος, φτιαγμένη πάντα από ύλη
και πνεύμα, και παρέμεινε έτσι ακόμα και μετά που το σφάλμα απογύμνωσε το
πνεύμα του από τη θεία χάρι και την αθωότητά του.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πότε και με ποιον
τρόπο θα λάμβανε ο άνθρωπος την ψυχή, αν ήταν το απώτατο προϊόν μιας εξέλιξης
από τα κτήνη; Να υποθέσουμε ότι τα κτήνη έλαβαν την πνευματική ψυχή μαζί με τη
ζωική ζωή; Την αθάνατη ψυχή; Την έξυπνη ψυχή; Την ελεύθερη ψυχή; Είναι
βλασφημία και μόνη η σκέψη. Πώς θα μπορούσαν τότε να μεταδώσουν αυτό που δεν
διέθεταν; Και θα μπορούσε ο Θεός να προσβάλει τον εαυτό Του εκχέοντας την πνευματική
ψυχή, τη θεϊκή Του πνοή, σε ένα ζώο, εξελιγμένο όσο θέλει κανείς να πιστεύει,
αλλά πάντα προερχόμενο από μια μακροχρόνια αναπαραγωγή θηρίων; Ακόμη και αυτή η
σκέψη είναι προσβλητική για τον Κύριο.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Θεός, θέλοντας
να δημιουργήσει ένα λαό από παιδιά Του για να επεκτείνει την αγάπη του που
ξεχυλίζει και να λάβει την αγάπη που λαχταρά, δημιούργησε τον άνθρωπο
απευθείας, με την τέλεια θέλησή του, με μια μοναδική πράξη που έγινε την έκτη
δημιουργική ημέρα, κατά την οποία μετέτρεψε το χώμα σε ζωντανή και τέλεια
σάρκα, στην οποία εν συνεχεία εμφύσησε την ψυχή, λόγω της ιδιαίτερης κατάστασής
του ως άνθρωπος, υιοθετημένο παιδί του Θεού και κληρονόμος του Ουρανού, όχι
μόνο με την ψυχή «που ακόμη και τα ζώα έχουν στα ρουθούνια τους» και που παύει
με το θάνατο του ζώου, αλλά με πνευματική ψυχή, που είναι αθάνατη, που
επιβιώνει μετά το θάνατο του σώματος και που θα αναζωογονήσει το σώμα, μετά το
θάνατο, όταν ηχήσουν οι σάλπιγγες της Τελικής Κρίσης και του Θριάμβου του
Ενσαρκωμένου Λόγου, του Ιησού Χριστού, ώστε οι δύο φύσεις που έζησαν μαζί στη
Γη, να ζήσουν μαζί, να χαίρονται ή να υποφέρουν, ανάλογα με το τι άξιζαν μαζί,
και αυτό για όλη την αιωνιότητα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτή είναι η
αλήθεια. Είτε την αποδέχεστε είτε την απορρίπτετε. Όμως, παρά το γεγονός ότι
πολλοί από εσάς θέλετε πεισματικά να την απορρίψετε, θα έρθει η στιγμή που θα
την γνωρίσετε τελείως και θα μείνει χαραγμένη στο πνεύμα σας, πείθοντάς σας ότι
έχετε χάσει το Καλό για πάντα επειδή θελήσατε να ακολουθήσετε την υπερηφάνεια
και τo ψέμα.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είναι αλήθεια ότι
όποιος δεν παραδέχεται τη δημιουργία του ανθρώπου ως έργο του Θεού και τη
δημιουργία όπως σας την είπα – δηλαδή με τέτοιο τρόπο ώστε να τον κάνει άμεσα
και για πάντα ικανό, αν θέλει, να καθοδηγεί τον εαυτό του σε όλες του τις
πράξεις, ώστε όλες να στοχεύουν στην επίτευξη του σκοπού για τον οποίο
δημιουργήθηκε ο άνθρωπος. Άμεσος στόχος: να αγαπάει και να υπηρετεί τον Θεό
κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής. Απώτερος στόχος: να Τον απολαμβάνει στον
Παράδεισο – δεν μπορεί να καταλάβει επακριβώς σε τι συνίσταται το Παράπτωμα, το
λόγο της καταδίκης και τις συνέπειες και των δύο αυτών.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ακολουθήστε με,
όμως. Ο λόγος μου είναι λαμπερός και απλός, γιατί είμαι Θεός και ο Θεός, Σοφία
Απέραντη, ξέρει να προσαρμόζεται στην άγνοια και τη σχετικότητα των μικρών του,
γιατί αγαπώ τα μικρά, αρκεί να είναι ταπεινά και τους λέω: «Όποιος είναι
μικρός, ας έρθει σε μένα και θα του διδάξω σοφία».<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Η δοκιμασία <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όταν ο άνθρωπος
ξύπνησε από τον πρώτο του ύπνο και βρήκε δίπλα του τη σύντροφό του, ένιωσε ότι
η ευτυχία του είχε γίνει πλήρης από τον Θεό. Ήταν ήδη πολύ μεγάλη και πριν. Τα
πάντα στον Αδάμ και γύρω από τον Αδάμ είχαν φτιαχτεί για να απολαμβάνει μια
πλήρη, υγιή και αγία ευτυχία, και η απόλαυση, δηλαδή η Εδέμ, δεν ήταν μόνο γύρω
αλλά και μέσα στον Αδάμ. Ένας κήπος γεμάτος φυτικές, ζωικές και υδάτινες
ομορφιές τον περιέβαλλε, αλλά μέσα του άνθιζε ένας κήπος πνευματικών ομορφιών
με αρετές κάθε είδους, έτοιμες να ωριμάσουν σε καρπούς τέλειας αγιότητας. Εκεί
βρισκόταν το δέντρο της επιστήμης, που ταίριαζε στην κατάστασή του, και αυτό
της υπερφυσικής ζωής: της Χάρης.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ούτε
έλειπαν τα πολύτιμα νερά της θεϊκής πηγής, που χωριζόταν σε τέσσερις κλάδους
και πότιζε τις αρετές του ανθρώπου με συνεχώς νέα κύματα, ώστε να γιγαντωθούν,
κάνοντάς τον όλο και πιο πιστό καθρέφτη του Θεού. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ως πλάσμα φυσικό
απολάμβανε αυτό που έβλεπε: την ομορφιά ενός παρθένου κόσμου που μόλις είχε
βγει από το θέλημα του Θεού. Απολάμβανε ό,τι μπορούσε: την κυριαρχία του στα
κατώτερα πλάσματα. Όλα είχαν τεθεί από τον Θεό στην υπηρεσία του ανθρώπου: από
τον ήλιο μέχρι τα έντομα ώστε όλα να είναι για την ευχαρίστησή του. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ως πλάσμα
υπερφυσικό απολάμβανε – μια συλλογιστική και γλυκιά έκσταση – την κατανόηση της
Ουσίας του Θεού: την Αγάπη. Σχέσεις αγάπης ανάμεσα στον Απέραντο που έδινε τον
εαυτό του και στο πλάσμα που τον αγαπούσε λατρεύοντάς Τον. Η Γένεση προϊδεάζει
γι’ αυτή την ικανότητα του ανθρώπου και την επικοινωνία του Θεού προς αυτόν, με
τη φράση: «Ακούοντας τη φωνή του Θεού που περπατούσε στην Εδέμ στη δροσιά του
απογεύματος».<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Παρόλο που ο Πατέρας
είχε δώσει στα υιοθετημένα παιδιά του μια επιστήμη ανάλογη της κατάστασής τους,
τα δίδασκε ακόμα. Γιατί η αγάπη του Θεού είναι άπειρη και, έχοντας δώσει,
λαχταρά να δώσει ξανά, και όσο περισσότερο δίνει τόσο περισσότερο παιδί του
γίνεται το πλάσμα. Ο Θεός δίνει πάντα τον εαυτό του σε εκείνους που του
δίνονται απλόχερα.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όταν, λοιπόν, ο
άνθρωπος ξύπνησε και είδε τη σύντροφό του, ένιωσε ότι η ευτυχία του ήταν
πλήρης, κατέχοντας ό,τι ήταν ανθρώπινο και ό,τι ήταν υπερ-ανθρώπινο, η Αγάπη
είχε δώσει τον εαυτό της στην αγάπη του ανθρώπου. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο μόνος
περιορισμός που έθεσε ο Θεός στα τεράστια δώρα που είχε δώσει στον άνθρωπο,
ήταν η απαγόρευση της συγκομιδής των καρπών του Δέντρου της Επιστήμης (Γνώσης)
του καλού και του κακού. Αυτό θα ήταν μια άχρηστη, αδικαιολόγητη συγκομιδή,
αφού ο άνθρωπος είχε ήδη τη γνώση που του ήταν απαραίτητη, και ένα μέτρο
υψηλότερο από εκείνο που καθόρισε ο Θεός μόνο κακό θα μπορούσε να προκαλέσει.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σκεφτείτε: Ο Θεός
δεν απαγορεύει τη συγκομιδή των καρπών του δέντρου της ζωής, γιατί ο άνθρωπος
είχε φυσική ανάγκη από αυτούς για να ζήσει μια υγιή και μακρόβια ύπαρξη, έως
ότου μια πιο ζωηρή θεϊκή επιθυμία να αποκαλύψει ολοκληρωτικά τον εαυτό Του στον
υιοθετημένο γιο του, θα Τον έκανε να προφέρει: «Υιέ μου, ανέβα στην κατοικία μου
και βυθίσου στον Θεό σου», το κάλεσμα να μεταβεί, χωρίς να υποφέρει θάνατο,
στον ουράνιο Παράδεισο. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το Δέντρο της Ζωής,
το οποίο συναντάται στην αρχή του Βιβλίου της Μεγάλης Αποκάλυψης του Θεού
(Βίβλος) στη Γένεση κεφ. 2:9 και κεφ.3:22, και ξανά στο τέλος της Βίβλου στην
Αποκάλυψη του Ιωάννη κεφ. 22:2 και 14, είναι η μορφή του Ενσαρκωμένου Λόγου
(Ιησούς) – του οποίου ο καρπός, η Λύτρωση, κρεμάστηκε από το ξύλο του σταυρού –
που είναι ο Άρτος της Ζωής, η Πηγή του Ζωντανού Νερού, η Χάρη, και ο οποίος σας
έδωσε τη ζωή με τον θάνατό του, και μπορείτε πάντα να φάτε και να πιείτε από
αυτόν για να ζήσετε τη ζωή των δικαίων και να επιτύχετε την αιώνια ζωή.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Θεός δεν
απαγορεύει στον Αδάμ να κόψει από τους καρπούς του Δέντρου της Ζωής, αλλά του
απαγορεύει να κόψει από τους άχρηστους του Δέντρου της Επιστήμης. Διότι μια
περίσσεια γνώση θα ξυπνούσε την υπερηφάνεια στον άνθρωπο, ο οποίος θα πίστευε
ότι είναι ίσος με τον Θεό εξαιτίας της νέας γνώσης και ανόητα θα πίστευε ότι
μπορεί να την κατέχει χωρίς κίνδυνο, με την συνεπακόλουθη άνοδο ενός υβριστικού
(καταχρηστικού) δικαιώματος ότι οι πράξεις του ήταν αυτοδικαίως δικές του και,
κατά συνέπεια, ποδοπατώντας κάθε καθήκον υιικής υπακοής προς τον Δημιουργό του
– δεδομένου ότι ο άνθρωπος έμοιαζε με τον Δημιουργό του στη γνώση – ένα
Δημιουργό που του είχε υποδείξει με αγάπη το νόμιμο και το παράνομο, άμεσα ή
κατά χάρη και με τη γνώση εμποτισμένη μέσα του. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το μέτρο που δίνει
ο Θεός είναι πάντα σωστό. Όποιος θέλει περισσότερα από αυτά που του έδωσε ο
Θεός είναι λάγνος (έχει άνομες επιθυμίες), απρόσεκτος, ασεβής. Προσβάλλει την
αγάπη. Όποιος παίρνει παράνομα είναι κλέφτης και βίαιος. Προσβάλλει την αγάπη.
Όποιος θέλει να ενεργήσει ανεξάρτητα από οποιαδήποτε συμμόρφωση με τον
υπερφυσικό και φυσικό νόμο είναι επαναστάτης. Προσβάλλει την αγάπη.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πριν από τη θεϊκή
εντολή, οι Πρωτόπλαστοι πρόγονοι έπρεπε να υπακούουν, χωρίς να αναρωτιούνται
διάφορα «γιατί» που είναι πάντα το ναυάγιο της αγάπης, της πίστης και της
ελπίδας. Όταν ο Θεός διατάζει ή ενεργεί, ο άνθρωπος πρέπει να υπακούει και να
κάνει το θέλημά το , χωρίς να ρωτά γιατί διατάζει ή ενεργεί με εκείνο το
συγκεκριμένο τρόπο. Κάθε του πράξη είναι καλή, ακόμα κι αν δεν φαίνεται έτσι
στο πλάσμα του, το περιορισμένο στη γνώση του.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γιατί δεν έπρεπε
να πάνε σε εκείνο το δέντρο, να μαζέψουν εκείνους τους καρπούς, να φάνε εκείνα
τα φρούτα; Περιττό να γνωρίζετε. Η υπακοή είναι χρήσιμη και τίποτα άλλο. Και
συμβιβαστείτε με τα πολλά που σας δόθηκαν. Η υπακοή είναι αγάπη και σεβασμός,
και είναι μέτρο αγάπης και σεβασμού. Όσο περισσότερο αγαπάς και λατρεύεις έναν
άνθρωπο, τόσο περισσότερο τον υπακούς. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τώρα λοιπόν, όντας
ο Θεός Αυτός που διέταξε – ο απείρως Μέγας, ο Αγαθός, ο τόσων καλών Ευεργέτης
του ανθρώπου – ο άνθρωπος, από σεβασμό και ευγνωμοσύνη έπρεπε να δώσει στον Θεό
όχι «πολύ» αγάπη, αλλά «όλη» τη λατρευτική αγάπη που μπορούσε και ήταν ικανός,
και επομένως κάθε υπακοή χωρίς να αναλύει τους λόγους της θείας απαγόρευσης.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τα επιχειρήματα
προϋποθέτουν μια κρίση προσωπική και κριτική της τάξης ή της δράσης των άλλων.
Η κρίση είναι δύσκολη υπόθεση και σπάνια είναι δίκαιη, αλλάδεν είναι ποτέ
δίκαιη όταν κρίνει μια θεϊκή εντολή άχρηστη, λανθασμένη ή άδικη.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο άνθρωπος έπρεπε
να υπακούσει. Η δοκιμασία αυτής του της ικανότητας, που είναι μέτρο αγάπης και
σεβασμού, βασίστηκε στον τρόπο με τον οποίο θα ήξερε ή δεν θα ήξερε να
υπακούσει.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το μέσον: το δέντρο
και το μήλο. Δύο μικρά, ασήμαντα πράγματα, συγκρινόμενα με τον πλούτο που είχε
χαρίσει ο Θεός στον άνθρωπο.<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3mjIwpW8byJ4gJVislngSuZD1bhGOij2apL7pEaMbtPsWHXpUeCQGkjUQGeGdfgB6HPkHH0diPc8siY67L6u2hRP4sTkNnQLf3gxlzAbq2SIVKYtOU_WaF3vO_JrIUvJdWglT0wIXLVTIcFmpcgy6RDnEHDNN9O0_ZxJIJiFBJzWhNSbfAP-HpR6go7gq/s225/val.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3mjIwpW8byJ4gJVislngSuZD1bhGOij2apL7pEaMbtPsWHXpUeCQGkjUQGeGdfgB6HPkHH0diPc8siY67L6u2hRP4sTkNnQLf3gxlzAbq2SIVKYtOU_WaF3vO_JrIUvJdWglT0wIXLVTIcFmpcgy6RDnEHDNN9O0_ZxJIJiFBJzWhNSbfAP-HpR6go7gq/s1600/val.jpeg" width="225" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Μαρία Βαλτόρτα</td></tr></tbody></table></p><p class="MsoNormal"> Αυτό είναι; Είχε
δώσει τον Εαυτό Του: τον Θεό, και απαγόρευε ένα φρούτο; Αυτό είναι; Είχε δώσει
φυσική και υπερφυσική ζωή στο χώμα, είχε εμφυσήσει την ανάσα του στον άνιρωπο
και απαγόρευε το μάζεμα ενός φρούτου; Αυτό είναι; Είχε κάνει τον άνθρωπο
βασιλιά όλων των πλασμάτων και δεν τον θεωρούσε υποτελή του αλλά γιο του και
του απαγόρευε να φάει ένα φρούτο; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Για εκείνους που
δεν ξέρουν να διαλογίζονται σοφά, αυτό το επεισόδιο μπορεί να φαίνεται σαν
ανεξήγητη μνησικακία, παρόμοια με την ιδιοτροπία ενός πολύ πλούσιου που έχοντας
ρίξει βροχή τα πλούτη σε έναν ζητιάνο, μετά του απαγορεύει να σηκώσει ένα
βότσαλο που κείται στο χώμα. Αλλά δεν είναι έτσι.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το μήλο δεν ήταν
μόνο πραγματικότητα: φρούτο. Ήταν επίσης το σύμβολο. Το σύμβολο του θείου
δικαιώματος και του ανθρώπινου καθήκοντος.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ακόμη και όταν ο Θεός
καλεί και ευεργετεί εξαιρετικά, εκείνοι που ευεργετούνται πρέπει πάντα να
θυμούνται ότι Αυτός είναι Θεός και ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να
καταχραστεί τα δικαιώματα του Θεού, ακόμα κι αν νιώθει εξαιρετικά αγαπητός. Κι
όμως, είναι μια δοκιμασία που λίγοι εκλεκτοί μπορούν να περάσουν. Οι υπόλοιποι
θέλουν περισσότερα από όσα έχουν ήδη, και πάνε να αρπάξουν αυτό που δεν τους
δόθηκε. Κι έτσι βρίσκουν το Φίδι και τους δηλητηριώδεις καρπούς του. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Προσέξτε, ω
εκλεκτοί του Θεού! Να θυμάστε πάντα ότι στον κήπο σας, τον τόσο γεμάτο με τα
δώρα του Θεού, υπάρχει πάντα το δέντρο της δοκιμασίας και γύρω του βρίσκεται ο
Αντίπαλος του Θεού και δικός σας, που προσπαθεί πάντα να τυλιχθεί γύρω του, να
αρπάξει ένα όργανο του Θεού και να σας παρασύρει στην υπερηφάνεια και στην
απληστία, στην εξέγερση. Μην παραβιάζετε το δικαίωμα του Θεού, μην καταπατάτε
το νόμο των καθηκόντων σας. Ποτέ.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πολλοί φαίνονται,
κατά κάποιους πάρα πολλοί, να είναι όργανα του Θεού, οι «φωνές». Λέω σε όλους
εσάς, θεολόγους και πιστούς, ότι θα ήταν εκατό φορές περισσότεροι, αν όλοι
όσους καλεί ο Θεός σε ειδική διακονία, ήξεραν πώς να μην πιάνουν ό,τι ο Θεός
δεν έδωσε, ώστε να έχουν ακόμη περισσότερα. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όλοι οι πιστοί
έχουν στο Δεκάλογο (στις Δέκα Εντολές), δέντρο της γνώσης του Καλού και του
Κακού, τη δοκιμασία της πίστης τους, της αγάπης και της υπακοής τους. Για τις
«φωνές» και τα εξαιρετικά όργανα του Θεού, περισσότερο από ποτέ αυτό το δέντρο
είναι δελεαστικό και υπονομευμένο από το Σατανά. Γιατί όσο μεγαλύτερο είναι το
δώρο, τόσο πιο εύκολο είναι να προβάλλουν η υπερηφάνεια και η απληστία, η
αλαζονεία του να είναι κανείς σίγουρος ότι θα σώσει τον εαυτό του με κάθε
τρόπο. Αντίθετα, σας λέω ότι όποιος έχει τα περισσότερα, τόσο περισσότερο
πρέπει να είναι τέλειος για να μην είναι μεγάλη η καταδίκη, όπως δεν θα είναι
για κάποιον που, έχοντας λίγα, έχει το ελαφρυντικό ότι γνωρίζει λίγα.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Προσδοκώ μια
ερώτηση. Άρα το δέντρο είχε και καλούς και κακούς καρπούς;<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είχε καρπούς όχι
πολύ διαφορετικούς από κάθε άλλο φυτό. Αλλά ήταν φυτό του καλού και του κακού,
ανάλογα με τη συμπεριφορά του ανθρώπου, όχι τόσο ως προς το φυτό όσο προς τη
θεία εντολή. Το να υπακούς είναι καλό. Το να μην υπακούς είναι κακό.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Θεός ήξερε ότι ο
Σατανάς θα πήγαινε σ’ εκείνο το δέντρο για να προσπαθήσει. Ο Θεός τα ξέρει όλα.
Ο κακός καρπός ήταν ο λόγος του Σατανά που γεύτηκε η Εύα. Ο κίνδυνος
πλησιάζοντας το φυτό βρισκόταν στην ανυπακοή. Στην αγνή γνώση που είχε δώσει ο
Θεός, ο Σατανάς εμβολίασε τη βρώμικη κακία του, η οποία σύντομα ζυμώθηκε και
στη σάρκα. Αλλά πρωταρχικά ο Σατανάς διέφθειρε το πνεύμα κάνοντάς το
επαναστατικό, μετά τη διάνοια καθιστώντας την πονηρή.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ω! έμαθαν καλά,
μετά, την επιστήμη του Καλού και του Κακού! Γιατί όλα, ακόμη και η νέα όραση,
μέσω της οποίας είδαν ότι ήταν γυμνοί, τους προειδοποίησαν για την απώλεια της
Χάριτος που τους είχε κάνει ευτυχισμένους με τη διάνοιά τους αθώα μέχρι εκείνη
την ώρα, και συνεπώς για την απώλεια της υπερφυσικής ζωής.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γυμνοί! Όχι τόσο
από ρούχα όσο από τα δώρα του Θεού. Φτωχοί! Που θέλησαν να γίνουν σαν τον Θεό.
Νεκροί! Που φοβήθηκαν ότι θα πέθαιναν με το είδος τους αν δεν ενεργούσαν άμεσα.
<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έκαναν την πρώτη
πράξη εναντίον της αγάπης με υπερηφάνεια, ανυπακοή, δυσπιστία, αμφιβολία,
εξέγερση, πνευματική λαγνεία και τελικά, με σαρκική λαγνεία. Λέω: τελικά.
Μερικοί πιστεύουν ότι, αντίθετα, η σαρκική λαγνεία ήταν η πρώτη πράξη. Όχι. Ο
Θεός είναι τάξη σε όλα τα πράγματα.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ακόμη και σε
προσβολές κατά του θεϊκού νόμου ο άνθρωπος πρώτα αμάρτησε εναντίον του Θεού,
θέλοντας να είναι όμοιος με τον Θεό: «θεός» στη γνώση του Καλού και του Κακού,
και στην απόλυτη και επομένως παράνομη ελευθερία να ενεργεί όπως του αρέσει και
θέλει ενάντια σε όλες τις συμβουλές και απαγορεύσεις του Θεού. Μετά ενάντια
στην αγάπη, αγαπώντας ο ένας τον άλλον άτακτα, αρνούμενος στον Θεό τη σεβαστική
αγάπη που του όφειλε, βάζοντας το εγώ του στη θέση του Θεού, μισώντας το
κοντινό του μέλλον: τους δικούς του απογόνους στους οποίους μετέδωσε την
κληρονομιά της αμαρτίας και της ποινής. Τελικά ενάντια στην αξιοπρέπειά του ως
βασιλικό δημιούργημα που είχε το δώρο της τέλειας κυριαρχίας πάνω στις
αισθήσεις.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_YKmSv_KPOfjxlZ6QSH1e9OaIgvE9vkoLtuakoJa00d2F5pn9JfNpNR-XE-FWI-qOg7G_wnB5P9gYk5D2qIPlS1ESbMzR0egyIu56gtINp6gsWhHvylmr19K_FeiF8QyoCOprDtgjWt-bJzWZPYzUe-8RsLYuc7i8s440m9tabLKt9whZqNV3jqjV-BfL/s275/%CE%B2%CE%B9.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="183" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_YKmSv_KPOfjxlZ6QSH1e9OaIgvE9vkoLtuakoJa00d2F5pn9JfNpNR-XE-FWI-qOg7G_wnB5P9gYk5D2qIPlS1ESbMzR0egyIu56gtINp6gsWhHvylmr19K_FeiF8QyoCOprDtgjWt-bJzWZPYzUe-8RsLYuc7i8s440m9tabLKt9whZqNV3jqjV-BfL/s1600/%CE%B2%CE%B9.jpeg" width="275" /></a></div><br /> Το αμάρτημα των
αισθήσεων δεν μπορούσε να συμβεί όσο διαρκούσε η κατάσταση της Χάριτος και οι
άλλες συνεπακόλουθες καταστάσεις. Μπορούσε να υπάρξει πειρασμός, αλλά όχι η
ολοκλήρωση της αισθησιακής αμαρτίας για όσο διαρκούσε η αθωότητα, και επομένως
η κυριαρχία της λογικής επί των αισθήσεων.<p></p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τιμωρία. </i>Όχι δυσανάλογη, αλλά δίκαιη.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Για να το
καταλάβετε πρέπει να εξετάσουμε την τελειότητα του Αδάμ και της Εύας.
Λαμβάνοντας υπόψη την κορυφή στην οποία βρίσκονταν, μπορεί κανείς να μετρήσει
το μέγεθος της πτώσης τους στην άβυσσο.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εάν μερικούς από
εσάς σας έπαιρνε ο Θεός και σας έβαζε σε μια νέα Εδέμ, αφήνοντάς σας όπως
είστε, αλλά δίνοντάς σας τις ίδιες εντολές που έδωσε στον Αδάμ, και δείχνατε
την ίδια ανυπακοή όπως ο Αδάμ, πιστεύετε ότι ο Θεός θα σας καταδίκαζε τόσο
αυστηρά όσο καταδίκασε τον Αδάμ; Όχι. Ο Θεός είναι δίκαιος. Γνωρίζει πόσο
τρομερή είναι η κληρονομιά που υπάρχει μέσα σας.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι συνέπειες του
προπατορικού αμαρτήματος έχουν θεραπευθεί από τον Χριστό, όσον αφορά τη Χάρη.
Παραμένει όμως η αδυναμία της βλάβης από την αρχική τελειότητα. Και την
αδυναμία αυτή συνθέτουν οι μικροβιοφόρες εστίες, παρόμοιες με τα μολυσματικά
μικρόβια που υπάρχουν στον άνθρωπο σε λανθάνουσα κατάσταση, αλλά πάντα έτοιμα
να τον κυριεύσουν και να καταστρέψουν το σώμα του. Υπάρχουν ακόμα και στους πιο
άγιους. Και αγιότητα δεν είναι βασικά τίποτε άλλο από τον ο καρπό του συνεχούς
αγώνα και της νίκης που η ψυχή και η λογική του δίκαιου ανθρώπου καταφέρνουν
υπέρ και κατά των επιθέσεων των μικροβιοφόρων εστιών, ώστε να παραμείνουν
πιστοί στην Αγάπη.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τώρα λοιπόν, ο
Θεός, που είναι απείρως δίκαιος, δεν θα ήταν τόσο αδυσώπητος με κάποιον από
εσάς όσο ήταν με τον Αδάμ. Γιατί θα λάμβανε υπόψη την αδυναμία του.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Με τον Αδάμ ήταν,
γιατί ο Αδάμ ήταν προικισμένος με όλα όσα μπορούσαν να τον κάνουν νικητή, και
μάλιστα εύκολα, έναντι του πειρασμού. Εξ ου και η τιμωρία. Μια τιμωρία στην
οποία βλέπουμε ότι παρόλο που ο παραβάτης άνθρωπος δεν σεβάστηκε τα όρια που
έθεσε ο Θεός, ο Θεός σεβάστηκε τα όρια που είχε θέσει στον άνθρωπο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Θεός δεν
παραβίασε την ελεύθερη βούληση του ανθρώπο. Αν και ο άνθρωπος παραβίασε τα
δικαιώματα του Θεού. Ούτε πριν ούτε μετά το αμάρτημα ο Θεός παραβίασε την
ελευθερία δράσης του ανθρώπου. Τον υπέβαλε σε δοκιμασία. Είχε επίγνωση, όντας
Θεός, ότι ο άνθρωπος δεν θα περνούσε τη δοκιμασία. Δίκαια όμως τον υπέβαλε για
να τον επιβεβαιώσει στη χάρη, όπως ακριβώς είχε υποβάλει τους αγγέλους σε
δοκιμασία με τον ίδιο σκοπό και επιβεβαίωσε όσους εξ αυτών κατάφεραν να
περάσουν τη δοκιμασία. Και, υποβάλλοντάς τον σε δοκιμασία, τον άφησε ελεύθερο
να ενεργήσει όπως εκείνος ήθελε σε σχέση με αυτήν.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αν ο Θεός ήθελε να
παραβιάσει την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου να επιλέγει το πεπρωμένο του, είτε
δεν θα τον υπέβαλε στη δοκιμασία, είτε θα είχε δεσμεύσει τις δυνάμεις της
θέλησής του ώστε ο άνθρωπος να εμποδιστεί από το να πράξει το κακό. Παρομοίως,
αν ήθελε, παρ' όλα αυτά, να τον ανταμείψει, είτε θα του είχε συγχωρήσει τα
πάντα εκ των προτέρων ή, για να έχει μια βάση που τον συγχώρεσε, θα είχε
αναδύσει τέλεια συντριβή στην καρδιά του, ή τουλάχιστον θλίψη για τα αγαθά που
είχε χάσει, βοηθώντας με την ακτίνα της αγάπης Του να μετατρέψει τον ατελή πόνο
της θλίψης, από την απώλεια των παρόντων και μελλοντικών αγαθών, σε τέλειο πόνο
μετάνοιας για την προσβολή<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που είχε
κάνει στον Θεό και για την απώλεια της Χάριτος και της Αγάπης Του.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αλλά όλες αυτές οι
περιπτώσεις θα ήταν αδικίες απέναντι στους αγγέλους, που είχαν υποβληθεί στη
δοκιμασία, που δεν είχαν δεσμευμένες τις δυνάμεις της θέλησης, που δεν
συγχωρήθηκαν εκ των προτέρων και που δεν είχαν διεγερθεί μέσα τους και κατά του
Ίδιου του Θεού, οποιαδήποτε κίνηση μεταμέλειας ή θλίψης, ικανή να προκαλέσει τη
θεϊκή συγχώρεση. Είναι αλήθεια ότι οι άγγελοι είχαν ευνοηθεί περισσότερο από
τους ανθρώπους στο να μην αμαρτάνουν, μέσω των δώρων της χάριτος και εκείνων
της φύσης (πνεύματα χωρίς σώμα και επομένως χωρίς αισθήσεις), κι έτσι
απαλλαγμένοι από τις εσωτερικές πιέσεις των αισθήσεων και από τις εξωτερικές
πιέσεις (το Φίδι) και πάνω απ’ όλα ένεκα της γνώσης του Θεού. Και εν τούτοις
αμάρτησαν (το ένα τρίτο αυτών), χωρίς να τους έχει μειωθεί η άγνοια και το
ερέθισμα της αίσθησης, από καθαρή κακία και ιερόσυλη θέληση. Αλλά δεν έγινε
τίποτε από αυτά που ειπώθηκαν παραπάνω, ούτε εκ μέρους του Θεού ούτε του
ανθρώπου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Θεός σεβάστηκε
την ανθρώπινη θέληση. Ο άνθρωπος επέμεινε στην εξεγερμένη του κατάσταση προς
τον θεϊκό Ευεργέτη του. Υπερήφανα άφησε την Εδέμ αφού είπε ψέματα – γιατί τώρα
είχε συντελεσθεί η ένωσή του με το Ψέμα – και προσφέροντας κακές δικαιολογίες
για την αμαρτία του, ενώ φτιάχνοντας ζώνες από φύλλα μαρτύρησαν ότι όχι επειδή
ήταν γυμνοί μπροστά σ’ Εκείνον που τους είχε δημιουργήσει και τους διατηρούσε
ντυμένους μόνο με τη χάρη και την αθωότητα, ντρεπόντουσαν, αλλά επειδή ήταν
ένοχοι και φοβόντουσαν να εμφανιστούν ενώπιον του Θεού.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Φόβος, ναι.
Μετάνοια, όχι. Έτσι, ο Θεός, αφού τους έδιωξε από την Εδέμ, «έβαλε δύο
χερουβείμ στο κατώφλι της», για να μην ξαναμπούν δόλια σε αυτήν οι δύο
παραβάτες και λεηλατήσουν τους καρπούς του δέντρου της ζωής, ακυρώνοντας ένα
μέρος της δίκαιης τιμωρίας και αφαιρέσουν από τον Θεό ένα από το δικαίωμά του:
αυτό του να δίνει και να αφαιρεί τη ζωή αφού πρώτα την έχει διατηρήσει υγιή,
χαρούμενη και μακροχρόνια με τους υγιείς καρπούς του δέντρου της ζωής. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δίκαιη τιμωρία,
λοιπόν. Στέρηση αυτών που ο άνθρωπος είχε αυθόρμητα περιφρονήσει: χάρη,
ακεραιότητα, αθανασία, ανοσία, γνώση. Και επομένως την απώλεια της πατρικής
αγάπης του Θεού και της πανίσχυρης βοήθειάς του. Συνέπεια τούτου η αδυναμία της
πληγωμένης ψυχής, ο πυρετός της αφυπνισμένης σάρκας, η παραληρούσα και
υπερβάλλουσα λογική. Συνέπεια και ο φόβος του Θεού, η απώλεια της Εδέμ όπου η
ζωή ήταν χωρίς κόπο και πόνο. Συνέπεια και ο μόχθος, ο θάνατος, η υποταγή της
γυναίκας στον άνδρα, η έχθρα μεταξύ των ανθρώπων, μεταξύ των παιδιών του ίδιου
στήθους, το έγκλημα, η κακοποίηση, όλα τα κακά που βασανίζουν την ανθρωπότητα,
ο φόβος του θανάτου και της κρίσης, το μαρτύριο του πόνου που όλα αυτά ο
άνθρωπος τα μεταβιβάζει στους πιο αγαπημένους του μαζί με τη ζωή.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Συνέπειες <o:p></o:p></i></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πέρα από την άμεση
και προσωπική καταδίκη και τις άμεσες προσωπικές συνέπειες, η αμαρτία του Αδάμ
και η καταδίκη-τιμωρία που προκλήθηκε από αυτήν είχε συνέπειες που θα
διαρκέσουν μέχρι το τέλος των χρόνων, βαρύνοντας την Ανθρωπότητα. Ως γενάρχης
της ανθρώπινης οικογένειας, ο Αδάμ μεταβίβασε την αναπηρία του στους απογόνους
του.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFVKa3R2we3AUal7RY-ZoDi-mPza2FdStdv7vKSZRPeweDNV-ANJ3R2HqMdFU0zFnsCgsApW5xT_YORwHx4nI6wwOA0C-jpBZHiClCfeuvyWvkHzvUwEn1rlTE1bkPjwgVBkbtK2vI7g8VxJArjI0moppewT3opqNoLp10sbZNXX7KdkBFdNjXno_YfvYJ/s225/%CF%80.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFVKa3R2we3AUal7RY-ZoDi-mPza2FdStdv7vKSZRPeweDNV-ANJ3R2HqMdFU0zFnsCgsApW5xT_YORwHx4nI6wwOA0C-jpBZHiClCfeuvyWvkHzvUwEn1rlTE1bkPjwgVBkbtK2vI7g8VxJArjI0moppewT3opqNoLp10sbZNXX7KdkBFdNjXno_YfvYJ/s1600/%CF%80.jpeg" width="225" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal"> Δεν διαφέρει από
εκείνο τον άνθρωπο που, όντας ελαττωματικός γεννάει παιδιά. Περισσότερο ή
λιγότερο τα δηλητήρια της νόσου θα τα φέρουν στο DNA τους οι απόγονοί του και
οι απόγονοι των απογόνων του, και εάν, με τα κατάλληλα φάρμακα η κληρονομική
ασθένεια από λοιμογόνος και θανατηφόρος μπορεί να αλλάξει σε μια πιο καλοήθη
μορφή, ποτέ αυτά τα παιδιά και τα παιδιά των παιδιών τους δεν θα είναι τόσο
υγιή όσο αυτά που γεννιούνται με υγιές αίμα.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Μέσω ενός
ανθρώπου η αμαρτία μπήκε στον κόσμο», είναι γραμμένο. Και είναι αλήθεια.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτόν τον πόνο,
εκτός από τον Παύλο τον αναφέρουν η Σοφία, ο διδάσκων Λόγος, οι Ψαλμωδοί.
Επομένως, προέρχεται από τον Θεό, γιατί πάντα ο Θεός είναι αυτός που μιλάει
μέσα από το στόμα των εμπνευσμένων του.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτός ο πόνος
γεμίζει τον κόσμο, μεταδίδεται από γενιά σε γενιά και δεν θα τελειώσει μέχρι να
τελειώσει ο κόσμος. Γέμισε με το ουρλιαχτό του το μέρος όπου ο Αδάμ έβγαζε με
κόπο το ψωμί του από τη γη πάνω στην οποία έσταζε ο ιδρώτας του. Απλώθηκε στη
Γη και τους ορίζοντες, στα φαράγγια και τα δάση, και τα ζώα τον ένιωσαν και τον
μετέδωσαν στον εαυτό τους. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Και σαν
εκτυφλωτικό φως, έκανε τον Αδάμ και την Εύα να δουν την απεραντοσύνη της
αμαρτίας που είχαν διαπράξει, όχι μόνον εναντίον του Θεού, αλλά και κατά της
σάρκας και του αίματός τους.</i><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μέχρι εκείνη τη
στιγμή η ετυμηγορία της καταδίκης από τον Θεό δεν είχε ακόμη συντρίψει την
εξέγερση του ανθρώπου, ο οποίος, με την εύκολη προσαρμογή του ζώου – αφού ο
άνθρωπος χωρίς τη χάρη είναι μόνο το τελειότερο από όλα τα ζώα – προσαρμόστηκε
γρήγορα στο νέο του πεπρωμένο, όχι πιο εύκολο και πιο ανέμελο από το πρώτο,
αλλά όχι και χωρίς τις ανθρώπινες χαρές που αντισταθμίζουν τους ανθρώπινους
πόνους.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το πάθος των
αισθήσεων ικανοποιήθηκε από τη συντροφική σάρκα, όχι με τον ιερό τρόπο όπως το
ήθελε ο Θεός και όπως το είχε καταλάβει ο αθώος άνθρωπος στην Εδέμ ότι θα
γινόταν μία σάρκα. Η χαρά της αυτοδημιουργίας – ω! παρατεταμένη περηφάνια! –
νέα πλάσματα που αυταπατούνται ότι είναι όμοια με τον Θεό, τον Δημιουργό. Η
κυριαρχία πάνω στα ζώα, η ικανοποίηση από τις καλλιέργειες και η αυτάρκεια,
χωρίς να χρειάζεται να ευχαριστήσουν κανέναν γι’ αυτά. Αισθησιακές<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>χαρές, αλλά πάντα χαρές.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ω! πόσο σκοτάδι
από τον καπνό της υπερηφάνειας και από την ομίχλη των αχαλίνωτων πόθων επέμενε πεισματικά
στους δύο αλαζόνες!<br />
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η μητρότητα αποκτιόταν με πόνο, αλλά
η χαρά των παιδιών αναπλήρωνε αυτόν τον πόνο. <br />
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η τροφή έβγαινε με δυσκολία, αλλά η
κοιλιά γέμιζε έτσι κι αλλιώς και ο λαιμός χόρταινε, γιατί η Γη ήταν γεμάτη καλά
πράγματα. <br />
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η αρρώστια και ο θάνατος ήταν μακριά,
τα σώματα δημιουργημένα τέλεια, απολάμβαναν υγεία και σθένος που έκανε τους δύο
αλαζόνες να πιστεύουν ότι η ζωή τους ήταν μακριά, αν όχι αιώνια.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και η υπερηφάνεια,
που με τα χρόνια ωρίμαζε, έκανε να αναδυθεί η χλευαστική σκέψη: «Πού είναι,
λοιπόν, η τιμωρία του Θεού; Είμαστε ευτυχισμένοι και χωρίς Αυτόν».<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αλλά μια μέρα το
πράσινο των χωραφιών πάνω στα οποία άνθιζαν τα πολύχρωμα λουλούδια τα
δημιουργημένα από τον Θεό, κοκκίνισε από το πρώτο ανθρώπινο αίμα που χύθηκε στη
Γη, και η μητέρα ούρλιαξε πάνω από το σώμα του γλυκού δολοφονημένου Άβελ, και ο
πατέρας κατάλαβε ότι δεν ήταν μια μάταιη απειλή η υπόσχεση που τους είχε δοθεί:
«Θα επιστρέψετε στη γη από την οποία σας έπλασα, επειδή είστε χώμα και στο χώμα
θα επιστρέψετε» και ο Αδάμ πέθανε δύο φορές, για τον εαυτό του και για το γιο
του, γιατί ένας πατέρας πεθαίνει με το θάνατο των παιδιών του, να τα βλέπει να
εξαφανίζονται, και η Εύα που γεννούσε με <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αγωνία</i>,
δίνοντας στη Γη το άψυχο σώμα του αγαπημένου της κατάλαβε τι είναι να γεννάς στην
αμαρτία.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αλλά εξίσου την
ίδια ώρα που άστραψε η τιμωρία του Θεού – που και πάλι ήταν έλεος –η
υπερηφάνεια πέθανε και γεννήθηκε η μεταμέλεια, η <i style="mso-bidi-font-style: normal;">νέα ζωή</i> την οποία οι δύο ένοχοι ξεκίνησαν με την ανάβαση του μονοπατιού
της δικαιοσύνης και οι οποίοι θα άξιζαν, μετά από μακρόχρονη εξιλέωση και
αναμονή, τη θεία συγχώρεση μέσω των αξιομισθιών του Χριστού. <br />
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Και
της Μαρίας</i>. Ω! Επιτρέψτε μου εδώ να τιμήσω αυτήν την αλήθεια περί της
Αμόλυντης Σύλληψης που συνέβη, που είναι Δική Μου, και που, ένεκα της αμοιβαίας
αγάπης μας, πρόσφερε στον κόσμο τον Λόγο που έγινε Σάρκα: τον Εμμανουήλ.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Λόγω της απιστίας
μιας γυναίκας, το ανθρώπινο γένος γνώρισε την αμαρτία, τον πόνο και τον θάνατο.
Μέσα από την πίστη της Γυναίκας, το ανθρώπινο γένος απέκτησε την αναγέννηση της
Χάριτος, άρα και τη συγχώρεση, την καθαρή χαρά, τη Ζωή.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εξαιτίας του πόθου
ο θάνατος, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ο κάθε</i> θάνατος. Εξαιτίας
της αγνότητας μιας τριπλής παρθενίας – του σώματος, της διάνοιας, του πνεύματος
– η Ζωή, η <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αληθινή</i> Ζωή και η ανάσταση
της σάρκας των δικαίων και αιώνια ζωντανών, και του ανοιχτού νου στην Αλήθεια,
και του πνεύματος του αναγεννημένου στη Χάρη. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Από την ένωση με
τον Σατανά, το αδελφοκτόνο και θεοκτόνο μίσος. Από την ένωση με τον Θεό η
αδελφική αγάπη και η πνευματική αγάπη που αγκαλιάζουν τη Θεότητα και την
Ανθρωπότητα, και που εκχέονται και στις δύο και επιχειρούν μέσα και από τις
δύο, την Ενσαρκωμένη Αγάπη και την Παρθενική Αγάπη, προσφερόμενες και οι δυο
εθελοντικά, ολοκληρωτικά και καταναλώνονται έτσι ώστε ο Θεός να μπορεί να
παρηγορηθεί και ο άνθρωπος να σωθεί.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο θάνατος του Άβελ συνέτριψε την υπερηφάνεια
του Αδάμ και μετέτρεψε την Εύα σε εξπέρ της πιο φρικτής γέννησης στο Σκοτάδι. Ο
θάνατος του Χριστού συνέτριψε την Αμαρτία και έδειξε στην Ανθρωπότητα πόσο
κοστίζει να γεννάς στη Χάρη. Το ουρλιαχτό της Εύας έχει την αντιστοιχία του
στην κραυγή της Μαρίας μπροστά στο θάνατο του Γιου της.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Λέω σε όσους
πιστεύουν ότι η Μαρία δεν ένιωθε πόνο, επειδή είναι η Κεχαριτωμένη, η Γεμάτη
Χάρη, ότι ούτε η Εύα δεν πόνεσε στην απόγνωση που της άξιζε, όσο πόνεσε η αθώα
Μαρία. Γιατί αν το ουρλιαχτό της Εύας σήμανε τη γέννηση της Μετάνοιας, το κλάμα
της Μαρίας σήμανε τη γέννηση της νέας εποχής. Κι αν από εκείνη την ώρα, που
σημαδεύτηκε από το πρώτο ανθρώπινο αίμα, χυμένο με εγκληματική αγριότητα,
εξαιτίας του οποίου η Γη έγινε δύο φορές καταραμένη, άρχισε η ανάβαση προς τη
Δικαιοσύνη κατά την ενάτη ώρα, η οποία σημαδεύτηκε από την τελευταία σταγόνα
του θεϊκού αίματος, η Λύτρωση κατέβηκε από τον Παράδεισο ρέοντας σαν ποτάμι
υγείας από τις δύο αθώες και πληγωμένες Καρδιές του Υιού και της Μητέρας.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αληθινά, όχι μόνο
μέσω των αξιομισθιών του Ιησού, αλλά και μέσω αυτών της Μαρίας, εσείς έχετε
Ζωή. Και Αυτή, Μητέρα της Ζωής, Μητέρα Παρθένα, αγνή, αθώα, δεν γνώρισε τους
πόνους της γέννας – σύμφωνα με το νόμο της σάρκας μετά την Πτώση – ο Ιησούς
της, αντίθετα, γνώρισε, και γνώρισε καλά τους πόνους της πιο επώδυνης γέννας,
γεννώντας εσένα, Αμαρτωλή ανθρωπότητα, στη νέα Ζωή της Χάριτος. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Από έναν άνθρωπο,
ο άνθρωπος γνώρισε τον θάνατο. Από μόνο τον Άνθρωπο, ο άνθρωπος γνωρίζει τη
Ζωή. Από τον Αδάμ η ανθρωπότητα κληρονόμησε την Αμαρτία και τις συνέπειές της.
Μέσω του Ιησού, Υιού του Θεού και της Μαρίας, η Ανθρωπότητα κληρονομεί και πάλι
τη Χάρη και τις συνέπειές της.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Χάρη η οποία αν
και δεν ακυρώνει όλες τις γήινες συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος – διότι
ο πόνος, ο θάνατος και τα ερεθίσματα της σάρκας παραμένουν για να σας δίνουν
πόνο, φόβο και αγώνες – σας βοηθά σθεναρά να αντέχετε τον παρόντα πόνο με την
ελπίδα του Παραδείσου, σας βοηθά να αντιμετωπίσετε το φόβο του θανάτου με τη
γνώση του θείου Ελέους, σας βοηθά να αντιδράτε και να δαμάζετε τα ερεθίσματα
της σάρκας με υπερφυσική βοήθεια μέσω των αξιομισθιών του Χριστού και των
Μυστηρίων που θέσπισε Αυτός. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είπα: «Η Χάρη, αν
και δεν ακυρώνει όλες τις συνέπειες της Αμαρτίας...». Αυτό είναι ένα σημείο επί
του οποίου πολλοί αντιδρούν, λέγοντας: «Είναι σωστό αυτό; Δεν θα μπορούσε ο
Λυτρωτής να αποδώσει όλη την τελειότητα;» <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είναι το σωστό. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Όλα στο Θεό είναι σωστά</i>.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο άνθρωπος δεν
κατέληξε πληγωμένος από μια αντιπαράθεση με τον Θεό, οπότε ο Θεός να αισθάνεται
υποχρεωμένος να επιδιορθώσει τη ζημιά που έγινε εκούσια ή ακούσια. Ο ίδιος ο
άνθρωπος αυτοτραυματίστηκε οικειοθελώς και συνειδητά. Τώρα λοιπόν, όταν ένας
άνθρωπος τραυματίζεται με τόσο σοβαρό τρόπο στην καθημερινή του ζωή, είτε
ακρωτηριάζεται, είτε πληγώνεται, ή τουλάχιστον σημαδεύεται από σοβαρές ουλές.
Ούτε το έργο ενός γιατρού μπορεί να σβήσει εντελώς τη ζημιά, και κυρίως να
ξανακάνει λειτουργικά τα χαμένα μέρη. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Αδάμ
ακρωτηριάστηκε χάνοντας τη χάρη και την υπερφυσική ζωή, την αθωότητα, την
ακεραιότητα, την ανοσία, την αθανασία και την επιστήμη. Και, ως γενάρχης
ολόκληρης της ανθρώπινης οικογένειας, συνεχίζει να μεταδίδει την οδυνηρή
κληρονομιά του σε όλους τους απογόνους του.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αλλά η
Ανθρωπότητα, πιο τυχερή από τον μοναχικό άνδρα, έλαβε τη θεραπεία μέσω του
Ιησού-Σωτήρα-Λυτρωτή. Ακόμη περισσότερο: την «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">αναδημιουργία</i>» στη Χάρη: τη ζωή της ψυχής. Και μέσω των μυστηρίων
που θεσπίστηκαν από Αυτόν, των αρετών που εκχέουν, και τα δώρα μου, απέκτησε
επίσης τα μέσα για να μεγαλώνει όλο και περισσότερο στην τελειότητα, μέχρις
ότου φτάσει στην κορυφή με την «υπερδημιουργία» που είναι η <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αγιότητα</i>. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αλλά ούτε και αυτή
η Θυσία του Ανθρώπου-Θεού, ικανή και επαρκής να αποκαταστήσει τα χαμένα σας
δώρα και να σας ανεβάσει στην υπερφυσική τάξη – δηλαδή στην ικανότητα να
αγαπάτε, να γνωρίζετε, να υπηρετείτε τον Θεό σε αυτή τη ζωή, να τον κατέχετε με
χαρά για πάντα στην άλλη – έσβησε τις ουλές των μεγάλων πληγών που ο άνθρωπος
οικειοθελώς προκάλεσε στον εαυτό του, και ειδικά εκείνες της τριπλής λαγνείας
με την οποία είναι πάντα έτοιμος να πληγωθεί ξανά, αν το πνεύμα του δεν
παραφυλά ώστε να κρατάει σε καταστολή τα κακά πάθη.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είπα επίσης:
«Γνώση του Θείου Ελέους». Ναι, την κληρονομιά της Αμαρτίας, έτσι όπως την κατόρθωσε
(μετατρέποντάς την) για εσάς ο Λυτρωτής, έτσι κατόρθωσε για εσάς και τη γνώση
της άπειρης αγάπης, της σοφίας και της θεϊκής δύναμης.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο άνθρωπος,
αναγεννημένος γιος του Θεού μέσω του Ιησού, γνωρίζει αυτό που δεν γνώριζε ο
Αδάμ. Γνωρίζει μέχρι πού φτάνει η απεραντοσύνη της αγάπης του Πατέρα, που
προσέφερε τον Μονογενή Υιό του για να ακυρώσει με το Αίμα του το καταδικαστικό
διάταγμα της Ανθρωπότητας που έπεσε από τη Χάρη μαζί με τον Γενάρχη της.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Αδάμ, μέσω της ενσταλαγμένης
μέσα του επιστήμης, και περισσότερο μέσω της Χάρης που τον είχε ανυψώσει στην
υπερφυσική τάξη κάνοντάς τον ικανό να γνωρίζει τον Θεό, ήξερε πόσο πολύ τον
αγαπούσε ο Θεός, επειδή τα πάντα γύρω και μέσα στον Αδάμ έφεραν τη φωνή της
θεϊκής αγάπης. Και ο Αδάμ, από την εκλογή του στην υπερφυσική τάξη, ήξερε να
αγαπά πολύ. Ήξερε να αγαπά με εκείνο το σωστό μέτρο που ο Θεός είχε κρίνει
επαρκές ότι κατά τη διάρκεια της ζωής θα προετοιμάσει τον άνθρωπο για τη θέαση
και την απόλαυση του Θεού μετά τη μετάβασή του από τη Γη στον Ουρανό. Ποτέ,
όμως, ούτε στις εκφράσεις της μεγαλύτερης αγάπης του, ο αθώος Αδάμ δεν μπόρεσε
να ανέλθει, παρόλη την επιθυμία του να γνωρίσει και να αγαπήσει, μέχρι το
κέντρο της Αλήθειας, ποτέ δεν μπόρεσε να βυθιστεί σ’ εκείνο το πύρινο καμίνι
της Αγάπης που είναι επίσης Αλήθεια, ποτέ δεν μπόρεσε να κατέχει την πλήρη
γνώση εκείνης της αλήθειας που ονομάζεται Άπειρη Αγάπη. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο άνθρωπος που ζει
στη Γη δεν μπορεί να δει τον Θεό έτσι όπως είναι. Ούτε ο Άνθρωπος-Αδάμ, ο μόλις
δημιουργημένος και γεμάτος δώρα. Όλα είχαν τη φωνή του Θεού, όλα του μιλούσαν
για τον Θεό, όλα τον έλκυαν προς τον Θεό. Ο άνθρωπος αγαπήθηκε πολύ από τον Θεό
και καλυπτόταν με δώρα για να τον βοηθήσουν να αγαπά. Αλλά ανάμεσα στον άνθρωπο
και τον Θεό υπάρχει πάντα μια άβυσσος. Είναι δύο άβυσσοι που κοιτάζει η μία την
άλλη, και η Μεγαλύτερη ελκύει τη μικρότερη, αστράφτει μπροστά στο πνεύμα, το
επενδύει με τις φωτιές της, το εμπλουτίζει με το φως της που σαν βέλος πέφτει
στο πνεύμα του ανθρώπου ως συνεχής έγχυση σοφίας.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η Θεία Αγάπη
προσκαλεί τον άνθρωπο ανοίγοντας τα χέρια και το στήθος της προσφέροντάς του την
ευλογημένη αγκαλιά της, και η ανθρώπινη αγάπη δίνει φτερά στον άνθρωπο για να
μπορέσει να ξεχάσει τη Γη και να ριχτεί προς τον Ουρανό, προς τον Θεό που τον
καλεί. Αλλά ένας νόμος δικαιοσύνης ορίζει ότι η ολική συνάντηση, η συγχώνευση,
λαμβάνει χώρα μόνο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">μετά τη δοκιμασία</i>
που σφραγίζεται με τη Χάρη.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Για το λόγο αυτό,
όσο περισσότερο ο άνθρωπος υψώνεται στην προσπάθεια και την επιθυμία να φτάσει
στον Θεό, τόσο περισσότερο ο Θεός δραπετεύει, αποσύρεται στην απέραντη άβυσσό
του. Δεν το κάνει από σκληρότητα, αλλά για να διατηρεί ενεργή τη δύναμη και τη
θέληση του ανθρώπου να τον φτάσει, και έτσι να αυξάνει την ανθρώπινη ικανότητα
να λαμβάνει γόνιμους καρπούς και να γεμίζει από τη Χάρη, ή μάλλον από τον ίδιο
τον Θεό. Επειδή πραγματικά ο άνθρωπος είναι τόσο πιο ικανός να δέχεται και να
κατέχει τον Θεό και την Πανάγια Χάρη του, όσο πιο ενεργά, ακούραστα, έντονα
κατευθύνεται προς τον Θεό.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μιλάω σε ενεστώτα
γιατί τέτοια είναι η κατάσταση του ανθρώπου προς την απέραντη Θεότητα,
ακατανόητη για κάθε κτιστή νοημοσύνη. Ακόμη και οι μεγαλύτεροι στοχαστές – και
βάζω εδώ τα ονόματα του Ιωάννη και του Παύλου για να υποδείξω δύο ήδη
λυτρωμένους από τον Χριστό, στους οποίους ανοίχτηκε ο Παράδεισος στον έβδομο
και στον τρίτο βαθμό αντίστοιχα, και επίσης τον Μωυσή, τον Ιεζεκιήλ, τον
Δανιήλ, που είδαν αντίστοιχα την «πλάτη του Θεού», το «φως που άφησε το Άπειρο
Φως», «το Ον με την εμφάνιση ανθρώπου» αλλά που ήταν «φωτιά ηλεκτρισμού» και
«φωνή που ακουγόταν από το στερέωμα», «ο Παλαιός των Ημερών που το πρόσωπό του
ήταν καλυμμένο από τον ποταμό φωτιάς που ορμούσε μπροστά στο πρόσωπό του
αφήνοντας ορατά μόνο τα μαλλιά και τα ενδύματα του» – δεν μπορούσαν να
γνωρίσουν τον Άγνωστο, μέχρι τη στιγμή που οι δυο πρώτοι (Ιωάννης και Παύλος) από
τους θνητούς είδαν τον Παράδεισο, και μετά τη Λύτρωση και άλλοι. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αλλά τέτοια,
συγκεκριμένα, ήταν η κατάσταση του Αδάμ, ανυψωμένος στην υπερφυσική τάξη, και
επομένως προικισμένος, όπως εσείς, αποκατεστημένοι και πιστοί στη Χάρη, με μια πνευματική
νοημοσύνη ικανή να πλησιάσει πολύ την Αλήθεια του Θεού, αλλά όχι να γνωρίσει το
Μυστήριο του Θεού. Μόνο μέσω του Ιησού μπόρεσε ο άνθρωπος να διεισδύσει
περαιτέρω – ω! πολύ πιο πέρα! Να διασχίσει αποστάσεις, να σηκώσει πέπλα, να
πλησιάσει τη θέρμη της Τριαδικής Εστίας και να γνωρίσει την απεραντοσύνη της
Αγάπης με ένα βάθος άγνωστο στον Αδάμ. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Άγνωστο ως μέτρο προληπτικό.</i> Έτσι ώστε ο
Αδάμ, αν του είχε προταθεί από τον Θεό ο μελλοντικός Χριστός και του είχε
ζητηθεί να λατρέψει τον Ενσαρκωμένο Λόγο με αγάπη και έργα Αγάπης, να μην αρνιόταν
να λατρέψει την αληθινή Σύνοψη της Μοναδικής και Τριαδικής Αγάπης και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γινόταν έτσι ένοχος του ίδιου αμαρτήματος του
Εωσφόρου, ο οποίος έγινε Σατανάς επειδή αρνήθηκε τη λατρεία προς την
Ενσαρκωμένη Αγάπη, ισχυριζόμενος περήφανα ότι ο ίδιος είναι ικανός να λυτρώσει
τον άνθρωπο όντας όμοιος με τον Θεό στην ουσία, τη δύναμη, τη σοφία, την
ομορφιά, περισσότερο από όμοιος στη φύση, προσβάλλοντας έτσι ειδικά το Άγιο
Πνεύμα, Δωρητή των φώτων, της σοφίας και των αληθειών που εμπεριέχονται στον
Θεό. Και οι αμαρτίες κατά του Αγίου Πνεύματος, για τις οποίες ήταν ένοχοι ο
Εωσφόρος και οι όμοιοί του στην εξέγερση, όπως πολλοί άνθρωποι, δεν <i style="mso-bidi-font-style: normal;">συγχωρούνται</i> .<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Θεός ήθελε να
συγχωρήσει τον άνθρωπο. Του πρότεινε λοιπόν τη δοκιμασία της υπακοής. Αλλά τον
γλίτωσε από το να αποδείξει τη λατρεία του προς τον Ενσαρκωμένο Λόγο, έτσι ώστε
ο Αδάμ να μην αμαρτήσει με ασυγχώρητο τρόπο, ζηλεύοντας τη δύναμη του Χριστού,
θεωρώντας ότι μπορούσε να σώσει ο ίδιος τον εαυτό του χωρίς να χρειάζεται τον
Χριστό, αρνούμενος ως αδύνατη τη γνωστή αλήθεια ότι το Άκτιστο μπορούσε να
«γίνει κτιστό» και να γεννηθεί από γυναίκα, και ότι το Αγνότατο Πνεύμα, που
είναι Θεός, μπορούσε να γίνει άνθρωπος λαμβάνοντας ανθρώπινη σάρκα.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εσύ όχι. Εσείς που
λυτρωθήκατε από τον Χριστό, εσείς που ήρθατε μετά την έλευση του Χριστού και
κυρίως μετά τη θυσία του Χριστού, γνωρίζετε όλη την αγάπη του Θεού. Ο Χριστός
σας αποκάλυψε αυτή την απέραντη αγάπη με τον εαυτό Του, με το λόγο Του, με το
παράδειγμα και τις πράξεις του. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κοιτάτε το Χριστό
βρέφος να περιπλανιέται σε μια σπηλιά και δεν το φοβάστε. Πράγματι, αυτή η
ανθρώπινη αδυναμία ελκύει την πνευματική σας αδυναμία, η οποία δεν αισθάνεται αποθαρρυμένη
ή φοβισμένη μπροστά στο Βρέφος Θεό, στον Θεό που έχει εκμηδενίσει τον εαυτό
Του, Αυτός, ο Απέραντος, έγινε τοσοδούλικος, Αυτός, ο Ισχυρός, με μέλη που
έχουν ανάγκη κάθε βοήθειας γιατί είναι τόσο ανίκανα να καλύψουν τις ανάγκες του
οργανισμού. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κοιτάξτε το Χριστό
βρέφος, και μην το φοβάστε. Η σοφία του είναι γλυκιά. Με λίγα λόγια σας δείχνει
τον ασφαλή δρόμο για να φτάσετε στο Σπίτι του Πατέρα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Προσέχετε τι θέλει ο Θεός, τι πρέπει να δοθεί στον Θεό». </i>Όλος ο
Νόμος βρίσκεται σε αυτή τη σύντομη και σοφή απάντηση. Σας λέει, μιλώντας σε
εκείνους που εκπροσωπούν την εκλεκτή και αγαπητή ανθρωπότητα από τον Κύριο:
«Δεν ξέρετε ότι πρέπει κανείς να κάνει αυτό, μόνο αυτό, αυτό πάνω από κάθε άλλη
ασχολία, να έχει αυτή την αγάπη πάνω από κάθε άλλη αγάπη για να έχει μια θέση στον
Παράδεισο;» <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και όλη η
διδασκαλία του Χριστού βρίσκεται σε αυτά τα σύντομα λόγια που ο Χριστός λέει
στη Μάρθα: «Ασχολείσαι με πάρα πολλά πράγματα, μόνο ένα χρειάζεται». Ο Χρισρός
που λέει στον μαθητή, πολύ προσκολλημένο ακόμα στα πράγματα του κόσμου: «Άσε
τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς», και πάλι: «Αυτός που έχοντας βάλει το
χέρι του στο άροτρο, κοιτά πίσω, δεν είναι κατάλληλος για τη Βασιλεία του
Θεού».<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Χριστός που
αγαπά με <i style="mso-bidi-font-style: normal;">τελειότητα</i> τη Μητέρα του,
δεν την βάζει πάνω από την αποστολή του, αλλά λέει ξεκάθαρα ότι «αίμα του είναι
όποιος κάνει το θέλημα του Θεού», και Αυτός είναι ο πρώτος που το κάνει, γιατί
η αγάπη για τον Θεό είναι πάντα, δεόντως, η μεγαλύτερη σε σχέση με κάθε άλλη
αγάπη, ακόμα και από εκείνη για την Υπεραγία Μητέρα. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Χριστός, που
επικρίνει τον Πέτρο αποκαλώντας τον «Σατανά», γιατί τον πειράζει να μην κάνει
το θέλημα του Πατέρα του. Ο Χριστός της επί του Όρους Ομιλίας. Ο Χριστός που
λέει τον τελευταίο μακαρισμό: «Μακάριοι όσοι κάνουν πράξη τον λόγο του Θεού»,
αυτός συνεχίζει να είναι ακόμα ο Νόμος.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Χριστός που
διδάσκει τον Νικόδημο πώς ο γηραιός άνδρας, κληρονόμος του πεσόντος Αδάμ,
μπορεί να επιτύχει την αναγέννηση και να δει τη Βασιλεία του Θεού
«αναγεννημένος από το νερό», και αυτό το νερό της ζωής, Αυτός, ο Χριστός, σας
το δίνει «με το Άγιο Πνεύμα», δηλαδή με αγάπη, και αγάπη είναι να <i style="mso-bidi-font-style: normal;">κάνεις το θέλημα του Θεού</i> με υπακοή στον
Νόμο του για όλους, και στα ιδιαίτερά του διατάγματα για τον καθένα σας.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Χριστός που
διδάσκει ότι η θρησκεία έχει κριθεί αληθινή, άξια ανταμοιβής από τη Θεία
Δικαιοσύνη: «Δεν ζητώ το δικό μου θέλημα, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αλλά
Εκείνου που με απέστειλε</i>».<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Χριστός που σας
δίνει τον Θεό ο οποίος μπορεί να αγαπηθεί με τις αισθήσεις: «Ποτέ δεν έχετε
ακούσει τη φωνή του Θεού και δεν έχετε δει το Πρόσωπό του μέχρι τώρα. Αλλά εδώ
είμαι. Είμαι Αυτός στον οποίο ο Θεός έβαλε τη σφραγίδα του. Όποιος με βλέπει
βλέπει Εκείνον που με απέστειλε. Όποιος με ακούει, ακούει τον Πατέρα, γιατί δεν
μίλησα για τον εαυτό μου, αλλά είπα αυτό που μου είπε ο Πατέρας να πω». Και σας
αποκαλύπτει την αγάπη του Πατέρα που αντλεί από το σφάλμα του Αδάμ τα μέσα για
να σας ενθαρρύνει προς μια αγάπη μεγαλύτερη, προς μια πιο ακριβή γνώση και πιο
στενή ένωση: «Το Θέλημα του Πατέρα μου είναι να με γνωρίσετε γι' αυτό που
είμαι: Θεός».<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Χριστός που
διακηρύττει: «Δεν κάνω τίποτα για λογαριασμό δικό μου, αλλά λέω και κάνω ό,τι
θέλει ο Πατέρας μου. Κάνω πάντα αυτό που Τον ευχαριστεί».<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Χριστός, ο Καλός
Ποιμένας, που εξομολογείται την πιο σίγουρη αιτία της μεγάλης αγάπης του Πατέρα
προς Αυτόν: «Γι’ αυτό με αγαπά ο Πατέρας: γιατί δίνω τη ζωή μου οικειοθελώς, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">γιατί αυτή είναι η επιθυμία του Πατέρα μου,
για να σωθείτε</i>».<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Χριστός που στο
κατώφλι των Παθών λέει: «Ο Πατέρας μου με έστειλε και μου έδωσε εντολή τι
πρέπει να πω και να κάνω. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Και ξέρω ότι η
εντολή του είναι αιώνια ζωή</i>».<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Χριστός που, από
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">μόνος</i> του, απαλλάσσει τον Πιλάτο
λέγοντάς του: «Δεν θα είχες εξουσία επάνω μου αν δεν σου είχε δοθεί άνωθεν. Γι'
αυτό, αυτός που με παρέδωσε στα χέρια σας είναι πιο ένοχος από εσάς για τον
θάνατό μου». Και Αυτός που τον παρέδωσε στα χέρια της εξουσίας, σε μια θεϊκή
τρέλα αγάπης για τον άνθρωπο, είναι ο Πατέρας του, ο Άπειρος Θεός ενώπιον του
οποίου ο Υιός κάνει την τέλεια προσευχή του: «Όχι το θέλημά μου, αλλά το θέλημά
σου να γίνει. Να γίνεται το θέλημά σου στη γη όπως στον ουρανό». Είναι ο Θεός
Πατέρας που επιτρέπει στις ανθρώπινες εξουσίες να είναι τέτοιες όσο Αυτός το
θέλει, μετά από το οποίο ούτε η δύναμη των όπλων ούτε οποιαδήποτε άλλη δύναμη
είναι αποτελεσματική για να τις κρατήσει στη θέση της διοίκησης. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ω! Ο υπάκουος Χριστός
από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, ο Χριστός που λέει «Ναι» με την πρώτη του
κραυγή και λέει «Ναι» με τα τελευταία του λόγια στο Γολγοθά, τα Λόγια του
αιώνιου «Ναι» στον Πατέρα του, ο Χριστός που ποτέ δεν φοβίζει, που δεν σας
τρομάζει με το νόμο του γιατί σας δίνει το παράδειγμα ότι είναι δυνατό να τον
εκτελέσει ο άνθρωπος αφού Αυτός – ο Άνθρωπος – τον βίωσε πριν ακόμα σας τον
διδάξει, αυτός ο Θεάνθρωπος που παραδίδεται στον θάνατο, στους εχθρούς, στην
περιφρόνηση, στο μόχθο, στη φτώχεια, στη σάρκα – και βάζω πρώτα τον θάνατο και
τελευταία τη σάρκα, όχι κατά λάθος, αλλά επειδή ήταν γλυκύτερο για τον Σωτήρα
να πεθάνει παρά να περιοριστεί ο Λόγος-Θεός σε μια σάρκα – και αυτό δίνει σ’
εσάς, τους ανθρώπους, τη γνώση του τι είναι ο Θεός-<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αγάπη</i>.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και εκείνος ο
Θεϊκότατος Πατέρας, που θυσιάζει τον Πολυαγαπημένο του, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">σας δίνει το μέτρο της αγάπης του Θεού για σας.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></i></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Λέγεται: «Δεν
υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από αυτόν που δίνει τη ζωή του για τους φίλους του».
Αλλά πρέπει επίσης να ειπωθεί: «Η αγάπη ενός Πατέρα που θυσιάζει τον αληθινό,
μονογενή Υιό του για να σώσει τις ζωές των θετών παιδιών του, που ως πραγματικά
άσωτα παιδιά εγκατέλειψαν οικειοθελώς το σπίτι του πατέρα τους και δυστυχούν,
προκαλώντας θλίψη στον Πατέρα, είναι μια ακόμα μεγαλύτερη αγάπη».<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και με αυτή την
αγάπη σας αγάπησε ο Θεός. Θυσίασε τον Μονογενή του για να σώσει την ένοχη
Ανθρωπότητα, εκείνη την Ανθρωπότητα που, καθώς δεν ήταν ευγνώμων, υπάκουη,
αγαπώντας Εκείνον στις αρχές των ημερών, ενώ χαιρόταν με όλα τα πλούτη που
δεχόταν δωρεάν από τον Θεό, δεν είναι το ίδιο ευγνώμων, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">υπάκουη</i>, αγαπώντας Εκείνον<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>που επί είκοσι αιώνες δεν έλαβε απλά πολλά από τον <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Θεό</i>, αλλά το Παν, αλλά το Απέραντο, με το να δώσει ο Θεός τον εαυτό
του, στο Δεύτερο Πρόσωπό του.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έχοντας
αναλογιστεί όλα αυτά, είναι γλυκό να συμπεράνουμε ότι αν η τιμωρία ήταν μεγάλη,
που όμως δεν ήταν άδικη, το Έλεος ήταν μεγαλύτερο, απείρως μεγαλύτερο από την
τιμωρία. Εκείνο το Έλεος που, επειδή δεν ικανοποιείται με το να σας επιστρέψει
απλά, με τίμημα τον Πόνο του, το Αίμα του, το Θάνατό του στον σταυρό, τα δώρα
που ο Αδάμ σας <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στέρησε εξαπατώντας σας,
σας δίνεται με τη Θεία Ευχαριστία, σας δίνει τα νερά της Ζωής των οποίων είναι
η πηγή που ανεβαίνει στον Ουρανό, σας δίνει το γλυκό του Νόμο της αγάπης, το
παράδειγμά του, την Ανθρώπινη φύση του για να διευκολύνει τη δική σας ανθρώπινη
φύση να τον αγαπήσει, τη Θεότητά του, ώστε να ακούγονται οι προσευχές σας από
τον Πατέρα του, σαν να ήταν η φωνή του αγαπημένου Υιού Του που ζει μέσα σας,
σας δίνει το Άγιο Πνεύμα με όλα τα δώρα του, με τα οποία οι αρετές που εγχέονται
μέσα σας με το Βάπτισμα να βοηθούνται δυναμικά ώστε να αναπτυχθούν και να
τελειοποιηθούν.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όσο για τον Παύλο,
η ζωή του καθενός σας είναι ένας εσωτερικός αγώνας μεταξύ της σάρκας και του
πνεύματος, μεταξύ της επιθυμίας για το Καλό και της δράσης, όχι πάντα ολότελα
καλής, αγώνας στον οποίο ο Θεός σας παρηγορεί και σας βοηθά. Γι' αυτό, ας μην
σκανδαλιστεί κανένας αν κάποιος από τους γείτονές του ομολογήσει με λόγο και
πράξεις ότι είναι σαν τον Παύλο «σαρκικός και υποκείμενος στο Κακό». Και κανείς
να μην νιώσει καταρρακωμένος αν καταλάβει ότι είναι έτσι. Αλλά αντίθετα, το
παράδειγμα του Παύλου να τον καθοδηγεί και να τον στηρίζει. <o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><span style="color: #cc0000;">ΠΗΓΗ: http://www.valtortamaria.com/operaminore/lezione-epistola/7/21-28-maggio-1948</span></p><p class="MsoNormal"><span style="color: #cc0000;">ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Αγγελική Σ. Νατσούλη</span></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-40942511831967698282023-04-24T01:14:00.005-07:002023-04-29T00:54:06.186-07:001932: Γράμμα από έναν τρυφερό Πατέρα<p> </p><p class="MsoNormal"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBPkt6xyKpsF4HiY--K_ID2mqUo-0fEQs5yq-qXdTSg-NpSW_hmyBq8D3xA27H6kcJ0QtJ1hD75sqAyVrsTNomRsgiBQ4z4tgZy-LQq2xmt_GddkRPjpXL3n_4rmV54fqKBIPj0kzvIoMAQSG-Y0JbKWR9hkgpIDJ3l1ACJCq_62xTvr9e9Qz99I8qiA/s244/god.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="207" data-original-width="244" height="207" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBPkt6xyKpsF4HiY--K_ID2mqUo-0fEQs5yq-qXdTSg-NpSW_hmyBq8D3xA27H6kcJ0QtJ1hD75sqAyVrsTNomRsgiBQ4z4tgZy-LQq2xmt_GddkRPjpXL3n_4rmV54fqKBIPj0kzvIoMAQSG-Y0JbKWR9hkgpIDJ3l1ACJCq_62xTvr9e9Qz99I8qiA/s1600/god.jpg" width="244" /></a><br />(Το παρακάτω γράμμα έχει
μελετηθεί και εγκριθεί από την Εκκλησία και έχει μοιραστεί σε
φυλακές, στρατώνες και νοσοκομεία για το πνευματικό καλό που μπορεί να
αποκτηθεί από αυτό).</p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Την 1<sup>η</sup>
Ιουλίου 1932, ημέρα που η Δυτική Εκκλησία εορτάζει το Πολυτιμότατο Αίμα του
Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Αιώνιος Πατέρας, ο Παντοδύναμος Θεός <i>εμφανίστηκε</i> σε
μια μοναχή, την αδελφή </span>Eugenia<span style="mso-ansi-language: EL;"> </span>Elisabetta<span style="mso-ansi-language: EL;"> </span>Ravasio<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">, η οποία έφυγε από τη ζωή το 1990 σε ηλικία 83 ετών. Η μοναχή αμέσως έπεσε με το πρόσωπο στη γη και Τον προσκύνησε. Ο Θεός της είπε να
καθίσει και να γράψει αυτά που θα τις υπαγόρευε: <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">"Έρχομαι για να
μειώσω τον υπερβολικό φόβο που έχουν τα πλάσματά μου για Μένα. Έρχομαι για να
με γνωρίσετε έτσι όπως είμαι. Για να αυξηθεί η εμπιστοσύνη τον ανθρώπων μαζί με
την αγάπη τους για Μένα, τον Πατέρα, που έχει μόνο μία έννοια: να έχει την
προσοχή του στραμμένη πάνω σε όλους τους ανθρώπους και να τους αγαπά σαν παιδιά
του.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Είμαι ο καλύτερος
από όλους τους πατέρες! Γνωρίζω τις αδυναμίες των δημιουργημάτων μου! Ελάτε,
ελάτε στην εμπιστοσύνη και την αγάπη μου! Θα σας συγχωρήσω μόλις μετανοήσετε. Παρόλο
που οι αμαρτίες σας είναι αηδιαστικές σαν το βούρκο, η εμπιστοσύνη και η αγάπη
σας θα με κάνουν να τις ξεχάσω και έτσι δεν θα κριθείτε! Είμαι δίκαιος, είναι
αλήθεια, αλλά η αγάπη ξεπληρώνει τα πάντα!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Κανένας δεν
μπορεί να κατανοήσει τη χαρά που νιώθω όταν μια ψυχή είναι μόνη μαζί μου. Κανένας
δεν έχει μέχρι τώρα κατανοήσει τις ατελεύτητες επιθυμίες της καρδιάς ενός Θεού
Πατέρα, που θέλει να γίνει <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">γνωστός</b> σε
όλους τους ανθρώπους<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">,</b> να τον <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">αγαπήσουν </b>και να τον <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">δοξάσουν</b> δίκαιοι και αμαρτωλοί. Ως εκ
τούτου, επιθυμώ να λάβω εκ μέρους των ανθρώπων αυτές τις τρεις τιμές (να γίνει γνωστός,
αγαπητός και δοξασμένος), για να είμαι πάντοτε ελεήμων και καλός ακόμα και με
τους πιο μεγάλους αμαρτωλούς.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Όμως, θα ήθελα να
δω τους ανθρώπους να δοξάζουν τον Πατέρα και Δημιουργό τους με μια ξεχωριστή
εκδήλωση (εορτή). Όσο περισσότερο δοξάζετε Εμένα, τόσο περισσότερο δοξάζετε τον
Υιό μου, δεδομένου ότι από δικό μου θέλημα Αυτός έγινε Λόγος με σάρκα και οστά
και ήρθε ανάμεσά σας για να κάνει γνωστό Εκείνον που τον απέστειλε. <br />
Όταν με γνωρίσετε θα αγαπήσετε Εμένα και τον αγαπημένο μου Υιό περισσότερο από
όσο μας αγαπάτε μέχρι τώρα. Θα ήθελα να απευθυνθείτε στους ανθρώπους, στο Όνομά
μου, και να τους μιλήσετε για Μένα. Ναι, να τους πείτε ότι έχουν έναν Πατέρα ο
οποίος μετά που τους δημιούργησε, θέλει να τους δώσει τους θησαυρούς που
κατέχει. Πάνω απ’ όλα να τους πείτε ότι τους σκέπτομαι, τους αγαπώ και θέλω να
τους δώσω την αιώνια ευτυχία! Ω, σας το υπόσχομαι: οι άνθρωποι θα μεταστραφούν
πολύ γρηγορότερα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Πιστέψτε με, αν
είχατε αρχίσει από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης της Εκκλησίας να με δοξάζετε με
μια ξεχωριστή εορτή, μετά από είκοσι αιώνες θα είχαν μείνει λίγοι άνθρωποι στην
ειδωλολατρεία, τις παγανιστικές θρησκείες και τις πολλές κακές και ψεύτικες
αιρέσεις προς τις οποίες οι άνθρωποι τρέχουν με κλειστά μάτια για να ριχτούν
στην άβυσσο της αιώνιας φωτιάς! Κοιτάξτε πόση δουλειά πρέπει να γίνει!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Η ώρα Μου έφτασε!
Είναι απαραίτητο να με <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">γνωρίσουν</b>, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">αγαπήσουν</b> και <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">δοξάσουν</b> οι άνθρωποι, ώστε να μπορέσω να είμαι ο Πατέρας τους, μετά
ο Σωτήρας τους και τελικά το αντικείμενο των αιώνιων απολαύσεών τους.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Για να
ολοκληρωθεί αυτή εδώ η έκθεση, σας κάνω μιαν υπόσχεση της οποίας τα
αποτελέσματα θα είναι αιώνια: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Να με
αποκαλείτε «Πατέρα» με εμπιστοσύνη και αγάπη και θα λάβετε τα πάντα εκ μέρους
αυτού του πατέρα με αγάπη και έλεος.<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Γνωρίζω τις
ανάγκες σας, τις επιθυμίες σας και ό,τι υπάρχει μέσα σας. Αλλά πόσο ευγνώμων
και ευτυχής θα ήμουν αν σας έβλεπα να έρχεστε σε Μένα για να μου αφηγηθείτε τις
ανάγκες σας όπως ένα παιδί που έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στον Πατέρα του! Αν μου
το ζητούσατε, πώς θα μπορούσα να σας αρνηθώ το οτιδήποτε, όσο μικρό ή μεγάλο
και αν ήταν! Αν και δεν με βλέπετε ούτε με νιώθετε πολύ κοντά στα συμβάντα του
περιβάλλοντός σας, να ξέρετε ότι μια μέρα θα λάβετε πολλές αξιομισθίες, επειδή
ακριβώς πιστέψατε σε Μένα χωρίς να με έχετε δει!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Γι’ αυτό θα ήθελα
όλοι, από το μικρό παιδί μέχρι τον ηλικιωμένο, να με φωνάζετε με το οικείο όνομα
του Πατέρα και του Φίλου, κι Εγώ θα είμαι πάντοτε μαζί σας. Γίνομαι όμοιος με
σας για να σας κάνω όμοιους με Μένα. Πόσο μεγάλη θα ήταν η χαρά μου αν έβλεπα
ότι οι άνθρωποι μαθαίνουν στα παιδιά τους να με φωνάζουν Πατέρα, όπως είμαι
αληθινά! Πόσο επιθυμώ να δω αυτές τις νεαρές ψυχές να είναι εμποτισμένες από
εμπιστοσύνη και τέλεια υιική αγάπη για Μένα! Έχω κάνει τα πάντα για σας. Δεν θα
το κάνατε για Μένα; <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Θα ήθελα να
εγκατασταθεί σε κάθε οικογένεια η βασιλεία μου ώστε όλοι να μπορούν να λένε με
σιγουριά: «Έχουμε έναν Πατέρα μου είναι απέραντα καλός, ατελείωτα πλούσιος και
ελεήμων. Μας σκέφτεται και είναι δίπλα μας, μας προσέχει, μας διατηρεί και θα
μας δώσει όλα όσα μας λείπουν, αν του το ζητήσουμε. Όλα τα πλούτη είναι δικά
μας, έχουμε όλα όσα έχουμε ανάγκη». Είμαι εδώ, ακριβώς για να μου ζητήσετε αυτό
που σας είναι <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">αναγκαίο</b>: «Ζητήστε και
θα λάβετε».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Όσο για σας,
ψυχές στην αμαρτία ή που αγνοείτε τη θρησκευτική αλήθεια, δεν μπορώ να εισέλθω
μέσα σας, αλλά εξ άπαντος θα είμαι δίπλα σας, επειδή δεν σταματώ ποτέ να σας
φωνάζω, να σας προσκαλώ να επιθυμείτε τα καλά που σας φέρνω ώστε να δείτε το
φως και να θεραπευθείτε από την αμαρτία.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Ώρες ώρες σας
κοιτάζω με συμπόνοια γιατί βρίσκεστε σε δύσκολη κατάσταση. Άλλες φορές σας
κοιτάζω με αγάπη για να έχετε τη διάθεση να παραδοθείτε στη γοητεία της χάριτος.
Υπάρχουν φορές που περνάω μέρες, ακόμα και χρόνια κοντά σε μερικές ψυχές
βεβαιώνοντάς τες για την αιώνια ευτυχία. Δεν γνωρίζουν ότι είμαι Εγώ εκεί, ότι
τις περιμένω, τις αγαπώ κάθε στιγμή της ημέρας. Φυσικά δεν κουράζομαι και νιώθω
χαρά όντας δίπλα σας, πάντα με την ελπίδα ότι μια μέρα θα επιστρέψετε στον
Πατέρα σας και θα κάνετε μια πράξη αγάπης για Μένα, τουλάχιστον πριν πεθάνετε. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Τώρα όμως είναι η
σειρά σου να μελετήσεις αυτό το έργο και να το φέρεις γρήγορα εις πέρας.<br />
Για να γίνω <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">γνωστός</b>, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">αγαπητός</b> και <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">δοξασμένος</b> με μια ξεχωριστή εορτή, δεν ζητώ τίποτε το εξαιρετικό. Επιθυμώ
μόνο:<br />
1) Μια μέρα, ή τουλάχιστον μια Κυριακή, να αφιερωθεί σε μένα για να με δοξάζετε
με τρόπο πολύ ξεχωριστό με το όνομα του ‘Πατέρα όλης της Ανθρωπότητας’.<br />
Για την εορτή αυτή θα ήθελα μια Λειτουργία και μια κατάλληλη τελετή. Δεν είναι
δύσκολο να βρείτε τα κείμενα στην Αγία Γραφή. <br />
Αν προτιμάτε να μου αποδώσετε αυτή την ιδιαίτερη εορτή <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">μια Κυριακή, διαλέγω την πρώτη Κυριακή του Αυγούστου, </b>αν διαλέξετε
μια μέρα της εβδομάδας, προτιμώ να είναι η 7<sup>η</sup> μέρα αυτού του ίδιου
μήνα. <br />
2) Όλος ο Κλήρος να ασχοληθεί με την ανάπτυξη αυτής της εορτής, και, πάνω απ’
όλα να κάνει να Με γνωρίσουν οι άνθρωποι έτσι όπως είμαι και όπως θα είμαι
πάντα μαζί τους, δηλαδή ο πιο αγαπητός Πατέρας ανάμεσα σε όλους τους πατέρες.<br />
3) Επιθυμώ να κάνουν να μπω σε όλες τις οικογένειες, στα νοσοκομεία, στα επιστημονικά
και κατασκευαστικά εργαστήρια και στους στρατώνες, στις αίθουσες των υπουργείων
όλων των κρατών και γενικά σε όλα τα μέρη όπου συγκεντρώνονται τα πλάσματά μου.
Ακόμα και αν επρόκειτο για μόνο ένα! Το απτό σημάδι της αόρατης παρουσίας μου
να είναι μια εικόνα που θα φανερώνει ότι είμαι πραγματικά παρών εκεί. Έτσι όλοι
οι άνθρωποι θα ενεργούν κάτω από το βλέμμα του Πατέρα τους κι Εγώ ο ίδιος θα
θέσω υπό το βλέμμα μου το πλάσμα μου, που <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">υιοθέτησα</b>
από τότε που το δημιούργησα και όλα τα παιδιά μου θα βρίσκονται κάτω από το
βλέμμα του τρυφερού τους Πατέρα. <br />
Αναμφίβολα και τώρα είμαι σε όλα τα μέρη αλλά θα ήθελα να αντιπροσωπεύομαι με τρόπο
αισθητό.<br />
4) Σε όλη τη διάρκεια του έτους ο Κλήρος και οι πιστοί να κάνουν κάποιες πνευματικές
ασκήσεις προς τιμή μου χωρίς να εμποδίζουν τις καθημερινές ασχολίες τους.<br />
Χωρίς φόβο οι ιερείς μου να πάνε παντού, σε όλα τα κράτη για να μεταφέρουν
στους ανθρώπους τη φλόγα της πατρικής μου αγάπης. Ως συνέπεια, οι ψυχές θα
φωτιστούν και θα κατακτηθούν όχι μόνο των πιστών αλλά και αυτών που ανήκουν σε
σέκτες και δεν ανήκουν στην αληθινή Εκκλησία.<br />
Ναι, κι αυτοί οι άνθρωποι, που είναι παιδιά μου να δούνε να λάμπει αυτή η
φλόγα, να γνωρίσουν την αλήθεια και να αγκαλιάσουν και να ασκήσουν όλες τις
χριστιανικές αρετές. <br />
5) Θα ήθελα να με δοξάζουν με ιδιαίτερο τρόπο στις ιερατικές σχολές, στα
μοναστήρια, στα σχολεία, στα οικοτροφεία. Όλοι, από τον πιο μικρό έως τον πιο
μεγάλο να μπορούν να με γνωρίσουν και να με αγαπήσουν ως Πατέρα, Δημιουργό τους
και Σωτήρα τους. <br />
6) Οι ιερείς να ασχοληθούν και να ψάξουν μέσα στην Αγία Γραφή αυτά που είπα σε
άλλες εποχές και τα οποία μέχρι σήμερα αγνοούνται σε σχέση με τη γιορτή που
επιθυμώ να έχω εκ μέρους των ανθρώπων. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Να εργαστούν ώστε οι επιθυμίες και το Θέλημά
μου να φτάσει σε όλους τους πιστούς. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Αλλά, θα μου
πείτε, πώς θα μπορέσουμε να κάνουμε κάτι τέτοιο; Ω, ελάτε από το <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">δρόμο της εμπιστοσύνης</b>, αποκαλέστε με Πατέρα
σας, αγαπήστε με εν πνεύματι και αληθεία και αυτό θα είναι αρκετό, ώστε αυτό το
ύδωρ το δροσιστικό και δυναμικό να σβήσει τη δίψα σας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Εγώ ανανεώνω εδώ
την υπόσχεσή μου, που δεν μπορεί να παραληφθεί και η οποία είναι: «ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΜΕ
ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΦΟΡΑ, ΝΑ
ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ ΤΟΥΣ, ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Εγώ που είμαι ο
πατέρας σας θα σας βοηθήσω στις προσπάθειες και στις εργασίες σας. Θα σας
υποστηρίζω πάντα και θα σας κάνω να γευθείτε ήδη από εδώ κάτω την ειρήνη και τη
χαρά της ψυχής, κάνοντας να παράγουν καρπούς οι υπηρεσίες και τα έργα σας που
θα κάνετε με ζήλο, ανεκτίμητο δώρο γιατί η ψυχή που βρίσκεται σε ειρήνη και
χαρά προγεύεται ήδη τον Ουρανό, περιμένοντας την αιώνια ανταμοιβή.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Πιστέψτε Με,
εσείς που ακούτε διαβάζοντας αυτά τα λόγια. Αν όλοι οι άνθρωποι, που είναι μακριά
από την Καθολική Εκκλησία, άκουγαν να μιλούν για τον Πατέρα αυτόν που τους
αγαπάει, είναι ο Δημιουργός και ο Θεός τους, για τον Πατέρα που επιθυμεί να
τους δώσει την αιώνια ζωή, ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων ακόμα και από τους πιο
πεισματάρηδες θα έρχονταν σ’ αυτόν τον Πατέρα για τον οποίο τους μιλήσατε. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Αν με
επικαλούνται και με αγαπάνε ως Πατέρα τους, αν οι οικογένειες μου αποδίδουν
δόξα και με αγαπάνε ως Πατέρα τους, Εγώ θα τους δώσω την ειρήνη μου και μαζί
της την πρόνοιά μου. Αν οι εργάτες, οι βιομήχανοι και οι διάφοροι τεχνίτες με
επικαλούνται και με δοξολογούν, Εγώ θα δώσω την ειρήνη μου, θα δείξω τον εαυτό
μου ως τρυφερό Πατέρα και με τη δύναμή μου θα κάνω σίγουρη την αιώνια σωτηρία
των ψυχών. <br />
Αν όλη η Ανθρωπότητα με επικαλείται και με δοξάζει θα κάνω να κατέβει πάνω της
το πνεύμα της ειρήνης σαν ευεργετική δροσιά.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Θέλετε τη νίκη
πάνω στους εχθρούς σας; Επικαλεστείτε με και θα θριαμβεύσετε νικηφόρα. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Σας πλημμυρίζω με
την αγάπη μου και δεν έχετε να κάνετε τίποτε άλλο από το να μου ζητήσετε τις
αρετές και την τελειότητα που χρειάζεστε, και μπορείτε να είστε σίγουροι ότι σ’
εκείνες τις ώρες της ανάπαυσης του Θεού στις καρδιές των πλασμάτων του, δεν θα
σας αρνηθεί τίποτε.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Θα είμαι Πατέρας για
όλους εκείνους που είναι εγκαταλειμμένοι, απόκληροι από οποιαδήποτε ανθρώπινη
κοινωνία, θα είμαι Πατέρας για όλες τις οικογένειες, για τα ορφανά, τις χήρες, τους
φυλακισμένους, τους εργάτες και τη νεολαία. Θα είμαι Πατέρας σε όλες τις
ανάγκες σας. Τέλος, θα είμαι Πατέρας των βασιλιάδων και των κρατών τους. Και
όλοι θα νιώσετε την καλοσύνη μου! Όλοι εσείς θα νιώσετε την προστασία μου και
όλοι θα δείτε τη δύναμή μου!"<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">ΑΦΙΕΡΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ
ΠΡΩΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΞΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΙΩΝΙΟ ΠΑΤΕΡΑ, ΠΑΤΕΡΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ
ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, ΜΕ ΜΙΑ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="color: #cc0000;">ΠΗΓΗ: Extracto del Mensaje del Padre Eterno</span></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="color: #cc0000;">ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Αγγελική Σ. Νατσούλη</span></span></p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-56326582909210655332023-04-06T04:15:00.001-07:002023-04-06T04:15:34.815-07:00Σκέψεις πάνω στις 3 ώρες στη Γεθσημανή<p><span style="color: #333333; font-family: Georgia, serif;"><span style="background-color: white; font-size: 24px;"> </span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #333333; font-family: Georgia, serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-DcduvLNk7GrS1uLYys2UU7UAk56_N68rWLMMJtBGj9GDpJiQLTCeRem9y7xCi0-odBSwSWsT1Lr2n3LA1ZXYkraIzO_Q07JkMZ65HeS-uPiG9esgbmN99vbFDBI14Ad3rh-OLbKzDSfmEkakvbUeUvI_7Ibn7S2QEb3Mt_Z79jGZJ1kEgo08bfmOMQ/s400/ob_b86a3c_gardenofgesthemane-0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="400" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-DcduvLNk7GrS1uLYys2UU7UAk56_N68rWLMMJtBGj9GDpJiQLTCeRem9y7xCi0-odBSwSWsT1Lr2n3LA1ZXYkraIzO_Q07JkMZ65HeS-uPiG9esgbmN99vbFDBI14Ad3rh-OLbKzDSfmEkakvbUeUvI_7Ibn7S2QEb3Mt_Z79jGZJ1kEgo08bfmOMQ/s320/ob_b86a3c_gardenofgesthemane-0.jpg" width="320" /></a></span></div><p></p><p><span style="font-size: 14pt;">Ο Ιησούς μιλάει και υπαγορεύει στη Μαρία Βαλτόρτα:</span></p><p><span style="font-size: 14pt;">Ήμουν, είμαι ο
Υιός του Υψίστου Θεού, αλλά ήμουν και ο Υιός του ανθρώπου. Θέλω, από αυτές τις
σελίδες, Μαρία, να αναδειχθεί καθαρά αυτή η διπλή φύση, εξίσου συνολική και
τέλεια.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Για τη Θεότητά μου μιλάνε τα λόγια μου που είναι θεϊκά και
μόνο ένας Θεός μπορεί να προφέρει. Για την Ανθρώπινη φύση μου, σας παρουσιάζω
τις ανάγκες, τα πάθη, τα βάσανα που υπέφερα στη σάρκα μου ως αληθινός Άνθρωπος,
και τα οποία σας προτείνω ως πρότυπο της δικής σας ανθρώπινης φύσης, και επίσης
διδάσκω το πνεύμα σας μέσω του δόγματος του αληθινού Θεού.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Έρχομαι, αυτή την τραγική ώρα, πρόδρομο συμπαντικών συμφορών,
έρχομαι να ανανεώσω στο μυαλό σας τη διπλή μου μορφή, του Θεού και του Ανθρώπου,
για να τη γνωρίσετε ως έχει, ώστε να την αναγνωρίσετε μετά από τον τόσο σκοταδισμό
με τον οποίο σκεπάσατε το πνεύμα σας, ούτως ώστε να την αγαπήσετε και να γυρίσετε
κοντά της και να σωθείτε με τη μεσολάβησή της. Είναι η μορφή του Σωτήρα σας,
και όποιος τη γνωρίσει και την αγαπήσει θα σωθεί. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Αυτές τις μέρες, σου έκανα γνωστά (Μαρία), τους σωματικούς
πόνους μου. Βασάνισαν την Ανθρωπότητά μου. Σου έκανα γνωστούς τους ηθικούς πόνους
μου, συνδεδεμένους, αλληλένδετους, ενωμένους με εκείνους της Μητέρας μου, με
τον ίδιο τρόπο που είναι μπλεγμένα τα αναρριχητικά φυτά των ισημερινών δασών,
που δεν μπορούν να χωριστούν για να κοπεί μόνο ένα, αλλά που πρέπει να τα κόψουν με ένα
μόνο χτύπημα του τσεκουριού όλα μαζί, για να ανοίξουν πέρασμα. Ή όπως είναι οι
φλέβες του σώματος από τις οποίες δεν μπορεί κάποιος να διαχωρίσει μία και να
την στερήσει από το αίμα, γιατί είναι το μόνο υγρό που τις γεμίζει. Ή, ακόμα καλύτερα,
όπως δεν μπορούμε να αποτρέψουμε το θάνατο του παιδιού που σχηματίζεται στη
μήτρα της μητέρας, αν </span><span style="font-size: 18.6667px;">η μητέρα </span><span style="font-size: 14pt;">πεθάνει, γιατί το αίμα της μητέρας είναι η ζωή,
η ζεστασιά, το φαγητό, που με έναν αρμονικό ρυθμό με την κίνηση της
μητρικής καρδιάς διεισδύει, μέσω των εσωτερικών μεμβρανών, στο παιδί που
πρόκειται να γεννηθεί και το κάνει ζωντανό ον.</span><span style="font-size: 14pt;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Αυτή, ω! αυτή η αγνή Μητέρα, με κουβαλούσε όχι μόνο τους
εννέα μήνες κατά τους οποίους μια γυναίκα φέρνει τον καρπό του άνδρα, αλλά σε
όλη της τη ζωή. Οι καρδιές μας ήταν ενωμένες με ίνες πνευματικές και πάλλονταν
πάντα μαζί, και δεν έπεσε μητρικό δάκρυ χωρίς να μουσκέψει την καρδιά μου με το
αλάτι του, και δεν υπήρξε ούτε ένα από τα εσωτερικά μου παράπονα που δεν αντήχησε
μέσα της και δεν ξύπνησε τον πόνο της.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Υποφέρετε όταν βλέπετε τη μητέρα ενός παιδιού που
προορίζεται να πεθάνει εξαιτίας μιας ανίατης ασθένειας, ή τη μητέρα κάποιου που
καταδικάστηκε στο υπέρτατο μαρτύριο από την αυστηρότητα της ανθρώπινης
δικαιοσύνης. Όμως, σκεφτείτε τη Μητέρα μου! Από τη στιγμή που με συνέλαβε,
έτρεμε στην ιδέα ότι ήμουν ο Καταδικασμένος... <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Όταν με φίλησε για πρώτη φορά, όταν φίλησε το απαλό, στο χρώμα του ρόδου δέρμα μου του νεογέννητου,
ένιωσε τις μελλοντικές πληγές του Παιδιού της... Αυτή η Μητέρα που θα έδινε
δέκα, εκατό, χιλιάδες φορές τη ζωή της για να με αποτρέψει από το να γίνω Άντρας
και να φτάσω στην ώρα της Θυσίας. Αυτή η Μητέρα που γνώριζε και που έπρεπε να
επιθυμεί αυτή τη φοβερή ώρα για να αποδεχτεί το θέλημα του Κυρίου, για τη δόξα
του Κυρίου, από καλοσύνη προς την Ανθρωπότητα. Όχι, δεν υπήρξε πιο μακρυά
αγωνία, και που τελείωσε με τον μεγαλύτερο πόνο, αυτόν της Μητέρας μου.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Και δεν υπήρξε πόνος μεγαλύτερος, πιο ολοκληρωμένος από
τον δικό μου. Ήμουν Ένα με τον Πατέρα. Με αγαπούσε από όλη την αιωνιότητα όπως
μόνο ο Θεός μπορεί να αγαπήσει. Ευχαριστιόταν μαζί μου και είχε βρει σε Μένα τη
θεϊκή του χαρά. Κι Εγώ τον είχα αγαπήσει όπως μόνο ένας Θεός μπορεί να
αγαπήσει και είχα βρει στην ενότητα μαζί Του τη θεϊκή μου χαρά. Οι άρρητες
σχέσεις που δεσμεύουν ab aeterno (αιώνια) τον Πατέρα με τον Υιό του δεν μπορούν
να σας εξηγηθούν ούτε και με τον Λόγο μου, ο οποίος αν και είναι τέλειος, δεν
είναι η νοημοσύνη σας τέτοια και δεν μπορείτε να καταλάβετε και να γνωρίσετε τι είναι
ο Θεός αν δεν είστε μαζί Του στον παράδεισο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Λοιπόν, ένιωθα την αυστηρότητα του Πατέρα μου απέναντί
Μου σαν το νερό που ανεβαίνει και πιέζει ένα ανάχωμα και που διογκώνεται ώρα
με την ώρα. Ως μαρτυρία προς τους θηριώδεις ανθρώπους, που δεν ήθελαν να
καταλάβουν ποιος ήμουν, ο Πατέρας είχε ανοίξει κατά τη διάρκεια της δημόσιας ζωής μου, τρεις
φορές τον Ουρανό: στον Ιορδάνη, στο Θαβώρ και στην Ιερουσαλήμ την παραμονή των
Παθών. Αλλά αυτό το έκανε για τους ανθρώπους, όχι για να δώσει ανακούφιση σ’
Εμένα. Εγώ</span><span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">ήμουν</span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"> το Εξιλαστήριο Θύμα</span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">. </span><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span lang="EL"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Συχνά, Μαρία, ο Θεός κάνει γνωστό στους ανθρώπους έναν
από τους υπηρέτες του για να τους ταρακουνήσει και να τους τραβήξει, μέσω
αυτού, προς Αυτόν, αλλά αυτό συμβαίνει και μέσα από τον πόνο αυτού του υπηρέτη.
Είναι αυτός ο ίδιος που πληρώνει προσωπικά, τρώγοντας το πικρό ψωμί της
αυστηρότητας του Θεού, τις ανέσεις και τη σωτηρία των αδελφών του*. Δεν είναι
έτσι; Τα θύματα της εξιλέωσης γνωρίζουν την αυστηρότητα του Θεού. Μετά έρχεται
η δόξα, αλλά αφού πρώτα κατευναστεί η θεία Δικαιοσύνη. Δεν είναι όπως η αγάπη μου,
που στα θύματά της δίνει τα φιλιά της.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Είμαι ο Ιησούς, είμαι ο Λυτρωτής, Αυτός που υπέφερε και
γνώρισε, από προσωπική εμπειρία, πώς είναι </span><span style="font-size: 18.6667px;">ο πόνος</span><span style="font-size: 18.6667px;"> όταν </span><span style="font-size: 18.6667px;">σε κοιτάζει </span><span style="font-size: 14pt;">με
αυστηρότητα ο Θεός και πώς όταν είσαι εγκαταλειμμένος από Αυτόν, και δεν Είμαι ποτέ
αυστηρός, και δεν εγκαταλείπω ποτέ. Κατατρώω το ίδιο, αλλά με φωτιά αγάπης.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Όσο πλησίαζε η ώρα της εξιλέωσης, τόσο περισσότερο ένιωθα
τον Πατέρα να απομακρύνεται. Όλο και περισσότερο, η ανθρώπινη φύση μου αποχωριζόμενη από τον Πατέρα, ένιωθε όλο και λιγότερο την υποστήριξη της Θεότητας του Θεού.
Και υπέφερα από αυτή την εγκατάλειψη με κάθε τρόπο. Ο χωρισμός από τον Θεό
φέρνει μαζί του φόβο, φέρνει μαζί του προσκόλληση στη ζωή, φέρνει μαζί του
μαρασμό, κούραση, πλήξη. Όσο πιο βαθύς είναι, τόσο ισχυρότερες είναι οι
συνέπειές του. Όταν είναι ολοκληρωτικός, οδηγεί στην απόγνωση. Και όσο
περισσότερο το βιώνει κάποιος, ως αποτέλεσμα του διατάγματος του Θεού, χωρίς να
το αξίζει, τόσο περισσότερο υποφέρει, γιατί το ζωντανό πνεύμα αισθάνεται το
χωρισμό από τον Θεό όπως η ζωντανή σάρκα αισθάνεται τον ακρωτηριασμό ενός
μέλους. Είναι μια οδυνηρή, συντριπτική έκπληξη που όποιος δεν την έχει βιώσει
δεν την καταλαβαίνει.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">*Μαρία Βαλτόρτα</span><span style="background-color: white; color: #202122; font-family: sans-serif; font-size: 14px;"> (14 Μαρτίου 1897 – 12 Οκτωβρίου 1961). Το 1925 πρόσφερε τον εαυτό της ως ψυχή/θύμα στον Ιησού. Το 19</span><span style="background-color: white; color: #202122; font-family: sans-serif; font-size: 14px;">34, η επίθεση που δέχτηκε από έναν ψυχοπαθή το 1920, με σιδερολοστό στην πλάτη της ενώ βάδιζε στο δρόμο με τη μητέρα της, την έκανε να παραλύσει και αναγκάστηκε να μείνει επί 28 χρόνια κατάκοιτη στο κρεβάτι μέχρι το θάνατό της. Το πρωί της 23ης Απριλίου 1</span><span style="background-color: white; color: #202122; font-family: sans-serif; font-size: 14px;">943, μια Μεγάλη Παρασκευή, άκουσε μια φωνή να της λέει να γράψει. Έκτοτε παρήγαγε 15.000 σελίδες σε 122 τετράδια τα οποία έγιναν βιβλίο. </span></p><p class="MsoNormal"><span style="color: #cc0000; font-family: times; font-size: medium;"><span lang="EL" style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">ΠΗΓΗ: Τόμος 10, κεφ. 602-3 του βιβλίου της Μαρίας Βαλτόρτα </span><i style="background-color: #333399; text-align: center;">L'Évangile tel qu'il m'a été révélé" (</i><span style="background-color: white;">Réflexions sur l’agonie de Jésus à Gethsémani, et début des autres douleurs de la Passion).<br />ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Αγγελική Σ. Νατσούλη</span></span></p><p class="MsoNormal"><i style="background-color: #333399; font-size: 16px; text-align: center;"><span style="color: #ffffcc; font-size: 14pt;"><span style="font-family: times;"><br /></span></span></i></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: times;"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"><span style="font-family: times; mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-4567295296495208362023-04-01T04:33:00.001-07:002023-04-01T04:33:58.205-07:00Τα γεγονότα πριν από την Εβδομάδα των Παθών - 2<p><span style="font-size: 14pt;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH9jkhFsMp9APaPGUmGfioJoqk1qTHAl63BFb1Qj8by9wGVjzB_ucXVimcytiSkwTvl5mbfW4h_D-yjUvoNR1-JGABbYPFBFZ5G1brDgibkn_XzfHn6NB6t3XSGKH2dDG3cFWMebshGGOvdSEm7Q7s8HbyVVhlc8uct1gt4HVSQP_VH3dbnAH_0im0VA/s311/holy%20week.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="162" data-original-width="311" height="162" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH9jkhFsMp9APaPGUmGfioJoqk1qTHAl63BFb1Qj8by9wGVjzB_ucXVimcytiSkwTvl5mbfW4h_D-yjUvoNR1-JGABbYPFBFZ5G1brDgibkn_XzfHn6NB6t3XSGKH2dDG3cFWMebshGGOvdSEm7Q7s8HbyVVhlc8uct1gt4HVSQP_VH3dbnAH_0im0VA/s1600/holy%20week.jpg" width="311" /></a></div><br />Στις 19 Δεκεμβρίου 1946 ο Ιησούς δείχνει στη Μαρία Βαλτόρτα όραμα με τη
συνέχεια των γεγονότων που προηγήθηκαν της Εβδομάδας των Παθών.<p></p>
<p class="MsoNoSpacing"><b style="font-size: 14pt;">Οι Ιουδαίοι στο σπίτι του Λάζαρου<br /></b><span style="font-size: 14pt;">Η Μάρθα αν και είναι πολύ λυπημένη και κουρασμένη, είναι πάντα μια </span><span style="font-size: 14pt;">οικοδέσποινα που ξέρει να υποδέχεται φιλοξενούμενους, να τους τιμάει με την </span><span style="font-size: 14pt;">τέλεια ευγένεια μιας αληθινής κυρίας. Έτσι αφού οδήγησαν τους φιλοξενούμενους
σε μια σάλα, δίνει εντολές στους υπηρέτες να φέρουν τα </span><span style="font-size: 14pt;">αναψυκτικά που συνηθίζεται, για να δροσιστούν οι καλεσμένοι.</span></p><p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">
Οι υπηρέτες έρχονται με αναψυκτικά και ζεστά ποτά είτε χυμούς και όμορφα
φρούτα, ώριμους χουρμάδες σαν τοπάζι, σταφίδες, κάτι που μοιάζει με ξερά </span><span style="font-size: 14pt;">σταφύλια σε τσαμπιά, πολύ γευστικά, υγρό μέλι, όλα μέσα σε πανάκριβους </span><span style="font-size: 14pt;">αμφορείς, κύπελα, πιάτα και δίσκους. Και η Μάρθα παρακολουθεί με προσοχή </span><span style="font-size: 14pt;">να μην ξεχάσουν τίποτα, και δίνει εντολή στους υπηρέτες να σερβίρουν κατά </span><span style="font-size: 14pt;">προτεραιότητα ανάλογα με την ηλικία τους. Σταματάει έναν υπηρέτη, που
πηγαίνει προς τον Χελκία με ένα αμφορέα γεμάτο κρασί και ένα κύπελο και του
λέει: «Τομπία μην προσφέρεις κρασί αλλά μέλι με νερό και χυμό από χουρμάδες».
Και λέει σ’ έναν άλλο: «Είμαι βέβαιη ότι ο Ιωάννης θα προτιμήσει κρασί. Πρόσφερέ
του λίγο από το λευκό κρασί μας».</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">Και προσωπικά προσφέρει στον Κανανία, τον γραμματέα, ζεστό γάλα, το οποίο </span><span style="font-size: 14pt;">γλύκανε με άφθονο μέλι, λέγοντας: «Θα κάνει καλό στο βήχα σου. Εσύ θυσιάστηκες
να έρθεις εδώ, ιδιαίτερα επειδή είσαι αδιάθετος, και κάνει τόσο κρύο. Συγκινούμαι
όταν σας βλέπω όλους να δείχνετε τόσο ενδιαφέρον».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Καθήκον μας Μάρθα, η Ευχέρια ανήκε στη φυλή μας. Μια αληθινή Ιουδαία </span><span style="font-size: 14pt;">που μας τίμησε όλους».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Η τιμή που κάνατε στη μητέρα μου στην ανάμνησή της, αγγίζει την καρδιά μου.
Θα μεταφέρω τα λόγια σου στο Λάζαρο».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Μα θα θέλαμε να τον χαιρετήσουμε. Είναι τόσο καλός φίλος!» λέει ο Χελκίας με </span><span style="font-size: 14pt;">τους συνηθισμένους ψεύτικους τρόπους του, και την πλησιάζει.<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Να τον χαιρετήσεις; Δεν γίνεται, είναι τόσο εξαντλημένος».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Ω! Δεν θα τον ενοχλήσουμε. Έτσι δεν είναι, φίλοι μου; Αρκεί να τον χαιρετήσουμε
από την είσοδο του δωματίου του», λέει ο Φίληκας.<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Δεν μπορώ. Αληθινά δεν μπορώ. Ο Νικομήδης απαγόρευσε κάθε κούραση και </span><span style="font-size: 14pt;">συγκίνηση».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Μια ματιά στο φίλο μας που πεθαίνει δεν θα τον σκοτώσει, Μάρθα», λέει ο </span><span style="font-size: 14pt;">Καλασεμπόνα. «Θα μας στενοχωρούσε πολύ να μην τον χαιρετήσουμε!» <br /></span><span style="font-size: 14pt;">Η Μάρθα είναι ταραγμένη, διστακτική. Κοιτάζει προς την πόρτα, ίσως για να </span><span style="font-size: 14pt;">δει αν έρχεται η Μαρία για βοήθεια. Αλλά Μαρία δεν είναι εκεί... <br /></span><span style="font-size: 14pt;"><br />Οι Ιουδαίοι παρατηρούν την ανησυχία της και ο Σαντόκ, ο γραμματέας, το </span><span style="font-size: 14pt;">επισημαίνει στη Μάρθα: «Θα έλεγε κανείς ότι σε ταράζει η επίσκεψή μας,
γυναίκα». <br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Όχι, καθόλου. Καταλαβαίνετε τον πόνο μου. Για μήνες τώρα ζω με τον αδελφό
μου που πεθαίνει και... και δεν ξέρω πλέον... δεν ξέρω πώς να συμπεριφερθώ σε
συγκεντρώσεις, όπως έκανα άλλοτε...»<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Ω! Εδώ δεν είναι κάποια συγκέντρωση χαράς! Μάλιστα, δεν περιμέναμε να </span><span style="font-size: 14pt;">μας τιμήσεις τόσο πολύ! Ίσως... Ίσως να θέλεις να μας κρύψεις κάτι και γι’
αυτό </span><span style="font-size: 14pt;">δεν θέλεις να δούμε το Λάζαρο και μας απαγορεύεις να πάμε στο δωμάτιο του. </span><span style="font-size: 14pt;">Ε! Ε! Είναι φανερό! Αλλά μη φοβάσαι! Το δωμάτιο ενός αρρώστου είναι τόπος
ιερός για όλους, πίστεψέ με...» λέει ο Χελκίας.<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε στο δωμάτιο του αδελφού μας. Δεν υπάρχει </span><span style="font-size: 14pt;">τίποτα κρυμμένο εκεί. Μόνο ένας άνδρας που πεθαίνει, και είναι κρίμα να </span><span style="font-size: 14pt;">φυλάξετε όλες αυτές τις θλιβερές αναμνήσεις. Και εσύ Χελκία, και εσείς
όλοι, </span><span style="font-size: 14pt;">είστε μια ανάμνηση που πονάει το Λάζαρο», λέει η Μαρία, με την όμορφη
αρμονική φωνή της, που εμφανίζεται στην πόρτα και κρατάει τις άκρες της
κουρτίνας με το χέρι της.</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">«Μαρία!» αναστενάζει η Μάρθα, ικετευτικά, για να την σταματήσει. <br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Τίποτε, αδελφή. Άσε με να μιλήσω». Απευθύνεται στους άλλους:<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Και για να μην έχετε κάποια αμφιβολία, ένας από σας – γιατί μόνον μια </span><span style="font-size: 14pt;">ανάμνηση θα ανανεώσει τη θλίψη του παρελθόντος – μπορεί να έρθει μαζί </span><span style="font-size: 14pt;">μου, αν δεν απεχθάνεται τη θέα ενός ετοιμοθάνατου, και αν η μυρωδιά ενός </span><span style="font-size: 14pt;">σώματος που πεθαίνει δεν του προκαλεί ναυτία».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Κι εσύ δεν είσαι μια θλιβερή ανάμνηση που πονάει;» ρωτάει ειρωνικά ο </span><span style="font-size: 14pt;">Ηρωδιανός, που βγαίνει από τη γωνιά του και στέκεται μπροστά στη Μαρία.<br /></span><span style="font-size: 14pt;">Η Μάρθα αφήνει έναν αναστεναγμό, η Μαρία κοιτάζει σαν αγριεμένος αετός. </span><span style="font-size: 14pt;">Τα μάτια της αστράφτουν. Ισιώνει το κορμί της με υπερηφάνεια, και ξεχνώντας
την κούραση και τον πόνο που τη λυγίζουν και με την έκφραση προσβεβλημένης
βασίλισσας, λέει: «Ναι, κι εγώ είμαι μια ανάμνηση. Όμως όχι θλιβερή, όπως λες. Είμαι
η ανάμνηση του Ελέους του Θεού. Και ο Λάζαρος πεθαίνει με ειρήνη όταν με
βλέπει, διότι ξέρει ότι παραδίδει το πνεύμα του στα χέρια του Άπειρου Ελέους».</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">«Χα! Χα! Χα! Αυτά δεν είναι τα λόγια των περασμένων ημερών! Τις αρετές σου </span><span style="font-size: 14pt;">μπορείς να τις δείξεις σ’ αυτούς που δεν σε ξέρουν...»<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Αλλά όχι σε σένα; Δεν είναι έτσι; Λοιπόν ακριβώς σε σένα θα την βάλω
μπροστά στα μάτια σου και θα σου πω ότι καθένας γίνεται ίδιος με αυτόν που
κάνει παρέα. Εγώ, </span><i style="font-size: 14pt;">εκείνες τις μέρες,</i><span style="font-size: 14pt;">
δυστυχώς, ήμουν μαζί σου, και ήμουν σαν και σένα. Τώρα είμαι κοντά στον Άγιο,
και γίνομαι έντιμη».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Κάτι που χάλασε δεν ξαναφτιάχνεται, Μαρία».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Αυτό ακριβώς. Εσύ, όλοι εσείς, δεν μπορείτε να φτιάξετε ξανά το παρελθόν
σας. Δεν μπορείτε να χτίσετε ξανά αυτά που γκρεμίσατε. Εσύ προσωπικά δεν
μπορείς, </span><span style="font-size: 14pt;">εσύ που μου προκαλείς απέχθεια. Ούτε εσείς οι άλλοι που προσβάλατε τον
καιρό του πόνου τον αδελφό μου, και τώρα, με κακό σκοπό υποκρίνεστε ότι είστε
φίλοι του».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Ω! Είσαι τολμηρή, γυναίκα. Μπορεί ο Ραββίνος να σου έβγαλε πολλά δαιμόνια, </span><span style="font-size: 14pt;">αλλά δεν σου έδωσε ηρεμία!» λέει ένας, περίπου 40 ετών.<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Όχι, Ιωνάθαν Μπεν Άννα. Δεν με έκανε αδύναμη. Με έκανε πιο δυνατή με </span><span style="font-size: 14pt;">την τόλμη κάποιου που είναι έντιμος, ενός που θέλει να γίνει έντιμος ξανά
και </span><span style="font-size: 14pt;">έσπασε όλα τα δεσμά με το παρελθόν για να αρχίσει μια καινούργια ζωή.
Ελάτε! </span><span style="font-size: 14pt;">Ποιος θέλει να δει τον Λάζαρο;»</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">Δείχνει αυτοκρατορική, σαν βασίλισσα. Επιβάλλεται σε όλους με την
ειλικρίνειά της, χωρίς έλεος ούτε για τον εαυτό της. Αντίθετα η Μάρθα είναι λυπημένη,
με δάκρυα στα μάτια, που κοιτάζουν τη Μαρία και φαίνονται σαν να την παρακαλάνε να σωπάσει.<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Έρχομαι εγώ!» λέει ο Χελκίας αναστενάζοντας σαν θύμα, τόσο ψεύτικος όσο ένα
φίδι. Βγαίνουν μαζί.</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">Οι άλλοι απευθύνονται στη Μάρθα: «Η αδελφή σου!... πάντα ο ίδιος χα</span><span style="font-size: 14pt;">ρακτήρας. Δεν θάπρεπε. Πρέπει να ζητήσει μεγάλη συγγνώμη» λέει ο Ουριήλ,
ο ραββίνος που είδαμε στην Γισχάλα, αυτός που χτύπησε με πέτρες τον Ιησού και
Τον πλήγωσε.</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">Η Μάρθα προσβεβλημένη από τα λόγια αυτά συνέρχεται, ανακτά τις δυνάμεις της
και λέει: «Ο Θεός την συγχώρησε. Οποιαδήποτε άλλη συγχώρεση δεν έχει αξία. Και
η ζωή της τώρα είναι παράδειγμα για τον κόσμο». Όμως η τόλμη της γρήγορα
χάνεται και καταλήγει σε κλάμα. Αναστενάζει μέσα στα δάκρυα: «Είστε σκληροί!
Προς αυτήν... προς εμένα... δεν έχετε έλεος ούτε για το παρελθόν μας ούτε για
την παρούσα θλίψη μας. Γιατί ήρθατε; Για να μας προσβάλλετε και να μας
πληγώσετε;»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">«Όχι, γυναίκα, όχι. Ήρθαμε μόνο για να αποχαιρετήσουμε ένα μεγάλο Ιουδαίο
που πεθαίνει. Για κανέναν άλλο λόγο! Για κανέναν άλλο λόγο! Δεν πρέπει να
παίρνεις άσχημα τις καλές προθέσεις μας. Μάθαμε από τον Ιωσήφ και από τον
Νικόδημο ότι χειροτέρεψε και γι’ αυτό ήρθαμε... όπως έκαναν και οι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δυο μεγάλοι φίλοι </i>του Ραββίνου και του
Λάζαρου. Γιατί θέλεις σε μας να φέρεσαι διαφορετικά, αφού αγαπάμε το Ραββίνο
και τον Λάζαρο όπως και αυτοί; Δεν είστε δίκαιες. Αρνείστε ότι ήρθαν – με τον
Ιωάννη, τον Ελιέζερ, τον Φίλιππο, τον Γιοσουέ και τον Ιωακείμ – για να μάθουν πώς
ήταν ο Λάζαρος; Και ο Μαναήν δεν ήρθε;...»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">«Εγώ δεν λέω τίποτα, αλλά μένω έκπληκτη με τις τόσες πληροφορίες που γνωρίζετε.
Δεν ήξερα ότι ερευνάτε ακόμα και το εσωτερικό του σπιτιού. Δεν ήξερα ότι
υπάρχει και καινούργια εντολή εκτός από τις 613: δηλαδή, να κάνετε ερωτήσεις
και να κατασκοπεύετε τα εσωτερικά θέματα μιας οικογένειας... Συγγνώμη! Σας </span><span style="font-size: 14pt;">προσβάλλω! Η στενοχώρια δεν με αφήνει να σκέπτομαι σωστά και εσείς την </span><span style="font-size: 14pt;">χειροτερεύετε».</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">«Σε καταλαβαίνουμε, γυναίκα. Και επειδή σκεφτήκαμε ότι και οι δυο δεν θα </span><span style="font-size: 14pt;">έχετε μυαλό τώρα, ήρθαμε να σας δώσουμε κάποιες καλές συμβουλές. Ενημερώστε
τον Διδάσκαλο να έρθει. Χτες ακόμα ήρθαν επτά λεπροί να δοξάσουν τον Κύριο διότι
ο Ραββίνος τους θεράπευσε. Φωνάξτε Τον για τον Λάζαρο».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Ο αδελφός μου δεν είναι λεπρός!» φωνάζει η Μάρθα ταραγμένη. «Γι’ αυτό το </span><span style="font-size: 14pt;">λόγο θέλετε να τον δείτε; Γι’ αυτό το λόγο ήρθατε; Όχι, δεν είναι λεπρός! </span><span style="font-size: 14pt;">Κοιτάξτε τα χέρια μου, τον περιποιούμαι χρόνια, αλλά δεν είμαι λεπρή. Το δέρμα
μου έχει κοκκινήσει από τις διάφορες αλοιφές αλλά δεν έχω λέπρα... δεν έχω...»</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">«Ηρέμησε, ηρέμησε, γυναίκα, ποιος λέει ότι ο Λάζαρος είναι λεπρός; Ποιος </span><span style="font-size: 14pt;">υποπτεύεται μια </span><i style="font-size: 14pt;">τόσο τρομακτική</i><span style="font-size: 14pt;">
αμαρτία εκ μέρους σας, να κρύβετε έναν λεπρό; Και νομίζετε ότι παρ’ όλη τη δύναμη που έχετε δεν θα μπορούσαμε να σας χτυπήσουμε, αν είχατε αμαρτήσει; Για
την υπακοή στις εντολές είμαστε ικανοί να περάσουμε και πάνω από το σώμα του
πατέρα μας, της μάνας μας, της γυναίκας μας και των παιδιών παιδιών μας. Εγώ, ο
Ιωνάθαν του Ουζιήλ σου τα λέω αυτά».</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">«Βέβαια! Έτσι είναι! Και τώρα σου λέμε, από την αγάπη που σου έχουμε και από
την αγάπη που είχαμε στη μητέρα σου, και από την αγάπη προς τον Λάζαρο: φωνάξτε
τον Διδάσκαλο. Κουνάς το κεφάλι; Εννοείς ότι τώρα πια είναι αργά; Τι; Εσύ, η Μάρθα,
η πιστή Του μαθήτρια; Αυτό είναι σοβαρό! Δεν Του έχεις πλέον εμπιστοσύνη;» λέει
ο Αρχέλαος.<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Βλαστημάς, γραμματέα. Πιστεύω στον Διδάσκαλο όπως στον αληθινό Θεό».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Τότε γιατί δεν θέλεις να δοκιμάσεις; Αυτός ανέστησε νεκρούς... Τουλάχιστον </span><span style="font-size: 14pt;">έτσι λένε... Μήπως δεν ξέρεις που βρίσκεται; Αν θέλεις μπορούμε να Τον </span><span style="font-size: 14pt;">αναζητήσουμε εμείς, να σε βοηθήσουμε», λέει ο Φίληκας με πανουργία.<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Όχι, φίλε! Στο σπίτι του Λάζαρου σίγουρα ξέρουν που βρίσκεται ο Ραββίνος.
Μίλησε με ειλικρίνεια γυναίκα, και εμείς θα φύγουμε και θα Τον αναζητήσουμε και
θα σου Τον φέρουμε, και θα είμαστε παρόντες στο θαύμα για να χαρούμε μαζί σας,
με όλους σας», λέει ο Σαντόκ προκαλώντας την.</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">Η Μάρθα είναι διστακτική, σχεδόν έτοιμη να πέσει. Οι άλλοι επιμένουν, ενώ λέει: «Δεν ξέρω που βρίσκεται... αληθινά δεν ξέρω... έφυγε πριν λίγες </span><span style="font-size: 14pt;">μέρες από εδώ και μας αποχαιρέτησε σαν κάποιος που πρόκειται να λείψει για </span><span style="font-size: 14pt;">καιρό... θα με παρηγορούσε αν ήξερα που βρίσκεται... τουλάχιστον να ήξερα... </span><span style="font-size: 14pt;">Αλλά δεν ξέρω, αυτή είναι η αλήθεια...»</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">«Καημένη γυναίκα! Εμείς θα σε βοηθήσουμε... θα σου Τον φέρουμε εδώ», λέει ο </span><span style="font-size: 14pt;">Κορνήλιος.</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">«Όχι! Δεν χρειάζεται. Ο Διδάσκαλος... σε Αυτόν δεν αναφέρεστε; Ο Διδάσκαλος
είπε ότι πρέπει να ελπίζουμε πέρα από κάθε ελπίδα και να ελπίζουμε μόνο στον Θεό.
Και αυτό θα κάνουμε», λέει η Μαρία με βροντερή φωνή, ενώ επιστρέφει με τον
Χελκία, που φεύγει αμέσως από κοντά της και πηγαίνει κοντά στους </span><span style="font-size: 14pt;">τρεις Φαρισαίους σκύβοντας για να τους μιλήσει.</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">«Μα αυτός πεθαίνει απ’ όσα ακούω!» λέει ο Δωράς που είναι ένας απ’ τους τρεις. <br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Και λοιπόν; Ας πεθάνει! Δεν θα εμποδίσω την απόφαση του Θεού ούτε θα κάνω </span><span style="font-size: 14pt;">ανυπακοή στο Ραββίνο». <br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Και τι περιμένεις μετά το θάνατό του, ανόητη γυναίκα;» λέει ο Ηρωδιανός
κοροϊδεύοντάς την.<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Τι; Τη Ζωή!» Η φωνή της είναι μια κραυγή απόλυτης πίστης.<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Τη Ζωή; Χα! Χα! Να είσαι ειλικρινής. Ξέρεις ότι μπροστά στον </span><i style="font-size: 14pt;">αληθινό θάνατο</i><span style="font-size: 14pt;"> Αυτός δεν έχει καμία
δύναμη, και εξαιτίας της ανόητης αγάπης σου γι’ Αυτόν δεν θέλεις να γίνει γνωστό
κάτι τέτοιο».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Φύγετε όλοι σας! Θα σας το έλεγε η Μάρθα, αλλά σας φοβάται. Εγώ φοβάμαι </span><span style="font-size: 14pt;">μόνο μην προσβάλω τον Θεό, που με συγχώρησε. Γι’ αυτό και το κάνω στη θέση
της Μάρθας. Φύγετε όλοι σας. Δεν υπάρχει θέση σ’ αυτό το σπίτι γι’ αυτούς που </span><span style="font-size: 14pt;">μισούν τον Ιησού. Έξω! Στα σκοτεινά λημέρια σας! Έξω όλοι. Ειδάλλως θα βάλω
τους υπηρέτες να σας διώξουν σα μια συμμορία βρώμικων κουρελιάρηδων».</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">Είναι μεγαλοπρεπής με το θυμό της. Οι Ιουδαίοι φεύγουν αθόρυβα, εξαιρετικά δειλοί
μπροστά σε αυτή τη γυναίκα. (Η αλήθεια είναι ότι αυτή η γυναίκα </span><span style="font-size: 14pt;">μοιάζει με οργισμένο αρχάγγελο)...<br /></span><span style="font-size: 14pt;">Η αίθουσα αδειάζει. Οι ματιές της Μαρίας πάνε από τον ένα στον άλλο καθώς διαβαίνουν
την πόρτα που βρίσκεται μπροστά της, σχηματίζοντας έτσι μιαν άυλη κρεμάλα κάτω
από την οποία πρέπει να καταθέσουν την υπερηφάνεια τους, των ηττημένων Ιουδαίων.</span></p><p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">Η Μάρθα πέφτει επάνω στο χαλί ξεσπώντας σε κλάματα.<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Γιατί κλαις, αδελφή; Δεν βλέπω το λόγο...»<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Ω! Τους πρόσβαλες... και αυτοί σε πρόσβαλαν, μας πρόσβαλαν... και τώρα θα </span><span style="font-size: 14pt;">μας εκδικηθούν... και...»<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Σώπασε, ανόητη γυναίκα! Ποιόν θα εκδικηθούν; Το Λάζαρο; Θα πρέπει πρώτα </span><span style="font-size: 14pt;">να το σκεφτούν καλά και μετά να αποφασίσουν, και προτού το κάνουν... Κανείς
δεν εκδικείται έναν που πρόκειται να αναχωρήσει! Εμάς; Μήπως χρειαζόμαστε το
ψωμί τους για να ζήσουμε; Την περιουσία μας δεν θα την αγγίξουν. Ο ίσκιος της
Ρώμης την προστατεύει. Λοιπόν, τι; Ακόμα και αν μπορούσαν να το κάνουν, μήπως
δεν είμαστε νέες και δυνατές; Δεν θα μπορέσουμε να δουλέψουμε; Ο Ιησούς δεν
είναι φτωχός; Ο Ιησούς μας δεν ήταν χειρονάκτης; Δεν θα Του μοιάζαμε αν είμασταν
φτωχές και εργαζόμενες; Θα πρέπει να υπερηφανεύεσαι αν γίνεις έτσι! Να το
ελπίζεις! Ζήτα το από τον Θεό!»<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Μα, αυτά που σου είπαν...»<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Χα! Χα! Αυτά που μου είπαν! </span><i style="font-size: 14pt;">Είναι η
αλήθεια</i><span style="font-size: 14pt;">. Και το επαναλαμβάνω εγώ στον εαυτό μου. Ήμουν μια βρώμικη. Τώρα
είμαι η προβατίνα του Βοσκού! Και το παρελθόν πέθανε. Κουράγιο, πάμε να δούμε
το Λάζαρο».</span></p><p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: 14pt;"><span style="color: #cc0000;">ΠΗΓΗ: Κεφ. 542 του βιβλίου της Μαρίας Βαλτόρτα "Το Ευαγγέλιο όπως μου αποκαλύφθηκε"</span>.</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-21891605197556431362023-04-01T01:10:00.000-07:002023-04-01T01:10:02.424-07:00Τα γεγονότα πριν από την Εβδομάδα των Παθών - 1<p><i></i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkwzCi_lFjcLOhodw8ndhdCGIU9jz9fqZqtcMs5AkbwAo35C9KhxlZ0vFQfXp7DPOKemivQYlfcN0dHFLyHU8E8ESy9dR-1Ti3qyrcZxXvUfyK3KBTKzjxM-ns9YrrQpeqBIoISLup6DytiNxe68Y0g_WxiDWH0iHuqF7WeiapLUZyBL5A4zj2nahfTQ/s311/holy%20week.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="162" data-original-width="311" height="162" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkwzCi_lFjcLOhodw8ndhdCGIU9jz9fqZqtcMs5AkbwAo35C9KhxlZ0vFQfXp7DPOKemivQYlfcN0dHFLyHU8E8ESy9dR-1Ti3qyrcZxXvUfyK3KBTKzjxM-ns9YrrQpeqBIoISLup6DytiNxe68Y0g_WxiDWH0iHuqF7WeiapLUZyBL5A4zj2nahfTQ/s1600/holy%20week.jpg" width="311" /></a></i></div><i><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">Στις 18 Δεκεμβρίου 1946 ο Ιησούς
δείχνει στη Μαρία Βαλτόρτα όραμα με τα γεγονότα που προηγήθηκαν της Εβδομάδας των Παθών:</span></i><i><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></i><p></p>
<p class="MsoNoSpacing"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">Οι Ιουδαίοι επισκέπτονται το
σπίτι του Λάζαρου</span></b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">Αρκετοί Ιουδαίοι έρχονται στη Βηθανία, στο σπίτι του Λάζαρου, πάνω σε
όμορφα τετράποδα. Είναι γραμματείς και Φαρισαίοι, κάποιοι Σαδδουκαίοι και κάποιοι
Ηρωδιανοί για να πείσουν τον Ιησού να Τον ανακηρύξουν βασιλιά. Με τα πόδια
ακολουθούν οι υπηρέτες τους. </span><span style="font-size: 14pt;">Όταν μπαίνουν μέσα στην πόλη τα ζώα κινούνται πιο αργά και οι οπλές τους ακούγονται
σκληρά πάνω στο έδαφος, τα κουδουνίσματα από τα στολίδια και οι </span><span style="font-size: 14pt;">φωνές των ανδρών κάνουν τους κατοίκους να βγαίνουν από τα σπίτια τους και να
κοιτάζουν με εμφανή έκπληξη και μετά να σκύβουν ταπεινά και να σηκώνονται πάλι
και να μαζεύονται μεταξύ τους και να ψιθυρίζουν:<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Το είδες αυτό;»<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Όλα τα μέλη των Σανχεντρίν από την Ιερουσαλήμ».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Όχι, ο Ιωσήφ της Γερουσίας και ο Νικόδημος δεν ήταν μαζί τους».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Ούτε και οι πιο γνωστοί Φαρισαίοι».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Ούτε οι γραμματείς».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Και ποιος ήταν αυτός πάνω στο άλογο;»<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Σίγουρα πηγαίνουν στο σπίτι του Λάζαρου».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Πρέπει να πεθαίνει».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Ραββίνος δεν είναι εδώ».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Πώς περιμένουμε να είναι εδώ, αν αυτοί της Ιερουσαλήμ θέλουν να Τον σκοτώσουν;»<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Έχεις δίκιο. Όχι, είμαι βέβαιος ότι αυτά τα φίδια που μόλις πέρασαν, ήρθαν
για να δουν αν είναι εδώ ο Ραββίνος».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Μακάρι, προς δόξα του Θεού, να μην είναι εδώ!»<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Ξέρετε τι είπαν στον άνδρα μου, στην αγορά της Ιερουσαλήμ; Να είναι έτοιμος
γιατί γρήγορα θα Τον ανακηρύξουν βασιλιά και θα πρέπει όλοι να Τον βοηθήσουμε
σε... Τι είπαν; Ναι! Μια λέξη που εννοούσε κάτι σαν... αν το πω θα σας διώξω
όλους από το σπίτι και θα γίνω εγώ νοικοκυρά».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Συνωμοσία;... πλεκτάνη;... επανάσταση;...» ρωτούν και συγχρόνως κάνουν </span><span style="font-size: 14pt;">διάφορες υποθέσεις.</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">Ένας άνδρας λέει: «Ναι. Μου το είπαν και μένα. Αλλά δεν το πιστεύω».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Όμως αυτοί που το είπαν αυτό είναι μαθητές του Ραββίνου!...»<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Δεν είμαι έτοιμος να πιστέψω ότι ο Ραββίνος θα μεταχειριστεί βία για να
διώξει </span><span style="font-size: 14pt;">την Τετραρχία και να σφετεριστεί το θρόνο που δίκαια ή άδικα ανήκει στους Ηρωδιανούς.
Πρέπει να πεις στον Ιωακείμ να μη πιστεύει τέτοιες φήμες...»<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Μα ξέρεις ότι αυτοί που θα Τον βοηθήσουν, θα ανταμειφθούν και στη Γη και </span><span style="font-size: 14pt;">στον Ουρανό; Εγώ θα χαιρόμουν αν ο άνδρας μου ήταν ένας απ’ αυτούς. Έχω
μεγάλη οικογένεια και περνάμε δύσκολα. Αν μπορούσε να βρει μια δουλειά </span><span style="font-size: 14pt;">στο προσωπικό του Βασιλιά του Ισραήλ!»<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Άκουσε Ραχήλ, νομίζω ότι είναι καλύτερο για μένα να φροντίζω το λαχανόκηπό
μου και τις χουρμαδιές μου. Ω! Αν μου το ζητήσει Αυτός, τότε θα τ’ αφήσω όλα
για να Τον ακολουθήσω. Όμως αν μου πουν οι άλλοι...!»<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Μα αυτοί είναι οι μαθητές Του».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Ποτέ δεν τους έχω δει μαζί Του και μετά... όχι. Υποκρίνονται ότι είναι
πρόβατα, </span><span style="font-size: 14pt;">αλλά τα αχρεία πρόσωπά τους δεν με πείθουν». <br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Έτσι είναι. Παράξενα πράγματα συμβαίνουν αυτό τον καιρό και πάντα λένε ότι
είναι οι μαθητές του Ραββίνου υπαίτιοι γι’ αυτά. Την ημέρα πριν από το </span><span style="font-size: 14pt;">Σάββατο, κάποιοι απ’ αυτούς φέρθηκαν άσχημα σε μια γυναίκα που πήγαινε αυγά
στην αγορά, και της είπαν: ‘Τα θέλουμε στο όνομα του Γαλιλαίου Ραββίνου’».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Νομίζεις ότι Αυτός θέλει τέτοια πράγματα; Διότι πάντα δίνει και ποτέ δεν παίρνει...
και ακριβώς, Αυτός που θα μπορούσε να ζει με τους πλούσιους αλλά </span><span style="font-size: 14pt;">προτιμάει να βρίσκεται με τους φτωχούς; Και έδωσε το μανδύα Του σ’ αυτή τη </span><span style="font-size: 14pt;">λεπρή γυναίκα που θεραπεύτηκε και τη συνάντησε ο Ιακώβ και το έλεγε σε όλους;»</span><span style="font-size: 14pt;"> </span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">Ένας άλλος άνδρας που πλησίασε την παρέα και άκουγε, είπε: «Έχεις δίκιο... και
πόσα λένε ακόμα... ότι ο Ραββίνος θα φέρει ταραχή διότι ο Ρωμαίοι θα μας </span><span style="font-size: 14pt;">τιμωρήσουν επειδή ξεσηκώνει τα πλήθη. Το πιστεύετε; Εγώ λέω – και δε </span><span style="font-size: 14pt;">νομίζω ότι κάνω λάθος επειδή είμαι ηλικιωμένος και έχω σύνεση – ότι αυτοί </span><span style="font-size: 14pt;">που λένε σε μας τους φτωχούς ότι ο Ραββίνος θέλει ν’ αρπάξει το θρόνο και
να </span><span style="font-size: 14pt;">διώξει τους Ρωμαίους – μακάρι να το έκανε αυτό! Αν ήταν δυνατόν! </span><span style="font-size: 14pt;">Αυτοί που φέρονται άσχημα στο όνομά Του, και αυτοί που μας πλησιάζουν και θέλουν
να επαναστατήσουμε και μας υπόσχονται οφέλη στο μέλλον, και αυτοί που μας
οδηγούν σε καυγάδες, είναι όλοι εχθροί του Ραββίνου και ανυπομονούν να Τον
καταστρέψουν για να θριαμβεύσουν. Μην πιστεύετε τους ψεύτικους φίλους των
φτωχών ανθρώπων! Είδατε με πόση υπεροψία πέρασαν από εδώ; Σχεδόν με χτύπησαν με
το μαστίγιο, επειδή δυσκολεύτηκα να βάλω τα πρόβατα στην άκρη και τους εμπόδιζα
να προχωρήσουν... και αυτούς τους λέτε φίλους μας; Ποτέ. Αυτοί είναι βδέλλες
για μας, και ο Θεός το απαγορεύει, είναι και δικές Του βδέλλες».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Μιας και ζεις κοντά στα κτήματα του Λάζαρου, μήπως ξέρεις αν πέθανε;»<br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Όχι δεν πέθανε. Είναι μεταξύ ζωής και θανάτου... εγώ ρώτησα τη Σάρα που </span><span style="font-size: 14pt;">μάζευε αρωματικά φύλλα για να τον πλύνει». <br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Τότε, γιατί ήρθαν;» <br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Ποιος ξέρει. Έκαναν μια βόλτα γύρω από το σπίτι, μετά γύρω από το σπίτι του
λεπρού, και μετά έφυγαν προς τη Βηθλεέμ». <br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Σας είπα, ήρθαν για να δουν αν ήταν εδώ ο Ραββίνος! Για να Του κάνουν κακό.
Καταλαβαίνετε τι σημαίνει γι’ αυτούς να μπορούν να Του κάνουν κακό; Και μέσα
στο σπίτι του Λάζαρου; Πες μου Νάθαν. Αυτός ο Ηρωδιανός δεν ήταν εραστής της
Μαρίας του Θεόφιλου; Πριν λίγο καιρό;» <br /></span><span style="font-size: 14pt;">«Αυτός ήταν. Ίσως έτσι ήθελε να εκδικηθεί τη Μαρία...» </span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL;">Ένα αγοράκι τρέχει κοντά τους. Φωνάζει: «Ω, πόσοι άνθρωποι βρίσκονται στο </span><span style="font-size: 14pt;">σπίτι του Λάζαρου! Ερχόμουν από το ποταμάκι μαζί με τον Λεβί, τον Μάρκο,
τον </span><span style="font-size: 14pt;">Ησαΐα, και τους είδαμε. Οι υπηρέτες άνοιξαν τη μεγάλη πόρτα και παρέλαβαν
τα </span><span style="font-size: 14pt;">ζώα τους. Και ο Μαξιμίνος έτρεξε να υποδεχτεί του Ιουδαίους και ήρθαν και άλλοι
υπηρέτες και κάνανε βαθιές υποκλίσεις. Και η Μάρθα με τη Μαρία βγήκαν έξω από
το σπίτι να τους χαιρετίσουν με τις υπηρέτριές τους. Εμείς θέλαμε να δούμε κι
άλλα, αλλά μας έκλεισαν την πόρτα και μπήκαν όλοι μέσα στο σπίτι».<br /></span><span style="font-size: 14pt;">Το παιδί είναι ενθουσιασμένο με τα νέα που έφερε και όλα όσα είδε...<br /></span><span style="font-size: 14pt;">Οι ενήλικες συνεχίζουν να σχολιάζουν.</span></p><p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: 14pt;"><span style="color: #cc0000;">ΠΗΓΗ: Κεφ. 541 από το βιβλίο της Μαρίας Βαλτόρτα "Το Ευαγγέλιο όπως μου αποκαλύφθηκε".</span></span></p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-64739840661915278292022-11-29T01:18:00.000-08:002022-11-29T01:18:18.799-08:00Η ιστορία του κόσμου<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl-Yej4vxHCfhzuEyqzgcdRpsk768DmZwSjopD22930iBbNI9uqfk0H8KdlImKJA7Usa24FX2K4FGjrKIVG1wi7PeEq7MfBcjVLGyJ39Q2g4RnyR0RplIChPyd01AVLqgKOXnuyN4FqWlZnr660U_6Hn0eem2RPi-eQM2rbGMa-OWs018hdutIPfBQ6A/s284/ar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="284" data-original-width="178" height="284" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl-Yej4vxHCfhzuEyqzgcdRpsk768DmZwSjopD22930iBbNI9uqfk0H8KdlImKJA7Usa24FX2K4FGjrKIVG1wi7PeEq7MfBcjVLGyJ39Q2g4RnyR0RplIChPyd01AVLqgKOXnuyN4FqWlZnr660U_6Hn0eem2RPi-eQM2rbGMa-OWs018hdutIPfBQ6A/s1600/ar.jpg" width="178" /></a></div><span style="font-size: medium;">Ο Ιησούς υπαγορεύει:</span><p></p><p><span style="font-size: medium;">Αγαπημένα μου παιδιά, όταν ένα ζωντανό ον λαμβάνει ζωή, τη λαμβάνει από
Εμένα. Δεν υπάρχει άλλη προέλευση παρά μόνο από το Θέλημά Μου, την Παντοδυναμία
Μου και τις διαθέσεις Μου. Ένα έντομο είναι κάτω από την κυριαρχία Μου όπως και
τ’ αστέρια και ολόκληρο το στερέωμα. Τα ανθρώπινα όντα είναι αδέρφια Μου ένεκα των
διαθέσεων της Αγάπης Μου για τους ανθρώπους τους οποίους θέλησα να δημιουργήσω για
να τους αγαπήσω, να τους κάνω καλό, να τους κάνω χαρούμενους και
αφοσιωμένους.</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL">Η αφοσίωση είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της αγάπης γιατί αν δεν υπήρχε
δώρο δεν θα υπήρχε και αγάπη. Όταν κάποιος προσφέρει ως δώρο τον εαυτό του, επιτρέπει στον άλλο να το λάβει και το αντίστροφο, και αυτή η ανταλλαγή
είναι η πηγή κάθε αγάπης. Μια εγωιστική αγάπη πεθαίνει, ο εγωισμός δεν έχει
θέση στην αγάπη. Μια εγωιστική αγάπη είναι αχόρταγη και έτσι η αγάπη πεθαίνει,
ο εγωισμός γίνεται δυσάρεστος και απεχθής. Γι' αυτό οι αρετές και </span>οι κακίες είναι αντίθετες μεταξύ τους και αν κάποια γλιστρήσει προς το αντίθετο
μέρος, εξαφανίζεται. </span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL">Ο διάβολος, αδυσώπητος εχθρός του Θεού, Τον ανταγωνίζεται και θέλει να
μονοπωλήσει τους ανθρώπους, εν αντιθέσει ο Ιησούς Χριστός έδωσε όλο Του τον
εαυτό για να λυτρώσει κάθε άνθρωπο, για να τον αποκαταστήσει στην Αιώνια Ζωή
και την Ευτυχία.</span> </span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL">Γιατί ο Θεός επέτρεψε στο διάβολο να περιφέρεται στον επίγειο Παράδεισο ενώ
οι άγγελοι φύλαγαν τα σύνορά του; Γιατί ο Θεός άφησε τον άνθρωπο να βυθιστεί
στην αμαρτία, και στη συνέχεια ήρθε ο Άνθρωπος-Θεός (Ιησούς) στη γη
και έφτασε μέχρι το σταυρικό θάνατο, παρόλο που Αυτός είναι η Ζωή και ο
υπέρτατος Κύριος όλων όσων υπάρχουν; Γιατί επέτρεψε ο Θεός στον Άγγελο Λούσιφερ
(διάβολο) να σφετεριστεί την περιουσία Του σε τέτοιο βαθμό ώστε να φτάσει να
την θεωρεί δική του; Γιατί, Γιατί, Γιατί;</span><span lang="EL"> </span><span lang="EL"> </span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL">Μήπως δεν είναι ο Θεός τόσο δυνατός ώστε να έχει αποτρέψει όλα αυτά;
Ναι, θα μπορούσε, αλλά αν αποφάσισε διαφορετικά, σημαίνει ότι ήταν καλύτερα
έτσι! </span>Ό,τι κάνει είναι καλό, ό,τι αποφασίζει είναι καλό, ό,τι αφήνει να συμβεί
είναι καλό. Ο περήφανος και ζηλιάρης άγγελος έγινε κακός, ήταν επιλογή του και
ο Θεός του το επέτρεψε παρά το τεράστιο λάθος εκείνης της δαιμονικής επιλογής. Ο άνθρωπος αμάρτησε, ήταν επιλογή του,
αμαρτάνει ξανά και ξανά και είναι ξανά και πάντα επιλογή του, αλλά αυτή η
επιλογή είναι επιβλαβής και τρομερά λανθασμένη. </span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL">Πότε λοιπόν, παιδιά Μου, θα αποφασίσετε να πάρετε τον εαυτό σας στα χέρια
σας και να αρνηθείτε το διάβολο και τους πειρασμούς του και να προτιμήσετε την
αγάπη του Ιησού Χριστού, Θεού και ανθρώπου, από τον φρικτό ψεύτη, ανθρωποκτόνο από
την αρχή! Πιστεύετε στα ψέματά του, αφήνετε να σας γοητεύουν, σας λείπει το
θάρρος να απελευθερωθείτε από αυτά, πέφτετε ξανά και ξανά στις απάτες του και
μετά, κατά την εικόνα του, έχετε την ικανοποίηση μιας αλόγιστης αυτοεκτίμησης
που σας ωθεί να υποσκελίζετε τον πλησίον σας, τους άλλους ανθρώπους...</span> </span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL">Από πού προέρχονται τα ελαττώματά σας; Το γνωρίζετε; Προέρχονται σε μεγάλο
βαθμό από τα γονίδιά σας επειδή το σώμα σας, από την καταγωγή σας, αρχικά
πληγώθηκε από το προπατορικό αμάρτημα και </span>υπέστη πολλές άλλες επιθέσεις με την πάροδο του χρόνου. Η ψυχή σας πρέπει
να τα διορθώσει όλα αυτά, αλλά πρέπει επίσης να κυριαρχήσει στον εαυτό της, να
εξυψωθεί και να αγιάσει τον εαυτό της. Λυγίζει κι αυτή κάτω από το βάρος της
ατέλειάς της. Πρέπει να αγιάσει τον εαυτό της και ταυτόχρονα να αγωνιστεί
ενάντια σε όλες τις παράνομες σωματικές ορέξεις.</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL">Ο διάβολος, κάνοντας τους πρώτους σας γονείς να πέσουν στα δίχτυα του,
κέρδισε μια πολύ μεγάλη νίκη και μετά τον Κατακλυσμό, πολύ εκνευρισμένος που
δεν μπόρεσε να συνεχίσει τη σφαγή του σε μεγάλη κλίμακα, άρχισε ξανά το έργο
της διαφθοράς των απογόνων του Νώε. Τα κατάφερε καλά μέχρι που ο Θεός ανέστησε
τον Αβραάμ,<span style="mso-spacerun: yes;"> ά</span></span>νθρωπο δίκαιο και ένθερμο αλλά απομονωμένο σε μια περιοχή γεμάτη κακία. Τη
συνέχεια τη γνωρίζετε: ο Θεός τον έβγαλε από εκείνη τη χώρα και τον τοποθέτησε
αλλού με την οικογένειά του. Λίγο πολύ οι απόγονοί του συμπεριφέρθηκαν καλά
μέχρι που ήρθε ο Σωτήρας, ο Παντοδύναμος Θεός, Θεός και άνθρωπος, ο οποίος
αποκατέστησε το εβραϊκό δόγμα για να γίνει στη συνέχεια το καθολικό δόγμα.</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL">Έσωσε όλο τον κόσμο με τη Λύτρωσή Του, με τη Θεία Θυσία του Σταυρού και ο
κόσμος που ανανεώθηκε πλήρως, κλήθηκε σε Αυτόν. Μετά, ήρθε η εποχή του
Χριστιανισμού και του εκχριστιανισμού των ειδωλολατρών και, μεταξύ αυτών πολλοί άγιοι ξεχώρισαν από το σύνολο. Παρόλ’ αυτά, το κακό συνέχισε να μαίνεται
ενώ ήρθε και η ώρα των Εμφανίσεων της Υπεραγίας Θεοτόκου στη Γαλλία, στην
Ευρώπη και στον κόσμο. </span>Νέοι άγιοι ήρθαν να γονιμοποιήσουν τον Χριστιανικό κόσμο με το κήρυγμά τους
και το παράδειγμά τους μέχρις ότου, με ένα νέο χτύπημα του σφετεριστή, η
Γαλλική Επανάσταση εξάπλωσε το δηλητήριό της σε όλη τη γη και σύντομα ακολούθησε
η διάβρωση των εκπροσώπων της Αγίας Καθολικής και Ρωμαϊκής Εκκλησίας.</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL">Ο θρόνος του Πέτρου και η Εκκλησία, χτυπημένοι από τον διάβολο, δεν παύουν
να μολύνουν ψυχές και σώματα, αλλάζοντας τις </span>νοοτροπίες, εκκενώνοντας το πνεύμα της πίστης και διαστρεβλώνοντας όσο το
δυνατόν περισσότερο την Αγία Θυσία της Καθολικής
θείας Λειτουργίας. Τώρα έχει φτάσει στην αιχμή των πόνων της γιατί η νίκη της φαίνεται κερδισμένη, αλλά
ο Κύριος είναι και παραμένει ο Δάσκαλος, θα είναι πάντα ο Νικητής. Εδώ
τελειώνει η ιστορία του κόσμου αφού φτάσαμε στην εποχή μας, τον 21ο αιώνα, και
αυτό που θα έρθει θα το μάθουν οι απόγονοί σας. </span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL">Θα πρέπει πάντα να αγωνίζεστε ενάντια στο πνεύμα του κακού που συνεχίζει να
δηλητηριάζει την Εκκλησία του Θεού. Ο πρίγκιπας αυτού του κόσμου είναι ο
αιώνιος εχθρός της. Η Εκκλησία, αν και στον κόσμο, δεν είναι του κόσμου, αλλά οι εκπρόσωποί
της έχουν γλιστρήσει προς τον κόσμο που τη μισεί, όπως πρώτα μίσησε τον Κύριο
Ιησού Χριστό. Όπως ο Νυμφίος της (ο σύζυγός της), θα ταπεινωθεί, θα την
γεμίσουν ύβρεις και θα την χτυπήσουν βάναυσα, αλλά σαν Εκείνον, θα αναστηθεί
ξανά ένδοξη και όμορφη όπως θα έπρεπε πάντα να είναι. Την αγαπώ, θα την
προστατεύσω και θα την αναστήσω, και εσείς αγαπημένα Μου παιδιά, μην την
αφήσετε ώστε να αναστηθείτε κι εσείς μαζί της στην Αλήθεια που δεν μπορεί να
αλλάξει. Δόξα, δόξα και τιμή στον Θεό για πάντα και για πάντα. Αμήν.</span> </span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL"><span style="font-size: medium;">Ο θεϊκός σας Δάσκαλος.</span></span></p><p class="MsoNoSpacing"><span style="color: red;"><span lang="EL"><span style="font-size: medium;">ΠΗΓΗ: Μήνυμα του Ιησού προς την αδελφή Beghe, στις 20/11/2022 (</span></span><span style="font-size: medium;">srbeghe.blog/lettres-collectives)</span><span style="font-size: large;">.</span></span></p><p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL"><span style="color: red; font-size: medium;">ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Αγγελική Σ. Νατσούλη</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL"><span style="color: red; font-size: medium;"> </span><o:p></o:p></span></p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-30956617988446630322022-10-31T11:23:00.000-07:002022-10-31T11:23:36.241-07:00Ο Ιησούς σώζει ένα γάμο<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh86AB92ABDBsx4O7hxBlSyNCcYlaLwkH4NpuZ_ajTJlx3qef455nK-roxJw-gNZYlmZB8_6cRqYWbYbOfVycD6M7TFHcBNw8c8r3UEJy_xfBjTG0dY1PPJb0BNTNYlk8fita1T-V-sdybIARVO_g0nyFE_kCUFExLroHTr20lAHbQs4E1IU1YlPqDwMw/s300/j.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh86AB92ABDBsx4O7hxBlSyNCcYlaLwkH4NpuZ_ajTJlx3qef455nK-roxJw-gNZYlmZB8_6cRqYWbYbOfVycD6M7TFHcBNw8c8r3UEJy_xfBjTG0dY1PPJb0BNTNYlk8fita1T-V-sdybIARVO_g0nyFE_kCUFExLroHTr20lAHbQs4E1IU1YlPqDwMw/s1600/j.jpg" width="300" /></a></div><span style="font-size: medium;">Ο Ιωάννης, μέλος του Ιουδαϊκού Συνεδρίου Σανχεντρίν επισκέπτεται ένα Σάββατο μεσημέρι
(ένας Εβραίος απαγορευόταν να περπατήσει μια μεγάλη απόσταση το Σάββατο) το αγρόκτημα του φίλου του, του Ιωσήφ από την Αριμαθαία, μέλος κι αυτός του Συνεδρίου, επιθυμώντας να συναντήσει τον Ιησού – επειδή γνώριζε ότι εκείνες τις μέρες ο Ιωσήφ Τον φιλοξενούσε
σπίτι του. Ο Ιωάννης αντιμετώπιζε μεγάλο πρόβλημα στο γάμο του εξαιτίας της παράφορης ζήλιας του και η γυναίκα του ήθελε να τον εγκαταλείψει. Έλπιζε λοιπόν στη βοήθεια του Ιησού - να έπειθε τη γυναίκα
του να μη φύγει. </span><p></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL">Ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία λέει στον Ιωάννη: «Ο Διδάσκαλος είναι εδώ. Θα φύγει με την δύση του
ήλιου. Θα πάω να Τον φωνάξω για σένα. Και ο Ιωσήφ βγαίνει έξω. Μετά από λίγα
λεπτά τραβάει τις κουρτίνες για να περάσει ο Ιησούς. Ο Ιωάννης σηκώνεται και
υποκλίνεται με σεβασμό.<br /></span>«Ειρήνη μαζί σου, Ιωάννη. Γιατί Με αναζητάς;»<br />«Για να με βοηθήσεις να δω.. και ίσως με σώσεις. Είμαι πολύ δυστυχισμένος. Αμάρτησα
προς τον Θεό και προς τη γυναίκα μου. Και από τη μια αμαρτία στην άλλη έφτασα
στο σημείο να παραβιάσω το νόμο του Σαββάτου. Συγχώρεσέ με, Διδάσκαλε».<br />«Ο νόμος του Σαββάτου! Ένας πολύ άγιος νόμος! Και μακριά από Μένα η σκέψη
να τον κρίνω σαν άνευ σημασίας και αναχρονιστικό. Όμως γιατί τον βάζεις πριν
από την πρώτη Εντολή; Μου ζητάς να σε συγχωρήσω επειδή παραβίασες το Σάββατο
και δεν ζητάς να σε συγχωρήσω, όταν έχεις έλλειψη φιλευσπλαχνίας και
στενοχωρείς μια αθώα ψυχή, όταν οδηγείς στην απελπισία και στο κατώφλι της αμαρτίας την
ψυχή της γυναίκας σου; Εσύ θα πρέπει να είσαι στενοχωρημένος γι’ αυτό, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο! Να την συκοφαντείς...!!!»<br />«Κύριε, μόνο στον Ιωσήφ, μίλησα γι’ αυτό, πριν από λίγο. Δεν είπα τίποτε
άλλο σε κανέναν, πίστεψέ με. Βάσταξα τον πόνο μου τόσο μυστικό που ούτε ο
καλός μου φίλος, ο Ιωσήφ, δεν ήξερε τίποτα και ξαφνιάστηκε όταν του το είπα.
Τώρα σου το είπε για να με βοηθήσει. Ο Ιωσήφ είναι δίκαιος άνθρωπος και δεν θα
μιλήσει σε κανέναν γι’ αυτό».<br />«Δεν Μου ανέφερε τίποτα. Απλά Μου είπε ότι Με ήθελες».<br />«Ω! Τότε πως το ξέρεις;»<br />«Πώς το ξέρω; Όπως ο Θεός γνωρίζει τα μυστικά της καρδιάς. Να σου πω την κατάσταση
μέσα στην καρδιά σου;»</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL">Ο Ιωσήφ ετοιμάζεται να αποσυρθεί διακριτικά, όμως ο Ιωάννης ο ίδιος τον
σταματάει λέγοντας: </span>«Ω! Μείνε. Εσύ είσαι φίλος μου! Αφού ήσουν ο κουμπάρος στο
γάμο μας, μπορείς να με βοηθήσεις με τον Ραββίνο!» και ο Ιωσήφ παραμένει.</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL">Ο Ιησούς απευθύνεται στον Ιωάννη: «Να σου πω: Θέλεις να σε βοηθήσω να γνωρίσεις τον εαυτό σου; Ω! μη φοβάσαι!
Δεν έχω σκληρό χέρι. Μπορώ να αποκαλύψω πληγές αλλά όχι για να αιμορραγήσουν, αλλά
για να τις θεραπεύσω. Μπορώ να τις κατανοήσω και να τις επουλώσω. Και ξέρω να
θεραπεύω και να συμφιλιώνω, αρκεί να θέλει κάποιος να θεραπευτεί. Και εσύ το </span>θέλεις. Τόσο πολύ, που Με αναζητούσες. Κάθισε εδώ, δίπλα Μου, μεταξύ του Ιωσήφ
και Μένα. Αυτός ήταν ο κουμπάρος σου στο γήινο γάμο σου. Εγώ θα ήθελα να είμαι
ο κουμπάρος σου στον πνευματικό σου γάμο... Ω! Πολύ θα το ήθελα αυτό!... Τώρα, πρόσεξε Με. Και να μου απαντήσεις σε όλα με ειλικρίνεια. Τι πιστεύεις
για την πράξη του Θεού, που έπλασε τον άνδρα και τη γυναίκα για να είναι
ενωμένοι; Ήταν καλή ή κακή;»<br />«Καλή πράξη, Κύριε... Όπως όλα τα πράγματα που έκανε ο Θεός».<br />«Έχεις δίκιο. Τώρα πες Μου: Αν η πράξη ήταν καλή, τότε τι θα ήταν το
επακόλουθο;»<br />«Εξ ίσου καλό, Κύριε. Και εκείνοι ήταν καλοί παρ’ όλο που ο Σατανάς ήρθε να
τους ταράξει. Διότι τον Αδάμ πάντοτε τον παρηγορούσε και τον ενεθάρρυνε η Εύα,
και την Εύα ο Αδάμ. Και την παρηγοριά που έδινε ο ένας στον άλλο, την ένιωσαν
περισσότερο όταν εξορίστηκαν πάνω στην Γη, και στήριζαν ο ένας τον άλλο. Ακόμα
και οι υλικές συνέπειες ήταν καλές, δηλαδή τα παιδιά τους, που από αυτά πλήθυνε η
ανθρωπότητα και έλαμψε η δύναμη και η καλοσύνη του Θεού».<br />«Γιατί; Ποια δύναμη και ποια καλοσύνη;»<br />«Μα... αυτή που ασκείται προς χάριν του ανθρώπου. Αν κοιτάξουμε πίσω...
ναι... υπάρχουν δίκαιες τιμωρίες, όμως υπάρχει και πολύ περισσότερη καλοσύνη...
και η Διαθήκη που έγινε με τον Αβραάμ και ανανεώθηκε με τον Ιακώβ είναι μια
απέραντη καλοσύνη... μέχρι και σήμερα. Και επαναλαμβάνεται με ειλικρινά χείλη:
από τους προφήτες... μέχρι τον Ιωάννη...(τον Βαπτιστή)».</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL">«Και από τον Ιωάννη στον Ραββίνο», διακόπτει ο Ιωσήφ.<br /></span>«Αυτά δεν είναι χείλη προφήτου... ούτε χείλη ενός Ραββίνου... είναι πολύ περισσότερο...»<br />Ο Ιησούς χαμογελάει ελαφρά με την... αυστηρή ομολογία πίστης ενός μέλους
των Σανχεντρίν, που δεν φτάνει στο σημείο να πει: ‘’Αυτά είναι θεία χείλη” αν
και ήδη τα θεωρεί θεία.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCZAPyXY7VtyM-vsqgW__D-k5Qfwk3iFiDPInvg3Rvnq538RO5W3Um_lmqIZ_JlCOaKnpZTVVhxF0JlyHBb6nrccbK4gdGjIB6N_6qVnyn1GCdOGr52WiiPNSUIwonn3mSMsALGV4pYsgb3VVibT1Gjt1fqFo6suXvyvX8AOAcAWJulRUwAL4SesJysA/s532/face%20of%20Jesus.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="532" data-original-width="412" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCZAPyXY7VtyM-vsqgW__D-k5Qfwk3iFiDPInvg3Rvnq538RO5W3Um_lmqIZ_JlCOaKnpZTVVhxF0JlyHBb6nrccbK4gdGjIB6N_6qVnyn1GCdOGr52WiiPNSUIwonn3mSMsALGV4pYsgb3VVibT1Gjt1fqFo6suXvyvX8AOAcAWJulRUwAL4SesJysA/s320/face%20of%20Jesus.PNG" width="248" /></a></span></div><span style="font-size: medium;"><br />«Λοιπόν ο Θεός καλά έπραξε και ένωσε τον άνδρα με την γυναίκα. Σύμφωνοι. Μα
πως ήθελε να είναι ο άνδρας και η γυναίκα;» ρωτάει ο Ιησούς.<br />«Ένα σώμα».<br />«Εντάξει. Τώρα Μπορεί το σώμα να μισεί τον εαυτό του;»<br />«Όχι».<br />«Μπορεί το ένα μέλος να μισεί το άλλο μέλος;»<br />«Όχι».<br />«Μπορεί το ένα μέλος να χωριστεί από το άλλο μέλος;»<br />«Όχι. Μόνον η γάγγραινα, ή η λέπρα ή ένα ατύχημα μπορούν να ακρωτηριάσουν
ένα μέλος από το υπόλοιπο σώμα».<br />«Πολύ καλά. Γι’ αυτό το λόγο, μόνον ένα θλιβερό γεγονός ή ένα κακό πράγμα μπορούν
να χωρίσουν αυτό που με το Θέλημα του Θεού είναι ένα και μοναδικό;»<br />«Έτσι είναι, Διδάσκαλε».<br />«Λοιπόν, τότε, αφού έχεις πεισθεί γι’ αυτά, γιατί δεν αγαπάς το σώμα σου
και το μισείς τόσο πολύ, ώστε να αφήνεις τη γάγγραινα να απλώνεται μεταξύ του
ενός και του άλλου μέλους, κι έτσι το πιο αδύνατο μέλος, το ντροπιασμένο, να
χωρίζει και να σε αφήνει μόνο;</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzRODZabCMIye2B8RSY5A69HsXu7Lkm-vQ0hWLq32Urw-5GhVyY_UlvTvBAEsrB64yw-MztDIDKl4hCBoUxanZpAIUbkmMrsU_x3kzMgZsQY8sRcaSfDUEJUxwWXn0zOUDb_BTEE7bmr0OOESv2Jg5fA7_Okf2i5_1PaZPi782P-NNFfDoUe2iiMAreQ/s318/j2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="159" data-original-width="318" height="159" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzRODZabCMIye2B8RSY5A69HsXu7Lkm-vQ0hWLq32Urw-5GhVyY_UlvTvBAEsrB64yw-MztDIDKl4hCBoUxanZpAIUbkmMrsU_x3kzMgZsQY8sRcaSfDUEJUxwWXn0zOUDb_BTEE7bmr0OOESv2Jg5fA7_Okf2i5_1PaZPi782P-NNFfDoUe2iiMAreQ/s1600/j2.jpg" width="318" /></span></a></div><p></p><p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL">Ο Ιωάννης σκύβει το κεφάλι, δεν μιλάει ενώ στρίβει τα κρόσσια από τα ρούχα του.<br /></span>«Θα σου πω το λόγο. Διότι ο Σατανάς, ο ταραχοποιός, ως συνήθως, ήρθε
ανάμεσα σε σένα και στη γυναίκα σου. Όχι: μπήκε μέσα σου, με μια παθιασμένη
αγάπη για τη γυναίκα σου. Και όταν η αγάπη είναι ακόλαστη, γίνεται μίσος,
Ιωάννη. Ο Σατανάς εργάστηκε με τον φιλήδονο ανδρισμό σου για να σε κάνει να
αμαρτήσεις. Διότι από εκεί ξεκινάει η αμαρτία σου. Από μια αταξία η οποία έφερε όλο και περισσότερη
αταξία. Στη γυναίκα σου δεν είδες μόνον μια καλή σύντροφο και μητέρα των
παιδιών σου, αλλά και ένα αντικείμενο χαράς. Και αυτό έκανε τα μάτια σου να
μοιάζουν με τα μάτια του βοδιού, που όλα τα βλέπει διαφορετικά. Βλέπεις τα
πράγματα όπως εσύ θέλεις να τα βλέπεις. Έτσι είδες και τη γυναίκα σου σαν αντικείμενο
χαράς για σένα, και έτσι την έκρινες και για τους άλλους, και τότε η ζήλια σου,
ο παράλογος φόβος σου, η αμαρτωλή υπεροψία σου, την τρόμαξαν, την φυλάκιζαν,
την βασάνιζαν, την διέβαλαν. Τι πειράζει αν δεν την χτυπούσες, αν δεν την έβριζες δημόσια; Η υποψία σου είναι το ραβδί, η
αμφιβολία σου είναι η ύβρις! Τη συκοφαντούσες όταν σκεπτόσουν ότι θα έφτανε στο
σημείο να μη σου είναι πιστή. Τι σημασία έχει αν της φερόσουν όπως το επιβάλλει
η κοινωνική σου τάξη; Μέσα στο σπίτι σου ήταν χειρότερη και από σκλάβα για σένα
εξ αιτίας της κτηνώδους λαγνείας σου, η οποία την υποβίβαζε πέρα από τις αντοχές της, και
την οποία υπέμενε σιωπηλά και με υποταγή, και έλπιζε να σε πείσει, να σε
ηρεμήσει, να σε κάνει καλό, και αυτό σε ερέθιζε ακόμα περισσότερο σε σημείο να
φέρνεις στο σπίτι σου την κόλαση, στην οποία οι δαίμονες της ηδονής και της
ζήλιας ούρλιαζαν από χαρά. </span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL">Ζήλια! Ποια χειρότερη συκοφαντία υπάρχει για μια γυναίκα από την ζήλια; Να
είσαι βέβαιος ότι οπουδήποτε φωλιάζει, όπως είναι γελοία, χωρίς λογική, τόσο
αβάσιμη, τόσο προσβλητική, και με τόσο πείσμα που κουβαλάει, δεν μπορεί να
υπάρχει ούτε αγάπη προς τον πλησίον ούτε αγάπη προς τον Θεό. Υπάρχει εγωισμός.
Γι’ αυτά πρέπει να </span>λυπάσαι, όχι διότι παραβίασες τον περιορισμό του Σαββάτου. Και για να
συγχωρεθείς πρέπει να επανορθώσεις για την καταστροφή που προξένησες...»<br />«Μα η Άννα θέλει να φύγει τώρα... Έλα να την πείσεις.. Εσύ είσαι ο μόνος που
μπορεί να κρίνει αν είναι πραγματικά αθώα, αφού την ακούσεις, και...»<br />«Ιωάννη! Θέλεις να θεραπευτείς, όμως δεν θέλεις να πιστέψεις αυτά που σου
λέω;»<br />«Έχεις δίκιο, Κύριέ μου. Άλλαξε την καρδιά μου. Είναι αλήθεια. Δεν έχω
βάσιμους λόγους για να υποπτεύομαι. Όμως την αγαπώ πάρα πολύ... σαρκικά, έτσι
είναι... Είδες την πραγματική κατάσταση... όλα σκοτείνιασαν σε μένα...»</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL">«Έλα στο Φως. Φύγε από την σύγχυση του αισθησιασμού που κατακαίει, που
είναι τόσο ανυπόφορος. Θα σου στοιχίσει στην αρχή... Όμως θα είναι πολύ
χειρότερα αν χάσεις μια καλή σύντροφο και αν είσαι άξιος της κόλασης, διότι
τιμωρείσαι για τις αμαρτίες σου που είναι έλλειψη αγάπης, συκοφαντία και
μοιχεία, όπως επίσης και </span>εκείνης, διότι σου υπενθυμίζω ότι αυτός που οδηγεί μια γυναίκα στο
διαζύγιο, παίρνει και αυτός και αυτή το δρόμο για τη μοιχεία. Αν μπορείς να
αντισταθείς στο δαιμόνιό σου για ένα μήνα, τουλάχιστον για ένα μήνα, σου
υπόσχομαι ότι ο εφιάλτης σου θα τελειώσει. Θα Μου το υποσχεθείς;»<br />«Ω! Κύριε! Κύριε! Θα το ήθελα... Αλλά αυτό είναι φωτιά... Σβήσε την Εσύ,
είσαι πανίσχυρος!» ο Ιωάννης είναι γονατιστός μπροστά από τον Ιησού και κλαίει
με το κεφάλι του μέσα στα χέρια του, στο πάτωμα. <br />«Εγώ θα το εμποδίσω, θα το περιορίσω, θα ελέγχω και θα συγκρατώ αυτό το δαιμόνιο.
Αμάρτησες πολύ, Ιωάννη, και πρέπει να εργαστείς μόνος σου για την αναγέννησή
σου. Αυτοί που μεταστράφηκαν από Μένα με την επιθυμία να αναγεννηθούν ελεύθεροι,
είχαν ήδη εργαστεί με τη δική τους δύναμη μόνο, που ήταν η αρχή της σωτηρίας τους.
Όπως ο Ματθαίος, η Μαρία του Λάζαρου και πολλοί άλλοι. Εσύ ήρθες εδώ μόνο για
να ανακαλύψεις αν είναι ένοχη και να σε βοηθήσω μην χάσεις την πηγή από την οποία
τρέφεται η σαρκική σου δίψα. Θα περιορίσω τη δύναμη του δαίμονά σου για τρεις
μήνες, όχι για έναν. Αυτόν τον καιρό να κάνεις περισυλλογή για να συνέλθεις. Αποφάσισε να κάνεις μια καινούργια ζωή σαν σύζυγος. Την ζωή ενός ανθρώπου
που έχει δώρο μια ψυχή. Όχι τη ζωή ενός κτήνους όπως έκανες μέχρι τώρα. Και να είσαι
πιο δυνατός με προσευχές και περισυλλογή και με την ειρήνη που θα σου δώσω σαν
δώρο για τους τρεις μήνες. Μάθε να αγωνίζεσαι για να κατακτήσεις την Αιώνια Ζωή και να κερδίσεις πάλι την αγάπη και την ειρήνη της γυναίκας σου και του
σπιτιού σου. Πήγαινε».</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL">«Και τι να πω στην Άννα; Ίσως να είναι έτοιμη να φύγει... Τι λόγια να πω
μετά από τόσα χρόνια με... προσβολές, για να την πείσω ότι την αγαπώ και ότι
δεν θέλω να την χάσω; Σε παρακαλώ, έλα μαζί μου...»<br /></span>«Δεν μπορώ. Όμως είναι τόσο απλό... Να είσαι ταπεινός. Κάλεσέ την παράμερα
και εξομολογήσου το μαρτύριό σου. Πες της ότι ήρθες σε Μένα διότι θέλεις να σε συγχωρήσει
ο Θεός. Και πες της να σε συγχωρήσει διότι η συγνώμη του Θεού θα σου δοθεί
μόνον αν αυτή την ζητήσει για σένα και αυτή είναι η πρώτη που θα το κάνει...</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL">Ω! Δυστυχισμένε άνθρωπε! Πόσο καλό και πόση ειρήνη πέταξες με την φιληδονία
σου! Πόσο κακό ήρθε με την αταξία των αισθήσεών σου και με την ταραχή των συναισθημάτων
σου! Σήκω και πήγαινε με ένα νου ειρηνικό. Δεν καταλαβαίνεις ότι η γυναίκα σου,
που είναι πιο καλή και πιο πιστή από σένα, είναι και πιο λυπημένη από σένα με
τη σκέψη ότι πρέπει να σε εγκαταλείψει και περιμένει μια μόνο λέξη από σένα </span>για να πει: “Σου τα συγχωρώ όλα”; Πήγαινε τώρα, διότι και ο ήλιος έδυσε και
έτσι δεν αμαρτάνεις για την επιστροφή στο σπίτι σου... Και ο Σωτήρας θα σε
συγχωρήσει για την αμαρτία που έκανες προς Αυτόν. Πήγαινε με ειρήνη. Και μην
αμαρτάνεις άλλο».</span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL">«Ω! Διδάσκαλε! Διδάσκαλε! Δεν μου αξίζουν αυτά τα λόγια! Διδάσκαλε... θέλω
να Σε αγαπήσω από εδώ και πέρα...» <br /></span>«Ναι, βέβαια, πήγαινε και μην καθυστερείς. Και να θυμάσαι αυτή την ώρα όταν
θα Είμαι ο συκοφαντημένος Αθώος».<br />«Τι εννοείς;»<br /><span lang="EL">«Τίποτα. Πήγαινε. Αντίο». Και ο Ιησούς αποσύρεται και αφήνει τα δυο μέλη
των Σανχεντρίν συγκινημένους και ταραγμένους να Τον κρίνουν ως τον Μόνο άγιο
και Σοφό, όπως είναι μό</span><span lang="EL">νον ο Θεός.</span></span></p><p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL"><span style="color: #cc0000; font-size: medium;">ΠΗΓΗ: Απόσπασμα από το κεφ. 409 του βιβλίου "Το Ευαγγέλιο όπως μου αποκαλύφθηκε", της Μαρίας Βαλτόρτα.</span></span></p><p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL"><span style="color: #cc0000; font-size: medium;">ΑΠΟΔΟΣΗ: Αγγελική Σ. Νατσούλη</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="font-size: 16.0pt; mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-11563520478702147332022-10-28T07:18:00.001-07:002022-10-28T07:18:42.623-07:00Πνευματική προετοιμασία για θάνατο<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiauzoSP9zKSqozgn8MFE7VAEpPm2ZmbsiNimQLudqgI2BUBv7VfZ2vikx-y37M5s_U0-ZYSsc8GhmCGgA9yNN-fEBgFU0DUrMB0CQO8WxNwxPdzML84-VLlTW8YyGMtTT43kgruBVEsutnMjuQcmzhkyBhBCMaxKj-09k6Z0l3JQQxc-m2y0w0QV-GHw/s327/d1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="154" data-original-width="327" height="151" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiauzoSP9zKSqozgn8MFE7VAEpPm2ZmbsiNimQLudqgI2BUBv7VfZ2vikx-y37M5s_U0-ZYSsc8GhmCGgA9yNN-fEBgFU0DUrMB0CQO8WxNwxPdzML84-VLlTW8YyGMtTT43kgruBVEsutnMjuQcmzhkyBhBCMaxKj-09k6Z0l3JQQxc-m2y0w0QV-GHw/s320/d1.jpg" width="320" /></a></div><br />Ο Ιησούς λέει:<p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">«Σας υπαγορεύω μια Άγια Ώρα για όσους θα την ήθελαν. Σήκωσα
το πέπλο της δικής Μου Ώρας Αγωνίας Θανάτου στη Γεθσημανή για να σας δώσω
ένα μεγάλο δώρο, επειδή δεν υπάρχει μεγαλύτερη πράξη εμπιστοσύνης μεταξύ φίλων
από το να αποκαλύπτει κανείς στο φίλο του τα βάσανά του. Το χαμόγελο και το
φιλί δεν είναι υπέρτατη απόδειξη αγάπης, αλλά τα δάκρυα και ο πόνος που
γίνονται γνωστά στο φίλο, είναι. Εσύ, φίλε Μου, το γνωρίζεις. Από τότε που
ήσουν μαζί Μου στη Γεθσημανή. Και τώρα είσαι στο Σταυρό. Και νιώθεις τους
πόνους του θανάτου. Στηρίξου στον Κύριό σου, ενώ Αυτός σου δίνει την Ώρα της Προετοιμασίας
για το Θάνατο».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraph" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -.25in;"><!--[if !supportLists]--><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="mso-list: Ignore;">1)<span style="font-family: "Times New Roman"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></span></span><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><b>Εγώ.</b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">«Πατέρα Μου, αν είναι δυνατόν, κάνε αυτό το ποτήρι να φύγει
από Εμένα».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Αυτά τα Λόγια δεν είναι από τα επτά που είπα πάνω στο
Σταυρό. Αλλά είναι το ίδιο λόγια πάθους. Είναι η πρώτη πράξη του πάθους Μου που
αρχίζει. Είναι η απαραίτητη προετοιμασία για τις υπόλοιπες φάσεις του
ολοκαυτώματος. Είναι το κάλεσμα προς Αυτόν που Δίνει τη Ζωή, είναι εγκατάλειψη,
είναι ταπεινοφροσύνη. Είναι η προσευχή κατά την οποία η θέληση του πνεύματος
και η αδυναμία του πλάσματος που αποστρέφεται τον θάνατο διαπλέκονται, ενώ η
σάρκα εξευγενίζεται και η ψυχή τελειοποιείται.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">«Πατέρα...!» Ω! Αυτή είναι η ώρα που ο κόσμος απομακρύνεται
από τις αισθήσεις και από τις σκέψεις, ενώ, σαν κατερχόμενος μετεωρίτης, έρχεται
όλο και πιο κοντά η σκέψη της άλλης ζωής, του αγνώστου, της κρίσης.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Και ο άνθρωπος, πάντα μικρό παιδί ακόμα κι αν είναι εκατό
χρονών, αναζητά την αγκαλιά του Θεού σαν φοβισμένο μωρό που έχει μείνει μόνο
του. Σύζυγος, γυναίκα, αδέρφια, παιδιά, γονείς, φίλοι... ήταν τα πάντα όσο η
ζωή ήταν μακριά από τον θάνατο, όσο ο θάνατος ήταν μόνο μια σκέψη κρυμμένη κάτω
από μακρινές ομίχλες. Αλλά τώρα που ο θάνατος βγαίνει από το πέπλο και προχωρά,
να πως, μέσα από μια ανατροπή της κατάστασης, είναι οι γονείς, είναι ο/η
σύζυγος που χάνουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, τη συναισθηματική τους
αξία και θαμπώνουν μπροστά στον θάνατο που επίκειται. Σαν φωνές που χάνονται
λόγω της απόστασης, οτιδήποτε προέρχεται από τη γη χάνει τη δύναμή του καθώς αυτός
που ανήκει στο υπερπέραν μεγαλώνει σε δύναμη, αυτός που μέχρι χθες φαινόταν
τόσο πολύ μακρινός... και ένα κύμα φόβου χτυπά το πλάσμα. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Αν δεν ήταν επώδυνος και τρομακτικός, ο θάνατος δεν θα
ήταν η υπέρτατη τιμωρία και το υπέρτατο μέσο εξιλέωσης που χορηγήθηκε στον
άνθρωπο. Μέχρι την Πτώση, ο θάνατος δεν ήταν θάνατος αλλά ένας ύπνος. Και όπου
δεν υπήρχε πτώση, δεν υπήρχε και θάνατος, όπως στην περίπτωση της Παναγίας. Εγώ
πέθανα επειδή πήρα πάνω Μου την Αμαρτία όλου του κόσμου, και έχω βιώσει τι
είναι να αποστρέφεσαι τον θάνατο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">«Πατέρας!» Ω! Αυτός ο Θεός που αγαπήθηκε τόσο λίγο, ή
ήταν τελευταίος στην αγάπη των ανθρώπων, αφού η καρδιά τους αγάπησε πρώτα τους
συγγενείς και τους φίλους, ή αγάπησε ανάξια ανθρώπους κακίας, ή αγάπησε αντικείμενα
ως θεούς. Αυτός ο Θεός που τόσο συχνά ξεχάστηκε, και όμως ανέχθηκε να Τον
ξεχάσουμε, και μας άφησε ελεύθερους να Τον ξεχάσουμε, και μας άφησε ελεύθερους να
έχουμε το δικό μας τρόπο ο οποίος άλλες φορές Τον χλεύαζε, άλλες φορές Τον
καταράστηκε, άλλες φορές Τον αρνήθηκε. Είναι Αυτός που έρχεται ξανά στη σκέψη
του ανθρώπου και παίρνει πίσω τα δικαιώματά Του. Η φωνή Του βροντερή: «Εγώ είμαι»
και για να μην πεθάνει κανείς από φόβο με την αποκάλυψη της δύναμής Του,
μαλακώνει αυτό το ισχυρό «Εγώ είμαι» με ένα λόγο γλυκό: «Πατέρας». <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">«Είμαι ο Πατέρας σου». Δεν υπάρχει πια κανένας τρόμος. Το
συναίσθημα που προκαλεί αυτή η λέξη είναι ‘εγκατάλειψη’. Εγώ, Εγώ που έπρεπε να
πεθάνω, που κατάλαβα τι είναι να πεθαίνεις, αφού πρώτα έμαθα στους ανθρώπους πώς
να ζουν αποκαλώντας τον Ύψιστο Γιαχβέ «Πατέρα», δες λοιπόν ότι σε έμαθα να
πεθαίνεις χωρίς τρόμο, αποκαλώντας «Πατέρα» τον Θεό που φανερώνεται ξανά και
κάνει τον Εαυτό Του περισσότερο παρόντα στο πνεύμα εκείνου που πεθαίνει με σπασμούς
αγωνίας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">«Πατέρας!» Μη φοβάσαι. Εσύ που πεθαίνεις, μη φοβάσαι
αυτόν τον Θεό που είναι Πατέρας! Δεν σε πλησιάζει ως δικαστής, οπλισμένος με βιβλίο
κατηγοριών και τσεκούρι. Δεν σε πλησιάζει με κυνικό τρόπο, αρπάζοντάς σε από τη
ζωή και τις αγάπες σου. Έρχεται ανοίγοντας την αγκαλιά Του σε σένα και σου
λέει: «Έλα πίσω στο σπίτι σου. Έλα να ξεκουραστείς. Θα σε ξεπληρώσω με τόκο για
όσα άφησες πίσω. Και σου υπόσχομαι το εξής: για λογαριασμό όλων αυτών που αφήνεις
πίσω, στους κόλπους Μου θα είσαι πιο δραστήριος από ό,τι αν παρέμενες εκεί κάτω
σε έναν αγώνα φρενήρη και που δεν ανταμείβεται πάντα με επιτυχία». <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Αλλά ο θάνατος είναι πάντα θλίψη. Θλίψη λόγω της
σωματικής οδύνης, θλίψη λόγω της ηθικής οδύνης, θλίψη λόγω της πνευματικής
οδύνης. Εδώ είναι κάτι που ήδη είπα: ο θάνατος <u>πρέπει</u> να είναι θλίψη για
να υπάρχει ένα μέσο υπέρτατης εξιλέωσης του χρόνου που πέρασε κανείς στη γη.
Και <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η ψυχή, ο νους και η καρδιά - μέσα
σε ένα στροβιλισμό ομίχλης από εναλλασσόμενα γεγονότα που εξαλείφουν και
αποκαλύπτουν ό,τι αγαπήθηκε στη ζωή και ό,τι στη ζωή σάς έκανε να φοβάστε τις
πραγματικότητες τις πέρα από τον θάνατο - σαν καράβι σε μεγάλη καταιγίδα, περνάνε
άλλοτε από ήρεμες περιοχές, την ηρεμία του επικείμενου λιμανιού που τώρα είναι
κοντά, τόσο ορατό και τόσο ήσυχο που δίνει ήδη μια ευλογημένη γαλήνη και μια
αίσθηση ανάπαυσης όπως εκείνη του ανθρώπου που, έχοντας φτάσει σχεδόν στο τέλος
ενός κουραστικού έργου προσδοκά τη χαρά της ξεκούρασης που είναι κοντά, και
άλλοτε ξανά στην περιοχή όπου η τρικυμία τους χτυπά, τους χτυπά ξανά και τους
κάνει να υποφέρουν, να φοβούνται, να στενάζουν. Είναι ο κόσμος πάλι, ο φρενήρης
κόσμος με όλα του τα πλοκάμια: την οικογένεια, την επιχείρηση. Είναι η αγωνία
της πάλης του θανάτου. Είναι ο φόβος του τελευταίου βήματος... Και μετά; Και
μετά...; Το Σκοτάδι κυριεύει και πνίγει το Φως σφυρίζοντας τον τρόμο του… Πού
είναι πια ο παράδεισος; Γιατί θάνατος; Γιατί πρέπει να πεθάνει κανείς; Και ένα
θανατηφόρο κουδούνισμα πνίγει ήδη το λαιμό: «Δεν θέλω να πεθάνω!» <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Όχι, ετοιμοθάνατα αδέρφια Μου, πεθαίνετε γιατί το να
πεθάνεις είναι δίκαιο, το να πεθάνεις είναι άγιο, είναι το Θέλημα του Θεού.
Όχι. Μη φωνάζετε έτσι! Αυτή η κραυγή δεν βγαίνει από την ψυχή σας. Είναι ο
Εχθρός που επηρεάζει την αδυναμία σας και σας κάνει να φωνάζετε. Αλλάξτε την αντιδραστική
και δειλή κραυγή με μια κραυγή αγάπης και εμπιστοσύνης: «Πατέρα Μου, αν είναι
δυνατόν, κάνε αυτό το ποτήρι να φύγει από Εμένα». Όπως το ουράνιο τόξο μετά την
καταιγίδα, κοιτάξτε πώς αυτή η κραυγή επαναφέρει το φως, την ηρεμία. Δείτε τον
παράδεισο για άλλη μια φορά, την ιερή αιτία του θανάτου, την ανταμοιβή του
θανάτου, δηλαδή την επιστροφή στον Πατέρα. Κατανοήστε ότι και το πνεύμα, το
πνεύμα έχει όντως μεγαλύτερα δικαιώματα από τη σάρκα επειδή είναι αθάνατο και
υπερφυσικό στη φύση του, και επομένως έχει προτεραιότητα έναντι της σάρκας. Στη
συνέχεια πείτε τα λόγια που είναι άφεση για όλες τις αμαρτίες της εξέγερσής
σας: «Αλλ’ όμως, όχι το θέλημά μου αλλά το δικό Σου να γίνει».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Αυτό είναι ειρήνη, αυτό είναι νίκη. Ο άγγελος του Θεού σας
πλησιάζει και σας παρηγορεί επειδή κερδίσατε τη μάχη που σας κάνει έτοιμους να
μετατρέψετε το θάνατό σας σε θρίαμβο.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtlNoKZl_mMVeOryGyznMB-u0-q0k2-l0Awm64IybtZUqUyAgLmgbFTrwTJhAFgHH1jUfDuUYWmCptJiOnQu-XLDyDn0T9cSI7eNFbbJpcZh0U2vlgoZ8Lr0UtULeU-JJijBwbfeJkwsoEpmnf0zByGAXX8gJFNV8WkSVa4vP3EF50yimI--Yd5UbvNQ/s275/d3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="183" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtlNoKZl_mMVeOryGyznMB-u0-q0k2-l0Awm64IybtZUqUyAgLmgbFTrwTJhAFgHH1jUfDuUYWmCptJiOnQu-XLDyDn0T9cSI7eNFbbJpcZh0U2vlgoZ8Lr0UtULeU-JJijBwbfeJkwsoEpmnf0zByGAXX8gJFNV8WkSVa4vP3EF50yimI--Yd5UbvNQ/s1600/d3.jpg" width="275" /></a></div><br /><span lang="EL" style="line-height: 115%; text-indent: -0.25in;"><span style="font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal;">2) </span></span><span lang="EL" style="line-height: 115%; text-indent: -0.25in;"><b>«Πατέρα,
συγχώρησέ τους»</b>.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Αυτή είναι η στιγμή να απογυμνωθείς από ό,τι είναι βαρύ ώστε
να πετάξεις πιο σίγουρα προς τον Θεό. Δεν μπορείς να πάρεις μαζί σου ούτε
συναισθήματα ούτε πλούτη που δεν είναι πνευματικά και καλά. Και ποτέ δεν θα
υπάρξει άνθρωπος που θα πεθάνει χωρίς να έχει κάτι να συγχωρήσει, έναν ή
περισσότερους συνανθρώπους του, σε πολλά πράγματα, για πολλούς λόγους.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ποιος άνθρωπος φτάνει στο θάνατο χωρίς να έχει υποστεί τη
σκληρότητα μιας προδοσίας, τη σκληρότητα μιας αντιπάθειας, τη σκληρότητα ενός
ψέματος, ενός εκβιασμού ή κάποιας πληγής από την πλευρά των συγγενών, των
συνεργατών ή των φίλων;</span> </p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Λοιπόν: αυτή είναι η ώρα να συγχωρήσεις για να συγχωρεθείς.
Να συγχωρήσεις πλήρως, να διώξεις όχι μόνο τη μνησικακία, όχι μόνο τη μνήμη,
αλλά και την πεποίθηση ότι ο λόγος της αγανάκτησής σου ήταν δίκαιος. Αυτή είναι
η ώρα του θανάτου. Ο χρόνος, ο κόσμος, οι δουλειές, τα συναισθήματα είναι στο
τέλος τους. Όλα γίνονται ένα «τίποτα». Μια μόνη αλήθεια υπάρχει τώρα: ο Θεός.
Ποια είναι η χρησιμότητα, λοιπόν, να κουβαλήσεις πέρα από το κατώφλι αυτό που
ανήκει σε αυτή την πλευρά; <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Συγχώρησε. Και αφού, το να φτάσεις στην τελειότητα της
αγάπης και της συγχώρεσης - αυτής που δεν λέει πια: «Κι όμως είχα καλούς λόγους»
- είναι πολύ δύσκολο για τον άνθρωπο, τότε μεταβίβασε στον Πατέρα το έργο της
συγχώρεσης για σένα. Ας παραδώσεις τη συγχώρεσή σου σε Αυτόν, σε Αυτόν που δεν
είναι άνθρωπος, που είναι τέλειος, που είναι καλός, που είναι Πατέρας, ώστε να
τη βάλει στη Φωτιά Του και να την δώσει τελειοποιημένη σε όποιον αξίζει τη
συγχώρεση. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Συγχώρησε τους ζωντανούς και τους νεκρούς. Ναί. Ακόμα και
τους νεκρούς που υπήρξαν αφορμές πόνου για σένα. Ο θάνατός τους έχει αφαιρέσει
πολλές από τις άσχημες κρίσεις και από το θυμό που σου προκάλεσαν οι προσβολές
τους. Μερικές<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>φορές τις αφαίρεσε όλες.
Αλλά η ανάμνηση υπάρχει ακόμα. Σε έκαναν να υποφέρεις και <u>θυμάσαι</u> ότι σε
έκαναν να υποφέρεις. Αυτή η ανάμνηση βάζει πάντα ένα όριο στη συγχώρεσή σου.
Όχι. Όχι τώρα πια. Τώρα ο θάνατος πρόκειται να πάρει μακριά <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>όλους τους περιορισμούς του πνεύματος. Μπαίνεις
στο άπειρο. Αφαίρεσε, λοιπόν, ακόμη και αυτή την ανάμνηση που βάζει ένα όριο στη
συγχώρεση. Συγχώρησε, συγχώρησε ώστε να μην έχει η ψυχή το βάρος και το μαρτύριο
των αναμνήσεων και να μπορεί να έχει ειρήνη με όλα τα αδέρφια της, ζωντανά ή
υποφέροντα, πριν συναντηθεί με τον Ένα και Ειρηνικό. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">«Πατέρα, συγχώρησέ τους». Αγία ταπεινοφροσύνη, γλυκιά
αγάπη συγχώρεσης, συγχώρεσης που ζητήθηκε από τον Θεό για τα παραπτώματα κατά
του Θεού και κατά του πλησίον, παραπτώματα εκ μέρους αυτού που ζητά συγχώρεση
για τους αδελφούς του. Πράξη αγάπης. Το να πεθάνεις σε μια πράξη αγάπης
σημαίνει να έχεις τη μακροθυμία της αγάπης. Μακάριοι είναι εκείνοι που ξέρουν
πώς να συγχωρούν ως εξιλέωση για όλη τη σκληρότητα της καρδιάς τους και τις
αμαρτίες του θυμού τους. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraph" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -.25in;"><!--[if !supportLists]--><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="mso-list: Ignore;">3)<span style="font-family: "Times New Roman"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></span></span><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><b>«Να ο
γιος σου»</b>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Να ο γιος σου! Παράδωσε αυτό που σου είναι αγαπητό με προνοητική
και άγια πρόθεση. Εγκατάλειψε τις αγάπες σου και παράδωσε τον εαυτό σου στον
Θεό χωρίς αντίσταση. Μη ζηλεύεις αυτούς που κατέχουν τώρα αυτά που αφήνεις πίσω.
Με έναν λόγο μπορείς να εμπιστευτείς στον Θεό όλα όσα αγαπάς και αφήνεις πίσω,
και ό,τι σε ανησυχεί, ακόμα και το δικό σου πνεύμα. Θυμήσου τον Πατέρα που
είναι Πατέρας. Βάλε στα χέρια Του το πνεύμα που επιστρέφει στην Πηγή. Πες: «Να!
Εδώ είμαι. Πάρε με μαζί Σου γιατί δίνω τον εαυτό μου. Δεν παραδίνομαι αναγκαστικά
εξαιτίας της περίστασης. Παραδίνομαι γιατί Σε αγαπώ όπως ένας γιος που
επιστρέφει στον πατέρα του». <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Και πες: «Ορίστε λοιπόν, αυτοί είναι οι αγαπημένοι μου.
Σου τους δίνω. Αυτές είναι οι πράξεις μου, που μερικές φορές με έκαναν να
αδικήσω, να ζηλέψω τον πλησίον μου και με έκαναν να Σε ξεχάσω, επειδή μου
φαίνονταν τόσο σημαντικές - στην πραγματικότητα ήταν, αλλά πίστευα ότι ήταν
ακόμη πιο σημαντικές - μου φαίνονταν κεφαλαιώδους σημασίας για την ευημερία των
αγαπημένων μου, για την τιμή μου, για την εκτίμηση που μου απέφεραν. Πίστευα
επίσης ότι μόνο εγώ μπορούσα να τους φροντίσω. Πίστευα ότι ήμουν απαραίτητος
για την ολοκλήρωσή τους. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Τώρα βλέπω... Δεν ήμουν παρά μια μικροσκοπική συσκευή στο
τέλειο σύμπαν της Πρόνοιάς Σου, και αρκετά συχνά μια ελαττωματική συσκευή που
μείωνε τη λειτουργία του τέλειου σύμπαντος. Τώρα που τα φώτα και οι φωνές του
κόσμου έχουν σταματήσει και όλα φεύγουν μακριά, βλέπω... ακούω... Πόσο ανεπαρκή
ήταν τα έργα μου, πόσο κουρελιασμένα, πόσο ελλιπή! Πόσο μακριά ήταν από το Καλό. Υπέθετα πως ήμουν κάποιος. Ήσουν Εσύ -
που προέβλεπες, προνοητικός, άγιος - που διόρθωνες τους κόπους μου και τους
έκανες χρήσιμους και πάλι. Είχα υπερβολική αυτοπεποίθηση. Μερικές φορές είπα ακόμη ότι δεν μ’ αγαπούσες γιατί δεν
πέτυχα σε αυτό που ήθελα να κάνω, όπως έκαναν κάποιοι άλλοι τους οποίους ζήλευα.
Τώρα βλέπω. Δείξε μου το έλεός Σου!»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ταπεινή εγκατάλειψη, ευγνώμων στοχασμός πάνω στην Πρόνοια
ως επανόρθωση για τις πράξεις αλαζονείας, απληστίας, φθόνου και για την
αντικατάσταση του Θεού με φτωχικά ανθρώπινα υπάρχοντα και λαιμαργία για τα διάφορα
πλούτη.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_ICFZX52SYS-EqNfSzD6TW4q28p5IsAIajsW4Q9J_a0lIPvMZxWmcol-fm7j8poz-uWuU_yyncBdFBjMzHED-PhJBQvFp--iyeZINet4QuYCb9p6xdJeMpf_I6VV93jnpxBV09uiZqQQgpRvBZKcWoOEyPl3JTr8GZ1aonVZMm6sc2lbX_Ew-v4lqEg/s240/d4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="240" data-original-width="210" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_ICFZX52SYS-EqNfSzD6TW4q28p5IsAIajsW4Q9J_a0lIPvMZxWmcol-fm7j8poz-uWuU_yyncBdFBjMzHED-PhJBQvFp--iyeZINet4QuYCb9p6xdJeMpf_I6VV93jnpxBV09uiZqQQgpRvBZKcWoOEyPl3JTr8GZ1aonVZMm6sc2lbX_Ew-v4lqEg/s1600/d4.jpg" width="210" /></a></div><p></p><p class="MsoListParagraph" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -.25in;"><span style="line-height: 115%;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-family: "Times New Roman"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> 4) </span></span></span><!--[endif]--><b><span lang="EL" style="line-height: 115%;">«</span><span style="line-height: 115%;">Θυμήσου με!</span><span lang="EL" style="line-height: 115%;">»</span></b><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Έχεις αποδεχτεί το ποτήρι του θανάτου, έχεις συγχωρέσει,
έχεις παραχωρήσει ό,τι ήταν δικό σου, ακόμη και τον εαυτό σου. Απονέκρωσες σε
μεγάλο βαθμό το «εγώ» του ανθρώπου, απελευθέρωσες σε μεγάλο βαθμό την ψυχή από
αυτό που δυσαρεστεί τον Θεό: το πνεύμα της εξέγερσης, το πνεύμα της
μνησικακίας, το πνεύμα της απληστίας. Έχεις παραχωρήσει τη ζωή, τη δικαιοσύνη, την
ιδιοκτησία - τη φτωχή ζωή, τη φτωχότερη δικαιοσύνη, την τρεις φορές φτωχότερη
ανθρώπινη ιδιοκτησία - στον Κύριο. Όπως ο προφήτης που μαραζώνει, ο Ιώβ,
στέκεσαι πάμπτωχος ενώπιον του Θεού. Κι έτσι μπορείς να πεις: «Θυμήσου με». Δεν
είσαι πια τίποτα. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ούτε υγεία, ούτε αξιοπρέπεια, ούτε πλούτη. Δεν κατέχεις
πια ούτε τον εαυτό σου. Είσαι σαν μια κάμπια που μπορεί να γίνει πεταλούδα ή να
σαπίσει στη φυλακή του σώματός της - με τον απόλυτο και ακραίο τραυματισμό του
πνεύματός σου. Είσαι χώμα που επιστρέφει στο χώμα ή χώμα που μετατρέπεται σε
αστέρι. Ανάλογα την επιλογή σου, μπορείς να ανέλθεις στο Θεό. Η τελευταία ώρα είναι
αποφασιστική για την αιώνια ζωή. Κράτα το αυτό καλά στο μυαλό σου. Και φώναξε:
«Θυμήσου με!» Ο Θεός περιμένει αυτή την κραυγή από τον φτωχό Ιώβ για να τον
γεμίσει μέχρι τα χείλη με τις ευλογίες της Βασιλείας Του. Είναι γλυκό για έναν
Πατέρα να συγχωρεί, να παρεμβαίνει, να παρηγορεί. Περιμένει μόνο αυτή την
κραυγή σου για να σου πει: «Είμαι μαζί σου, γιε Μου. Μη φοβάσαι». Πες το, για
να επανορθώσεις για όλες τις φορές που μπορεί να ξέχασες τον Πατέρα ή μπορεί να
ήσουν πολύ περήφανος. </span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraph" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -.25in;"><!--[if !supportLists]--><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="mso-list: Ignore;">5)<span style="font-family: "Times New Roman"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></span></span><!--[endif]--><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><b>«Θεέ
μου, γιατί με εγκατέλειψες;»</b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Μερικές φορές μοιάζει ο Πατέρας να εγκαταλείπει. Αυτό το
κάνει για να αυξήσει την εξιλέωση και να δώσει μεγαλύτερη συγχώρεση, ενώ παραμένει
κρυμμένος. Μπορεί ο άνθρωπος να παραπονεθεί με θυμό γι' αυτό; Ο άνθρωπος, που
άπειρες φορές έχει εγκαταλείψει τον Θεό; Και πρέπει να απελπιστεί επειδή ο Θεός
τον δοκιμάζει; Πόσα πράγματα δεν φύλαξες στην καρδιά σου που δεν ήταν Θεός!
Πόσες φορές ήσουν οκνός μαζί Του! Σε πόσα θέματα δεν Τον απέρριψες και δεν Τον
έδιωξες! Γέμισες την καρδιά σου με τα πάντα. Και μετά την έκλεισες με καρφιά,
την κλείδωσες καλά. Φοβόσουν μήπως ο Θεός μπαίνοντας μέσα, θα μπορούσε να
διαταράξει τον οκνηρό εφησυχασμό σου, θα μπορούσε να εξαγνίσει τον ναό Του
διώχνοντας τους σφετεριστές... Όσο ήσουν ευτυχισμένος, για ποιο λόγο να έχεις
τον Θεό; Έλεγες: «Έχω τα πάντα γιατί φυσικά, το αξίζω». Και όταν πάλι δεν ήσουν
ευτυχισμένος, δεν έφυγες μακριά από τον Θεό γιατί Τον θεώρησες αιτία όλων των
συμφορών σου; <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ω! Άδικα παιδιά που πίνετε δηλητήριο, που βαδίζετε σε
λαβύρινθους, που βυθίζεστε με το κεφάλι σε χαράδρες και σε λημέρια φιδιών και
άλλων άγριων θηρίων και μετά λέτε: «Ο Θεός φταίει». Εάν ο Θεός δεν ήταν Πατέρας
και μάλιστα άγιος Πατέρας, τι θα έπρεπε να απαντά στους θρήνους που αναφωνείτε στις
ώρες του πόνου σας, αν στις ώρες της ικανοποίησης Τον ξεχνάτε; Ω! Άδικα παιδιά
που, γεμάτα ελαττώματα, που προσποιείστε ότι σας συμπεριφέρθηκαν χειρότερα από
τα βάσανα που αντιμετώπισε ο Υιός του Θεού την ώρα του ολοκαυτώματος, σας
παρακαλώ εξηγείστε ποιος ήταν πιο εγκαταλειμμένος; Για να σας σώσει, δεν ήταν ο
Χριστός, ο Αθώος, Αυτός που δέχτηκε την απόλυτη εγκατάλειψη από τον Θεό, αν και
Τον αγαπούσε πάντα με τόση αφοσίωση και όχι εσείς που φέρετε το όνομα «Χριστιανοί»;
Και δεν έχετε την υποχρέωση να σώσετε τουλάχιστον τον εαυτό σας; Δεν υπάρχει
σωτηρία στη θολή νωθρότητά σας αν εφησυχάζετε, φοβούμενοι μήπως σας προκαλέσει
κάποια ενόχληση η αποδοχή Εκείνου που είναι Δραστήριος. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Γίνετε μιμητές του Χριστού λοιπόν, βγάζοντας αυτή την
κραυγή τη στιγμή της μεγαλύτερης αγωνίας. Φροντίστε όμως ο τόνος της κραυγής να
είναι τόνος πραότητας και ταπεινότητας, όχι τόνος βλασφημίας και επίπληξης. «Γιατί
με εγκατέλειψες, Εσύ που ξέρεις ότι χωρίς Εσένα δεν μπορώ να κάνω τίποτα; Έλα,
Πατέρα, έλα να με σώσεις. Έλα να μου δώσεις τη δύναμη να σώσω τον εαυτό μου,
γιατί οι πόνοι του θανάτου είναι φρικτοί και ο Αντίπαλος με πονηριά αυξάνει τη
δύναμή του επάνω μου. Μου σφυρίζει στ’ αυτί ότι Εσύ δεν μ’ αγαπάς πια. Κάνε με να
σε νιώσω, Πατέρα, όχι ένεκα των αξιομισθιών μου, αλλά ακριβώς επειδή δεν είμαι
τίποτα, χωρίς καμία αξιομισθία, και δεν ξέρω πώς να νικήσω μόνος μου, και τώρα κατάλαβα
ότι η ζωή είναι εργασία προετοιμασίας για τον παράδεισο».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ο κόσμος λέει ‘’Αλίμονο σε εκείνον που είναι μόνος του’’.
Αλίμονο σε εκείνον που είναι μόνος την ώρα του θανάτου, μόνος με τον εαυτό του
ενάντια στο Σατανά και τη σάρκα! Αλλά μη φοβάστε. Εάν φωνάξετε στον Πατέρα, θα
έρθει. Και αυτή η ταπεινή επίκληση προς Αυτόν θα εξιλεώσει την ένοχη νωθρότητά
σας απέναντι στον Θεό, την ψεύτικη ευσέβεια, την ανυπότακτη αγάπη για τον εαυτό
σας, που σας έκανε να είστε νωθροί. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraph" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -.25in;"><!--[if !supportLists]--><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="mso-list: Ignore;">6)<span style="font-family: "Times New Roman"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></span></span><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><b>«Διψάω».</b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ναι, πράγματι, όταν η αληθινή αξία της αιώνιας ζωής γίνει
κατανοητή, σε αντίθεση με την ψεύτικη αξία της επίγειας ζωής, όταν η κάθαρση
μέσω του πόνου και του θανάτου γίνει αποδεκτή με ιερή υπακοή, όταν κάποιος
αυξάνει σε σοφία και χάρη ενώπιον του Θεού μέσα σε λίγες μόνο ώρες, μερικές
φορές σε λίγα μόνο λεπτά, ενώ για κάποιον άλλο θα χρειαζόταν πολλά χρόνια ζωής,
τότε έρχεται μια βαθιά δίψα για τα ουράνια νερά, για τα πράγματα του παραδείσου.
Η λαγνεία όλης της ανθρώπινης δίψας σταματά να υφίσταται. Έρχεται η υπερφυσική
δίψα για την κατοχή του Θεού. Η δίψα για αγάπη.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Η ψυχή λαχταρά να πιει αγάπη και να εμποτιστεί από την αγάπη.
Σαν βροχή που πέφτει πάνω στο χώμα και δεν θέλει να γίνει σκόνη αλλά να
επιστρέψει σαν πάχνη, η ψυχή τώρα διψά να ανέλθει στο μέρος από το οποίο
κατέβηκε. Με τα τοιχώματα της σάρκας του σχεδόν κατεστραμμένα, ο φυλακισμένος
νιώθει το απαλό αεράκι από τον τόπο καταγωγής του και το επιθυμεί με όλο του το
είναι. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ποιος εξουθενωμένος προσκυνητής που βλέπει επιτέλους
κοντά, μετά από χρόνια, τον τόπο καταγωγής του, δεν θα συγκέντρωνε τις δυνάμεις
του για να συνεχίσει το ταξίδι του με περισσότερη ευκινησία και επιμονή,
αδιάφορος για τα πάντα εκτός από το να φτάσει στον τόπο από τον οποίο έφυγε μια
μέρα, αφήνοντας πίσω όλο το αληθινό καλό; Τώρα είναι σίγουρος ότι θα το βρει
και θα το απολαύσει πολύ περισσότερο, γιατί στην εξορία του γνώρισε το ασήμαντο
καλό που δεν χορταίνει. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">«Διψάω». Διψάω για Σένα, Θεέ μου. Διψάω να είμαι μαζί
σου. Διψάω να Σε κατέχω. Διψάω να Σου δώσω. Γιατί όταν κανείς βρίσκεται στο
κατώφλι μεταξύ γης και ουρανού μαθαίνει πραγματικά πώς να κατανοεί την αγάπη
για τον πλησίον, έτσι όπως θα έπρεπε να γίνεται κατανοητή. Και τότε έρχεται η
επιθυμία να δράσει έτσι ώστε να δώσει τον Θεό στον πλησίον που αφήνει πίσω.
Αυτή είναι η αγία δράση των αγίων, ξεροί σπόροι που γίνονται στάχυα. Ξεχύνονται
με αγάπη για να δώσουν αγάπη και να κάνουν τον Θεό να αγαπηθεί από όσους είναι
ακόμα στη γη και παλεύουν! «Διψάω». Όταν η ψυχή φτάνει στο κατώφλι της Ζωής,
υπάρχει μόνο ένα νερό που σβήνει τη δίψα για πάντα: το Ζωντανό Νερό, ο ίδιος ο
Θεός. Αληθινή Αγάπη: Ο Θεός ο Ίδιος. Η αγάπη σε αντίθεση προς τον εγωισμό. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Για εκείνους που είναι δίκαιοι, ο εγωισμός είναι νεκρός
για τη σάρκα και η αγάπη βασιλεύει. Και η αγάπη φωνάζει: «Διψάω για Εσένα και
για ψυχές. Να σώσω. Να αγαπήσω. Να πεθάνω, για να είμαι ελεύθερος να αγαπώ και
να σώζω. Να πεθάνω για να γεννηθώ. Να εγκαταλείψω για να κατέχω. Να απαρνηθώ κάθε
γλυκύτητα, κάθε άνεση, γιατί εδώ κάτω όλα είναι ματαιοδοξία και η ψυχή θέλει
μόνο να βουτήξει στο ποτάμι, στον ωκεανό της Θεότητας και να πιει από Αυτήν, να
είναι μέσα Της χωρίς άλλη δίψα επειδή η Πηγή του Νερού της Ζωής θα τον έχει δεχτεί.
Να έχετε αυτή τη δίψα για να κάνετε επανορθώσεις για την έλλειψη αγάπης, και
για τη λαγνεία. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3_AcOiFmDrgFkYUikczXdwmTmkoAp8dFsdxKnxT6-YEm3HU9HQ7QlKPEmBgkVwdSUY9qf2I_IxZvn_3iaK_2qR_Ysu5AiTESdSMa3ZzXrsVfCBBeiBtHqmsaM3sKfqJ8rj-X3X59KSa6k9NqndrTeJdu868qWNC-IKB_UKK4sSP1f9BvbgWih_uC3WQ/s272/d5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="185" data-original-width="272" height="185" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3_AcOiFmDrgFkYUikczXdwmTmkoAp8dFsdxKnxT6-YEm3HU9HQ7QlKPEmBgkVwdSUY9qf2I_IxZvn_3iaK_2qR_Ysu5AiTESdSMa3ZzXrsVfCBBeiBtHqmsaM3sKfqJ8rj-X3X59KSa6k9NqndrTeJdu868qWNC-IKB_UKK4sSP1f9BvbgWih_uC3WQ/s1600/d5.jpg" width="272" /></a></div><p></p><p class="MsoListParagraph" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -.25in;"><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font-family: "Times New Roman"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> 7) </span></span></span><!--[endif]--><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><b>«Όλα
έχουν ολοκληρωθεί»</b>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Όλες οι απαρνήσεις, όλα τα βάσανα, όλες οι δοκιμασίες, οι
αγώνες, οι νίκες, οι προσφορές: τα πάντα. Δεν μένει τίποτα άλλο παρά να
παρουσιαστεί κανείς στον Θεό. Ο χρόνος που δόθηκε στο πλάσμα για να γίνει θεός,
ώστε ο Σατανάς να τον δελεάσει, ολοκληρώθηκε. Ο πόνος σταματά, η δοκιμασία
σταματά. Μένει μόνο η κρίση και η αγαπητή κάθαρση. Ή έρχεται το πιο ευλογημένο,
η άμεση κατοίκηση στον παράδεισο. Αλλά οτιδήποτε είναι γήινο, οτιδήποτε είναι
ανθρώπινη βούληση, τελείωσε. Όλα έγιναν! Η πλήρης παραίτηση ή η χαρούμενη
αναγνώριση ότι ολοκληρώθηκαν οι δοκιμασίες και επιτελέστηκε το ολοκαύτωμα. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Δεν εννοώ αυτούς που πεθαίνουν ευρισκόμενοι σε θανάσιμο
αμάρτημα. Αυτοί δεν λένε «Όλα έχουν ολοκληρωθεί», όμως αυτό, το λέει για
λογαριασμό τους ο νικητής άγγελος του σκότους με μια κραυγή νίκης, ενώ ο
νικημένος φύλακας άγγελος βγάζει θρήνο θλίψης. Μιλάω για τους μετανοημένους
αμαρτωλούς, τους καλούς χριστιανούς ή αυτούς που έγιναν ήρωες της αρετής. Αυτά
τα ανθρώπινα πλάσματα, όλο και πιο ζωντανά στο πνεύμα, καθώς σιγά σιγά ο
θάνατος καταλαμβάνει τη σάρκα, μουρμουρίζουν ή φωνάζουν με αποδοχή ή χαρά: «Όλα
έχουν ολοκληρωθεί. Η θυσία τελείωσε! Πάρε την ως εξιλέωσή μου! Πάρε την ως τη
δική μου προσφορά αγάπης». Έτσι τα πνεύματα λένε τα προτελευταία λόγια τους,
ανάλογα με το αν υφίστανται τον θάνατο δυνάμει του συμπαντικού νόμου ή τον προσφέρουν
ως εκούσια θυσία από μια ψυχή-θύμα. Αλλά είτε στην πρώτη περίπτωση είτε στη
δεύτερη, φτάνουν τώρα ελευθερωμένοι από την ύλη. Ακουμπάνε αναπαυτικά στους
κόλπους του Θεού λέγοντας: «Πατέρα, στα χέρια σου παραδίδω το πνεύμα μου».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Μαρία, ξέρεις τι είναι να εκπνέεις με αυτή την υπεροχή
στην καρδιά; Είναι να εκπνέεις στο φιλί του Θεού. Υπάρχουν πολλές προετοιμασίες
για τον θάνατο. Αλλά πίστεψε ότι αυτή, που βασίζεται στα λόγια Μου, με την
απλότητά της είναι η πιο ιερή.<span style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="color: red;"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">ΠΗΓΗ: </span><span lang="EL" style="line-height: 18.4px;">Απόσπασμα από “</span><span style="line-height: 18.4px;">The</span><span style="line-height: 18.4px;"> </span><span style="line-height: 18.4px;">Notebooks</span><span lang="EL" style="line-height: 18.4px;"> 1945-1950” της ΜΑΡΙΑΣ ΒΑΛΤΟΡΤΑ (14 Ιουλίου 1946).</span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="color: red;"><span lang="EL" style="line-height: 18.4px;">ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Αγγελική Σ. Νατσούλη</span></span></p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-1126068818471990962022-10-01T03:26:00.001-07:002022-10-01T03:29:49.224-07:00Το όνομα του Θεού στην πινακίδα του όρους Εβάλ<p><span lang="EL"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo1uDMNC5AezEmOATBRaaKWl38tzyuci1ow1VPrjAixl512S-Qhfma2h1CdHtJv1y4_Z4AW5nSbT0kAzcFUsl7BG8qCRQviDtv13ANmnZI1INtnI4liOsyE7HBR5Bm_IcHiCdQU2eeq7ijYF9aZBdJcZkLlU_Ba3KLxL9l8bQB-DRwq9R-dJLAncQ7RQ/s300/mount%20emal2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo1uDMNC5AezEmOATBRaaKWl38tzyuci1ow1VPrjAixl512S-Qhfma2h1CdHtJv1y4_Z4AW5nSbT0kAzcFUsl7BG8qCRQviDtv13ANmnZI1INtnI4liOsyE7HBR5Bm_IcHiCdQU2eeq7ijYF9aZBdJcZkLlU_Ba3KLxL9l8bQB-DRwq9R-dJLAncQ7RQ/s1600/mount%20emal2.jpg" width="300" /></a></div><br />Μια νέα
συναρπαστική αρχαιολογική ανακάλυψη ανακοινώθηκε πρόσφατα – μια μικρή αρχαία
ταμπλέτα από χαλκό βρέθηκε στο όρος Εβάλ (Ebal)<span lang="EL">, στο Ισραήλ.<br /></span><span lang="EL">Και μέχρι
στιγμής, από τα κείμενα που μπόρεσαν να μεταφράσουν οι ερευνητές, φαίνεται να
είναι μια ...περίτεχνη κατάρα: <b>«Καταραμένος, καταραμένος, καταραμένος -
καταραμένος από τον Θεό </b></span><b>YHW<span lang="EL">. </span>Θα πεθάνεις
καταραμένος...»</b> <p></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Το τεχνούργημα
χρονολογήθηκε επιστημονικά στην ύστερη εποχή του Χαλκού, ίσως τον 13ο ή 14ο αιώνα
π.Χ. Αυτό είναι αρκετά αρχαίο! Το πιο συναρπαστικό είναι ότι η χάλκινη πινακίδα
περιέχει μια επιγραφή που αποτελείται από σαράντα πρωτοαλφαβητικούς χαρακτήρες.
Εάν η χρονολόγηση είναι ακριβής, θα μπορούσε να είναι η παλαιότερη επιγραφή σε
πολύ αρχαϊκή εβραϊκή που υπάρχει. Και αυτό είναι που κάνει την ανακάλυψη τόσο
εντυπωσιακή.</span> </p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Τα γράμματα,
που μοιάζουν περισσότερο με σχέδια, μπορούσαν να γίνουν ορατά μόνο με τη χρήση
ειδικής σάρωσης, η οποία διεξήχθη στην Πράγα από την Ακαδημία Επιστημών της
Τσεχικής Δημοκρατίας. Και μέχρι στιγμής, τα κείμενα που μπόρεσαν να μεταφράσουν
οι ερευνητές φαίνεται να είναι μια κατάρα: <br /></span><i><span lang="EL">«Καταραμένος, καταραμένος, καταραμένος -
καταραμένος από τον Θεό YHW. </span></i><i><span lang="EL">Θα πεθάνεις καταραμένος. Καταραμένος θα πεθάνεις
σίγουρα. Καταραμένος από τον YHW – καταραμένος, καταραμένος, καταραμένος».</span></i></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Αυτό που είναι αξιοσημείωτο
είναι ότι η πλάκα βρέθηκε στο όρος Εβάλ, το οποίο είναι γνωστό ως «το
όρος της κατάρας» στη Βίβλο ενώ το απέναντι όρος Γεριζίμ είναι το άγιο βουνό του Θεού.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_aLrdzlavOXdQgQrGgj9mbXATGAYbpisZVeVwBV2ZWmAeY0NHKPW-0TPokTuTnL2MwIBowW7qE5JUeT-1S2KuI44MLpIK0bXUKYnFPXZkFmQKnbXDIDl7TGSIpoFSIU72elcMRM3PZ9V6-5BZ9aQfFsPnOFSkEmH_J2w7IHZTuYM72bzVM1rvjxrV3w/s309/mount%20ebal5.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="163" data-original-width="309" height="163" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_aLrdzlavOXdQgQrGgj9mbXATGAYbpisZVeVwBV2ZWmAeY0NHKPW-0TPokTuTnL2MwIBowW7qE5JUeT-1S2KuI44MLpIK0bXUKYnFPXZkFmQKnbXDIDl7TGSIpoFSIU72elcMRM3PZ9V6-5BZ9aQfFsPnOFSkEmH_J2w7IHZTuYM72bzVM1rvjxrV3w/s1600/mount%20ebal5.jpg" width="309" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Αλλά ας εξετάσουμε
περισσότερο τι γνωρίζουμε από τη Βίβλο.<br />
Στο Δευτερονόμιο διαβάζουμε (κεφ. 27) ότι ο Μωυσής έδωσε εντολή στους
Ισραηλίτες να πάνε εκεί αφού περνούσαν τον Ιορδάνη, να στήσουν ένα θυσιαστήριο
με μεγάλες σοβατισμένες πέτρες πάνω στις οποίες έπρεπε να γράψουν το νόμο, ο
οποίος αποτελείτο από πολλές σελίδες (θα λέγαμε σήμερα) και έτσι θα έπρεπε να
γραφεί με μικρά γράμματα πάνω σε όρθιες στήλες για να χωρέσει ολόκληρος. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EL" style="color: #604a7b; mso-ansi-language: EL; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #604A7B; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=75000; mso-style-textfill-fill-themecolor: accent4; mso-themecolor: accent4; mso-themeshade: 191;">Η αναγραφή του νόμου στο όρος Εβάλ<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="color: #604a7b; mso-ansi-language: EL; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #604A7B; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=75000; mso-style-textfill-fill-themecolor: accent4; mso-themecolor: accent4; mso-themeshade: 191;">Ο Μωυσής, συνοδευόμενος από τους πρεσβυτέρους
του λαού Ισραήλ, απευθύνθηκε στο λαό και είπε: «Να τηρείτε όλες τις εντολές,
που εγώ σας δίνω σήμερα. Την ημέρα που θα περάσετε τον Ιορδάνη για να πάτε στη
χώρα, που σας δίνει ο Κύριος, ο Θεός σας, θα πάρετε μεγάλα λιθάρια και θα τα στήσετε
όρθια, θα τα ασβεστώσετε και πάνω τους θα γράψετε όλα τα λόγια αυτού του νόμου.
Έτσι θα μπορέσετε να μπείτε στη χώρα που ρέει γάλα και μέλι, που σας τη δίνει ο
Κύριος, ο Θεός σας και Θεός των προγόνων σας, σύμφωνα με την υπόσχεσή του. Αυτά
τα λιθάρια, θα τα στήσετε στο όρος Εβάλ και θα τα ασβεστώσετε, σύμφωνα με τη
διαταγή που σας δίνω σήμερα, αφού θα ’χετε περάσει τον Ιορδάνη. Εκεί θα χτίσετε
ένα πέτρινο θυσιαστήριο στον Κύριο, το Θεό σας, με πέτρες απελέκητες, χωρίς να
τις επεξεργαστείτε με σιδερένιο εργαλείο, και πάνω σ’ αυτό θα προσφέρετε
ολοκαυτώματα σ’ αυτόν. Επίσης θα προσφέρετε θυσίες κοινωνίας, και θα τρώτε εκεί
και θα χαιρόσαστε ενώπιον του Κυρίου του Θεού σας. Πάνω στα όρθια λιθάρια θα
γράψετε ευανάγνωστα όλα τα λόγια αυτού του νόμου».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="color: #604a7b; mso-ansi-language: EL; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #604A7B; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=75000; mso-style-textfill-fill-themecolor: accent4; mso-themecolor: accent4; mso-themeshade: 191;">Στη συνέχεια, ο Μωυσής, μαζί με τους
ιερείς-Λευίτες, μίλησε σ’ όλους τους Ισραηλίτες και τους είπε: «Σωπάστε κι
ακούστε, Ισραηλίτες. Σήμερα γίνατε λαός του Κυρίου, του Θεού σας. Να υπακούτε
στα λόγια του και να εκτελείτε τις εντολές του και τους νόμους του, που εγώ
σήμερα σας δίνω».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EL" style="color: #604a7b; mso-ansi-language: EL; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #604A7B; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=75000; mso-style-textfill-fill-themecolor: accent4; mso-themecolor: accent4; mso-themeshade: 191;">Οι κατάρες για την ανυπακοή στο όρος Εβάλ<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="color: #604a7b; mso-ansi-language: EL; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #604A7B; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=75000; mso-style-textfill-fill-themecolor: accent4; mso-themecolor: accent4; mso-themeshade: 191;">«Όταν θα περάσετε τον Ιορδάνη, <b>οι φυλές
Συμεών, Λευί, Ιούδα, Ισσάχαρ, Ιωσήφ και Βενιαμίν, θα σταθούν στο όρος <u>Γεριζίμ</u>,
για να απαγγείλουν τις ευλογίες προς το λαό.</b> Και <b>οι φυλές Ρουβήν, Γαδ, Ασήρ,
Ζαβουλών, Δαν και Νεφθαλί, θα σταθούν στο όρος <u>Εβάλ</u> για να απαγγείλουν τις
κατάρες</b>. Οι Λευίτες θα πάρουν το λόγο, και με δυνατή φωνή, θα πουν στους
Ισραηλίτες:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="color: #604a7b; mso-ansi-language: EL; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #604A7B; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=75000; mso-style-textfill-fill-themecolor: accent4; mso-themecolor: accent4; mso-themeshade: 191;">«Καταραμένος ο άνθρωπος, που θα κατασκευάσει
κάποιο είδωλο ή χυτό ομοίωμα, και θα το βάλει κάπου στα κρυφά να το λατρεύει.
Αυτά τα πράγματα ο Κύριος τα αποστρέφεται. Είναι κατασκευάσματα τεχνίτη». Κι
όλος ο λαός θα πει: «Αμήν».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="color: #604a7b; mso-ansi-language: EL; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #604A7B; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=75000; mso-style-textfill-fill-themecolor: accent4; mso-themecolor: accent4; mso-themeshade: 191;">«Καταραμένος όποιος προσβάλλει τον πατέρα του
και τη μητέρα του». Κι όλος ο λαός θα πει: «Αμήν».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="color: #604a7b; mso-ansi-language: EL; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #604A7B; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=75000; mso-style-textfill-fill-themecolor: accent4; mso-themecolor: accent4; mso-themeshade: 191;">«Καταραμένος όποιος μετακινεί τα σύνορα του
γείτονά του». Κι όλος ο λαός θα πει: «Αμήν».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="color: #604a7b; mso-ansi-language: EL; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #604A7B; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=75000; mso-style-textfill-fill-themecolor: accent4; mso-themecolor: accent4; mso-themeshade: 191;">«Καταραμένος όποιος παραπλανάει έναν τυφλό στο
δρόμο». Κι όλος ο λαός θα πει: «Αμήν».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="color: #604a7b; mso-ansi-language: EL; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #604A7B; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=75000; mso-style-textfill-fill-themecolor: accent4; mso-themecolor: accent4; mso-themeshade: 191;">«Καταραμένος όποιος διαστρεβλώνει το δίκιο του
ξένου, του ορφανού και της χήρας». Κι όλος ο λαός θα πει: «Αμήν».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="color: #604a7b; mso-ansi-language: EL; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #604A7B; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=75000; mso-style-textfill-fill-themecolor: accent4; mso-themecolor: accent4; mso-themeshade: 191;">«Καταραμένος όποιος συνευρίσκεται με τη
γυναίκα του πατέρα του, γιατί ατιμάζει τον πατέρα του». Κι όλος ο λαός θα πει:
«Αμήν».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="color: #604a7b; mso-ansi-language: EL; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #604A7B; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=75000; mso-style-textfill-fill-themecolor: accent4; mso-themecolor: accent4; mso-themeshade: 191;">«Καταραμένος όποιος συνευρίσκεται με
οποιοδήποτε ζώο». Κι όλος ο λαός θα πει: «Αμήν».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="color: #604a7b; mso-ansi-language: EL; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #604A7B; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=75000; mso-style-textfill-fill-themecolor: accent4; mso-themecolor: accent4; mso-themeshade: 191;">«Καταραμένος όποιος συνευρίσκεται με την
αδερφή του, κόρη του πατέρα του ή κόρη της μητέρας του». Κι όλος ο λαός θα πει:
«Αμήν».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="color: #604a7b; mso-ansi-language: EL; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #604A7B; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=75000; mso-style-textfill-fill-themecolor: accent4; mso-themecolor: accent4; mso-themeshade: 191;">«Καταραμένος όποιος συνευρίσκεται με την
πεθερά του». Κι όλος ο λαός θα πει: «Αμήν».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="color: #604a7b; mso-ansi-language: EL; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #604A7B; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=75000; mso-style-textfill-fill-themecolor: accent4; mso-themecolor: accent4; mso-themeshade: 191;">«Καταραμένος όποιος χτυπήσει το συνάνθρωπό του
ύπουλα». Κι όλος ο λαός θα πει: «Αμήν».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="color: #604a7b; mso-ansi-language: EL; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #604A7B; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=75000; mso-style-textfill-fill-themecolor: accent4; mso-themecolor: accent4; mso-themeshade: 191;">«Καταραμένος όποιος παίρνει λεφτά για να
σκοτώσει έναν αθώο». Κι όλος ο λαός θα πει: «Αμήν».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="color: #604a7b; mso-ansi-language: EL; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #604A7B; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=75000; mso-style-textfill-fill-themecolor: accent4; mso-themecolor: accent4; mso-themeshade: 191;">«Καταραμένος όποιος δε μένει πιστός στα λόγια
αυτού του νόμου, και δεν τα εφαρμόζει». Κι όλος ο λαός θα πει: «Αμήν».</span><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Ο βωμός
ανεγέρθηκε από τον Ιησού του Ναυή, μετά που οι δυνάμεις του κατέστρεψαν την
πόλη Άι, γιατί ο Μωυσής πέθανε πριν προλάβει να μπει στη γη Χαναάν.</span> Ο Ιησούς του Ναυή έχτισε το θυσιαστήριο για τον Κύριο τον Θεό του Ισραήλ στο όρος Εβάλ, όπως
ακριβώς είχε διατάξει ο Μωυσής ο δούλος του Κυρίου, τους Ισραηλίτες. (Ιησούς
του Ναυή 8:30–31). </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq_ndAj8l5yV92wWPaVAzmpsDYMAl6qo3gzEd6jsXr6_AKYIAOf33Br2zx7OUuuAK11EZKrqQ4JGPDWDsToZgXivZpBtK-ZtcJPH4unojosIgPhgikE4wKfsORsi_qyrOP6nVJRwGSPWVGrQD0XH6BFe8LN1dXpkVbU8Gr41nKA29F-howF_TFIPTz1Q/s1000/mount%20ebal.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="563" data-original-width="1000" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq_ndAj8l5yV92wWPaVAzmpsDYMAl6qo3gzEd6jsXr6_AKYIAOf33Br2zx7OUuuAK11EZKrqQ4JGPDWDsToZgXivZpBtK-ZtcJPH4unojosIgPhgikE4wKfsORsi_qyrOP6nVJRwGSPWVGrQD0XH6BFe8LN1dXpkVbU8Gr41nKA29F-howF_TFIPTz1Q/s320/mount%20ebal.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Ερείπια από το βωμό του Ιησού του Ναυή</span></td></tr></tbody></table><p></p><p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Στη δεκαετία
του '80, ο Adam Zertal διεξήγαγε ανασκαφές στο όρος Εβάλ και βρήκε αυτό που
φαίνεται να είναι ένας βωμός Ισραηλιτικής κατασκευής. Μερικοί έχουν ταυτίσει
την πέτρινη κατασκευή με τον Ιησού του Ναυή, ενώ άλλοι παρέμειναν δύσπιστοι.
Από εδώ υποτίθεται ότι προέρχεται η πινακίδα, μόνο που δεν βρέθηκε τη στιγμή
της ανασκαφής αλλά πολύ αργότερα, καθώς μια ομάδα αρχαιολόγων κοσκίνιζε το 2019
το υλικό που είχε ανασκαφεί προηγενέστερα.</span> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjFchYV0qeBGXxI1rE3vTbgVMrUzY2xlFxPBY_MB6XDrk8JCwMCEnYXVHdEWD8MVRURT2epfKGUp7WG7v9tYgmizQbcXZY4UX9UuHxcYNKnPkgeOGmIBUn1H40i4p3Ys-b3v3POeDllF_8b2fw6NQTHCGk4AoaaXtvxItAPVdWt6FAJQZyEx5ykCL_aQ/s225/mount%20ebal3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="224" data-original-width="225" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjFchYV0qeBGXxI1rE3vTbgVMrUzY2xlFxPBY_MB6XDrk8JCwMCEnYXVHdEWD8MVRURT2epfKGUp7WG7v9tYgmizQbcXZY4UX9UuHxcYNKnPkgeOGmIBUn1H40i4p3Ys-b3v3POeDllF_8b2fw6NQTHCGk4AoaaXtvxItAPVdWt6FAJQZyEx5ykCL_aQ/s1600/mount%20ebal3.jpg" width="225" /></a></div><p></p><p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Μια άλλη
αξιοσημείωτη συνέπεια αυτής της πλάκας είναι ότι διατηρεί το όνομα του Θεού του
Ισραήλ. Φυσικά, γράφεται χρησιμοποιώντας μόνο σύμφωνα, αλλά περιέργως μόνο τρία
γράμματα εμφανίζονται: Yod, Hey και Vav. Το όνομα που είναι γνωστό από τη Βίβλο
έχει τέσσερα σύμφωνα Yod-Hey-Vav-Hey. Και το τελευταίο γράμμα απουσιάζει σε δύο
σημεία που εμφανίζεται το όνομα στις δοκιμές, οπότε δεν είναι τυχαία η παράλειψη.</span> </p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Προς το παρόν,
οι ειδικοί στον τομέα περιμένουν με ανυπομονησία την ευκαιρία να εξετάσουν τις
σαρώσεις του κειμένου και να προσπαθήσουν να το μεταφράσουν μόνοι τους.
Δεδομένου ότι η πινακίδα βρέθηκε σε ένα σωρό απορριμένου υλικού και τα ακριβή
στρώματα στα οποία βρισκόταν για χιλιάδες χρόνια δεν είναι τεκμηριωμένα, τα
ερωτήματα σχετικά με τη χρονολόγησή του θα συνεχιστούν.</span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXTgVPGH4mLP3AjOxBzoLNZARGlEcqknHHotUh2i_jJSTw0O_Glhv9g468g4NLkX4EjaWObS-5GCyhVocdD2I6gIBL6LDNi29Yp9vTCHgtFYXnQ7BTRYJZprneGcTTu6oki0Jdjwg1ozNx-5DXCMqOMvvw2D1pb9BHZ71nTkPTn4TOJmFqj34V7Sz3lQ/s299/mount%20ebal4.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="299" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXTgVPGH4mLP3AjOxBzoLNZARGlEcqknHHotUh2i_jJSTw0O_Glhv9g468g4NLkX4EjaWObS-5GCyhVocdD2I6gIBL6LDNi29Yp9vTCHgtFYXnQ7BTRYJZprneGcTTu6oki0Jdjwg1ozNx-5DXCMqOMvvw2D1pb9BHZ71nTkPTn4TOJmFqj34V7Sz3lQ/s1600/mount%20ebal4.jpg" width="299" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Η πινακίδα με το όνομα YHW</span></td></tr></tbody></table><p></p><p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Σε αυτό το
σημείο, κυκλοφόρησαν μόνο περιορισμένες εικόνες του ίδιου του τεχνουργήματος
και μόνο μία λέξη από το κείμενο. Τα ευρήματα της έρευνας δεν είχαν ακόμη
δημοσιευθεί επίσημα ούτε παρουσιάστηκαν στην επιστημονική κοινότητα για
εξέταση. Μέχρι στιγμής, όλα όσα γνωρίζουμε προέρχονται από τους μελετητές αρχαίων
επιγραφών, Gershon Galil του Πανεπιστημίου της Χάιφα και Pieter van der Veen
του Johannes Gutenberg-Universität Mainz, Γερμανίας.</span> </p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Άλλοι
εμπειρογνώμονες δεν έχουν εξετάσει ακόμη κανένα στοιχείο, αλλά ήδη πολλές
υποψίες εγείρονται από σκεπτικιστές (και οι σκεπτικιστές είναι συνήθως επιστήμονες που δεν αποδέχονται την ύπαρξη του Θεού!). Γιατί; Η απάντηση είναι απλή. Οι
συνέπειες αυτής της ανακάλυψης είναι πραγματικά συγκλονιστικές. Και συχνά, κάτι
που φαίνεται πολύ καλό για να είναι αληθινό, αποδεικνύεται έτσι. Ο σκεπτικισμός
είναι αναμενόμενος. Προς το παρόν, όλοι περιμένουν να εξετάσουν το εύρημα...</span> </p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="color: #cc0000;"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">ΠΗΓΗ</span>:
Biblical Archaeology, Ha’atetz, Armstrong Institute.</span> </p>
<p class="MsoNoSpacing"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Και για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν ακόμα
περισσότερα:</span></b> </p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Κανένα άλλο
πρόσωπο δεν έχει επηρεάσει την ιστορία όπως ο Ιησούς Χριστός. Ωστόσο, σήμερα, θεωρείται
συχνά ως ένας μυθικός χαρακτήρας του οποίου ο μύθος αυξήθηκε με την πάροδο του
χρόνου. Τι λένε λοιπόν τα ιστορικά και αρχαιολογικά στοιχεία για τον Ιησού;</span> </p>
<p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Ο αρχαιολόγος
Δρ. Τίτους Κέννεντυ ερεύνησε από πρώτο χέρι τις ανακαλύψεις που σχετίζονται με
τη γέννηση, τη διακονία, τη σταύρωση και την ανάσταση του Ιησού. Έχει
επισκεφθεί και ανασκάψει όπου περπάτησε ο Ιησούς και εξέτασε τα τεχνουργήματα
που συνδέονται με τη ζωή του Ιησού. Εδώ, παρουσιάζει μια ενημερωμένη και
περιεκτική επισκόπηση της έρευνας και των ευρημάτων που φωτίζουν την
ιστορικότητα του Χριστού όπως παρουσιάζεται στη Βίβλο.</span> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEVoB0IU0-V2wgKTxK4Oc23nZ3Fs2D1xSlubuFLA1mifF4MDKB-VH5vQh5KdmXoyt9AVncsut2WyHR7oDi-obqjJOOfg3QrMuNl7cHFSK3xVEdEaKUea-lQUNbXfpVhaKNrG_kbyxNBNrTqO8uJOxtpoiO0dOMye5kMHo5iqe8YSYn46uRpeGcThas7w/s346/excavating.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="346" data-original-width="232" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEVoB0IU0-V2wgKTxK4Oc23nZ3Fs2D1xSlubuFLA1mifF4MDKB-VH5vQh5KdmXoyt9AVncsut2WyHR7oDi-obqjJOOfg3QrMuNl7cHFSK3xVEdEaKUea-lQUNbXfpVhaKNrG_kbyxNBNrTqO8uJOxtpoiO0dOMye5kMHo5iqe8YSYn46uRpeGcThas7w/s320/excavating.jpg" width="215" /></a></div><p></p><p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Η ανασκαφή των
μαρτυριών για τον Ιησού προχωρά χρονολογικά μέσα από τα Ευαγγέλια, σημειώνοντας
τα πολλά σχετικά αρχαιολογικά, ιστορικά, γεωγραφικά και λογοτεχνικά ευρήματα.
Καθώς διαβάζετε, θα μπορείτε να αποφασίσετε μόνοι σας εάν τα στοιχεία
επιβεβαιώνουν την ύπαρξη και την ιστορία του Ιησού και να προσδιορίσετε εάν τα
Ευαγγέλια αξίζει να προσεγγιστούν όχι ως θρύλοι, αλλά ως ιστορία. Επιπλέον, θα
αποκτήσετε μια βαθύτερη κατανόηση της ιστορικής βάσης του Χριστιανισμού, μια
πλουσιότερη γνώση του αρχαίου κόσμου και μια προοπτική βασισμένη σε στοιχεία
σχετικά με την αξιοπιστία της Βίβλου.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNoSpacing"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="color: #cc0000;">ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Αγγελική Σ. Νατσούλη</span></span> </p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-81551321122030007822022-08-18T23:55:00.006-07:002022-08-18T23:55:48.132-07:00Από πού προέρχεται το Κακό; <p><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="font-size: medium;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibdkL0qcYXnMm9ExFl8QUMG1Z70wuKq5f1TPnhS9DRIY7hKfdb7MMf9yBc3TCdOWPiu5vFXVGdlGgFW2oXCx81ExlQIQrSCk_QCeYGqpc-iEh3X-5bcfJav8wu7AqKjbg0WA0LKgV2BOMdRAOWf2CC_DnaF7pOP01qhTwC-fNDpPTXb652qVqUIBWBtg/s319/mi3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="319" data-original-width="158" height="319" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibdkL0qcYXnMm9ExFl8QUMG1Z70wuKq5f1TPnhS9DRIY7hKfdb7MMf9yBc3TCdOWPiu5vFXVGdlGgFW2oXCx81ExlQIQrSCk_QCeYGqpc-iEh3X-5bcfJav8wu7AqKjbg0WA0LKgV2BOMdRAOWf2CC_DnaF7pOP01qhTwC-fNDpPTXb652qVqUIBWBtg/s1600/mi3.jpg" width="158" /></a></span></div><span style="font-size: medium;"><br />Την Κυριακή 31/05/2020, ο Ιησούς είχε την παρακάτω επικοινωνία με τη μυστικίστρια και μοναχή soeur Beghe από το Βέλγιο: </span><p></p><p><span style="font-size: medium;"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Είμαι ο Ύψιστος, ο πάντα υπάρχων.</span><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;"><span lang="EL">Στον Παράδεισο η
ζωή είναι εξαιρετική. Είναι ζωή πλήρης, έντονη, και η συντροφιά των άλλων Αγίων
είναι τέλεια απόλαυση. Οι Άγιοι βλέπονται μεταξύ τους, χαίρονται να συμμετέχουν
σε διάφορες δραστηριότητες για να μετρούν τους εαυτούς τους στην εκπλήρωση των
καθηκόντων που τους αναθέτει ο Θεός και αυτή η ανταλλαγή είναι πάντα φιλική και προς το μεγαλύτερο καλό του επιτεύγματος. Η καλοσύνη τους δίνεται πάντα στους
άλλους και η φιλανθρωπία τους είναι τέλεια και υποδειγματική.</span></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="font-size: medium;">Οι ιδιότητες της ζωής τους στη γη έχουν μετατραπεί σε
αρετές, αλλά ασκούν όλες τις αρετές, καμία από αυτές δεν λείπει. Η αρετή της
καλοσύνης, για παράδειγμα, κάνει έκκληση στην αρετή της ευκολίας και, επομένως,
είναι ελαφριά, πραγματική και διακριτική. Όταν ένας Άγιος χρειάζεται βοήθεια
για να εκπληρώσει μια ευθύνη, όλοι οι άλλοι είναι διαθέσιμοι να τον στηρίξουν
και να τον ενθαρρύνουν. Αν είναι υπεύθυνος και αυτόνομος, θα τρέξει σε άλλον,
αν ο τελευταίος τον χρειαστεί. Έτσι κανένας Άγιος δεν κατακλύζεται από ένα
σημαντικό έργο και κανείς δεν εγκαταλείπει αυτό που έχει αναλάβει.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="font-size: medium;">Στον Παράδεισο, την κατοικία του Θεού, ο έπαινος είναι
μόνιμος, τον επιθυμούν όλα τα παιδιά του Θεού που Τον θαυμάζουν, στοχάζονται
και συμμετέχουν στη δράση Του. Οι Άγιοι συμμετέχουν στο έργο της θείας
δημιουργίας όπως και οι άγγελοι, οι οποίοι έχουν διαφορετικές και πολύ
συγκεκριμένες λειτουργίες.</span><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="font-size: 16pt; margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc4FN9o9CcXNx_Z_1-BuutUwaFfQQQqP4V5eRcfdZmHpqnIiq_hKa-tFPlPFPsUenETXOP4RTKuDyKgXwg1dYsvhWOygQKXoswIFzMD67pexQP_lWZey9Ff2dzIe5ihUxuPs_oyvAKO5L_63AKwesngProZA9yVtX8Cm4lJYvXKNlAsP7js1yYZYirtw/s300/mi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc4FN9o9CcXNx_Z_1-BuutUwaFfQQQqP4V5eRcfdZmHpqnIiq_hKa-tFPlPFPsUenETXOP4RTKuDyKgXwg1dYsvhWOygQKXoswIFzMD67pexQP_lWZey9Ff2dzIe5ihUxuPs_oyvAKO5L_63AKwesngProZA9yVtX8Cm4lJYvXKNlAsP7js1yYZYirtw/s1600/mi.jpg" width="300" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">Το νησί St. Michel με το ομώνυμο μοναστήρι </span></td></tr></tbody></table></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Οι άγγελοι είναι οι αγγελιοφόροι του Θεού όπως ο
Αρχάγγελος Γαβριήλ, υπεύθυνος για την αναγγελία στην Υπεραγία Θεοτόκο της
έλευσης του Μεσσία, ή ο Αρχάγγελος Ραφαήλ, υπεύθυνος για τη θεραπεία και την
καθοδήγηση των τέκνων του Θεού. Ο Ραφαήλ ήταν που καθοδήγησε τον Τωβίτ (Παλαιά
Διαθήκη) αλλά και πολλούς άλλους των οποίων η ιστορία δεν αναφέρεται. Ο
Αρχάγγελος Μιχαήλ έχει πολύ ιδιαίτερο ρόλο προσωπικής υπεράσπισης της Θείας
Μεγαλειότητας. Εμφανίστηκε στο Mont Saint-Michel (Γαλλία) και στο Mont</span><span style="line-height: 115%;">e</span><span lang="EL" style="line-height: 115%;"> Gargano (Ιταλία).
Τις περισσότερες φορές επιλέγει ύψη γιατί είναι ο υπερασπιστής της Θείας Μεγαλειότητας
του Θεού, του οποίου το μεγαλείο και η κυριαρχία είναι αδιαμφισβήτητη</span></span><span lang="EL" style="font-size: 16.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">.<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigL56-9Nz6xENNO8y4eX7Qaxk_-DDvWEKqSu7T5ApOg0GKOCfJPoM5_3ui9S1xtsZWoFJvXbAWyp_appxK6mD_Ur2lKYXPw0PBwKDiDtP_3sS3TQkvpO0EdjaGRxU5DVJsrKcMSt6RntgRmg1cI8hxsckgUYG3-OH0_NKtMNd6j1Qu7YO78Dgas3q5YA/s315/mi2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="160" data-original-width="315" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigL56-9Nz6xENNO8y4eX7Qaxk_-DDvWEKqSu7T5ApOg0GKOCfJPoM5_3ui9S1xtsZWoFJvXbAWyp_appxK6mD_Ur2lKYXPw0PBwKDiDtP_3sS3TQkvpO0EdjaGRxU5DVJsrKcMSt6RntgRmg1cI8hxsckgUYG3-OH0_NKtMNd6j1Qu7YO78Dgas3q5YA/s1600/mi2.jpg" width="315" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το σπήλαιο του Αρχ. Μιχαήλ στο Monte Gargano</td></tr></tbody></table></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Άλλοι άγγελοι είναι υπερασπιστές, διαδότες χαρών ή
δέκτες, όλοι τους έχουν ένα θεόδοτο ρόλο. Έτσι είναι ο άγγελος της ανάμνησης,
άλλος της έκφρασης, άλλος της προτροπής… Κάθε άγγελος έχει ως φύση του μια
θεϊκή αρετή, από αυτό ζει, αυτό είναι.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="font-size: medium;">Ο Εωσφόρος είχε λάβει την αρετή της δημιουργικότητας.
Όταν ήρθε η ώρα που έπρεπε να αναγνωρίσει ότι αυτή η αρετή προερχόταν από το
Θεό και όχι από τον εαυτό του, επαναστάτησε. Ο Θεός δεν του αφαίρεσε την
προσωπικότητά του, αλλά τον αφαίρεσε από τον Εαυτό Του. Αυτός είναι ο τρόπος με
τον οποίο ο Εωσφόρος ήθελε να αποκτήσει στην κατοχή του τα αγαθά εκείνα των
οποίων έλεγε ότι ήταν δημιουργός, ενώ ήταν μόνο ο εκτελεστής - ασφαλώς και είχε
προσόντα, αλλά όχι ως δημιουργός. Είχε συμμετάσχει ως εκτελεστής στη δημιουργία
της γης και ήταν εξαιρετικά υπερήφανος για το επίτευγμά του που ήταν τόσο όμορφο,
πλούσιο και καταπράσινο, τα ζωντανά όντα έμοιαζαν τόσο χαρούμενα εκεί ώστε αυτό
το οικειοποιήθηκε ως κύριος και αφέντης.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="font-size: medium;">Ο Θεός, που του είχε αναθέσει την πραγματοποίηση του
σχεδίου, αφού του είχε δώσει την ιδιότητα της δημιουργηκότητας, επεφύλαξε στη
δημιουργία του Αδάμ και της Εύας τη χάρη και την αξιοπρέπειά Του. Όταν ο
Εωσφόρος συνειδητοποίησε ότι η ανθρώπινη φύση έπρεπε να φέρει μέσα της το θείο
Λόγο και ότι δεν θα υπήρχε εκεί δικό του κομμάτι, γιατί αυτό το έργο θα ήταν
θεϊκό και όχι μόνο ανθρώπινο, ταράχτηκε από την ίδια του τη φύση, τη
δημιουργικότητά του. Τόσο από κακία όσο και από υπερηφάνεια, αποφάσισε να μην
συμμετέχει πλέον στο θεϊκό έργο και ανέστειλε τη δημιουργικότητά του. Στη
συνέχεια εξέδωσε το «Non Serviam![1]» και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ υπερασπίστηκε την
τιμή του Θεού διώχνοντάς τον από την παρουσία Του. Ο αγώνας που έγινε στον
αόρατο κόσμο ήταν τρομερός και σκληρός. Ήταν ανάμεσα στους αγγέλους που έμειναν
πιστοί στο Θεό και εκείνων που έγιναν δαίμονες ακολουθώντας τον επαναστατημένο
αρχηγό τους. Οι άγγελοι είναι αιώνιοι και κατά τη μάχη υπήρξαν μυστικιστικές
πληγές και αιώνιες ασυμβατότητες. Ο Άγιος Μιχαήλ, αρχηγός της αγγελικής λεγεώνας κέρδισε τη μάχη και ο Εωσφόρος και η συνοδεία του απορρίφθηκαν
αιώνια από τη θεϊκή Κατοικία.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="font-size: medium;">Και έτσι, πικραμένοι, επαναστατημένοι και γεμάτοι αιώνιο
μίσος, ο Εωσφόρος και οι δαίμονές του - προερχόμενοι από όλες τις Τάξεις των
αγγέλων, συνέθεσαν την επικράτειά τους στον κάτω κόσμο. Αλλά αυτό το τόσο
αποτρόπαιο μέρος ήταν αφιλόξενο ακόμα και γι' αυτούς και προτιμούσαν να
στοιχειώνουν τα τόσο όμορφα και τόσο ισορροπημένα μέρη της γης. Προκάλεσαν την
πτώση της ανθρωπότητας και, μαζί με αυτήν, ολόκληρης της επιφάνειας του
πλανήτη.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="font-size: medium;">Ο Θεός τους άφησε μόνο μια ελεγχόμενη κυριαρχία πάνω στους
ανθρώπους και έτσι το κακό χρησιμοποιείται για να μπορέσουν οι άνθρωποι να εξαγιαστούν, αλλά και για την καταστροφή εκείνων που δεν θέλουν το Θεό. Ο δαίμονας,
που ο Ιησούς αποκαλεί «Πρίγκηπα αυτού του κόσμου», έχει την κυριαρχία του σε
όσους τον ακολουθούν σκοτώνοντας, λέγοντας ψέματα, διαφθείροντας, κλέβοντας και
πορνεύοντας. Αυτές οι μεγάλες αμαρτίες σέρνουν εκείνους που τις διαπράττουν
στην κόλαση, αλλά έλκουν αυτούς που συγχωρούν, στον Παράδεισο.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="font-size: medium;">Ο Ιησούς έδωσε το παράδειγμα στο σταυρό ζητώντας
συγχώρεση από τον Πατέρα Του για όσους Τον είχαν βασανίσει και σταυρώσει,
λέγοντας: «Πατέρα, συγχώρεσέ τους, δεν ξέρουν τι κάνουν». Κάποιοι δεν ήξεραν, άλλοι λίγο, αλλά ο Θεός, ο μόνος
Κριτής των καρδιών και των πράξεων, θα έβγαζε νόημα. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="font-size: medium;">Έτσι η γη έπεσε κάτω από τον ζυγό
των δαιμόνων και θα παραμείνει εκεί μέχρι το τέλος του κόσμου. Η κόλαση θα
κλείσει πάνω από τους κακούς αγγέλους και τις κακές ψυχές και ο Θεός δεν θα
τους γνωρίζει πια. Θα ξεχαστούν για την αιωνιότητα, δηλαδή για πάντα. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="font-size: medium;">Παιδιά μου, μην ακολουθείτε
αυτό που σας φαίνεται εύκολο. Είναι μια παγίδα γιατί γεννηθήκατε με το
προπατορικό αμάρτημα, το ελάττωμα του Αδάμ και της Εύας, και οτιδήποτε σας
έρθει εύκολα είναι δέλεαρ. Αν σας αρέσει να εργάζεστε, κάντε το για τη δόξα του
Θεού, όχι για προσωπική ευχαρίστηση. Αν αγαπάτε το φαγητό, πάρτε το ως τροφή και
όχι με σκοπό να ικανοποιήσετε τη λαιμαργία σας. Εάν σας ελκύουν οι γυναίκες ή
οι άνδρες ανάλογα με το αν είστε άνδρας ή γυναίκα, παντρευτείτε και αναλάβετε
την ευθύνη για τη δημιουργία μιας οικογένειας της οποίας τα παιδιά θα
μεγαλώσετε ως πιστοί και μορφωμένοι Καθολικοί. Αν σας αρέσει αυτό ή εκείνο,
αναρωτηθείτε πάντα αν είναι για να τιμήσετε το Θεό ή είναι για την προσωπική
σας ικανοποίηση. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="font-size: medium;">Αν είσαι φτωχός, μη ζηλεύεις
τους πλούσιους, και αν είσαι πλούσιος, βοήθησε τους φτωχούς γιατί όλοι είστε τα
πλάσματα και οι αγαπημένοι του Θεού.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="font-size: medium;">Παιδιά μου, είμαι ο Θεός, ο
Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, η Υπεραγία Τριάδα, και σας περιμένω όλους στον
Ουρανό μετά το πέρασμά σας από τη γη. Ελάτε κοντά Μου και μάθετε ότι υπάρχω, σας
παρακολουθώ και σας περιμένω.</span><span style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></span></p>
<span lang="EL" style="font-family: Calibri, "sans-serif"; line-height: 115%;"><span style="font-size: medium;">[1] </span></span><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: times; font-size: medium;">Μετάφραση από τα
Λατινικά: Δεν θα υπηρετήσω.</span></span><div><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><br /></span></span></div><div><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="color: #cc0000; font-family: times; font-size: medium;">ΠΗΓΗ: Οι επικοινωνίες του Ιησού με τη soeur Beghe (soeurBeghe.blog)</span></span></div><div><span style="font-family: times; font-size: large;"><span style="color: #cc0000;">ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Αγγελική Σ. Νατσούλη</span></span></div>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-28341578081432141712022-08-09T04:14:00.000-07:002022-08-09T04:14:39.716-07:00Το σχέδιο του Θεού για την ανάσταση της Εκκλησίας<p><i><span lang="EL"></span></i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaR-rxzi869x-CBjfw_gIdr4svuqVHCLOKRW6OB0Ss6l1_NiFyNZCJxHfA8jT4WPzhUZBg-4jxRGcqOXGQ8M4o33WEGRPByz2sviJMn3Plykea2IsSEn6jjhMmieMk6k1oqwbnSgD1Ev7yAvfqjh3EnI_3b1KmJCmAfBLI21M5JqaWqxuX0d_GhVnGqg/s389/ch.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="129" data-original-width="389" height="106" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaR-rxzi869x-CBjfw_gIdr4svuqVHCLOKRW6OB0Ss6l1_NiFyNZCJxHfA8jT4WPzhUZBg-4jxRGcqOXGQ8M4o33WEGRPByz2sviJMn3Plykea2IsSEn6jjhMmieMk6k1oqwbnSgD1Ev7yAvfqjh3EnI_3b1KmJCmAfBLI21M5JqaWqxuX0d_GhVnGqg/s320/ch.jpg" width="320" /></a></i></div><i><br /></i><span lang="EL">Είμαι ο Θεός,
πολύ στοργικός αλλά και τέλειος σε όλες Μου τις αρετές, σε όλες Μου τις
ιδιότητες, σε όλα, απολύτως.</span> <span lang="EL">Η τελειότητα του Θεού περιλαμβάνει Μεγαλείο, θεϊκή Μεγαλοπρέπεια, Σύνεση,
Ευγένεια, Τρυφερότητα, Έλεος, Υπερβολή, Παντοδυναμία, Βασιλικό Αξίωμα,
Αξιοπρέπεια, Εξασφάλιση, Αλήθεια, Δικαιοσύνη, Ακτινοβολία και όλη τη λαμπρότητα
που προωθείται και εκτείνεται στο σύμπαν.</span> <span lang="EL">Είμαι ο Συμπαντικός, ο Ύψιστος, ο πάντα γεμάτος Αγάπη.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Κατέβηκα στη γη τον
κατάλληλο χρόνο, όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, και μετά από Εμένα αυτή η
πληρότητα συνεχίστηκε.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Συνεχίστηκε
μέχρι το τέλος του Μεσαίωνα, που ήταν η εποχή της μεγαλοπρέπειας των καθεδρικών
ναών, όταν ο άνθρωπος δεν μετρούσε το χρόνο του για να τιμήσει, να υμνήσει και
να λατρέψει τον Θεό.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Μετά
ήρθε η εποχή της Αναγέννησης, μια εποχή που μάλλον θα έπρεπε να ονομαστεί «αρχή
της παρακμής».</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Αυτή η
περίοδος ήταν το προοίμιο της Γαλλικής Επανάστασης του 1789 και των επόμενων
ετών, η οποία απέρριψε την Καθολική θρησκεία, τον Θεό και τους λειτουργούς Του,
τους ιερείς.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Είδε την
αργή αποσύνθεση του Χριστιανισμού και την έλξη των νεωτερισμών.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Υπήρχαν τότε ακόμη καλά πράγματα πριν από
την αληθινή παρακμή που είναι η (σημερινή) αποστασία των χριστιανικών λαών.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Υπήρχαν χριστιανικές αποστολές σε όλες τις
χώρες μακριά από την Ευρώπη: Αφρική, Βόρεια και Νότια Αμερική, Ασία και
Ωκεανία.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Η Ασία ήταν
δύσκολο να κατακτηθεί, αλλά υπήρχαν χριστιανικά οχυρά εδώ κι εκεί εν μέσω άλλων
βίαιων - ή χειρότερα, σατανικών θρησκειών.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Αυτές οι θρησκείες δεν θα μεταστραφούν
επειδή έχουν το Σατανά ως Δάσκαλό τους και δεν θα τις αφήσει να τον
εγκαταλείψουν.</span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Ο Σατανάς είναι ο
πνευματικός και φυσικός δολοφόνος και, σε αντίθεση με τον Θεό, τον Ιησού
Χριστό, Θεό και Άνθρωπο, που προσέφερε τον εαυτό Του ως τέλεια θυσία για τη
σωτηρία του κόσμου, αυτός είναι ένα αρπακτικό, χρειάζεται το αίμα των ανθρώπων ως
φόρο τιμής και ποτέ δεν ικανοποιείται. </span>Ο Σατανάς έχει
τις θρησκείες του μέσα στην ανθρωπότητα και ο Θεός έχει τη δική του, τη
μοναδική, τη θρησκεία που ίδρυσε ο Ίδιος, την Καθολική θρησκεία και εκείνες που
έχουν απομακρυνθεί από αυτήν, αλλά που σέβονται τον Θεό και Τον τιμούν ακόμα.</p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Η Καθολική
θρησκεία έχει επικεφαλής τον Αντιπρόσωπο του Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι ο
διάδοχος του Πέτρου, του αποστόλου και αρχηγού των μαθητών του Ιησού Χριστού,
που διορίστηκε από Αυτόν και κατέχει εξουσία και υπεροχή σε όλους τους
ανθρώπους.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Αυτή η
εξουσία και αυτή η υπεροχή τού έχουν ανατεθεί για να διατηρήσει την κατάθεση
της Εκκλησίας, τα μυστήρια της, τη θεία διδασκαλία, αυτή του Ιησού Χριστού και
όχι μια δική του, και να φροντίζει ως ποιμένας τους πιστούς σε όλο τον κόσμο.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Αυτός είναι ο εξέχων ρόλος του Πάπα,
επικεφαλής των πιστών και της Καθολικής Εκκλησίας, από την εκλογή του μέχρι το
θάνατό του.</span> </p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Είπα στους
αποστόλους Μου: <i>Και εγώ, θα είμαι πάντα μαζί σας μέχρι το τέλος του κόσμου</i> (Ματθ.
28:20), και αυτή η φράση είναι δική Μου για πάντα.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Είμαι με τους πιστούς Μου μέχρι το τέλος του
κόσμου, όπου κι αν βρίσκονται.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Θα τους παραμείνω πιστός και δεν θα τους εγκαταλείψω ό,τι κι αν γίνει.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Εάν η γη πρέπει να αναστατωθεί από τις
τιμωρίες που έρχονται, Εγώ, ο Ιησούς Χριστός, δεν θα εγκαταλείψω κανέναν από
αυτούς.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Ναι, θα υπάρξουν
μάρτυρες, ναι, θα υπάρξουν θάνατοι, ναι, θα υπάρξουν επιζώντες, αλλά θα είμαι κοντά
τους και δεν θα τους εγκαταλείψω.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Ας είναι σίγουροι γι' αυτό και ας μην Με εγκαταλείψουν ούτε αυτοί.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><i>«Εσύ είσαι ο
Πέτρος και πάνω σε αυτή την πέτρα θα οικοδομήσω την Εκκλησία Μου, και οι πύλες
του Άδη (του κακού, της αμαρτίας, του θανάτου, του Σεόλ) δεν θα υπερισχύσουν
απέναντί της»</i> (Ματθ. 16:18).</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Θέλω να εξηγήσω αυτήν την πρόταση όπως εξηγούσα ορισμένες προτάσεις στους
αποστόλους Μου όταν δεν καταλάβαιναν.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Έχω χτίσει την
Εκκλησία Μου σε ένα σύστημα πρωτοκαθεδρίας του ενός, του Πέτρου και των
διαδόχων του, ο ένας μετά τον άλλον, και όταν ο Άδης, δηλαδή η αμαρτία, ο πνευματικός
θάνατος, θα της επιτίθετο, είναι η Εκκλησία που θα νικούσε.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Αυτό δεν σημαίνει ότι η Εκκλησία θα είναι
πάντα ασφαλής από το κακό, όχι, σημαίνει ότι θα νικήσει.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Πόσες νίκες στην πορεία της ανθρωπότητας δεν
έχουν γίνει </span>in<span style="mso-ansi-language: EL;"> </span>extremis<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> ή μετά από καιρό ήττας;</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Οι πόλεμοι έχουν μάχες, νίκες, ήττες, έτσι
είναι, δυστυχώς, και στην ιστορία της Αγίας Καθολικής Εκκλησίας.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Έχει χάσει παιδιά μέσα από αιρέσεις, σέκτες,
σχίσματα και στη συνέχεια, σήμερα εισχώρησε στις τάξεις της ο Εχθρός. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Ο άγιος Πάπας
Πίος Χ αποκάλυψε εκτενώς την παρουσία του μέσα στην Εκκλησία και σε μια από τις
εγκυκλίους του «</span>Pascendi<span style="mso-ansi-language: EL;"> </span>Dominici<span style="mso-ansi-language: EL;"> </span>Gregis <a href="https://srbeghe.blog/2020/09/27/plan_divin_resurrection_eglise/#_ftn1"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[1]</span></a><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">» ανέλυσε και αντέκρουσε τα λάθη της σημερινής
εποχής.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Αυτά τα λάθη
εισήχθησαν στη διδασκαλία της Εκκλησίας και αφού συμπεριέλαβε επίσημα αυτά τα
λάθη στο δόγμα της, έχασε την εκτίμηση πολλών πιστών και την εμπιστοσύνη τους.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Πολλοί έχουν εγκαταλείψει τη βάρκα και η
αποστασία των εθνών έχει την πηγή της στα λάθη που έγιναν στην επίσημη
Διδασκαλία της Εκκλησίας (το Μαγιστέριο).</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Μέσα από αυτά τα λάθη, η Αγία Καθολική Εκκλησία
γνώρισε μεγάλες ήττες, αλλά είμαι Εγώ, ο Ιησούς Χριστός, που κρατάω το τιμόνι
και την οδηγώ μέσα από την καταιγίδα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Αυτή η καταιγίδα
θα τελειώσει όταν οι πιστοί Μου προσευχηθούν σε Μένα για να σταματήσει, αλλά
πρέπει να προσεύχονται πολύ γιατί ο Εχθρός είναι δυνατός.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Θα αφήσω τους πιστούς Μου στην καταιγίδα
όπως άφησα τους αποστόλους Μου στην καταιγίδα δείχνοντας πως κοιμάμαι – ναι, το
σώμα Μου κοιμόταν αλλά η Ψυχή Μου και η Θεότητά Μου δεν κοιμόντουσαν – και
επειδή με ταρακούνησαν ξύπνησα.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Το ίδιο και σήμερα.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Θα ηρεμήσω την καταιγίδα στην Εκκλησία όταν οι πιστοί Μου Με ταρακουνήσουν,
και πρέπει να το κάνουν δυναμικά.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Το κακό στην Εκκλησία είναι μεγάλο και για να μετανοήσουν και να
μεταστραφούν οι άνθρωποι της Εκκλησίας, θα χρειαστούν μεγάλες τιμωρίες.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Οι ιερείς θα διωχθούν, οι πιστοί επίσης,
αλλά ο Θεός θα αποκαταστήσει τα πάντα όταν οι μεταστροφές θα είναι ειλικρινείς
και βαθιές.</span> </p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Να είστε ισχυροί
στην Καθολική πίστη, να είστε δυναμικοί και επίμονοι.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Θα σας δώσω το δώρο της δύναμης και της
ευσέβειας και θα κερδίσετε τη μάχη ενάντια στον Άδη.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Αυτό σας το υποσχέθηκα αλλά δεν σας υποσχέθηκα να σας
απαλλάξω από τον αγώνα, ούτε σας είπα ποια θα ήταν η διάσταση αυτού του αγώνα.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Πάντα υπήρχαν αγώνες μέσα στην Εκκλησία,
αγώνες, νίκες και μερικές φορές μεγάλες ζημιές όπως ο Προτεσταντισμός που
παρέσυρε πάρα πολλούς πιστούς στο πέρασμά του και που ακόμα αντιστέκεται στην
αλήθεια.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Ο Προτεσταντισμός
είναι Χριστιανισμός </span>a<span style="mso-ansi-language: EL;"> </span>la<span style="mso-ansi-language: EL;"> </span>carte<span style="mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">και δεν είναι </span></span>a<span style="mso-ansi-language: EL;"> </span>la<span style="mso-ansi-language: EL;"> </span>carte<span style="mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">η αγάπη που κήρυξα κατά τη διάρκεια της ζωής Μου στη γη.</span></span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Κήρυξα την τελειότητα στην Αγάπη, την
ολότητα στο δόσιμο του εαυτού, τον ρεαλισμό της αλήθειας.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Η αλήθεια δεν είναι υποκειμενική, έχει ως
αντικείμενο τον Θεό και όχι τους ανθρώπους.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν για να μάθουν να αγαπούν
και να υπηρετούν τον Θεό σε αυτή τη ζωή,</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">για να Τον βλέπουν και να Τον κατέχουν αιώνια στον
Παράδεισο.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Η [καθολική]
θρησκεία είναι υποχρέωση γιατί οδηγεί στον Θεό, τον Δημιουργό της ζωής σας,
αλλά χωρίς αυτήν οι άνθρωποι κινδυνεύουν πολύ να χαθούν, να αρπαχτούν από τον
Άδη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Η Καθολική
Εκκλησία πήρε τον δρόμο του μοντερνισμού, τον οποίο αντέκρουσε και απέρριψε ο άγιος
Πάπας Πίος Χ, γιατί, είπε, ότι αυτή η αίρεση είναι δόλια και περιέχει μέσα της
όλες τις αιρέσεις όλων των εποχών.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Είναι δόλια γιατί αναμειγνύει την αλήθεια με το λάθος, είναι επίσης άπιστη
γιατί έχει χάσει μεγάλο αριθμό από τα πρόβατα των οποίων είχε την επιμέλεια.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Αυτή η απώλεια πιστών οφείλεται στις
ταλαντώσεις της μεταξύ του σωστού και του λάθους και οι άνθρωποι χάνουν έτσι την
πίστη τους επειδή η σαφήνεια της αλήθειας δεν εκφράζεται πλέον.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Αυτοί οι χαμένοι πιστοί αντιπροσωπεύουν
μια πολύ μεγάλη πλειοψηφία της χριστιανικής Ευρώπης και ο ίδιος ο Χριστιανικός
κόσμος είναι χωρισμένος μεταξύ Καθολικών, Ορθοδόξων και Προτεσταντών που και αυτοί είναι πολύ διχασμένοι μεταξύ τους.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Η αγία Εκκλησία
θα νικήσει και Εγώ, ο Ιησούς Χριστός, το βεβαιώνω, θα την οδηγήσω στη νίκη.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Αλλά, όπως σε κάθε μάχη, η αλήθεια θα έχει
τους μάρτυρές της και το λάθος τις απώλειές του.</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Με την επίπονη προσευχή θα νικήσει η αλήθεια, με
τη θυσία και τη μετάνοια θα αναγεννηθεί η Αγία Καθολική Εκκλησία.<br /><br />Σας ευλογώ, παιδιά Μου, να είστε νηφάλιοι, γενναίοι, ένθερμοι. Όλα τα άλλα θα
σας δοθούν επιπλέον.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><a href="https://srbeghe.blog/2020/09/27/plan_divin_resurrection_eglise/#_ftnref1">[1]</a> 8
Σεπτεμβρίου 1907<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><span style="color: #cc0000;">ΠΗΓΗ: Μήνυμα του Ιησού, <span lang="EL">27 Σεπτεμβρίου 2020,</span> σ</span><span style="color: #cc0000;">τη soeur Beghe (https://srbeghe.blog)</span></p><p class="MsoNormal"><span style="color: #cc0000;">ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Αγγελική Σ. Νατσούλη</span> </p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-71933178799725076002022-08-08T03:36:00.002-07:002022-08-08T03:37:49.849-07:00Το ανθρώπινο κάλεσμα στο θεϊκό σχέδιο<p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3LwVK4nQ2dbyYxf-sdx27RDTtPuPYop4xS3288GXbgcQd13tQOUrLtGfqBuqM6jU9ucqR-KLAXxeWVxfpOxwx7zdvVLpLbkJ13mkVfy5wCMxrwXTuaU-gCroc21xo_x43KC-dqcUXROsY-PBIbB_PRXQJwl3X7vRxlDRFopHkl-YtCTFkD6uhiydRIg/s315/dieu.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="160" data-original-width="315" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3LwVK4nQ2dbyYxf-sdx27RDTtPuPYop4xS3288GXbgcQd13tQOUrLtGfqBuqM6jU9ucqR-KLAXxeWVxfpOxwx7zdvVLpLbkJ13mkVfy5wCMxrwXTuaU-gCroc21xo_x43KC-dqcUXROsY-PBIbB_PRXQJwl3X7vRxlDRFopHkl-YtCTFkD6uhiydRIg/s1600/dieu.jpg" width="315" /></a></div><br /> <span style="color: #8e7cc3;"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, από τον ιστότοπο της αδελφής </span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Beghe</span><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">, (</span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Soeur</span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Beghe</span></span><span lang="EL" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span style="color: #8e7cc3;">), επιθυμεί να σας μεταφέρει τα λόγια
Του: «Λόγια για εσάς, παιδιά Μου του 21ου αιώνα. Ας ξέρει κάθε παιδί που με
διαβάζει, ότι το βλέπω και το ευλογώ».</span></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Τη Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2020, ο Ιησούς άρχισε να
επικοινωνεί με την αδελφή Μπεγκ, δίνοντάς της μηνύματα για όλη την ανθρωπότητα.
Όπως όλοι θυμόμαστε, ο </span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">COVID</span><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">-19 μόλις
άρχιζε να παίρνει διαστάσεις πανδημίας και για όλους μας ξεκινούσε μια περίοδος
δυσκολιών, αυτές των έσχατων χρόνων, οι οποίες θα συνεχίζονται με αυξητικό
ρυθμό. Η επικοινωνία μέσω μηνυμάτων προς την αδελφή Μπεγκ διήρκεσε 2
χρόνια και 2 μήνες. Μετά τον Μάρτιο 2022 άλλαξε μορφή. Ο Ιησούς άρχισε να «γράφει»
μέσω της αδελφής Μπεγκ γράμματα και να τα απευθύνει προς όλη την ανθρωπότητα, τα
οποία μπορεί κάθε ενδιαφερόμενος να κατεβάσει από το </span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">blog</span><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"> της αδελφής (<a href="https://srbeghe.blog/">https://srbeghe.blog/</a>) και να τα αποθηκεύσει
στο κομπιούτερ του, ώστε να μπορεί να τα διαβάζει ακόμα και όταν διακοπεί το </span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Internet</span><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">. Για να το
κάνει αυτό ο Ιησούς, σημαίνει ότι ο καιρός πλησιάζει... <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 18.6667px;">Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2020</span><span style="font-size: 18.6667px;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΟ ΘΕΪΚΟ ΣΧΕΔΙΟ <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Είμαι ο<b> Ύψιστος,</b> ο <b>Παντοδύναμος</b>, και όλα τα πράγματα
είναι στα χέρια Μου. Η Γη, το σύμπαν και πολλές άλλες πληρότητες εξαρτώνται από
το Θέλημά Μου, χωρίς κανένα μέρος της διδασκαλίας Μου που δόθηκε στη Γη να είναι
άκυρο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Είμαι ο Θεός της ολότητας της δημιουργίας Μου,
συμπεριλαμβανομένου του σύμπαντος και του περιβάλλοντός σας, και ό,τι υπάρχει
προέρχεται από τη δημιουργική μου Θέληση. Είναι δίκαιο οι άνθρωποι να είναι
περίεργοι για το πρόσκαιρο ουράνιο περιβάλλον τους και η περιέργειά τους είναι
απαραίτητη για να εμβαθύνουν τη γνώση του Έργου Μου. Ωστόσο, δεν είναι δίκαιο
να μην Μου δίνουν τη θέση Μου στην έρευνά τους γιατί, αν Μου την έδιναν, θα
ήταν πιο δίκαιοι στα λόγια, στο σκεπτικό και στις επιλογές τους. Δεν είναι
σωστό να μην Μου δίνετε τη θέση Μου στην αναζήτηση άλλων ζωών αλλού, δεν είναι
σωστό να πιστεύετε ότι η διδασκαλία Μου μπορεί να είναι διαφορετική ανάλογα με
την εξέλιξη της γνώσης σας. Παραμένω ο Κύριος της δημιουργίας Μου, του
σύμπαντος, όλων των κοντινών και μακρινών πραγμάτων, μικρών και μεγάλων,
γνωστών ή άγνωστων. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Το έργο μου είναι τεράστιο, είναι γνωστό σε εσάς ανάλογα με
το μέτρο της ερευνητικής και αναπτυξιακής εργασίας σας, αλλά δεν είναι γνωστά
σε εσάς όλα τα υπόλοιπα, δηλαδή σχεδόν τα πάντα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Θέλω να σηκώσω μια πολύ μικρή γωνία του πέπλου: Με βλέπετε
προσκολλημένο στο σταυρό. Είμαι εκεί, υποφέροντας πάνω του, ελεύθερος αλλά
φαινομενικά δεμένος, ζωντανός αν και πεθαίνω. Αφήνω την πρόσκαιρη ζωή και
διατηρώ το Φως Μου, τη Δύναμή Μου, την Ισχύ Μου, την Ιδιοσυγκρασία Μου. Κατέχω
μέσα Μου όλες τις ιδιοσυγκρασίες, όλες τις αρετές, όλο το Καλό και τίποτα άλλο
εκτός από το Απόλυτο Καλό. Πεθαίνω και δίνω ζωή, αφήνω τον κόσμο και εισέρχομαι
στην αληθινή Ζωή. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Όταν εισέλθετε με τη σειρά σας στην αληθινή Ζωή, - Εγώ θα
σας οδηγήσω σε αυτή την αληθινή αιώνια ζωή, σας υπόσχομαι στο βαθμό της θέλησής
σας να μείνετε πιστοί σε Μένα, στοργικοί, ευσεβείς και επιμελείς στο να Με
ευχαριστήσετε, - θα γνωρίσετε το σύνολο της δημιουργίας Μου και, ως παιδιά του
Πατέρα, συμμετέχοντας στη θεότητά Του, θα έχετε γνώση του περιβάλλοντος της Γης
που σας είδε να γεννιέστε, των αστεριών, των κόσμων και των ποικίλων ζωών που
κατοικούν το σύμπαν σας.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Υπάρχουν επίσης κόσμοι σε άλλες διαστάσεις, γιατί είμαι
δημιουργός και άπειρος σε κάθε μου ιδιότητα. Είμαι το φως του κόσμου, αλλά και
το φως του κάθε κόσμου και τίποτα δεν Με ξεπερνά.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Δείτε τη γυναίκα που κλώθει ένα χαλί, ένα ρούχο, έναν καμβά.
Δεν σταματά ποτέ να κλώθει γιατί αυτή είναι η δουλειά της και οι γύρω της θαυμάζουν
την πρωτοτυπία της. Έτσι είναι και με τη θεϊκή δημιουργικότητα. Η πρωτοτυπία Της,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η δύναμή Της, η δημιουργικότητά Της είναι
άπειρες και η Αιωνιότητα Της δεν έχει τέλος. Τα παιδιά Μου στη Γη είναι τα
αληθινά υιοθετημένα παιδιά Μου, και στον Παράδεισο εξακολουθούν να είναι παιδιά
Μου. Ποιος είναι πιο κοντά σε έναν πατέρα από το γιο του; Ποιος είναι πιο
στοργικός από έναν πατέρα στο γιο του; Ποιος είναι πιο γενναιόδωρος από έναν πατέρα για το γιο του; Του δίνει ό,τι έχει, του αφήνει ό,τι έχει, είναι για
αυτόν η αρχή όλων των πραγμάτων γιατί ο γιος δεν θα ήταν αν δεν υπήρχε ο
πατέρας, πριν από αυτόν.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Έτσι είναι και με εσάς, παιδιά Μου της Γης, εσείς που
δημιουργηθήκατε όπως ο Αδάμ και η Εύα, για να ευχαριστείτε το Θεό σε όλα και να
ενωθείτε ξανά μαζί Του στην αιωνιότητα μετά την ολοκλήρωση του αγιασμού σας στη
Γη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Αλλά ο Σατανάς εμφανίστηκε και Μου έκλεψε το έργο Μου, το
πάτησε κάτω από τα πόδια του, το έσυρε μέσα στη λάσπη. Ο θεϊκός Γιος Μου, που
επιθυμεί μόνο το Θέλημά Μου, παρενέβη για να ανακτήσει μέρος της κλεμμένης
περιουσίας Μου, και όσοι είναι μέρος της θα βρουν στον Παράδεισο αυτό που είχε
προγραμματιστεί για αυτούς από την αρχή. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Τα παιδιά Μου στον Ουρανό συμμετέχουν σε όλες τις αρετές
Μου, σε όλες τις ιδιότητές Μου και, όπως ο θεϊκός Γιος Μου, εργάζονται για την
Πατρική Δόξα μέσα στην ανεκτίμητη ένωση του Αγίου Πνεύματος. Η θέση των θεϊκών
παιδιών, που γίνονται τέτοια με τη θεία υιοθεσία, είναι ανεκτίμητη στη
δημιουργία και θα είστε τόσο άγιοι, τόσο ενωμένοι με το Σχέδιο του Θεού στη
δημιουργικότητά Του, τη δύναμή Του και την αποφασιστικότητά Του, που θα είστε
σαν τους Αγγέλους που συνεργάζονται στο αριστοτεχνικό θεϊκό έργο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"><span style="color: #cc0000;">ΠΗΓΗ: https://srbeghe.blog/2020/02/10/vocation_humaine_dans_plan_de_dieu/<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="color: #cc0000;"><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Αγγελική Σ. Νατσούλη</span><span style="font-size: 18.6667px;"> </span></span></p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-63031529404961777122022-05-19T06:31:00.001-07:002022-05-19T06:32:30.175-07:00Χτυπήθηκα από κεραυνό, η κρίση μου ενώπιον του Θεού - μέρος Ε'<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDFuggwA5xZ0o_ggaLP_Edhn8vfHjSQFg1SPUVb-miyE_8rf06xGTpATtU1VJwuBp7Q849lr6J560p01jvO7fN0uwjz1Ex4cC6IMf_qfQSVZzeGiklASc4ijdukjxYRafAv_2KDYIV1-nCdcvIfL0n8eNdjIuWI1zlUL84O3og0MZg7U3qsHNXa3Wkxg/s266/download%20(1).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="266" data-original-width="190" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDFuggwA5xZ0o_ggaLP_Edhn8vfHjSQFg1SPUVb-miyE_8rf06xGTpATtU1VJwuBp7Q849lr6J560p01jvO7fN0uwjz1Ex4cC6IMf_qfQSVZzeGiklASc4ijdukjxYRafAv_2KDYIV1-nCdcvIfL0n8eNdjIuWI1zlUL84O3og0MZg7U3qsHNXa3Wkxg/s1600/download%20(1).jpg" width="190" /></a></div><span style="font-family: times;">(Συνέχεια από το Δ' μέρος)</span><p></p><p><u><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Πνευματικοί
θησαυροί</span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Ήρθα στον κόσμο με
σκοπό να βοηθήσω να γίνει καλύτερος χρησιμοποιώντας τις χάρες που μου έδωσε ο
Θεός για να συνεισφέρω στον ερχομό της Βασιλείας των Ουρανών στη γη. Αλλά δεν
το έκανα! Αντίθετα παρέσυρα πολλούς ανθρώπους στην καταστροφή. <br />
Ο Ιησούς με ρώτησε στη συνέχεια: «Ποιοι είναι οι πνευματικοί θησαυροί που έχεις
να Μου προσφέρεις;»<br />
Πνευματικοί θησαυροί;! Τα χέρια μου ήταν άδεια. Τότε μου απάντησε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ποια η χρησιμότητα των δύο διαμερισμάτων
που είχες, των ακινήτων που σου ανήκαν και της κλινικής που σου πρόσφερε τόση
ικανοποίηση; Μπορείς να φέρεις εδώ έστω και ένα τούβλο; Ποια η χρησιμότητα της
λατρείας του σώματός σου, όλων των χρημάτων που ξόδευες γι’ αυτό και της
εμμονής σου να είσαι σε φόρμα; Σε τι ωφέλησε να υποβάλεσαι σε όλες εκείνες τις
δίαιτες και να υποφέρεις από ανορεξία και βουλιμία, βασανίζοντας το σώμα σου; Έκανες
το σώμα σου θεό! Ποια η χρησιμότητα όλων αυτών εδώ που βρίσκεσαι; Ήσουν πολύ
γενναιόδωρη, αυτό είναι αλήθεια, αλλά το έκανες μόνο για να σε ευχαριστούν και
να σε επαινούν. Χειραγωγούσες τους πάντες με τα χρήματα, προκειμένου να
παίρνεις ανταλλάγματα. Όταν κατέρευσες οικονομικά, δεν ήταν τιμωρία, όπως
υπέθεσες, αλλά ευλογία. Ναι, η πτώχευση ήταν για να σε αποσπάσω από το θεό που
υπηρετούσες! Ήταν για να σε κάνω να επιστρέψεις σε Μένα! Αλλά αντέδρασες και
αρνήθηκες να κατέβεις από το κοινωνικό σου στάτους... ήσουν σκλάβος του θεού
του χρήματος! Νόμιζες πως τα απέκτησες όλα αυτά μόνη σου, με τη δύναμή σου, με
τις σπουδές σου και με τον αγώνα σου... όμως δεν είναι έτσι! Κοίτα πόσοι
εργαζόμενοι υπάρχουν με καλύτερες ακαδημαϊκές σπουδές από εσένα, κοίτα πόσοι
άνθρωποι δουλεύουν πιο σκληρά από εσένα... Δες πώς ζουν! Σε εσένα δόθηκαν πολλά
και γι’ αυτό θα σου ζητηθούν πολλά. Θα λογοδοτήσεις για πολλά».<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Σκεφθείτε αυτό. Για
κάθε κόκκο ρυζιού που πετούσα στα σκουπίδια, έπρεπε να δώσω λόγο στο Θεό! Για
όλες τις φορές που πέταξα φαγητό στα σκουπίδια!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Στο Βιβλίο της Ζωής
είδα κάτι που συνέβη όταν ήμουν μικρή και η οικογένειά μου ήταν φτωχή. Η μητέρα
μου μαγείρευε συχνά φασόλια, που τα απεχθανόμουν. Έλεγα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Πάλι αυτά τα καταραμένα φασόλια; Μια μέρα θα γίνω τόσο πλούσια που δεν
θα τα ξαναφάω ποτέ!»<br />
</i>Είδα πως εκείνη τη φορά πέταξα τα φασόλια που μου είχε βάλει στο πιάτο μου
η μαμά χωρίς να με δει. Νόμιζε πως έφαγα βιαστικά επειδή πεινούσα πολύ, και
έτσι μου πρόσφερε και το δικό της φαγητό με αποτέλεσμα να μείνει νηστική. Ο Κύριος
μου έδειξε πως μέσα στην οικογένειά μου υπήρχε κάποιος που υπέφερε από πείνα
και αυτός ήταν η μητέρα μου. Με 7 παιδιά, πολλές φορές δεν έτρωγε τίποτα για να
έχουμε εμείς αρκετό φαγητό. Εκείνη τη μέρα έμεινε πεινασμένη για να μου δώσει αυτό
που εν αγνοία της είχα πετάξει στα σκουπίδια. Το ίδιο συνέβαινε και άλλες
φορές, όταν κάποιος της χτυπούσε την πόρτα και ζητούσε φαγητό. Έδινε πάντα τη
μερίδα της. Πεινούσε αλλά το πρόσωπό της δεν έδειχνε ποτέ μίζερο, ούτε καν
θλιμμένο. Αντίθετα είχε πάντα ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο και ποτέ κανείς δεν
διέκρινε το αντίθετο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Δεν φαντάζεστε τις
χάρες και τις ευλογίες που έπεφταν σαν πλημμύρα πάνω μου και σε όλο τον κόσμο,
εξαιτίας της μητέρα μου. Σκεφθείτε τη χάρη του να έχεις μια μητέρα που πάει
στην εκκλησία, προσφέρει τις δοκιμασίες της και τα βάσανά της στον Ιησού και
Τον εμπιστεύεται!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Ο Κύριος μου είπε: «Κανείς
δεν σε αγάπησε ούτε θα σε αγαπήσει ποτέ πιο πολύ από τη μητέρα σου!» Μετά μου
έδειξε όλες τις γιορτές που έκανε προς τιμή μου (αφού είχα ανέλθει κοινωνικά). Σε
εκείνες τις δεξιώσεις τα μισά από τα φαγητά κατέληγαν στα σκουπίδια χωρίς
κανείς να το σκεφτεί δεύτερη φορά. Και ο Κύριος συνέχισε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Βλέπεις πόσο υπέφεραν τα αδέλφια σου από πείνα; Εγώ ήμουν
που πεινούσα!» </i>Αυτό μου το είπε σχεδόν φωνάζοντας. Ξέρετε ότι πικραίνει τον
Κύριο να βλέπει τους ανθρώπους πεινασμένους, να βλέπει τα παιδιά του να
βασανίζονται. Ο εγωισμός μας και η έλλειψη γενναιοδωρίας προς τον πλησίον
θλίβουν βαθιά τον Ιησού! Και συνέχισε να μου δείχνει πως μέσα στο σπίτι μου
υπήρχαν πολλά εκλεπτυσμένα και ακριβά πράγματα. Για να είμαι ειλικρινής, εκείνη
την εποχή όντως υπήρχαν πολύ ακριβά ρούχα στο σπίτι μου. Ο Κύριος μου είπε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ήμουν γυμνός και εσύ είχες μια ντουλάπα
γεμάτη με ακριβά ρούχα, που ούτε καν φορούσες...»<br />
</i>Είδα επίσης πως, επειδή ανήκα στις ανώτερες κοινωνικά τάξεις, όταν οι φίλες
μου αγόραζαν ακριβά και φιρμάτα ρούχα, εγώ έπρεπε να αποκτήσω ακόμη καλύτερα
από αυτές. Αν κάποια αγόραζε ένα ωραίο αυτοκίνητο, εγώ έπρεπε να αποκτήσω ένα
καλύτερο... ήθελα πάντα να αγοράζω κάτι ανώτερο γιατί ζήλευα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Ο Κύριος μου είπε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ήσουν πάντα υπεροπτική. Σύγκρινες τον εαυτό
σου με αυτούς που ήταν σε καλύτερη οικονομική κατάσταση από εσένα. Και ποτέ δεν
έδινες σημασία σε αυτούς που δεν είχαν την ίδια οικονομική άνεση με σένα. Όταν ήσουν
φτωχή, περπατούσες στο μονοπάτι της αγιότητας, γιατί πρόσφερες ακόμα και από το
υστέρημά σου».</i> Και μου έδειξε πόσο πολύ Τον ευχαρίστησε , όταν μια φορά η
μητέρα μου παρόλο που ήμασταν φτωχοί, μου αγόρασε ακριβά παπούτσια τέννις. Ήμουν
πολύ χαρούμενη αλλά μετά συνάντησα στο δρόμο ένα παιδί που περπατούσε ξυπόλητο
και ένιωσα τόσο πόνο μόλις το είδα, που έβγαλα τα παπούτσια μου και του τα
έδωσα. Επέστρεψα στο σπίτι χωρίς παπούτσια και ο πατέρας μου θύμωσε πολύ! Και δεν
είχε άδικο: μέσα στη φτώχεια μας έκαναν πολλές θυσίες για να μου αγοράσουν τα
παπούτσια και εγώ τα χάρισα και μάλιστα μόλις τα είχαν αγοράσει! Αλλά ο Κύριος
ήταν πολύ χαρούμενος γι’αυτό! <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Ο Κύριος συνέχισε
να μου δείχνει και άλλα πράγματα. Μου έδειξε όλη την ανθρωπότητα και πώς
ανταποκρινόμαστε στο Θεό. Πώς κλείνουμε την καρδιά μας στη Θεία Φώτιση με τον
τρόπο που ζούμε. Για παράδειγμα, όταν ένα μικρό κοριτσάκι κακοποιήθηκε
σεξουαλικά από τον πατέρα της, αν δεν είχα κλείσει την πόρτα στο Άγιο Πνεύμα,
αν είχα αισθανθεί τη Θεία Φώτιση και έκανα προσευχή, το κακό δεν θα εισερχόταν
στον πατέρα και δεν θα είχε συμβεί το κακό που προκάλεσε τόσο πόνο. Ή ένα αγόρι
δεν θα αυτοκτονούσε. Ο Κύριος συνέχισε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Αν
είχες προσευχηθεί, εκείνο το κορίτσι δεν θα έκανε έκτρωση, εκείνο το άτομο δεν
θα πέθαινε νιώθοντας εγκαταλειμμένο από Μένα. Αν προσευχόσουν θα σε συμβούλευα
και θα σε καθοδηγούσα! Τόσο πόνος στον κόσμο και θα μπορούσες να είχες
βοηθήσει!»</i> <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Ποτέ δεν επέτρεψα
στο Άγιο Πνεύμα να με αγγίξει, ούτε άφησα τον εαυτό μου να συγκινηθεί από τον
πόνο των άλλων<i style="mso-bidi-font-style: normal;">. </i>Ο Κύριος μου είπε:<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> «Κοίτα
τα βάσανα των παιδιών μου, κοίτα πώς χρειάστηκε να πλήξω την οικογένειά σου με
καρκίνο, για να συγκινηθείς και για εκείνους που υποφέρουν από αυτή την
αρρώστια! Ήσουν φιλεύσπλαχνη μόνο για τους δικούς σου και έτσι ο άντρας σου
βρέθηκε στην ίδια θέση!» </i>Και ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής Του, συνέχισε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Αλλά ήσουν φτιαγμένη από πέτρα και ήσουν
ανίκανη να νιώσεις αγάπη!» </i><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Θα σας πω και άλλα
για το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας στο Βιβλίο της Ζωής. Ήμουν υποκρίτρια,
ψεύτικη. Μιλούσα ευγενικά στους ανθρώπους αλλά πίσω από την πλάτη τους, τους
κατέκρινα. Για παράδειγμα, επαινούσα κάποιαν λέγοντας: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Τι όμορφη που είσαι, τι ωραίο φόρεμα που φοράς, σου πάει πολύ!» </i>Αλλά
μέσα μου σκεφτόμουν,<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> ‘είσαι πανάσχημη και
πιστεύεις πως είσαι όμορφη σαν βασίλισσα!’ </i>Στο Βιβλίο της Ζωής τα βλέπεις
όλα αυτά με τη διαφορά ότι εκεί φαίνονται και οι σκέψεις μας. Όλα τα ψέματά μου
ήλθαν στο φως και ο καθένας μπορούσε να τα δει. Πόσες φορές δεν κατάφερα να
ξεφύγω από τη μητέρα μου λέγοντας ψέματα! Επειδή δεν με άφηνε να πάω πουθενά,
της έλεγα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Μαμά, πρέπει να δουλέψω στη
βιβλιοθήκη»</i>. Με πίστευε αλλά εγώ πήγαινα να δω μια ταινία πορνό ή σε κάποιο
μπαρ με τις φίλες μου για να πιω μια μπύρα. Και τώρα η μαμά μου μπορούσε να δει
τα πάντα στο Βιβλίο της Ζωής. Τι ντροπή που ένιωσα!!! Την εποχή που οι γονείς
μου ήταν φτωχοί, έπαιρνα μαζί μου στο σχολείο μια μπανάνα και ένα μικρό
μπουκάλι γάλα. Έτρωγα τη μπανάνα και πετούσα τη φλούδα στο πάτωμα. Ποτέ δεν
σκέφτηκα πως κάποιος μπορούσε να γλιστρήσει. Ο Κύριος μου έδειξε τις συνέπειες:
ποιος έπεσε, ποιος χτύπησε. Θα μπορούσα να είχα σκοτώσει κάποιον με την
απροσεξία μου και την έλλειψη ευσπλαχνίας που είχα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Είδα με μεγάλο πόνο
πως έκανα μόνο μια καλή εξομολόγηση ως ενήλικας. Ήταν όταν μια ταμίας σε
σούπερ-μάρκετ στη Μπογκοτά μου έδωσε 4.000 πέσος παραπάνω ρέστα. Ο πατέρας μου
με είχε μάθει να είμαι ειλικρινής και ποτέ να μην αγγίζω ούτε μια δεκάρα που
ανήκε σε άλλον. Κατάλαβα το λάθος στο δρόμο για το ιατρείο μου και είπα στον
εαυτό μου: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Κοίτα εκείνη η χαζή, το ζώο
(έτσι μιλούσα) μου έδωσε 4.000 πέσος παραπάνω! Και τώρα πρέπει να γυρίσω πίσω!»</i>
Αλλά κοιτάζοντας στον καθρέφτη του αμαξιού μου είδα την τεράστια κίνηση στο
δρόμο και είπα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Όχι! Δεν γυρίζω πίσω,
δεν θέλω να αργήσω και να χάσω χρόνο! Είναι τόσο χαζή!»</i> Αλλά είχα τύψεις
για τα χρήματα. Την Κυριακή πήγα στην εξομολόγηση και είπα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Κατηγορώ τον εαυτό μου για κλοπή 4.500
πέσος που δεν επέστρεψα. Τα κράτησα για τον εαυτό μου!».</i> Δεν πρόσεχα τι μου
έλεγε ο ιερέας, αλλά ο πονηρός δεν μπορούσε πια να με κατηγορήσει ότι έκλεψα!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Αλλά ο Κύριος μου
είπε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ήταν έλλειψη ευσπλαχνίας το να μην
επιστρέψεις τα χρήματα, γιατί για σένα 4.000 πέσος δεν ήταν τίποτα, αλλά για
εκείνη τη γυναίκα ήταν φαγητό τριών ημερών».</i> Το χειρότερο ήταν πως είδα
εκείνη τη γυναίκα και τα δυο μωρά της να υποφέρουν από πείνα για δυο μέρες
εξαιτίας του λάθους μου. Όταν πράττουμε κάτι, υπάρχουν και οι συνέπειες των
πράξεών μας και άνθρωποι υποφέρουν από αυτές, γιατί οι πράξεις μας πάντα έχουν
συνέπειες. Όταν έρθει η στιγμή και παρουσιαστούμε μπροστά στο Θεό για την
τελική μας κρίση, θα τα δείτε όπως τα είδα και εγώ. Όταν το Βιβλίο της Ζωής
έκλεισε, φανταστείτε τη λύπη μου, τη ντροπή μου και την απέραντη θλίψη μου...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Το Βιβλίο έκλεισε
με τον πιο όμορφο τρόπο. Παρόλη τη συμπεριφορά μου, τις αμαρτίες μου, την
αδιαφορία μου και τα φρικτά αισθήματά μου, ο Κύριος με έψαχνε ως την τελευταία
στιγμή. Μου έστελνε πάντοτε ως όργανα άλλους ανθρώπους να μου μιλήσουν. Μου φώναξε,
μου αφαίρεσε πράγματα, με άφησε να ντροπιαστώ για να με κάνει να Τον αναζητήσω.
Πάντοτε με ακολουθούσε ως και την τελευταία στιγμή της ζωής μου. Ξέρετε ποιος
είναι ο Θεός Πατέρας; Είναι ένας δυνατός Θεός που μας αγαπάει, που στέκεται
δίπλα μας και ικετεύει τον καθένα μας για να μεταστραφεί. Αντίθετα, όταν τα
πράγματα πήγαιναν άσχημα, έλεγα: «Ο Θεός με τιμωρεί, με καταδικάζει!» Όμως δεν
ήταν έτσι. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Ποτέ δεν μας καταδικάζει: </b>στην
πραγματικότητα, με την ελευθερία της βούλησής μου είχα διαλέξει ποιος θα είναι
ο πατέρας μου και δεν ήταν ο Θεός. Διάλεξα το σατανά για πατέρα μου!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Πριν με πάνε στο
νοσοκομείο «Σόσιαλ Σεγκούρο», οι Πρώτες Βοήθειες με πήγαν σε ένα δημόσιο, όπου
υπήρχαν πάρα πολλοί άρρωστοι και δεν υπήρχε ελεύθερο κρεβάτι. Έμεινα σε μια
γωνιά για ώρες. Οι γιατροί δεν είχαν σκοπό να αφήσουν κάποιον με καρδιακή
προσβολή ή κάποιον σε άλλη σοβαρή κατάσταση, αλλά με περισσότερες πιθανότητες
να ζήσει, για να ασχοληθούν μ’ εμένα. Ήμουν τελείως καμμένη και το πιθανότερο
ήταν ότι θα πέθαινα.<br />Αλλά είχα τις αισθήσεις μου και ήμουν πολύ εκνευρισμένη και μουρμούριζα επειδή δεν ασχολούνταν με μένα. Όμως, σε μια στιγμή ηρέμησα, χωρίς να διαμαρτύρομαι,
γιατί είδα τον Ιησού Χριστό να γονατίζει δίπλα μου. Άγγιξε το κεφάλι μου με τα
χέρια Του και με παρηγόρησε. Μπορείτε να το φανταστείτε; Αναλογίζεστε την
τρυφερότητα; Σκέφτηκα πως είχα παραισθήσεις... Πώς είναι δυνατόν να βλέπω εδώ
τον Κύριό μας; Έκλεισα τα μάτια και τα ξανάνοιξα αλλά εξακολουθούσα να Τον
βλέπω! Μου είπε με μεγάλη τρυφερότητα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Βλέπεις
μικρή μου, είσαι έτοιμη να πεθάνεις! Νιώσε την ανάγκη για το Έλεός Μου!»</i>
Και είπε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Έλεος! Έλεος!»</i> Αλλά την
ίδια στιγμή σκέφτηκα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Γιατί έλεος; Τι
κακό έχω κάνει;»<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Δεν είχα συναίσθηση
των αμαρτιών μου, αλλά καταλάβαινα πως ήμουν έτοιμη να πεθάνω. Ήμουν λυπημένη
γι’ αυτό... <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Αλίμονό μου, σε λίγο
πεθαίνω! Αλίμονό μου, τα διαμαντένια μου δαχτυλίδια!»</i> Κοίταξα τη σάρκα των
δαχτύπων μου εντελώς καμμένη σαν να είχε εκραγεί. Σκέφτηκα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Πρέπει να τα βγάλω οπωσδήποτε! Αλλιώς θα
χρειαστεί να τα κόψουν και θα χάσουν την αξία τους»</i>. Δεν μπορείτε να φανταστείτε
τι απαίσια μυρωδιά έχει η καμμένη σάρκα. Και όσο περισσότερο κουνούσα τα
δάχτυλα, τόσο χειρότερη γινόταν η μυρωδιά. Σκέφτηκα πως θα τρελαινόμουν από τον
πόνο, αλλά συνέχισα να λέω: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«ΟΧΙ, ΟΧΙ, θα
τα καταφέρω! Θα βγάλω τα δαχτυλίδια πάση θυσία! Δεν θα πεθάνω με αυτά!»</i>
Όταν στο τέλος κατάφερα να τα βγάλω, θυμήθηκα ξαφνικά: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ω, όχι! Είμαι έτοιμη να πεθάνω και αυτές οι νοσοκόμες θα μου κλέψουν
τα δαχτυλίδια μου!»</i> Εν τω μεταξύ κατέφθασε ο κουνιάδος μου. Ήμουν πολύ
χαρούμενη και είπα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Σώσε τα δαχτυλίδια
μου!»</i> Και του τα έδωσα. Είναι γιατρός και δεν θα μπορούσε να κάνει αλλιώς. Τα
δαχτυλίδια ήταν καμμένα και είχαν κομάτια κολλημένα από τη σάρκα μου επάνω
τους. Μου είπε πως θα τα παραδώσει στον Φερνάντο, τον άντρα μου. Συνέχισα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Να πεις στις αδελφές μου να πάρουν τα
παιδιά γιατί τα καημένα θα μείνουν χωρίς μαμά. Δεν θα τα καταφέρω!»</i> Όλο
αυτό το διάστημα δεν επωφελήθηκα από τη δυνατότητα που μου έδωσε ο Κύριος να
ζητήσω Έλεος και συγνώμη. Αλλά αφού πίστευα πως δεν είχα αμαρτίες; Πίστευα πως
ήμουν μια αγία! Όταν νιώθουμε πως είμαστε «άγιοι» τότε είναι που καταδικάζουμε
τον εαυτό μας. <br />Όταν παρέδωσα τα δαχτυλίδια στον κουνιάδο μου, είπα στον εαυτό
μου, ανακουφισμένη: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Επιτέλους, τώρα
μπορώ να πεθάνω!»</i> και η τελευταία μου σκέψη ήταν: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ωχ, με τι λεφτά θα με κηδέψουν αφού ο τραπεζικός μου λογαριασμός είναι
στο κόκκινο;»</i> <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Και έτσι έκλεισε το
Βιβλίο της Ζωής μου...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><u><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Η επιστροφή<o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Όταν το Βιβλίο της
Ζωής έκλεισε και η κρίση μου τελείωσε, δεν φαντάζεστε τον πανικό μου. Είδα τον
εαυτό μου με το κεφάλι προς τα κάτω σα να πέφτω σε λάκκο. Έπειτα αυτό το πράγμα
άνοιξε, έπεσα μέσα και άρχισα να φωνάζω και να επικαλούμαι όλους τους αγίους
για να με σώσουν: τον Άγιο Αμβρόσιο, τον Άγιο Αυγουστίνο, τον Άγιο Ισίδωρο,
κλπ. Δεν ήξερα ότι γνώριζα τόσους πολλούς, τόσο κακή χριστιανή ήμουν. Αλλά όταν
τελείωσε ο κατάλογος των Αγίων, παρέμεινα σιωπηλή... Ένιωσα τεράστιο κενό, πόνο
και μια απίστευτη ντροπή. Κατάλαβα πως κανείς δεν θα με βοηθήσει. Είπα στον
εαυτό μου: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Και όλοι οι άνθρωποι στη γη
νόμιζαν πως ήμουν μια αγία... έλεγαν πως, αν πεθάνω, θα με επικαλούνται! Πού πάω
τώρα;»</i> Σήκωσα τα μάτια μου και είδα τη μητέρα μου. Ένιωσα τόση στεναχώρια,
γιατί θα ήθελε πολύ να με πάρει αγκαλιά και να με παραδώσει στα χέρια του Θεού.
Με μεγάλη σύγχυση και πόνο αναφώνησα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Μαμά,
τι ντροπή! Καταδίκασα τον εαυτό μου! Όπου και αν πάω δεν θα σε ξαναδώ!»</i> <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Αλλά εκείνη τη
στιγμή ο Ιησούς της έδωσε μια πολύ όμορφη χάρη: η μητέρα μου ήταν ακίνητη και ο
Θεός της επέτρεψε να κουνήσει το χέρι της και να μου δείξει προς τα επάνω για να
κοιτάξω. Κοίταξα πάνω και ιδού, τα λέπια έπεσαν από τα μάτια μου. Ήταν πολύ
επώδυνο. Η πνευματική τύφλωση έφυγε και ξαφνικά απέκτησα την πνευματική μου
όραση.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Μια μέρα, ένας
ασθενής μου μου είχε πει: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Γιατρέ, νιώθω
πάρα πολύ πόνο και στεναχώρια για σένα. Είσαι πολύ προσκολλημένη στην ύλη. Αν κάποια
μέρα βιώσεις μεγάλη οδύνη ή βρεθείς σε επικίνδυνη κατάσταση, ζήτησε από τον
Ιησού να σε γιατρέψει με το Αίμα Του και ζήτησέ Του συγνώμη, γιατί ποτέ δεν θα
σε εγκαταλείψει, αφού έχει πληρώσει το τίμημα για σένα με το ίδιο Του το Αίμα».<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Και έτσι με μεγάλη
ντροπή και τεράστιο πόνο άρχισα να φωνάζω: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Κύριε!
Ιησού Χριστέ, ελέησέ με! Συγχώρεσέ με Κύριε, συγχώρεσέ με! Δώσε μου μια δεύτερη
ευκαιρία!»</i><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Ήταν η πιο όμορφη
στιγμή! Δεν έχω λόγια να την περιγράψω! Ο Ιησούς έσκυψε κάτω και με τράβηξε από
το λάκκο! Με σήκωσε και με έφερε σε ένα επίπεδο μέρος και μου είπε με πολλή
αγάπη: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ναι, θα επιστρέψεις και θα έχεις
μια δεύτερη ευκαιρία... Όχι εξαιτίας των προσευχών της οικογένειάς σου, γιατί
είναι φυσικό να κλαίνε για σένα. Είναι εξαιτίας της μεσολάβησης όλων των
ανθρώπων που αν και δεν είχαν καμία σχέση μαζί σου, έκλαψαν και προσευχήθηκαν
και ανύψωσαν την καρδιά τους με τόση αγάπη για σένα».</i> Ξέρετε τι είδα; Είδα
την απίστευτη δύναμη της διαμεσολαβητικής προσευχής! Ξέρετε πώς να ζείτε πάντα
στην Παρουσία του Θεού; Να προσεύχεστε καθημερινά για τα παιδιά σας, αλλά να
προσεύχεστε καθημερινά και για τα παιδιά όλου του κόσμου! Να προσεύχεστε για
τους άλλους! </span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Είδα χιλιάδες και χιλιάδες φλόγες φωτός να πηγαίνουν στον Κύριο. Ήταν
τόσο όμορφες! Ήταν σαν μικρές, λευκές φλόγες καταπληκτικές και γεμάτες αγάπη. Ήταν
προσευχές πολλών, πολλών ανθρώπων που προσεύχονταν για μένα. Συγκινήθηκαν όταν
είδαν τι μου συνέβη, στην τηλεόραση και στις εφημερίδες. Έκλαιγαν και πρόσφεραν
Θείες Λειτουργίες. Το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να προσφέρεις σε κάποιον
είναι η Θεία Λειτουργία. Τίποτε δεν μπορεί να βοηθήσει πιο αποτελεσματικά
κάποιον, από τη Θεία Λειτουργία. Και αυτό που ο Θεός εκτιμάει περισσότερο είναι
να βλέπει τα παιδιά Του να μεσολαβούν για τον πλησίον τους. Η Θεία Λειτουργία
δεν είναι έργο ανθρώπου, αλλά του Θεού.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Μεταξύ εκείνων των
μικρών φώτων, υπήρχε και ένα τεράστιο και ήταν πολύ όμορφο: Ξέρετε γιατί είμαι
εδώ σήμερα; Γιατί επέστρεψα; Γιατί υπάρχει ένας άγιος άνθρωπος στη χώρα μου. Ο Κύριος
μου είπε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Είναι ένας άνθρωπος που σε
αγαπάει χωρίς να σε ξέρει!»</i> Μου έδειξε ότι ήταν ένας φτωχός χωρικός που
ζούσε στη Σιέρα Νεβάδα της Σάντα Μάρτα. Ήταν τόσο φτωχός που δεν είχε τίποτα να
φάει. Όλη του η σοδειά είχε καεί και τα κοτόπουλά του είχαν κλαπεί από τους
αντάρτες. Οι αντάρτες ήθελαν να πάρουν με το ζόρι το γιο του, να τον
στρατολογήσουν. Ο φτωχός άνθρωπος διήνυσε μεγάλη απόσταση για να πάει στο χωριό
και να συμμετάσχει στη Θεία Λειτουργία. Ο Κύριος μου επέτρεψε να ακούσω τα
λόγια με τα οποία προσευχήθηκε ο άνθρωπος αυτός: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Κύριε, Σε αγαπάω! Σε ευχαριστώ για την υγεία μας, σε ευχαριστώ για τα
παιδιά μου! Σε ευχαριστώ για όλα όσα μου δίνεις. Δόξα στο Θεό! Ευλογημένο να
είναι το Όνομά Σου!»</i><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Η προσευχή του ήταν
μόνο δοξολογίες και ευχαριστίες στο Θεό! Ο Ιησούς με έκανε να δω πως είχε μόνο
15.000 πέσος (5,79 ευρώ) στο πορτοφόλι του. Ξέρετε τι έκανε; Έδωσε 10.000 στο
δίσκο για τους φτωχούς! Εγώ έβαζα μόνο 5.000 πέσος στο δίσκο και μόνο όταν
κάποιος μου είχε δώσει πλαστό νόμισμα στη δουλειά!! Δεν έδωσε 5.000 αλλά 10.000
παρόλο που αυτά ήταν όλα τα χρήματα που διέθετε! Δεν δυσανασχετούσε ούτε
γκρίνιαζε για τη φτώχεια του αλλά ευχαριστούσε και δόξαζε το Θεό! Μετά έφυγε
από την εκκλησία και πήγε να αγοράσει σαπούνι που του το τύλιξαν σε εφημερίδα
της προηγούμενης μέρας. Στο χαρτί αυτό υπήρχε άρθρο για το ατύχημά μου και μια
φωτογραφία μου όπως ήμουν καμμένη. Ο άνθρωπος αυτός διάβασε συλλαβιστά την
ιστορία μου γιατί ήταν σχεδόν αγράμματος. Όταν τη διάβασε, έκλαψε πολύ σαν να
ήμουν κάποιος πολύ δικός του και έπεσε στο έδαφος ικετεύοντας το Θεό με όλη του
την καρδιά, λέγοντας: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Πατέρα μου, Κύριέ
μου, δείξε ευσπλαχνία για τη μικρή μου αδελφή, σώσε την, σώσε την Κύριε! Αν τη
σώσεις, σου υπόσχομαι πως θα πάω στο Ναό του Κυρίου Ιησού των Θαυμάτων, στη
Μπούγκα. Σε παρακαλώ, σώσε την. Σε παρακαλώ, σώσε την!» </i>Σκεφθείτε αυτόν τον
φτωχό άνθρωπο. Δεν καταριόταν ούτε θρηνούσε που υπέφερε από πείνα αυτός και η
οικογένειά του, αντίθετα δοξολογούσε και ευχαριστούσε το Θεό... Και είχε τόση
αγάπη για τον πλησίον του, που παρόλο που δεν είχε τίποτα να φάει, ήταν
διατεθειμένος να διασχίσει τη χώρα για να πραγματοποιήσει την υπόσχεση που
έδωσε για κάποιον που ούτε καν ήξερε!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Ο Κύριος μου είπε: <i>«Αυτή
είναι αληθινή αγάπη για τον πλησίον! Έτσι πρέπει να αγαπάς το συνάνθρωπό σου!»</i>
Και ήταν εδώ ακριβώς που μου έδωσε την αποστολή μου: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Θα γυρίσεις πίσω για να δώσεις τη μαρτυρία σου και θα την επαναλάβεις
όχι 1000 φορές, αλλά 1000 Χ 1000 φορές. Αλίμονο σε αυτόν που θα την ακούσει και
δεν θα αλλάξει τη ζωή του. Θα κριθεί με μεγαλύτερη αυστηρότητα όπως εσύ αλλά
και οποιοσδήποτε άλλος. Είτε είναι ιερέας είτε απλός πιστός, γιατί δεν υπάρχει
πιο κουφός από αυτόν που αρνείται να ακούσει, ούτε πιο τυφλός από αυτόν που
αρνείται να δει».<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><u><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Σωματική
αποκατάσταση<o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Όταν ο Κύριος μου
επέτρεψε να επανέλθω, τα νεφρά μου δεν λειτουργούσαν αλλά δεν με έβαλαν σε
αιμοκάθαρση διότι πίστευαν πως θα πεθάνω. Αλλά ξαφνικά τα νεφρά μου άρχισαν να
λειτουργούν, όπως και οι πνεύμονές μου και η καρδιά μου άρχισε να χτυπά
κανονικά. Φαντάζεστε την έκπληξη των γιατρών! Από εκείνη τη στιγμή δεν
χρειαζόμουν πλέον μηχανήματα. Άρχισε η φυσική μου αποκατάσταση, αλλά δεν ένιωθα
τίποτα ζωντανό από τη μέση και κάτω του σώματός μου. Μετά από ένα μήνα οι
γιατροί μου είπαν: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Γκλόρια, ο Θεός
επιτελεί ένα θαύμα πάνω σου, το δέρμα σου αναπλάθεται και καλύπτει τις πληγές
σου... Για τα πόδια σου όμως, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Πρέπει να τα
ακρωτηριάσουμε!»<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Όταν μου το είπαν
αυτό, εγώ που ήμουν αθλητικός τύπος, σκέφτηκα: «Τέσσερις ώρες γυμναστική τη
μέρα και πήγαν χαμένες!» Σκέφτηκα να το σκάσω αλλά δεν τα κατάφερα γιατί τα
πόδια μου δεν με κρατούσαν και έπεσα. Με είχαν στον πέμπτο όροφο του νοσοκομείου
και με μετέφεραν στον έβδομο μέχρι να χειρουργηθώ. Εκεί είχαν και μια κυρία που
της είχαν κόψει τα πόδια, αλλά έπρεπε να της τα ξανακόψουν λίγο ψηλότερα. Βλέποντάς
την σκέφτηκα πως όλα τα λεφτά του κόσμου δεν μπορούσαν να αγοράσουν κάτι τόσο
όμορφο, όσο ένα ζευγάρι πόδια. Όταν μου είπαν πως θα μου τα κόψουν ένιωσα
τεράστια θλίψη! Ποτέ δεν είχα ευχαριστήσει το Θεό για τα πόδια μου. Αντίθετα,
με την τάση που είχα να παίρνω βάρος, δεν έτρωγα και λιμοκτονούσα σαν ανόητη
και ξόδευα μια περιουσία για να είμαι λεπτή... Τώρα έβλεπα τα πόδια μου καμμένα,
χωρίς σάρκα, αλλά για πρώτη φορά ευχαρίστησα το Θεό που τα είχα ακόμα. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Κύριε, Σε ευχαριστώ για τα πόδια μου και Σου
ζητώ τη χάρη να με αφήσεις να τα κρατήσω για να περπατήσω ξανά. Σε ικετεύω,
Κύριε, επίτρεψέ μου να έχω τα πόδια μου!»<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Αμέσως άρχισα να τα
νιώθω: ήταν μαύρα και χωρίς κυκλοφορία. Αυτό έγινε Παρασκευή. Τη Δευτέρα που
ήρθαν οι γιατροί, έμειναν κατάπληκτοι γιατί τα πόδια μου είχαν κανονικό χρώμα
και η κυκλοφορία του αίματος είχε επανέλθει! Έμειναν με το στόμα ανοιχτό και
δεν ήθελαν να το πιστέψουν! Τους είπα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Με
πονάνε πολύ, αλλά πιστεύω πως δεν υπάρχει άλλος στον κόσμο τόσο ευτυχισμένος
που νιώθει τον πόνο στα πόδια του, όσο είμαι εγώ αυτή τη στιγμή!»</i> Ο γιατρός
του εβδόμου ορόφου μου είπε πως ποτέ, στην τριανταοχτάχρονη καριέρα του δεν
είχε ξαναδεί κάτι τέτοιο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Τα άλλα δυο θαύματα
που μου έκανε ο Κύριος, ήταν η αποκατάσταση του στήθους μου και των ωοθηκών
μου. Ο γιατρός είπε πως δεν θα μπορούσα να ξανακάνω παιδιά και χάρηκα γιατί
πίστεψα πως ο Θεός μου είχε δώσει ένα φυσικό τρόπο για να μη μένω έγκυος! Αλλά
μετά από 1,5 χρόνο είδα το στήθος μου να αναπλάθεται και να γίνεται όπως παλιά.
Κατάπληκτη πήγα στο γιατρό και μου είπε πως ήμουν έγκυος! Και θήλασα την κόρη
μου με αυτό το στήθος! Για το Θεό τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><u><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Επίλογος<o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Η Γκλόρια Πόλο ζει
στην Κολομβία ασκώντας το επάγγελμά της αλλά και ταξιδεύοντας σε όλον τον κόσμο
για να δίνει τη μαρτυρία της σε χιλιάδες ανθρώπους και εκπληρώνοντας την
αποστολή που της ανέθεσε ο Θεός. Στο σώμα της παρέμειναν τεράστιες ουλές, αλλά
ζει μια φυσιολογική ζωή. Η μετάφραση έγινε από μια ομιλία που έδωσε στο Καράκας
της Βενεζουέλας στις 5/5/2005.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: times;">ΠΗΓΗ: Η παρουσίαστη/μαρτυρία της Γκλόρια Πόλο για την εμπειρία που είχε όταν χτυπήθηκε από κεραυνό και βρέθηκε στην Άλλη Πλευρά</span><span style="font-family: georgia;">, www.gloriapolo.net</span></span></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; color: #cc0000; text-align: center;"><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoY-uTZQJZzijeR_IjFoDYZokaxhcqVD7LJ4HDykXxLplQHT-77eeO8TzXMVRgBDbYG4ZOcXuAvG73fKOrmgP67_uun7zTQDSMVGO8yRtdmscPDEsV116WwGGTEyMN4SPYSrX75c1_eFp7S2lmVnZhf5ducjO__o_05Jgc07xeS5zK0g3iJFci7XtD-g/s1024/%CE%B2%CE%BF%CE%BF%CE%BA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="682" data-original-width="1024" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoY-uTZQJZzijeR_IjFoDYZokaxhcqVD7LJ4HDykXxLplQHT-77eeO8TzXMVRgBDbYG4ZOcXuAvG73fKOrmgP67_uun7zTQDSMVGO8yRtdmscPDEsV116WwGGTEyMN4SPYSrX75c1_eFp7S2lmVnZhf5ducjO__o_05Jgc07xeS5zK0g3iJFci7XtD-g/s320/%CE%B2%CE%BF%CE%BF%CE%BA.jpg" width="320" /></a></span></span></div><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span><span style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;"><p class="MsoNormal"><span style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;"><u>Σχετικά με το Βιβλίο της Ζωής</u></span></span></p></span></span></span></span><p></p><p class="MsoNormal"><span style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">
</span></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">Το Βιβλίο Ζωής αναφέρεται
πολλές φορές στην Αποκάλυψη του Ιωάννη ως το Βιβλίο του Αρνίου, δηλαδή του
Ιησού Χριστού, ο οποίος θυσιάστηκε για τις αμαρτίες του κόσμου. </span>Στην τελευταία
κρίση, οι πιστοί του Χριστού είναι σίγουροι ότι τα ονόματά τους καταγράφονται
στο Βιβλίο της Ζωής και ότι δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν:</span></p><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">«Το νικητή θα τον
ντύσει ο Θεός με τα λευκά ρούχα της νίκης, δεν θα διαγράψω το όνομά του από το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">βιβλίο της ζωής</i> και θα τον αναγνωρίσω ως
δικό μου μπροστά στο Θεό και στους αγγέλους του» (Αποκάλυψη 3: 5)<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">«Ανοίχτηκαν πολλά
βιβλία, κι ύστερα ανοίχτηκε ένα άλλο βιβλίο, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">το βιβλίο της ζωής</i>. Και κρίθηκαν οι νεκροί ανάλογα με τα έργα τους,
που ήταν γραμμένα στα βιβλία» (Αποκάλυψη 20:12)<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman", "serif"; line-height: 115%;">«Και όποιος δεν
βρέθηκε γραμμένος στο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">βιβλίο της ζωής</i>
ρίχτηκε κι αυτός στη λίμνη της φωτιάς» (Αποκάλυψη 20:15)</span></p></span><p></p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-74523067937667194962022-05-17T02:58:00.002-07:002022-05-17T02:58:55.500-07:00Χτυπήθηκα από κεραυνό, η κρίση μου ενώπιον του Θεού - μέρος Δ'<p><u><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"></span></u></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><u><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtUmNigiXQG0vNMv6IYCfFXpCRsY38qrtzQUMhEkcBdlrjAoy94r4rhfs1lsxCdDRhyoU0rKphWl8LRM8YJ2Q1bAU-spmqsbfMoJu5VBFLZ5pAFkwLyx7ikyWXAn_0IWrORaI_hjAu8w0NDCICn_CmGZFNqlmMpd8KVK8oElaJsr1Hc4dTKEtj5nMYdQ/s267/gl.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="267" data-original-width="189" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtUmNigiXQG0vNMv6IYCfFXpCRsY38qrtzQUMhEkcBdlrjAoy94r4rhfs1lsxCdDRhyoU0rKphWl8LRM8YJ2Q1bAU-spmqsbfMoJu5VBFLZ5pAFkwLyx7ikyWXAn_0IWrORaI_hjAu8w0NDCICn_CmGZFNqlmMpd8KVK8oElaJsr1Hc4dTKEtj5nMYdQ/s1600/gl.jpg" width="189" /></a></span></u></div><p><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">(Συνέχεια από το Γ' μέρος)</span></p><u><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Πώς σκοτώνουμε
πνευματικά</span></u><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Πόσοι από εμάς
ανησυχούν για το αν τα παιδιά μας έχουν ρούχα να φορέσουν, φαγητό να φάνε, αν
μπορούν να σπουδάσουν; Όταν αρρωστήσουν τρέχουμε αμέσως στο γιατρό. Αλλά πόσοι
από εμάς σκοτώνουμε τα παιδιά μας; Πολλά είναι θλιμμένα ή γεμάτα οργή και
πικρία γιατί δεν έχουν κοντά τους τον πατέρα ή τη μητέρα τους. Δεν παίρνουν
αγάπη από τους γονείς τους. Φανταστείτε μια γυναίκα που πηγαίνει στην εκκλησία, που είναι πιστή να λέει: <i>«Σε ευχαριστώ, Θεέ μου, που μου έδωσες αυτά τα παιδιά. Είναι
τόσο καλά που από τότε που μας άφησε ο πατέρας τους αγαπούν μόνο εμένα και
εκείνον τον μισούν!»</i> Ξέρετε τι κάνει αυτή η μητέρα; Σκοτώνει τα παιδιά της
πνευματικά. Γιατί το να μισείς, είναι σαν να σκοτώνεις. Πόσες φορές
δηλητηριάζουμε τα παιδιά μας;! Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο θλίβεται ο Θεός
όταν δηλητηριάζουμε τα παιδιά εναντίον του πατέρα ή της μητέρας! Ο Θεός δεν το
επιτρέπει...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Αλλά δεν είχα
τελειώσει ακόμα με την κρίση μου...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: times;"><span style="line-height: 115%;">O</span><span style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">Ιησούς μου έδειξε πως ήμουν δολοφόνος όχι μόνο γιατί έκανα έκτρωση,
αλλά και γιατί χρηματοδοτούσα εκτρώσεις άλλων. Αυτή είναι η δύναμη που μου
έδωσε το χρήμα! Έγινα και εγώ συνεργός! Έλεγα πως είναι δικαίωμα της γυναίκας
να μένει έγκυος ή όχι. Κοίταξα στο Βιβλίο της Ζωής μου και όταν είδα τι έκανα
ως ενήλικη ένιωσα μεγάλο πόνο. Όταν έχουμε δηλητήριο μέσα μας, δεν μπορούμε να
δώσουμε τίποτα καλό στους άλλους, όσοι μας πλησιάζουν καταστρέφονται. Τρεις
εξαδέλφες μου και η αρραβωνιαστικιά του εξαδέλφου μου ερχόντουσαν τακτικά στο
σπίτι μου. Είχα χρήματα και τις καλούσα και τους μιλούσα για μόδα, για το
«γκλάμουρ», για το πώς να επιδεικνύουν το σώμα τους για να είναι ελκυστικές.
Βλέπετε πώς τις εκπόρνευα; Τους έλεγα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Μην
είστε χαζές κορίτσια. Μην ακούτε τις μητέρες σας που σας μιλάνε για αγνότητα και
παρθενία... αυτά είναι ντεμοντέ. Μιλάνε για τη Βίβλο που είναι 2000 ετών... και
αυτοί οι ιερείς δεν θέλουν να εκμοντερνιστούν, μας λένε τι λέει ο Πάπας αλλά
και ο Πάπας είναι και αυτός ντεμοντέ». <o:p></o:p></i></span></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Σκεφτείτε πόσο
δηλητήριο πότισα αυτά τα κορίτσια. Τους έλεγα πως αυτές κάνουν κουμάντο στο
κορμί τους και το μόνο που πρέπει να προσέξουν είναι να μην μείνουν έγκυες. <br />
Η αρραβωνιαστικιά του εξαδέλφου μου, ένα κορίτσι 14 ετών, ήρθε μια μέρα στο
ιατρείο μου κλαίγοντας. Μου είπε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Γκλόρια,
είμαι έγκυος!»</i> Έξω φρενών της είπα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Τι
χαζή που είσαι, δεν σου έμαθα τι να κάνεις;»</i> Μου απάντησε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ναι, αλλά δεν είχε αποτέλεσμα».</i> Ξέρετε
τι ήθελε από εμένα ο Θεός εκείνη τη στιγμή; Με ήθελε να την στηρίξω και να μην
την αφήσω να πέσει στην άβυσσο κάνοντας έκτρωση. Η έκτρωση είναι σαν ένα κύμα
που σε παρασύρει, που σου προξενεί πόνο, γιατί πάντα θα νιώθεις το κενό και τον
πόνο, αφού γίνεσαι ο δολοφόνος του παιδιού σου. Ακόμα χειρότερα, αντί να της
μιλήσω για το Χριστό και να την παρηγορήσω, της έδωσα τα χρήματα για την
έκτρωση σε ένα αξιόπιστο ιατρείο. Με τον ίδιο τρόπο έδωσα πολλές φορές χρήματα για
εκτρώσεις. Και είχα το θράσος να λέω πως δεν σκότωσα, πως ήμουν καλή χριστιανή
και δεν ήταν δίκαιο να βρίσκομαι σε εκείνο το φρικτό μέρος. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Επιπλέον, τα
πρόσωπα που μου ήταν αντιπαθή, τα μισούσα και τα διέσυρα. Ήμουν διπρόσωπη και
δολοφόνος, γιατί δεν σκοτώνεις μόνο με το όπλο. Όταν μισείς, συκοφαντείς,
ζηλεύεις, ειρωνεύεσαι, κάνεις το κακό, δολοφονείς!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><u><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Εξιλέωση για τις
αμαρτίες μας<o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Πολλοί άνθρωποι με
ρωτούν πώς να εξιλεωθούν από μια έκτρωση. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να
φέρουμε πίσω στη ζωή το μωρό που χάθηκε, αλλά στην Εκκλησία έχουμε μια μεγάλη
ευλογία, το Μυστήριο της Εξομολόγησης. Με την εξομολόγηση ο Θεός συγχωρεί και
ό,τι λύνει ο ιερέας στη γη, λύνεται και στον Ουρανό. Ευλογημένος να είναι ο
Κύριός μας για την καλοσύνη του! Ο Κύριος μας συγχωρεί αλλά θυμηθείτε τι είπε ο
Ιησούς στη μοιχαλίδα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Πορεύου εν ειρήνη
και μην αμαρτάνεις άλλο».<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><u><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Η έλλειψη αγάπης
προς τον Θεό<o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Η σχέση μου με το
Θεό ήταν πολύ θλιβερή. Τον αναζητούσα μόνο όταν είχα πρόβλημα. Και σχεδόν πάντα
επρόκειτο για λεφτά. Ήταν κάτι σαν τα ΑΤΜ των τραπεζών. Κατέθετα προσευχές και
ικεσίες, προκειμένου να πάρω χρήματα. Ήθελα να με αγαπάει ο Θεός και να μου τα
προσφέρει όλα μα όλα, με τους δικούς μου όμως όρους. Και αν μου έλεγε κανείς
πως αμαρτάνω, θα με πρόσβαλε. Το δαιμόνιο είχε κοιμίσει τελείως τη συνείδησή
μου. Συχνά, όταν είχα οικονομικές δυσκολίες, στεκόμουν μπροστά από μια εικόνα
του Θείου Βρέφους, άγγιζα το χεράκι Του και έλεγα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Άκου! Δώσε μου τα χρήματα που χρειάζομαι!»</i> Τι απίστευτη έλλειψη
σεβασμού! Και ο Κύριος μου έδειξε πόσο πολύ υπέφερε από την έλλειψη σεβασμού
και αγάπης. Τα χρήματα, όπως έρχονταν γρήγορα έτσι και έφευγαν γρήγορα με αποτέλεσμα να
βρεθώ σε δεινή οικονομική κατάσταση. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><u><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Η Έκτη Εντολή: μη
μοιχεύσεις<o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Σε αυτή την εντολή
σκέφτηκα πως δεν θα είχε να μου καταλογίσει ο Κύριος τίποτα γιατί δεν είχα ποτέ
εξωσυζυγικές σχέσεις. Ήμουν πάντα πιστή στο σύζυγό μου. Αλλά ο Κύριος μου
έδειξε ότι επιδείκνυα πολύ το σώμα μου, άφηνα το στήθος μου να φαίνεται,
φορούσα κολλητά παντελόνια κλπ. Νόμιζα πως οι άντρες με κοιτούσαν απλά και
θαύμαζαν. Αλλά ο Χριστός μού έδειξε πως αμάρταναν μαζί μου: δεν επρόκειτο για
θαυμασμό αλλά για πρόκληση, έμπαιναν σε πειρασμό εξαιτίας μου. Με το να δείχνω
το σώμα μου διέπραττα μοιχεία. Δεν καταλάβαινα την αντρική ερεθιστικότητα.
Πίστευα πως σκεφτόντουσαν σαν εμένα και ότι κοιτάζοντάς με θα έλεγαν: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Τι ωραίο σώμα!»</i> Αντίθετα έπεφταν σε
αμαρτία εξαιτίας μου. Ήταν σαν να ήμουν πόρνη στο πνεύμα. <br />
<br />
Αν ο άντρας μου με απατούσε, είχα σκοπό να εκδικηθώ και συμβούλευα και τις
άλλες γυναίκες να κάνουν το ίδιο. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Μην
είσαι χαζή! Εκδικήσου, μην τον συγχωρέσεις. Δείξε του την αξία σου! Το κάνεις
για όλες τις γυναίκες που τις ταπεινώνουν οι άντρες!» </i>Με τέτοιες συμβουλές
εγώ και οι φίλες μου καταφέραμε να κάνουμε μια φίλη μας να χωρίσει. Μια μέρα
πήγε στο γραφείο του συζύγου της για να του κάνει έκπληξη και τον είδε να
φιλάει τη γραμματέα του. Δεν τους αφήσαμε να τα ξαναβρούν παρόλο που εκείνος
της ζήτησε συγχώρεση και μετανόησε πραγματικά. Και εκείνη ήθελε να τον
συγχωρέσει, γιατί τον αγαπούσε, αλλά εμείς δεν της το επιτρέψαμε. Τελικά πήραν
διαζύγιο. Όταν έδινα τέτοιες συμβουλές, εσωτερικά διέπραττα μοιχεία. Ο Ιησούς μου
έδειξε πως οι αμαρτίες της σάρκας είναι φρικτές και μας καταδικάζουν, ακόμα και
αν ο κόσμος πιστεύει πως όλα είναι καλά. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Μου ήταν εξαιρετικά
θλιβερό να διαπιστώνω πως η μοιχεία του πατέρα μου μας έβλαψε τόσο. Με γέμισε
μοχθηρία. Κρατούσα κακία στους άντρες και στ’ αδέλφια μου που έγιναν πιστά
αντίγραφα του πατέρα μου. Έγιναν γυναικάδες και μέθυσοι. Δεν καταλάβαιναν το
κακό που έκαναν στα ίδια τους τα παιδιά. Γι’ αυτό ο πατέρας μου έκλαιγε πικρά
στο Καθαρτήριο που βρισκόταν, γιατί έβλεπε τις συνέπειες της αμαρτίας του και
το παράδειγμα που έδωσε στα παιδιά του. Με την ακολασία αυτοκαταδικαζόμαστε.
Γινόμαστε χειρότεροι από τα ζώα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><u><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Η Έβδομη Εντολή: μην
κλέψεις<o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Όταν συκοφαντείς
είναι σαν να κλέβεις. Είπα πως δεν είχα κλέψει ποτέ. Θεωρούσα τον εαυτό μου
τίμιο, αλλά έκλεψα από το Θεό! Ναι, έκλεψα από το Θεό. Ο Θεός με έπλασε για να
βοηθήσω να καλυτερεύσει ο κόσμος, για να συνεισφέρω στην επέκταση της Βασιλείας
των Ουρανών στη γη. Όχι μόνο δεν εκπλήρωσα την αποστολή αυτή, αλλά με τις
απαράδεκτες συμβουλές μου κατέστρεψα πολλούς ανθρώπους. Δεν ήξερα πώς να
χρησιμοποιήσω τα ταλέντα που μου έδωσε ο Θεός. Έτσι, έκλεψα από πολλούς
ανθρώπους το καλό τους όνομα με το να διαδίδω συκοφαντίες! Δεν φαντάζεστε πόσο
τρομερές είναι οι αμαρτίες της γλώσσας. Και πόσο πρέπει να επανορθώνει κανείς
γι’ αυτές. <br />Πώς μπορεί κάποιος να επανορθώσει τα κουτσομπολιά και τις
συκοφαντίες; Μπορεί να αποκαταστήσει κανείς το όνομα κάποιου, όταν τον έχει
διασύρει; Είναι πολύ δύσκολο! Γι’ αυτό οι συκοφάντες θα υποφέρουν πολύ στο
Καθαρτήριο. Σχεδόν όλοι χρησιμοποιούν τη γλώσσα για να κρίνουν, να
καταστρέψουν, να προσβάλλουν και να διασύρουν. Η γλώσσα είναι αιτία μεγάλων
βασάνων. Καίει! Ο Κύριος μου έδειξε πόσο λανθασμένες είναι οι κρίσεις μας για
τους άλλους. Ενώ εμείς την πόρνη την περιφρονούμε, ο Κύριος την κοιτάζει με
πολλή αγάπη, με απέραντο έλεος. Γνωρίζει όλη τη ζωή της και τι την οδήγησε στην
πορνεία. Μάλιστα πολλές οδηγήθηκαν στην πορνεία από τις αμαρτίες μας, από την
περιφρόνησή μας και από την έλλειψη αγάπης προς τον πλησίον μας. Βοήθησε ποτέ
κανείς μια πόρνη; Ή κάποιον που τον έπιασαν να κλέβει επειδή πραγματικά
πεινούσε; Περνάμε τη ζωή μας κρίνοντας και βρίσκοντας ελαττώματα και λάθη στους
άλλους και καταδικάζοντάς τους. Έτσι αμαρτάνουμε πιο πολύ από την πόρνη. Και
προσέξτε, ένα ψέμα είναι πάντα ένα ψέμα, δεν υπάρχουν μεγάλα ή μικρά, πράσινα,
κίτρινα ή κόκκινα ψέματα... το να ψεύδεται κανείς είναι σοβαρό και πατέρας του
ψεύδους είναι ο σατανάς. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Είπα τόσα πολλά
ψέματα, για ποιο λόγο; Να ξέρετε πως στην αντίπερα όχθη ο καθένας μας είναι
μόνος ενώπιον του Θεού. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Κατά τη διάρκεια
της κρίσης μου, οι γονείς μου ήταν εκεί και έβλεπαν τα ψέματά μου, αλλά η
μητέρα μου δεν με κατηγορούσε. Μόνο με κοίταζε με ατελείωτη τρυφερότητα. Το
χειρότερο ψέμα μου ήταν πως έλεγα ψέματα στον εαυτό μου ότι δεν έκλεψα, δεν
σκότωσα, ότι ήμουν καλός άνθρωπος, ότι ποτέ δεν πείραξα κανέναν και πως ο Θεός
δεν υπήρχε. Και ότι παρόλα αυτά έπρεπε να πάω στον Παράδεισο! Τι φοβερή ντροπή
που νιώθω!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ο Κύριος συνέχισε
δείχνοντάς μου πως ενώ στο σπίτι μου πετούσαμε φαγητά, στον κόσμο υπήρχε πείνα.
Μου είπε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ήμουν πεινασμένος κι εσύ
πετούσες αυτά που σου έδινα. Ήμουν πεινασμένος κι εσύ ήσουν σκλάβα της μόδας,
σε ενδιέφερε η γνώμη των άλλων για το πρόσωπό σου και την εξωτερική σου
εμφάνιση. Αγόραζες ακριβές μάρκες και κοσμήματα. Έφτασες στο σημείο να δώσεις
150.000 πέσος για μια ένεση αδυνατίσματος. Ήσουν σκλάβα του σώματός σου σε
σημείο να το κάνεις θεό. Κοίτα πόσοι δεν έχουν τίποτα να φορέσουν ή να φάνε ή
δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους!».<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: times;"><span lang="EL" style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ο Ιησούς μου έδειξε
πόσο πεινούν τ’ αδέλφια μου και πως κι εγώ ήμουν υπεύθυνη για την πείνα και την
κατάσταση της χώρας μου και του κόσμου όλου! Είμαστε όλοι υπεύθυνοι! Μου έδειξε
πως κάποιος έχασε τη δουλειά του και τη δυνατότητά του να στηρίζει την
οικογένειά του, εξαιτίας μου, πως του έκλεψα την τιμή και την υπόληψή του όταν
μίλησα αρνητικά γι’ αυτόν. <br /></span>Πώς θα μπορούσα να επανορθώσω; Μου έδειξε πως ήταν
πιο εύκολο να επιστρέψω κλεμμένα χρήματα παρά να αποκαταστήσω την τιμή και το
όνομα κάποιου. Η συκοφαντία μπορεί να βλάψει κάποιον επαγγελματικά, τις
προσωπικές του σχέσεις αλλά και το γάμο του!</span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Έκλεψα από τα
παιδιά μου τη χαρά να έχουν μια τρυφερή και γλυκιά μητέρα στο σπίτι, που θα τα
αγαπούσε και θα τα συνόδευε. Αντίθετα, έλειπα συνέχεια και τα παιδιά ήταν μόνα
τους με «μαμά» την τηλεόραση και «μπαμπά» το κομπιούτερ και τα
βιντεοπαιχνίδια... Και πίστευα πως ήμουν η τέλεια μητέρα. Έφευγα το πρωί στις 5
και δεν επέστρεφα πριν τις 11 το βράδυ. Για να καθησυχάσω τη συνείδησή μου τους
αγόραζα επώνυμα πράγματα και ό,τι άλλο ήθελαν. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Τρόμαξα όταν είδα
τη μητέρα μου να αναρωτιέται πού έκανε λάθος... Τι θα έπρεπε να είχε κάνει σε
σχέση με την παιδεία μου! Ήταν μια άγια γυναίκα που μας εμφύτευσε αρχές Κυρίου
και ο πατέρας μου ήταν καλός μαζί μας. Αναρωτήθηκα τι θα συμβεί όταν ο Θεός με
κρίνει για τα παιδιά μου. Τι τρόμος! Τι απέραντη θλίψη! Έκλεψα την ειρήνη από
τα παιδιά μου και το είδα τώρα στο Βιβλίο της Ζωής. Ένιωσα απέραντη ντροπή. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Στο Βιβλίο της Ζωής
βλέπουμε όλη τη ζωή μας σαν ταινία. Πόσο πόνο ένιωσα βλέποντας τα ίδια μου τα
παιδιά να λένε: <i>«Ας ελπίσουμε πως η μαμά θα γυρίσει αργά σπίτι. Μακάρι να έχει
κίνηση και ν’ αργήσει. Είναι τόσο βαρετή και όταν είναι εδώ όλο γκρινιάζει και
φωνάζει!»</i> Τι στεναχώρια! Ένα μωρό 3 ετών και το άλλο λίγο μεγαλύτερο να μιλάνε
έτσι για τη μαμά τους και να εύχονται να μη γυρίσει! Έκλεψα τη μητέρα από τα
παιδιά, έκλεψα την ειρήνη που έπρεπε να νιώθουν στο σπίτι και δεν ζούσα έτσι ώστε
να μαθαίνουν το Θεό και να αγαπούν τον πλησίον. Από την άλλη δεν θα μπορούσα να
δώσω κάτι που δεν είχα: δεν αγαπούσα τον πλησίον και δεν αγαπούσα το Θεό γιατί
ο Θεός είναι Αγάπη.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Επίσης όταν λες
ψέματα είναι σαν να κλέβεις. Σε αυτό ήμουν ειδική, διότι ο σατανάς είχε γίνει ο
πατέρας μου. Πράγματι, μπορείς να έχεις για πατέρα ή το Θεό ή τον πονηρό. Αν ο
Θεός είναι Αγάπη και εγώ μισούσα, τότε ποιος ήταν ο πατέρας μου; Ο Θεός μας
λέει να συγχωρούμε και να έχουμε αγάπη γι’ αυτούς που μας βλάπτουν. Εγώ όμως
ήμουν εκδικητική και ψεύτρα. Είδα όλο το κακό που είχα κάνει με τη γλώσσα μου
όταν κατέκρινα και χλεύαζα, όταν έδινα παρατσούκλια σε κάποιον. Ένιωσα πώς
ένιωθε εκείνο το άτομο. Είδα πως το παρατσούκλι με το οποίο τον χλεύαζα, τον
πλήγωνε και του δημιουργούσε κόμπλεξ κατωτερότητας! Για παράδειγμα ήταν μια
γυναίκα που την έλεγα χοντρή και την έκανα να υποφέρει με αποτέλεσμα να κάνει
κακό στον εαυτό της. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Όταν ήμουν 13 ετών
ανήκα σε μια ομάδα φιλενάδων και ήταν μεγάλη τιμή για μένα να ανήκω σε αυτό το
γκρουπ. Ο Κύριος μου έδειξε πώς αυτή η συντροφιά των «πολύ καλών κοριτσιών»,
σκότωσε πνευματικά μια συμμαθήτριά μας. Στην τάξη μας υπήρχε μια υπέρβαρη
κοπέλα. Οι φίλες μου άρχισαν να τη βασανίζουν και να την κοροϊδεύουν
φωνάζοντάς τη με προσβλητικά ονόματα όπως «χοντρή», «φώκια», «ελέφαντα» και
άλλα τέτοια. Έκανα κι εγώ το ίδιο για να δείξω πως είμαι σαν τις άλλες. Τώρα
στο Βιβλίο της Ζωής είδα πως αυτό το καημένο πλάσμα άρχισε να μισεί τον εαυτό
της. Και το μίσος είναι θάνατος για την ψυχή. Στα σαγόνια αυτής της απόγνωσης,
το κορίτσι μια μέρα ήπιε ένα μπουκάλι ιώδιο για να αδυνατίσει! Αλλά
έχασε την όρασή της, έπαθε μια ισχυρή δηλητηρίαση και παρέμεινε σχεδόν τυφλή!
Δεν επέστρεψε ξανά στο σχολείο κι εμείς δεν νοιαστήκαμε να μάθουμε το γιατί. Δεν μας
ενδιέφερε.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Σας τα λέω όλα αυτά
γιατί οι αμαρτίες μιας κοινότητας είναι πολύ σοβαρές και επηρεάζουν όλους γιατί
δεν κάνουμε τίποτα να τις αποφύγουμε. Και αυτό είναι αλήθεια και για εκείνες
ολόκληρης της ανθρωπότητας επειδή δεν κάνουμε τίποτα για να αποφευχθούν. Εκείνο
το κορίτσι το καταστρέψαμε και τώρα μπορεί με τη σειρά της να
καταστρέψει άλλους με το μίσος της. Με αυτό τον τρόπο τα κύματα του κακού
προχωρούν εμπρός. Όπου υπάρχει μίσος υπάρχει και το κακό. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Είκοσι χρόνια
μετά... <br />Είχα μια πολύ όμορφη εξαδέλφη. Την έμαθα να βάφεται, να προβάλει το σώμα
της, να ντύνεται. Μια μέρα κάηκε σοβαρά και έπαθε εκτεταμένα εγκαύματα στο μεγαλύτερο
μέρος του σώματός της. Μόνο το πρόσωπό της δεν κάηκε. Εξοργίστηκα και εξαγριώθηκα με το Θεό. Επισκέφτηκα το παρεκκλήσι του
νοσοκομείου και είπα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Θεέ μου, αν
υπάρχεις, απόδειξέ το μου! Σώσε την!»</i> <br />
Λοιπόν, η εξαδέλφη μου έζησε, αλλά παρέμεινε εντελώς καμμένη, με απαίσιες ουλές.
Τα χέρια της παραμορφώθηκαν... Εκείνη την περίοδο ήμουν πολύ καλά οικονομικά
και την έπαιρνα μαζί μου στις βόλτες και στην πισίνα. Αλλά όταν μπαίναμε στο
νερό, όλοι γύρω μας απομακρύνονταν διαμαρτυρόμενοι και έλεγαν: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Τι αίσχος! Γιατί κυκλοφορείς με αυτό το
πλάσμα; Μας καταστρέφει τις διακοπές!»</i><br />
Οι άνθρωποι είναι κακοί, εγωιστές, διεστραμμένοι, όταν μιλούν έτσι βλέποντας
την ατυχία του άλλου. Έτσι η εξαδέλφη μου άρχισε να μη βγαίνει από το σπίτι.
Άρχισε να φοβάται τους ανθρώπους και στη συνέχεια τους μίσησε! (λυγμοί). Ο
Κύριος θα δείξει στον καθένα μας τις περιπτώσεις εκείνες που κοροϊδέψαμε
κάποιον χωρίς την παραμικρή συμπόνια. Με ποιο δικαίωμα είσαι τόσο σκληρός και
απάνθρωπος; Ο Θεός θα σου δείξει πόσους ανθρώπους δολοφόνησες μόνο με τα λόγια!
Θα δεις τη φοβερή δύναμη που έχει ο λόγος στο να σκοτώνει ψυχές. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><u><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Αγάπα τον πλησίον
σου<o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ποτέ δεν είχα αγάπη
ή συμπόνια για τον πλησίον, για τους αδελφούς μου εκεί έξω. Ποτέ δεν σκέφτηκα
τον άρρωστο ή τον μοναχικό, ούτε τα παιδιά χωρίς μανούλα ή τα ορφανά. Ή καρδιά
μου ήταν πέτρινη. Το χειρότερο δε είναι πως δεν έκανα τίποτα από αληθινή αγάπη.
Πολλές φορές πλήρωσα τα ψώνια στο σούπερ-μάρκετ ανθρώπων που είχαν ανάγκη αλλά
δεν το έκανα από αγάπη... Το έκανα γιατί ήθελα να δουν όλοι τη χειρονομία μου
και να με πουν καλή, να με πουν αγία. Και πόσο καλά ήξερα να εκμεταλλεύομαι
τους ανθρώπους! Δεν έδινα τίποτα δωρεάν! Στην πραγματικότητα τους έλεγα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Θα κάνω αυτό για σένα αλλά ως αντάλλαγμα θα
μου κάνεις αυτή τη χάρη να πας στη σχολική συγκέντρωση για μένα γιατί δεν έχω
χρόνο. Φέρε μου τους φακέλους με τους λογαριασμούς του αυτοκινήτου... Κάνε μου
αυτό, εκείνο»</i>. Με αυτό τον τρόπο χειραγωγούσα τους πάντες. Έκανα φιλανθρωπίες
με αντάλλαγμα διάφορες χάρες και ποτέ επειδή ο άνθρωπος βρισκόταν σε ανάγκη.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Επιπλέον μου άρεσε
πολύ να έχω ανθρώπους γύρω μου να με αποκαλούν καλή και γενναιόδωρη, ακόμη και
αγία. Όταν ο Ιησούς εξέτασε τις Δέκα Εντολές, είδα πως όλες οι κακές μου
πράξεις προέρχονταν από απληστία. Είχα τυφλωθεί από την επιθυμία να κερδίσω
πολλά χρήματα γιατί πίστευα πως θα γινόμουν ευτυχισμένη. Η περίοδος της ζωής
μου που είχα πολλά χρήματα ήταν η χειρότερη για την ψυχή μου: έφτασα στο σημείο
να θέλω να αυτοκτονήσω. Παρόλο τον πλούτο μου ένιωθα μόνη, πικραμένη και
θυμωμένη. Αυτή η άπληστη επιθυμία για χρήμα ήταν το μονοπάτι της απώλειας στο
οποίο με οδήγησε ο πονηρός, αρπάζοντάς με από το Θεό. Ο Θεός μου είπε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Για θεό σου είχες το χρήμα και εξαιτίας του
καταδίκασες τον εαυτό σου, βυθιζόσουν στην άβυσσο και απομακρυνόσουν από τον
Κύριό σου».<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Όταν μου είπε ότι
έκανα το χρήμα θεό, σκέφτηκα πως παλιά είχαμε χρήματα, αλλά τελευταία ήμασταν
στο κόκκινο, καταχρεωμένοι και δεν είχαμε δεκάρα. Και αναφώνησα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Μα ποια λεφτά; Ό,τι άφησα στη γη δεν είναι
παρά χρέη!» </i><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><u><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Το Βιβλίο της Ζωής<o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: times;"><span lang="EL" style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Μετά το τεστ των
Δέκα Εντολών, ο Κύριος μου έδειξε το «Βιβλίο της Ζωής». Δεν βρίσκω λέξεις για
να το περιγράψω. Τι θαύμα! Βλέπουμε όλη μας τη ζωή, τις πράξεις μας και τις
συνέπειές τους, καλές ή κακές τόσο για εμάς όσο και για τους άλλους. Βλέπουμε
τα αισθήματά μας και τις σκέψεις μας όπως και των άλλων, όλα, σαν ταινία. <br />Όλα
αρχίζουν από τη στιγμή της σύλληψης: βλέπουμε τη ζωή μας από εκείνη τη στιγμή
και από τότε ο Θεός μας κρατάει από το χέρι... Μας δείχνει όλη μας την
ύπαρξη.</span><span style="line-height: 115%;">
<br />
</span><span lang="EL" style="line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ξεκινά από τη στιγμή της σύλληψής μας, όταν εμφανίζεται
αυτή η σπίθα θεϊκού Φωτός, τότε που συμβαίνει μια όμορφη έκρηξη και μια ψυχή,
λευκή και αστραφτερή γεννιέται... Όχι όμως σαν το λευκό που γνωρίζουμε εμείς...
Αναφέρω αυτό το χρώμα γιατί είναι πιο κοντινό σε αυτό που γνωρίζουμε, αλλά
είναι τόσο εκπληκτικό που δεν μπορεί ο νους να το φανταστεί. Η ψυχή είναι
τόσο όμορφη, γεμάτη Φως, λαμπρότητα και γεμάτη με την αγάπη του Θεού. Δεν ξέρω
αν έχετε προσέξει πως τα νεογέννητα μωρά συχνά γελούν μόνα τους και κάνουν
διάφορους ήχους. Οι γιατροί έχουν τη δική τους άποψη, βέβαια, γι’ αυτό, αλλά τα μωρά το κάνουν
γιατί είναι βυθισμένα στο Άγιο Πνεύμα, επικοινωνούν με το Θεό και διαισθάνονται
την Παρουσία Του.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Δεν μπορείτε να
φανταστείτε πόσο υπέροχα ένιωσα όταν είδα τη στιγμή που ο Θεός με δημιούργησε
στην κοιλιά της μαμάς μου. Η ψυχή μου βρισκόταν στο Χέρι του Θεού Πατέρα!
Ανακάλυψα ένα Θεό Πατέρα τόσο υπέροχο, όμορφο, τρυφερό, περιποιητικό και
στοργικό που νοιάζεται 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Που με αγαπάει, με
προστατεύει και πάντα αναζητάει με απέραντη υπομονή κάθε φορά που απομακρύνομαι
από Εκείνον. Έβλεπα μόνο τιμωρία ενώ Εκείνος είναι μόνο Αγάπη και κοιτάζει όχι
το σώμα αλλά την ψυχή και έβλεπε πως απομακρυνόμουν όλο και πιο πολύ από τη
σωτηρία.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Στο Βιβλίο της Ζωής
είδα πως ήδη από τότε που ήμουν μωρό άρχισα να υφίσταμαι τις συνέπειες των
αμαρτιών του πατέρα μου στο γάμο. Τα ψέματά του, τις απιστίες του, το ελάττωμά
του να πίνει και το μαρτύριο που όλα αυτά προκαλούσαν στη μητέρα μου. Όλα αυτά
με σημάδεψαν και μου προκάλεσαν αρνητικά συναισθήματα και λανθασμένα κριτήρια
για τη ζωή. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><u><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Χαρίσματα<o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ο Ιησούς με ρώτησε:
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Τι έκανες με τα χαρίσματα που σου έδωσα;
Δεν τα χρησιμοποίησες ποτέ». <br /></i>Ήρθα στον κόσμο με μια αποστολή: να
υπερασπιστώ το βασίλειο της αγάπης. Αλλά ξέχασα τελείως πως είχα ψυχή και ακόμα
περισσότερο πως προικίστικα με χαρίσματα. Επίσης ξέχασα το σπουδαιότερο, πως
ήμουν τα «χέρια» της Θείας Ευσπλαχνίας. Δεν γνώριζα πως το καλό που αμέλησα να
κάνω ήταν δυνατό να προξενήσει τόση θλίψη στον Κύριό μας. Είδα τα υπέροχα
χαρίσματα που ο Θεός μου έδωσε. Όλοι μας αξίζουμε πολλά στα μάτια του Θεού. Μας
αγαπάει όλους μας το ίδιο. Σε καθέναν έχει αναθέσει μια αποστολή και έχει δώσει
χαρίσματα. Είδα πόσο ανήσυχος είναι ο πονηρός για τα χαρίσματα αυτά, που ο Θεός
μας έδωσε για να Τον υπηρετούμε. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ο Κύριος μου ζήτησε
να λογοδοτήσω για την έλλειψη αγάπης και ευσπλαχνίας προς τον πλησίον. Μου
είπε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ο πνευματικός σου θάνατος άρχισε
όταν άφησες τον εαυτό σου ασυγκίνητο από τον πόνο, παρόλο που κι εσύ τον
βίωνες. Ήσουν ζωντανή και νεκρή ταυτόχρονα...». </i>Αν μπορούσατε να δείτε τι
είναι ο πνευματικός θάνατος! Μια ψυχή που μισεί είναι τρομακτικά φρικτή,
άσχημη, γεμάτη πίκρα, αηδιαστική, ενοχλεί και πληγώνει τους άλλους. Είδα τη
δική μου, είχε το σημάδι του Θεού αλλά μέσα υπήρχε μια απαίσια οσμή, ήταν
βυθισμένη στην άβυσσο. Γι’ αυτό υπήρχε μέσα μου τόση κατάθλιψη και πικρία. Ο
Ιησούς συνέχισε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«...Όταν έπαψες να έχεις
συμπόνια για τα αδέλφια σου, όταν έβλεπες αναταραχές παντού, όταν άκουγες από
τα ΜΜΕ για μαζικές δολοφονίες και καταδιώξεις... παρέμενες ασυγκίνητη σαν
πέτρα! Έλεγες μόνο ‘οι καημένοι’ αλλά δεν λυπόσουν... δεν ένιωθες τίποτε μέσα
σου, γιατί η καρδιά σου είχε γίνει σαν πέτρα από την αμαρτία». <o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Τώρα θα σας εξηγήσω
πώς ο Κύριος μου έδειξε τις χάρες αυτές. Ποτέ δεν παρακολούθησα τις ειδήσεις
στην τηλεόραση γιατί δεν μου άρεσε να βλέπω τόσο πολύ θάνατο και δυσάρεστα
πράγματα... Με ενδιέφερε μόνο ό,τι είχε να κάνει με δίαιτες, ωροσκόπια, τη
δύναμη του νου, τις ενέργειες κλπ. Όλα αυτά που χρησιμοποιεί ο διάβολος για να
μας περισπάσει και να μας σημαδέψει... Ο Κύριος μου έδειξε στο Βιβλίο της Ζωής
πώς μια μέρα, με τη θεϊκή Του Στρατηγική, έκανε το πρόγραμμα της τηλεόρασης να
πάει πιο αργά και άνοιξα την τηλεόραση όταν οι ειδήσεις δεν είχαν τελειώσει
ακόμη: είδα τότε μια φτωχή αγρότισσα να κλαίει πάνω στο σώμα του συζύγου της. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Πρέπει να σας πω
αδέλφια μου πως ο σατανάς μας κάνει αναίσθητους στα βάσανα των άλλων και μας
κάνει να σκεφτόμαστε πως δεν μας αφορούν. Πως αυτοί που βρίσκονται σε ανάγκη
πρέπει να μάθουν να φροντίζουν τους εαυτούς τους και πως το πρόβλημα είναι δικό
τους και όχι δικό μας. Λοιπόν, ο Κύριος μου έδειξε πόσο Τον πληγώνει όταν οι
δημοσιογράφοι ενδιαφέρονται μόνο για τις ειδήσεις που προκαλούν αίσθηση και μόνο για να πουλάνε ειδήσεις χωρίς να προβληματίζονται οι ίδιοι. <br />
Όταν είδα εκείνη τη γυναίκα να κλαίει, ένιωσα ένα βαθύ πόνο για τη δυστυχία
της... πραγματικά λυπήθηκα πολύ εκείνη τη φτωχή γυναίκα. Ο Κύριος το επέτρεψε
αυτό! Συνειδητοποίησα ότι τα γεγονότα συνέβησαν στον τόπο που γεννήθηκα, στο
Βεναντίλο της Τουλίμα. Αλλά αμέσως άρχισε η εκπομπή που μιλούσε για μια
θεαματική δίαιτα και έτσι ξέχασα εντελώς εκείνη την καημένη τη γυναίκα. Δεν την
ξανασκέφτηκα ποτέ.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Εκείνος που δεν την
ξέχασε ήταν ο Κύριος. Μου είπε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Τον πόνο
που ένιωσες στον έδωσα Εγώ, ήταν μια έκκληση να τη βοηθήσεις. Εγώ επιβράδυνα
τις ειδήσεις για να το δεις, αλλά δεν θέλησες να γονατίσεις και να προσευχηθείς
γι’ αυτήν ούτε για ένα λεπτό! Άφησες το μυαλό σου να θολώσει από το πρόγραμμα
για τις δίαιτες και δεν την ξαναθυμήθηκες ποτέ!» </i>Και στη συνέχεια μου
έδειξε την ιστορία της ζωής της και της οικογενείας της. Ήταν ταπεινοί αγρότες.
Είχαν ζητήσει από τον άντρα της να εγκαταλείψουν το σπίτι όπου έμεναν και εκείνος
αρνήθηκε. Και ήρθαν να τον εκδιώξουν. Ο αγρότης όταν τους είδε, κατάλαβε πως
ήταν οπλισμένοι και θα τον σκότωναν. Είδα τη ζωή αυτού του ανθρώπου. Είδα και
ένιωσα την αγωνία και τον τρόμο που ένιωσε. Είδα πως έτρεξε να κρύψει τη
γυναίκα του και τα μωρά του. Τον είδα να το σκάει, αλλά οι ένοπλοι τον ακολούθησαν.
Ξέρετε ποια ήταν η τελευταία του προσευχή; <i>«Κύριε, φρόντισε τη γυναίκα μου και
τα μικρά μου παιδιά. Τους εμπιστεύομαι σε Σένα».</i> Και τον δολοφόνησαν. Έπεσε
νεκρός στο έδαφος. Όταν τον πυροβόλησαν, ο Κύριος με έκανε να νιώσω τον πόνο
της γυναίκας αυτής και των μικρών του παιδιών, που δεν μπορούσαν να κλάψουν
(λυγμοί). Ξέρετε τι ήθελε ο Κύριος; Ήθελε να γονατίσω και να Τον ικετεύσω να
βοηθήσει εκείνη την οικογένεια! Και ξέρετε πώς; Ο Θεός θα με είχε εμπνεύσει να
προσεγγίσω τον ιερέα που ήταν γείτονάς μου και να του πω τι είχα δει στην
τηλεόραση. Αυτός ο ιερέας ήταν φίλος με τον ιερέα εκείνου του χωριού και είχε
έναν ξενώνα στη Μπογκοτά. Θα την είχε βοηθήσει τη γυναίκα αυτή.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Για το πρώτο πράγμα
που θα λογοδοτήσουμε στο Θεό είναι οι παραλείψεις μας. Είναι πολύ σοβαρές. Δεν φαντάζεστε
πόσο. Μια μέρα θα το ζήσετε. Αυτές οι αμαρτίες κάνουν το Θεό να κλαίει! Ναι, ο
Θεός κλαίει όταν βλέπει τα παιδιά Του να πάσχουν επειδή αδιαφορούμε και δεν έχουμε
συμπόνια για το συνάνθρωπο. Υπάρχει τόσο πολύς πόνος στον κόσμο λόγω της
αδιαφορίας μας, της αμέλειάς μας και της σκληρότητας της καρδιάς μας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Για να
ανακεφαλαιώσω: η φτωχή αυτή γυναίκα δραπέτευσε με τα παιδιά της και ζήτησε
βοήθεια από τον ιερέα του χωριού. Ο ιερέας της είπε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Κόρη μου, πρέπει να φύγεις αμέσως, γιατί αν σε βρουν θα σε σκοτώσουν».
</i>Και την έστειλε στη Μπογκοτά. Της έδωσε λίγα χρήματα και μερικές συστατικές
επιστολές. Όμως κανείς δεν την δέχτηκε. Ξέρετε πού κατέληξε; Ξέρετε ποιος
βοήθησε στο τέλος αυτή τη γυναίκα; Αυτός που την έσπρωξε στην πορνεία!<br />
Ο Ιησούς μου έδωσε άλλη μια ευκαιρία να βοηθήσω αυτή τη γυναίκα, όταν την
ξαναείδα μετά από χρόνια. Ήταν μια μέρα που έπρεπε να κατέβω στο κέντρο της
πόλης. Απεχθανόμουν να πηγαίνω εκεί γιατί ήταν ένα μέρος με πολύ δυστυχία και
μιζέρια γύρω και εφόσον ένιωθα ανώτερη δεν μου άρεσε να βλέπω τη φτώχεια και
τα σχετικά. Αλλά εκείνη τη μέρα έπρεπε να πάω μαζί με το γιο μου. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Καθώς περνούσαμε
από ένα μέρος, ο γιος μου με ρώτησε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Μαμά,
γιατί αυτή η γυναίκα είναι ντυμένη έτσι;»</i> και του απάντησα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Μην τις κοιτάς! Αυτές οι γυναίκες είναι άξιες περιφρόνησης, πουλάνε το σώμα τους για ευχαρίστηση και λεφτά. Είναι πόρνες
και είναι ακάθαρτες». </i>Απλά σκεφτείτε το! Να μιλάω έτσι και να δηλητηριάζω
ακόμα πιο πολύ το γιο μου! Κατέταξα χωρίς έλεος στην κατηγορία αυτή μια γυναίκα
που ξέπεσε στην κατάσταση αυτή εξαιτίας της αδιαφορίας των ανθρώπων. Ο Κύριος
μου είπε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Οι αδιάφοροι είναι χλιαροί και
θα τους κάνω εμετό! Ένας αδιάφορος δεν θα εισέλθει στον Παράδεισο! Ο αδιάφορος
ενδιαφέρεται μόνο για το σπίτι του και τα συμφέροντά του! Ο πνευματικός σου θάνατος
άρχισε όταν έπαψες να ενδιαφέρεσαι για το τι συμβαίνει στους ανθρώπους γύρω
σου... σκεφτόσουν μόνο τον εαυτό σου και την καλοπέρασή σου!»</i></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 18.4px;">(Συνεχίζεται)</span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: times; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"></i></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 18.4px;"><span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: times;">ΠΗΓΗ: Η παρουσίαστη/μαρτυρία της Γκλόρια Πόλο για την εμπειρία που είχε όταν χτυπήθηκε από κεραυνό και βρέθηκε στην Άλλη Πλευρά</span><span style="font-family: georgia;">.</span></span><span style="font-family: georgia;"> </span></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">
<!--[endif]--><o:p style="font-size: 14pt;"></o:p></span></p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-43627293290600946792022-05-15T05:53:00.001-07:002022-05-17T01:28:54.392-07:00Χτυπήθηκα από κεραυνό, η κρίση μου ενώπιον του Θεού - μέρος Γ'<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx0v3rbMgMUcYFq0TpsHKsrXoeCMSeVakCEmQhhOVQOqB8HmTk_1m5yNy4hxTpmMRRcaGCDyMzkx9uRO9tp-JfAoe1a6UKJEs23MLNIhASpNFOX0ZoOn26CdMfJjHKFVrUjiO5HDUKDwIiWK3jOauqVYStyjLGgpbMX_vR7N9tfwWtLjlvjuXqmLYSxw/s225/gl.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="224" data-original-width="225" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx0v3rbMgMUcYFq0TpsHKsrXoeCMSeVakCEmQhhOVQOqB8HmTk_1m5yNy4hxTpmMRRcaGCDyMzkx9uRO9tp-JfAoe1a6UKJEs23MLNIhASpNFOX0ZoOn26CdMfJjHKFVrUjiO5HDUKDwIiWK3jOauqVYStyjLGgpbMX_vR7N9tfwWtLjlvjuXqmLYSxw/s1600/gl.jpg" width="225" /></a></div>(Συνέχεια από το Β' μέρος)<p></p>
<p class="MsoNormal"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">…Είναι αλήθεια
πως υποφέρω αλλά θυσιάζω τον εαυτό μου για εσάς, παιδιά μου. Είστε εφτά και
είμαι μόνο μία. Θυσιάζομαι γιατί ο πατέρα σου είναι καλός άνθρωπος. Δεν μπορώ
να χωρίσω και να σας αφήσω χωρίς πατέρα. Και έπειτα, αν χωρίσω, ποιος θα
προσεύχεται για να σωθεί ο πατέρας σας; Εγώ είμαι αυτή που μπορώ να ικετέψω τον Κύριο για να σωθεί. Ενώνω τον πόνο μου και τις θλίψεις που μου προξενεί με το
Πάθος του Χριστού στο Σταυρό. Κάθε μέρα πάω στην εκκλησία και μπροστά στο Ιερό
λέω, ‘Κύριε, αυτό το μαρτύριο δεν είναι τίποτα. Το αφιερώνω στο Σταυρό Σου, για
να σωθούν ο άντρας μου και τα παιδιά μου’. Αφιερώνω τον πατέρα σου στον Ιησού
και προσεύχομαι το Ροδάριο. Ο διάβολος τον σπρώχνει στην άβυσσο και τον κάνει
να αμαρτήσει, αλλά εγώ με το Ροδάριο τον τραβάω προς τα επάνω. Τον φέρνω
ενώπιον των Αχράντων Μυστηρίων στο ναό και λέω στον Ιησού, 'Κύριε, είναι εδώ.
Σου ζητώ να μην μου επιτρέψεις να πεθάνω πρώτη, πριν τον δω να μεταστρέφεται.
Κύριέ μου δεν προσεύχομαι μόνο για τον άντρα μου, αλλά και για όλες τις
γυναίκες που βρίσκονται στην ίδια θέση με εμένα, ειδικά εκείνες που αντί να
πέφτουν στα γόνατα και να σε ικετεύουν για τους άντρες τους, τρέχουν στους
μάντεις και τα μέντιουμ ή τους απατούν κι αυτές παραδίνοντας έτσι την ψυχή τους
και την οικογένειά τους στα νύχια του κακού'». <o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ξέρετε, οχτώ χρόνια πριν πεθάνει, ο πατέρας μου
μεταστράφηκε. Μετάνιωσε και ζήτησε συγχώρεση από το Θεό. Τώρα βρισκόταν στο
χαμηλότερο τμήμα του Καθαρτηρίου για να επανορθώσει για τις αμαρτίες του. Το να
επανορθώνουμε για τις αμαρτίες μας είναι κάτι που δεν το παίρνει κανείς στα
σοβαρά... δεν το σκεφτόμαστε. Φυσικά ο Κύριος μας δίνει τη χάρη να
επανορθώνουμε για τα λάθη μας μέσω της Θείας Ευχαριστίας. Κάθε φορά που
συμμετέχουμε στη Λειτουργία, ο Κύριος μας δίνει τη χάρη να επανορθώνουμε για το
κακό που έχουμε κάνει. Ο Θεός στην άλλη ζωή μάς δείχνει τις συνέπειες των
αμαρτιών μας και το κακό που κάναμε στον πλησίον μας. Ακόμη και μια άσχημη
κουβέντα ή ένα βλέμμα με κακία... αν μπορούσαμε μόνο να δούμε πόσο φρικτό είναι!
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Αν ξέρατε πόσο υποφέρουμε για όλα αυτά τα σφάλματα εκεί!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Η μητέρα μου ζήτησε από τον πατέρα μου να συμβουλεύσει τα
αδέλφια μου να εγκαταλείψουν την αμαρτωλή ζωή που έκαναν. Αλλά μονίμως της
έλεγε να αφήσει τα παιδιά να διασκεδάσουν και πως αργότερα θα υπήρχε χρόνος να
αλλάξουν. Έδωσε το κακό παράδειγμα στα αδέλφια μου και δεν επανόρθωσε για τις
αμαρτίες του. Έκλαιγε από το Καθαρτήριο που βρισκόταν κι έλεγε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Σώθηκα χάρη στις προσευχές που έκανε επί 38
χρόνια η άγια αυτή γυναίκα που μου έστειλε ο Θεός για σύζυγο!»<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><u><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ο Σατανάς και η στρατηγική του<o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ο Σατανάς είναι μια διεστραμμένη ιδιοφυία που κρατά
αιχμάλωτους πολλούς ανθρώπους με τις επιθυμίες της σάρκας, με τη μαγεία και με
μια ψεύτικη θεολογία. Για παράδειγμα, τη θεολογία που λέει ότι διάβολος δεν
υπάρχει. Φανταστείτε την καπατσοσύνη του διαβόλου, που αρνείται τον εαυτό του!
Μας κάνει να πιστεύουμε πως δεν υπάρχει για να δρα ανενόχλητος. Ναι, κάνει τους
ανθρώπους να πιστέψουν πως δεν υπάρχει, για να μας οδηγήσει στην καταστροφή.
Μπερδεύει τους ανθρώπους κατά χιλιάδες και εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες του καθενός. Πολλοί χριστιανοί που πιστεύουν, πάνε ταυτόχρονα και σε ένα μάγο.
Γιατί δήθεν δεν χρησιμοποιούν τα μάγια για να κάνουν κακό. Επιπλέον, όταν
καταφεύγουμε στα μάγια – δεν παίζει κανένα ρόλο για ποιο λόγο – το θηρίο
αποτυπώνει τη σφραγίδα του πάνω μας. Είτε επισκεφτούμε ένα μάντη, μάγο,
μέντιουμ, αστρολόγο ή κάποιον που καλεί πνεύματα, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις
ο διάβολος βάζει τη σφραγίδα του.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Βρέθηκα κι εγώ σε ένα από αυτά τα μέρη, όταν ένας φίλος
μου μού σύστησε ένα μέντιουμ για να με συμβουλεύσει και να κάνει προβλέψεις για
το μέλλον μου. Εκεί ήταν που σημαδεύτηκα από το θηρίο. Από την ημέρα εκείνη
άρχισαν τα προβλήματα: νυχτερινή ταραχή, εφιάλτες, ανησυχία, φοβίες και μια
έντονη τάση για αυτοκτονία! Δεν καταλάβαινα το λόγο. Έκλαιγα. Ήμουν
δυστυχισμένη και ποτέ δεν ένιωθα ειρήνη. Προσευχόμουν αλλά ένιωθα ότι ο Κύριος
ήταν μακριά. Ποτέ δεν ξανάνιωσα την οικειότητα που είχα μαζί Του όταν ήμουν
παιδί. Φυσικά αυτό συνέβαινε γιατί είχα ανοίξει τις πόρτες στο θηρίο και το
κακό μπήκε στη ζωή μου με δύναμη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><u><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Τα ψέματα και η πρώτη εξομολόγηση που δεν έγινε σωστά<o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Όταν ήμουν μικρή, κατάλαβα πως για να αποφεύγω τις
τιμωρίες της μητέρας μου (που ήταν αυστηρές), αρκούσε ένα ψέμα. Πορευόμουν
λοιπόν με τον «πατέρα του ψεύδους». Συμμάχησα μαζί του και έγινα μεγάλη ψεύτρα.
Μάλιστα όσο οι αμαρτίες μου μεγάλωναν, τόσο μεγάλωνε και το μέγεθος των ψεμάτων
μου. Γνώριζα, για παράδειγμα, πως η μητέρα μου σεβόταν πολύ τον Κύριο. Γι’
αυτήν, το όνομα του Κυρίου ήταν άγιο και ιερό και έτσι σκέφτηκα πως είχα το
τέλειο όπλο! Της έλεγα, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">‘Μαμά, σου
ορκίζομαι στον όμορφο Ιησού πως δεν το έκανα αυτό’</i>. Όταν η μαμά μου επέμενε
να μάθει τι σκάρωνα, της έλεγα, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">‘Να με χτυπήσει κεραυνός αν λέω ψέματα!’<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Αυτό το είπα πολλές φορές... και βλέπετε...! Πέρασε
καιρός, αλλά ο κεραυνός με χτύπησε τελικά! Και το ότι βρίσκομαι εδώ και σας
μιλάω οφείλεται μόνο στο Έλεος του Θεού!!!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Μια μέρα η φίλη μου η Εστέλα, μου είπε: <i>«Καλά, είσαι ήδη
δεκατριών και δεν έχεις χάσει ακόμα την παρθενιά σου;»</i> Την κοίταξα
τρομοκρατημένη. Η μητέρα μου μου μιλούσε πάντα για τη σπουδαιότητα της
αγνότητας. Αλλά η φίλη μου, με έναν αέρα υπεροψίας, μου είπε: <i>«Η μητέρα μου, μόλις
άρχισε η περίοδος με πήγε στον γυναικολόγο και τώρα παίρνω χάπι!» </i>Τότε δεν
ήξερα τίποτε για το χάπι. Μου εξήγησε πως τα αντισυλληπτικά εμποδίζουν την
εγκυμοσύνη και άρχισε να μου απαριθμεί με ποιους είχε ήδη κοιμηθεί. Μια λίστα
ατελείωτη! Όλες οι φίλες μου, μου έλεγαν: «Αλήθεια δεν ξέρεις τίποτα;» Επειδή δεν
ήξερα, υποσχέθηκαν να με πάνε σε ένα μέρος όπου όλοι μάθαιναν. Ανησύχησα. Ήξερα
πού θα με πάνε. Άρχισα να κρυφοκοιτάζω έναν καινούργιο κόσμο... καινούργιο και
εντελώς άγνωστο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Με πήγαν σε έναν κινηματογράφο άθλιο που ήταν στο κέντρο
της πόλης για να δω μια ταινία πορνό. Φανταστείτε τον τρόμο μου! Ένα κορίτσι
δεκατριών ετών εκείνη την εποχή δεν είχε ούτε τηλεόραση στο σπίτι. Παραλίγο να
πεθάνω από το φόβο μου! Ένιωσα πως ήμουν στην κόλαση. Ήθελα να το σκάσω από
εκεί. Αλλά δεν το έκανα. Ντρεπόμουν τις φιλενάδες μου. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Την ίδια μέρα πήγα στη Λειτουργία με τη μαμά μου. Ήμουν τόσο
τρομαγμένη που ήθελα να πάω για εξομολόγηση. Στο εξομολογητήριο είπα τις
συνηθισμένες αμαρτίες μου: πως δεν έκανα τα καθήκοντά μου στο σπίτι και στο
σχολείο, πως ήμουν ανυπάκουη... ό,τι γενικά συνήθιζα να λέω. Πάντα πήγαινα στον ίδιο
ιερέα που ήξερε περίπου τις αμαρτίες μου. Του είπα ακόμη, πως πήγα κρυφά σε έναν
κινηματογράφο χωρίς να το ξέρει η μητέρα μου. Ο ιερέας ξαφνιασμένος, σχεδόν
φώναξε: <i>«Κρυφά από ποιόν; Πού πήγες;»</i> Αποθαρρυμένη κοίταξα προς τη μητέρα μου
που προσευχόταν κοντά στην Αγία Τράπεζα και ευτυχώς δεν είχε ακούσει τίποτα. Φαντάσου να είχε ακούσει... βγήκα από το
εξομολογητήριο θυμωμένη και φυσικά δεν είπα τι είδους ταινία είχα δει!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Αυτή ήταν η αρχή της πανουργίας του σατανά. Από εκείνη τη
στιγμή άρχισα να μην εξομολογούμαι αληθινά. Ήμουν επιλεκτική στο τι θα έλεγα
και τι όχι. Έτσι ξεκίνησαν οι βέβηλες εξομολογήσεις μου. Πήγαινα να λάβω Θεία
Κοινωνία ξέροντας πως δεν είχα εξομολογηθεί τα πάντα. Κοινωνούσα ανάξια. Ο Κύριος
μου έδειξε πόσο τρομερή ήταν η εξαθλίωση της ψυχής μου και ότι έτσι ξεκίνησε η
διαδικασία του πνευματικού μου θανάτου. Από εκείνη τη στιγμή -και μέχρι
τέλους της ζωής μου- έπαψα να πιστεύω στην ύπαρξη του κακού. Ο Κύριος μου είπε
πως εκείνοι που λαμβάνουν τη Σάρκα Του και το Αίμα Του ανάξια
αυτοκαταδικάζονται. Έφαγα και ήπια την καταδίκη μου. Είδα στο Βιβλίο της Ζωής
πόσο απεγνωσμένος ήταν ο δαίμονας που σε ηλικία δώδεκα ετών ακόμα πίστευα στο
Θεό και εξακολουθούσα να Τον λατρεύω στη Θεία Ευχαριστία με τη μητέρα μου.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Όταν άρχισα να αμαρτάνω, ο Κύριος με έκανε να καταλάβω
πως έχασα την ειρήνη στην καρδιά μου. Τότε άρχισε η μάχη ανάμεσα στη συνείδησή
μου και στα λεγόμενα των φίλων μου που μου έλεγαν: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Τι; Πας για εξομολόγηση; Είσαι χαζή, είσαι ντεμοντέ. Σε ποιον πας να
εξομολογηθείς; Στους παπάδες που είναι χειρότεροι από εμάς;» </i>Και αποφάσισα στα
13 να μην ξαναπάω για εξομολόγηση σε αυτούς τους γέρους που σκανδαλίζονταν μόνο
και μόνο επειδή πήγα σινεμά! Αλλά για μένα αυτό που είχε σημασία ήταν να ανήκω
σε αυτή τη μικρή ομάδα κοριτσιών. Ήταν ζήτημα υπερηφάνειας να αποτελώ μέλος
αυτής της εκλεπτυσμένης και έμπειρης παρέας. Όταν είμαστε 13 ετών, νομίζουμε πως
ξέρουμε τα πάντα και ό,τι έχει σχέση με το Θεό φαίνεται ντεμοντέ και χαζό. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Μετά από αυτά, θα σας πω πως όταν ακούστηκε η Φωνή του Ιησού στο
Καθαρτήριο που βρισκόμουν, οι δαίμονες έφυγαν αλλά ένας από αυτούς παρέμεινε. Είχε
την άδεια από τον Ιησού να μείνει. Αυτός ο δαίμονας ήταν τεράστιος και
ούρλιαζε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Είναι δική μου! Είναι δική
μου! Είναι δική μου!»</i> Γιατί ήταν εκείνος που με χειραγωγούσε και με
καθοδηγούσε υποδαυλίζοντας τις αδυναμίες μου για να αμαρτήσω. Ήταν αυτός που με
τράβηξε μακριά από την εξομολόγηση. Για το λόγο αυτό ο Κύριος του επέτρεψε να
μείνει δίπλα μου και γι’ αυτό φώναζε πως του ανήκω. Είχε την άδεια να μείνει,
γιατί πέθαινα έχοντας υποπέσει σε θανάσιμο αμάρτημα. Από 13 ετών σταμάτησα να
πηγαίνω στην εξομολόγηση και πρωτύτερα δεν τα έλεγα όλα. Επομένως ανήκα στο
δαίμονα αυτόν και είχε το δικαίωμα να μείνει κατά τη διάρκεια της κρίσης μου! Φανταστείτε
τη ντροπή μου όταν έβλεπα τις αναρίθμητες αμαρτίες μου με τρόμο και επιπλέον
εκείνο το απαίσιο ον να με κατηγορεί και να λέει πως του ανήκω! Ήταν φρικτό!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ο διάβολος με απομάκρυνε από την εξομολόγηση και έτσι μου
αφαίρεσε τη δυνατότητα για θεραπεία και κάθαρση της ψυχής μου. Γιατί οι αμαρτίες
που διαπράττουμε δεν είναι δωρεάν. Όταν πηγαίνουμε για εξομολόγηση πρέπει
πάντα, ΠΑΝΤΑ, να ζητάμε από το Άγιο Πνεύμα να μας φωτίσει και να στείλει το
Άγιο Φως Του στη σκοτεινιά του μυαλού μας, γιατί ο πονηρός επισκιάζει τις
σκέψεις μας ώστε να πιστέψουμε πως τίποτα δεν είναι αμαρτία, πως όλα είναι καλά
και δεν υπάρχει ανάγκη να πάμε στον ιερέα για εξομολόγηση. Επιπλέον μας
υποβάλλει τη σκέψη πως οι ιερείς είναι μεγαλύτεροι αμαρτωλοί από εμάς και πως η
εξομολόγηση είναι παλιομοδίτικη και ξεπερασμένη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><u><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Η έκτρωση της φίλης μου<o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Όταν η φίλη μου η Εστέλα ήταν 13 ετών έμεινε έγκυος. Μου είπε πως το χάπι δεν είχε ενεργήσει. Τον Ιούνιο πήγε διακοπές με τη μητέρα της. Ήταν πέντε μηνών έγκυος. Όταν επέστρεψε δεν είχε πια πανικό και έμοιαζε με πτώμα! Ήταν πολύ
χλωμή και τίποτα δεν απέμεινε από εκείνο το εξωστρεφές και παιχνιδιάρικο
πλάσμα. Δεν ήταν πια η ίδια.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Στο σχολείο έπρεπε να υπακούμε στις μοναχές που το
διεύθυναν και να πηγαίνουμε στη Θεία Λειτουργία. Κατά τη διάρκεια της
Λειτουργίας παίζαμε και γελούσαμε χωρίς να δίνουμε καμία προσοχή στην ιερή
τελετή. Ο ιερέας ήταν ηλικιωμένος και μιλούσε πολύ αργά, οι Λειτουργίες
φαίνονταν να διαρκούν αιώνια, δεν τέλειωναν ποτέ. Όμως μια μέρα έφτασε ένας
καινούργιος ιερέας. Ήταν πολύ νέος και όμορφος. Σχολιάζαμε πως ένας τόσο
γοητευτικός και όμορφος νέος χαραμιζόταν με το να γίνει ιερέας. Βάλαμε στοίχημα
ποια από εμάς θα κατάφερνε να τον κατακτήσει! Οι μοναχές κοινωνούσαν πάντα πρώτες.
Εμείς πήγαμε να κοινωνήσουμε τελευταίες και τη στιγμή που θα μας έδινε τη Θεία
Κοινωνία θα ξεκουμπώναμε τη μπλούζα μας. Είχαμε πει πως όποια κοπέλα κατάφερνε
να κάνει το χέρι του να τρέμει θα ήταν εκείνη με το πιο ωραίο στήθος. Τι σατανικά
πράγματα μας έβαζε ο πονηρός να κάνουμε και εμείς πιστεύαμε πως ήταν απλά μια
φάρσα... <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><u><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Η απώλεια της αγνότητας – Τι είναι η έκτρωση<o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Τα χρόνια περνούσαν, έφτασα στα 16. Σε αυτή την ηλικία γνώρισα
τον αρραβωνιαστικό μου. Παρ' όλες τις συμβουλές της φίλης μου και παρά τις
προφυλάξεις που πήρα έμεινα έγκυος. Φανταστείτε τον τρόμο μου... άρχισα να
νιώθω τις αλλαγές στο σώμα μου... Αλλά εκτός από φόβο άρχισα να νιώθω και
τρυφερότητα γι’ αυτό το πλάσμα που κουβαλούσα στη μήτρα μου. Το είπα στον
αρραβωνιαστικό μου και έμεινε κατάπληκτος. Είχα την ελπίδα πως θα μου έλεγε να
παντρευτούμε! Ήμουν 16 και εκείνος 17. Αλλά μου είπε να κάνω έκτρωση. Πολύ ανήσυχη
και θλιμμένη πήγα να βρω τη φίλη μου την Εστέλα που μου είπε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Μην ανησυχείς, δεν είναι τίποτα! Θυμήσου πως
το έχω κάνει πολλές φορές. Ήμουν λίγο λυπημένη την πρώτη φορά, λιγότερο τη
δεύτερη και την τρίτη δεν ένιωσα τίποτα».</i> Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί
την ταραχή μου, το φόβο και το αίσθημα ενοχής, όταν έφτασα στο νοσοκομείο. Ο γιατρός
μού έκανε αναισθησία. Αλλά όταν ξύπνησα δεν ήμουν πλέον ο εαυτός μου. Σκότωσαν αυτό
το μικρό παιδί και πέθανα και εγώ μαζί του! (λυγμοί...)<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ο Ιησούς μου έδειξε στο Βιβλίο της Ζωής αυτό που δεν
βλέπουμε με τα μάτια του σώματος. Όταν ο γιατρός έκανε την έκτρωση, τον είδα να
κρατάει τανάλια, να αρπάζει το μωρό και να το κομματιάζει. Το μωρό ούρλιαξε με
τόση δύναμη! Ακόμη και ένα λεπτό να έχει περάσει από τη στιγμή της
γονιμοποίησης, έχει ήδη μια ενήλικη ψυχή. Είτε παίρνουμε το «χάπι της επόμενης
μέρας» ή κάτι άλλο, έχουμε πάντα να κάνουμε με ένα μωρό που έχει ενήλικη ψυχή
πλήρως σχηματισμένη. Η ψυχή δεν αναπτύσσεται όπως το σώμα, αλλά δημιουργείται
από το Θεό τη στιγμή που το σπερματοζωάριο συναντά το ωάριο. Είδα στο Βιβλίο της
Ζωής ότι τα δυο αυτά κύτταρα, ενωμένα, σχηματίζουν μια αχτίδα πανέμορφου φωτός
και αυτό το φως είναι σαν ένας ήλιος που προέρχεται από τον Ήλιο του Θεού
Πατέρα. Η ψυχή που δημιουργείται από το Θεό είναι ενήλικη, ώριμη και κατ’
εικόνα και ομοίωσή Του! Αυτό το μωρό είναι βυθισμένο στο Άγιο Πνεύμα που
έρχεται από την Καρδιά του Θεού!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Η μήτρα της μητέρας αμέσως μετά τη γονιμοποίηση φωτίζεται
ξαφνικά από το μεγαλείο της ψυχής αυτής και της κοινωνίας της με το Θεό. Όταν σκοτώνουμε
το μωρό ο Κύριος τρέμει γιατί αρπάζουν την ψυχή αυτή μέσα από τα Χέρια Του. Όταν
το σκοτώνουμε, το μωρό κλαίει τόσο δυνατά... όλος ο Ουρανός τρέμει! Τώρα σας
ρωτάω, πόσες εκτρώσεις γίνονται στον κόσμο; Πόσες την ημέρα; Πόσες το μήνα; Καταλαβαίνετε
τις διαστάσεις της αμαρτωλότητάς μας; Συνειδητοποιείτε τα δεινά που επιφέρουμε
πάνω μας και πώς το κακό παίρνει θέση στη ζωή μας;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><u><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Η έκτρωση είναι η σοβαρότερη αμαρτία<o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Κάθε φορά που χύνεται το αίμα ενός μωρού γίνεται μια
θυσία-ολοκαύτωμα στο σατανά, που έτσι αποκτά ακόμη πιο πολύ δύναμη. Η ψυχή βοά.
Επαναλαμβάνω, έχουμε να κάνουμε με μια ενήλικη, ώριμη ψυχή. Ακόμα και αν δεν
έχει σώμα πλήρως σχηματισμένο, η ψυχή είναι ενήλικη. Και το κλάμα της όταν
σκοτώνουν το μωρό είναι τόσο δυνατό που συγκλονίζει όλο τον Ουρανό. Παράλληλα στην
κόλαση ακούγεται μια θριαμβευτική κραυγή χαράς... Η μόνη σύγκριση που μου
έρχεται στο μυαλό είναι αυτή του τελικού, αγώνων ποδοσφαίρου. Φανταστείτε αυτή
την ευφορία μέσα σε ένα γιγαντιαίο στάδιο τόσο αχανές που δεν βλέπεις πού τελειώνει,
γεμάτο από δαίμονες που πανηγυρίζουν τη νίκη τους ουρλιάζοντας σαν τρελοί!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Οι δαίμονες αυτοί έριξαν πάνω μου το αίμα των μωρών που
είχαν κάνει έκτρωση ή είχα συμβάλλει στην έκτρωσή τους και η ψυχή μου έγινε
μαύρη, τελείως μαύρη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Μετά τις εκτρώσεις, σκέφτηκα πως δεν είχα άλλες αμαρτίες.
Διαπίστωσα όμως με θλίψη μου πως σκότωνα με τον οικογενειακό μου
προγραμματισμό. Ξέρετε γιατί; Η μέθοδος αντισύλληψης που χρησιμοποιούσα από τα
16 μου μέχρι τη μέρα που με χτύπησε κεραυνός, ήταν το ενδομήτριο σπείραμα ή
σπιράλ. Το αφαιρούσα μόνο όταν ήθελα να μείνω έγκυος όταν παντρεύτηκα και μετά
αμέσως το ξαναέβαζα. Θέλω να πω σε όλες τις γυναίκες που χρησιμοποιούν το
σπιράλ: Ναι, προκαλεί έκτρωση! Ξέρω πως συμβαίνει σε πολλές γυναίκες – γιατί συνέβη
και σε μένα – να βλέπουν συχνά μεγάλους θρόμβους αίματος κατά τη διάρκεια της
εμμηνόρροιας και νανιώθουν πόνο πολύ εντονότερο από το κανονικό. Πηγαίνουμε στο
γιατρό και μας λέει ότι είναι κάτι φυσιολογικό, γιατί έχουμε να κάνουμε με ένα ξένο
σώμα (το σπιράλ). Ξέρετε τι είναι αυτή η συσκευή; Είναι συσκευή μίνι-έκτρωσης!
Ναι! Γιατί τη στιγμή που ενώνεται το ωάριο με το σπερματοζωάριο, σχηματίζεται
μια ψυχή. Δεν χρειάζεται να μεγαλώσει, είναι ήδη ενήλικη. Αυτή η συσκευή
λοιπόν δεν επιτρέπει στο γονιμοποιημένο ωάριο να εμφυτευθεί στη μήτρα και έτσι
πεθαίνει. Η ψυχή εκδιώκεται! Μου ήταν πολύ επώδυνο να βλέπω τόσα μωρά να
γονιμοποιούνται και μετά να εκδιώκονται. Αυτοί οι μικροί ήλιοι, αυτές οι μικρές
σπίθες που προέρχονται από τον Ήλιο του Θεού Πατέρα, δεν μπορούσαν να
αγκιστρωθούν στη μήτρα λόγω του σπιράλ. Το κλάμα τους ήταν σπαρακτικό! Το θέαμα
ήταν φοβερό!<br /><br />Το χειρότερο ήταν πως δεν μπορούσα να ισχυριστώ πως δεν γνώριζα. Όταν πήγαινα
στην εκκλησία, δεν πρόσεχα τι έλεγε ο ιερέας. Δεν άκουγα καν ποιο εδάφιο του
Ευαγγελίου διαβάστηκε. Πρέπει να γνωρίζετε πως δαίμονες είναι παρόντες στη Θεία
Λειτουργία για να μας αποσπάσουν την προσοχή, να μας κάνουν να κοιμηθούμε, και
να μας εμποδίσουν να ακούσουμε. Κατά τη διάρκεια μιας Λειτουργίας, ο Φύλακας
Άγγελός μου με σκούντηξε και ξεβούλωσε τα αυτιά μου για να ακούσω τι έλεγε
εκείνη τη στιγμή ο ιερέας. Τον άκουσα να μιλάει γι’ αυτές ακριβώς τις
συσκευές.. έλεγε πως προκαλούν εκτρώσεις και πως όλες οι γυναίκες που τις
χρησιμοποιούσαν για αντισύλληψη, έκαναν εκτρώσεις... πως η Εκκλησία
υπερασπίζεται το δικαίωμα στη ζωή και όποιος δεν υπερασπίζεται τη ζωή, δεν
μπορεί να λάβει Θεία Κοινωνία! Και κατά συνέπεια, όλες οι γυναίκες που
χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο, δεν μπορούν να κοινωνήσουν!</span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Εξαγριώθηκα με τον ιερέα όταν άκουσα αυτά τα λόγια. Μα τι
έχουν στο κεφάλι τους οι ιερείς; Με ποιο δικαίωμα; Γι’ αυτό η Εκκλησία δεν
προοδεύει! Γι’ αυτό οι εκκλησίες είναι άδειες! Δεν ακολουθούν την επιστήμη! Ποιοι
νομίζουν πως είναι αυτοί οι ιερείς; Έφυγα εξοργισμένη από την εκκλησία. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Το κακό ήταν πως ενόσω κρινόμουν ενώπιον του Θεού, δεν
μπορούσα να ισχυριστώ πως δεν ήξερα. Δεν έλαβα καθόλου υπόψη μου τα λεγόμενα
του ιερέα και συνέχισα να χρησιμοποιώ την ίδια μέθοδο αντισύλληψης. Πόσα μωρά
είχα σκοτώσει! Γι’ αυτό είχα κατάθλιψη. Γιατί η μήτρα μου αντί να είναι πηγή
ζωής είχε μεταμορφωθεί σε νεκροταφείο, σε σφαγείο μωρών. Ο πονηρός, με τη
θανάσιμη στρατηγική του έφερε την ανθρωπότητα στο σημείο να σκοτώνει τα ίδια
της τα παιδιά. Όταν σκοτώνεις ένα αθώο και ανυπεράσπιστο πλάσμα δίνεις δύναμη
στο σατανά. Ο πονηρός διοικεί από τα βάθη της αβύσσου γιατί χύνουμε αίμα αθώο! Ένα
μωρό είναι σαν ένα αθώο αρνί χωρίς κηλίδες. Και ποιος είναι Αυτός χωρίς
κηλίδες; Είναι ο Ιησούς! Το μωρό εκείνη τη στιγμή είναι η Εικόνα και Ομοίωση
του Ιησού!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Το γεγονός πως είναι η μητέρα που σκοτώνει το παιδί,
δημιουργεί ένα βαθύ δεσμό με το σκοτάδι, επιτρέποντας έτσι σε πιο πολλούς
δαίμονες να ξεχυθούν για να καταστρέψουν την ανθρωπότητα. Είναι σαν να σπάει
κάποιος τις σφραγισμένες διόδους... Διόδους που σφράγισε ο Θεός για να
εμποδίσει το κακό να κατακλύσει τη γη. Και βγαίνουν απαίσια σκουλήκια στην
επιφάνεια και οι δαίμονες πολλαπλασιάζονται. Είναι οι δαίμονες της πορνείας,
των σεξουαλικών ανωμαλιών, του σατανισμού, της αθεΐας, της αυτοκτονίας, της
αδιαφορίας... όλων των κακών που βλέπουμε γύρω μας. Ο κόσμος πάει από το κακό
στο χειρότερο γιατί τα μωρά που σκοτώνονται κάθε μέρα είναι χιλιάδες. Αμαρτάνουμε
χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Εμείς είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι γιατί ανοίγουμε
τις πύλες του κακού και επιτρέπουμε στο σατανά να κυκλοφορεί στη ζωή μας. Η έκτρωση
είναι μια από τις χειρότερες αμαρτίες, δεν είναι η μόνη, και έχουμε το θράσος
να κατηγορούμε το Θεό για την τόση αθλιότητα, την αρρώστια, την παράνοια, τη
δυστυχία που υπάρχει γύρω μας.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ο Θεός, μέσα στην άπειρη Αγάπη Του, συνεχίζει να μας
προσφέρει το Μυστήριο της Συμφιλίωσης (Εξομολόγησης). Έχουμε ακόμα τη
δυνατότητα, όσο ζούμε, να μετανοήσουμε και να ξεπλύνουμε τις αμαρτίες μας και
να κόψουμε τα δεσμά που μας δένουν με το σατανά και την επιρροή του. Εγώ όμως
δεν το έκανα!<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">(Συνεχίζεται)</span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="color: #cc0000;">ΠΗΓΗ: Η παρουσίαστη/μαρτυρία της Γκλόρια Πόλο για την εμπειρία που είχε όταν χτυπήθηκε από κεραυνό και βρέθηκε στην Άλλη Πλευρά.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span></p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-83018419467915581742022-05-13T04:16:00.000-07:002022-05-13T04:16:07.994-07:00Χτυπήθηκα από κεραυνό, η κρίση μου ενώπιον του Θεού - μέρος Β'<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-TSz0cd3xyutsZ41MrlUbmJkV0xP9TN6SP_Uu37Y-HNCGckFrj5gwEQB_BG5gpU6nhD9TE1JrlZ6k65f4N2x8MwUtZitjA1LiwFF7TA0lxkt6ED8am6NqXPtRtsq5KyNkR2fj9sKtAc5F3YQje1yLbB0CBRfLb3Rmsxt0yfOYJRxas7dg7TZZP9onxA/s275/gl.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="275" data-original-width="183" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-TSz0cd3xyutsZ41MrlUbmJkV0xP9TN6SP_Uu37Y-HNCGckFrj5gwEQB_BG5gpU6nhD9TE1JrlZ6k65f4N2x8MwUtZitjA1LiwFF7TA0lxkt6ED8am6NqXPtRtsq5KyNkR2fj9sKtAc5F3YQje1yLbB0CBRfLb3Rmsxt0yfOYJRxas7dg7TZZP9onxA/s1600/gl.jpg" width="183" /></a></div>(Συνέχεια από το Α' μέρος)<p></p><p class="MsoNormal">Παραλίγο να κάνω την αδελφή μου να πεθάνει από το φόβο της, γιατί ήμουν σε κώμα και όμως με άκουσε που μίλαγα! Έπαθε σοκ και άρχισε να φωνάζει: <i>«Φύγετε, μη
την πάρετε. Μαμά, σε παρακαλώ, φύγε. Δεν βλέπεις πως έχει μικρά παιδιά; Μην την
πάρετε! Μη την πάρετε!»</i> Οι γιατροί απομάκρυναν την αδελφή μου διότι νόμιζαν ότι
παραληρεί από την κούραση. Όσο για μένα φανταστείτε τη χαρά μου όταν είδα τους
γονείς μου! Σε αυτό το μέρος, σε αυτή τη φρίκη που βρισκόμουν, να δω τους
γονείς μου!</p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Όταν είδαν πού βρισκόμουν, δεν μπορείτε να φανταστείτε
πόσο πόνο είχε το πρόσωπό τους, διότι εκεί, αντιλαμβάνεται κανείς τα
συναισθήματα των άλλων. Είδα τον πόνο και την αγωνία που ένιωθαν. Ο πατέρας μου
άρχισε να κλαίει πολύ, πάρα πολύ και φώναζε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Η κόρη μου! Ωχ, όχι! Θεέ μου, όχι την κόρη μου, όχι την κορούλα μου!» </i><br />
Η μητέρα μου προσευχόταν. Με κοίταξε κατάματα και είδε τη θλίψη στα μάτια μου,
αλλά ταυτόχρονα τίποτα δεν θα μπορούσε να αφαιρέσει την ειρήνη και τη γλυκήτητα
που είχε το πρόσωπό της! Σήκωσε τα μάτια της και με κοίταξε. Κατάλαβα μετά
λύπης μου πως δεν μπορούσαν να με βγάλουν από εκεί! Αυτό μεγάλωσε τον πόνο μου,
να τους βλέπω να πονούν μαζί μου χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτα για μένα! Κατάλαβα
πως βρίσκονταν και εκείνοι εκεί γιατί ως παιδαγωγοί μου τους είχε ανατεθεί να
διαφυλάξουν τα χαρίσματα που μου είχε δώσει ο Θεός. Με τη ζωή τους και τη
μαρτυρία τους έπρεπε να με προστατεύουν από τις επιθέσεις του Σατανά. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Όταν είδα πόσο υπέφεραν, ιδιαίτερα τον πατέρα μου,
ούρλιαξα ξανά απεγνωσμένα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Πάρτε με από
εδώ! Πάρτε με από εδώ! Δεν έχω αμαρτίες για να βρίσκομαι εδώ, αφού είμαι
Καθολική! Είμαι Καθολική! Βγάλτε με από εδώ!!!»<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><u><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Η κρίση μου<o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Όταν φώναξα ξανά πως είμαι Καθολική, άκουσα μια γλυκιά φωνή.
Ήταν τόσο όμορφη που γέμισε τα πάντα γύρω μου με ειρήνη και αγάπη και έκανε την
ψυχή μου να αναπηδήσει! Εκείνα τα απαίσια πλάσματα που κρέμονταν από πάνω μου,
στο άκουσμα της φωνής, αμέσως έπεσαν με το πρόσωπο στη γη και ζήτησαν την άδεια
να αποχωρήσουν, διότι δεν μπορούσαν να αντέξουν τη γλυκύτητα της φωνής Του.
Έπειτα είδα κάτι σαν στόμα που έχασκε και έτρεξαν γρήγορα προς τα εκεί με φόβο.
Φανταστείτε το αυτό! Αυτοί οι φρικιαστικοί δαίμονες να πέφτουν στο έδαφος...
όταν ακούν τη φωνή του Κυρίου, παρόλη την υπερηφάνεια του Σατανά που τους κάνει
να την ακούν σαν κάτι ενοχλητικό!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Εκείνη η όμορφη φωνή μου είπε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Πολύ καλά, αφού είσαι Καθολική, πες μου ποιες είναι οι Εντολές του
Νόμου του Θεού». </i>Σκεφθείτε τον τρόμο μου! Αυτή την ερώτηση δεν την
περίμενα! Ήξερα μόνο πως είναι δέκα και τίποτα παραπάνω! <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Τι θα κάνω τώρα;»</i> σκεφτόμουν και ένιωθα νευρικότητα. Θυμήθηκα τη
μαμά μου που έλεγε πως η πρώτη εντολή είναι η αγάπη. Μιλούσε συνέχεια γι’
αυτήν. Αγάπη για το Θεό και για τον πλησίον. Τελικά τα κηρύγματα της μαμάς μου
φάνηκαν χρήσιμα σε κάτι, είπα στον εαυτό μου. Έτσι διάλεξα αυτή την απάντηση,
ευχόμενη να αρκεί και να περάσουν οι υπόλοιπες απαρατήρητες! Σκεφτόμουν πως
έτσι θα ξεφύγω, όπως έκανα όταν ήμουν στη γη. Πράγματι, είχα πάντα μια έτοιμη
απάντηση. Πάντα κατάφερνα να δικαιολογώ τον εαυτό μου. Τώρα σκεφτόμουν να κάνω
το ίδιο. Και άρχισα να λέω: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Η πρώτη
Εντολή είναι αγάπα το Θεό σου πάνω από όλα και τον πλησίον σου σαν τον εαυτό
σου».<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">«Πολύ καλά»,</span></i><span lang="EL" style="line-height: 115%;"> μου
είπε. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Και το έκανες; Τον αγάπησες;»</i><br />
Εντελώς μπερδεμένη, απάντησα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Εγώ...
ναι! Ναι, εγώ ναι. Ναι!»<br />
</i>Αλλά η υπέροχη αυτή φωνή είπε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Όχι!»<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Σας βεβαιώνω πως όταν μου είπε <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Όχι!»,</i> τότε ένιωσα το χτύπημα του κεραυνού! Δεν είχα καταλάβει
ακόμη σε ποια μεριά με χτύπησε... αλλά όταν άκουσα εκείνο το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Όχι!»,</i> αισθάνθηκα όλο τον πόνο από τον
κεραυνό! Ένιωσα γυμνή... Οι μάσκες μου έπεσαν και ξεσκεπάστηκα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Η απαλή αυτή φωνή συνέχισε να λέει:<br />
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Όχι! Δεν αγάπησες τον Κύριό σου πάνω από
όλα και ακόμη λιγότερο αγάπησες τον πλησίον σου ως τον εαυτό σου! Έφτιαξες ένα
θεό στα μέτρα σου, όπως σε βόλευε! Μόνο σε στιγμές ανάγκης ή πόνου θυμόσουν τον
Κύριό σου. Και τότε ναι, γονάτιζες κάτω, έκλαιγες, ζητούσες, πρόσφερες
εννεαήμερα προσευχών, πήγαινες στη Λειτουργία, σε ομάδες προσευχής επιζητώντας
τις χάρες Μου ή ένα θαύμα... Όταν η οικογένειά σου ήταν φτωχή, ταπεινή και επιθυμούσες
να επιτύχεις επαγγελματικά, τότε ναι, προσευχόσουν γονατιστή καθημερινά πολλές
ώρες, ικετεύοντας τον Κύριό σου! Προσευχόσουν, ζητώντας Μου να σε βγάλω από τη
φτώχεια, να σου επιτρέψω να ασκείς ένα επάγγελμα, να γίνεις «κάποια»! Όταν
βρισκόσουν σε ανάγκη και χρειαζόσουν χρήματα, τότε ναι, έδινες υποσχέσεις: ‘Θα
προσευχηθώ το Ροδάριο, αλλά εσύ Κύριέ μου, δώσε μου λίγα χρήματα!’ αυτή ήταν η
σχέση που είχες με τον Κύριό σου! Ποτέ σου δεν κράτησες την υπόσχεση που
έδινες, ούτε μια φορά! Και πέρα από αυτό ποτέ σου δεν Με ευχαρίστησες!»<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Εδώ ο Κύριος επέμεινε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Μου έδινες υποσχέσεις, έδινες το λόγο σου σ’ Εμένα, τον Κύριό σου,
αλλά ποτέ δεν τον τηρούσες!»<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ο Χριστός μου έδειξε μια από τις πολλές μου προσευχές, τότε που Του ζητούσα τη χάρη να αποκτήσω το πρώτο μου αυτοκίνητο. Τότε προσευχόμουν
με πολλή ταπείνωση και Τον παρακαλούσα να μου δώσει ένα μικρό αυτοκίνητο, ακόμη
και παλιό, δεν είχε σημασία... αρκεί να δούλευε. Αλλά μόλις έπαιρνα αυτό που
ζητούσα, δεν έλεγα ούτε ένα ευχαριστώ στον Κύριο. Και οχτώ μέρες αργότερα, όχι
μόνο δεν Τον ευχαρίστησα, αλλά Τον αρνήθηκα και μίλησα άσχημα γι’ Αυτόν. Μου
έδειξε πως παρά τις χάρες που μου χορηγούσε, όχι μόνο δεν τηρούσα τις
υποσχέσεις μου, αλλά δεν Τον ευχαριστούσα καν. Αντιμετώπιζα τον Κύριο με πολύ
θλιβερό τρόπο. Η σχέση μου με το Θεό ήταν όπως με ένα τραπεζικό μηχάνημα
ανάληψης μετρητών. Έκανα ένα Ροδάριο και εκείνος όφειλε να μου δώσει χρήματα. Και
αν δεν μου έδινε, επαναστατούσα. Όταν με αξίωσε να εξασκήσω το επάγγελμά μου –
και να αποκτήσω κύρος και χρήματα – το Όνομα του Θεού δεν με βόλευε πλέον. Άρχισα
να πιστεύω πως ήμουν μια χαρά, χωρίς να νιώθω την παραμικρή αγάπη ή ευγνωμοσύνη
για Εκείνον. Τίποτα! Ήμουν αχάριστη στο μάξιμουμ! Επιπλέον γινόμουν περισσότερο
άπιστη προς το Θεό. Άρχισα να πιστεύω σε όλες τις θεωρίες του κόσμου. Πίστευα,
για παράδειγμα, στη μετενσάρκωση, έπεισα τον εαυτό μου πως όταν κάποιος
πεθαίνει ξεκινάει πάλι από την αρχή... και είχα ξεχάσει πως ο Κύριός μου πλήρωσε
με το Αίμα Του γι’ αυτό...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ο Κύριος συνέχισε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ό,τι
είχες, δεν σου δόθηκε επειδή το ζήτησες, αλλά ως ευλογία από τον Ουρανό. Εσύ,
αντίθετα, έλεγες πως τα απέκτησες όλα μόνη σου γιατί δούλευες σκληρά και
πάλευες... Έλεγες πως απέκτησες τα πάντα με τα χέρια σου και με τη μελέτη σου.
Όχι! Κοίτα πόσοι άνθρωποι υπάρχουν που έχουν πιο πολλά προσόντα από σένα, που
δουλεύουν το ίδιο ή και πιο πολύ από σένα!»<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ο Θεός με εξέτασε στις Δέκα Εντολές, δείχνοντάς μου ποια
ήμουν στην πραγματικότητα: στα λόγια λάτρευα και αγαπούσα το Θεό, όμως στην
πράξη λάτρευα το Σατανά. Στα εξωτερικά ιατρεία της κλινικής μου ερχόταν μια
χαρτορίχτρα που έκανε κάποια «μαγικά» για να ελευθερώσει το ιατρείο μου από «κακές
επιρροές». Έλεγα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Δεν πιστεύω σε τέτοια
πράγματα, αλλά κάντο παρόλα αυτά, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται...»</i> Και
έτσι έκανε τα μαγικά της. Σε μια γωνιά που δεν φαινόταν, έβαλε ένα πέταλο
αλόγου και μια γλάστρα αλόης – για να διώχνει την κακοτυχία – και άλλα τέτοια. Ξέρετε
τι έκανα με το να το επιτρέψω αυτό; Άνοιξα διάπλατα τις πόρτες στους δαίμονες
να μπουν με την ησυχία τους, να κυκλοφορούν ελεύθερα στην κλινική μου και στη
ζωή μου. Βλέπετε πόσο ντροπιαστικό είναι. Ο Θεός ανέλυσε τη ζωή μου υπό το φως
των Δέκα Εντολών. Μου έδειξε πώς ζούσα σε σχέση με τον πλησίον μου και με
Εκείνον. Έκρινα τους πάντες και τα πάντα. Και όλοι με έδειχναν και έλεγαν «η
Αγία Γκλόρια». Μου έδειξε πως, αν και είπα πως αγαπώ το Θεό και τον πλησίον
μου, αντίθετα, ήμουν πολύ ζηλόφθονη. Τώρα είδα πως όταν εξαπατούσα κάποιον ή
έλεγα ψέματα, διέπραττα ψευδορκία, γιατί τη στιγμή που αναφώνησα: «Είμαι
Καθολική», διακήρυξα πως ο Ιησούς Χριστός είναι ο Κύριός μου και την ίδια
στιγμή μαρτυρούσα το ψεύδος και την απάτη! Έκανα κακό σε τόσο πολλούς
ανθρώπους! Όσο για τα υπόλοιπα, δεν ήμουν ποτέ ευγνώμων στους γονείς μου για
όλες τις θυσίες τους για να αποκτήσω ένα πτυχίο και να θριαμβεύσω στη ζωή
μου... Δεν τους έβλεπα... Τους αγνοούσα και όταν έκανα καριέρα μειώθηκαν στα
μάτια μου, σε σημείο να ντρέπομαι για τη μητέρα μου, επειδή ήταν ταπεινή και
φτωχή. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ο Ιησούς συνέχισε να μου δείχνει πόσο κακή σύντροφος
ήμουν: Περνούσα όλη τη μέρα μου γκρινιάζοντας από τη στιγμή που ξυπνούσα. Ο άντρας
μου μου έλεγε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Να έχεις μια όμορφη μέρα!»</i>
και απαντούσα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Σε σένα ίσως φαίνεται
όμορφη! Κοίτα τι βροχή!»</i> Πάντα είχα αντίλογο για τα πάντα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Όσο για την αφοσίωσή μου στις άγιες μέρες, ω τι τρόμο και
θλίψη ένιωσα! Ο Χριστός με έκανε να δω πως αφιέρωνα τέσσερις-πέντε ώρες στο να
γυμνάζω το σώμα μου και ούτε 10 λεπτά για Εκείνον, ούτε ένα ευχαριστώ, ούτε μια
μικρή προσευχή... Τίποτα! Αντίθετα, μερικές φορές έλεγα το Ροδάριο πολύ γρήγορα
κατά τη διάρκεια του διαλείμματος μιας τηλεοπτικής σαπουνόπερας. Νόμιζα πως θα
τα κατάφερνα να προσεύχομαι κατά τη διάρκεια των διαφημίσεων. Άρχιζα πολύ
γρήγορα χωρίς να δίνω προσοχή σε αυτά που έλεγα, ανησυχώντας μήπως η
σαπουνόπερα είχε ήδη αρχίσει. Εν ολίγοις προσευχόμουν χωρίς να ανυψώνω την
καρδιά μου στο Θεό. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Όταν ζούσα με τους γονείς μου και η μαμά μου με υποχρέωνε
να πηγαίνω στην εκκλησία, της έλεγα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Μα
μαμά, εάν ο Θεός είναι παντού, γιατί πρέπει να πάω στην εκκλησία;».</i> Με
βόλευε να μιλάω έτσι... Και ο Ιησούς μου το επεσήμανε. Βαριόμουν να αφιερώσω
στο Θεό λίγο χρόνο την Κυριακή, να Του δείξω την ευγνωμοσύνη και την αγάπη μου.
Είχα γίνει σκλάβα της σάρκας μου και ξέχασα πως είχα ψυχή! Μια ψυχή που ποτέ
δεν φρόντισα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Όσον αφορά το Λόγο του Θεού, έφτασα στο σημείο να λέω με
αναίδεια πως όποιος διαβάζει πολύ το Ευαγγέλιο, τρελαίνεται. Έφτασα στο σημείο
να γίνω βλάσφημη και η ασυναρτησία της ζωής μου με έκανε να πω ειρωνικά: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Σιγά τώρα που είναι ‘’Πανάγιος’’ και είναι
ο Θεός παρών στο Ιερό και στο δισκοπότηρο... Ο ιερέας πρέπει να προσθέσει λίγο
μπράντυ για να του δώσει ωραία γεύση!» </i><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Έφτασα σε σημείο να εξευτελίζω τη σχέση μου με το Θεό! Άφησα
την ψυχή μου χωρίς τροφή και σαν να μην έφτανε αυτό, έκρινα συνέχεια τους
ιερείς. Αν ξέρατε πόσο άσχημα ένιωσα γι’ αυτό μπροστά στο Θεό! Ο Κύριος μου έδειξε
πως η ψυχή μου είχε υποβιβαστεί λόγω όλων αυτών των κρίσεων. Και επιπλέον
έφτασα στο σημείο να διαδίδω πως ένας ιερέας που γνώριζα ήταν ομοφυλόφιλος και
το έμαθε όλη η κοινότητα. Δεν μπορείτε να καταλάβετε το κακό που έκανα σ’
εκείνον τον ιερέα! Όχι, δεν μπορείτε να το διανοηθείτε! Δεν μπορώ να σας
αφηγηθώ όλη την ιστορία, γιατί θα πάρει πολύ χρόνο. Σας λέω μόνο αυτό, πως μια
λέξη έχει τη δύναμη να καταστρέψει και να σκοτώσει ψυχές. Τώρα που είδα το κακό
που προξένησα, η ντροπή μου είναι τόσο μεγάλη που δεν υπάρχουν λόγια να την
περιγράψουν! Μπορώ όμως να σας παρακαλέσω να μην κάνετε το ίδιο: μην κρίνετε!
Προσευχηθείτε! Κατάλαβα πως το σοβαρότερο σφάλμα που λέκιασε την ψυχή μου και
έφερε πάνω μου περισσότερες κατάρες, ήταν όταν μίλησα άσχημα για τους ιερείς! <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><u><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Προσευχηθείτε για τους ιερείς<o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Η οικογένειά μου πάντα έκρινε τους ιερείς. Όταν ήμασταν
μικρά, ο πατέρας μου και όλοι οι υπόλοιποι στο σπίτι συνήθιζαν να τους
κατακρίνουν και να λένε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Οι ιερείς είναι
γυναικάδες και έχουν περισσότερα χρήματα από εμάς. Είναι έτσι κι έτσι...»</i>
και εμείς τα επαναλαμβάναμε. <br />
Ο Κύριός μας μου είπε, φωνάζοντας σχεδόν: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ποιά νόμιζες πως είσαι, να παριστάνεις το θεό και να κατακρίνεις τους
χειροτονημένους Μου;! Είναι και αυτοί από σάρκα και τους έχει δοθεί αγιότητα
για το καλό της κοινότητας, όπου τους τοποθετώ ως δώρο. Οι κοινότητες οφείλουν
να προσεύχονται γι’ αυτούς, να τους αγαπούν και να τους στηρίζουν».</i> <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Έχετε υπόψη, φίλοι μου, πως όταν ένας ιερέας πέφτει, η
κοινότητα θα λογοδοτήσει για την αγιότητά του. Ο διάβολος μισεί τους Χριστιανούς αλλά τους ιερείς τούς μισεί ακόμη περισσότερο. Μισεί την Εκκλησία μας, διότι
όπου υπάρχει ιερέας που καθαγιάζει...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ανοίγω εδώ μια παρένθεση: πρέπει να γνωρίζετε πως ο ιερέας,
παρόλο που είναι άνθρωπος, είναι αφιερωμένος στον Κύριο και ο Αιώνιος Θεός και Πατέρας τον αναγνωρίζει, ώστε σε ένα μικρό κομμάτι ψωμί να επιτελείται
ένα θαύμα, η Μετουσίωση. Στα χέρια των ιερέων το ψωμί και το κρασί γίνεται Σώμα
και Αίμα Χριστού. Τα χέρια αυτά ο διάβολος τα μισεί τρομερά γιατί η Θεία
Ευχαριστία αποτελεί ανοιχτή πόρτα για τον Παράδεισο και είναι η μοναδική! Χωρίς
τη Θεία Ευχαριστία κανένας δεν εισέρχεται στον Παράδεισο. Πολλοί άνθρωποι
μιλούν άσχημα για την Εκκλησία, ωστόσο μόνο μέσω της Εκκλησίας λαμβάνουν
σωτηρία και πάνε στο Καθαρτήριο όπου συνεχίζουν να επωφελούνται από τη Θεία
Ευχαριστία. Σώζονται. Πηγαίνουν στο Καθαρτήριο αλλά σώζονται. Οφείλουμε λοιπόν
να προσευχόμεθα πολύ για τους ιερείς, γιατί ο διάβολος τους επιτίθεται συνεχώς.
<br />
Ο Κύριος μου το έδειξε αυτό. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><u><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Τα Μυστήρια<o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Μόνο μέσω του ιερέα τελείται για παράδειγμα το Μυστήριο
της συμφιλίωσης (εξομολόγηση). Μόνο μέσω εκείνου λαμβάνουμε άφεση αμαρτιών. Το εξομολογητήριο
είναι «λουτρό της ψυχής». Το Αίμα του Χριστού καθαρίζει τις αμαρτίες. Αν είχα
εξομολογηθεί, θα είχα ξεπλυθεί με το Αίμα του Χριστού. Επιπλέον θα είχα κόψει
τα σχοινιά που με κρατούσαν δεμένη με τον πονηρό. Δεν είναι λογικό, επομένως, ο
διάβολος να απεχθάνεται τους ιερείς; Ακόμη και εκείνοι οι ιερείς που έχουν
αμαρτήσει πολύ, έχουν τη δύναμη να δίνουν άφεση αμαρτιών. Διότι την άφεση δεν
την δίνει ο ιερέας, τη δίνει ο Ιησούς που είναι ο Αιώνιος Αρχιερέας, μέσω του
απλού, αμαρτωλού ίσως ιερέα. Είναι υποχρέωσή μας και καθήκον μας να
προσευχόμαστε γι’ αυτούς για να τους προστατεύει ο Θεός από τις επιθέσεις του
Πονηρού. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><u><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Γάμος<o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Θα ήθελα να σας μιλήσω για το πόσο μεγάλη χάρις υπάρχει
στο Μυστήριο του Γάμου. Όταν μπαίνουμε στην εκκλησία την ημέρα του γάμου μας,
τη στιγμή που λέμε το «ναι» και υποσχόμαστε να είμαστε για πάντα πιστοί στη χαρά,
στη λύπη, στην αρρώστια κλπ., γνωρίζετε σε ποιον υποσχόμαστε; Στο Θεό Πατέρα! Ο
Θεός χαίρεται εξαιρετικά με το γάμο! Αυτός είναι ο μόνος Μάρτυρας όταν λέμε
αυτά τα λόγια. Όλοι μας, όταν πεθάνουμε, θα δούμε τη στιγμή αυτή στο Βιβλίο της
Ζωής. Έπειτα θα δούμε ένα απερίγραπτα χρυσό φως, μια έντονη λαμπρότητα: ο Θεός
Πατέρας γράφει τα λόγια που είπαμε στο Βιβλίο με πανέμορφα γράμματα από
χρυσάφι. <br />
Είδα πως την ημέρα του γάμου μου, δεν ήμασταν πλέον δυο, αλλά τρεις! Εμείς οι
δυο και ο Χριστός! Τον Χριστό Τον λαβαίνουμε κοινωνώντας τα Άχραντα Μυστήρια. Μόλις
λάβουμε το Χριστό, γινόμαστε ΕΝΑ μαζί Του και απαρτίζουμε μια αγία τριάδα με
τον Ιησού! <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">«Ούς ο Θεός συνέζευξεν,
άνθρωπος μή χωριζέτω». </b>Και τώρα ρωτώ: ποιός μπορεί να τους χωρίσει; Κανείς!
Κανείς δεν μπορεί να τους χωρίσει μετά την ολοκλήρωση του γάμου! Για το Θεό δεν
υπάρχει διαζύγιο!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Όταν κάποιος έχει προγαμιαίες σχέσεις, τα πονηρά πνεύματα
αμέσως κολλάνε σε όλα τα μέρη του σώματός του. Πρώτα κολλάνε στα σεξουαλικά όργανα,
καταλαμβάνουν τη σάρκα, τις ορμόνες. Μετά καταλαμβάνουν τον εγκέφαλο, το βλεννογόνο
αδένα και όλα τα νευρολογικά τμήματα του οργανισμού και αρχίζουν να παράγουν
ποσότητες ορμονών που οδηγούν στα κατώτερα ένστικτα. Μεταμορφώνουν ένα παιδί
του Θεού σε σκλάβο της σάρκας, των ενστίκτων και της σεξουαλικής αδηφαγίας,
ώστε να λένε γι’ αυτόν ότι «χαίρεται τη ζωή». <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσα ακάθαρτα πνεύματα
άρπαξαν τον πατέρα μου τη στιγμή του γάμου του με τη μητέρα μου που ήταν μια
πολύ αγνή γυναίκα. Έμοιαζαν με σκουλήκια, σα βδέλλες. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Όταν το ζευγάρι είναι αγνό, ο Θεός δοξάζεται. Κάνουμε μια
Ιερή Συμφωνία με Εκείνον που καθαγιάζει τη σεξουαλικότητα. Στην πραγματικότητα
η σεξουαλικότητα δεν είναι αμαρτία! Ο Θεός την έδωσε ως ευλογία, και το γαμήλιο
κρεβάτι είναι ευλογημένο από το Μυστήριο του γάμου. Το Άγιο Πνεύμα είναι εκεί.
Ο Θεός είναι παρών ακόμη και στα γεύματα του ζευγαριού και ευλογεί το φαγητό τους. Ο
Θεός παραμένει εξαιρετικά χαρούμενος πριν από το γάμο. Είναι χαρούμενος που θα
συντροφεύσει το ζευγάρι στην καινούργια τους ζωή. Δυστυχώς πολλά ζευγάρια δεν
το γνωρίζουν. Ούτε καν σκέφτονται το Θεό. Παντρεύονται λόγω παράδοσης και όχι
λόγω πίστης. Το μόνο που σκέφτονται είναι να βγουν από την εκκλησία για να
διασκεδάσουν, να φάνε, να πιούνε και μετά να φύγουν για το γαμήλιο ταξίδι. Αυτό
δεν είναι κακό. Το κακό υπάρχει όταν αφήνουμε το Θεό εκτός του γάμου μας. Αυτό έκανα
εγώ: άφησα το Θεό στο δρόμο. Ούτε καν μου πέρασε από το μυαλό να τον προσκαλέσω
στην καινούργια μου ζωή, στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Κύριος χαίρεται όταν Τον
προσκαλούμε να μείνει μαζί μας για πάντα, στις χαρές και στις λύπες. Επιθυμεί να
έχουμε συναίσθηση της Παρουσίας Του. Βέβαια, ο Κύριος είναι παρών στο Μυστήριο
του γάμου ακόμη και αν δεν έχει προσκαλεστεί. Αλλά πόσο πιο όμορφο θα ήταν αν
συνειδητοποιούσαμε την Παρουσία Του.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Το πιο ωραίο στο γάμο των γονιών μου ήταν όταν ο Θεός
ξανάδωσε στον πατέρα μου τα δώρα και τη χάρη που είχε χάσει, όταν παντρεύτηκε
τη μητέρα μου, που ήταν μια γυναίκα με πολύ αγνά αισθήματα και παρθένα. Κοίταξα
τον πατέρα μου με την διαταραγμένη και βρώμικη σεξουαλικότητά του. Ήταν πολύ «μάτσο»
και οι φίλοι του άρχισαν αμέσως να του ενσταλάζουν δηλητήριο, λέγοντάς του να μην
αφήσει τη γυναίκα του να τον γοητεύσει και του επιβληθεί. Του έλεγαν πως πρέπει
να συνεχίσει τη ζωή του όπως πριν. Έτσι, δυο βδομάδες μετά το γάμο, κατέληξε σε
οίκο ανοχής, προκειμένου να δείξει στους φίλους του πως παρέμενε ο ίδιος και
πως δεν άφησε τη γυναίκα του να τον κουμαντάρει. Όλα τα πονηρά πνεύματα, τα
ακάθαρτα πλάσματα, επέστρεψαν και από ποιμένας του δικού του ποιμνίου, ο
πατέρας μου μεταμορφώθηκε σε λύκο για την οικογένειά του και το σπίτι του.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Όταν κάποιος είναι άπιστος στο γάμο του, είναι άπιστος
προς το Θεό. Αθετεί το λόγο του και τον όρκο που έδωσε στο Θεό και σ’ αυτόν που
παντρεύτηκε. Δεν τηρεί αυτά που είχε υποσχεθεί. Εάν κάποιος δεν έχει πρόθεση να
μείνει πιστός, καλύτερα να μην παντρεύεται. Ο Κύριος λέει: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Αν δεν είσαι πιστός, καταδικάζεις τον εαυτό σου! Αν δεν έχεις πρόθεση
να παραμείνεις πιστός, μην παντρευτείς! Γιε Μου, κόρη Μου, ζητήστε Μου τη Χάρη
να είστε πιστοί στη σύζυγό σας, στο σύζυγό σας και στο Θεό». <o:p></o:p></i></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 18.4px;">(Συνεχίζεται)</span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;"></span></p><p class="MsoNormal"><span style="color: #cc0000;">ΠΗΓΗ: Η παρουσίαστη/μαρτυρία της Γκλόρια Πόλο για την εμπειρία που είχε όταν χτυπήθηκε από κεραυνό και βρέθηκε στην Άλλη Πλευρά.</span> </p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-24949573770412779462022-05-12T03:01:00.002-07:002022-05-19T05:10:49.743-07:00Χτυπήθηκα από κεραυνό, η κρίση μου ενώπιον του Θεού - μέρος Α'<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMVGqdsFBZ9tlMf15rMs_TlNn01gWVoWCkLyONfz96BfCTyCnJ8ZRxuD2bAjEmybVtm7KHjKzO05aB_yT-fDoxcpMb7OCMK2O_Dr1tGv1rPZWjLmlHTJ-OOlp1ZJJ3NZ_shlg54CtkUtapX17fQJzx3hC78JKC0_f2hvV6QT7nZUusFm-fPwTYk8YzUw/s288/gloria.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="288" data-original-width="175" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMVGqdsFBZ9tlMf15rMs_TlNn01gWVoWCkLyONfz96BfCTyCnJ8ZRxuD2bAjEmybVtm7KHjKzO05aB_yT-fDoxcpMb7OCMK2O_Dr1tGv1rPZWjLmlHTJ-OOlp1ZJJ3NZ_shlg54CtkUtapX17fQJzx3hC78JKC0_f2hvV6QT7nZUusFm-fPwTYk8YzUw/s1600/gloria.jpg" width="175" /></a></div><br />Υπάρχουν βιβλία που κάθε άνθρωπος πρέπει να διαβάσει στη
ζωή του, και χωρίς αμφιβολία, το βιβλίο της Γκλόρια Πόλο είναι ένα από αυτά. Η
μαρτυρία της Δρ. Γκλόρια Πόλο είναι το μέσο με το οποίο ο Θεός «αγγίζει» ψυχές και
μεταμορφώνει τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων που ζούμε μέσα στην άγνοια.<p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Η οδοντίατρος από την Μπογκοτά της Κολομβίας, Γκλόρια
Πόλο, σκοτώθηκε από κεραυνό καθώς βάδιζε μαζί με τον ανιψιό της στο δρόμο προς
το πανεπιστήμιο. Ωστόσο, οι τραυματιοφορείς κατάφεραν να την αναζωογονήσουν. Φτάνοντας
στο νοσοκομείο την χειρούργησαν για να της αφαιρέσουν το καμμένο δέρμα και τότε
«έφυγε» ξανά. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Όταν ανάρρωσε, έγραψε βιβλίο με όλα όσα έζησε και είδε
όταν πέθανε και πώς ο Θεός της επέτρεψε να περάσει τη γραμμή από τη ζωή στο
θάνατο και να επιστρέψει, για να μοιραστεί το μήνυμα μαζί μας. Το βιβλίο δεν έχει
μεταφραστεί στα ελληνικά, όμως θα πάρετε μια μικρή γεύση από την καταπληκτική ιστορία της Γκλόρια από την παρουσίαση που έκανε η συγγραφέας στο Καράκας της Βενεζουέλας. Η μαρτυρία
της θα αγγίξει πολλές καρδιές.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Καλημέρα σε όλους!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Είμαι οδοντίατρος και μαζί με τον ανηψιό μου και τον άντρα
μου, μια Παρασκευή του Μάη 1995, βαδίζαμε προς την ιατρική σχολή. Έβρεχε καταρρακτωδώς
και εγώ με τον ανηψιό μου κρατούσαμε ομπρέλα, ενώ ο σύζυγός μου φορούσε
αδιάβροχο και περπατούσε σε κάποια απόσταση από εμάς. Στη διαδρομή, πηδώντας
πάνω από μια μεγάλη λακκούβα με νερά, μας χτύπησε κεραυνός. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ο ανηψιός μου πέθανε ακαριαία. Ο κεραυνός μπήκε στο σώμα
του από την πίσω πλευρά, τον έκαψε εσωτερικά και βγήκε από τα πόδια του, όμως
δεν τον έκαψε καθόλου εξωτερικά. Φορούσε πάντα στο λαιμό του ένα μενταγιόν από
χαλαζία με το Θείο Βρέφος. Οι αρχές λένε πως ο χαλαζίας τράβηξε τον κεραυνό,
που τον χτύπησε στην καρδιά και τον έκαψε... Έπαθε καρδιακή προσβολή και
πέθανε. <br />
Όσο για μένα, ο κεραυνός μπήκε στο σώμα μου από τον ώμο μου και με έκαψε
εσωτερικά και εξωτερικά. Η σάρκα μου εξαφανίστηκε όπως και το στήθος μου. Στη θέση
του έμεινε μια τρύπα. Η σάρκα στην κοιλιακή χώρα, τα πόδια και τα πλευρά
έλιωσε... Ο κεραυνός χτύπησε το συκώτι, τα νεφρά και τους πνεύμονες και βγήκε
από τη δεξιά μου πατούσα. Ως μέθοδο αντισύλληψης χρησιμοποιούσα ενδομήτριο
σπιράλ σε σχήμα Τ. Ο χαλκός από τον οποίο ήταν κατασκευασμένο είναι καλός
αγωγός της ηλεκτρικής ενέργειας και τράβηξε τον κεραυνό. Οι ωοθήκες μου
συρρικνώθηκαν σαν σταφίδες. Παρέμεινα σχεδόν άψυχη στο έδαφος με το σώμα μου να
αναπηδά από τον ηλεκτρισμό. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Τότε βρέθηκα σε ένα πανέμορφο λευκό τούνελ από φως που με
έκανε να νιώθω απίστευτη χαρά, ειρήνη και ευτυχία. Μια αληθινή έκσταση. Στο τέλος
του τούνελ είδα ένα λευκό φως σαν τον ήλιο... λέω λευκό αλλά το χρώμα δεν
μπορεί να περιγραφεί με τα λόγια που έχουμε και χρησιμοποιούμε. Ένιωθα να
εκπέμπει ειρήνη και αγάπη!<br />
Όπως προχωρούσα προς το φως, είπα στον εαυτό μου: «Θεέ μου, είμαι νεκρή!».
Αμέσως σκέφτηκα τα παιδιά μου και αναστέναξα: «Αλίμονο, Θεέ μου, τα παιδιά μου
είναι μικρά! Τι θα πουν τα παιδιά μου, που είχαν μια μητέρα που ήταν συνεχώς
απασχολημένη και δεν είχε ποτέ χρόνο γι’ αυτά;» Πράγματι, έφευγα πολύ νωρίς
κάθε μέρα και δεν γυρνούσα σπίτι πριν τις 11:00 τη νύχτα. Είδα την
πραγματικότητα της ζωής μου και ένιωσα τόση δυστυχία! Ήθελα να κατακτήσω τον
κόσμο αλλά με τι τίμημα! Έβαλα τα παιδιά μου και το σπίτι μου σε δεύτερη μοίρα.
Εκείνη τη στιγμή είδα μπροστά στα μάτια μου όλους τους ανθρώπους που γνώρισα
στη ζωή μου. Όλους, ζωντανούς και πεθαμένους. Μπορούσα να αγκαλιάσω
προπαππούδες, προγιαγιάδες, παππούδες, γιαγιάδες και γονείς (που είχαν πεθάνει)
...όλους! ένιωθα πληρότητα, ένιωθα υπέροχα. Κατάλαβα πως είχα εξαπατηθεί από
τις δοξασίες περί μετενσάρκωσης. Μου είχαν πει πως η γιαγιά μου είχε
μετενσαρκωθεί, αλλά δεν μου είπαν πού είχε πάει. Είχα πληρώσει πολλά λεφτά γι’
αυτή την πληροφορία και έτσι δεν το σκάλισα περισσότερο, να μάθω σε ποιον τάχα
είχε μετενσαρκωθεί. Τώρα εδώ αγκάλιαζα τη γιαγιά μου και την προγιαγιά μου...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Τώρα που δεν είχα σώμα ήταν εκπληκτικό να βλέπω τους
ανθρώπους με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Πριν ήξερα μόνο να κρίνω... αν
κάποιος ήταν χοντρός, κοκκαλιάρης, άσχημος, κομψός, άκομψος κλπ. Όταν μιλούσα
έπρεπε πάντα να σχολιάσω κάτι. Τώρα, όχι. Τώρα έβλεπα τους ανθρώπους εσωτερικά
και ήταν τόσο όμορφο! Καθώς τους αγκάλιαζα ένιωθα τις σκέψεις τους, τα
συναισθήματά τους...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Έτσι συνέχισα να προχωρώ γεμάτη ειρήνη και χαρά. Ένιωθα πως
θα δω κάτι πολύ όμορφο. Και πράγματι, προς το τέλος είδα μια όμορφη λίμνη. Μια
εκθαμβωτική λίμνη με πανέμορφα δένδρα. Και πολύ όμορφα λουλούδια κάθε χρώματος!
Είχαν εξαίσιο άρωμα, εντελώς διαφορετικό από τα δικά μας. Δεν υπάρχουν λέξεις
να τα περιγράψω... όλα ήταν <u>αγάπη...<o:p></o:p></u></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Σε κάτι που έμοιαζε με είσοδο είδα δυο δέντρα σε κάθε
πλευρά. Εκείνη τη στιγμή ο ανηψιός μου μπήκε σε αυτόν τον πανέμορφο κήπο. Τότε κατάλαβα.
Ένιωσα πως εγώ δεν πρέπει να μπω. Δεν μπορούσα να μπω...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Συγχρόνως άκουσα τη φωνή του άντρα μου. Θρηνούσε και
έκλαιγε έντονα φορτισμένος: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Γκλόρια!
Γκλόρια! Σε παρακαλώ μη με αφήνεις! Τα παιδιά σου σε χρειάζονται! Γκλόρια,
γύρνα πίσω! Μην είσαι δειλή! Γύρνα πίσω!»<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ο Θεός μου επέτρεψε να γυρίσω πίσω... αλλά εγώ δεν ήθελα
να επιστρέψω! Όμως σιγά-σιγά άρχισα να κατεβαίνω προς το σώμα μου, που ήταν
χωρίς ζωή. Έβλεπα το σώμα μου ξαπλωμένο σε φορείο. Έβλεπα να προσπαθούν να με
επαναφέρουν με ηλεκτροσόκ. Είχα παραμείνει στο πάτωμα για περισσότερο από δυο
ώρες, γιατί το σώμα μου ανέδιδε ηλεκτρικές εκκενώσεις και δεν επιτρεπόταν να
μας αγγίξουν. Μόνο όταν το σώμα μου αποφορτίστηκε εντελώς ξεκίνησαν να με
επαναφέρουν στη ζωή. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ήταν τότε που μια σπίθα βγήκε από το κεφάλι μου και μπήκα
στο σώμα μου με βία. Έμοιαζε να με ρουφάει με δύναμη. Ένιωσα τεράστιο πόνο
μπαίνοντας στο σώμα μου: σπίθες πετάγονταν από παντού και ένιωσα να
στριμώχνομαι σε κάτι πολύ μικρό. Ο πόνος ήταν αφόρητος, ο πόνος της καμμένης
σάρκας. Το σώμα μου εντελώς καμμένο μου προκαλούσε απερίγραπτο πόνο. Καιγόμουν και
ανέδιδα καπνό και ατμό. Άκουσα να λένε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Επανέρχεται!
Επανέρχεται!»</i><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ήταν πολύ χαρούμενοι αλλά ο πόνος μου ήταν αφόρητος. Τα πόδια
μου ήταν τρομακτικά μαύρα. Ζωντανή σάρκα υπήρχε μόνο στον κοσμό και τους ώμους
μου! Το πρόβλημα με τα πόδια μου ήταν περίπλοκο και συζητούσαν την εκδοχή
ακρωτηριασμού.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Αλλά για μένα υπήρχε ένας άλλος ακόμα τρομερός πόνος: η
ματαιοδοξία μιας κοσμικής γυναίκας που ήταν συγχρόνως επιχειρηματίας,
διανοούμενη και φοιτήτρια. Ήμουν σκλάβα της σάρκας μου, της ομορφιάς και της
μόδας. Αφιέρωνα καθημερινά 4 ώρες αεροβική γυμναστική. Σκλαβώθηκα για να αποκτήσω
ένα όμορφο σώμα. Έκανα όλων των ειδών μασάζ, δίαιτες και ενέσεις. Βασικά ό,τι
μπορείτε να φανταστείτε. Αυτή ήταν η ζωή μου: μια ρουτίνα σκλαβιάς για να έχω
όμορφο σώμα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Επαναλάμβανα συνεχώς: αν έχω όμορφο στήθος, είναι για να
το δείχνω, όχι να το κρύβω. Έλεγα το ίδιο πράγμα για τα πόδια μου γιατί ήξερα
πως είχα ωραία πόδια και ωραίους κοιλιακούς. Αλλά μέσα σε μια στιγμή
συνειδητοποίησα με φόβο πως όλη μου η ζωή περιστρεφόταν γύρω από την άσκοπη
φροντίδα του σώμα τός μου. Αυτό ήταν το επίκεντρο της ζωής μου: αγάπη για το
σώμα μου. Και τώρα δεν το είχα πια! Στη θέση του στήθους μου υπήρχαν τρύπες και
ειδικά η αριστερή πλευρά είχε εξαφανιστεί. Τα πόδια μου είχαν τρομακτική όψη,
χωρίς σάρκα και μαύρα σαν κάρβουνο. Ήταν τα μέρη του σώματός μου που φρόντιζα
περισσότερο και καυχιόμουν γι’ αυτά, ήταν αυτά που κάηκαν εντελώς και έμειναν
κυριολεκτικά χωρίς σάρκα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><u><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Στο νοσοκομείο<o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Μόλις με μετέφεραν στο νοσοκομείο με χειρούργησαν αμέσως
και άρχισαν να μου αφαιρούν το καμμένο δέρμα. Την ώρα που με νάρκωσαν έφυγα
ξανά από το σώμα μου. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Θέλω τώρα να σας πω κάτι... Ήμουν όλη μου τη ζωή μια
χριστιανή «λάιτ». Πήγαινα σε εκκλησίες που ο ιερέας έκανε σύντομο κήρυγμα γιατί
με κούραζε. Με ενοχλούσαν οι ιερείς που μιλούσαν πολλή ώρα. Μια μέρα άκουσα
έναν ιερέα να λέει πως δεν υπάρχει η κόλαση ούτε οι δαίμονες! Ήταν αυτό ακριβώς
που ήθελα να ακούσω. Αμέσως σκέφτηκα: αν δεν υπάρχουν δαίμονες ούτε και κόλαση,
τότε όλοι θα πάμε στον Παράδεισο! Επομένως τι έχουμε να φοβηθούμε; Γιατί αυτό
που με κρατούσε στην εκκλησία ήταν ο φόβος της ύπαρξης του διαβόλου. Όταν άκουσα
πως κόλαση δεν υπάρχει, απομακρύνθηκα τελείως από το Θεό. Απομακρύνθηκα από την
εκκλησία και άρχισα μάλιστα να βλασφημώ. Δεν είχα πλέον το φόβο της αμαρτίας,
άρχισα να λέω πως οι δαίμονες είναι εφεύρεση των ιερέων, μια μέθοδος για να
χειραγωγεί η Εκκλησία τους πιστούς και τελικά έφτασα στο σημείο να λέω στους
συναδέλφους μου ότι ο Θεός δεν υπάρχει, πως αποτελούμε προϊόν εξέλιξης, επηρεάζοντας
έτσι πολλούς ανθρώπους. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ας γυρίσουμε ξανά στο χειρουργείο, όταν έφυγα από το σώμα
μου. Ένιωσα απίστευτο τρόμο αυτή τη φορά. Είδα πως οι δαίμονες υπήρχαν και πως
είχαν έρθει να με βρουν. Είχαν έρθει να μου φέρουν το «λογαριασμό», αφού είχα
αποδεχτεί τις αμαρτίες που μου πρόσφεραν! Και αυτά που προσφέρουν δεν είναι
δωρεάν, τα πληρώνεις! Μέσα από τους τοίχους του χειρουργείου άρχισαν να
βγαίνουν πλήθος συνηθισμένων ανθρώπων που όμως η ματιά τους ήταν γεμάτη μίσος,
διαβολική, σε γέμιζε φόβο και έκανε την ψυχή μου να τρέμει. Κατάλαβα πως είχα
να κάνω με δαίμονες. Κατάλαβα πως χρωστούσα κάτι σε καθέναν τους, πως η αμαρτία
δεν είναι δωρεάν και πως το καλύτερο σχέδιο του διαβόλου είναι να λέει πως δεν
υπάρχει. Αυτή είναι η καλύτερη στρατηγική ώστε να μας κάνει ό,τι θέλει. Συνειδητοποίησα
πως υπάρχει, είναι γύρω μου και με ψάχνει!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Το μυαλό μου, ως επιστήμονας και διανοούμενη που ήμουν,
δεν με βοήθαγε καθόλου. Τριγυρνούσα στο χώρο του χειρουργείου, προσπαθούσα να
μπω στο σώμα μου ξανά αλλά δεν με δεχόταν και ο φόβος μου ήταν τρομερός. Πέρασα
βιαστικά μέσα από τους τοίχους για να μπορέσω να κρυφτώ στο διάδρομο αλλά έπεσα
στο κενό! Πέρασα μέσα από πολλά τούνελ που κατευθύνονταν προς τα κάτω. Στην αρχή
υπήρχε λίγο φως και έβλεπα κάτι σαν κυψέλες όπου μέσα υπήρχαν πολλοί άνθρωποι,
νέοι και γέροι, άντρες και γυναίκες που έκλαιγαν σπαρακτικά και έτριζαν τα
δόντια τους. Φοβισμένη όσο ποτέ, εξακολουθούσα να κατεβαίνω, ενώ το φως
σιγά-σιγά έσβηνε...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Συνέχισα να περιπλανιέμαι σε εκείνα τα τούνελ, μέσα σε
τρομακτικό σκοτάδι, ώσπου το σκοτάδι έγινε τόσο βαθύ που όμοιό του δεν υπάρχει.
Για να σας δώσω ένα μέτρο σύγκρισης, η πιο σκοτεινή γωνιά της γης μοιάζει με
μεσημεριανό φως σε σύγκριση με το σκοτάδι αυτό. Εκεί κάτω, το σκοτάδι γεννάει
πόνο, τρόμο, ντροπή και έχει απαίσια βρώμα. Είναι ένα ζωντανό σκοτάδι. Στο τέλος
της καθόδου μου έφτασα σε έναν επίπεδο χώρο. Κάποια στιγμή το έδαφος άνοιξε σαν
ένα τεράστιο στόμα. Ήταν τεράστιο και ΖΩΝΤΑΝΟ!!! Κάτω από μένα ήταν μια
απίστευτα τρομακτική άβυσσος και αυτό το χάσμα με ρουφούσε μέσα του. Αυτό που
με ανατρίχιασε περισσότερο ήταν πως δεν μπορούσες να νιώσεις την αγάπη του
Θεού, ούτε στο ελάχιστο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ούρλιαξα σα μανιακή. Ήμουν τρομοκρατημένη, διαισθανόμουν
ότι δεν μπορούσα να σταματήσω αυτή την πτώση. Γλιστρούσα προς την άβυσσο. Ένιωθα
πως αν έμπαινα εκεί δεν θα είχα τη δυνατότητα επιστροφής. Αυτός θα ήταν ο
πνευματικός θάνατος της ψυχής μου. Ήμουν οριστικά χαμένη. Όμως, μέσα σε αυτόν
τον απέραντο τρόμο, ακριβώς τη στιγμή που ήμουν έτοιμη να πέσω στην άβυσσο, ο
Αρχάγγελος Μιχαήλ με άρπαξε από τα πόδια... Το σώμα μου εισήλθε στην άβυσσο
αυτή, αλλά τα πόδια μου ήταν ακόμα έξω. Ήταν τρομακτικό και μου προκαλούσε
μεγάλο πόνο. Όταν εισήλθα, το φως που είχε απομείνει στο πνεύμα μου ενόχλησε
τους δαίμονες. Όλα τα τρομακτικά, ακάθαρτα πλάσματα που ζούσαν εκεί, μου
επιτέθηκαν αμέσως. Έμοιαζαν με σκουλήκια και βδέλλες και προσπαθούσαν να
εμποδίσουν το λιγοστό φως που παρέμενε στο πνεύμα μου. Φανταστείτε τον πανικό
μου να βλέπω τον εαυτό μου σκεπασμένο από τα πλάσματα αυτά...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ούρλιαζα, ούρλιαζα σα μανιακή! Αυτά τα πλάσματα με
έκαιγαν! Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω τον τρόμο! Σημειώστε πως ενώ ήμουν
άθεη, άρχισα να φωνάζω: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ψυχές του
Καθαρτηρίου! Σας παρακαλώ, βγάλτε με από εδώ! Σας ικετεύω, βοηθήστε με!»</i><br />
Ενώ ούρλιαζα, άρχισα να ακούω πολλές χιλιάδες ανθρώπους να κλαίνε, νέους
ανθρώπους... Ναι, κυρίως νέους που υπέφεραν φοβερά! Εκεί, σε αυτόν τον τρομερό
τόπο, σε αυτόν το βάλτο μίσους και πόνου, έτριζαν τα δόντια τους, ούρλιαζαν και
θρηνούσαν. Το θέαμα αυτό δεν θα μπορέσω να το ξεχάσω ποτέ... Με γέμισε συμπόνια
και κατάλαβα πως σ’ εκείνο το μέρος βρισκόταν άνθρωποι που σε κάποια στιγμή
αδυναμίας αυτοκτόνησαν. Τώρα υποφέρουν έχοντας όλους αυτούς τους φρικτούς
δαίμονες γύρω τους, που τους βασανίζουν. Αλλά το σκληρότερο από όλα, είναι η
απουσία του Θεού, γιατί εκεί κανείς δεν νιώθει τον Θεό. <br />
Αν οι άνθρωποι ήξεραν τα βάσανα που τους περιμένουν, κανείς δεν θα έπαιρνε την
απόφαση να αφαιρέσει τη ζωή του.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Το μεγαλύτερο βασανιστήριο εκεί είναι να βλέπει κανείς
τους γονείς του ή τους συγγενείς του που είναι ακόμα ζωντανοί, να κλαίνε και να
υποφέρουν από ένα τρομερό αίσθημα ενοχής: μήπως έπρεπε να τον τιμωρήσω, να μην
τον τιμωρήσω, αν του είχα μιλήσει, αν δεν του είχα μιλήσει, αν είχα κάνει αυτό
ή το άλλο... Τελικά, οι τύψεις αυτές είναι τρομερές, είναι μια πραγματική
κόλαση γι’ αυτούς που τους αγαπάνε και είναι ακόμα εν ζωή. Οι δαίμονες,
μανιασμένοι, τους δείχνουν αυτές τις σκηνές και τους λένε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Κοίτα τη μάνα σου να κλαίει και να υποφέρει, κοίτα πως υποφέρει ο
πατέρας σου, δες τους πόσο συντετριμμένοι είναι, δες την απόγνωσή τους. Κοίτα
πόσο υποφέρουν και κατηγορούν τον εαυτό τους. Δες τους πως αλληλοκατηγορούνται.
Δες τη θλίψη που τους προξένησες. Κοίτα πως επαναστατούν εναντίον του Θεού...
Και όλα αυτά εξαιτίας σου!»</i><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Όταν κατάλαβα πως αυτές οι κακόμοιρες ψυχές δεν μπορούσαν
να με βοηθήσουν, άρχισα να ουρλιάζω ξανά: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Εδώ
έχει γίνει κάποιο λάθος! Κοιτάξτε, είμαι αγία! Ποτέ δεν έκλεψα! Ποτέ δεν
σκότωσα! Δεν έκανα ποτέ κακό σε κανέναν! Αντιθέτως, πριν χρεωκοπήσει το ιατρείο
μου, εισήγαγα τα καλύτερα προϊόντα από την Ελβετία, έβγαζα και διόρθωνα δόντια
και πολλές φορές δεν ζητούσα χρήματα από πελάτες που δεν μπορούσαν να
πληρώσουν. Αγόραζα πράγματα και τα έδινα στους φτωχούς! Τι κάνω εδώ;!...»</i><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Υπερασπιζόμουν τα δικαιώματά μου! Εγώ, που ήμουν τόσο
καλή, που έπρεπε να είχα πάει κατευθείαν στον Παράδεισο, τι έκανα εδώ;! Κάθε Κυριακή
πήγαινα στην εκκλησία, παρόλο που θεωρούσα τον εαυτό μου άθεο και δεν έδινα
καμία σημασία στο κήρυγμα του ιερέα. Αλλά ποτέ δεν έχασα κυριακάτικη
Λειτουργία. Επομένως γιατί βρίσκομαι εδώ; <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Μα
τι κάνω εδώ; Βγάλτε με από εδώ! Πάρτε με από εδώ μέσα!!!»</i> Συνέχισα να
φωνάζω τρομοκρατημένη από αυτά τα απαίσια πλάσματα που κρεμόντουσαν από επάνω
μου! <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Είμαι Καθολική! Είμαι Καθολική, σας
παρακαλώ, βγάλτε με από εδώ!»<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Όταν φώναξα πως είμαι καθολική, είδα ένα μικρό φως, και
αυτό μικρό, αλλά όσο μικρό και αν ήταν, σε εκείνο το σκοτάδι ήταν το μεγαλύτερο
δώρο που θα μπορούσε να λάβει κανείς. Είδα μερικά σκαλοπάτια στο άνω μέρος του
χάσματος και εκεί, βρισκόταν ο πατέρας μου (που είχε πεθάνει πέντε χρόνια πριν)
στο χείλος σχεδόν της αβύσσου. Αυτός είχε λίγο φως – και τέσσερα σκαλοπάτια πιο
πάνω είδα τη μαμά μου, με πολύ περισσότερο φως σε μια στάση προσευχής. Μόλις τους
είδα με πλημμύρισε τέτοια χαρά, που άρχισα να φωνάζω: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Μπαμπά! Μαμά! Τι χαρά! Ελάτε να με πάρετε! Ελάτε και βγάλτε με από
εδώ! Μπαμπά, Μαμά, σας παρακαλώ πάρτε με από εδώ! Σας ικετεύω, πάρτε με από
εδώ!»</i> <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Όσο συνέβαιναν αυτά, το σώμα μου ήταν σε βαθύ κώμα: ήμουν
διασωληνωμένη και συνδεδεμένη σε μηχανήματα. Το οξυγόνο δεν εισερχόταν στους
πνεύμονές μου, τα νεφρά μου δεν λειτουργούσαν... Το ότι ήμουν συνδεδεμένη στα
μηχανήματα, το οφείλω στην αδελφή μου, που είναι γιατρός και είχε διαφωνήσει με
τους συναδέλφους της, λέγοντάς τους πως δεν είναι Θεοί. Πράγματι, πίστευαν πως
δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσουν να με κρατήσουν στη ζωή και το είπαν στους
συγγενείς μου. Τους είπαν πως ήταν καλύτερα να με αφήσουν να πεθάνω ήσυχα,
γιατί βίωνα φοβερό πόνο. Η αδελφή μου επέμεινε τόσο πολύ, ώσπου υποχώρησαν.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Ξέρετε ποιο είναι το παράλογο; Ότι εγώ υποστήριζα το
δικαίωμα της ευθανασίας, το δικαίωμα ενός αξιοπρεπούς θανάτου!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Όταν η ψυχή μου είδε τους γονείς μου, η αδελφή μου, που
βρισκόταν δίπλα μου όλη την ώρα, με άκουσε καθαρά να τους φωνάζω με χαρά να
έρθουν να με πάρουν.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">(Συνεχίζεται)</span></p><p class="MsoNormal"><span style="color: #cc0000;">ΠΗΓΗ: Η παρουσίαστη/μαρτυρία της Γκλόρια Πόλο για την εμπειρία που είχε όταν χτυπήθηκε από κεραυνό και βρέθηκε στην Άλλη Πλευρά.</span> </p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-85489190857393582022022-05-09T04:36:00.001-07:002022-05-09T04:36:43.627-07:00Γιατί την "Τρίτη Ημέρα;"<p><span style="font-size: 16pt;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicwPbCHIfSwE7D8BWHNSao2njFfMDw-gm-EbHY2hqAICY2dcKW6qhB5iZ9s_FZ-iooboA6MjqJbycuU1_tmROOY6Dwgem1C-D2QddDcWbDhsUSV30sxTLOdVIYp4rOeBDLW0nr-rQO2X1FR3Cc-RpFH5SL38DgWYkk0McmRG4-jKTtcev6oXqLXoG4AQ/s600/on%20the%20third%20day.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="251" data-original-width="600" height="134" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicwPbCHIfSwE7D8BWHNSao2njFfMDw-gm-EbHY2hqAICY2dcKW6qhB5iZ9s_FZ-iooboA6MjqJbycuU1_tmROOY6Dwgem1C-D2QddDcWbDhsUSV30sxTLOdVIYp4rOeBDLW0nr-rQO2X1FR3Cc-RpFH5SL38DgWYkk0McmRG4-jKTtcev6oXqLXoG4AQ/s320/on%20the%20third%20day.jpg" width="320" /></a></div>Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί ο Ιησούς αναστήθηκε από τους
νεκρούς μετά από τρεις μέρες στον τάφο; Γιατί όχι μετά από δυο ή από τέσσερις ή μετά από μια εβδομάδα;<p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="font-size: medium;">Μήπως υπάρχει κάποια ιδιαίτερη σημασία που είχε να κάνει
με τους Εβραίους της εποχής του Χριστού; <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><span style="font-size: medium;">Στην Α' Επιστολή προς Κορινθίους, ο απόστολος Παύλος λέει
ότι ο Ιησούς «ανέστη την τρίτη ημέρα σύμφωνα με τις Γραφές» (15:4). Αν και οι
Γραφές του Ισραήλ δεν διευκρινίζουν πουθενά ότι «ο Μεσσίας θα αναστηθεί από
τους νεκρούς την τρίτη ημέρα», ο απόστολος έχει βάσιμους λόγους που τον κάνουν
να καταλήγει σε αυτό το συμπέρασμα, επειδή η Βίβλος εμφανίζει την «τρίτη ημέρα»
ως μια κορυφαία στιγμή που σχετίζεται με τη θεϊκή δραστηριότητα. Επιπλέον, γύρω
στην εποχή του Παύλου, οι Εβραίοι διερμηνείς της Βίβλου κατανοούσαν ότι σε διάφορα
μέρη της Γραφής γίνονταν άμεσες αναφορές για ανάσταση κατά την τρίτη ημέρα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Σε όλη την ιστορία του Ισραήλ, σημαντικά πράγματα
συμβαίνουν την τρίτη ημέρα. Για παράδειγμα, όταν ο Θεός λέει στον Αβραάμ να θυσιάσει
τον Ισαάκ στο λόφο Μορία, «την τρίτη ημέρα (</span><span style="line-height: 115%;">יום</span><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">השׁלישׁי</span><span lang="EL" style="line-height: 115%;">; </span><span style="line-height: 115%;">yom</span><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">ha</span><span lang="EL" style="line-height: 115%;">’</span><span style="line-height: 115%;">shelishi</span><span lang="EL" style="line-height: 115%;">) ο Αβραάμ σήκωσε τα μάτια του και είδε
τον τόπο από μακριά» (Γένεση 22:4). Είναι αυτή η τρίτη μέρα που ο Αβραάμ λίγο
έλειψε να θυσιάσει τον γιο του, αν δεν εμφανιζόταν ένα κριάρι ως αντικατάσταση.
Έτσι, ο Θεός σώζει τον Ισαάκ από βέβαιο θάνατο για να μπορέσει να ζήσει με τον
πατέρα του. Γι' αυτόν τον λόγο, στην Επιστολή προς Εβραίους αναφέρεται ότι ο
Αβραάμ «θεώρησε ότι ο Θεός ήταν σε θέση ακόμη και να αναστήσει τον Ισαάκ από
τους νεκρούς, από τους οποίους, μεταφορικά και κυριολεκτικά τον έλαβε πίσω»
(Εβρ 11:19). Κατά συνέπεια, η σχεδόν θυσία του Ισαάκ ήταν μια παραβολική
«ανάσταση» κατά την τρίτη ημέρα.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Η Γραφή αναφέρει και μιαν άλλη «ανάσταση» όταν ο Ιωνάς
αναδύεται από την κοιλιά ενός ψαριού μετά από «τρεις ημέρες και τρεις νύχτες» (</span><span style="line-height: 115%;">שׁלשׁה</span><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">ימים</span><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">ושׁלשׁה</span><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">לילות</span><span lang="EL" style="line-height: 115%;">; </span><span style="line-height: 115%;">sheloshah</span><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">yamim</span><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">u</span><span lang="EL" style="line-height: 115%;">'</span><span style="line-height: 115%;">sheloshah</span><span style="line-height: 115%;"> <span lang="EL">Ιων. 1:7). Ο Ιησούς αργότερα θα πει ότι
«όπως ο Ιωνάς ήταν τρεις ημέρες και τρεις νύχτες στην κοιλιά του μεγάλου
ψαριού, έτσι και ο Υιός του Ανθρώπου θα είναι τρεις ημέρες και τρεις νύχτες
στην καρδιά της γης» πριν από την ανάστασή Του (Ματθ. 12:40). Αν διαβάσουμε
αυτό το εδάφιο και θελήσουμε να ακριβολογήσουμε, θα παρατηρήσουμε ότι ο πλήρης
χρόνος του Ιωνά στην κοιλιά του ψαριού («τρεις ημέρες και τρεις νύχτες»)
διαφέρει από την εμπειρία του Ιησού στη γη: ο Χριστός περνά τρεις ημέρες και
δύο ολόκληρες νύχτες στη γη, στον τάφο πριν την ανάστασή Του «την τρίτη ημέρα»*.
<o:p></o:p></span></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Πέρα από αυτές τις περιπτώσεις, ο Παύλος μπορεί να είχε
ένα άλλο εδάφιο στο μυαλό του όταν σκεφτόταν την ανάσταση του Ιησού. Σύμφωνα με
τον Ωσηέ, «Μετά από δύο ημέρες [ο Κύριος] θα μας αναστήσει. Την τρίτη ημέρα (</span><span style="line-height: 115%;">יום</span><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">השׁלישׁי</span><span lang="EL" style="line-height: 115%;">; </span><span style="line-height: 115%;">yom</span><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">ha</span><span lang="EL" style="line-height: 115%;">’</span><span style="line-height: 115%;">shelishi</span><span lang="EL" style="line-height: 115%;">) θα μας αναστήσει,
για να ζήσουμε μπροστά Του» (6:2). <br />
Στον αρχαίο Ιουδαϊσμό, τα λόγια του Ωσηέ θεωρούνταν ότι αναφέρονταν στην
ανάσταση. Η αραμαϊκή εκδοχή του Ωσηέ, που γράφτηκε λίγο μετά την εποχή του
Παύλου, εξισώνει την «τρίτη ημέρα» με την «ημέρα της ανάστασης των νεκρών». <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -.25in;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-size: medium;"><span lang="EL" style="font-family: Symbol; line-height: 115%;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-family: "Times New Roman"; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></span></span><span lang="EL" style="line-height: 115%;"><u>Σημείωση του μτφρ</u>. Στο βιβλίο «</span><span style="line-height: 115%;">The</span><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">Gospel</span><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">as</span><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">revealed</span><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">to</span><span style="line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 115%;">me</span><span lang="EL" style="line-height: 115%;">» («Το Ευαγγέλιο όπως μου αποκαλύφθηκε»), το οποίο η
Μαρία Βαλτόρτα έγραψε καθ’ υπαγόρευση εκ μέρους του Ιησού, η συγγραφέας αναφέρει
πως ο χρόνος της Ανάστασης του Ιησού συντομεύθηκε εν μέρει – χωρίς να ξεφύγει
από την υπόσχεση του Ιησού προς τους μαθητές Του ότι θα ανασταινόταν την τρίτη ημέρα
– ένεκα του μεγάλου πόνου που υπέφερε η Μητέρα Του, η οποία όλο το χρονικό
διάστημα από την ημέρα της Σταύρωσης και της ταφής Του μέχρι την ημέρα της
Ανάστασής Του παρέμενε άγρυπνη, κλαίοντας γοερά και προσευχόμενη γονατιστή στο
Θεό, παρακαλώντας για τον Υιό Της. Έτσι ο Ιησούς παρέμεινε νεκρός από τις 3.00
μ.μ. της Παρασκευής έως τα ξημερώματα της Κυριακής. </span><span lang="EL" style="line-height: 115%; text-indent: -0.25in;">Θυμίζουμε εδώ ότι η αρχή κάθε ημέρας,
για τους Εβραίους, ξεκινούσε στις 6.00 το απόγευμα. Οπότε μετά τις 6 το απόγευμα της
Παρασκευής άλλαξε η ημέρα και έγινε Σάββατο και μετά τις 6.00 το απόγευμα του Σαββάτου άρχισε η Κυριακή. Ο Ιησούς, λοιπόν, έμεινε στον τάφο λίγες ώρες την Παρασκευή,
όλο το Σάββατο και αναστήθηκε αφού είχαν περάσει περίπου 12 ώρες της Κυριακής. </span></span></p><p class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -.25in;"><span lang="EL" style="line-height: 24.5333px; text-indent: -0.25in;"><span style="color: red;"><span style="font-size: medium;"> </span>ΠΗΓΗ: Άρθρο</span></span><span style="color: red; text-indent: -0.25in;"><span lang="EL" style="line-height: 24.5333px;"> </span><span lang="EL" style="line-height: 24.5333px;">του</span><span lang="EL" style="line-height: 24.5333px;"> </span><span style="line-height: 24.5333px;">Dr. Nicholas J. Schaser </span></span><span style="color: red; text-indent: -0.25in;"> <br /> ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Αγγελική Σ. Νατσούλη</span></p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6984242494700769330.post-48299275188406946972022-05-04T02:31:00.001-07:002022-05-04T02:31:52.287-07:00Εντυπωσιακή Μαρτυρία Κόλασης - μέρος Β'<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQUwkQVZQhmfGU7wLJUiwYFxsAv_Qm2QSoWhtFq1NDfq9Jt2EvlTJfAucyKdwvJzD-zvXAKlncQIOPF87oeBoEQOJ-xHAY51997qcbt-1bJNcAOHDotE1sZMt9j6pfuR56W_CLuAOW7WgO0MssFR2pVf4KlMevXaTKKvv-OwBwmGS54BwV8R3elAHHrg/s300/ol4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQUwkQVZQhmfGU7wLJUiwYFxsAv_Qm2QSoWhtFq1NDfq9Jt2EvlTJfAucyKdwvJzD-zvXAKlncQIOPF87oeBoEQOJ-xHAY51997qcbt-1bJNcAOHDotE1sZMt9j6pfuR56W_CLuAOW7WgO0MssFR2pVf4KlMevXaTKKvv-OwBwmGS54BwV8R3elAHHrg/s1600/ol4.jpg" width="300" /></a></div><br />(Συνέχεια από το Α' μέρος) <br />Είδα άνδρες και γυναίκες αλυσσοδεμένους από τα πόδια που
υπέφεραν περισσότερο από τους προηγούμενους. Και ρώτησα: ‘ποιοι είναι αυτοί;’
Και μου είπε: «Είναι όσοι ζούνε χωρίς να έχουν παντρευτεί, ή έχουν διαπράξει
μοιχεία ή πορνεία». Και ρώτησα: ‘γιατί πάνε στην κόλαση;’ Και μου άγγιξε τα
μάτια και είδα πως ο ΙΗΣΟΥΣ ευλογούσε κάθε ένωση μεταξύ άνδρα και γυναίκας όταν
ήταν ερωτικά μαζί, όπως έκανε με το πρώτο ζευγάρι (Αδάμ και Εύα). Αλλά όταν δεν
ήταν παντρεμένοι ο Σατανάς κοιμόταν δίπλα τους. Χτυπούσε τον Κύριο ΙΗΣΟΥ, Του
έφτυνε το πρόσωπο λέγοντας: ‘κοίτα τη δημιουργία Σου, τον άνθρωπο, που έχει
μετατραπεί από μένα σε ζώο. Ακόμα χειρότερα, τι κέρδισες με το να πεθάνεις γι’
αυτούς; Εγώ θα καταστρέψω το Μυστήριο του γάμου που τους επιτρέπει να ενώνονται
με τρόπο άγιο. Θα κάνω το κάθε κρεβάτι ένα κολασμένο κρεβάτι τυλιγμένο σε πάθη
ακόμα και μη επιτρεπόμενα. Διότι ακούνε εμένα, αν και δεν τους προσφέρω ένα
βασίλειο ειρήνης αλλά πόνου...’<p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Και ο ΙΗΣΟΥΣ μου είπε: «Τα Πάθη Μου γι’ αυτούς ήταν
άχρηστα, γι’ αυτό πάνε στην κόλαση».<br />
Και είδα πως ένα από τα μαρτύριά τους, είναι να βλέπουν πάνω στο στήθος τους
τον άνδρα ή τη γυναίκα για τον/την οποίο/α καταδικάστηκαν και ο Σατανάς να τους
δίνει ένα κοφτερό μαχαίρι και μόνοι τους να κόβονται και να βγάζουν κομμάτια από
τη σάρκα τους μέχρι που έφταναν στην καρδιά τους, λέγοντας: καταραμένος να
είσαι, καταραμένη να είσαι, για το δικό σου φταίξιμο είμαι εδώ στην κόλαση.
Θέλω να σε βγάλω από την καρδιά μου για πάντα αλλά δεν μπορώ. Ο Κύριος μου
είπε: «Προσευχήσου, προσευχήσου γιατί κάποιοι ζούνε ακόμα και μπορούν να
μετανοήσουν».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Είδα άνδρες δεμένους με άνδρες, και γυναίκες δεμένες με
γυναίκες, δεμένοι όλοι από τη μέση και κουνιόντουσαν σαν άγρια ζώα, σέρνοντας
μια λεία. ‘Και αυτοί ποιοι είναι και για ποιο λόγο υποφέρουν; Και ο Κύριος μου
είπε: «Είναι όλα τα είδη των ομοφυλόφιλων και των λεσβιών που Με απέρριψαν
ελεύθερα και δεν μπόρεσαν να παραμείνουν αγνοί προσφέροντας τη ζωή τους σε
Μένα». Και είδα πως ο Σατανάς κυλιόταν πάνω στο κρεβάτι των κακόμοιρων αυτών
ανθρώπων δημιουργώντας τους περισσότερες επιθυμίες χωρίς ποτέ να μπορούν να
ικανοποιηθούν εξ ολοκλήρου. Και είδα πώς τα πονηρά πνεύματα τους βασάνιζαν τα
μέλη με τα οποία αμάρτησαν. Και είδα πώς τους διαπέρναγαν ξύλα από τον πρωκτό
μέχρι το στόμα και τα στριφογύριζαν. Και ρώτησα: ‘και η λεία;’ Και μου
απάντησε: «Είναι όλοι όσοι κοιμήθηκαν μαζί τους. Προσευχήσου, γιατί ακόμα
υπάρχουν ζωντανοί που μπορούν να μετανοήσουν. Ο ομοφυλόφιλος άνθρωπος που θα
προσφέρει την αγνότητά του σε Μένα και ζήσει χωρίς να κάνει κάποιον άλλο να
αμαρτήσει, Εγώ θα εκχύσω πάνω του όλο το άπειρο Έλεός Μου, γιατί τους αγαπώ
πάρα πολύ».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Οποιαδήποτε σεξουαλική επαφή από τον πρωκτό ο Κύριος την
καταδικάζει γιατί είναι ενάντια στη φύση. Δεν μπορούμε να καταδικάζουμε εκείνους
που εξασκούν την ομοφυλοφιλία, αν κάνουμε κι εμείς το ίδιο. Είδα άνδρες και
γυναίκες με πρόσωπα ζώων που υπέφεραν πάρα πολύ. Και είδα στο πλάι τους
κάποιους που έφεραν κάτι σαν φιλμ και σελίδες από περιοδικά με γυμνούς άνδρες
και γυναίκες. Υπέφεραν κι εκείνοι και πήγαιναν στην κόλαση. Και ρώτησα τον
Κύριο: ‘ ποιοι είναι και γιατί πάνε στην κόλαση;’ Και απάντησε: «Και αυτοί πάνε
στην κόλαση αν δεν μετανοήσουν. Οι πρώτοι είναι όσοι είχαν σεξουαλική επαφή με
ζώα, κατεβάζοντας τους εαυτούς τους στο επίπεδο των ζώων και ακόμα πιο χαμηλά,
γιατί αν σκέφτονταν δεν θα το έκαναν. Και όλοι όσοι κάνουν τη σεξουαλική πράξη
εμμονή χρησιμοποιώντας ταινίες, περιοδικά, αστεία με σεξουαλικό περιεχόμενο,
πορνεία και λόγια με διπλό νόημα. Όλοι αυτοί είναι άξιοι της αιώνιας φωτιάς, με
όλα τα μαρτύρια, διότι έχουν μάθει να μιλάνε με τη χυδαιότητα του Σατανά και
δεν μιλάνε και δεν ζούνε με την αγιότητα και την αγνότητα του Ενός και
Τριαδικού ΘΕΟΥ.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyV4OGMuZndqg4j0swqumYmjqhbnAw_Y3kaakSKVpHo1xO5_iuVW56fq5vEKMSxcDZEWCLehap8D3U8Cgptm-FG9PJpfMNWYZaAZku9E3bJt4lE8WiwSmphpt5-6lxXgaaf5wKd3waf5WxoKudYTnDQ181igrm6-KNjQ8S1SDcaY4LvXJAuZvqSvkccQ/s259/ol3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="194" data-original-width="259" height="194" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyV4OGMuZndqg4j0swqumYmjqhbnAw_Y3kaakSKVpHo1xO5_iuVW56fq5vEKMSxcDZEWCLehap8D3U8Cgptm-FG9PJpfMNWYZaAZku9E3bJt4lE8WiwSmphpt5-6lxXgaaf5wKd3waf5WxoKudYTnDQ181igrm6-KNjQ8S1SDcaY4LvXJAuZvqSvkccQ/s1600/ol3.jpg" width="259" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Είδα άνδρες και γυναίκες διαφορετικών ηλικιών που
περπατούσαν σαν τυφλοί χτυπώντας τους εαυτούς τους με ό,τι μπορούσαν. Και ένα
δαιμόνιο ήταν δίπλα τους κάνοντάς τους να πέφτουν συνεχώς. ‘Και αυτοί ποιοι
είναι, Κύριε;’ Και μου είπε: «Είναι όλοι οι μεθυσμένοι, αλκοολικοί, και πάνε
στην κόλαση γιατί έχουν καταστρέψει το ναό του Αγίου Πνεύματος όπου κατοικεί η
Αγία Τριάδα, το δικό τους σώμα. Και έχουν κάνει κακό στους συνανθρώπους τους,
τις οικογένειές τους, ξεχνώντας την πρώτη εντολή, ‘να αγαπάς το ΘΕΟ και τον
πλησίον σου όπως τον εαυτό σου’. Αυτοί δεν έχουν μάθει καν να αγαπάνε τους
εαυτούς τους». <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Και δίπλα τους πήγαιναν άνθρωποι από διαφορετικές ηλικίες
με σκασμένα τα χείλη με καπνό να βγαίνει από τη μύτη τους. ‘Και αυτοί ποιοι
είναι;’ ρώτησα και μου είπε: «Είναι οι καπνιστές κάθε τύπου χόρτου, ναρκωτικών,
τσιγάρων και άλλων εθισμών. Και πάνε γιατί δεν έχουν αγαπήσει το δικό τους σώμα
και εκείνοι που βλέπεις μαζί τους είναι όσοι τους προσφέρουν αυτά τα πράγματα
και τους ωθούν να αμαρτήσουν. Εγώ έχω πει ότι αυτός που θα χαρίσει ένα ποτήρι
νερό, είναι άξιος της αιώνιας ζωής. Αλλά είπα επίσης ότι όποιος προσφέρει κάτι
και κάνει να αμαρτήσουν άλλοι, είναι άξιος της αιώνιας φωτιάς. Προσευχήσου,
γιατί κάποιοι ακόμα μπορούν να αλλάξουν τη ζωή τους και να αποφύγουν τέτοιο
μαρτύριο».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Είδα άνδρες και γυναίκες με μίνι φούστες ή με απρεπή φορέματα
και πίσω τους ένα μεγάλο αριθμό από άνδρες και γυναίκες. Και ρώτησα: ‘γιατί
πάνε στην κόλαση και γιατί τους βασανίζουν;’ Και μου απάντησε: «Η γυναίκα που
φοράει μίνι φούστα πάει στην κόλαση επειδή διαφθείρει τους άνδρες με το ντύσιμό
της. Το ίδιο και ο άνδρας που επέτρεψε να διαφθαρεί. Προσοχή στο ντύσιμο. Η
γυναίκα δεν πρέπει να φοράει παντελόνι ή, αν φοράει, να μην είναι πολύ στενό
πάνω της. Πολλές μοιάζουν με άλογα με χαλινάρια. Και οι άνδρες δεν πρέπει να
φοράνε στενά παντελόνια αλλά ούτε αυτά που μοιάζουν με φούστες. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Είδα άνδρες και γυναίκες ακόμα και παιδιά που περπατούσαν
με χέρια κομμένα, και κάποιοι χωρίς δάχτυλα. Και ρώτησα: ‘Ποιοι είναι αυτοί που
πάνε στην κόλαση;’ Και μου είπε: «Είναι όλοι οι πονηροί, οι κλέφτες, οι απατεώνες
που δεν πληρώνουν τα χρέη τους, όλοι όσοι αφιέρωσαν τη ζωή τους στη δουλειά, οι
φιλάργυροι, όσοι είχαν τα χρήματα στην καρδιά τους σαν θεό, όσοι δεν δώσανε
ποτέ μια φιλανθρωπία στους φτωχούς και ούτε βοήθησαν τους πιο μικρούς από τους
αδελφούς τους. Είναι όλοι αυτοί που στο τέλος θα πρέπει να τους πω, ‘φύγετε από
Μένα οι καταραμένοι, στη φωτιά την αιώνια την ετοιμασμένη για το Διάβολο και
τους αγγέλους του. Γιατί πείνασα και δεν Μου δώσατε να φάω, δίψασα και δεν Μου
δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δεν Με περιμαζέψατε, γυμνός και δεν Με ντύσατε,
ασθενής και στη φυλακή και δεν Με επισκεφτήκατε’ (Ματθ. 25:40-43). Προσευχήσου,
προσευχήσου γιατί κάποιοι ζούνε ακόμα και μπορούν να αλλάξουν την πέτρινη
καρδιά τους». <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Είδα άνδρες και γυναίκες από όλες τις ηλικίες που είχαν
τη γλώσσα τους έξω και ένας δαίμονας ήταν καβαλημένος πάνω στους ώμους τους
βάζοντας τη γλώσσα του μέσα στο στόμα τους. Ήταν μεγάλο πλήθος και ρώτησα τον
Κύριο ποιοι είναι και για ποιο λόγο είχαν επάνω τους εκείνον το δαίμονα και ο
Κύριος μου είπε: «Είναι όλοι οι κουτσομπόληδες, οι ψεύτες, και όσοι δεν μπορούν
να ελέγξουν τη γλώσσα τους. Και έκαναν το κακό γιατί είναι φορτωμένοι με
θανάσιμο δηλητήριο, όπως έχει γράψει ο απόστολός Μου, Ιάκωβος, ‘’Να μαθαίνετε
να ελέγχετε τη γλώσσα σας’’. Ο δαίμονας που κουβαλάνε είναι ο δαίμονας που ωθεί
στο κουτσομπολιό, προσευχήσου για να μεταστραφούν – γιατί μερικοί ζούνε ακόμα –
να μην έρθουν σε αυτό το χώρο τιμωρίας».</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWmzlrI7AgN4qmfL6pwLyFlRG9Au2aUZYePyIaPsoIkTLydymnOMdJY08d8nXqQZmDBLDIhh70HXr8nhGKprU4-ADhEiLFAjv4FVFCs0RnDqwXn41IIKaKPzRQjvELA3FdQXI4_rAXqrehLQGTyOJ_8I9FZTvbGIeHFTcVNQZ8EPEkUDVfyY8fTIIVdw/s225/ol5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWmzlrI7AgN4qmfL6pwLyFlRG9Au2aUZYePyIaPsoIkTLydymnOMdJY08d8nXqQZmDBLDIhh70HXr8nhGKprU4-ADhEiLFAjv4FVFCs0RnDqwXn41IIKaKPzRQjvELA3FdQXI4_rAXqrehLQGTyOJ_8I9FZTvbGIeHFTcVNQZ8EPEkUDVfyY8fTIIVdw/s1600/ol5.jpg" width="225" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Είδα άνδρες και γυναίκες που από τα στόματά τους έβγαιναν
βάτραχοι και φίδια και ρώτησα: ‘αυτοί ποιοι είναι;’ Και μου είπε: «Είναι όσοι
μπορούσαν να διδάξουν το δόγμα και τη διδασκαλία Μου και δεν το έκαναν, αλλά
δίδαξαν ψεύτικες διδασκαλίες βασισμένες σε θεωρίες χωρίς να έχουν αποδειχθεί.
Είναι δάσκαλοι, συγγραφείς, κατηχητές, ιερείς και γονείς και οποιοιδήποτε άλλοι
που θα μπορούσαν να έχουν διδάξει το δόγμα Μου. Και κάθε άλλος άνθρωπος που
έχει καταστρέψει την πίστη των μικρών Μου παιδιών. Εγώ έχω γράψει, ‘’ουαί σε
όποιον διδάσκει άλλη διδασκαλία, αλίμονο σε αυτόν που θα σκανδαλίσει έναν από
αυτούς τους μικρούς, είναι καλύτερα να κρεμάσει μια μυλόπετρα στο λαιμό του και
να πέσει στη θάλασσα’’. Προσευχήσου, προσευχήσου γιατί γι’ αυτούς η τιμωρία
είναι πολύ φρικτή, και να μη φτάνουν σε αυτό το χώρο τιμωρίας».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Είδα οικογένειες και γονείς και παιδιά να χτυπιούνται μεταξύ
τους και ρώτησα: ‘γιατί έρχονται εδώ και γιατί τους βασανίζει ο δαίμονας και
γιατί βγαίνει φωτιά;’ Και μου είπε: «Είναι οι γονείς που δεν κάνανε να τους
αγαπήσουν και να τους σέβονται τα παιδιά τους και έβριζαν τα παιδιά τους. Είναι
τα παιδιά που δεν σεβάστηκαν και έβριζαν τους γονείς τους». Και ρώτησα: ‘γιατί
πάνε εκεί;’ Και μου είπε: «Στο τέλος, όταν ο καθένας παρουσιαστεί μπροστά στο Δίκαιο
Δικαστή, αν δεν ήταν καλός, θα πει ‘καταραμένος είμαι επειδή δεν σεβάστηκα και
δεν αγάπησα τους γονείς μου’. Για την κατάρα αυτή πάει στην κόλαση. Ή θα πει,
‘καταραμένος είμαι επειδή δεν υπάκουσα στη διδασκαλία της Καθολικής Εκκλησίας,
στην Καθολική πίστη’. Ή αντιθέτως, θα πει, καταραμένοι οι γονείς μου γιατί δεν
με μάθανε να τους σέβομαι και να τους αγαπώ’. Γι’ αυτή την κατάρα οι γονείς
πάνε στην κόλαση. Αντιθέτως, οι γονείς οφείλουν να σέβονται και να αγαπούν τα
παιδιά τους. Ποτέ με βρισιές. Προσευχήσου, προσευχήσου, γιατί μερικοί ακόμα
μπορούν να σωθούν».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Είδα ότι στα σπίτια όπου ο πατέρας ή η μητέρα λένε
βρισιές στα παιδιά τους, οι δαίμονες βγαίνουν από τα στόματά τους σαν σκουλήκια
ή φίδια που σέρνονται. Και είδα σιγά σιγά να πηγαίνουν αυτά τα σκουλήκια σε
άλλο παιδί ή στο σύζυγο που ήταν μακρύτερα. Είδα πως ο μόνος τρόπος για να
σκοτωθούν αυτά τα δαιμόνια σε αυτά τα σπίτια είναι η προσευχή και ειδικά με το
Άγιο Ροδάριο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Είδα ανθρώπους κάθε τάξης και ηλικίας που πετάγανε
χρήματα στον αέρα και γύρω τους υπήρχαν άνθρωποι που πέθαιναν από την πείνα.
Και ρώτησα ποιοι ήταν και γιατί πήγαιναν στην κόλαση. Και μου είπε: «Είναι όλοι
όσοι πετάνε το χρήμα σε ματαιοδοξίες, όσοι αγοράζουν πράγματα που δεν
χρειάζονται, αυτοί που κάνουν γιορτές για τα γούστα τους και καλούν όσους
μπορούν να τους πάνε κάτι ή να τους καλέσουν σε άλλες γιορτές. Είναι όλοι όσοι
σπαταλούν χρήματα αγοράζοντας πολλά πράγματα και μετά τα αφήνουν να σαπίζουν
στα ψυγεία τους χωρίς να χορταίνουν άλλους. Ποτέ δεν κάνουν μια πράξη ελέους
μόνο σκέφτονται τους εαυτούς τους, ενώ γύρω τους οι άνθρωποι πεθαίνουν από την
πείνα. Προσευχήσου, προσευχήσου για να μεταστραφούν και να μην πάνε σ’ εκείνο
τον χώρο τιμωρίας».</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh16kqL46DZMJbMANZdDDMdWJp2_2cjRQ71JIuU6hvaplwi0sa6EldB6y3jrpyEjA4djhoxiBFBtvq0akoVkFI-30hbo2gCMd5ud6YT-rqqLG5syVjRufvr7xGn1ZSRh1O6ipojPfHiuCFSQFwNrKoca47RGrfbQHZkV6NdvqRMQUFQZgnZhb8_P8P9bA/s261/h2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="193" data-original-width="261" height="193" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh16kqL46DZMJbMANZdDDMdWJp2_2cjRQ71JIuU6hvaplwi0sa6EldB6y3jrpyEjA4djhoxiBFBtvq0akoVkFI-30hbo2gCMd5ud6YT-rqqLG5syVjRufvr7xGn1ZSRh1O6ipojPfHiuCFSQFwNrKoca47RGrfbQHZkV6NdvqRMQUFQZgnZhb8_P8P9bA/s1600/h2.jpg" width="261" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Είδα νεαρούς που είχαν συσκευές στ’ αυτιά τους, δεν
ρώτησα τι συσκευές ήταν γιατί δεν τις γνωρίζω, συνδεδεμένοι σε ένα ράδιο να
περπατάνε σαν υπνοβάτες. Από τις συσκευές αυτές έμπαιναν σκορπιοί, βατράχια και
ο θάνατος. Και ρώτησα: ‘ποιοι είναι;’ Και μου είπε: «Είναι όλοι όσοι ακούνε
σατανική μουσική, ροκ, χέβυ μέταλ και έχουν καταντήσει σε λάτρεις του διαβόλου
που τους οδηγεί στο δικό τους θάνατο, που τους κάνει να χάσουν το νόημα της
ζωής. Είναι όλοι όσοι μπαίνουν σε σατανικές ομάδες ή πάνε σε ντισκοτέκ ή στα
σπίτια τους και κλειδώνονται για να ακούσουν δυνατά αυτή την καταραμένη
μουσική. Γι’ αυτούς η ζωή δεν έχει νόημα, ούτε να σπουδάσουν θέλουν ούτε
τίποτα. Γίνονται τεμπέληδες και επαναστατικοί. Κακόμοιρη νεολαία που οδηγείται
στην καταστροφή, δεν υπάρχει πια αγνότητα σε παιδιά πάνω από τεσσάρων ετών. Η
καταραμένη τηλεόραση και η μουσική τα έχουν διαστρεβλώσει και η καρδιά τους,
τυφλωμένη, απομακρύνεται από Εμένα. Προσευχήσου, προσευχήσου για να καταφέρω να
τους σώσω, διότι ταξιδεύουν σαν μύγες που πάνε προς το σάπιο κρέας.
Προσευχήσου, προσευχήσου για να τ’ αφήσουν όλα αυτά και να μην φτάσουν ως εδώ,
το χώρο τιμωρίας που επιλέχτηκε γι’ αυτούς».</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZXmQ1Jmmz6BEwUj4sSCn1bXM5rNCvyxEnRg7z5omhvwba2Arvu4kazQHKtqPv-VRpi87kIYtQbUklhxY5MmCKvPrX09IFLIar3dLw_GvjMjCltgO6UaVKIU7WMDK_FrvXG-4o5kTuRzvpVM49h4GlPi2JNxfD_H6sSzZdyEsabNW-T2Vvk9IxW4uO4Q/s267/he.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="267" data-original-width="189" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZXmQ1Jmmz6BEwUj4sSCn1bXM5rNCvyxEnRg7z5omhvwba2Arvu4kazQHKtqPv-VRpi87kIYtQbUklhxY5MmCKvPrX09IFLIar3dLw_GvjMjCltgO6UaVKIU7WMDK_FrvXG-4o5kTuRzvpVM49h4GlPi2JNxfD_H6sSzZdyEsabNW-T2Vvk9IxW4uO4Q/s1600/he.png" width="189" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Είδα άνδρες και γυναίκες που περπατάγανε πλάτη με πλάτη
και ένας δαίμονας τους τράβαγε και καθώς περπατούσαν τράκαραν με άλλους και
τους έκαναν να πέφτουν κάτω. Ρώτησα ποιοι ήταν και μου είπε: «Είναι όσοι με
ακολουθούσαν στο δρόμο προς τον Ουρανό, αλλά οι δυσκολίες, οι αναποδιές, η
αποθάρρυνση, τα προβλήματα που είχαν μέσα στις εκκλησιαστικές ομάδες τους
έκαναν να Με αφήσουν και σήμερα βαδίζουν προς την κόλαση και μαζί τους παίρνουν
και άλλους. Αυτοί είναι δύσκολο να επιστρέψουν σε Μένα. Γιατί έχουν ένα δαίμονα
που τους σταματά, αυτός ο δαίμονας θα τους παραδώσει στο Σατανά και θα
υπερηφανευτεί περισσότερο γιατί νίκησε κάποιους από τους δικούς Μου. Προσευχήσου,
προσευχήσου γι’ αυτούς γιατί πληγώνεται συνέχεια η καρδιά Μου εξαιτίας αυτών
των νέων Ιούδα που δεν θέλουν να υποφέρουν για Μένα».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Είδα άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας και οικονομικής
κατάστασης που χτυπούσαν τα στήθη τους με ένα μαχαίρι... πάλευαν να βγάλουν από
πάνω τους ένα ανθρώπινο φάντασμα, από το στήθος μέχρι τέρμα την κοιλιά τους.
Καθώς χτυπιόντουσαν μάτωναν και άνοιγαν πληγές ενώ ένα δαιμόνιο τους φώναζε
δυνατά, ‘εσύ υπέφερες πολύ εξαιτίας του, χτύπα τον πιο δυνατά, χτύπα τον πιο
δυνατά, μην τον συγχωρείς μην τον συγχωρείς!’ Και τότε ρώτησα: ‘ποιοι είναι
αυτοί, Κύριε, και ποιοι είναι αυτοί πάνω στο στήθος τους;’ Και ο Κύριος μου
είπε: «Είναι όλοι αυτοί που δεν έχουν συγχωρέσει τα σφάλματα των αδελφών τους
και κρατάνε κακίες γι’ αυτούς, μίσος, μνησικακία, βεντέτες, νομίζοντας πως ήταν
οι μοναδικοί που υπέφεραν. Οι άνθρωποι που έχουν πάνω στο στήθος τους είναι,
υποτίθεται, εχθροί τους. Και για την αιωνιότητα των αιωνιοτήτων θα τους έχουν
πάνω τους ως τιμωρία. Προσευχήσου, προσευχήσου για να συγχωρούν όπως Εγώ
συγχωρώ, γιατί αν δεν συγχωρούν τα σφάλματα των αδελφών τους, ο Πατέρας Μου
επίσης δεν θα τους συγχωρέσει».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Είδα άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας που τα χέρια τους
μάτωναν και όταν τα κοίταγαν ούρλιαζαν με τρόμο. Ένας δαίμονας τους έκοβε με
ένα μαχαίρι, τους διαπερνούσε από παντού κάνοντάς τους ένα τίποτα. Ρώτησα,
‘ποιοι είναι, Κύριε;’ Είπε: «Είναι όλοι οι δολοφόνοι, οι ληστές, οι απαγωγείς,
όλοι όσοι έχουν αφαιρέσει τη ζωή κάποιου είτε σωματικά είτε πνευματικά. Είναι
εκείνοι που ενώ μπορούσαν να σώσουν μια ζωή, δεν το έκαναν. Το αίμα τους
φωνάζει από τη γη ως τον Ουρανό. Τη ζωή τη δίνω Εγώ και την αφαιρώ όποτε επιθυμώ.
Κανένας πέρα από το Θεό δεν μπορεί να αφαιρέσει τη ζωή, ούτε σε παιδί, ούτε σε
ενήλικα, ούτε σε άρρωστο... μόνον ο Θεός αποφασίζει γι’ αυτούς. Όποιος το κάνει
τον περιμένουν οι πιο μεγάλες τιμωρίες και τα μαρτύρια στη λίμνη με το θειάφι
όπου το σκουλήκι δεν πεθαίνει και η φωτιά δεν σβήνει. Προσευχήσου, προσευχήσου
γιατί υπάρχουν πολλοί που ζούνε ακόμα και μπορούν να μετανοήσουν. Κόρη Μου,
προσευχήσου ειδικά για τους γιατρούς».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Συνεχίσαμε περπατώντας και είδα άνδρες και γυναίκες,
νεαρούς και παιδιά από όλες τις οικονομικές καταστάσεις που στριφογύριζαν γύρω
από τον εαυτό τους σαν χαμένοι και μπερδεμένοι ενώ οι δαίμονες τους κάλυπταν με
τις σκιές τους και τους λέγανε, ‘μην πιστεύεις, μην πιστεύεις’. Και ρώτησα:
‘ποιοι είναι;’ Και μου είπε: «Είναι όλοι εκείνοι που ανήκουν ή ανήκαν στην
Εκκλησία Μου, αλλά απομακρύνθηκαν από τα Μυστήρια, ή όταν τα λαμβάνουν δεν
πιστεύουν σε αυτά, ούτε στη χάρη και στην αγιαστική δύναμη που έχουν τα
Μυστήρια. <span style="color: #953735; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #953735; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=75000; mso-style-textfill-fill-themecolor: accent2; mso-themecolor: accent2; mso-themeshade: 191;">[Τα επτά Μυστήρια είναι: το βάπτισμα, το χρίσμα, η Θεία Ευχαριστία
(η Θεία Κοινωνία), η μετάνοια και συμφιλίωση με το Θεό (ή εξομολόγηση), η
χειροτονία των ιερέων και μοναχών και ο γάμος]. <br />
</span>Αυτοί περιφρόνησαν το Θεό της Αλήθειας για το ψέμα. Αυτοί που θα
υποφέρουν περισσότερο θα είναι αυτοί που δεν πίστεψαν στην αληθινή Παρουσία Μου
στη Θεία Ευχαριστία και έγιναν ιερόσυλοι, διότι η σάρκα Μου είναι αληθινή τροφή
και το αίμα Μου είναι αληθινό ποτό. Όποιος τρώει τη σάρκα Μου και πίνει το αίμα
Μου παραμένει μέσα Μου και Εγώ θα τον αναστήσω την έσχατη ημέρα. Προσευχήσου,
προσευχήσου γιατί μερικοί ακόμα μπορούν να επιστρέψουν». <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Είδα άνδρες, νέους, γυναίκες και παιδιά σε ηλικία
κατανόησης, ένα μεγάλο πλήθος, να περπατάνε ψηλαφιστά στα τυφλά πατώντας πάνω
σε όποιο φως μπορούσε να τους φωτίσει, ενώ τα δαιμόνια ούρλιαζαν, ‘μην πιστεύετε
στο φως, μην πιστεύετε!’ Και ρώτησα ποιοι είναι και μου είπε: «Είναι όσοι έχουν
διαπράξει κάποια αμαρτία και δεν την έχουν εξομολογηθεί από ντροπή ή επειδή δεν
πιστεύουν <span style="color: #953735; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #953735; mso-style-textfill-fill-colortransforms: lumm=75000; mso-style-textfill-fill-themecolor: accent2; mso-themecolor: accent2; mso-themeshade: 191;">(στο Μυστήριο της Εξομολόγησης). </span>Ή, αν την εξομολογήθηκαν,
δεν το έκαναν με αληθινή μετάνοια. Ο ΘΕΟΣ γνωρίζει την καρδιά του κάθε
ανθρώπου. Προσευχήσου, προσευχήσου για να μεταστραφούν. Κανένας που δεν έχει
εξομολογηθεί τις αμαρτίες του δεν μπορεί να εισέλθει στη Βασιλεία των Ουρανών».
<br />
Και τότε φώναξα, Κύριε ΙΗΣΟΥ, ΘΕΕ μου, ποιος μπορεί να σωθεί;;;!!! <br />
Μου απάντησε: «Εσύ έλα και ακολούθα Με. Για το Θεό τίποτα δεν είναι αδύνατον».
Σιώπησα και συνεχίσαμε να περπατάμε. Συναντήσαμε χιλιάδες και χιλιάδες που
βάδιζαν προς την κόλαση. Δεν ρώτησα ποιοι είναι, μόνο σκεφτόμουν, ‘ΘΕΕ μου,
έλεος Κύριε...’ Δεν μου είπε ποιοι ήταν, ούτε ποια ήταν η αμαρτία τους. Ήταν
κόσμος κάθε ηλικίας και κάθε τάξης και για κάποιο λόγο που δεν γνωρίζω μου
δόθηκε η κατανόηση πως ήταν άνθρωποι κάθε θρησκείας, πίστης και ομολογίας.
Επειδή ο ΘΕΟΣ θα κρίνει όλους τους ανθρώπους που έχουν υπάρξει πάνω στη γη,
οποτεδήποτε και αν γεννήθηκαν και σε οτιδήποτε πιστεύουν ή όχι. <br />
Μετά από πολύ μεγάλο περπάτημα ο ΙΗΣΟΥΣ μου είπε: «Εδώ τελειώνει ο δρόμος προς
την κόλαση» και έκατσε πάνω σε μια πέτρα. Οι πληγές Του μάτωναν, τα ρούχα Του
ήταν κόκκινα και έκλαιγε. Τον ρώτησα, ‘τι έχεις Κύριε και ΘΕΕ μου; Γιατί τα
ρούχα Σου είναι κόκκινα ενώ ήρθες με λευκά και γιατί ματώνεις και γιατί κλαις;’
Και μου είπε: «Κλαίω επειδή ξέρω ότι γι’ αυτούς η θυσία Μου είναι άχρηστη και
το αίμα Μου χύθηκε μάταια. Διότι αυτοί δεν θέλησαν να σωθούν και Με
περιφρόνησαν. Τα ρούχα Μου είναι κόκκινα εμποτισμένα από το αίμα Μου που έχυσα
από τον πόνο των αμαρτιών τους, και που δεν θέλησαν να λάβουν. Διότι η
συγχώρεση έχει ήδη δοθεί από τον Πατέρα Μου, αλλά αυτοί δεν θέλησαν να τη
λάβουν. Και έχω γράψει, ‘αυτός που θα Με δεχτεί, θα τον κάνω παιδί του ΘΕΟΥ’.
Ω! Κόρη Μου!! Προσευχήσου, προσευχήσου, βοήθα Με στη σωτηρία των ανθρώπων και
των ψυχών».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="line-height: 115%;">Αγκαλιαστήκαμε και κλάψαμε μαζί και ξαφνικά βρέθηκα πάλι
στο δωμάτιό μου, αγκαλιασμένη σφιχτά μαζί Του... ο φόβος μου ήταν φρικτός, το
κορμί μου έτρεμε ολόκληρο. Είπα στον Κύριο πως φοβάμαι. Έβαλε το χέρι Του στο
κεφάλι μου και είπε: «Αυτό που είδες θα το πεις μετά από έξι μήνες, όταν οι
δυνάμεις σου θα έχουν επανέλθει πλήρως. Μετά θα σε πάω στον Ουρανό και θα σου
δείξω ποιοι βαδίζουν προς εκείνο το δρόμο». <br />
Προσευχηθήκαμε μαζί, με αποχαιρέτησε αφήνοντάς με σε γαλήνη... Τον είδα να
φεύγει... γύρισε και με κοίταξε. Έκλαιγε ακόμα, τα ρούχα Του ήταν ακόμα
κόκκινα, οι πληγές Του μάτωναν, με αποχαιρέτησε με το χέρι Του και εξαφανίστηκε
από τα μάτια μου.</span> </p><p class="MsoNormal"><span style="color: #cc0000;">ΠΗΓΗ: Η μαρτυρία της Matilde Oliva Arias Bernal από την Garagoa της Κολομβίας, μυστικίστριας και οραματίστριας, προς τον πατέρα Carlos Cancelado, </span>https://mundocatolico.tv/2021/08/17/espantosa-vision-de-olivia-de-garagoa-sobre-el-infierno/</p><p class="MsoNormal">Η Matilde Oliva Arias, ήταν μια ταπεινή αγρότισσα από τον δήμο Garagoa, στο διαμέρισμα Boyacá της Κολομβίας. Ήταν το έτος 1987, δεν είχε χάσει ποτέ τη Θ. Λειτουργία της Κυριακής. Μια Δευτέρα, καθώς πήγαινε στην πόλη προσευχόμενη με το Άγιο Ροδάριο, σε μια γέφυρα κοντά στο ράντσο του, ένας πολύ όμορφος άντρας τη συνάντησε, της συστήθηκε ως ΙΗΣΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΖΑΡΕΤ και της είπε ότι διέσχιζε όλο τον κόσμο, καλώντας τον κόσμο στη μεταστροφή. Από εκεί ξεκίνησαν όλα...</p>Angelhttp://www.blogger.com/profile/12745499944275757669noreply@blogger.com0